บทที่ 1387 ความเสียสละและความชอบธรรม

สีหน้าท่าทางของนางไม่ได้ดูเสแสร้งจอมปลอม อินชิงเสวียนก็ไม่รู้สึกถึงความอาฆาตพยาบาทใดๆ

หรือว่าตัวเองคิดมากไป?

แต่กลับพูดด้วยรอยยิ้ม “ย่อมเป็นไปได้อยู่แล้ว ถ้าคุณชายหลิวเต็มใจ ข้าจะไปคุยกับท่านแม่พรุ่งนี้”

หลิวซือจวินคุกเข่าลงอย่างตื่นเต้น

“หากได้คำนับท่านเจ้าเมืองและฮูหยินเป็นพ่อแม่ ซือจวินจะพยายามอย่างเต็มที่ เพื่อสานต่อทักษะทางการแพทย์ของอิ๋นเฉิง”

อินชิงเสวียนรีบคว้าตัวนางไว้

“เจ้าคุกเข่าก็อย่ามาคุกเข่าให้ข้าสิ ข้าเชื่อในความสามารถของเจ้า นี่ก็ดึกมากแล้ว รีบกลับไปพักผ่อนก่อนเถิด!”

“ได้ พรุ่งนี้เจอกัน”

หลิวซือจวินกล่าวลาอินชิงเสวียนด้วยท่าทางที่ตื่นเต้น อินชิงเสวียนพิจารณาดูนางอยู่ครู่หนึ่ง แล้วก็นึกในใจว่า แม่นางน้อยคนนี้ดูจิตใจใสซื่อบริสุทธิ์ บางทีตั้งแต่ข้ามภพมาก็ต้องประสบพบเจอกับการหลอกลวงแก่งแย่งชิงดีชิงเด่นกันมากเกินไป จนทำให้นางรู้สึกน่าสงสัยทุกคนที่เจอ คงใช้ความคิดของคนเลวไปคาดการณ์ความคิดของคนดีแล้วกระมัง

ถ้านางมีเจตนาชั่วร้ายจริงๆ คงไม่สวมเสื้อผ้าปลอมตัวผู้ชายตลอดเวลา

แม้ว่าหลิวซือจวินจะเป็นศิษย์ของนักพรตเทียนจี แต่ก็ไม่ได้มีภูมิหลังเดียวกับชาวเฟยเหยา นางได้รักษาคน