เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1225 โชคดีมีเหลือเก็บไว้
บทที่เกี่ยวข้อง
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1226 ชิงเสวียนอยู่ในอิ๋นเฉิง
เฮ่อยวนยังคงหมดสติ ไม่สามารถตอบได้เลยเฟิงเอ้อร์เหนียงทนมองดูไม่ได้ จึงดึงเหมยชิงเกอออกมา“ศิษย์พี่ใหญ่ ท่านได้รับบาดเจ็บ อย่าตื่นเต้นเกินไป”ขาของเหมยชิงเกออ่อนลง และทรุดนั่งลงบนพื้นอีกครั้งเย่จิ่งหลานก็ใช้โอกาสนี้ทำความเข้าใจสถานการณ์อีกหน่อย เขาลูบคางแล้วพูดว่า “ในเมื่อเจ้าเมืองเฮ่อมาที่นี่เพื่อรับผิด แล้วจะส่งนักฆ่ามาทำไม ไม่สมเหตุสมผลเลยจริงๆ ยิ่งไปกว่านั้น เขายังเป็นคนปกป้องเจ้าตำหนักเหมย นี่ไม่เท่ากับว่าถอดกางเกงผายลมไม่ใช่หรือ ทำอะไรซ้ำซ้อน หากต้องการจัดการกับเจ้าตำหนักเหมยจริงๆ ก็แค่พาคนขึ้นเขามาฆ่าเลย จะง่ายกว่าหรือ”คำพูดของเย่จิ่งหลานเป็นคนหยาบคายแค่ความหมายไม่หยาบ เมื่อพิจารณาเรื่องนี้อย่างใจเย็น เรื่องนี้ก็ดูน่าสงสัยมากมายจริงๆ“แต่วิทยายุทธ์ของคนผู้นั้นมาจากอิ๋นเฉิงจริงๆ ยังรู้เรื่องราวทั้งหมดตอนที่ศิษย์พี่ใหญ่ถูกไล่ล่า เรื่องนี้จะอธิบายอย่างไร”หลังจากดื่มน้ำพุวิญญาณแล้ว ฉุยอวี้ก็รู้สึกดีขึ้นเช่นกันเย่จิ่งหลานขมวดคิ้วและพูดว่า “ข้อนี้ก็เป็นปัญหาจริงๆ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาและเฮ่อยวนจะเป็นพวกเดียวกัน ในกรณีที่ดีที่สุดก็พูดได้เพียงว่าเขาเกี่ยวข้องกับสิ่งที่เก
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1227 คือใครกันแน่
ใบหน้าของเหมยชิงเกอซีดเผือด พูดด้วยความโกรธว่า “ท่านจับตัวชิงเสวียนไว้จริงๆ เฮ่อยวนท่านยังมีความเป็นมนุษย์อยู่หรือเปล่า”“ไม่ใช่ข้าที่จับกุมชิงเสวียน แต่เป็นชิงเสวียนที่พาสามีและลูกของนางไปที่อิ๋นเฉิง ถ้าข้าไม่เห็นลูกสาว ข้าจะรู้ได้อย่างไรว่าเจ้ายังมีชีวิตอยู่ ชิงเกอ เชื่อข้าเถอะ ข้าจะสืบให้รู้แน่นอนว่าเกิดอะไรขึ้นในตอนนั้น ต้องมีคำอธิบายให้เจ้าแน่นอน”เฮ่อยวนรู้ดีว่าไม่ว่าเขาจะพูดอะไร เหมยชิงเกอก็จะไม่เชื่อ มีเพียงการค้นหาผู้บงการเบื้องหลังเท่านั้น เขาถึงจะสามารถพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของเขาได้เหมยชิงเกอแค่นเสียงหึ และพูดว่า “ถ้าท่านต้องการให้ข้าเชื่อ ก็ให้ชิงเสวียนมาพบข้า ข้าจะให้เวลาท่านอีกสามวัน