เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1390 สุนัขถ่อยมาจากไหน
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1391 ท่าสังหารที่แปลกประหลาด
ผู้ที่เป็นผู้นำอยู่ในวัยสามสิบเศษ สวมเครื่องแบบบัณฑิต ทว่าดวงตากลับไม่มีความสง่างามแบบบัณฑิตเลย แต่กลับเต็มไปด้วยความหื่นกระหายโดยเฉพาะไฝขนที่แก้มขวา ทำให้อินชิงเสวียนรู้สึกขยะแขยงอย่างยิ่ง“ฮ่าๆ ที่แท้ก็เป็นแม่นางน้อย ดูเหมือนว่าเราจะโชคดีทีเดียว”“ปากสุนัขคายงาช้างออกมาไม่ได้ ไสหัวออกไปจากที่นี่ซะ”อินชิงเสวียนใช้ฝ่ามือโจมตี บัณฑิตคนนั้นแทนที่จะหลบ แต่กลับคว้าข้อมือของอินชิงเสวียน“สาวน้อย พระจันทร์มืดมนลมพัดแรง ค่ำคืนฤดูใบไม้ผลิก็สั้นนัก ทำไมต้องเจ้ากับข้าต้องต่อสู้กันด้วยเล่า มิสู้ไปหาความสำราญกันดีหรือไม่”“หาความสำราญบ้านเตี่ยแกน่ะสิ!”เมื่อมองดูใบหน้าที่น่ารังเกียจของชายคนนั้น อินชิงเสวียนก็รู้สึกคลื่นไส้ แสงสีม่วงเปล่งออกมาจากฝ่ามือ ก่อนที่นิ้วของชายคนนั้นจะเข้าใกล้ ก็ถูกแทงด้วยกำลังภายในที่กดขี่คุกคาม เขาส่งเสียงกรีดร้องออกมาอีกสามคนเหาะขึ้นไปบนหอสังเกตการณ์อย่างรวดเร็ว ตะโกนลั่น“มั่วเหล่าชี!”“พวกเจ้าเป็นใคร จงบอกชื่อมาเดี๋ยวนี้”ขณะที่อินชิงเสวียนตะโกนถาม ทั้งสามชักดาบออกมาโจมตีแล้ว อย่างไรก็ตามคนที่พวกเขาโจมตีไม่ใช่อินชิงเสวียน แต่เป็นมั่วเหล่าชีอินชิงเสวียน
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1392 ผู้ที่ใกล้เคียงกับเทพ
“เจ้าเป็นใคร”อินชิงเสวียนขมวดคิ้วเล็กน้อย รู้สึกเหมือนเคยเห็นดวงตาคู่นี้มาก่อน แต่ก็นึกไม่ออก คนผู้นั้นจ้องมองนางเงียบๆ ดวงตาสงบเยือกเย็น ไม่แสดงความอาฆาตพยาบาทหรือความอบอุ่นใดๆไร้รูปร่างราวกับน้ำอย่างแท้จริง ทำให้ผู้คนแยกแยะความคิดที่แท้จริงของเขาได้ยากเมื่อเห็นว่าเขาไม่ได้พูด อินชิงเสวียนจึงถามอีกครั้ง “เจ้ามาที่อิ๋นเฉิงด้วยจุดประสงค์ใด หากไม่พูด จะถือเป็นคนทรยศ”นางค่อยๆ ยกมือขวาขึ้น แสงสีม่วงก็เปล่งแสงเรืองรองออกมาจากฝ่ามือของนางจู่ๆ คนผู้นั้นก็ก้าวขึ้นมาข้างหน้าอีกก้าว“เจ้าอยากรู้งั้นหรือ ข้าบอกเจ้าก็ได้”อินชิงเสวียนรู้สึกว่าดวงตาไหววูบ จากนั้นก็รู้สึกแน่นลำคอ และถูกพาขึ้นไปบนท้องฟ้ามันเร็วเกินไป ด้วยความสามารถในปัจจุบันของนาง กลับไม่สามารถมองเห็นได้ชัดเจนว่าคนชุดดำมาอยู่ข้างหลังนางได้อย่างไร ในใจอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเยียบเย็นจับขั้วหัวใจคนผู้นี้คือใครกันแน่ บุคคลที่มีชื่อเสียงในยุทธจักร นางก็พอจะรู้จักเป็นส่วนใหญ่ แต่ไม่เคยรู้มาก่อนว่านอกจากอิ๋นเฉิงและตำหนักเทพแล้ว จะยังมีคนที่มีการบำเพ็ญตบะในระดับสูงเช่นนี้ไม่สิ สิ่งนี้ไม่สามารถเรียกว่ามนุษย์ได้เพราะจนถึงตอน
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1393 ไม่สามารถมองทะลุความคิดในใจได้
