แชร์
บทที่ 1357 เสี่ยวหนานเฟิงโตแล้ว
บทที่เกี่ยวข้อง
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1358 ยอดอัจฉริยะด้านวรยุทธ์
อินชิงเสวียนลูบหน้าเล็กๆ ที่เรียบเนียนของเขา แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ช่างเป็นเด็กดีจริงๆ ท่านย่ากับท่านยายพูดถูกแล้ว แต่นี้ไปต้องเรียกแบบนี้แหละ”เสี่ยวหนานเฟิงพยักหน้าอย่างเคร่งขรึม“ลูกทราบแล้ว”เมื่อได้ยินคำเรียกแทนตัวแบบนี้ จู่ๆ อินชิงเสวียนก็รู้สึกเศร้าใจเล็กน้อย ไม่ได้เจอแค่ไม่กี่วัน เสี่ยวหนานเฟิงก็ดูเหมือนจะโตขึ้นมาก ไม่ว่าจะทั้งทางร่างกายและจิตใจนางกระชับแขนเล็กน้อย กดเสี่ยวหนานเฟิงแรงๆ ตั้งแต่ออกจากวังมา นางก็ดูแลลูกน้อยเกินไป“ให้พ่อดูหน่อยซิ ลูกอ้วนขึ้นไหม”เย่จิ่งอวี้ยื่นมือออกมา แล้วอุ้มเสี่ยวหนานเฟิงไปน่องเล็กๆ ของเสี่ยวหนานเฟิงสะบัด กระโดดขึ้นไปบนตัวของเย่จิ่งอวี้อย่างว่องไว เย่จิ่งอวี้ชั่งน้ำหนักในมือ และพบว่าตัวหนักขึ้นมากจริงๆ“เด็กดี อยู่บนภูเขาเจ้าเชื่อฟังหรือเปล่า”เสี่ยวหนานเฟิงเชิดหน้าขึ้นทันที“แน่นอน จ้าวเอ๋อร์เก่งมาก”เฟิงเอ้อร์เหนียงเดินเข้ามาด้วยสีหน้าเปี่ยมด้วยความรัก“จ้าวเอ๋อร์เป็นเด็กดีมากจริงๆ ไม่เลือกของกิน ไม่เคยวิ่งมั่วซั่ว สิ่งที่ชอบมากที่สุดคือการดูศิษย์เหล่านั้นฝึกฝนวรยุทธ์ ถ้าเขาโตขึ้น จะเป็นผู้รอบรู้ทั้งศิลปะและวรยุทธ์อย่างแน่นอน”
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1359 ความโกลาหลกำลังจะเริ่มต้นขึ้น
ต่งจื่ออวี๋อารมณ์ดี เมื่อเห็นเกอหงหยวนออกไป เขาก็ตามนางไปทันที“อย่าผลีผลาม ระวังไว้ดีกว่า”เก่อหงยวนมาถึงข้างหน้าคนผู้นั้นแล้ว เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้า คนผู้นั้นก็หันขวับทันที ดวงตาทั้งคู่แดงก่ำราวกับสัตว์ป่า นางจึงอดไม่ได้ที่จะหวาดกลัวต่งจื่ออวี๋ใช้ดัชนีกระบี่ จี้สกัดจุด คนผู้นั้นก็ล้มลงกับพื้นทันที แต่ยังคงส่งเสียงคำรามที่ไม่เต็มใจออกมาในในช่วงเวลาฉับพลันนั้นเอง มีอีกคนถูกคนก่อนหน้ากัด บริเวณไหล่มีเลือดไหลนอง กรีดร้องอย่างน่าเวทนา ไม่นานก็กลายเป็นเช่นกัน อ้าปากคำรามคำว่าฆ่าไม่หยุด“รีบปราบสองคนนี้เร็ว”ต่งจื่ออวี๋เหาะไปข้างหน้า จี้สกัดจุดทั้งสองคน แม้ว่าพวกเขาจะล้มลงกับพื้น แต่สีหน้าของพวกเขาก็ดุร้ายมาก ผู้คนที่เดินผ่านไปมาต่างก็ต้องตกใจ หลบหลีกไปล้อมวงมองอยู่ไกลๆเก่อหงหยวนมองดูทั้งสองคน ขมวดคิ้วแล้วถามว่า “นี่มันวิทยายุทธ์อะไรกันเนี่ย จะติดต่อเหมือนโรคระบาดได้อย่างไร”ต่งจื่ออวี๋ส่ายหัว“ข้าไม่รู้ เจ้ารีบไปแจ้งรหัสลับของเป่ยไห่ทันที ติดต่อกับหอมั่วเตา ข้าจะมัดพวกเขาทั้งสามไว้ก่อนเพื่อป้องกันไม่ให้ผู้บริสุทธิ์ได้รับบาดเจ็บอีก”“ได้”เก่อหงยวนหมดอารมณ์สนุกสนาน จากนั้นก็วา
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1360 เรื่องแปลกประหลาดเกิดขึ้นเรื่อยๆ
ในเวลาเดียวกัน สำนักหลักหลายแห่งได้รับข้อความจากผู้คุมตราเซี่ยวพวกเขาทั้งหมดประหลาดใจที่รู้ว่ามีการพลิกผันเช่นนี้ ก่อนหน้านี้ ไม่มีใครเคยได้ยินชื่อแคว้นเฟยเหยา หากข้อมูลเป็นจริง การต่อสู้ครั้งนี้อาจซับซ้อนกว่าศึกที่เป่ยไห่เฮ่ออวิ๋นทงก็ได้รับจดหมายเช่นกัน เมื่อรู้ว่าเจ้าสำนักเซี่ยวตายแล้ว เนื้อตัวสั่นเทิ้ม นิ้วมือสั่นระริกเจ้าสำนักเซี่ยวดำรงตำแหน่งผู้บัญชาการสูงสุดในศึกเป่ยไห่ได้อย่างปลอดภัยเสมอ ซึ่งพิสูจน์ในด้านวรยุทธ์ของเขาได้ดีที่สุด แม้ว่าผู้อาวุโสชราอย่างพวกเขาจะไม่เต็มใจจะยอมรับ แต่หากเจ้าสำนักเซี่ยว คิดว่าตัวเองเป็นอันดับสอง ก็ไม่มีใครกล้าอวดอ้างว่าตนเป็นที่หนึ่งคิดไม่ถึง เขาจะเสียชีวิตก่อนพวกเขาความทรงจำเกี่ยวกับงานเลี้ยงและความสนุกสนานในเป่ยไห่ยังคงชัดเจนอยู่ในใจ เฮ่ออวิ๋นทงดวงตาแดงก่ำอย่างอดไม่ได้เขารู้ว่าหลังจากที่เหล่าเซี่ยวกลับมาก็ไปหานักพรตเทียนจี เพื่อหาทางทำลายฝังโลหิตให้กับเย่จิ่งอวี้ แต่เขาไม่คาดคิดว่าการพบกันครั้งสุดท้ายจะเป็นการอำลาตลอดไป!เขาค่อยๆ รวบนิ้วทั้งห้าจนแน่น ข้อนิ้วลั่นกรอบแกรบ กระบี่ที่อยู่ข้างๆ ดูเหมือนจะรู้สึกถึงความเศร้าโศกและความโกรธของเจ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1361 ความสับสนของลั่วสุ่ยชิง
ชายร่างสูงประกบมือคารวะแล้วพูดว่า “ข้าน้อยน้อมรับคำสั่ง!”ชิงฮุยทอดสายตามองภูเขาไกลๆ พูดด้วยน้ำเสียงสงบ “ออกไปเถอะ”ทุกคนโค้งคำนับถอยออกไปหลายก้าว แล้วทั้งหมดก็กลืนหายเข้าไปในป่าชิงฮุยยังคงมองทอดสายตาไปไกล สายลมพัดชายเสื้อสีเทาพลิ้วไหว ท่าทางที่โดดเด่นนั้น ทำให้รู้สึกเหมือนเทพเซียนหลังจากนั้นไม่นาน เขาก็กระซิบว่า “สุ่ยชิง อย่าทำให้ข้าผิดหวัง!”...