เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1387 ความเสียสละและความชอบธรรม
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-18 16:00:00บทที่เกี่ยวข้อง
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1388 สายเลือด
“ท่านพ่อ...คิดว่าไม่เหมาะสมหรือเจ้าคะ”เฮ่อยวนเป็นคนดีมีเมตตา เพิ่มตะเกียบสักคู่เพิ่มชามสักชามก็คงไม่ถึงขั้นเดือดร้อนขนาดนั้นเฮ่อยวนพยักหน้า“มีบางอย่างไม่เหมาะ”เหมยชิงเกอถามอย่างไม่เข้าใจ “นั่นเพราะอะไรหรือ ขนาดฉางเฟิงท่านยัง...”เพื่อหลีกเลี่ยงกำแพงมีหูประตูมีช่อง เหมยชิงเกอจึงไม่ได้พูดอะไรมากเฮ่อยวนยืนขึ้นจากเก้าอี้ ถอนหายใจและมองไปที่อินชิงเสวียน“พ่อติดค้างเจ้ามากมายนัก ไม่ต้องการให้มีใครมาแบ่งความรักที่พ่อแม่มีต่อเจ้าไป แม้ว่าเจ้าจะไม่อยู่ในเพียวเหมี่ยวอิ๋นเฉิงนาน พ่อก็หวังว่าในขอบเขตเวลาที่จำกัดนี้ ความรักของข้ากับแม่ของเจ้า จะทุ่มเทให้กับเจ้าจนหมด”อินชิงเสวียนครุ่นคิดไปนานาประการ แต่ก็ไม่เคยคิดว่าจะเป็นเหตุผลนี้ จึงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกสะเทือนใจเฮ่อยวนเป็นคนดี เป็นสามีที่ดี และเป็นพ่อที่ดีอย่างไรก็ตาม อินชิงเสวียนไม่รู้สึกผูกพันกับเขามากนัก ถึงอย่างไรก็ไม่ผูกพันเท่าอินจ้งความทรงจำทั้งหมดของเจ้าของร่างเดิมล้วนอยู่ที่ตระกูลอิน ความรู้สึกที่นางมีต่อตระกูลอินนั้น อินชิงเสวียนสามารถเข้าใจความรู้สึกได้อย่างลึกซึ้ง แม้ว่าเฮ่อยวนและเหมยชิงเกอจะดีกับนางมาก แต่ในใจนั้น ก็
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-18สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1389 ค่ายกลผีร้ายคร่าวิญญาณ์
นางเหลือบมองเฮ่อยวนที่ขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วถามด้วยความประหลาดใจ “ทำไมท่านดูไม่เต็มใจนัก หรือว่าอิ๋นเฉิงไม่สามารถเลี้ยงเด็กผู้หญิงแค่คนเดียวไม่ได้?”เฮ่อยวนส่ายหัว กระซิบเสียงแผ่วเบา “อาจมีความเข้าใจผิด”“เข้าใจผิดอะไร”หลังจากได้ยินสิ่งนี้เหมยชิงเกอก็รู้สึกสับสนเฮ่อยวนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ข้าบังเอิญเห็นภาพบุคคล คนในภาพวาดนั้นคล้ายกับข้ามาก และภาพนี้เป็นของหลิวซือจวิน”เหมยชิงเกอมองเฮ่อยวนด้วยความตกใจ“ท่านหมายความว่า ที่นางยืนกรานที่จะอยู่ที่อิ๋นเฉิง เพราะท่าน? หรือว่านางได้ยินชื่อเสียงของท่าน จึงเกิดตกหลุมรัก?”เฮ่อยวนโอบแขนไว้รอบไหล่เหมยชิงเกอ เม้มริมฝีปากยิ้มแล้วพูดว่า “เจ้าคิดเหลวไหลอะไรอยู่ ข้าเป็นตาแก่ที่ก้าวขาเข้าโลงศพไปแล้วครึ่งหนึ่ง จะไปหาเด็กสาวๆ มาชอบได้อย่างไร”เหมยชิงเกอแค่นเสียงหึและพูดว่า “ฉีอวิ๋นจื่อและกงซวินอวิ๋นเฟิ่งก็ต่อสู้จนตายเพื่อท่านไม่ใช่หรือ”“คราวนี้สถานการณ์แตกต่างออกไป ทุกครั้งที่น้องชายหลิวมองมาที่ข้า มันไม่ใช่ความสัมพันธ์ระหว่างชายและหญิง กลับเหมือนกับว่ากำลังมองพ่อ”“หรือว่าท่านทำอะไรโดยไม่ยั้งคิดข้างนอก มีสัมพันธ์กับผู้หญิงคนอื่น?”
