แชร์
บทที่ 1350 ชิงลั่วพูดไม่ออก
บทที่เกี่ยวข้อง
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1351 คลื่นใต้น้ำเชี่ยวกราก
สีหน้าของชิงลั่วเย็นชาทันที“เบื่อชีวิตแล้วกระมัง?”เย่จิ่งหลานเท้าคางด้วยมือข้างหนึ่ง มองดูชิงลั่วแล้วพูดว่า “ได้ตายใต้ต้นโบตั๋น แม้นเป็นผีก็สุขสม อย่างไรก็ได้เห็นหน้าแล้ว เจ้าก็อย่าสวมผ้านี้อีกเลย”เขาเอื้อมมือไปยกหมวกไม้ไผ่ของชิงลั่วขึ้น แต่ถูกชิงลั่วปัดมือออกมือซ้ายของเย่จิ่งหลานเร็วกว่า มาอยู่ตรงหน้าชิงลั่วแล้ว“แม่นางไม่จริงใจแบบนี้ ไม่น่ารักเลย”ชิงลั่วแค่นเสียงหึอย่างเย็นชา“เจ้าประเมินตัวเองสูงเกินไป”“ไม่ เป็นเจ้าที่ประเมินข้าต่ำไป”ทั้งสองลงมืออย่างรวดเร็วปานสายฟ้า และในชั่วพริบตาก็ต่อสู้กันไปหลายสิบกระบวนท่าเย่จิ่งอวี้ยืนอยู่ชั้นบน แอบมองผ่านรอยแยกของประตู“สังเกตเห็นอะไรหรือไม่”อินชิงเสวียนถามด้วยเสียงแผ่วต่ำ“มองไม่ออก ตอนนี้นางอยู่ในร่างมนุษย์ แต่ราชาของแคว้นเฟยเหยานั้นเป็นหมอกสีดำ ยากที่จะเปรียบเทียบ แล้วเสวียนเอ๋อร์คิดอย่างไร”เย่จิ่งอวี้ก้าวถอยหลัง หลีกทางให้นางอินชิงเสวียนมองดูครู่หนึ่งและพูดว่า “แม่นางคนนี้อายุไม่เกินสิบเจ็ดหรือสิบแปดปี แต่นางสามารถต่อกรกับเย่จิ่งหลานได้นานโดยไม่มีเพลี่ยงพล้ำ ไม่ใช่คนธรรมดาจริงๆ ในตัวนางจะต้องเป็นเหมือนกับเราแน่ๆ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1352 ราชาแห่งแคว้นเฟยเหยา
ชิงลั่วหยิบกุ้งมังกรน้อยขึ้นมา แล้วลอกเปลือกนอกออกตามอินชิงเสวียน กลิ่นหอมรสเผ็ดร้อนชนิดหนึ่งอบอวลในลำคอ มันเป็นอาหารอันโอชะที่หาได้ยากจริงๆ“ไม่คิดว่าแม่นางอินจะมีฝีมือดีขนาดนี้”อินชิงเสวียนเม้มริมฝีปากเป็นรอยยิ้ม“ชอบกินชอบทำอาหาร จึงต้องศึกษาหาความรู้เกี่ยวกับอาหารให้มากขึ้น”ชิงลั่วเหลือบมองเย่จิ่งอวี้“มีภรรยาที่ดีเช่นนี้ คุณชายเย่โชคดีมาก”อินชิงเสวียนถามว่า “ไม่ทราบว่าแม่นางชิงแต่งงานแล้วหรือยัง สนใจจะพิจารณาน้องสามีของข้าไหม”ชิงลั่วไอแห้งๆ แล้วพูดว่า “ข้าปรารถนาชีวิตที่อิสระ ความใฝ่ฝันตลอดชีวิตคือการท่องเที่ยวทั่วโลกเป็นบ้าน ไม่มีแผนจะแต่งงาน”เย่จิ่งหลานยังโบกมือไหวๆ“พี่สะใภ้อย่าจับคู่คนแบบมั่วๆ วรยุทธ์ของแม่นางชิงล้ำเลิศมาก ถ้าข้าแต่งงานกับนาง กลัวว่าไม่เกินสามวัน