ลั่วสุ่ยชิงยังคงเดินเตร่ไปรอบๆ หมู่บ้านและเมืองใกล้เคียง ชาวยุทธ์ที่หมดสติวิ่งเข้าไปในเมือง พุ่งเข้าใส่ผู้คนอย่างบ้าคลั่ง ผู้คนที่ถูกกัดรวมตัวกันอย่างรวดเร็ว และปล่อยเสียงคำรามอันน่าสะพรึงกลัวผู้คนต่างตื่นตระหนกและทยอยหลบหนีไป เด็กหญิงผมเปียตัวน้อยคนหนึ่งร้องไห้ พลางวิ่งเข้าไปหากลุ่มคนเหล่านั้น“ท่านพ่อ ท่านเป็นอะไรไป ท่านพ่อ!”คนผู้นั้นอุ้มเด็กหญิงตัวขึ้นมา อ้าปากจะกัดนาง เมื่อเห็นน้ำตาบนใบหน้าของเด็กหญิง ลั่วสุ่ยชิงก็สะเทือนใจอย่างยิ่ง นางเหาะไปข้างหน้า ซัดฝ่ามือใส่ไหล่คนผู้นั้นพลังงานสีดำที่มองไม่เห็นไหลเข้าสู่ร่างกายของลั่วสุ่ยชิงตามฝ่ามือของนาง และจิตสำนึกของผู้คนก็ชัดเจนขึ้นในทันใดลั่วสุ่ยชิงก้าวไปข้างหน้า มาปรากฏตัวต่อห
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1362 อินชิงเสวียน
“ลูกชายของข้า”อินชิงเสวียนโยนกุ้งมังกรน้อยลงในตะกร้า แล้วล้างมือถังเล็กๆ ใกล้ๆเสี่ยวหนานเฟิงไม่กลัวคนแปลกหน้า พูดด้วยน้ำเสียงแหลมใสไร้เดียงสาว่า “สวัสดีพี่สาว ข้าชื่อเย่จ้าวเอ๋อร์”เมื่อเห็นปากเล็กๆ ที่พูดปากหวานของลูกก อินชิงเสวียนก็ยิ้มด้วยความรัก“จ้าวเอ๋อร์เก่งมาก”เมื่อได้ยินคำชมของแม่ เสี่ยวหนานเฟิงก็มีความสุขมาก หน้าอกเล็กๆ ยืดสูงขึ้นเล็กน้อย เขากะพริบตาที่ดูเหมือนมณีสีดำขนาดใหญ่ มองดูลั่วสุ่ยชิงอย่างสงสัย“พี่สาวอยากจับกุ้งด้วยไหม ท่านแม่บอกว่าอันนี้อร่อย”ลั่วสุ่ยชิงชอบเด็กมาก โดยเฉพาะเด็กน่ารักน่าเอ็นดูอย่างเสี่ยวหนานเฟิง ใบหน้าดวงเล็กที่ขาวเนียนละเอียด คิ้วที่ยกขึ้นเล็กน้อยเผยให้เห็นความสง่างาม และดวงตากลมโตที่สดใส คู่กับริมฝีปากทั้งสองที่เม้มเล็กน้อย ซึ่งปากเล็กๆ นั้นดูคล้ายกับเย่จิ่งอวี้มากนางค่อยๆ นั่งลงและพูดกับเสี่ยวหนานเฟิงอย่างอ่อนโยนว่า “พี่สาวไม่จับหรอก แม่ของเจ้าเป็นคนที่สุดยอดมากจริงๆ ทั้งยังทำอาหารอร่อย”เมื่อได้ยินลั่วสุ่ยชิงยกย่องแม่ของตัวเอง เสี่ยวหนานเฟิงก็ค่อนข้างภูมิใจ เขามองไปที่อินชิงเสวียน และพูดว่า “แม่ของข้าเป็นคนที่มีสุดยอดที่สุดในโลก”ลั
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1363 คำคมสร้างกำลังใจ
