Share
บทที่ 295 เอาฝ่าบาทมาเป็นหนูทดลอง
Related chapter
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 296 อาฆาตแค้น
เมื่อออกจากตำหนักฉู่เยว่ ฟ้าก็มืดลงแล้วอินชิงเสวียนลังเลอยู่ครู่หนึ่ง สุดท้ายก็ไปที่ตำหนักเฉิงเทียนเมื่อรู้ว่าเย่จิ่งหลานเคยทำการผ่าตัดให้สัตว์เพียงเท่านั้น นางก็อดเป็นห่วงไม่ได้เย่จิ่งหลานช่างไร้ความน่าเชื่อถือจริงๆ อย่าได้มีโรคแทรกซ้อนตามมาเลยนะ!เมื่อนึกได้ว่าหลายวันนี้เย่จิ่งอวี้เอาแต่กินข้าวโจ๊ก ในใจก็ไม่อาจทนได้เห็นว่าเขาช่วยนางมาหลายครั้ง อินชิงเสวียนตัดสินใจทำแป้งถั่วเหลืองให้เขาแทนเมื่อแยกตัวออกจากอวิ๋นฉ่ายและเสี่ยวอานจื่อ อินชิงเสวียนก็เข้าไปในมิตินำแป้งถั่วเหลืองห่อในกระดาษมัน ห่อเสร็จก็นำไปที่ตำหนักเฉิงเทียนหลี่เต๋อฝูกำลังยืนอยู่ที่หน้าประตู เมื่อเห็นอินชิงเสวียนก็ยิ้มและพูดว่า“เหยาเฟยเหนียงเหนียงเสด็จมาแล้วหรือ”“ใช่ ฝ่าบาทบรรทมแล้วหรือยัง?”“ยังพ่ะย่ะค่ะ พระสนมสวีเพิ่งมาเมื่อครู่ และกำลังพูดคุยกับฝ่าบาทอยู่ด้านใน”เมื่อได้ยินว่าสวีจือย่วนอยู่ด้วย อินชิงเสวียนก็ขมวดคิ้วมาได้เร็วทันเวลาพอดี“เข้าไปได้หรือไม่?”หลี่เต๋อฝูยิ้มและพูดว่า “ได้สิพ่ะย่ะค่ะ ไม่มีคำว่าไม่ได้สำหรับเหยาเฟยเหนียงเหนียง กระหม่อมจะไปทูลเดี๋ยวนี้”ไม่นานนัก หลี่เต๋
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 297 คนรวยใช้เงินมือเติบ
อินชิงเสวียนไม่ได้มีแผนการอะไร เพียงแต่อยากออกไปเย้าหยอก เพื่อให้อาซือหลานรู้ว่าตัวเองออกมาแล้วแต่เมื่อฝ่าบาทถามขึ้นมา ก็ต้องสร้างข้อแก้ตัว เมื่อพูดไปได้ครู่หนึ่ง ตัวเองก็รู้สึกง่วงนอนเย่จิ่งอวี้กำลังรอข้อความต่อไป เมื่อหันหน้ามา กลับพบว่าอินชิงเสวียนนอนขดตัวหลับอยู่ข้างกายเขาแล้วเขายิ้มด้วยความหลงใหล และแบ่งผ้าห่มครึ่งหนึ่ง ห่มบนตัวของอินชิงเสวียนจากนั้นก็นอนลงช้าๆ ประสานนิ้วทั้งสิบกับนางเมื่อฟังเสียงลมหายใจที่เป็นจังหวะและตื้นเขิน เย่จิ่งอวี้รู้สึกง่วงขึ้นมาอย่างอดไม่ได้ เมื่อลืมตาขึ้นอีกครั้งก็เห็นฟ้าสว่างแล้วเมื่อคิดจะพลิกตัว อินชิงเสวียนก็ลุกขึ้นนั่งแล้ว“เหตุใดไม่นอนต่ออีกหน่อยเล่า?”เสียงของเย่จิ่งอวี้มีความแหบแห้งในยามเช้า เสียงดูเนือยๆ และมีเสน่ห์อินชิงเสวียนขยี้ตา พูดเสียงฮึดฮัด “ข้านอนตื่นสายอีกแล้วใช่หรือไม่?”เมื่อเห็นท่าทางสะลึมสะลือของนาง เย่จิ่งอวี้ก็ยิ้มที่มุมปาก“ไม่หรอก เจ้านอนต่อได้นะ”อินชิงเสวียนมองเห็นพระอาทิตย์ดวงโตนอกหน้าต่าง คาดว่าตอนนี้น่าจะแปดโมงกว่าแล้ว จึงรีบคลานไปข้างเตียงและสวมรองเท้า“มีเรื่องสำคัญต้องทำ จับอาซือหลานให้ไ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 298 รางวัลจากมิติ