จะถูกทุบจนสลบเอา”อินชิงเสวียนหัวเราะเบาๆ แต่ในใจกำลังแยกแยะข้อมูลวรยุทธ์ที่นางเพิ่งช่วงชิงมา นี่เป็นวรยุทธ์ที่แปลกประหลาดพิสดารมาก มันสามารถแยกส่วนร่างกายและปกป้องแก่นวิญญาณไม่ให้ตายได้ ซึ่งเพียงเท่านี้ ก็สามารถพิสูจน์ได้ว่าการเดาของนางนั้นถูกต้อง ชิงลั่วคือลั่วสุ่ยชิงนางคงรู้จักตัวตนของกลุ่มพวกนางจา
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1353 อารมณ์หวั่นไหว
“เรื่องนี้ให้ข้าทบทวนดูก่อน”เงาหมอกหายวับ และลั่วสุ่ยชิงก็หายตัวไปแล้วชิงฮุยค่อยๆ เงยหน้าขึ้น มองไปยังจุดเดิมที่ลั่วสุ่ยชิงเคยยืนอยู่ด้วยดวงตาคู่หนึ่งที่ใสราวกับน้ำนิ่งใบหน้าสงบราบเรียบ ทว่าดวงตากลับไหววูบเล็กน้อย...ลั่วสุ่ยชิงปรากฏตัวอีกครั้ง ซึ่งร่างนั้นมาอยู่ที่ตลาดที่อยู่ห่างออกไปหลายสิบลี้พอมืดลง ผู้คนก็ลุกขึ้นมาทำงานกันที่ถนนสายหลักใจกลางตลาด พ่อค้าแม่ค้าแผงลอยเล็กๆ ก็เริ่มขายของกันมากมาย“แม่นางจะซื้ออะไรกินไหม เปี๊ยะข้าวฟ่างร้อนๆ หอมหวานอร่อยมาก”“ข้ามีโมโม่แป้งข้าวโพด อิ่มท้องสบายเลย”เมื่อเห็นลั่วสุ่ยชิงเดินคนเดียวในตลาด เหล่าบรรดาพ่อค้าแม่ค้าก็มาขายอาหารด้วยใบหน้ายิ้มแย้มลั่วสุ่ยชิงหยุดอยู่หน้าแผงขายเปี๊ยะข้าวฟ่าง“ข้าซื้อชิ้นหนึ่ง”“ได้เลย หนึ่งอีแปะ”ลุงคนนั้นห่อเปี๊ยะให้ลั่วสุ่ยชิงอย่างดี เมื่อเห็นเสื้อผ้าที่มีรอยปะชุนของเขา ลั่วสุ่ยชิงก็ถามขึ้นว่า“ดูเหมือนเจ้าจะมีชีวิตไม่ดีนัก”ลุงยิ้มอย่างบริสุทธิ์เรียบง่าย“ในช่วงครึ่งปีแรกเพิ่งประสบภัยแล้ง ตอนนี้เรามีอาหารเพียงพอก็ดีมากแล้ว จะมีเงินซื้อเสื้อผ้าสีสดใสได้อย่างไร”ลั่วสุ่ยชิงกัดเข้าไป กลืนลงคอได้อย
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1354 ไปลงนรกด้วยกันเถอะ
หากเป็นเช่นนี้จริงๆ แล้วตัวเองจะแตกต่างจากกลุ่มคนเหี้ยมโหดในตอนนั้นได้อย่างไรเมื่อมองไปที่ทุ่งนาสีเขียวขจีตรงหน้า ลั่วสุ่ยชิงก็รู้สึกสับสนทันทีแม้ว่านางจะสังหารฮ่องเต้ต้าโจว แต่จะสามารถฟื้นฟูแคว้นได้จริงหรือ ถึงวาระนั้นคนของพวกเขากลับมาแก้แค้นอีกครั้ง เช่นนั้นมันจะเป็นการฆ่าสังหารอย่างไม่มีที่สิ้นสุดทันใดนั้น ภาพความตายอันน่าสลดใจของพ่อและพี่ชายก็แวบขึ้นมาในหัว ลั่วสุ่ยชิงรวบนิ้วเข้าหากันไม่ นางไม่ควรลังเลใจราษฎรไม่ผิด แต่ราชวงศ์ยากที่จะหลีกเลี่ยงได้ นางไม่ฆ่าผู้บริสุทธิ์ก็ได้ แต่ต้องไม่มีวันปล่อยตระกูลเย่ไปความเยือกเย็นในดวงตาแวบผ่านมา ลั่วสุ่ยชิงก็กลายร่างเป็นหมอกสีดำและหายไปอีกครั้งภายในโรงเตี๊ยมอินชิงเสวียนและเย่จิ่งอวี้นั่งตรงข้ามกัน“ถ้าเป็นไปตามที่เราเดาไว้ แม่นางลั่วคนนั้นน่าจะเป็นคนที่ฆ่าท่านตา ไม่รู้ว่า...