เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1362 อินชิงเสวียน
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-12 16:00:00บทที่เกี่ยวข้อง
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1363 คำคมสร้างกำลังใจ
“โชคดี เมื่อวานพวกเราอยู่กันหลายคน”อินชิงเสวียนพูดเบาๆ นั่งลงบนก้อนหิน แล้วพูดในลักษณะปกติ “นับตั้งแต่ทางสู่วิถีแห่งสวรรค์พังทลาย ยุทธจักรก็ไม่สงบ หลายคนถูกชาวยุทธ์เสียสติโจมตี ถึงกับเสียชีวิตไปมากมาย นี่ถือเป็นหายนะ ยังเป็นหายนะที่ไร้เหตุผล แม่นางชิงเดินทางคนเดียว รีบออกไปจากที่นี่โดยเร็วที่สุดดีกว่า”ลั่วสุ่ยชิงมองไปที่นางแล้วถามว่า “แล้วทำไมเจ้าไม่ไปล่ะ”อินชิงเสวียนถอนหายใจเบาๆ“ข้ามีเรื่องกังวลมาก ออกไปไม่ได้”“มีญาติของเจ้าอยู่ที่นี่งั้นหรือ”ลั่วสุ่ยชิงรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ระหว่างที่อยู่ในวิถีแห่งสวรรค์ นางรู้เกี่ยวกับความสัมพันธ์ของอินชิงเสวียนกับเพียวเหมี่ยวอิ๋นเฉิงและตำหนักเทพหอทองคำ อินชิงเสวียนพยักหน้า“มี ยังมีคนบริสุทธิ์อีกด้วย”ชิงลั่วพูดเรียบๆ ไม่เย็นชาหรืออบอุ่น “แม่นางอินใส่ใจผู้คน ใจดีมีเมตตาจริงๆ”อินชิงเสวียนเม้มริมฝีปากเป็นรอยยิ้มบางๆ“คนเราควรมีจิตใจเมตตามิใช่หรือ ข้าเชื่อเสมอว่าความรักสามารถละลายความเกลียดชังได้ และความรักยิ่งใหญ่กว่าความเกลียดชัง”อินชิงเสวียนเกลียดคำคมสร้างกำลังใจประเภทนี้มาก แต่เมื่อเผชิญหน้ากับปีศาจใหญ่ผู้มีชีวิตอยู่มานับพันปี นา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-12สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1364 ข่าวร้าย
“สมแล้วที่เป็นลูกชายข้า มีวิสัยทัศน์”เสียงที่ชัดเจนของเย่จิ่งอวี้ดังมาแต่ไกล และในชั่วพริบตา เขาก็ใกล้เข้ามาแล้ว เสื้อผ้าที่ถูกลมพัดยังไม่สงบนิ่ง เขาก็ถือตะกร้าไม้ไผ่ที่บรรจุกุ้งมังกรน้อยไว้ในมือแล้วเสี่ยวหนานเฟิงได้รับการยอมรับจากพ่อ ทันใดนั้นมุมปากก็ยกขึ้นอย่างมีความสุขอินชิงเสวียนกลอกตามองเย่จิ่งอวี้ด้วยความโกรธ“ท่านคงเป็นคนสอนมา”เย่จิ่งอวี้อุ้มเสี่ยวหนานเฟิงขึ้น แล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “แม่ของเจ้าโกรธอีกแล้ว เราหนีไปกันเถอะ”ลูกโตขนาดนี้ เป็นวัยที่กำลังชอบสนุก เขาโอบรอบคอของเย่จิ่งอวี้ ส่งเสียงหัวเราะออกมาราวกับระฆังเงินเมื่อมองตามสองพ่อลูกที่เดินจากไปไกล อินชิงเสวียนก็ลูบหน้าท้องที่ยื่นออกมาเล็กน้อยโดยไม่รู้ตัวอยากรู้ว่าลูกสาวของนางจะมีนิสัยแบบไหน นางจะซุกซนหรือเชื่อฟังทุกครั้งที่นางคิดถึงชีวิตน้อยๆ ที่กำลังอยู่ในครรภ์และเติบโตในท้องของนาง อินชิงเสวียนก็รู้สึกถึงความมหัศจรรย์มากสถานที่แห่งนี้อยู่ไม่ไกลจากโรงเตี๊ยม นางไม่ได้ใช้วิชาตัวเบา ค่อยๆ เดินกลับไปอย่างแช่มช้าเวลานี้เป็นฤดูใบไม้ร่วงแล้ว อุณหภูมิในเทือกเขาเชื่อมเมฆาก็เย็นกว่าในเมืองหลวงมาก จึงอดไม่ได้ที่จะเพลิด
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-12สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1365 เด็กดี มีความมุ่งมั่น!