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-19สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1390 สุนัขถ่อยมาจากไหน
หลังจากออกจากที่พักของเฮ่อยวนแล้ว อินชิงเสวียนก็รู้สึกผ่อนคลายขึ้นในห้อง เย่จิ่งอวี้กำลังมองเสี่ยวหนานเฟิงด้วยสายตาอ่อนโยน เขามีเค้าหน้าคล้ายกับพ่อมากนับตั้งแต่กลับมาที่อิ๋นเฉิง เสี่ยวหนานเฟิงแทบจะกลายเป็นม้าป่า เล่นอยู่ในเมืองอย่างสนุกสนานเฟิงเอ้อร์เหนียงกับฮวาเชียนช่วยกันดูแลเขา ทั้งคู่เป็นคนที่อินชิงเสวียนไว้ใจ เย่จิ่งอวี้ก็ดีใจที่ได้เห็นลูกชายปลดปล่อยด้านธรรมชาติเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้า เขาก็เงยหน้าขึ้นแล้วถามด้วยรอยยิ้ม “ดูเหมือนว่า ความปรารถนาของเสวียนเอ๋อร์จะเป็นจริงแล้ว”“ใช่แล้ว ทุกอย่างเป็นไปด้วยดี ลูกหลับหรือยัง”อินชิงเสวียนเดินช้าๆ มองไปยังเสี่ยวหนานเฟิงที่ละม้ายคล้ายคลึงกับเย่จิ่งอวี้มากขึ้นเรื่อยๆ ก็รู้สึกทอดถอนใจเพียงพริบตา ลูกก็โตขึ้นมาก ไม่รู้ว่าเจ้าของร่างเดิมที่อยู่ในโลกอนาคตจะสบายดีหรือไม่เย่จิ่งอวี้ห่มผ้าให้ลูกชาย แล้วพูดด้วยอารมณ์ทอดถอนใจ “นอนหลับนานแล้ว เจ้าหมอนี่ยิ่งโตก็ยิ่งแข็งแรง ความเร็วในการวิ่งของเขาแทบจะไล่ตามไป๋เสวี่ยทันเลย”อินชิงเสวียนพูดด้วยความภาคภูมิใจ “นี่คือลูกที่ข้าเลี้ยงด้วยน้ำพุวิญญาณ จะไม่แตกต่างจากคนทั่วไปได้หรือ”เย่จินอวี้หัวเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-19สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1391 ท่าสังหารที่แปลกประหลาด
ผู้ที่เป็นผู้นำอยู่ในวัยสามสิบเศษ สวมเครื่องแบบบัณฑิต ทว่าดวงตากลับไม่มีความสง่างามแบบบัณฑิตเลย แต่กลับเต็มไปด้วยความหื่นกระหายโดยเฉพาะไฝขนที่แก้มขวา ทำให้อินชิงเสวียนรู้สึกขยะแขยงอย่างยิ่ง“ฮ่าๆ ที่แท้ก็เป็นแม่นางน้อย ดูเหมือนว่าเราจะโชคดีทีเดียว”“ปากสุนัขคายงาช้างออกมาไม่ได้ ไสหัวออกไปจากที่นี่ซะ”อินชิงเสวียนใช้ฝ่ามือโจมตี บัณฑิตคนนั้นแทนที่จะหลบ แต่กลับคว้าข้อมือของอินชิงเสวียน“สาวน้อย พระจันทร์มืดมนลมพัดแรง ค่ำคืนฤดูใบไม้ผลิก็สั้นนัก ทำไมต้องเจ้ากับข้าต้องต่อสู้กันด้วยเล่า มิสู้ไปหาความสำราญกันดีหรือไม่”“หาความสำราญบ้านเตี่ยแกน่ะสิ!”เมื่อมองดูใบหน้าที่น่ารังเกียจของชายคนนั้น อินชิงเสวียนก็รู้สึกคลื่นไส้ แสงสีม่วงเปล่งออกมาจากฝ่ามือ ก่อนที่นิ้วของชายคนนั้นจะเข้าใกล้ ก็ถูกแทงด้วยกำลังภายในที่กดขี่คุกคาม เขาส่งเสียงกรีดร้องออกมาอีกสามคนเหาะขึ้นไปบนหอสังเกตการณ์อย่างรวดเร็ว ตะโกนลั่น“มั่วเหล่าชี!”“พวกเจ้าเป็นใคร จงบอกชื่อมาเดี๋ยวนี้”ขณะที่อินชิงเสวียนตะโกนถาม ทั้งสามชักดาบออกมาโจมตีแล้ว อย่างไรก็ตามคนที่พวกเขาโจมตีไม่ใช่อินชิงเสวียน แต่เป็นมั่วเหล่าชีอินชิงเสวียน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-19สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1392 ผู้ที่ใกล้เคียงกับเทพ