อาอวี้จะทำอย่างไรต่อ”เย่จิ่งอวี้ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ถูกผิดที่เกิดขึ้นเมื่อพันปีที่แล้ว เป็นการยากที่จะตัดสินได้ จากมุมมองทั่วไป แคว้นเฟยเหยาอาจบริสุทธิ์ แต่จากมุมมองส่วนตัว นางเป็นฆาตกรที่ฆ่าท่านตาของข้า ข้าควรจะล้างแค้นแทนท่านตา”เย่จิ่งหลาน
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1355 ค่ายกลนี้ไม่ยาก
“ใครกัน กล้าพูดจาโอหังที่นี่!”เหมยชิงเกอพลิกข้อมือ พลังกลุ่มหนึ่งพลันระเบิดออกมาจากร่าง ผลักเปิดประตูโรงเตี๊ยมจึงก็เห็นร่างใหญ่ยักษ์ยืนประจันหน้าอยู่นอกประตู ร่างนั้นสูงกว่าสองเมตร แข็งแรงบึกบึนมาก แขนข้างหนึ่งหนากว่าเอวของอินชิงเสวียน หัวใหญ่โตราวกระด้ง ดวงตาปานระฆัง มือแต่ละข้างถือค้อนทองแดงอันใหญ่ เมื่อประกอบกับร่างสูงใหญ่นั้นแล้ว ทำให้ดูค่อนข้างน่ากลัว“เจ้าเป็นใคร”ศิษย์ของตำหนักเทพชักกระบี่ออกมา เดินไปถามที่ประตู“ไปพบยมบาลแล้ว เขาจะบอกเจ้าเอง”คนผู้นั้นยกค้อนทองแดงขึ้น และโจมตีศิษย์ตำหนักเทพอย่างรุนแรงศิษย์ตำหนักเทพยกกระบี่ขึ้นต้านรับ แต่รู้สึกถึงแรงมหาศาลกดลงบนหัว กระบี่ยาวก็แตกออกเป็นสองท่อน จากนั้นก็รู้สึกเจ็บแน่นที่หน้าอก และมีเลือดไหลออกมาเต็มปาก“บังอาจ!”เหมยชิงเกอเปล่งแสงสีม่วงที่ฝ่ามือ แล้วทุบไปยังค้อนใหญ่ แต่ถูกกระแทกกลับไปหลายก้าว ศิษย์คนเมื่อกี้ถูกอัดกระแทกจนหน้าอกอัดกับแผ่นหลัง เนื้อและกระดูกบางราวกับกระดาษเสียงของเจ้าตัวใหญ่ยักษ์นั้นดังก้องราวกับระฆัง หัวเราะลั่นและพูดว่า “ยอดฝีมือยุทธภพอะไรกัน มีความสามารถแค่นี้เอง พวกเจ้าทุกคน ออกมาซะ”หลังจากเสียง
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1356 การจัดเรียงข้อมูลย่อย