“อีกฝ่ายมีกี่คน”เฮ่อยวนถามอย่างเร่งด่วนศิษย์อิ๋นเฉิงกล่าวว่า “มีประมาณห้าสิบคน ทุกคนเป็นยอดฝีมือ และมีความเชี่ยวชาญในเรื่องค่ายกลและกลอุบาย ทำให้ยากที่จะป้องกัน”เหมยชิงเกอก็ยืนขึ้นเช่นกัน“ข้าจะไปดูกับท่านด้วย”เซี่ยวอิ่นหวนพูดอย่างเคร่งขรึมว่า “ข้าก็จะไปเหมือนกัน ยุทธจักรมีเชื้อสายเดียวกัน เราควรรวมเป็นหนึ่ง ต่อสู้กับศัตรูด้วยกัน”ศิษย์ของทั้งสองสำนักต่างพูดขึ้นว่า “ลมหายใจและรากเดียวกัน ต้านศัตรูภายนอก”เฮ่อยวนพยักหน้า ในขณะนี้ ไม่ควรกระจายกองกำลังออกไป เพื่อไม่ให้ถูกโจมตีจนพ่ายแพ้ไปทีละกลุ่มอินชิงเสวียนก็อุ้มเสี่ยวหนานเฟิงขึ้น“ในเมืองนี้มีคนไม่มากนัก เราไม่จำเป็นต้องเฝ้าอยู่ที่นี่ ไปที่อิ๋นเฉิงกันเถอะ”ทุกคนออกเดินทางทันที คนที่มีม้าก็ขี่ม้า ผู้ที่ไม่มีม้าก็ใช้วิชาตัวเบาเย่จิ่งหลานที่อยู่ข้างหลังร้องเฮ้อแล้วพูดว่า “ถ้ามีรถสักคันคงจะดี มองเห็นแต่สัมผัสไม่ได้ ช่างน่าหงุดหงิดจริงๆ”อินชิงเสวียนกลอกตามองเขาและพูดว่า “ใช่ ถ้ามีรถถังสักคันก็ยิ่งดีกว่า สามารถทำลายศัตรูทั้งหมดได้ แบบนั้นคงจะสิ้นเรื่องได้เลย เสียดายก็แต่ของพวกนั้นราคาแพงมาก อาศัยแค่ทำการเกษตร คาดว่าชาตินี้ค
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-13สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1366 เจอพิณการเวกอีกหน
ในขณะที่กำลังคิดอยู่นั้น เหมยชิงเกอก็ดึงมือกลับแล้ว“ฉางเฟิง เจ้ารู้สึกดีขึ้นหรือยัง”เฮ่อฉางเฟิงหายใจเข้า บนใบหน้าที่ซีดเซียวเริ่มมีสีเลือดขึ้นเล็กน้อย“ขอบคุณท่านป้าเหมยมาก ข้าดีขึ้นมากแล้ว”“ดีแล้ว ชิงเสวียน ช่วยพยุงพี่ชายของเจ้าไปพักผ่อนตรงนั้นหน่อยนะ”เหมยชิงเกอก้าวออกไป ร่างนั้นก็กระโดดไปอยู่ข้างๆ เฮ่อยวนแล้ว ในมือเปล่งแสงสีม่วง โจมตีไปยังชายที่มีรอยกระเต็มใบหน้าอินชิงเสวียนช่วยประคองเฮ่อฉางเฟิงไปที่หินข้างๆ หลิวซือจวินก็วิ่งพลางกระโดดตามเข้ามาด้วยอาการร้อนใจ“น้องชาย...เอ้ย พี่เฮ่อ ขอข้าดูอาการบาดเจ็บหน่อยได้ไหม”นอกจากอาการบาดเจ็บภายในแล้ว เฮ่อฉางเฟิงยังได้รับบาดแผลจากการถูกแทงถูกฟันมากมายและยังมีเลือดออกอีกด้วยเฮ่อฉางเฟิงยกมือขึ้น“ต้องรบกวนแล้ว”“กับข้าไม่ต้องเกรงใจ”หลิวซือจวินรีบเปิดแขนเสื้อของเขาออก หยิบยาจินชวงที่อยู่ในแขนเสื้อออกมา จากนั้นก็จัดการทำแผลให้เฮ่อฉางเฟิงอย่างระมัดระวังเมื่อเห็นท่าทางจริงจังของนาง อินชิงเสวียนก็นึกในใจว่า หลิวซือจวินวิชาแพทย์ยอดเยี่ยม เหมาะสมที่จะอยู่ในอิ๋นเฉิง หากเฮ่อฉางเฟิงชอบนาง บางอาจเป็นคู่รักที่ดีอีกหนึ่งคู่ แต่ไม่รู้ว่าเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-13สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1367 เงาปรากฏตัว