“เจ้าเป็นใคร”อินชิงเสวียนขมวดคิ้วเล็กน้อย รู้สึกเหมือนเคยเห็นดวงตาคู่นี้มาก่อน แต่ก็นึกไม่ออก คนผู้นั้นจ้องมองนางเงียบๆ ดวงตาสงบเยือกเย็น ไม่แสดงความอาฆาตพยาบาทหรือความอบอุ่นใดๆไร้รูปร่างราวกับน้ำอย่างแท้จริง ทำให้ผู้คนแยกแยะความคิดที่แท้จริงของเขาได้ยากเมื่อเห็นว่าเขาไม่ได้พูด อินชิงเสวียนจึงถามอีกครั้ง “เจ้ามาที่อิ๋นเฉิงด้วยจุดประสงค์ใด หากไม่พูด จะถือเป็นคนทรยศ”นางค่อยๆ ยกมือขวาขึ้น แสงสีม่วงก็เปล่งแสงเรืองรองออกมาจากฝ่ามือของนางจู่ๆ คนผู้นั้นก็ก้าวขึ้นมาข้างหน้าอีกก้าว“เจ้าอยากรู้งั้นหรือ ข้าบอกเจ้าก็ได้”อินชิงเสวียนรู้สึกว่าดวงตาไหววูบ จากนั้นก็รู้สึกแน่นลำคอ และถูกพาขึ้นไปบนท้องฟ้ามันเร็วเกินไป ด้วยความสามารถในปัจจุบันของนาง กลับไม่สามารถมองเห็นได้ชัดเจนว่าคนชุดดำมาอยู่ข้างหลังนางได้อย่างไร ในใจอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเยียบเย็นจับขั้วหัวใจคนผู้นี้คือใครกันแน่ บุคคลที่มีชื่อเสียงในยุทธจักร นางก็พอจะรู้จักเป็นส่วนใหญ่ แต่ไม่เคยรู้มาก่อนว่านอกจากอิ๋นเฉิงและตำหนักเทพแล้ว จะยังมีคนที่มีการบำเพ็ญตบะในระดับสูงเช่นนี้ไม่สิ สิ่งนี้ไม่สามารถเรียกว่ามนุษย์ได้เพราะจนถึงตอน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-19สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1393 ไม่สามารถมองทะลุความคิดในใจได้
ถูกแล้ว เป็นคำว่าปรากฏเด่นชัดออกมาจริงๆเพราะพวกเขาไม่ได้มาจากที่ไหน แต่โผล่ขึ้นมาจากอากาศอย่างเงียบๆ เหมือนผี ซึ่งน่าสะพรึงกลัวมากเมื่อมองดูคนเหล่านี้ อินชิงเสวียนก็มีเหงื่อเย็นๆ ผุดออกมา แต่ในไม่ช้า นางก็คิดออกคนเหล่านี้ย่อมไม่ใช่ผีอยู่แล้ว แต่เป็นค่ายกล เป็นค่ายกลที่เคลื่อนย้ายพวกเขามาที่นี่!การคาดเดานี้ ทำให้อินชิงเสวียนสามารถระบุตัวตนของคนชุดดำได้อย่างรวดเร็ว เขาเป็นคนแคว้นเฟยเหยาจริงๆ แต่เขาไม่ใช่ลั่วสุ่ยชิงขณะที่กำลังคิดอยู่นั้น ก็ได้ยินเสียงใครบางคนตะโกนว่า “นั่นใคร”“บังอาจ!”“อ๊าก!”เสียงต่างๆ ดังก้องอยู่ในอิ๋นเฉิง อิ๋นเฉิงก็จุดไฟทันที ทำให้ค่ำคืนที่มืดมิดสว่างไสวเสียงอาวุธดาบกระบี่ดังขึ้นในเมือง ความเงียบในยามค่ำคืนก็ถูกทำลายลงอินชิงเสวียนหัวเราะเย้ยหยัน“นี่คือสิ่งที่เจ้าต้องการให้ข้าดูหรือ เกรงว่าเจ้าจะไม่เข้าใจความแข็งแกร่งของชาวยุทธ์ในจงหยวนแล้วล่ะ”คนชุดดำไม่พูด เขาเพียงแต่ยืนเงียบๆ บนหลังคา ชื่นชมการสังหารที่ด้านล่าง สิ่งที่แปลกก็คือระยะห่างระหว่างทั้งสองไม่สูงนัก แต่ดูเหมือนจะกลายเป็นกลุ่มก้อนอากาศธาตุ ไม่มีใครสังเกตเห็นนี่ก็ต้องเป็นค่ายกลเหมือนกัน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-20สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1394 เมื่อเกิดขึ้นแล้วจงยอมรับอย่างสงบ