ถูกแล้ว เป็นคำว่าปรากฏเด่นชัดออกมาจริงๆเพราะพวกเขาไม่ได้มาจากที่ไหน แต่โผล่ขึ้นมาจากอากาศอย่างเงียบๆ เหมือนผี ซึ่งน่าสะพรึงกลัวมากเมื่อมองดูคนเหล่านี้ อินชิงเสวียนก็มีเหงื่อเย็นๆ ผุดออกมา แต่ในไม่ช้า นางก็คิดออกคนเหล่านี้ย่อมไม่ใช่ผีอยู่แล้ว แต่เป็นค่ายกล เป็นค่ายกลที่เคลื่อนย้ายพวกเขามาที่นี่!การคาดเดานี้ ทำให้อินชิงเสวียนสามารถระบุตัวตนของคนชุดดำได้อย่างรวดเร็ว เขาเป็นคนแคว้นเฟยเหยาจริงๆ แต่เขาไม่ใช่ลั่วสุ่ยชิงขณะที่กำลังคิดอยู่นั้น ก็ได้ยินเสียงใครบางคนตะโกนว่า “นั่นใคร”“บังอาจ!”“อ๊าก!”เสียงต่างๆ ดังก้องอยู่ในอิ๋นเฉิง อิ๋นเฉิงก็จุดไฟทันที ทำให้ค่ำคืนที่มืดมิดสว่างไสวเสียงอาวุธดาบกระบี่ดังขึ้นในเมือง ความเงียบในยามค่ำคืนก็ถูกทำลายลงอินชิงเสวียนหัวเราะเย้ยหยัน“นี่คือสิ่งที่เจ้าต้องการให้ข้าดูหรือ เกรงว่าเจ้าจะไม่เข้าใจความแข็งแกร่งของชาวยุทธ์ในจงหยวนแล้วล่ะ”คนชุดดำไม่พูด เขาเพียงแต่ยืนเงียบๆ บนหลังคา ชื่นชมการสังหารที่ด้านล่าง สิ่งที่แปลกก็คือระยะห่างระหว่างทั้งสองไม่สูงนัก แต่ดูเหมือนจะกลายเป็นกลุ่มก้อนอากาศธาตุ ไม่มีใครสังเกตเห็นนี่ก็ต้องเป็นค่ายกลเหมือนกัน
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1394 เมื่อเกิดขึ้นแล้วจงยอมรับอย่างสงบ
เมื่ออินชิงเสวียนฟื้นขึ้นมา ก็เป็นเวลาเช้าแล้วลมหนาวพัดผ่านไป จิตใจก็แจ่มใสนางยืนขึ้นจากพื้น กวาดสายตามองไปรอบๆ พื้นที่โดยรอบว่างเปล่า เต็มไปด้วยภูเขาและโขดหิน มองไปไกลๆ ก็เห็นป่าไม้ที่ทอดยาว มีน้ำไหลเอื่อย หมอกควันที่ลอยฟุ้ง เมื่อเปรียบเทียบทั้งสองสิ่งนี้แล้ว ที่นี่อยู่สูงมาก คงจะเป็นยอดเขาบนภูเขา ข้างๆ มีโต๊ะที่แกะสลักจากต้นไม้ พร้อมด้วยผลไม้ป่าจำนวนหนึ่ง และกาน้ำชาวางอยู่นอกเหนือจากนี้ไม่มีอะไรอื่น และไม่มีใครอีกแล้วนักพรตเต๋าน้อยนั่นไม่ให้คนมาเฝ้าตัวเองงั้นหรือสำหรับพฤติกรรมของเขานี้ อินชิงเสวียนยากที่จะเข้าใจนางโคจรกำลังภายใน แต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น จิตใจรู้สึกผ่อนคลายขึ้นขณะที่กำลังจะเข้าไปล้างหน้าในมิติ การแจ้งเตือนระบบก็ดังขึ้นในหัว“มิติถูกระงับ ไม่สามารถเปิดได้ชั่วคราว!”อินชิงเสวียนตกตะลึงเล็กน้อย ที่นี่ไม่มีคนนอก ทำไมถึงถูกระงับได้ล่ะหรือว่าตัวเองติดอยู่ในค่ายกลอีกแล้ว?อินชิงเสวียนลองเดินไปหลายก้าว แต่ไม่พบสิ่งผิดปกติ และไม่มีภาพลวงตาปรากฏต่อหน้าต่อตานางเมื่อรู้ว่าการเคลื่อนไหวของตัวเองไม่ได้ถูกจำกัด อินชิงเสวียนรู้สึกใจชื้นขึ้น แต่แล้วก็สับสนอีกครั้งที
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1395 อภิปรายปรัชญาเต๋า