ถ้าท่านสืบไม่ได้ ก็อย่ามาหาข้าอีก”เฮ่อยวนถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้“ได้ ข้าจะกลับไปที่อิ๋นเฉิงเดี๋ยวนี้ ส่วนระบำสวรรค์ดาวสีเงินเจ้าห้ามบีบบังคับออกด้วยกำลังภายในเด็ดขาด มีเพียงโคจรลมปราณไปที่จุดเส้าซาง ปล่อยออกมาอย่างช้าๆ ช่วงนี้เจ้ารักษาตัวให้ดี ข้าจะไปจัดการเรื่องในอิ๋นเฉิง แล้วจะกลับมาหาเจ้า”เฮ่อยวนจัดแจงเสื้อคลุมให้เรียบร้อย แล้วเดินออกจากห้องโถงจื่อชี่ตงไหลอย่างไม่มั่นคงเมื่อเห็น
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1228 ต้องสืบให้กระจ่าง
ใบหน้าของกงซวินอวิ๋นเฟิ่งซีดลงด้วยความตกใจ นิ้วมือเริ่มสั่นเทา“วิชาต้องห้ามอะไรที่หายไปงั้นหรือ”“ระบำสวรรค์ดาวสีเงิน ไปดูที่หอลับกันก่อน”หลังจากที่เฮ่อยวนพูดจบ เขาก็รีบเดินออกจากประตูไปอินชิงเสวียนและเย่จิ่งอวี้มองหน้ากัน แม้ว่านางจะเป็นลูกสาวของเฮ่อยวน แต่ก็เพิ่งได้รู้จักกัน อาศัยอยู่เพียงวันเดียว เมื่อสิ่งของของพวกเขาหายไป ก็รู้สึกประดักประเดิดจริงๆเฮ่อยวนก้าวไปสองก้าว ดูเหมือนจะรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ เขาหันหน้ามาแล้วพูดว่า “พวกเจ้าไม่จำเป็นต้องคิดมาก มาด้วยกันเถอะ”กงซวินอวิ๋นเฟิ่งยิ้ม พูดกับทั้งสองคนว่า “หอลับไม่มีอะไรพิเศษ มีแค่หนังสือไม่กี่เล่ม ในเมื่อมาที่อิ๋นเฉิงแล้ว ก็ควรไปดูสักหน่อย”เมื่อทั้งคู่เชื้อเชิญแบบนี้ ถ้าไม่ไป กลับยิ่งดูเหมือนคนร้อนตัว อินชิงเสวียนจึงพยักหน้าให้เย่จิ่งอวี้พวกเขาทั้งสี่มาถึงหอลับ ประตูยังคงลงกลอนอยู่ กลอนประตูนั้นใหญ่เท่ากับอิฐ ดูเหมือนจะหนักมากเฮ่อยวนเอื้อมมือไปคว้ากลอนประตู แสงสีขาวจางๆ ลอดผ่านเข้าไป จากนั้นก็ขมวดคิ้วอย่างอดไม่ได้กงซวินอวิ๋นเฟิ่งถามด้วยท่าทางกังวลว่า “ท่านพี่สืบอะไรได้บ้าง”เฮ่อยวนรับกุญแจจากกงซวินอวิ๋นเฟิ่ง
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1229 สงสัย
กงซวินอวิ๋นเฟิ่งรับคำ และออกไปสั่งการอินชิงเสวียนถือโอกาสถาม “สีหน้าของท่านพ่อก็ดูไม่ค่อยดีนัก คงได้รับบาดเจ็บภายใน ดื่มน้ำนี้ก่อนเจ้าค่ะ มันสามารถช่วยให้ท่านฟื้นฟูกำลังได้เร็ว ไม่รู้ว่าเมื่อคืนนี้เกิดอะไรขึ้น”นางยื่นขวดน้ำพุวิญญาณที่บรรจุไว้อยู่แล้ว ให้กับเฮ่อยวนเฮ่อยวนย่อมไม่สงสัยลูกสาวตัวเองอยู่แล้ว หลังจากดื่มมันในอึกเดียว รู้สึกว่ามีกระแสน้ำใสไหลลงลำคอ กระจายไปทั่วแขนขาในทันที ความเจ็บปวดในร่างกายลดลงอย่างมาก“ชิงเสวียนมีน้ำใจแล้ว”เฮ่อยวนโคจรกำลังภายในสองรอบ ก่อนที่จะเล่าว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อคืนนี้“ที่แท้ท่านพ่อไปที่ตำหนักเทพ!”