เมื่ออินชิงเสวียนฟื้นขึ้นมา ก็เป็นเวลาเช้าแล้วลมหนาวพัดผ่านไป จิตใจก็แจ่มใสนางยืนขึ้นจากพื้น กวาดสายตามองไปรอบๆ พื้นที่โดยรอบว่างเปล่า เต็มไปด้วยภูเขาและโขดหิน มองไปไกลๆ ก็เห็นป่าไม้ที่ทอดยาว มีน้ำไหลเอื่อย หมอกควันที่ลอยฟุ้ง เมื่อเปรียบเทียบทั้งสองสิ่งนี้แล้ว ที่นี่อยู่สูงมาก คงจะเป็นยอดเขาบนภูเขา ข้างๆ มีโต๊ะที่แกะสลักจากต้นไม้ พร้อมด้วยผลไม้ป่าจำนวนหนึ่ง และกาน้ำชาวางอยู่นอกเหนือจากนี้ไม่มีอะไรอื่น และไม่มีใครอีกแล้วนักพรตเต๋าน้อยนั่นไม่ให้คนมาเฝ้าตัวเองงั้นหรือสำหรับพฤติกรรมของเขานี้ อินชิงเสวียนยากที่จะเข้าใจนางโคจรกำลังภายใน แต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น จิตใจรู้สึกผ่อนคลายขึ้นขณะที่กำลังจะเข้าไปล้างหน้าในมิติ การแจ้งเตือนระบบก็ดังขึ้นในหัว“มิติถูกระงับ ไม่สามารถเปิดได้ชั่วคราว!”อินชิงเสวียนตกตะลึงเล็กน้อย ที่นี่ไม่มีคนนอก ทำไมถึงถูกระงับได้ล่ะหรือว่าตัวเองติดอยู่ในค่ายกลอีกแล้ว?อินชิงเสวียนลองเดินไปหลายก้าว แต่ไม่พบสิ่งผิดปกติ และไม่มีภาพลวงตาปรากฏต่อหน้าต่อตานางเมื่อรู้ว่าการเคลื่อนไหวของตัวเองไม่ได้ถูกจำกัด อินชิงเสวียนรู้สึกใจชื้นขึ้น แต่แล้วก็สับสนอีกครั้งที
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-20สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1395 อภิปรายปรัชญาเต๋า
บนภูเขาสูงอีกลูกหนึ่ง ลั่วสุ่ยชิงกำลังสนทนาเรื่องปรัชญาเต๋ากับนักพรตเทียนชิง“ข้าได้ยินมาว่าลัทธิเต๋าให้ความสำคัญกับฟ้าดินว่าเป็นหนึ่งเดียวกัน ลัทธิเต๋าก็เป็นเรื่องธรรมชาติ หากเป็นเช่นนี้ ทำไมจึงเชื่อในผู้ก่อตั้งสามเทพที่ไม่รู้ตัวตนเหล่านั้น มิสู้ทำตามใจ ทำทุกอย่างที่อยากทำ จะไม่สนุกกว่ากันหรือ!”หลังจากฟังคำพูดของลั่วสุ่ยชิง นักพรตเทียนชิงก็ไม่รู้สึกไม่พอใจ เขาลูบหนวดเคราสีเทาของเขาแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “เมื่อมีเครื่องมือที่เรียกว่ากฎเกณฑ์ ก็สามารถสร้างให้เป็นรูปทรงกลมและทรงเหลี่ยมได้ แม้ว่าจะอยู่บ้านสบายๆ แต่ก็มีความเชื่อของตัวเองเช่นกัน ดังคำกล่าวที่ว่า เมื่อตอบสนองต่อธรรมชาติที่แท้จริงของตนเองอยู่เสมอ และอยู่ในสภาวะสงบอยู่เสมอ จิตใจจะบริสุทธิ์และสงบตลอดไป!”ลั่วสุ่ยชิงตอบหึเบาๆ“นักพรตพูดมามากมายขนาดนี้ แต่ไม่เคยเห็นว่าอารมณ์ที่แท้จริงของท่านเป็นอิสระสักเท่าใดเลย ในความคิดของข้า ท่านแค่กำลังสร้างรังไหมผูกมัดตัวเอง”นักพรตเทียนชิงจิบชาแล้วพูดด้วยรอยยิ้มเบาๆ “รังไหมคืออะไร อาตมภาพไม่เคยเห็น แต่เคยเห็นรังไหมของแม่นาง อยู่ในใจ อยู่ในห้วงจิตใจ อารมณ์ของเจ้าดูเหมือนอิสระและง่ายดาย แต่ถ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-20
บทล่าสุด
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1513 วังหลังของคนเพียงผู้เดียว