บนภูเขาสูงอีกลูกหนึ่ง ลั่วสุ่ยชิงกำลังสนทนาเรื่องปรัชญาเต๋ากับนักพรตเทียนชิง“ข้าได้ยินมาว่าลัทธิเต๋าให้ความสำคัญกับฟ้าดินว่าเป็นหนึ่งเดียวกัน ลัทธิเต๋าก็เป็นเรื่องธรรมชาติ หากเป็นเช่นนี้ ทำไมจึงเชื่อในผู้ก่อตั้งสามเทพที่ไม่รู้ตัวตนเหล่านั้น มิสู้ทำตามใจ ทำทุกอย่างที่อยากทำ จะไม่สนุกกว่ากันหรือ!”หลังจากฟังคำพูดของลั่วสุ่ยชิง นักพรตเทียนชิงก็ไม่รู้สึกไม่พอใจ เขาลูบหนวดเคราสีเทาของเขาแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “เมื่อมีเครื่องมือที่เรียกว่ากฎเกณฑ์ ก็สามารถสร้างให้เป็นรูปทรงกลมและทรงเหลี่ยมได้ แม้ว่าจะอยู่บ้านสบายๆ แต่ก็มีความเชื่อของตัวเองเช่นกัน ดังคำกล่าวที่ว่า เมื่อตอบสนองต่อธรรมชาติที่แท้จริงของตนเองอยู่เสมอ และอยู่ในสภาวะสงบอยู่เสมอ จิตใจจะบริสุทธิ์และสงบตลอดไป!”ลั่วสุ่ยชิงตอบหึเบาๆ“นักพรตพูดมามากมายขนาดนี้ แต่ไม่เคยเห็นว่าอารมณ์ที่แท้จริงของท่านเป็นอิสระสักเท่าใดเลย ในความคิดของข้า ท่านแค่กำลังสร้างรังไหมผูกมัดตัวเอง”นักพรตเทียนชิงจิบชาแล้วพูดด้วยรอยยิ้มเบาๆ “รังไหมคืออะไร อาตมภาพไม่เคยเห็น แต่เคยเห็นรังไหมของแม่นาง อยู่ในใจ อยู่ในห้วงจิตใจ อารมณ์ของเจ้าดูเหมือนอิสระและง่ายดาย แต่ถ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1396 ผู้ชนะเป็นกษัตริย์ผู้แพ้เป็นโจร
เมื่อเห็นคนผู้นี้ นักพรตเทียนชิงก็ตกใจเล็กน้อย“ชิงฮุย?”ชิงฮุยโค้งคำนับ“ศิษย์คารวะท่านอาจารย์”นักพรตเทียนชิงรับชาไว้ ในใจพอจะเข้าใจแล้วเขาถอนหายใจเบาๆ“คิดไม่ถึงว่าเจ้าจะสามารถรอดพ้นการทดสอบของศิลาตอบสวรรค์ได้ แคว้นเฟยเหยาไม่ธรรมดาจริงๆ”ชิงฮุยก้มลงและพูดว่า “ศิษย์ขอบคุณอาจารย์ที่อบรมสั่งสอนมาหลายปี”นักพรตเทียนชิงยกถ้วยชาขึ้น ดื่มหมดในอึกเดียว“ชาถ้วยนี้ มิตรภาพระหว่างอาจารย์และศิษย์ระหว่างเจ้ากับข้าจบลงแล้ว บอกมาให้หมด ที่เจ้าหลอกข้ามาที่นี่ มีเจตนาใดกันแน่”ชิงฮุยกล่าวอย่างสงบ “ชิงฮุยไม่กล้าหลอกลวงอาจารย์ แค่อยากเชิญให้อาจารย์พักอยู่ที่นี่สักระยะหนึ่ง หลังจากนั้นไม่กี่วัน ศิษย์จะส่งอาจารย์ลงจากภูเขาด้วยตัวเอง”นักพรตเทียนชิงพูดอย่างสงบ “หากข้าไม่ยอมล่ะ”ชิงฮุยยังคงพูดเนิบช้า “หากอาจารย์สามารถเดินลงจากภูเขานี้ได้ เช่นนั้นก็เป็นพระประสงค์ของสวรรค์ ศิษย์จะไม่กล้าขัดขวาง”“ดีมาก!”นักพรตเทียนชิงยกมือขึ้น ถ้วยชาในมือก็กลายเป็นผงทันที แล้วเดินลงภูเขาโดยไม่หันกลับมามองจนกระทั่งเขาเดินจากไป ลั่วสุ่ยชิงขมวดคิ้วและถามว่า “ทำไมเจ้าถึงเปิดเผยตัวตน?”ชิงฮุยกล่าวว่า “แน่นอนว่
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1397 มีจุดประสงค์ใดกันแน่