“โชคดี เมื่อวานพวกเราอยู่กันหลายคน”อินชิงเสวียนพูดเบาๆ นั่งลงบนก้อนหิน แล้วพูดในลักษณะปกติ “นับตั้งแต่ทางสู่วิถีแห่งสวรรค์พังทลาย ยุทธจักรก็ไม่สงบ หลายคนถูกชาวยุทธ์เสียสติโจมตี ถึงกับเสียชีวิตไปมากมาย นี่ถือเป็นหายนะ ยังเป็นหายนะที่ไร้เหตุผล แม่นางชิงเดินทางคนเดียว รีบออกไปจากที่นี่โดยเร็วที่สุดดีกว่า”ลั่วสุ่ยชิงมองไปที่นางแล้วถามว่า “แล้วทำไมเจ้าไม่ไปล่ะ”อินชิงเสวียนถอนหายใจเบาๆ“ข้ามีเรื่องกังวลมาก ออกไปไม่ได้”“มีญาติของเจ้าอยู่ที่นี่งั้นหรือ”ลั่วสุ่ยชิงรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ระหว่างที่อยู่ในวิถีแห่งสวรรค์ นางรู้เกี่ยวกับความสัมพันธ์ของอินชิงเสวียนกับเพียวเหมี่ยวอิ๋นเฉิงและตำหนักเทพหอทองคำ อินชิงเสวียนพยักหน้า“มี ยังมีคนบริสุทธิ์อีกด้วย”ชิงลั่วพูดเรียบๆ ไม่เย็นชาหรืออบอุ่น “แม่นางอินใส่ใจผู้คน ใจดีมีเมตตาจริงๆ”อินชิงเสวียนเม้มริมฝีปากเป็นรอยยิ้มบางๆ“คนเราควรมีจิตใจเมตตามิใช่หรือ ข้าเชื่อเสมอว่าความรักสามารถละลายความเกลียดชังได้ และความรักยิ่งใหญ่กว่าความเกลียดชัง”อินชิงเสวียนเกลียดคำคมสร้างกำลังใจประเภทนี้มาก แต่เมื่อเผชิญหน้ากับปีศาจใหญ่ผู้มีชีวิตอยู่มานับพันปี นา
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1364 ข่าวร้าย
“สมแล้วที่เป็นลูกชายข้า มีวิสัยทัศน์”เสียงที่ชัดเจนของเย่จิ่งอวี้ดังมาแต่ไกล และในชั่วพริบตา เขาก็ใกล้เข้ามาแล้ว เสื้อผ้าที่ถูกลมพัดยังไม่สงบนิ่ง เขาก็ถือตะกร้าไม้ไผ่ที่บรรจุกุ้งมังกรน้อยไว้ในมือแล้วเสี่ยวหนานเฟิงได้รับการยอมรับจากพ่อ ทันใดนั้นมุมปากก็ยกขึ้นอย่างมีความสุขอินชิงเสวียนกลอกตามองเย่จิ่งอวี้ด้วยความโกรธ“ท่านคงเป็นคนสอนมา”เย่จิ่งอวี้อุ้มเสี่ยวหนานเฟิงขึ้น แล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “แม่ของเจ้าโกรธอีกแล้ว เราหนีไปกันเถอะ”ลูกโตขนาดนี้ เป็นวัยที่กำลังชอบสนุก เขาโอบรอบคอของเย่จิ่งอวี้ ส่งเสียงหัวเราะออกมาราวกับระฆังเงินเมื่อมองตามสองพ่อลูกที่เดินจากไปไกล อินชิงเสวียนก็ลูบหน้าท้องที่ยื่นออกมาเล็กน้อยโดยไม่รู้ตัวอยากรู้ว่าลูกสาวของนางจะมีนิสัยแบบไหน นางจะซุกซนหรือเชื่อฟังทุกครั้งที่นางคิดถึงชีวิตน้อยๆ ที่กำลังอยู่ในครรภ์และเติบโตในท้องของนาง อินชิงเสวียนก็รู้สึกถึงความมหัศจรรย์มากสถานที่แห่งนี้อยู่ไม่ไกลจากโรงเตี๊ยม นางไม่ได้ใช้วิชาตัวเบา ค่อยๆ เดินกลับไปอย่างแช่มช้าเวลานี้เป็นฤดูใบไม้ร่วงแล้ว อุณหภูมิในเทือกเขาเชื่อมเมฆาก็เย็นกว่าในเมืองหลวงมาก จึงอดไม่ได้ที่จะเพลิด
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1365 เด็กดี มีความมุ่งมั่น!