“หม่อมฉันน้อมถวายบังคมฝ่าบาทเพคะ!”อินชิงเสวียนยอบกายน้อยๆ ทำความเคารพอย่างเป็นทางการตามราชประเพณี“ตามสบาย”เย่จิ่งอวี้คว้าตัวอินชิงเสวียนขึ้นเมื่อก่อนที่เคยอยู่ในวังหลวง เย่จิ่งอวี้คิดว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาที่ข้าราชบริพารจะกราบถวายบังคมเจ้าเหนือหัว ตอนนี้เมื่อได้เดินทางท่องยุทธภพ กลับรู้สึกว่ามันลำบากยุ่งยากจริงๆ“จากนี้ไปเมื่อเสวียนเอ๋อร์พบข้า ไม่จำเป็นต้องทำความเคารพอีก ส่วนพวกเจ้าเมื่อกลับเข้าวังมาแล้ว เช่นนั้นควรปฏิบัติหน้าที่รับใช้ให้ดี เสวียนเอ๋อร์กำลังตั้งครรภ์ ต้องระมัดระวังเป็นพิเศษ”เมื่อทั้งหมดรู้ว่าอินชิงเสวียนตั้งครรภ์ ดวงตาของทุกคนก็เปล่งประกายด้วยความดีใจ ในสายตาของพวกเขา การมีลูกหลานมากมายถือเป็นโชควาสนา ทั้งสองพระองค์แต่งงานกันมาเกือบสองปีแล้ว ยังมีแค่เสี่ยวหนานเฟิงคนเดียว ในวังค่อนข้างเงียบเหงาอยู่บ้าง“พวกกระหม่อม/หม่อมฉัน น้อมรับพระบัญชา จะพยายามดูแลพระนางฮองเฮาให้เต็มที่พ่ะย่ะค่ะ/เพคะ!”“ดีมาก ออกไปก่อนเถอะ”เย่จิ่งอวี้ถอยห่างจากฝูงชน ดึงอินชิงเสวียนไปที่เก้าอี้“เสวียนเอ๋อร์สวมอาภรณ์ฮองเฮาช่างดูดียิ่งนัก”“ฝ่าบาทก็เช่นกัน ชุดมังกรเหมาะกับท่านมาก”อิ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1512 หนึ่งวันไม่เห็นเหมือนผ่านไปสามฤดู
เมื่อเห็นพวกเขา อินชิงเสวียนก็รู้สึกตื้นตันใจเช่นกัน“เสี่ยวอานจื่อ อวิ๋นฉ่าย อวี้จิ่น ยายหลี่ พวกเจ้าอยู่กันทุกคน วิเศษไปเลย ลุกขึ้นมาพูดคุยกันเร็ว!”อินชิงเสวียนช่วยพยุงทุกคนให้ลุกขึ้น ดวงตาชื้นเมื่อเห็นพวกเขา นางก็พลันหวนนึกถึงช่วงเวลาที่เพิ่งข้ามภพมาอยู่ในตำหนักเย็นเป็นครั้งแรก ทุกอย่างเหมือนเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน“ฮองเฮา ท่านกลับมาช่างดีจริงๆ!”ทั้งหมดต่างมาห้อมล้อมอินชิงเสวียนไว้ตรงกลาง กอดนางเต็มรัก อินชิงเสวียนก็กอดพวกเขาตอบเช่นกัน ทุกคนต่างวุ่นวายกันอยู่พักหนึ่งก่อนจะเข้าวังระหว่างทาง เสี่ยวอานจื่อก็พูดเจื้อยแจ้ว “ฮองเฮาพ่ะย่ะค่ะ ตำหนักเย็นถูกรื้อแล้ว ฝ่าบาทสร้างสวนสนุกที่นั่น องค์ชายน้อยมีที่เล่นสนุกแล้ว”อินชิงเสวียนรู้สึกประหลาดใจ“แล้วคนในตำหนักเย็นล่ะ สวีจือย่วนอยู่ที่นั่นไม่ใช่หรือ”ตอนที่นางจากไปเหมือนว่าสวีจือย่วนยังอยู่ในตำหนักเย็นอยู่เลยยายหลี่ลดเสียงกระซิบว่า “หม่อมฉันได้ยินมาว่า นายหญิงสวีฆ่าตัวตาย ร่างถูกโยนลงในสุสานไร้ญาติ”“อ้อ”อินชิงเสวียนเข้าใจแล้วจะเป็นการฆ่าตัวตายหรือไม่นั้น ไม่ต้องบอกก็รู้แม้ว่าจะถูกเย่จิ่งอวี้ประหารอย่างลับๆ แต่ก็นับว่าส
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1511 กระหม่อมคิดถึงท่าน