เพียวเหมี่ยวอิ๋นเฉิงบรรดาศิษย์ช่วยกันตรวจนับจำนวนผู้เสียชีวิต พบว่ามีผู้เสียชีวิตไม่มาก อย่างมากไม่เกินสิบคน ตรงกันข้ามผู้บุกรุกที่โจมตีเข้ามา ถูกกวาดล้างไปทั้งหมด โดยมีมากถึงร้อยคนเฮ่อฉางเฟิงมองดูศพบนพื้นด้วยความดูถูก“ฝูงนกกาเหล่านี้น่ะหรือที่ต้องการพิชิตจงหยวน คิดอะไรอยู่”หลิวซือจวินก็พยักหน้าเช่นกัน“คนเหล่านี้อ่อนแอปวกเปียกจริงๆ”เฮ่อยวนกลับรู้สึกแปลกๆมีผู้คนมากมายที่ดูไม่เหมือนชาวยุทธ์เลย การที่แคว้นเฟยเหยาทำเหมือนเป็นแมลงเม่าบินเข้ากองไฟเช่นนี้ หมายความว่าอย่างไรเหมยชิงเกอก็คิดเช่นเดียวกัน“หรือว่าพวกเขามีแผนอื่นอีก?”“ไม่ทราบแน่ชัด ถ้ามีความสามารถเท่านี้ เพียงศิษย์ธรรมดาก็สามารถปลิดชีพพวกเขาได้ ในเมื่อพวกเขามุ่งมั่นที่จะฟื้นฟูแคว้น ต้องมีไพ่ตายที่ใหญ่กว่าแน่ๆ”“ท่านพ่อ ท่านแม่ เห็นเสวียนเอ๋อร์หรือไม่”เย่จิ่งอวี้ลอยมาแต่ไหล เพราะเขาไม่พบตัวอินชิงเสวียน จึงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกถึงลางร้ายในใจเซี่ยวอิ๋นหวนกวาดสายตามองไปรอบๆ“ชิงเสวียนไม่อยู่ในห้องหรือ หรืออยู่กับลูก?”เย่จิ่งอวี้พูดอย่างมั่นใจ “ไม่อยู่ ข้าค้นหาไปทั่วอิ๋นเฉิงแล้วก็ไม่พบนาง”เหมยชิงเกอรู้สึกตกใจ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1398 เกิดปรากฏการณ์ประหลาด
“อิ๋นเฉิงถูกโจมตี หลังจากการต่อสู้สงบลง เสวียนเอ๋อร์ก็หายตัวไป”เมื่อเขารู้ว่าอินชิงเสวียนไม่ได้มาที่โรงเตี๊ยม สีหน้าของเย่จิ่งอวี้ก็ดูยุ่งยากยิ่งขึ้นเย่จิ่งหลานถามด้วยความตกใจ “สถานการณ์ผู้เสียชีวิตในอิ๋นเฉิงเป็นอย่างไรบ้าง”“ไม่มีอะไรร้ายแรง ข้าสงสัยว่าอีกฝ่ายอาจสร้างการต่อสู้ครั้งใหญ่ เพื่อพุ่งเป้าไปที่เสวียนเอ๋อร์”เรื่องนี้ผิดปกติมาก จนแม้แต่เย่จิ่งอวี้ที่เฉลียวฉลาดก็ยังไม่สามารถเข้าใจจุดสำคัญได้“จิ่งหลาน สองวันที่ผ่านมาเจ้าได้เจอลั่วสุ่ยชิงบ้างหรือไม่”เย่จิ่งหลานคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ข้าพบนางเมื่อสองวันก่อน แล้วจู่ๆ นางก็จากไป และไม่มาที่นี่อีกเลย พี่ใหญ่สงสัยว่าอาจเป็นฝีมือของนาง?”“อื้ม แม้ว่าจะไม่แน่ใจว่าลั่วสุ่ยชิงจะเป็นราชาแคว้นเฟยเหยา แต่ตัวตนของนางจะต้องเกี่ยวข้องกับแคว้นเฟยเหยาแน่นอน”เย่จิ่งอวี้เชื่อในการคาดคะเนของอินชิงเสวียน“เราควรทำอย่างไรดี พี่ใหญ่รู้ไหมว่าลั่วสุ่ยชิงอาศัยอยู่ที่ไหน”ในแววตาของเย่จิ่งหลานมีความตื่นตระหนกเล็กน้อย เขาและอินชิงเสวียนเป็นเพื่อนจากยุคเดียวกันอย่างแท้จริง ทั้งยังถือว่ามีความสัมพันธ์ร่วมเป็นร่วมตายกันมา ผู้หญิงที่มีความส
บทล่าสุด
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1465 คนแพศยามักจะสำออยแบบนี้แหละ
ชายคนนั้นหยิบกระดาษทิชชู่ออกจากกระเป๋า เช็ดนิ้วด้วยความรังเกียจ แล้วเดินจากไปโดยไม่หันกลับมามองซูเยี่ยนั่งบนพื้นร้องไห้เสียงดัง ความฝันที่จะแต่งเข้าไปอยู่ในครอบครัวที่ร่ำรวย ได้พังทลายอีกครั้งมือที่มีเห็นข้อต่อเด่นชัดยื่นออกไปต่อหน้าซูเยี่ยซูเยี่ยเงยหน้าขึ้น แล้วก็เห็นใบหน้าหล่อเหลาราวกับดาราทันทีสิ่งที่ทำให้เธอตื่นเต้นยิ่งกว่านั้นคือ ชายคนนั้นสวมเสื้อผ้าแบรนด์ดัง ซึ่งแสดงให้เห็นว่าเขามีฐานะที่ดีหากสามารถเกาะเกี่ยวลูกเศรษฐีที่ทั้งหล่อทั้งรวยแบบนี้ได้ ถูกตบหน้าแค่ครั้งเดียวจะเป็นไรไป บางทีนี่อาจเป็นความยากลำบากทั้งหมดที่สวรรค์ส่งมาให้ ที่มาอยู่ที่นี่ ก็เพื่อให้ได้เจอกับคนที่ดีกว่าเธอสูดจมูก จับมือนั้นไว้ เพิ่งยืนขึ้นมาได้ครึ่งตัว มือก็คลายออกซูเยี่ยเสียการทรงตัว และล้มลงกับพื้นอีกครั้งเธอมองเย่จิ่งหลานด้วยความประหลาดใจ ไม่เข้าใจว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่เย่จิ่งหลานยกมุมปากขึ้น คุกเข่าลงต่อหน้าเธอ ถามด้วยรอยยิ้มคล้ายไม่ยิ้ม “รู้สึกยังไงที่ถูกทิ้ง?”“อะไรนะ...คุณหมายความว่ายังไง?”ซูเยี่ยถามด้วยเสียงต่ำ ดวงตาสีแดงทั้งคู่ ทำให้เขาดูมีเสน่ห์มากกว่าเมื่อก่อนนี่ไม่ใช่ฉากที่ป
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1464 แพศยาอย่างเธอ
เย่จิ่งหลานโบกมือ ประตูก็เปิดออกแสงจากด้านนอกประตูส่องเข้าไปในห้องรังสีวินิจฉัย ทุกคนก็เห็นหลี่ไห่ตงนอนอยู่บนพื้นทันที และมีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอยภัยนอนระเกะระกะอยู่ข้างๆชายหนุ่มรูปหล่อคนนี้เดินออกไปโดยไม่มีร่องรอยเลือด หรือฝุ่นผงบนร่างกายเลยทุกคนก้าวถอยหลัง มองดูเย่จิ่งหลานด้วยสีหน้าหวาดกลัวเย่จิ่งหลานเดินขึ้นไปที่ลิฟต์โดยไม่หรี่ตามองในช่วงที่เขาถูกบีบให้ออกจากโรงพยาบาลระดับตติยภูมิ แต่ละนาทีแต่ละวินาที เขามักจะจินตนาการถึงการทุบตีหลี่ไห่ตงอย่างรุนแรง ได้ระบายความโกรธ วันนี้ ในที่สุดเขาก็ทำได้แล้ว สำหรับสิ่งที่จะเกิดขึ้นในอนาคต เย่จิ่งหลานไม่อยากคิดอะไรมากเขารีบออกจากโรงพยาบาล มาที่สวนสาธารณะเล็กๆ ใกล้ ๆ มีชายชราคนหนึ่งที่อาบแดดอยู่ เย่จิ่งหลานเหลือบมองเขา และนั่งอีกด้านหนึ่งทั้งสองคนไม่ได้คุยกัน แค่พบกันโดยบังเอิญ ต่างไม่รู้จักกัน และไม่จำเป็นต้องพูดคุยกันเขาค่อยๆ ผ่อนคลายร่างกาย เอนหลังพิงเก้าอี้ หรี่ตาเหมือนที่ชายชราทำ ความอบอุ่นของดวงอาทิตย์ที่ส่องบนร่างกายของเขาช่างทำให้รู้สึกผ่อนคลายจริงๆหลังจากสงบสติอารมณ์ได้แล้ว เย่จิ่งหลานก็คิดถึงเรื่องหนึ่งขึ้นมาพลังลมป
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1463 ฉันชื่อเย่จิ่งหลาน
ความเจ็บปวดจากไฟฟ้า ทำให้เย่จิ่งหลานกลับมามีสติอีกครั้งหลี่ไห่ตงซ่อนตัวอยู่ข้างหลังเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย เขาไออย่างบ้าคลั่ง และมองไปที่เย่จิ่งหลานด้วยสีหน้าแห่งความเกลียดชัง“ทุบตีมัน ทุบตีมันให้ตาย ตีมันตายแล้วฉันจะรับผิดชอบเอง”เมื่อเห็นว่าเย่จิ่งหลานไม่ขัดขืน เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็ยิ่งมีความสุขมากขึ้น กระแสไฟฟ้าสีฟ้าพุ่งใส่ร่างของเย่จิ่งหลาน ทำให้ห้องรังสีวินิจฉัยที่มืดมิดสว่างไสวขึ้นมาเย่จิ่งหลานหลับตา ใช้ประสาทสัมผัสตรวจสอบอย่างระมัดระวัง