อินชิงเสวียนนั่งลงข้างพิณ ดีดสายพิณด้วยนิ้วหัวแม่มือของนาง และเสียงที่คมชัดก็ดังออกมาในทันทีทันใดนั้นเจ้าของร้านถามขึ้นราวกับมอบของขวัญล้ำค่า “แม่นางคิดว่าพิณนี้เป็นอย่างไรบ้างขอรับ?”อินชิงเสวียนไม่ค่อยรู้เรื่องพิณ แต่ฟังจากเสียงสะท้อนที่ไม่มีเสียงอื้ออึง ก็รู้สึกว่าไม่เลวทีเดียวจึงพยักหน้า “เป็นพิณที่ดี”เจ้าของร้านยิ้มปากกว้างในทันที “แม่นางสายตาเฉียบแหลมทีเดียว พิณนี้ทำมาจากไม้เพาโลเนียอายุห้าร้อยปี ข้าใช้เงินก้อนโตซื้อมาจากชาวพเนจรผู้หนึ่ง ราคาเปิดหีบหนึ่งพันตำลึงก็เป็นราคาที่เขาตั้งไว้เอง”อินชิงเสวียนเข้าใจทันทีว่านี่คือกฎหากรู้ว่าแพงขนาดนี้ สู้ซื้อพิณมาเล่นเองข้างถนนดีกว่าเจ้าของร้านลูบเคราแล้วพูดว่า “พิณนี้อยู่ในโรงเตี๊ยมมาสามปีแล้ว แต่เปิดหีบน้อยครั้งมาก ทั้งหมดเพียงสามครั้งเท่านั้น แม่นางโปรดปฏิบัติต่อมันด้วยความกรุณา”เย่จั้นนั่งลงอีกด้านของโต๊ะ พูดด้วยรอยยิ้มจางๆ “แน่นอน เถ้าแก่ช่วยเตรียมอาหารมาด้วย”“ได้เลยขอรับ ข้าน้อยจะไปเตรียมให้เดี๋ยวนี้”เมื่อเจ้าของร้านเดินออกไป อินชิงเสวียนก็รู้สึกเสียดายเล็กน้อย“เล่นหนึ่งครั้งเสียพันตำลึง แพงเกินไปแล้ว”
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 299 พิณการเวก
พลังอันมหาศาลของมิติ มาพร้อมกับลมคำรามที่รุนแรง อาซือหลานไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ จึงหมดสติลงไปกับพื้นตรงนั้นสามคนที่เหลือต่างก็ตกใจมาก“นายท่าน!”ไม่รอให้พวกเขาได้สติ ทหารเปลวเพลิงแดงก็จู่โจมเข้ามา และกดพวกเขาไว้กับพื้นอินชิงเสวียนดีใจในทันที นึกไม่ถึงจริงๆ ว่าจะจับอาซือหลานได้ง่ายเช่นนี้ ต้องยกความดีความชอบทั้งหมดให้กับความเร็วและพลังของมิติเย่จั้นแทบไม่คิดเหมือนกันว่าจะง่ายดายเช่นนี้ เดิมทีเขาคิดว่าจะต้องมีการต่อสู้ที่ดุเดือด และเมื่อเขานึกถึงความเร็วอันน่ากลัวของอินชิงเสวียน ความคิดมากมายก็ผุดขึ้นในแววตาไม่เจอกันเพียงสองวัน การเคลื่อนไหวของร่างกายนางกลับแข็งแกร่งถึงขั้นนี้แล้ว ว่องไวจนเขามองไม่ชัดเจนสำหรับฮ่องเต้แล้ว ไม่รู้ว่าเป็นเรื่องดีหรือร้ายเมื่อมองดูใบหน้าที่คล้ายกับสหายเก่าไม่น้อย ความก็รู้สึกก็ซับซ้อนขึ้นเล็กน้อยเมื่ออึ้งไปชั่วขณะ จากนั้นก็ออกคำสั่ง“พวกเจ้านำคนเหล่านี้กลับไปด้วยทั้งหมด คุ้มกันแน่นหนา ข้าจะเข้าวังเดี๋ยวนี้”ทันทีที่เย่จั้นพูดจบ ก็พบว่าอินชิงเสวียนโซเซเล็กน้อย จึงรีบยื่นมือไปพยุงนางไว้“เหนียงเหนียงเป็นอย่างไรบ้าง?”อินชิงเสวียนฝื
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 300 ฝ่าบาททรงเป็นฝ่าบาทที่โตเต็มวัยแล้ว