เช้าวันรุ่งขึ้นอินชิงเสวียนออกจากตระกูลอินภายใต้สายตาที่ไม่เต็มใจของทุกคน และผู้ที่คุ้มกันนางกลับวังหลวง ก็คืออินสิงอวิ๋นพี่ชายคนโตเขายังคงหล่อเหลา ทว่านิสัยสุขุมเยือกเย็นมากกว่าปีที่แล้วอินชิงเสวียนเปิดม่านเกี้ยว“พี่ใหญ่ได้เชิญหมอหลวงมาตรวจอาการพี่สะใภ้บ้างหรือยัง”อินสิงอวิ๋นยิ้มอย่างอบอุ่น มองอินชิงเสวียนด้วยสายตาแบบเดียวกับเมื่อก่อน มีความเอาใจใส่เล็กน้อย“หาแล้ว คราวนี้ก็ค่อนข้างดี น้ำพุวิญญาณของเจ้า แทบจะให้พี่สะใภ้ดื่มหมด”อินชิงเสวียนพยักหน้า“ควรเป็นเช่นนี้แล้ว พี่สะใภ้อยู่ไกลบ้าน รอนแรมมาไกลกว่าจะถึงตระกูลอินของเรา เราต้องดูแลนางให้ดีที่สุด อย่าปล่อยให้นางอุดอู้อยู่บ้านทั้งวัน ถ้าท่านมีเวลาว่าง ควรพานางไปเดินเล่นบ่อยๆ คนท้องจะรู้สึกหดหู่โดยไม่รู้ตัว ถ้ามีท่านอยู่ข้างๆ บางทีนางอาจรู้สึกดีขึ้นบ้าง”“อืม คราวนี้แหละ ข้าควรจะหาเวลาได้แล้วจริงๆ”อินสิงอวิ๋นถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอก มีหรือที่เขาไม่ต้องการใช้เวลากับเป่าเล่อเอ่อร์ให้มากๆ แต่ในวังหลวงมีเรื่องเกิดขึ้นมากมาย จนเขาไม่กล้าที่จะหย่อนยานตอนนี้ฝ่าบาทและน้องสาวกลับเมืองหลวงแล้ว ก็เหมือนมีกระดูกสันหลัง ทายาทเฟย
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1510 อาหารมื้อครอบครัว
อินชิงเสวียนคำนับทั้งสองคน นางไม่ได้มาจากรัชสมัยนี้ ไม่เห็นความสำคัญของมารยาทระหว่างกษัตริย์และขุนนาง แต่กลับให้ความสำคัญกับจริยธรรมของมนุษย์แม้ว่านางจะยอมรับเหมยชิงเกอ แต่บุญคุณที่ตระกูลอินเลี้ยงดูเจ้าของร่างเดิมมานานกว่าสิบปี ก็ไม่สามารถลืมได้ หากนางไม่รู้สึกขอบคุณผู้มีพระคุณของตัวเอง แล้วจะพูดถึงการมีใจกว้างใหญ่ไพศาลได้อย่างไร“เป็นพ่อหนึ่งวัน ย่อมเป็นพ่อตลอดไป แม่เลี้ยงก็คือแม่แท้ๆ พวกท่านเหมาะสมแล้ว”อินชิงเสวียนมีรอยยิ้มบนใบหน้า แต่น้ำเสียงกลับไม่มีความลังเลแม้แต่น้อยความรู้สึกห่างเหินเล็กน้อยของอินจ้งนั้นหายไปในทันที จับมือนางแน่นๆ“ดี ดี ลูกสาวคนดี!”ซูหมิงหลานก็หลั่งน้ำตาเช่นกัน แม้ว่านางจะได้รับการยอมรับจากครอบครัวแล้ว แต่หากไม่มีอินชิงเสวียน สถานะนี้ก็ไม่สมบูรณ์ อินหลีที่อยู่ข้างๆ ก็กล่าวโน้มน้าวเบาๆ “ท่านพี่พี่สะใภ้ไม่ต้องร้อง หากมีเรื่องอะไรไว้ค่อยกลับไปพูดที่บ้านเถิด เพื่อป้องกันไม่ให้ประชาชนเข้าใจผิดกันไปใหญ่โต”อินจ้งรู้สึกตัวเพราะคำพูดนี้ เห็นผู้คนที่เอาแต่ยืดคอมองมาทางนี้ เขาก็พยักหน้าโดยเร็ว“ถูกต้อง เรากลับไปคุยกันที่บ้านนะ”อินชิงเสวียนดึงเป่าเล่อเอ่อร
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1509 เข้าสู่เมือง
ทหารที่อยู่ข้างหน้าเริ่มเข้ามาใกล้มากขึ้นเรื่อยๆ ครั้นแล้วก็มองเห็นชุดเกราะสีแดงรางๆเฉิงเฟิ่งโหลวสะดุ้งเล็กน้อย นี่...อาจเป็นทหารเปลวเพลิงสีชาดของราชาสงครามอาภรณ์ขาวกระมัง?ถ้ามารับเสด็จฮ่องเต้ เหตุใดจึงสวมชุดเกราะ ถืออาวุธหนัก?หรือว่าว่ามีการเปลี่ยนแปลงในเมืองหลวง อ๋องสิบสาม...ก่อกบฏ?