Share
บทที่ 275 พบเห็นสิ่งที่น่าตกใจ
Related chapters
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 276 เหตุการณ์ร้ายแรงแต่ไม่อันตราย
เมื่อเห็นว่าในมือพวกเขาถือถุงดำอยู่ และดูเหมือนจะมีบางอย่างเคลื่อนไหวอยู่ข้างใน อินชิงเสวียนรู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดีนางรีบวิ่งเข้าไปในห้องโถงด้านในทันที แล้วเรียกเย่จั้นขึ้นเย่จั้นเป็นคนนอนไวตื่นไวอยู่แล้ว เขาตื่นตั้งแต่ตอนที่อินชิงเสวียนออกจากห้องโถงด้านในแล้วเมื่อเห็นนางเข้ามา เขาก็เงยหน้าขึ้นทันที“เกิดอะไรขึ้น”อินชิงเสวียนชี้ไปที่โทรศัพท์มือถือ แล้วพูดด้วยความกระวนกระวายใจ “ท่านอ๋อง มีคนไปที่ตำหนักจินหวู อาจเป็นอันตรายต่อจ้าวเอ๋อร์ ท่านอ๋องโปรดไปช่วยเขาโดยเร็วด้วยเถิด”เมื่อมองดูร่างทั้งสองบนโทรศัพท์ เย่จั้นก็สะดุ้ง และลุกขึ้นยืนทันที“นี่คือสิ่งของชั่วร้ายอะไร”“ไม่ใช่สิ่งชั่วร้าย สิ่งนี้เรียกว่าโทรศัพท์มือถือ สามารถเห็นภาพอีกฟากหนึ่งได้ ถ้าท่านอ๋องชอบ ข้าจะมอบให้ท่านอ๋องอันหนึ่ง ภาพที่อยู่ตรงนี้คือตำหนักจินหวู พวกเขากำลังขึ้นไปบนหลังคา คงมีแผนชั่วร้ายอยู่แน่ๆ ขอท่านอ๋องรีบไปช่วยลูกชายของข้าด้วยเถิด”อินชิงเสวียนกระวนกระวายใจจนนิ้วสั่นในเวลานี้ เงาสีขาวได้แวบเข้ามาในจอ แล้วจึงเห็นไป๋เสวี่ยเห่าไปที่หลังคาพอเห็นไป๋เสวี่ย เย่จั้นจึงเริ่มเชื่อขึ้นมาเมื่อเห็นว่าอินชิงเสว
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 277 คุณสบายดีไหม
หลังจากที่เย่จั้นจากไปแล้ว อินชิงเสวียนก็รีบหยิบกระจกออกมาดู เมื่อครู่ตอนที่นางร้องไห้ ผงสีดำเหล่านั้นก็ถูกเช็ดออกไปเกือบหมดแล้วจึงรีบเข้าไปในมิติแล้วหยิบผงสีดำออกมา และทาอีกครั้งเมื่อออกมา ก็สังเกตเห็นว่าใบหน้าของเย่จิ่งอวี้ขาวซีดขึ้นเล็กน้อยอินชิงเสวียนสัมผัสมือของเขา ก็รู้สึกว่านิ้วมือนั้นเย็นเฉียบ ไม่มีความอุ่นเลยอินชิงเสวียนรีบหยิบผ้าห่มอีกผืนมาห่มให้เย่จิ่งอวี้ แต่ก็เห็นบนหน้าผากของเย่จิ่งอวี้มีเหงื่อมากขึ้นเรื่อยๆ นางก็ไม่วายตื่นตระหนกทำไมถึงดูแย่ลงอีกล่ะอินชิงเสวียนลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แล้วเดินไปที่ประตู กำลังจะไปตามหมอหลวงแต่เมื่อได้ยินเสียงโกลาหลข้างนอก นางก็กดเสียงให้ทุ้มต่ำลงทันที แล้วถามว่า “วุ่นวายอะไร”ท้องฟ้าเริ่มมืดแล้ว หลี่เต๋อฝูก็จำอินชิงเสวียนไม่ได้ เมื่อเห็นว่านางอยู่กับเย่จั้นตลอด จึงคิดว่านางเป็นคนสนิทของเย่จั้น ดังนั้นเขาจึงตอบว่า “ฝูอี้อ๋อง บอกว่าเขาต้องการเข้าเฝ้าฝ่าบาท” อินชิงเสวียนมีความคิดแวบหนึ่งขึ้นในหัวเขามาทำอะไรหรือว่าเจ้าเด็กนี่ก็โลภบัลลังก์เช่นกันขณะที่กำลังคิดอยู่นั้น นางก็ได้ยินเย่จิ่งหลานพูดว่า “ข้ามียาอยู่ด้วย อาจสามารถ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 278 เย่จิ่งหลานผู้ยอดเยี่ยม