“หม่อมฉันไม่เป็นไรเพคะ เป็นเพราะใช้กำลังภายใน จึงมีอาการตามมาเล็กน้อย พักผ่อนสักหน่อยก็ดีขึ้นเพคะ”อินชิงเสวียนพูดจบก็นั่งลงที่ศาลาด้านข้าง อ่อนเพลียมากเลยจริงๆ ตอนนี้นางเพียงอยากนอนหลับเท่านั้น และไม่อยากขยับแม้เพียงนิดเดียวเย่จั้นก็พูดว่า “เหนียงเหนียงไม่เป็นอะไรจริงๆ หากไม่ใช่เพราะวิชาการต่อสู้ที่ยอดเยี่ยมที่สุดของเหนียงเหนียง คงไม่สามารถจับกุมอาซือหลานได้ง่ายเช่นนี้”เย่จั้นเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นในวันนี้กับเย่จิ่งอวี้ เย่จิ่งอวี้รู้สึกประหลาดใจอย่างมาก“นางใช้พิณตัวนั้นในโรงเตี๊ยมบรรเลงบทเพลงงั้นหรือ?”เย่จั้นถามขึ้น “ฝ่าบาทรู้จักพิณตัวนั้นด้วยหรือ?”เย่จิ่งอวี้กระแอมไอเสียงแห้งและพูดว่า “หีบพิณนั่นถูกเปิดมาสองครั้ง ข้าก็เป็นหนึ่งในนั้น”เมื่อนึกถึงเสียงดีดพิณราวกับลาร้องในครั้งก่อน เย่จิ่งอวี้ก็หน้าแดงเล็กน้อยเขาเคยคิดจะกลับไปเล่นพิณตัวนั้นอีกครั้ง แต่ไม่นานหลังจากน้ันฮ่องเต้องค์ก่อนทรงสวรรคต ตัวเองได้ขึ้นครองราชย์ และมีงานราษฎร์งานหลวงอีกเป็นกอง ทำให้แยกตัวออกไปได้ยากทันใดนั้นเย่จั้นก็นึกได้ว่าก่อนที่ฝ่าบาทจะครองราชย์ เคยถูกขนานนามว่าท่านอ๋องแห่งความสุดยอดท
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 301 ชำระวิญญาณล้างไขกระดูก
เย่จิ่งอวี้หัวเราะร่าเสียงดังอย่างอดไม่ได้“พูดดีทีเดียว”เขาก้าวเข้าไปในถังไม้ และรู้สึกว่าน้ำเย็นชุ่มชื่นเมื่อสัมผัสร่างกาย แต่กลับไม่รู้สึกหนาว มันมีความอบอุ่นที่อธิบายไม่ได้ ทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะประหลาดใจ“น้ำนี่แปลกจริงเชียว”อินชิงเสวียนแอบหันกลับไปเหลือบมอง เมื่อเห็นว่าเขานั่งลงในถังแล้ว จึงถามขึ้นอย่างอดไม่ได้ “มีสิ่งใดน่าแปลกหรือเพคะ?”เย่จิ่งอวี้ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ในความเย็นชุ่มชื่นกลับมีความอบอุ่น แม้มีความเย็นเฉียบ แต่ยังให้ความรู้สึกถึงความร้อน”อินชิงเสวียนกระตุกยิ้มมุมปาก เขาพรรณนาได้ดีทีเดียว มันเป็นความรู้สึกเช่นนั้นจริงๆอุณหภูมิของน้ำพุวิญญาณอาจทำให้คนรู้สึกขัดแย้งกัน แต่กลับสบายเป็นอย่างมากนางแขวนเสื้อผ้าไว้บนเก้าอี้ ยิ้มและพูดว่า “ฝ่าบาทชอบก็ดีแล้วเพคะ”เย่จิ่งอวี้พยักหน้า “พอได้แช่น้ำนี้แล้ว จู่ๆ ข้าก็รู้สึกง่วง”“เช่นนั้นก็หลับสักครู่เถอะเพคะ”อินชิงเสวียนมาที่ด้านหลังของเย่จิ่งอวี้ นำเส้นผมที่ชุ่มน้ำของเขาไว้ด้านนอกถัง และหยิบหมอนมาหนึ่งใบเพื่อให้เขาพิงเมื่อถูกอินชิงเสวียนจัดทรงผมให้ เย่จิ่งอวี้ก็ยิ่งรู้สึกง่วงจนลืมตาไม่ขึ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 302 ยุให้รำตำให้รั่ว
ณ คุกหลวงทันทีที่เข้าไปในประตูก็จะเห็นทางเดินที่ยาวมาก อากาศเย็นและชื้นลอยมากระทบใบหน้า พร้อมกับกลิ่นเลือดจางๆ ซึ่งทำให้ผู้คนรู้สึกไม่สบายใจอย่างยิ่งอินชิงเสวียนมาสถานที่แบบนี้เป็นครั้งแรก จึงขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อก่อนเคยได้ยินเสี่ยวอานจื่อบอกว่า คุกหลวงในวังน่ากลัวเสียยิ่งกว่าคุกที่ขึ้นตรงกับกรมยุติธรรมเสียอีก เมื่อได้เห็นในวันนี้ ชเครื่องมือทรมานนักโทษวางให้เห็นอยู่เต็มไปหมด เครื่องมือทุกชิ้นเต็มไปด้วยรอยเลือด เมื่ออินชิงเสวียนได้เห็นก็รู้สึกใจสั่นเย่จิ่งอวี้จับมือที่เย็นเล็กน้อยของนางไว้ ออกแรงบีบเล็กน้อยราวกับกำลังพูดบางอย่างกับนางวางใจ ข้าอยู่ตรงนี้!