มือที่กุมกระบี่ของเฉิงเฟิ่งโหลวสั่นเทา เขาดึงสายบังเหียนออกทันที แม้ว่าเจ้านายกับนายหญิงจะมีทักษะวรยุทธ์สูง แต่มือเดียวสู้มือหลายไม่ได้ ใบหน้าที่อ่อนเยาว์ของเขาดูสิ้นหวัง “ฝ่าบาท เสด็จขึ้นรถม้าเร็วเข้า”เย่จิ่งอวี้หัวเราะเบาๆ แม้ว่าทั่วทั้งโลกจะทรยศเขา แต่เสด็จอาจะไม่มีวันทรยศเขา นี่คือความมั่นใจของเขา การสวมชุดเกราะ ถืออาวุธหนัก ถือเป็นมารยาทสูงสุดของค่ายเปลวเพลิงสีชาดในชั่วพริบตา ทหารม้าขบวนนั้นก็มาถึงเบื้องหน้า พวกเขาควบม้าและเคลื่อนไหวอย่างพร้อมเพรียงกัน จากนั้นแยกออกจากกันเป็นสองทาง เผยให้เห็นร่างที่สวมชุดคลุมสีขาวชายผู้นั้นมีใบหน้าที่หล่อเหลา ท่วงท่าไม่ธรรมดาสามัญ แต่งกายด้วยชุดสีขาวสะอาดราวกับหิมะ และเสื้อผ้าพลิ้วไหวดุจดั่งเทพเซียนเขาพลิกตัวลงจากม้า เดินเร็วๆ ไปที่รถม้า สะบัดเสื้อคล
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1508 กลับสู่เมืองหลวง
ครึ่งเดือนต่อมา ในที่สุดรถม้าก็มาถึงเมืองหลวงอินชิงเสวียนไม่สามารถทนต่อการโคลงเคลงสั่นสะเทือนได้ นางจึงอยู่ในมิติกับเสี่ยวหนานเฟิงเกือบตลอดเวลาในช่วงเวลาที่อยู่ร่วมกันนี้ นางพบว่าเสี่ยวหนานเฟิงไม่เพียงแต่ฉลาดเท่านั้น แต่ยังเป็นต้นกล้าที่ยอดเยี่ยมในการฝึกฝนวรยุทธ์อีกด้วยอายุยังน้อยไม่เพียงแต่เรียนรู้บทกวีในสมัยถังและซ่ง ยังมีกำลังภายในลึกล้ำน่าประหลาดใจ มือซ้ายสามารถใช้เคล็ดวิชาใจเพียวเหมี่ยวได้ มือขวาใช้เคล็ดวิชาใจตำหนักเทพได้ แม้กระทั่งเรียนรู้วิชาขลุ่ยลวงใจของเจ้าสำนักเซี่ยว อินชิงเสวียนนึกไม่ถึงจริงๆ ว่าช่วงที่นางไม่ได้อยู่กับเสี่ยวหนานเฟิงนั้น เขาได้เรียนรู้วิชามาจากทุกคนรอบตัวเขา“แค่กๆ เจ้า...ชอบฝึกวรยุทธ์หรือเปล่า?”จากมุมมองที่เห็นแก่ตัว อินชิงเสวียนไม่ต้องการให้เสี่ยวหนานเฟิงมีฝีมมือสูงส่งเกินไป ท้ายที่สุดแล้ว ยิ่งมีความสามารถสูง ความรับผิดชอบก็ยิ่งสูงตาม ศาสตร์แห่งราชาต่างหาก คือสิ่งที่เขาควรต้องศึกษาเสี่ยวหนานเฟิงกะพริบตาโตแล้วพูดว่า “ชอบสิ รู้วรยุทธ์ ก็สามารถปกป้องท่านแม่ได้”อินชิงเสวียนกอดลูกชายตัวนุ่มนิ่มและมีกลิ่นหอม แล้วพูดอย่างจริงจัง “ต่อจากนี้ไปสิ่งที่เจ้
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1507 ขอบคุณศิษย์พี่ลิ่น
ระหว่างเจ้าสำนักเซี่ยวและเจ้าสำนักเฮ่อมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันมาก ทว่าระหว่างเซี่ยวอิ่นหวนและลิ่นเซียวนั้นอยู่ในระดับปานกลาง จนแทบจะไม่มีปฏิสัมพันธ์กันเลยบัดนี้เห็นเขาขวางทาง ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา เนื่องจากการตายของศิษย์น้องเฟิ่งอี๋ ทำให้กลายเป็นคนสติเลอะเลือน กระทำการสิ่งใดล้วนไม่ผ่านการใช้ความคิด เป็นเรื่องยากสำหรับคนทั่วไปที่จะเข้าใจทันทีว่าเขามีเจตนาอะไรลิ่นเซียวรู้จักนาง พยักหน้าเบาๆ“เฟิ่งอี๋ตายแล้ว ข้ารู้แล้ว”เซี่ยวอิ่นหวนรู้สึกเจ็บปวดในใจ แต่เดิมก็เจ็บปวดจากการพลัดพรากอยู่แล้ว เมื่อได้ยินเขาพูดถึงศิษย์น้องที่รักดุจน้องสาว หางตาก็เปลี่ยนเป็นสีแดงทันทีริมฝีปากของนางสั่นเทา ลดเสียงลง กดซ่อนความเศร้าไว้ในใจ“ศิษย์พี่ลิ่นควรจะออกมาสู่ความจริงได้แล้ว ถ้าศิษย์น้องอยู่บนสวรรค์มีญาณรับรู้ คงไม่อยากเห็นท่านจมปลักอยู่ที่นี่เพราะนางแน่นอน...”ลิ่นเซียวไม่ต่อคำ แต่พูดต่อว่า “ตาเฒ่าเซี่ยวก็จากไปแล้วเช่นกัน”หัวใจของเซี่ยวอิ่นหวนเจ็บปวดรวดร้าวอีกครั้ง ก้มหน้าสะอื้น“พ่อบุญธรรมเสียชีวิตเพื่อผดุงความยุติธรรมในยุทธจักร ไม่ผิดต่อปณิธานที่ก่อตั้งหอแห่งเสียงศักดิ์สิทธิ์”ลิ่นเซียวย