และยกมุมริมฝีปากขึ้นเล็กน้อยเขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับร่างกายของตัวเอง แต่สัมผัสได้ ความรุนแรงเท่านี้ไม่สามารถเอาชีวิตเขาได้เลย รู้สึกเหมือนกับถูกแมลงต่อยสองครั้ง ถ้าเขาจะโดนฟ้าผ่า ก็ถือว่าเป็นการได้สัมผัสประสบการณ์ล่วงหน้าเป็นเวลาสิบวินาทีเต็มๆ เขาค่อยๆ ลืมตาขึ้น ดวงตาเรียวแคบของเขาเหมือนถูกรายล้อมไปด้วยงูทองคำพ่นไฟ ดุดันน่าเกรงขาม แม้ในความมืดมิดเช่นนี้ ก็สามารถมองเห็นใบหน้าอันน่าเกลียดของทุกคนได้ชัดเจนเขาอาจจะฆ่าคนไม่ได้ แต่สามารถทุบตีพวกเขาได้ และตราบใดที่พวกเขายังหายใจอยู่ ก็ไม่ถือว่าตายเมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เขาก็ค่อ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1462 ปีศาจในชุดดำ
“แกเป็นใคร ทำไมถึงมาทำร้ายฉัน”หลี่ไห่ตงเมื่อถูกทุ่มลงพื้นก็กรีดร้องอย่างน่าเวทนา ชายหนุ่มรูปงามตรงหน้านี้ เป็นราวกับเจ้าแห่งความตายในนรก ทำให้เขารู้สึกหวาดผวาอย่างสุดซึ้งจนแทบจะรู้สึกได้ถึงความกลัวที่มาจากจิตวิญญาณเขาไม่สงสัยเลยว่าชายคนนี้จะกล้าฆ่าเขาจริงๆหรือไม่“ฉันไม่รู้จักแกเลย แกจำคนผิดหรือเปล่า หรือคนในครอบครัวของแกอยู่ในโรงพยาบาลที่นี่ ถ้าขาดเงิน ฉันช่วยแกแก้ปัญหาได้”หลี่ไห่ตงรู้สึกว่าตัวเองยังพอมีหวัง จึงพยายามอย่างเต็มที่ที่จะสร้างความประทับใจให้กับชายผมดำยุ่งเหยิงตรงหน้าเย่จิ่งหลานมองไปที่หลี่ไห่ตงอย่างเย็นชา ความทรงจำในอดีตก็หลั่งไหลกลับมาเพื่อให้ได้ทำงานในโรงพยาบาลต่อ ถึงจะนอนดึกกว่าหมา ตื่นเช้ากว่าไก่ ทำงานหนักเยี่ยงทาส ทำงานหนักมาสามปีก็ตาม แต่เพราะบังเอิญไปเห็นสิ่งที่ไม่ควรเห็น จึงถูกส่งไปยังโรงพยาบาลเล็กๆ แห่งหนึ่งที่ตั้งแต่เช้าจรดค่ำก็ไม่เจอใคร การทำงานหนักและค่าตอบแทนทั้งหมดของเขาถูกทำลายลงเพราะไอ้สารเลวยิ่งกว่าหมาคนนี้ เขากลับอยากมีชีวิตอยู่งั้นเหรอ ในโลกนี้ จะมีเรื่องดีๆ แบบนั้นได้อย่างไรโลกไม่ยุติธรรม เช่นนั้นก็ให้เขาได้ผดุงความยุติธรรม จัดการสัตว์ร้าย
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1461 เศษสวะ
ไอ้ชาติชั่วนี่ ใช้อุบายเก่าๆ ของเขาอีกแล้วเย่จิ่งหลานเหลือบมองแพทย์หญิง แม้ว่าเธอจะสวมหน้ากากปลอดเชื้อสีเขียว แต่ยังคงมองเห็นความไม่เต็มใจและความลังเลในดวงตาที่เหนื่อยล้าของเธอทั้งสองเดินสวนทางกัน แพทย์หญิงก็เดินเข้าไปในห้องรังสีวินิจฉัยข้างๆ เย่จิ่งหลานอุ้มเด็กเดินเข้าไปในห้องผ่าตัด แต่ยังคงมองย้อนกลับไปที่แพทย์หญิงคนนั้น จากนั้นก็ได้ยินเสียงคลิก ซึ่งเป็นเสียงล็อคประตู“เด็กคนนี้ได้รับบาดเจ็บที่กระดูกหน้าอก ขาทั้งสองข้างก็ถูกทับ”เย่จิ่งหลานอธิบายอาการของเด็กสั้นๆ จากนั้นรีบเดินไปที่ห้องรังสีวินิจฉัย ดึงที่จับประตูบานใหญ่ แต่สุดท้ายก็ไม่ได้ดึงให้เปิดออกเมื่อนึกถึงไอ้คนชาติชั่วคนนั้นที่โรงพยาบาลเดิมใช้เส้นสายสารพัด