คนถือค้อนใหญ่ก้าวไปข้างหน้า ยกค้อนขึ้นแล้วกล่าวว่า “ข้าเห็นแก่เจ้าที่แก่ปูนนี้แล้ว หากไม่อยากตาย ก็ไสหัวออกไปจากที่นี่ซะ”เย่จิ่งอวี้เคารพนักพรตเทียนชิงมาโดยตลอด อดไม่ได้ที่จะพูดด้วยความโกรธว่า “หนูโง่เขลา ไม่รู้ว่าฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ”มือซ้ายยกขึ้นโบกรางๆ ในอากาศ พลังแห่งฟ้าดินได้หลอมรวมเข้ากับกำลังภายในที่จุดตันเถียนทันที และมันยังคงเติบโตไม่หยุดคนที่ถือค้อนใหญ่หรี่ตาลงเล็กน้อย ไม่ควรมองข้ามบุคคลผู้นี้ชายอ้วนเตี้ยชักกระบี่ออกมาแล้วพุ่งตรงเข้าใส่เย่จิ่งอวี้“เจ้าเด็กกำแหง ตายซะ!”เย่จิ่งอวี้ก้าวเท้าหลบ และก็ปรากฏตัวขึ้นด้านหลังชายอ้วนเตี้ยราวกับผี ฝ่ามือประทับหลังหัวใจของเขาอย่างเงียบๆ ไร้ซึ่งสุ้มเสียงใดๆเมื่อชายอ้วนเตี้ยรู้สึกตัว มันก็สายเกินไปแล้ว ร่างอ้วนของเขาหันขวับ มือซ้ายของเย่จิ่งอวี้ก็มาถึงแล้ว รวบนิ้วเป็นหมัด และชกเข้าที่หน้าอกของชายอ้วนเตี้ยเปรี้ยงมีเสียงเปรี้ยงที่ประตู ชายอ้วนตัวเตี้ยก็พ่นเลือดออกมาจากปาก กระเด็นถอยออกไป ผู้หญิงสวมชุดขาดริ้วสีม่วงที่อยู่ล้อมอยู่ก็ตรงเข้าไปรับทันที และกรีดร้องด้วยความตกใจ“ต้าหลาง!”เย่จิ่งหลานที่ยืนอยู่บนโต๊ะก็มองตามออกไป เกือ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1357 เสี่ยวหนานเฟิงโตแล้ว
เหมยชิงเกอเล่าเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นให้เฮ่อฉางเฟิงฟังอย่างสั้นๆ และกระชับ คนเหล่านี้มีระดับฌานตบะที่สูงมาก และมีความเชี่ยวชาญในการสร้างค่ายกลเฮ่อฉางเฟิงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย“คิดไม่ถึงว่าจะมียอดฝีมือเช่นนี้ในยุทธจักร หากเป็นเช่นนั้น งั้นก็ให้คุณชายหลิวรั้งอยู่ที่นี่ เขาเชี่ยวชาญวิชาค่ายกล อาจสามารถช่วยได้”แม้ว่าหลิวซือจวินต้องการกลับไปที่อิ๋นเฉิง เพื่อไปพบกับเฮ่อยวน แต่เฮ่อฉางเฟิงพูดขนาดนี้แล้ว นางก็ไม่สามารถปฏิเสธได้จึงพยักหน้าและพูดว่า “สหายเฮ่อวางใจ ถ้าเผชิญหน้ากับค่ายกล ข้าจะช่วยผู้อาวุโสทุกท่านทำลายค่ายกลอย่างแน่นอน”“รบกวนแล้ว”เฮ่อฉางเฟิงไม่พูดอะไรอีก ขึ้นหลังม้าแล้วสะบัดแส้จากไปในโรงเตี๊ยม เย่จิ่งหลานถอนหายใจ“นักพรตรู้ทั้งรู้ว่ามีญาติและเพื่อนของข้าอยู่ข้างนอกหมด แล้วทำไมเขาถึงเลือกมาที่นี่ในเวลานี้”ความหมายที่ชัดเจนคือ เย่จิ่งอวี้และอินชิงเสวียนต้องไม่มีทางเฝ้าดูเขาถูกนำตัวไปที่แดนศักดิ์สิทธิ์โดยไม่ทำอะไรอย่างแน่นอนนักพรตเทียนชิงหัวเราะเบาๆ ลูบหนวดเคราสีขาวราวหิมะแล้วพูดว่า “อาตมภาพไม่ได้มาที่นี่เพื่อพาเจ้าไป ทุกวันนี้ยุทธภพกำลังประสบปัญหา ตอนนี้เมื่ออาตมภาพ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1358 ยอดอัจฉริยะด้านวรยุทธ์