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1506 เส้นทางที่แตกต่างกัน
อินชิงเสวียนมอบตั๋วเงินเงินอีกหนึ่งพันตำลึงให้แก่ทั้งสามคน กำชับพวกเขาว่าอย่าใช้ฟุ่มเฟือย หากไม่เจอตัวคน ก็สามารถไปพำนักที่เมืองหลวงได้ทั้งสามพยักหน้าซ้ำๆ ขนของทั้งหมดขึ้นรถม้า และจากไปอย่างมีความสุขอินชิงเสวียนส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้“นิสัยแบบนี้นี่เข้ากับเย่จิ่งหลานได้เป็นอย่างดี”เย่จิ่งอวี้ก็มองไปที่ทั้งสามคน พูดด้วยรอยยิ้ม “ชาวยุทธ์ ก็ควรจะเป็นอิสระไม่ยึดติดอย่างชาวยุทธ์ นี่แหละคือความเป็นตัวของตัวเองที่แท้จริง!”“เช่นนั้นพวกเราก็ควรจากไปอย่างไม่ยึดติดใช่ไหม”อินชิงเสวียนเงยหน้าขึ้น มองไปยังเย่จิ่งอวี้ ทั้งสองตกลงกันไว้ก่อนแล้ว ว่าแทนที่จะรอให้พวกเขาสร่างเมา พลัดพรากจากกันด้วยความเป็นความตาย มิสู้จากไปอย่างเงียบๆ “ข้าเชื่อเมียข้าอยู่แล้ว”เย่จิ่งอวี้ผิวปาก เงาสีขาวสองเงาพุ่งออกมาจากระยะไกล ตามมาด้วยรถม้าอินชิงเสวียนตะโกนอย่างมีความสุข“ไป๋เสวี่ย เสี่ยวไป๋!”ไป๋เสวี่ยกางอุ้งเท้าใหญ่ แล้วกอดเอวของอินชิงเสวียนอย่างเสน่หาเสี่ยวไป๋ก็กลิ้งหน้าถูขาของอินชิงเสวียน ซึ่งเป็นการแสดงความใกล้ชิดกับคนที่หาได้ยากอินชิงเสวียนลูบหัวอันใหญ่โตของไป๋เสวี่ย จากนั้นลูบหัวของเสี่ยวไป๋
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1505 ความรู้สึกที่ไม่สามารถเอ่ยออกมาได้
เฮ่อซือจวินออกแรงดึงอินชิงเสวียนขึ้นมา แล้วกอดนางไว้ พูดเสียงสะอื้น “เจ้ายอมรับข้า ข้ารู้สึกขอบคุณยิ่งนัก ชั่วชีวิตนี้จะพยายามดูแลสุขภาพของท่านพ่อและน้าเหมยอย่างเต็มที่”อินชิงเสวียนโน้มตัวไปใกล้ใบหน้าของนาง แล้วพูดเสียงอ่อนหวาน “ท่านเป็นพี่สาวต่างแม่ของข้า จะแตกต่างจากพี่สาวแท้ๆ ได้อย่างไร หากท่านอยู่ในอิ๋นเฉิงแล้วรู้สึกเหนื่อยล้า ก็ไปหาข้าที่เมืองหลวงได้ ข้าจะพาท่านท่องเที่ยวให้สำราญใจแน่นอน”เฮ่อซือจวินพยักหน้าโดยเร็ว“ได้ ถ้ามีโอกาส ข้าจะไปหาเจ้าแน่นอน”“สนใจแต่พี่สาวของเจ้าเท่านั้น ไม่ต้องการพี่ชายแล้วหรือ”เฮ่อฉางเฟิงเดินเข้ามาจากประตู สวมเสื้อคลุมใบไผ่สีเขียวที่ขับเน้นให้เขาดูหล่อเหลา สง่า และเป็นวีรบุรุษไม่ธรรมดา“ชิงเสวียนคำนับพี่ใหญ่”อินชิงเสวียนโค้งคำนับ เฮ่อฉางเฟิงก็รีบเอื้อมมือไปช่วยพยุงให้ลุกขึ้น“เจ้ากับข้าเป็นพี่น้อง ไม่ต้องมากพิธี ตั้งใจจะออกเดินทางเมื่อไหร่หรือ”อินชิงเสวียนถอนหายใจ“พรุ่งนี้น่ะ ไม่ว่าเราจะอยู่กี่วันก็ต้องไปอยู่ดี ฮ่องเต้จากเมืองหลวงมานานเกินไปแล้ว ในใจพะวงถึงอยู่ตลอด ถึงเวลาต้องกลับไปดูแลแล้ว”เฮ่อฉางเฟิงก็ตัดใจจากน้องสาวไม่ได้ และยังไม่อ