เมื่อได้ทราบถึงท่าทีของเหมยชิงเกอที่มีต่อเขา อินชิงเสวียนก็ถอนหายใจเบาๆ“ท่านพ่อโปรดอย่าตำหนิท่านแม่เลย ตอนที่ข้าไปช่วยท่านแม่ นางแทบไม่ต่างจากต้นไม้ที่ตายแล้ว ถ้าไม่มีโทสะเฮือกนั้น ชีวิตของท่านแม่คงจบสิ้นไปนานแล้ว”“ข้าจะโทษแม่เจ้าได้อย่างไร ความผิดวันนี้มันเกิดจากพ่อทั้งนั้น แค่หวังว่าจะสืบจนเจอคนร้ายที่แท้จริงได้โดยเร็วที่สุด จะได้ให้ความเป็นธรรมกับความทุกข์ทรมานที่แม่เจ้าต้องทนทุกข์มานาน”เสียงของเฮ่อยวนแผ่วเบา เต็มไปด้วยความรู้สึกผิด เพีย
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1230 เลือดเนื้อของเฮ่อยวน
“เกิดอะไรขึ้น”อินชิงเสวียนเลิกคิ้วคู่งามขึ้น ความอยากรู้อยากเห็นเล็กน้อยฉายประกายในดวงตาดำตัดกับตาขาวชัดเจนของนาง“ข้าคิดหาวิธีเปิดทางสู่วิถีแห่งสวรรค์ได้แล้ว ใบมีดสีดำของเจ้าทำลายทุกอย่างได้ไม่ใช่หรือ ต้องสามารถผ่าหินเส็งเคร็งนั่นได้อย่างแน่นอน”เย่จิ่งหลานกล่าวด้วยความตื่นเต้นอินชิงเสวียนคิดอยู่พักหนึ่งแล้วพูดว่า “ก็สามารถลองได้ แต่ต้องรอจนกว่าทั้งสองสำนักจะประลองยุทธ์กัน ถ้าเราลองตอนนี้ก็ไม่ต่างจากการขโมย ขัดกับกฎยุทธภพจริงๆ”เย่จิ่งอวี้พยักหน้าและกล่าวว่า “นั่นก็จริง ในอีกไม่กี่วันก็จะถึงเวลาประลองยุทธ์แล้ว หากเปิดไม่ได้จริงๆ ค่อยใช้ใบมีดสีดำของเสวียนเอ๋อร์ก็ไม่สาย แต่...”เย่จิ่งอวี้พูดอย่างกังวลว่า “ใบมีดสีดำมีพลังมหาศาล ไม่รู้ว่ามันจะทำลายสิ่งที่อยู่ภายในหรือไม่ ข้อนี้จำเป็นต้องขอความยินยอมจากทั้งสองสำนักก่อน”อินชิงเสวียนเห็นด้วยและกล่าวว่า “อาอวี้กังวลถูกแล้ว ทางสู่วิถีแห่งสวรรค์เป็นเรื่องของสองสำนัก เราไม่อาจลงมือโดยพลการได้”เมื่อได้ยินสิ่งนี้ เย่จิ่งหลานก็อึ้งไปทันที“งั้นก็ได้ ข้าจะรออีกสองสามวัน พวกเจ้าอยากไปตำหนักเทพใช่ไหม”อินชิงเสวียนพยักหน้าและพูดว่า “อื้ม
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1231 ลืมความเกลียดชังในอดีต