เลือดพุ่งกระเซ็นใส่เต็มใบหน้าของอินชิงเสวียนอินชิงเสวียนเป็นคนที่กลัวเลือดมาก จู่ๆ ในโพรงจมูกก็มีความรู้สึกหายใจไม่ออกดันออกมาเย่จิ่งหลานเหลือบมองนางแล้วพูดเบาๆ “ถึงรู้สึกเวียนหัวก็ต้องอดทนให้ได้นะ ข้าต้องการความช่วยเหลือจากเจ้า คีมห้ามเลือดหมายเลข 3”อินชิงเสวียนสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วไปหาคีมเลือดหมายเลข 3 มา“ข้าไม่เป็นไร”นางอดทนต่ออาการเวียนหัว แล้วส่งอุปกรณ์ให้เย่จิ่งหลานต่อเมื่อมองดูใบหน้าเล็กๆ ที่ดูจริงจังมากของเขา อินชิงเสวียนก็รู้สึกว่าเป็นเรื่องที่ยากจะจินตนาการได้จริงๆ ที่เด็กอายุเจ็ดแปดขวบจะสามารถทำการผ่าตัดที่ซับซ้อนเช่นนี้ได้พอมองดูบาดแผลที่น่ากลัวภายใต้ผ้าฆ่าเชื้อสีน้ำเงิน อินชิงเสวียนก็ตื่นตระหนกขึ้นมาอีก รีบเบือนหน้าหนีไปอีกด้านทันทีภาพการโชกเลือดแบบนี้ กระทบกระเทือนจิตใจของนางมากจริงๆมิน่าล่ะแพทย์ที่ทำการผ่าตัดถึงไม่อนุญาตให้สมาชิกในครอบครัวของผู้ป่วยเข้ามาระหว่างการผ่าตัด คนที่มีความอดทนทางใจต่ำอาจเป็นลมไปเลยก็ได้ทว่าใบหน้าของเย่จิ่งหลานกลับสงบลงเรื่อยๆ ความตื่นเต้นในดวงตายิ่งเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆมิติของเขาต้องทำการผ่าตัดใหญ่ จึงจะได้คะแนนที่เหมาะสมมา
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 279 เจ็บปวดหัวใจ
ขนตาของเย่จิ่งอวี้สั่นเบาๆ แล้วเขาก็ค่อยๆ ลืมตาขึ้นสายตาของเขายังคงพร่ามัวเล็กน้อย สามารถมองเห็นคนสองคนที่อยู่ตรงหน้าได้รางๆแล้วเขาก็ถามอย่างอ่อนแรง “ที่นี่ที่ไหน”เย่จั้นรีบตอบ “นี่คือตำหนักเฉิงเทียนในวังหลวง”เย่จิ่งอวี้ตอบรับเบาๆ หลับตาแล้วพูดด้วยเสียงงัวเงีย “ดูเหมือนข้าจะฝันไป...ข้าฝันถึงเสวียนเอ๋อร์...”เมื่อได้ยินเขาพูดถึงชื่อของตัวเอง อินชิงเสวียนก็รู้สึกว่าลำคอตีบตัน อดไม่ได้ที่จะกัดริมฝีปากแรง“ฝ่าบาทอย่าเพิ่งพูดเลย รีบพักผ่อนให้มากๆ เถิด”เย่จิ่งอวี้มองมาทางนางทันที“เสวียนเอ๋อร์?”แล้วเขาก็ส่ายศีรษะแล้วพูดด้วยน้ำเสียงระโหยโรยแรงว่า “ข้าคงฝันไปอีกแล้ว นางเกลียดข้าถึงเพียงนั้น นางจะมาหาข้าได้อย่างไร”หลังจากพูดจบ เย่จิ่งอวี้ก็หลับลึกอีกครั้งอินชิงเสวียนจับมือของเขา ในใจรู้สึกเจ็บปวดรวดร้าวจนแทบทนไม่ไหวนางหายใจเข้าลึกๆ อดทนต่อความร้อนในดวงตา แล้วพูดโดยไร้สุ้มเสียง เย่จิ่งอวี้ ท่านดีกับข้ามากขนาดนี้ ข้าจะเกลียดท่านได้อย่างไรเย่จั้นตรวจชีพจรเย่จิ่งอวี้อีกครั้งแล้วกระซิบว่า “ในเมื่อฝ่าบาททรงฟื้นได้แล้ว เช่นนั้นก็หมายความว่าเขาปลอดภัยแล้ว เพื่อป้องก
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 280 พระองค์ทำให้หม่อมฉันตกใจแทบแย่