ทำเหมือนกับว่าตัวเองเป็นแค่หมา สุดท้ายยังถูกเขาส่งไปยังโรงพยาบาลชุมชนที่อยู่ห่างไกลที่ไม่มีโอกาสก้าวหน้า เขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกโกรธเขาออกแรง รู้สึกว่ามีแรงแปลกๆ ออกมาจากจุดตันเถียน ไปถึงท่อนแขนของเขาในทันที จากนั้นเขาก็ได้ยินเสียงกึก ประตูที่ถูกล็อคก็หักแกเป็นสองท่อนหลี่ไห่ตงกำลังจะกอดแพทย์หญิงคนนั้นทำเรื่องงามไส้ มีสายตามองจากข้างนอกเข้าไป อีกทั้งเรือนผมยาวส
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1460 ความคิดชั่วร้าย
ทันใดนั้นก็มีเสียงเบรกดังมาจากด้านหน้าผู้หญิงคนหนึ่งขี่สกู๊ตเตอร์ชนจนล้มกระแทกพื้น เด็กที่อยู่ข้างหลังก็กระเด็นห่างออกไปหลายเมตรเช่นกันหน้าที่ของแพทย์ทำให้เย่จิ่งหลานเหาะไปข้างหน้า กระโดดไปหลายสิบเมตรในก้าวเดียว และลงจอดต่อหน้าผู้หญิงคนนั้นรถที่ผ่านไปมาต่างก็อึ้งกันไปหมด นี่กำลังถ่ายหนัง หรือเรื่องจริง?คนนี้ไม่มีสายสลิงผูกอยู่บนตัวนั้นา แล้วทำไมเขาถึงเหาะได้ไกลขนาดนี้ในคราวเดียวล่ะ?เย่จิ่งหลานเองก็สะดุ้งนี้...มันเป็นไปได้อย่างไรเป็นวรยุทธ์งั้นหรือเขาไม่มีเวลาคิด ก้มลงห้ามเลือดของผู้หญิงคนนั้นทันที กลิ่นเลือดปะทะเข้าจมูกของเขา หัวใจพลันสั่นขึ้นมาเล็กน้อยดูเหมือนมีบางอย่างตื่นขึ้นมา ไฝแดงระหว่างคิ้วก็สว่างวาบขึ้นเล็กน้อยมือของเขานิ่งค้าง จากนั้นเจ้าหน้าที่ทางการแพทย์หลายคนก็วิ่งเข้ามา“คุณคนนี้ คุณเป็นหมอเหรอ”เย่จิ่งหลานพยักหน้าโดยไม่รู้ตัว“ฉันเป็นศัลยแพทย์”คนที่ดูเหมือนพยาบาลกล่าวว่า “คนไข้ได้รับบาดเจ็บสาหัส คุณช่วยตามพวกเราไปที่รถพยาบาล ช่วยรักษาฉุกเฉินได้ไหม”เย่จิ่งหลานสูดหายใจเข้าลึกๆ“ได้”เขาก้าวเข้าไปในรถพยาบาล ผู้หญิงและเด็กถูกพาไปที่เตียงในรถพยาบาล
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1459 เรื่องด่วน
“ไม่ ข้าไม่เคยสงสัยเจ้าเลย ข้าแค่คิดว่า เจ้าและชิงฮุยอาจไม่ได้เป็นแค่ราชาแคว้นกับขุนนางธรรมดาแบบนั้น”อินชิงเสวียนหยุดชั่วคราวและพูดว่า “แม้ว่าข้าจะไม่เข้าใจหลักการวิทยายุทธ์ของแคว้นเฟยเหยา แต่รู้ว่าวิทยายุทธ์แบบเดียวกันนั้นมักจะมีรากเหง้าเดียวกันที่สามารถใช้ค้นหาร่องรอยได้ หากเจ้าใช้ความพยายาม ก็ไม่น่าจะยากที่จะพบตัวชิงฮุย แต่ว่า ที่ข้ามาที่นี่ก็ไม่มามาถามเรื่องเขาทั้งหมด”“โอ้?”ลั่วสุ่ยชิงเงยหน้าขึ้น มองไปยังอินชิงเสวียน“ข้าอยากรู้ หากแก่นวิญญาณของเจ้าและแก่นวิญญาณของชิงฮุยมาพบกันในห้วงทะเลแห่งจิตของเย่จิ่งหลาน จะเกิดผลที่ตามมาอย่างไร”“ไม่แน่ใจ”ลั่วสุ่ยชิงพูดอย่างตรงไปตรงมา“ข้ามีลางสังหรณ์ว่าชิงฮุยอาจทำลายแก่นวิญญาณของเย่จิ่งหลาน ยึดร่างกายของเขา ดังนั้นจึงซ่อนแก่นวิญญาณของตัวเองไว้ในห้วงทะเลแห่งจิตของเย่จิ่งหลาน โดยใช้วิธีเข้าฝัน...”ลั่วสุ่ยชิงคิดอยู่พักหนึ่งแล้วพูดต่อว่า “ตามหลักการปกติทั่วไป แก่นวิญญาณของเย่จิ่งหลานอาจได้รับผลกระทบ ซึ่งอาจทำให้สมองสดใสน้อยลง แต่ไม่ต้องการให้เขาหายตัวไปโดยสิ้นเชิง เมื่อข้าลองใช้วิธีการเข้าฝันอีกครั้ง แต่ข้าไม่สามารถสัมผัสถึงลมปราณของเ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1458 ขายความน่ารัก