ตำหนักเทพหอทองคำเมื่อรู้ว่าอินชิงเสวียนและเย่จิ่งอวี้กำลังมา เหมยชิงเกอก็รีบออกไปต้อนรับพวกเขาครั้นเห็นใบหน้าที่ค่อนข้างซีดเซียวของนาง อินชิงเสวียนก็ทนไม่ไหว ก้าวไปช่วยประคองนาง“ได้ยินมาว่าผู้อาวุโสเหมยได้รับบาดเจ็บ ตอนนี้รู้สึกดีขึ้นบ้างหรือยังเจ้าคะ”ทันใดนั้นเหมยชิงเกอก็กอดอินชิงเสวียนไว้แน่น ขอบตาแดงก่ำทันที“ชิงเสวียน ลูกสาวคนดีของแม่ เป็นความผิดของแม่เอง แม่ควรจะยอมรับความเป็นแม่ลูกกับเจ้านานแล้ว ในใจเจ้าคงต้องเกลียดแม่มากกระมัง”เหมยชิงเกอกล่าวเสียงเครือสะอื้น นางพยายามกลั้นน้ำตาอย่างเต็มที่ แต่ไม่สามารถควบคุมของเหลวเย็นที่หยดจากดวงตาได้แม้ว่านางจะไม่เอ่ยออกมาตรงๆ ว่ายอมรับ ทว่าในใจกลับเชื่อคำพูดของเฮ่อยวน หากเขาไม่ใช่คนที่ส่งนักฆ่ามาจริงๆ ความมุ่งมั่นในอดีตทั้งหมดของนาง จะกลายเป็นสิ่งที่ไร้ค่าไปในที่สุดเหมยชิงเกอพาลโกรธเฮ่อยวนจริงๆ และไม่สามารถให้อภัยเขาได้ง่ายๆ ฆ่าคนอย่างไร้เหตุผลเพราะเหตุนี้ และยิ่งไม่อาจทำให้คนที่รักต้องเจ็บปวด ให้ศัตรูต้องมีความสุขอินชิงเสวียนตัวแข็งทื่อเล็กน้อย อันที่จริงตลอดเวลาที่ผ่านมานี้ นางมักจะรู้สึกว่าความสัมพันธ์ที่ไม่ใกล้ไม่ไกลแบบนี
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1232 นี่คือเรื่องของข้ากับนาง
ค่ำคืนนั้นเยือกเย็นดุจธารา สรรพสิ่งเงียบวังเวงเฮ่อยวนยืนอยู่ที่ลานบ้าน ใบหน้าเคร่งเครียดราวกับน้ำนิ่งองครักษ์เดนตายของอิ๋นเฉิงต่างคุกเข่าอย่างนอบน้อมเบื้องหน้าเขา“เรียนท่านเจ้าเมือง ข้าน้อยได้ค้นหาจนทั่วเมืองอิ๋นเฉิงแล้ว แต่ก็ไม่พบร่องรอยของฉีอวิ๋นจื่อหรือป้าชุยเลย”กงซวินอวิ๋นเฟิ่งถามว่า “ตรวจค้นชาวบ้านในเมืองด้วยหรือไม่”หัวหน้าทหารองครักษ์ตอบด้วยความเคารพว่า “ข้าน้อยได้ทำตามคำที่ฮูหยินสั่งแล้ว ตรวจค้นชาวเมืองตั้งแต่ทารกแรกเกิดทุกคนที่พักอาศัยอยู่ในเมือง ตราบใดที่มีกลิ่นอายของบุคคลภายนอก พวกเราจะพบได้ทันที”“หรือว่านางหลบหนีออกจากอิ๋นเฉิงไปแล้ว?”กงซวินอวิ๋นเฟิ่งพึมพำกับตัวเอง และถามว่า “แล้วที่ค่ายกลนี้ในป่าหมอก มีร่องรอยความเสียหายบ้างหรือไม่”“ตอบฮูหยิน ไม่มีขอรับ”กงซวินอวิ๋นเฟิ่งคว้าแขนเสื้อของเฮ่อยวนอย่างอดไม่ได้ แล้วพูดอย่างกังวลว่า “ท่านพี่ แล้วนี่ควรทำอย่างไรดี ถ้าฉีอวิ๋นจื่อซุ่มซ่อนอยู่ในเมืองมาหลายปีขนาดนี้ ต้องมีเจตนาชั่วร้ายและแผนการร้ายอยู่แน่นอน อีกทั้งตอนนี้วรยุทธ์ก็ยอดเยี่ยมขึ้นมาก หากทำร้ายผู้อื่นทำร้ายคนของเรา แล้วเราควรทำอย่างไรดี”“อิ๋นเฉิงนับว่าไม่ใ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1233 เป็นเจ้าจริงๆ
