เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1099 ตกใจ
บทที่เกี่ยวข้อง
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1100 แยกย้ายกันทำงาน
“ถ้าอย่างนั้น ข้าจะกลับไปก่อน พวกเจ้าค่อยๆ คุยกันไป”หลังจากที่ผู้อาวุโสหันพูดจบ เขาก็เปิดประตูออกไป“ท่านเป็นอะไรหรือไม่”อินชิงเสวียนมองไปที่เฟิงเอ้อร์เหนียงอย่างเป็นห่วงเฟิงเอ้อร์เหนียงเช็ดเลือดจากมุมปาก“ข้าไม่เป็นไร ทำไมชิงเสวียนถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ”อินชิงเสวียนกล่าวว่า “ข้าเดาว่าผู้อาวุโสหันอาจต้องการจัดการพวกท่าน จึงมาที่นี่”เมื่อประมาณสิบห้านาทีก่อน ฉางเฮิ่นเทียนบอกว่าเขาจะพานางไปที่หอตำราสะสม อินชิงเสวียนก็รู้สึกได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติเหตุใดจู่ๆ ผู้อาวุโสหันจึงให้ฉางเฮิ่นเทียนพาตัวเองไปที่นั่น ทุกอย่างเกิดขึ้นย่อมมีเหตุผล ผู้อาวุโสหันยิ่งจะไม่แสดงความเมตตาต่อตัวเองโดยไม่มีเหตุผล ความเป็นไปได้เดียวคือ เขาต้องการจัดการกับฉุยเฟิงทั้งสองคนเมื่อนึกถึงสิ่งนี้ อินชิงเสวียนก็ตรงไปที่พักของพวกนางทันที“โจรเฒ่าคนนี้ หากวันนี้เขาทำไม่สำเร็จ วันหน้าจะไม่ยอมเลิกราแน่ๆ ผู้อาวุโสทั้งสองโปรดไปพักอยู่กับข้าเถอะ”ฉุยอวี้พูดอย่างดื้อรั้น “ไม่ต้อง เราไม่เป็นไร”อินชิงเสวียนตบไหล่นางเบาๆ “เชื่อข้าเถอะ ตอนนี้พวกท่านไม่ใช่ศิษย์ของตำหนักเทพ หรืออาคันตุกะ หากโจรเฒ่าหันอยากมาหาเรื่อ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1101 พบเพียวเหมี่ยวอินเฉิงครั้งแรก
เมื่อมาถึงบริเวณใกล้เคียง อินชิงเสวียนก็หยิบขลุ่ยดินเผาออกมา แล้วเป่าเป็นเพลงใจหินผาถ้าเย่จั้นเคยได้ยินเพลงนี้ ต้องจำได้อย่างแน่นอนอย่างไรก็ตาม หลังจากเป่าไปถึงสิบห้านาที ก็ไม่มีวี่แววของเย่จั้น หัวใจของอินชิงเสวียนหนักอึ้งหรือว่าเขาถูกพบเข้าแล้ว?นางมองไปรอบๆ จากนั้นใช้วิชาตัวเบาไปที่ถ้ำ แต่ไม่มีใครอยู่ข้างในนางกวาดตาไปทั่วบริเวณ แต่ไม่พบกลไกใดๆ เย่จั้นไม่ได้อยู่ที่นี่จริงๆ ชั่วขณะหนึ่ง อินชิงเสวียนรู้สึกสับสนวุ่นวายใจเรื่องในตำหนักเทพยังไม่คลี่คลาย หากเย่จั้นเป็นอะไรไป นางจะอธิบายกับเย่จิ่งอวี้ได้อย่างไรขณะที่กำลังจะออกไปตามหา ทันใดนั้นก็พบว่าดูเหมือนจะมีตัวอักษรเล็กๆ สลักอยู่ในรอยแตกในหินตรงประตูอินชิงเสวียนโน้มตัวไปมอง สีหน้าก็พลันยินดี เป็นลายมือที่เย่จั้นทิ้งไว้จริงๆมีธุระด่วนต้องไป อย่าคิดมาก!ที่แท้ก็เป็นเขาที่จากไปเอง เพียงแต่มีเรื่องอะไรที่สำคัญกว่าอินหลีอินชิงเสวียนขมวดคิ้วเมื่อนางนึกถึงสตรีในชุดขาวซึ่งน่าจะเป็นอาหญิงของนางเมื่อพิจารณาจากพฤติกรรมของผู้อาวุโสหัน เขาเหมือนจะกังวลเรื่องอินหลีมาก หรือว่าตัวนางมีความลับบางอย่างที่ไม่ทราบ?หากต้องการติดต่อ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1102 เข้าเมือง