เห็นได้ชัดว่าชายผู้นี้รู้ถึงพลังความร้ายกาจของพิณการเวก สีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย ตะโกนเสียงดังว่า “ทุกคนระวังด้วย พิณการเวกเป็นอาวุธที่ใช้โจมตีแบบกลุ่ม และมันจะเสริมกำลังให้แก่ฝ่ายตนตามความประสงค์ของผู้ดีด”อินชิงเสวียนกระตุกริมฝีปากขึ้นเป็นรอยยิ้มเยาะ“ในเมื่อรู้แล้ว ยังไม่ยอมจำนนอีกรึ!”นิ้วเรียวแตะที่สายพิณ และทันใดนั้นเสียงที่คมชัดก็แพร่กระจายไปทั่วอิ๋นเฉิงเสียงพิณนั้นรวดเร็วและเร่งด่วน เสียงดนตรีจากเครื่องสายก็ดังราวกับฝนตกหนักตกลงมากระทบจานเงิน ทำให้หลายคนรู้สึกกระสับกระส่าย เลือดลมเดือดพล่าน อย่างไรก็ตามทุกคนในอิ๋นเฉิงรู้สึกสดชื่นและความแข็งแกร่งเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าเมื่อได้ยินเสียงพิณที่คุ้นเคยอีกครั้ง ขวัญกำลังใจของเหล่าศิษย์ของหอแห่งเสียงศักดิ์สิทธิ์ก็สูงขึ้นไปอีก ทุกคนต่างตื่นเต้นฮึกเหิม มีเพียงดวงตาของเซี่ยวอิ่นหวนเท่านั้นที่เปลี่ยนเป็นสีแดงนางคิดถึงพ่อบุญธรรม ถ้าเขายังมีชีวิตอยู่ หากได้เห็นชิงเสวียนประสบความสำเร็จเช่นนี้ เขาคงจะมีความสุขมากกระมัง!ทักษะการเล่นพิณของอินชิงเสวียนนั้นเชี่ยวชาญขึ้นนานแล้ว มีแสงสีเงินและสีม่วงพุ่งออกมาที่ปลายนิ้วของนาง ซึ่งเป็นวรยุทธ์ขอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-13สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1368 คิดว่าต้าโจวไร้คนจริงๆ งั้นรึ
เย่จิ่งอวี้แค่นเสียงอย่างเย็นชา“คนอวดดีเช่นนี้ คิดว่าต้าโจวไร้คนจริงๆ งั้นรึ!”“ถ้าอย่างนั้นเรามาดูกัน ว่าเจ้าจะมีความสามารถที่จะรั้งข้าไว้ที่นี่ได้หรือไม่!”เงาสีดำพลิกฝ่ามือ กลุ่มหมอกสีดำก็กลายเป็นกระบี่อันแหลมคมจำนวนนับไม่ถ้วน ครอบคลุมจุดสำคัญของเย่จิ่งอวี้เย่จิ่งอวี้ได้กระโดดขึ้นมาเหนือเมฆแล้ว หลักการแห่งฟ้าดินที่อยู่รอบตัวเขา ได้สร้างเกราะป้องกันที่แข็งแกร่งขึ้นมาทันทีด้วยการระเบิดที่รุนแรงหลายครั้ง ใบหมอกสีดำก็กระจายไปทีละอันเย่จิ่งอวี้มาถึงเบื้องหน้าของเงาดำราวกับผี“วันนี้ข้าจะดูซิว่า ราชาแห่งแคว้นเฟยเหยา จะเก่งกาจสักแค่ไหน!”ฝ่ามือของเย่จิ่งอวี้เหมือนกับมีด ได้ทะลุผ่านหมอกสีดำไปอย่างรวดเร็ว เงาดำผงะถอยหลัง กระบี่ที่คมอีกหลายสิบเล่มก็ถูกซัดออกไป“รูปลักษณ์ที่แท้จริงของข้าใช่ว่าเจ้าจะมองเห็นได้!”บางทีอาจจะเป็นเพราะประหลาดใจมากเกินไป จู่ๆ เสียงที่ไม่ชัดเจนว่าเป็นชายหรือหญิงของหมอกสีดำก็ชัดขึ้น เป็นน็น เสียงผู้หญิงเด่นชัดอินชิงเสวียนเลิกคิ้ว การคาดเดาที่ว่าบุคคลนี้คือลั่วสุ่ยชิง โดยพื้นฐานก็ได้ยินการยืนยันแล้วแน่นอน นางจะเป็นใครนั้น ในเวลานี้ ไม่สำคัญอีกต่อไปแล้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-13สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1369 ท่านราชาคงไม่ได้ใจอ่อนกระมัง