เสี่ยวหนานเฟิงกางมือเล็กๆ ออก แล้วถามด้วยน้ำเสียงแหลมใสไร้เดียงสาว่า “ภารกิจอะไรอ่ะ”“ไปหาพี่สาวลั่ว”อินชิงเสวียนหยิบน้ำพุวิญญาณออกมาล้างมือที่สกปรกของเสี่ยวหนานเฟิง จากนั้นเช็ดด้วยผ้าเช็ดทำความสะอาดฆ่าเชื้อ“อีกประเดี๋ยวเจ้าต้องขายความน่ารัก แม่จะถือโอกาสถามอะไรบางอย่าง”เสี่ยวหนานเฟิงดูสับสน กะพริบตาโตแล้วถามว่า “ขายความน่ารักหมายความว่าอย่างไร ต้องขายให้ได้เงินมากไหม”อินชิงเสวียนหัวเราะเบาๆ“ท่าทางตอนนี้ของเจ้าก็น่ารักบ้องแบ๊วอยู่แล้ว ให้เป็นแบบนี้ต่อก็พอแล้ว”เสี่ยวหนานเฟิงตอบว่าอ้อ และทันใดนั้นก็พูดอย่างตื่นเต้น “พี่สาวลั่วทำหน้าอมทุกข์อยู่ตลอด เราเอาให้ลูกกวาดให้นางก็ได้นะ”อินชิงเสวียนพยักหน้าเห็นด้วย“อื้ม นี่เป็นความคิดที่ดี”นางโบกมือและหยิบถุงลูกกวาดมาจากมิติ“ถ้าอย่างนั้นเจ้าก็มอบให้พี่สาวลั่วนะ”“ตกลง”เสี่ยวหนานเฟิงยื่นมือเล็กๆ ออกมาเพื่อหยิบมัน แล้วถามด้วยน้ำเสียงนุ่มนิ่ม “ลูกได้ยินจากเสด็จพ่อบอกว่าอาจิ่งหลานหายไป ท่านแม่หาลุงเจอไหม”อินชิงเสวียนถอนหายใจ “ไม่รู้ บางทีเขาอาจจะกลับไปยังที่ของตัวเองแล้ว สำหรับเขาแล้ว แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน”เสี่ยวหนานเฟิงเอียง
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1457 อย่าพูดจาเหลวไหล
“แต่ตอนนี้เราไม่ยังตามหาตัวเย่จิ่งหลานไม่พบ ยังมีวิธีอื่นใดที่จะสามารถล่อให้ศิลาตอบสวรรค์ปรากฏตัวได้หรือไม่”อินชิงเสวียนลูบคาง ปัญหาดูเหมือนจะกลับมาที่จุดเดิมนักพรตเทียนชิงกล่าวว่า “ไม่มี ศิลาตอบสวรรค์จะลงโทษคนที่ชั่วร้ายอย่างยิ่งเท่านั้น ไม่เช่นนั้นก็ไม่มีทางออกจากสถานที่ศักดิ์สิทธิ์”ลั่วสุ่ยชิงก็ขมวดคิ้วเช่นกัน“นี่เป็นปัญหาที่แก้ไขยากจริงๆ”อินชิงเสวียนถามอย่างสงสัย “ศิลาตอบสวรรค์จะมีประโยชน์อะไรกับชิงฮุย”ลั่วสุ่ยชิงกล่าวว่า “เขาต้องการเป็นเซียน”“อ๋า?”อินชิงเสวียนมองไปที่ลั่วสุ่ยชิงด้วยความประหลาดใจลั่วสุ่ยชิงพูดอย่างใจเย็น “ในแคว้นเฟยเหยา มีตำนานเล่าขานมาตลอด ตราบใดที่ได้รับศิลาตอบสวรรค์ ก็สามารถหลุดพ้นจากปัญจธาตุได้ สามารถข้ามผ่านวิบากกรรมและบรรลุขั้นสูงสุด บรรลุเป็นเซียน เสด็จพ่อของข้ามีความเชื่อมั่นอย่างแรงกล้า ตามหาที่อยู่ของศิลาตอบสวรรค์มาโดยตลอด เมื่อแคว้นเฟยเหยาถูกบุกโจมตี เคยมีคนกระตุ้นศิลาตอบสวรรค์ แต่ถึงกระนั้น หินก้อนนั้นก็ยังคงหายไป พ่อของข้าติดตามกลิ่นอายนั้นไป จนพบแดนศักดิ์สิทธิ์ และได้สรุปว่าศิลาตอบสวรรค์อยู่ที่นั่น”“ผู้ที่เป็นคนกระตุ้นคือใคร เป็นชิ