เย่จั้นนั่งลงบนเตียงแล้วพูดด้วยรอยยิ้มบางๆ “ฝ่าบาทอย่าทรงกังวลเลย จ้าวเอ๋อร์ยังอยู่ดีในตำหนักจินหวู”เย่จิ่งอวี้ค่อยๆ วางมือลงแล้วพึมพำ “ดีแล้ว ดีแล้ว!”เย่จั้นล้วงถุงผงสีขาวออกมาจากแขนเสื้อ แล้วช่วยประคองเย่จิ่งอวี้อย่างระมัดระวัง“ฝ่าบาทเสวยยาเหล่านี้ด้วย พระอาการจะได้ดีขึ้นโดยเร็ว”เขารู้ว่าเย่จิ่งอวี้เป็นคนเฉลียวฉลาด ดังนั้นเขาจึงสั่งให้หลี่เต๋อฝูทุบเม็ดยาให้เป็นผงละเอียดเย่จิ่งอวี้มองแล้วถามว่า “นี่คือยาอะไร”เย่จั้นกล่าวอย่างขัดเจตนาว่า “เป็นยาที่หมอเท้าเปลือยจากนอกวังเก็บไว้ให้น่ะ หากฝ่าบาทได้เสวยแล้ว อาการจึงจะดีขึ้น”เย่จิ่งอวี้พยักหน้า กินยาแล้วหลับไปอีกครั้งในเวลานี้เอง ข่าวที่ฝ่าบาททรงฟื้นได้แพร่กระจายออกไปทันใดนั้นไทเฮาก็เดินกลับไปกลับมาอยู่ในตำหนักเหมือนหนูติดจั่น“เด็กนี่โชคดีจริงๆ ได้ยินว่าถูกพิษจากดีนกยูงไม่ใช่หรือ หมอหลวงเหล่านั้นบอกข้าว่า เมื่อพิษนั้นเข้าสู่ร่างกายแล้วก็จะหมดทางเยียวยา เหตุใดเขาถึงฟื้นขึ้นมาได้อีก”ชุยไห่ที่ยืนอยู่ข้างๆ ก้มหน้าก้มตาไม่กล้าที่ปริปากเอ่ยคำใดทันใดนั้นเขาก็ฉุกคิดถึงบางอย่างขึ้นได้ จึงพูดออกมาว่า “กระหม่อมได้ยินม
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 281 ห้ามคนนอกมาใส่ไคล้ทำลายชื่อเสียงเด็ดขาด
“เจ้ามาได้อย่างไร”เมื่อเห็นสวีจือย่วน เย่จิ่งอวี้ก็ขมวดคิ้วเล็กน้อยสวีจือย่วนพูดด้วยขอบตาแดงก่ำ “หม่อมฉันได้ยินมาว่าฝ่าบาทได้รับบาดเจ็บสาหัส ในใจรู้สึกกระวนกระวายดั่งไฟแผดเผา วันนี้รู้มาว่าฝ่าบาททรงฟื้นแล้ว จึงรีบมาเยี่ยมทันที”เย่จิ่งอวี้พูดเบาๆ “ทำให้เจ้าเป็นห่วงแล้ว”สวีจือย่วนก้มหน้ายืนข้างเตียง พูดด้วยความเคารพนบนอบ “ฝ่าบาทช่วยหม่อมฉันให้พ้นจากอันตราย หม่อมฉันย่อมเป็นห่วงพระองค์อยู่แล้ว”เย่จิ่งอวี้เหลือบมองนางแวบหนึ่ง “ข้าไม่เป็นไร”สวีจือย่วนกัดริมฝีปาก แล้วถามด้วยเสียงแผ่วเบา “ฝ่าบาทได้รับบาดเจ็บสาหัสถึงเพียงนี้ จะไม่เป็นไรได้อย่างไร บาดแผลของฝ่าบาทจะต้องเจ็บปวดมากใช่หรือไม่เพคะ”“ไม่เป็นไร ข้าทนได้”เย่จิ่งอวี้พิงหมอนนุ่ม เรียวตาหงส์ครึ่งหลับครึ่งตื่น เห็นได้ชัดว่าเขาไม่สนใจที่จะพูดคุยมากนักสวีจือย่วนลอบมองหน้าเขา แล้วถามว่า “ได้ยินมาว่าคนที่แทงฝ่าบาท...คือพระสนมเหยาเฟย?”ทันใดนั้นเรียวตายาวของเย่จิ่งอวี้ก็ลืมตาขึ้น แววตาเยียบเย็นขึ้นหลายส่วน“ไร้สาระ เหยาเฟยจะแทงข้าได้อย่างไร”เมื่อเกิดความรู้สึกโกรธ เย่จิ่งอวี้ก็เริ่มหอบอีกครั้งสวีจือย่วนคุกเข่าข
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 282 ราชาสวรรค์เหนือกว่าพยัคฆ์ประจำถิ่น
ณ จวนจิ้งอ๋องอินชิงเสวียนล้างผงสีดำออก แล้วผลัดเปลี่ยนเป็นชุดบุรุษสีฟ้าครามนางรวบผมขึ้นด้วยกวานรัดเกล้าทรงสูง ด้านในสวมเสื้อป้ายตัวในสีขาว เมื่อประกอบกับแววตาที่ซ่อนไว้ด้วยความองอาจ ยิ่งทำให้มองไม่เห็นลักษณะเด่นของความเป็นสตรีชัดเจน แต่กลับให้ความรู้สึกของหนุ่มน้อยผู้มีรสนิยมดีที่สวมชุดหรูหราเมื่อเทียบกับกระโปรงคาดอกสามชั้น อินชิงเสวียนชอบชุดบุรุษที่ดูสบายตัวมากกว่า“ขอบพระทัยท่านอ๋อง เสื้อผ้าสวมใส่ได้พอดี”นางดึงชายเสื้อคลุมแล้วถามว่า “วันนี้ฝ่าบาทเป็นอย่างไรบ้าง”“ยังดี มื้อเช้าพอกินอะไรได้บ้าง อาการก็ค่อยๆ ฟื้นตัวดัขึ้น”เย่จั้นวางถ้วยชาลงแล้วพูดอย่างอบอุ่น “ฝ่าบาทฝึกฝนวรยุทธ์สม่ำเสมอทั้งปี สุขภาพดีกว่าคนทั่วไปมาก พระสนมเหยาเฟยไม่ต้องเป็นห่วง”“ดีแล้ว”เมื่อนึกถึงใบหน้าที่ซีดเซียวและดวงตาที่ปิดสนิทของเย่จิ่งอวี้ อินชิงเสวียนก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ“ในเมื่อเขาไม่ว่ามีวิชาแปลงโฉม เกรงว่าคงเป็นการยากที่จะขจัดความสงสัยในตัวข้า”เย่จั้นครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “นั่นไม่เป็นความจริงเลย ข้าเห็นว่าฝ่าบาทไม่ได้ลืมความรักที่มีต่อเจ้าเพราะเหตุนี้เลย เพียงแต่เป็นเรื่องยากท
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 283 หน้ากากครึ่งหน้า
สีหน้าของอินชิงเสวียนเปลี่ยนไปทันที แล้วร่างนั้นก็ถอยหลังไปหนึ่งจั้ง“ท่านอ๋อง จอมพลเฒ่ากวน พวกท่าน...”“ข้าต้องเอาชีวิตเจ้ามาให้ได้!”เย่จั้นเขย่งปลายเท้าเล็กน้อย แล้วร่างของเขาก็พุ่งไปยังอินชิงเสวียนอย่างรวดเร็วตัวปลอมยังคงเสแสร้งแกล้งทำ เหาะกลับไปกลับมาพร้อมกับตะโกนไปด้วย “ปาจารย์ ช่วยข้าด้วย”แม้ว่าจอมพลเฒ่าจะขาพิการไปข้างหนึ่ง แต่การเคลื่อนไหวของเขาก็ไม่ช้าเขาคว้าหอกที่อยู่ข้างๆ และพุ่งหอกใส่ตัวปลอม“ชิงเสวียนไม่เป็นวรยุทธ์ เจ้าเป็นตัวปลอม”ดวงตาของกวนเซี่ยวแสดงความประหลาดใจ นับตั้งแต่ฝ่าบาทถูกลอบสังหาร ชายชราก็ไม่ยอมให้เขาออกจากจวน ดังนั้นกวนเซี่ยวจึงไม่ได้เจอหน้าอาซือหลาน และไม่รู้เกี่ยวกับหน้ากากผิวหนังมนุษย์ เมื่อได้ยินสิ่งที่ปู่พูด เขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกสับสนตัวปลอมนี้คงไม่ใช่ใครอื่นแล้ว นอกจากโยวหลานผู้เป็นหนึ่งในสาวใช้ของอาซือหลานเมื่อเห็นว่าตัวตนของนางถูกเปิดเผย นางกลับไม่ตื่นตระหนก แต่กลับหัวเราะ สะบัดข้อมือ แล้วมีดสองเล่มก็มาอยู่ในมือ“ในเมื่อพวกเจ้ารู้ว่าข้าเป็นตัวปลอม เช่นนั้นก็หมายความว่าได้พบกับอินชิงเสวียนแล้ว นางอยู่ที่ไหน บอกมานะ แล้วข้าจะไว้ชีว
Latest chapter
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1442 ใบมีดสีดำ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1441 เย่จิ่งหลานหลบหนี
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1440 ทั้งบุตรชายและบุตรสาว
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1439 เหยื่อ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1438 เหมือนจะตกหลุมพรางแล้ว
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1437 พวกเจ้าต้องตายกันหมด
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1436 ตายอย่างคุ้มค่า
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1435 จับเย่จิ่งหลาน
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1434 ล่องูออกจากรู