แม้ว่าจะมีเย่จั้นดูแลเมืองหลวง และยังมีอินจ้งกับลูกชายช่วยเหลือ แต่อย่างไรบ้านเมืองก็ยังคงเป็นของเย่จิ่งอวี้ มีบางเรื่องที่เย่จั้นไม่สามารถล้ำเส้นได้เป็นเวลาหลายเดือนแล้วตั้งแต่เย่จิ่งอวี้ออกมา หากจะยอมสละทั้งแคว้น เพื่อมุมหนึ่งของเทือกเขาเชื่อมเมฆานั้น เป็นสิ่งที่ไม่ฉลาดเลยเย่จิ่งอวี้จับมือเล็กนุ่มนิ่มของนาง ยกมุมริมฝีปากขึ้นเป็นรอยยิ้ม“เป็นความผิดของข้าเอง ข้าไม่ควรพูดเรื่องนี้ ทำให้เสวียนเอ๋อร์กังวลโดยไม่มีเหตุผล ในเมื่อได้มอบหมายให้เสด็จอากับแม่ทัพอินแล้ว เช่นนั้นจึงควรเชื่อในความสามารถของพวกเขา นี่คือสิ่งสำคัญอันดับแรกที่แท้จริง ในเมื่อราชาแห่งแคว้นเฟยเหยากำเนิดใหม่ที่นี่ เช่นนั้นสถานที่แห่งนี้จะกลายเป็นสนามรบหลักอย่างแน่นอน เมื่อใดที่ยุทธจักรพ่ายแพ้ กองทัพหลวงในราชสำนักจะจัดการกับคนแปลกๆ ที่มีทักษะวรยุทธ์ที่ไม่มีใครเทียบได้อย่างไร”เขาถอนหายใจเบาๆ และพูดว่า “จริงๆ แล้ว ก่อนที่ข้าจะไปเป่ยไห่ ข้าไม่เข้าใจตลอดว่าทำไมพวกเขาไม่ขอความช่วยเหลือจากราชสำนัก เป่ยไห่มีการจัดตั้งหน่วยบัญชาการรบ ยังมีกองทหารประจำการอยู่ที่นั่น จนกระทั่งข้าเห็นคนตงหลิวเหล่านั้น ข้าถึงได้เข้าใจถึงความแตก
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-14สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1370 ฆ่าคนต้องชดใช้ชีวิต หนี้สินต้องชำระคืน
ราชาแห่งแคว้นเฟยเหยาตวาดเสียงเหี้ยม“บังอาจ ข้าคิดอะไรอยู่นั้นเจ้าก็สามารถคาดเดาได้งั้นรึ!”ชิงฮุยไม่สะดุ้ง เขายังคงรักษาท่าทางเดิม มองไปที่ราชาแห่งแคว้นเฟยเหยาด้วยสายตาแน่วแน่“ฆ่าคนต้องชดใช้ชีวิต หนี้สินต้องชำระคืน นี่คือสัจจะนิรันดร์ ชาวต้าโจวเจ้าเล่ห์ยิ่งนัก ท่านราชาห้ามไม่ใจอ่อนเพราะความสับสนชั่วคราว ที่ประชาชนของพวกเขาสามารถอยู่ดีมีสุขได้ ทั้งหมดล้วนได้มาเพราะเหยียบย่ำเลือดเนื้อของชาวเฟยเหยา ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปี ข้อเท็จจริงอันนองเลือดก็ไม่เปลี่ยนแปลง”ราชาแคว้นเฟยเหยาพูดนิ่งๆ “ข้าจะแก้แค้นผู้ที่เป็นฆาตกรเท่านั้น ไม่จำเป็นต้องทำร้ายผู้บริสุทธิ์”“ไม่ใช่ทุกคนที่สามารถฝึกฝนทักษะของแคว้นเฟยเหยาได้ ที่สามารถซ่อนแก่นวิญญาณฟื้นชีวิตใหม่ได้ ผ่านมานานมากแล้ว ฆาตกรในตอนนั้นกลายเป็นเถ้ากระดูกไปนานแล้ว หรือว่าเรื่องนี้ จะจบลงง่ายๆ แบบนี้เลยงั้นหรือ จะปล่อยให้เลือดของชาวแคว้นเฟยเหยาหลั่งไหลอย่างเปล่าประโยชน์งั้นหรือไม่”เสียงของชิงฮุยดูสงบ แต่ทุกคำที่พูดออกมานั้น ล้วนกดดันคนอย่างยิ่งราชาแคว้นเฟยเหยามีน้ำเสียงอ่อนลง“แม้พวกเขาจะตายไป แต่ลูกหลานก็ยังคงอยู่ เราตามหาเพียงลูกหลานของฆาตกรเท
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-14
บทล่าสุด
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1515 ถูกปิดหูปิดตา