อินชิงเสวียนเลิกคิ้ว“นี่คือเมืองเพียวเหมี่ยวอิ๋นเฉิงงั้นหรือ”ฉุยอวี้ส่ายศีรษะ“ไม่ใช่ นี่คือป่าหมอก ในป่าข้างในถึงจะเป็นเพียวเหมี่ยวอิ๋นเฉิง ข้าได้ยินมาว่าพวกเขาเปิดในเวลาเช้า และปิดในเวลาบ่ายคล้อยของทุกวัน ตอนนี้ก็มืดแล้ว ถ้าต้องการแอบเข้าไป ทำได้แค่รอจนถึงวันพรุ่งนี้ พวกเจ้าสองคนคิดว่าอย่างไร”อินชิงเสวียนคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ในเมื่อลงเขามาแล้ว งั้นก็ไปดูกันดีกว่า ใกล้ๆ นี้มีเมืองอยู่ หาที่พักค้างคืนกันสักคืนเถอะ”ในเมื่อมาแล้ว ไม่ว่าอย่างไรอินชิงเสวียนก็อยากเห็นว่าผู้ชายรูปงามปานเทพบุตรแบบใดถึงทำร้ายเหมยชิงเกอจนเป็นแบบนี้ฉุยอวี้ย่อมยกมือเห็นด้วยอยู่แล้ว“ได้ ที่นี่อยู่ห่างจากตลาดเพียงห้าหกลี้ ใช้เวลาไม่นานก็ไปถึง”อินชิงเสวียนพยักหน้าพูดว่า “ดี งั้นเราจะเข้าไปในอิ๋นเฉิงพรุ่งนี้เช้า”ทั้งสามใช้วิชาตัวเบา และภายในสิบห้านาทีพวกนางก็มาถึงตลาดเดิมทีคิดว่าในเวลานี้ปิดประตูไปนานแล้ว แต่ไม่นึกว่าจะเห็นแสงไฟสว่างจ้า สามารถมองเห็นชาวยุทธ์ที่ถือดาบได้ทุกที่เมื่อนั้นอินชิงเสวียนจึงจำตอนที่ผู้คนบุกโจมตีตำหนักเทพหอทองคำได้ เหมือนพวกเขาจะมารวมตัวกันที่นี่เมื่อนึกถึงคำพูดขอ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1103 แยกย้ายกันทำงาน
“คุณชายเฮ่อ ทำไมเจ้าถึงอยู่ที่นี่”เมื่อเห็นเฮ่อฉางเฟิง อินชิงเสวียนก็รู้สึกประหลาดใจจากนั้นก็นึกขึ้นได้ว่าเจ้าเมืองอิ๋นเฉิงก็แซ่เฮ่อ จึงพอเข้าใจขึ้นบ้าง เฮ่อฉางเฟิงไม่ใช่คุณชายธรรมดาจริงๆเฮ่อฉางเฟิงเดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว พูดด้วยสีหน้าเปื้อนยิ้ม “ข้าน้อยได้ยินว่าอิ๋นเฉิงเปิดแล้ว จึงเดินทางมาดู คิดไม่ถึงว่าจะได้พบกับแม่นางอิน เจ้ากับข้ามีชะตาต้องกันจริงๆ!”อินชิงเสวียนกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “จากกันที่เป่ยไห่มาหลายวันแล้ว ไม่นึกว่าจะได้พบกับคุณชายเฮ่ออีก โลกพบกลมจริงๆ”“ถูกต้อง แม่นางอินมาอิ๋นเฉิงเพราะอาการป่วยงั้นหรือ”เฮ่อฉางเฟิงมีสีหน้าเปื้อนยิ้ม เขามีความสุขมากที่ได้เห็นอินชิงเสวียนเพียงแต่หลอกนางไปตั้งแต่แรกแล้ว จะมาเปิดเผยตัวตนตอนนี้ก็ไม่เหมาะอินชิงเสวียนกลอกตาแล้วพูดว่า “จริงๆ แล้วข้ามาที่นี่เพื่อเยี่ยมเจ้าเมือง เคยได้ยินชื่อเสียงเรียงนามของเจ้าเมืองอิ๋นเฉิงมานานแล้ว พอรู้ว่าอิ๋นเฉิงเปิดเมือง จึงมาชื่นชมความองอาจห้าวหาญของเจ้าเมืองโดยเฉพาะ”เมื่ออินชิงเสวียนพูดถึงตรงนี้ นางก็ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้“น่าเสียดาย ไม่มีใครแนะนำให้ข้าได้”เฮ่อฉางเฟิงโพล่งออกมา “เรื่องนี้ไม่
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1104 ฮูหยินกงซวินผู้มีน้ำใจไมตรี