“อีกฝ่ายมีกี่คน”เฮ่อยวนถามอย่างเร่งด่วนศิษย์อิ๋นเฉิงกล่าวว่า “มีประมาณห้าสิบคน ทุกคนเป็นยอดฝีมือ และมีความเชี่ยวชาญในเรื่องค่ายกลและกลอุบาย ทำให้ยากที่จะป้องกัน”เหมยชิงเกอก็ยืนขึ้นเช่นกัน“ข้าจะไปดูกับท่านด้วย”เซี่ยวอิ่นหวนพูดอย่างเคร่งขรึมว่า “ข้าก็จะไปเหมือนกัน ยุทธจักรมีเชื้อสายเดียวกัน เราควรรวมเป็นหนึ่ง ต่อสู้กับศัตรูด้วยกัน”ศิษย์ของทั้งสองสำนักต่างพูดขึ้นว่า “ลมหายใจและรากเดียวกัน ต้านศัตรูภายนอก”เฮ่อยวนพยักหน้า ในขณะนี้ ไม่ควรกระจายกองกำลังออกไป เพื่อไม่ให้ถูกโจมตีจนพ่ายแพ้ไปทีละกลุ่มอินชิงเสวียนก็อุ้มเสี่ยวหนานเฟิงขึ้น“ในเมืองนี้มีคนไม่มากนัก เราไม่จำเป็นต้องเฝ้าอยู่ที่นี่ ไปที่อิ๋นเฉิงกันเถอะ”ทุกคนออกเดินทางทันที คนที่มีม้าก็ขี่ม้า ผู้ที่ไม่มีม้าก็ใช้วิชาตัวเบาเย่จิ่งหลานที่อยู่ข้างหลังร้องเฮ้อแล้วพูดว่า “ถ้ามีรถสักคันคงจะดี มองเห็นแต่สัมผัสไม่ได้ ช่างน่าหงุดหงิดจริงๆ”อินชิงเสวียนกลอกตามองเขาและพูดว่า “ใช่ ถ้ามีรถถังสักคันก็ยิ่งดีกว่า สามารถทำลายศัตรูทั้งหมดได้ แบบนั้นคงจะสิ้นเรื่องได้เลย เสียดายก็แต่ของพวกนั้นราคาแพงมาก อาศัยแค่ทำการเกษตร คาดว่าชาตินี้ค
บทล่าสุด
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1442 ใบมีดสีดำ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1441 เย่จิ่งหลานหลบหนี
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1440 ทั้งบุตรชายและบุตรสาว
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1439 เหยื่อ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1438 เหมือนจะตกหลุมพรางแล้ว
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1437 พวกเจ้าต้องตายกันหมด
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1436 ตายอย่างคุ้มค่า
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1435 จับเย่จิ่งหลาน
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1434 ล่องูออกจากรู