“อินปู้อวี่ มีคนมาหาท่านน่ะ!”เย่ไห่ถังเดินไปที่ประตูพระที่นั่ง วางมือเท้าสะเอว แล้วตะโกนเข้าไปข้างในอินปู้อวี่กำลังดูแผนที่การป้องกันในพระราชวัง ไม่รู้ข่าวการกลับวังของอินชิงเสวียน เขาเป็นคนหัวโบราณ ซื่อสัตย์สุจริต ไม่ค่อยซักถามเรื่องที่ไม่เกี่ยวข้องกับหน้าที่ เมื่อได้ยินเสียงของเย่ไห่ถัง อินปู้อวี่ก็ขมวดคิ้วเล็กน้อยตอนนี้เขากลัวที่จะเจอเย่ไห่ถังมาก ไม่สามารถอธิบายได้ว่าทำไม รู้แค่ว่าเขารู้สึกสับสนมาก“บอกว่าข้าไม่อยู่”องครักษ์กล่าวด้วยความเคารพ “ผู้บัญชาการ ผู้มาไม่ได้มีเพียงแต่องค์หญิงเท่านั้น แต่ยังมีฮองเฮาด้วยขอรับ”อินปู้อวี่ลุกพรวดขึ้นทันที“น้องหญิงใหญ่กลับมาแล้วหรือ”เขาเดินออกจากประตูพระที่นั่งอย่างรวดเร็ว และเห็นอินชิงเสวียนในเครื่องแบบฮองเฮาสีแดงสด ไม่ได้เจอนางมานานกว่าครึ่งปีแล้ว รูปลักษณ์ของอินชิงเสวียนไม่เปลี่ยนไปเลย มีเพียงดวงตาเท่านั้นที่สุขุมและมีพลังมากขึ้น“น้อง...”อินปู้อวี่พูดออกมาคำหนึ่ง แต่รู้สึกว่าไม่เหมาะสม จึงรีบคุกเข่าลงบนพื้น“กระหม่อมอินปู้อวี่ ขอถวายพระพรฮองเฮาพ่ะย่ะค่ะ”อินชิงเสวียนมีหรือจะยอมให้เขาคุกเข่า จับแขนทั้งสองข้างของเขา แล้วดึงข
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1514 อยากเจอข้าหรืออยากเจอเขา
อินชิงเสวียนหันกลับไปพูดว่า “ฝ่าบาทเสด็จก่อนเถิดเพคะ หม่อมฉันจะคุยกับไห่ถังสักหน่อย”เมื่อมองดูร่างที่ยืนอยู่ตรงหน้าขบวนเสด็จ เกือบจะร้องไห้ด้วยความน้อยใจ เย่จิ่งอวี้ก็ตัดใจพูดให้มากความไม่ลง เย่จิ่งหลานก็ไม่รู้ว่าไปถึงไหนแล้ว ในเมืองหลวงตอนนี้เหลือเพียงพวกเขาสองคนพี่น้องเท่านั้น“ก็ได้ ถ้าคุยกันจนดึกมาก เสวียนเอ๋อร์จะกลับตำหนักไปพักผ่อนก่อนก็ได้ แล้วข้าจะไปหาเจ้าในภายหลัง”เย่จิ่งอวี้รู้ว่าเย่ไห่ถังชอบอินชิงเสวียน ไม่ได้เจอกันมานาน คงมีเรื่องพูดคุยกันเยอะแยะไปหมด งานเลี้ยงในวังคืนนี้ อินชิงเสวียนอาจไม่สามารถไปได้แล้ว“ทราบแล้วเพคะ”อินชิงเสวียนลงจากเกี้ยวด้วยฝีเท้านุ่มนวล เย่ไห่ถังก็กระโดดเข้าหาอย่างมีความสุขทันที“เสด็จพี่สะใภ้ ท่านกลับมาก็ไม่ยอมบอกข้าเลย หรือท่านลืมข้าไปแล้ว ข้าอยู่ในวังอธิษฐานขอพรให้ท่านทุกวัน ขอให้ท่านกลับมาอย่างปลอดภัย เสด็จพี่สะใภ้ใจร้ายมาก!”เย่ไห่ถังกอดนางครู่หนึ่ง จากนั้นปล่อยมือ และเบือนหน้าหนีอย่างไม่พอใจอินชิงเสวียนที่อยู่ข้างหลังพูดเหย้าแย่นาง “ตกลงว่าเจ้าโกรธข้า หรือโกรธคนแซ่อินกันแน่ เพราะข้ากลับมาไม่ถูกจังหวะพอดี ก็เลยพลอยโดนหางเลขไปด้วยกระมัง
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1513 วังหลังของคนเพียงผู้เดียว
“หม่อมฉันน้อมถวายบังคมฝ่าบาทเพคะ!”อินชิงเสวียนยอบกายน้อยๆ ทำความเคารพอย่างเป็นทางการตามราชประเพณี“ตามสบาย”เย่จิ่งอวี้คว้าตัวอินชิงเสวียนขึ้นเมื่อก่อนที่เคยอยู่ในวังหลวง เย่จิ่งอวี้คิดว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาที่ข้าราชบริพารจะกราบถวายบังคมเจ้าเหนือหัว ตอนนี้เมื่อได้เดินทางท่องยุทธภพ กลับรู้สึกว่ามันลำบากยุ่งยากจริงๆ“จากนี้ไปเมื่อเสวียนเอ๋อร์พบข้า ไม่จำเป็นต้องทำความเคารพอีก ส่วนพวกเจ้าเมื่อกลับเข้าวังมาแล้ว