อินชิงเสวียนลูบหน้าเล็กๆ ที่เรียบเนียนของเขา แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ช่างเป็นเด็กดีจริงๆ ท่านย่ากับท่านยายพูดถูกแล้ว แต่นี้ไปต้องเรียกแบบนี้แหละ”เสี่ยวหนานเฟิงพยักหน้าอย่างเคร่งขรึม“ลูกทราบแล้ว”เมื่อได้ยินคำเรียกแทนตัวแบบนี้ จู่ๆ อินชิงเสวียนก็รู้สึกเศร้าใจเล็กน้อย ไม่ได้เจอแค่ไม่กี่วัน เสี่ยวหนานเฟิงก็ดูเหมือนจะโตขึ้นมาก ไม่ว่าจะทั้งทางร่างกายและจิตใจนางกระชับแขนเล็กน้อย กดเสี่ยวหนานเฟิงแรงๆ ตั้งแต่ออกจากวังมา นางก็ดูแลลูกน้อยเกินไป“ให้พ่อดูหน่อยซิ ลูกอ้วนขึ้นไหม”เย่จิ่งอวี้ยื่นมือออกมา แล้วอุ้มเสี่ยวหนานเฟิงไปน่องเล็กๆ ของเสี่ยวหนานเฟิงสะบัด กระโดดขึ้นไปบนตัวของเย่จิ่งอวี้อย่างว่องไว เย่จิ่งอวี้ชั่งน้ำหนักในมือ และพบว่าตัวหนักขึ้นมากจริงๆ“เด็กดี อยู่บนภูเขาเจ้าเชื่อฟังหรือเปล่า”เสี่ยวหนานเฟิงเชิดหน้าขึ้นทันที“แน่นอน จ้าวเอ๋อร์เก่งมาก”เฟิงเอ้อร์เหนียงเดินเข้ามาด้วยสีหน้าเปี่ยมด้วยความรัก“จ้าวเอ๋อร์เป็นเด็กดีมากจริงๆ ไม่เลือกของกิน ไม่เคยวิ่งมั่วซั่ว สิ่งที่ชอบมากที่สุดคือการดูศิษย์เหล่านั้นฝึกฝนวรยุทธ์ ถ้าเขาโตขึ้น จะเป็นผู้รอบรู้ทั้งศิลปะและวรยุทธ์อย่างแน่นอน”
บทล่าสุด
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1442 ใบมีดสีดำ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1441 เย่จิ่งหลานหลบหนี
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1440 ทั้งบุตรชายและบุตรสาว
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1439 เหยื่อ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1438 เหมือนจะตกหลุมพรางแล้ว
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1437 พวกเจ้าต้องตายกันหมด
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1436 ตายอย่างคุ้มค่า
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1435 จับเย่จิ่งหลาน
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1434 ล่องูออกจากรู