อินชิงเสวียนหันไปมองเย่จิ่งอวี้อย่างอดไม่ได้ เย่จิ่งอวี้กันไปพยักหน้าให้นาง จากนั้นก็ปล่อยมือและรีบเดินเข้าไปในห้องทรมานเย่จั้นยืนอยู่กลางห้อง บนกายยังคงสวมเสื้อคลุมสีขาวราวหิมะ ซึ่งแตกต่างอย่างมากกับความสกปรกในห้องทรมานด้านหน้าของเย่จั้นมีเก้าอี้เหล็กสี่ตัววางไว้อยู่ มีคนถูกมัดติดอยู่กับเก้าอี้แต่ละตัว คนเหล่านี้ล้วนสวมเสื้อผ้าหยาบๆ และมีรูปร่างหน้าธรรมดาไม่ต่างจากชาวบ้านทั่วไปสี่คนนี้ก็คือคนที่บุกเข้าไปใ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 303 กำไลทอง
เมื่อเห็นอินชิงเสวียนโมโหจนหน้าซีดขาว เย่จิ่งอวี้ก็เลิกสังสัยหากนางมีความสัมพันธ์กับเขา เหตุใดนางจึงโหดเหี้ยมได้ถึงเพียงนี้แม้เขารู้ว่าคำพูดเหล่านี้เป็นเพียงความเท็จ แต่ยังคงรู้สึกขยะแขยงเขาพยายามไม่คิดมาก แต่หัวใจของเขายังคงรู้สึกราวกับว่ามีก้อนหินติดอยู่ ซึ่งทำให้เขารู้สึกอึดอัดมากอาซือหลานคิดจะพูดต่อ เย่จั้นจึงรีบเอาผ้าโสโครกยัดปากของเขาไว้ “ฝ่าบาทอย่าได้คล้อยตามเขา เขากำลังอ้อนวอนหาความตาย เพื่อเพิ่มความขัดแย้งระหว่างต้าโจวกับเจียงวูให้รุนแรงมากขึ้น หากฝ่าบาทฆ่าเขาด้วยความโกรธแค้น เช่นนั้นก็จะตกหลุมพรางของเขา”เย่จิ่งอวี้ตอบรับเสียงขรึมพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น “นำบุคคลนี้ไปใส่รถคุมขังนักโทษ และแห่ไปตามถนนสามวัน บอกว่าเขาเป็นสายลับของเจียงวู ปลอมตัวเป็นอินสิงอวิ๋น แทรกซึมเข้ามาในต้าโจวเพื่อสืบหาข่าวกรอง วันนี้ได้ถูกจับตัวแล้ว สามวันหลังจากนี้จะถูกฆ่าตัดคอและเสียบประจาน ราชกิจเช้าในวันพรุ่งนี้ ข้าจะกลับคำพิพากษาให้แก่ตระกูลอินด้วยตัวเอง”เขาคลายเสียงลงเล็กน้อยและพูดขึ้นว่า “เรื่องนี้เสด็จอาโปรดสานต่อด้วย อย่าได้ละเว้นความผิดโจรสุนัขเหล่านี้ ข้ารู้สึกไม่สบาย
Latest chapter
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1316 คนตายไม่อาจฟื้นคืนชีพได้
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1315 วีรบุรุษในยามบั้นปลาย
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1314 เสียชีวิตเพราะสิ้นแรง
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1313 โชคชะตาฟ้าลิขิตคือสิ่งใด
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1312 ภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1311 ค่ายกล
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1310 สิ่งที่ทุกคนปรารถนา
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1309 ความสงสัยของเฮ่อยวน
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1308 ในตำราไม่ได้กล่าวไว้
