บทที่ 277 คุณสบายดีไหม

หลังจากที่เย่จั้นจากไปแล้ว อินชิงเสวียนก็รีบหยิบกระจกออกมาดู เมื่อครู่ตอนที่นางร้องไห้ ผงสีดำเหล่านั้นก็ถูกเช็ดออกไปเกือบหมดแล้ว

จึงรีบเข้าไปในมิติแล้วหยิบผงสีดำออกมา และทาอีกครั้ง

เมื่อออกมา ก็สังเกตเห็นว่าใบหน้าของเย่‍จิ่ง‍อวี้ขาวซีดขึ้นเล็กน้อย

อินชิงเสวียนสัมผัสมือของเขา ก็รู้สึกว่านิ้วมือนั้นเย็นเฉียบ ไม่มีความอุ่นเลย

อินชิงเสวียนรีบหยิบผ้าห่มอีกผืนมาห่มให้เย่‍จิ่ง‍อวี้ แต่ก็เห็นบนหน้าผากของเย่‍จิ่ง‍อวี้มีเหงื่อมากขึ้นเรื่อยๆ นางก็ไม่วายตื่นตระหนก

ทำไมถึงดูแย่ลงอีกล่ะ

อินชิงเสวียนลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แล้วเดินไปที่ประตู กำลังจะไปตามหมอหลวง

แต่เมื่อได้ยินเสียงโกลาหลข้างนอก นางก็กดเสียงให้ทุ้มต่ำลงทันที แล้วถามว่า “วุ่นวายอะไร”

ท้องฟ้าเริ่มมืดแล้ว หลี่เต๋อฝูก็จำอินชิงเสวียนไม่ได้ เมื่อเห็นว่านางอยู่กับเย่จั้นตลอด จึงคิดว่านางเป็นคนสนิทของเย่จั้น ดังนั้นเขาจึงตอบว่า “ฝูอี้อ๋อง บอกว่าเขาต้องการเข้าเฝ้าฝ่าบาท”

อินชิงเสวียนมีความคิดแวบหนึ่งขึ้นในหัว

เขามาทำอะไร

หรือว่าเจ้าเด็กนี่ก็โลภบัลลังก์เช่นกัน

ขณะที่กำลังคิดอยู่นั้น นางก็ได้ยินเย่จิ่งหลานพูดว่า “ข้ามียาอยู่ด้วย อาจสามารถ