เช่นนั้นควรปฏิบัติหน้าที่รับใช้ให้ดี เสวียนเอ๋อร์กำลังตั้งครรภ์ ต้องระมัดระวังเป็นพิเศษ”เมื่อทั้งหมดรู้ว่าอินชิงเสวียนตั้งครรภ์ ดวงตาของทุกคนก็เปล่งประกายด้วยความดีใจ ในสายตาของพวกเขา การมีลูกหลานมากมายถือเป็นโชควาสนา ทั้งสองพระองค์แต่งงานกันมาเกือบสองปีแล้ว ยังมีแค่เสี่ยวหนานเฟิงคนเดียว ในวังค่อนข้างเงียบเหงาอยู่บ้าง“พวกกระหม่อม/หม่อมฉัน น้อมรับพระบัญชา จะพยายามดูแลพระนางฮองเฮาให้เต็มที่พ่ะย่ะค่ะ/เพคะ!”“ดีมาก ออกไปก่อนเถอะ”เย่จิ่งอวี้ถอยห่างจากฝูงชน ดึงอินชิงเสวียนไปที่เก้าอี้“เสวียนเอ๋อร์สวมอาภรณ์ฮองเฮาช่างดูดียิ่งนัก”“ฝ่าบาทก็เช่นกัน ชุดมังกรเหมาะกับท่านมาก”อิ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1512 หนึ่งวันไม่เห็นเหมือนผ่านไปสามฤดู
เมื่อเห็นพวกเขา อินชิงเสวียนก็รู้สึกตื้นตันใจเช่นกัน“เสี่ยวอานจื่อ อวิ๋นฉ่าย อวี้จิ่น ยายหลี่ พวกเจ้าอยู่กันทุกคน วิเศษไปเลย ลุกขึ้นมาพูดคุยกันเร็ว!”อินชิงเสวียนช่วยพยุงทุกคนให้ลุกขึ้น ดวงตาชื้นเมื่อเห็นพวกเขา นางก็พลันหวนนึกถึงช่วงเวลาที่เพิ่งข้ามภพมาอยู่ในตำหนักเย็นเป็นครั้งแรก ทุกอย่างเหมือนเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน“ฮองเฮา ท่านกลับมาช่างดีจริงๆ!”ทั้งหมดต่างมาห้อมล้อมอินชิงเสวียนไว้ตรงกลาง กอดนางเต็มรัก อินชิงเสวียนก็กอดพวกเขาตอบเช่นกัน ทุกคนต่างวุ่นวายกันอยู่พักหนึ่งก่อนจะเข้าวังระหว่างทาง เสี่ยวอานจื่อก็พูดเจื้อยแจ้ว “ฮองเฮาพ่ะย่ะค่ะ ตำหนักเย็นถูกรื้อแล้ว ฝ่าบาทสร้างสวนสนุกที่นั่น องค์ชายน้อยมีที่เล่นสนุกแล้ว”อินชิงเสวียนรู้สึกประหลาดใจ“แล้วคนในตำหนักเย็นล่ะ สวีจือย่วนอยู่ที่นั่นไม่ใช่หรือ”ตอนที่นางจากไปเหมือนว่าสวีจือย่วนยังอยู่ในตำหนักเย็นอยู่เลยยายหลี่ลดเสียงกระซิบว่า “หม่อมฉันได้ยินมาว่า นายหญิงสวีฆ่าตัวตาย ร่างถูกโยนลงในสุสานไร้ญาติ”“อ้อ”อินชิงเสวียนเข้าใจแล้วจะเป็นการฆ่าตัวตายหรือไม่นั้น ไม่ต้องบอกก็รู้แม้ว่าจะถูกเย่จิ่งอวี้ประหารอย่างลับๆ แต่ก็นับว่าส
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1511 กระหม่อมคิดถึงท่าน
เช้าวันรุ่งขึ้นอินชิงเสวียนออกจากตระกูลอินภายใต้สายตาที่ไม่เต็มใจของทุกคน และผู้ที่คุ้มกันนางกลับวังหลวง ก็คืออินสิงอวิ๋นพี่ชายคนโตเขายังคงหล่อเหลา ทว่านิสัยสุขุมเยือกเย็นมากกว่าปีที่แล้วอินชิงเสวียนเปิดม่านเกี้ยว“พี่ใหญ่ได้เชิญหมอหลวงมาตรวจอาการพี่สะใภ้บ้างหรือยัง”อินสิงอวิ๋นยิ้มอย่างอบอุ่น มองอินชิงเสวียนด้วยสายตาแบบเดียวกับเมื่อก่อน มีความเอาใจใส่เล็กน้อย“หาแล้ว คราวนี้ก็ค่อนข้างดี น้ำพุวิญญาณของเจ้า แทบจะให้พี่สะใภ้ดื่มหมด”อินชิงเสวียนพยักหน้า“ควรเป็นเช่นนี้แล้ว พี่สะใภ้อยู่ไกลบ้าน รอนแรมมาไกลกว่าจะถึงตระกูลอินของเรา เราต้องดูแลนางให้ดีที่สุด อย่าปล่อยให้นางอุดอู้อยู่บ้านทั้งวัน ถ้าท่านมีเวลาว่าง