เฮ่อฉางเฟิงคลี่ยิ้มอย่างอ่อนโยนสง่างาม“ไม่ต้องมากพิธี”จากนั้นเขาก็หันความสนใจไปที่กงซวินอวิ๋นเฟิ่ง“ท่านแม่จะออกจากจวนหรือ”“ดึกดื่นขนาดนี้ แม่จะออกไปทำไมน่ะหรือ แม่แค่ออกไปลาดตระเวนเมือง คิดว่าเจ้าคงได้ยินเรื่องป้าชุยแล้ว แม่กลัวว่าพ่อของเจ้าไม่อยู่ที่นี่ นางจะทำร้ายชาวบ้าน”ท่าทางของกงซวินอวิ๋นเฟิ่งนั้นอ่อนโยน มองลูกชายคนโตด้วยสายตารักใคร่เอาใจใส่คนเลี้ยงม้าอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “ถ้าคุณชายใหญ่ไม่วางใจ เช่นนั้นก็ไปกับฮูหยินได้”กงซวินอวิ๋นเฟิ่งขมวดคิ้วเล็กน้อย เหลือบมองคนเลี้ยงม้าด้วยสายตาเย็นชาพูดด้วยความรักเมตตาว่า “ไม่ต้องหรอก เจ้ากลับไปฝึกวรยุทธ์เสีย ถ้าเกิดท่านพ่อเห็นเจ้าเดินเตร็ดเตร่อยู่ข้างนอกอีก เขาจะไม่พอใจเอา”เฮ่อฉางเฟิงยิ้มแล้วพูดว่า “ไม่เป็นไรขอรับ ช่วงนี้ท่านพ่ออารมณ์ดีมาก ไม่ตำหนิหรอก ช่วงนี้ลูกก็ไม่ได้อยู่กับท่านแม่มาหลายวันแล้ว วันนี้อากาศเย็นสบาย เหมาะแก่การออกไปเดินเล่นพอดี”เขายื่นมือออกจับบังเหียน แล้วพูดกับคนเลี้ยงม้าว่า “เจ้าออกไปก่อนเถอะ”คนเลี้ยงม้ายืนนิ่ง ตอนแรกกงซวินอวิ๋นเฟิ่งคิดจะดุเขา แต่ไม่รู้ว่าด้วยเหตุผลใด จู่ๆ ถึงได้เปลี่ยนใจ“ให้เขาตามไป
บทล่าสุด
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1455 การทดสอบของพ่อหนุ่มน้อย
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1454 คนสวย คุณเป็นใคร
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1453 หนุ่มรูปงามน่าทึ่ง
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1452 งานที่มีรายได้สูง
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1451 เขาคือใคร
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1450 ผู้มาเยือนจากต้าโจว
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1449 เขาอยู่ไหน
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1448 เจ้ายังอยากหนีอยู่หรือเปล่า
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1447 ภาพทำนายแปลกๆ