ควรพานางไปเดินเล่นบ่อยๆ คนท้องจะรู้สึกหดหู่โดยไม่รู้ตัว ถ้ามีท่านอยู่ข้างๆ บางทีนางอาจรู้สึกดีขึ้นบ้าง”“อืม คราวนี้แหละ ข้าควรจะหาเวลาได้แล้วจริงๆ”อินสิงอวิ๋นถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอก มีหรือที่เขาไม่ต้องการใช้เวลากับเป่าเล่อเอ่อร์ให้มากๆ แต่ในวังหลวงมีเรื่องเกิดขึ้นมากมาย จนเขาไม่กล้าที่จะหย่อนยานตอนนี้ฝ่าบาทและน้องสาวกลับเมืองหลวงแล้ว ก็เหมือนมีกระดูกสันหลัง ทายาทเฟย
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1510 อาหารมื้อครอบครัว
อินชิงเสวียนคำนับทั้งสองคน นางไม่ได้มาจากรัชสมัยนี้ ไม่เห็นความสำคัญของมารยาทระหว่างกษัตริย์และขุนนาง แต่กลับให้ความสำคัญกับจริยธรรมของมนุษย์แม้ว่านางจะยอมรับเหมยชิงเกอ แต่บุญคุณที่ตระกูลอินเลี้ยงดูเจ้าของร่างเดิมมานานกว่าสิบปี ก็ไม่สามารถลืมได้ หากนางไม่รู้สึกขอบคุณผู้มีพระคุณของตัวเอง แล้วจะพูดถึงการมีใจกว้างใหญ่ไพศาลได้อย่างไร“เป็นพ่อหนึ่งวัน ย่อมเป็นพ่อตลอดไป แม่เลี้ยงก็คือแม่แท้ๆ พวกท่านเหมาะสมแล้ว”อินชิงเสวียนมีรอยยิ้มบนใบหน้า แต่น้ำเสียงกลับไม่มีความลังเลแม้แต่น้อยความรู้สึกห่างเหินเล็กน้อยของอินจ้งนั้นหายไปในทันที จับมือนางแน่นๆ“ดี ดี ลูกสาวคนดี!”ซูหมิงหลานก็หลั่งน้ำตาเช่นกัน แม้ว่านางจะได้รับการยอมรับจากครอบครัวแล้ว แต่หากไม่มีอินชิงเสวียน สถานะนี้ก็ไม่สมบูรณ์ อินหลีที่อยู่ข้างๆ ก็กล่าวโน้มน้าวเบาๆ “ท่านพี่พี่สะใภ้ไม่ต้องร้อง หากมีเรื่องอะไรไว้ค่อยกลับไปพูดที่บ้านเถิด เพื่อป้องกันไม่ให้ประชาชนเข้าใจผิดกันไปใหญ่โต”อินจ้งรู้สึกตัวเพราะคำพูดนี้ เห็นผู้คนที่เอาแต่ยืดคอมองมาทางนี้ เขาก็พยักหน้าโดยเร็ว“ถูกต้อง เรากลับไปคุยกันที่บ้านนะ”อินชิงเสวียนดึงเป่าเล่อเอ่อร
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1509 เข้าสู่เมือง
ทหารที่อยู่ข้างหน้าเริ่มเข้ามาใกล้มากขึ้นเรื่อยๆ ครั้นแล้วก็มองเห็นชุดเกราะสีแดงรางๆเฉิงเฟิ่งโหลวสะดุ้งเล็กน้อย นี่...อาจเป็นทหารเปลวเพลิงสีชาดของราชาสงครามอาภรณ์ขาวกระมัง?ถ้ามารับเสด็จฮ่องเต้ เหตุใดจึงสวมชุดเกราะ ถืออาวุธหนัก?หรือว่าว่ามีการเปลี่ยนแปลงในเมืองหลวง อ๋องสิบสาม...ก่อกบฏ?มือที่กุมกระบี่ของเฉิงเฟิ่งโหลวสั่นเทา เขาดึงสายบังเหียนออกทันที แม้ว่าเจ้านายกับนายหญิงจะมีทักษะวรยุทธ์สูง แต่มือเดียวสู้มือหลายไม่ได้ ใบหน้าที่อ่อนเยาว์ของเขาดูสิ้นหวัง “ฝ่าบาท เสด็จขึ้นรถม้าเร็วเข้า”เย่จิ่งอวี้หัวเราะเบาๆ แม้ว่าทั่วทั้งโลกจะทรยศเขา แต่เสด็จอาจะไม่มีวันทรยศเขา นี่คือความมั่นใจของเขา การสวมชุดเกราะ ถืออาวุธหนัก ถือเป็นมารยาทสูงสุดของค่ายเปลวเพลิงสีชาดในชั่วพริบตา ทหารม้าขบวนนั้นก็มาถึงเบื้องหน้า พวกเขาควบม้าและเคลื่อนไหวอย่างพร้อมเพรียงกัน จากนั้นแยกออกจากกันเป็นสองทาง เผยให้เห็นร่างที่สวมชุดคลุมสีขาวชายผู้นั้นมีใบหน้าที่หล่อเหลา ท่วงท่าไม่ธรรมดาสามัญ แต่งกายด้วยชุดสีขาวสะอาดราวกับหิมะ และเสื้อผ้าพลิ้วไหวดุจดั่งเทพเซียนเขาพลิกตัวลงจากม้า เดินเร็วๆ ไปที่รถม้า สะบัดเสื้อคล
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1508 กลับสู่เมืองหลวง
ครึ่งเดือนต่อมา ในที่สุดรถม้าก็มาถึงเมืองหลวงอินชิงเสวียนไม่สามารถทนต่อการโคลงเคลงสั่นสะเทือนได้ นางจึงอยู่ในมิติกับเสี่ยวหนานเฟิงเกือบตลอดเวลาในช่วงเวลาที่อยู่ร่วมกันนี้ นางพบว่าเสี่ยวหนานเฟิงไม่เพียงแต่ฉลาดเท่านั้น แต่ยังเป็นต้นกล้าที่ยอดเยี่ยมในการฝึกฝนวรยุทธ์อีกด้วยอายุยังน้อยไม่เพียงแต่เรียนรู้บทกวีในสมัยถังและซ่ง ยังมีกำลังภายในลึกล้ำน่าประหลาดใจ มือซ้ายสามารถใช้เคล็ดวิชาใจเพียวเหมี่ยวได้ มือขวาใช้เคล็ดวิชาใจตำหนักเทพได้ แม้กระทั่งเรียนรู้วิชาขลุ่ยลวงใจของเจ้าสำนักเซี่ยว อินชิงเสวียนนึกไม่ถึงจริงๆ ว่าช่วงที่นางไม่ได้อยู่กับเสี่ยวหนานเฟิงนั้น เขาได้เรียนรู้วิชามาจากทุกคนรอบตัวเขา“แค่กๆ เจ้า...ชอบฝึกวรยุทธ์หรือเปล่า?”จากมุมมองที่เห็นแก่ตัว อินชิงเสวียนไม่ต้องการให้เสี่ยวหนานเฟิงมีฝีมมือสูงส่งเกินไป ท้ายที่สุดแล้ว ยิ่งมีความสามารถสูง ความรับผิดชอบก็ยิ่งสูงตาม ศาสตร์แห่งราชาต่างหาก คือสิ่งที่เขาควรต้องศึกษาเสี่ยวหนานเฟิงกะพริบตาโตแล้วพูดว่า “ชอบสิ รู้วรยุทธ์ ก็สามารถปกป้องท่านแม่ได้”อินชิงเสวียนกอดลูกชายตัวนุ่มนิ่มและมีกลิ่นหอม แล้วพูดอย่างจริงจัง “ต่อจากนี้ไปสิ่งที่เจ้
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1507 ขอบคุณศิษย์พี่ลิ่น
ระหว่างเจ้าสำนักเซี่ยวและเจ้าสำนักเฮ่อมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันมาก ทว่าระหว่างเซี่ยวอิ่นหวนและลิ่นเซียวนั้นอยู่ในระดับปานกลาง จนแทบจะไม่มีปฏิสัมพันธ์กันเลยบัดนี้เห็นเขาขวางทาง ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา เนื่องจากการตายของศิษย์น้องเฟิ่งอี๋ ทำให้กลายเป็นคนสติเลอะเลือน กระทำการสิ่งใดล้วนไม่ผ่านการใช้ความคิด เป็นเรื่องยากสำหรับคนทั่วไปที่จะเข้าใจทันทีว่าเขามีเจตนาอะไรลิ่นเซียวรู้จักนาง พยักหน้าเบาๆ“เฟิ่งอี๋ตายแล้ว ข้ารู้แล้ว”เซี่ยวอิ่นหวนรู้สึกเจ็บปวดในใจ แต่เดิมก็เจ็บปวดจากการพลัดพรากอยู่แล้ว เมื่อได้ยินเขาพูดถึงศิษย์น้องที่รักดุจน้องสาว หางตาก็เปลี่ยนเป็นสีแดงทันทีริมฝีปากของนางสั่นเทา ลดเสียงลง กดซ่อนความเศร้าไว้ในใจ“ศิษย์พี่ลิ่นควรจะออกมาสู่ความจริงได้แล้ว ถ้าศิษย์น้องอยู่บนสวรรค์มีญาณรับรู้ คงไม่อยากเห็นท่านจมปลักอยู่ที่นี่เพราะนางแน่นอน...”ลิ่นเซียวไม่ต่อคำ แต่พูดต่อว่า “ตาเฒ่าเซี่ยวก็จากไปแล้วเช่นกัน”หัวใจของเซี่ยวอิ่นหวนเจ็บปวดรวดร้าวอีกครั้ง ก้มหน้าสะอื้น“พ่อบุญธรรมเสียชีวิตเพื่อผดุงความยุติธรรมในยุทธจักร ไม่ผิดต่อปณิธานที่ก่อตั้งหอแห่งเสียงศักดิ์สิทธิ์”ลิ่นเซียวย