อินชิงเสวียนยิ้มเล็กน้อย แล้วพูดอย่างสุภาพ “ข้าเกรงว่าจะไม่มีเวลามากขนาดนั้น”จากนั้นเฮ่อฉางเฟิงจึงสังเกตเห็นว่าเย่จิ่งอวี้ไม่อยู่ที่นี่“คุณชายเย่ไม่ได้มากับแม่นางอินหรือ”อินชิงเสวียนกล่าวว่า “ไม่ได้มา เขามีงานสำคัญ ข้าเดินทางมาคนเดียว”เฮ่อฉางเฟิงตอบว่าอ้อ“เป็นเช่นนี้เอง เมื่อคุณชายเย่มีเวลา ต้องพามานั่งที่นี่แน่นอน”อินชิงเสวียนเงยหน้าขึ้น แล้วถามว่า “คุณชายเฮ่อคุ้นเคยกับผู้คนในอิ๋นเฉิงหรือไม่”เฮ่อฉางเฟิงไอแห้งๆ แล้วพูดว่า “ข้าน้อยกับฮูหยินค่อนข้างคุ้นเคยกันดี นางจิตใจดีมีเมตตา ถ้าได้พบกับแม่นางอินจะต้องรู้สึกถูกชะตาตั้งแต่แรกแน่นอน”อินชิงเสวียนยิ้มและพูดว่า “มีคนบอกว่ามีภรรยาที่ดีครอบครัวเจริญรุ่งเรือง ไม่น่าแปลกใจที่อิ๋นเฉิง จะเจริญรุ่งเรืองมากเช่นนี้ ข้าบังเอิญนำของเล็กๆ น้อยๆ ติดมือมาให้ผู้หญิงมอบให้ฮูหยินด้วย”“ฮูหยินเจ้าเมืองดีมากจริงๆ แม่นางอินได้พบก็จะรู้เอง”ขณะที่กำลังคุยกัน ทั้งสองก็เข้ามาในลานบ้านแล้วผู้หญิงที่เห็นก่อนหน้านี้กำลังรออยู่ที่ประตูแล้ว“สวัสดีกงซวินฮูหยิน ท่านนี้คือแม่นางอินที่ผู้เยาว์เคยบอกท่าน”เฮ่อฉางเฟิงก้มศีรษะประสานมือคารวะ ทำเหมือนมี
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1105 เจ้าเมืองเฮ่อ
ชายวัยกลางคนที่มีรูปร่างกำยำเดินเข้ามาจากประตู เสื้อคลุมสีเข้มคุณภาพธรรมดาทำให้เขาดูสุขุมเยือกเย็นเก็บอารมณ์ เรียบง่ายไม่โอ้อวด รูปโฉมก็นับว่าดูดีทีเดียวแม้เป็นยุคปัจจุบัน ผู้ชายรุ่นลุงเช่นเขา ยังเป็นที่หมายปองของผู้หญิงหลายคนเกือบจะในทันที ที่อินชิงเสวียนเดาตัวตนของเขาได้นี่เป็นความรู้สึกแปลกมาก แม้จะเป็นการพบกันครั้งแรก แต่ก็รู้ว่าตัวเองมีสายเลือดผูกพันกับคนผู้นี้ ถึงขั้นมีความรู้สึกใกล้ชิดที่อธิบายไม่ได้ด้วยซ้ำสำหรับพ่อแม่ผู้ให้กำเนิดนี้ อินชิงเสวียนไม่มีความรู้สึกรักมากนัก เดิมทีนางก็ไม่ใช่เจ้าของร่างเดิม นอกจากนี้นางไม่ได้เติบโตมาด้วยกันและมีเหตุผลอื่นๆ อีกมากมาย นางไม่ควรรู้สึกเช่นนี้เลย สิ่งที่เรียกว่าสายเลือดผูกพันนี้ ค่อนข้างลึกลับเหลือเกิน แม้ว่านางจะเปลี่ยนวิญญาณ แต่ก็ยังคงรู้สึกอยู่ในใจในขณะที่คิดอยู่นั้น ก็ได้ยินเฮ่อฉางเฟิงพูดตะกุกตะกัก “อา ผู้เยาว์ ผู้เยาว์น้อมคารวะท่านเจ้าเมืองเฮ่อ”เขาโค้งคำนับทักทาย เหงื่อซึมที่ปลายจมูกแล้วพ่อให้เขาฝึกฝนวรยุทธ์ในห้องลับจริงๆ แต่เฮ่อฉางเฟิงอาศัยอยู่ในนั้นมานานกว่าครึ่งเดือนแล้ว เขาทนเหงาไม่ได้ จึงแอบออกไปได้ยินจากแม่ของเข
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1106 ลงมือตามสถานการณ์
เนิ่นนานถึงสามอึดใจ กงซวินอวิ๋นเฟิ่งถึงจะฉีกยิ้มออกมาได้“ท่านพี่ ท่าน...ท่านกลับมาได้อย่างไร”เฮ่อยวนกล่าวว่า “ทำงานเสร็จแล้ว ก็รีบกลับมาที่อิ๋นเฉิงเลย ในเมื่ออาหารพร้อมแล้ว งั้นเราก็รับประทานอาหารด้วยกันเถอะ”เขามองไปที่เฮ่อฉางเฟิง พูดด้วยน้ำเสียงสงบราบเรียบ “ในเมื่อคุณชายเฮ่อและข้ามีแซ่เดียวกัน เช่นนั้นก็ไม่ต้องเกรงใจ”จู่ๆ เฮ่อฉางเฟิงก็มีเหงื่อออกยิ่งพ่อของเขาพูดกับเขาด้วยน้ำเสียงสงบราบเรียบมากเท่าใด ความโกรธในใจก็ยิ่งมากขึ้นเท่านั้น โชคดีที่เขายังไว้หน้าตัวเองหน่อย เดี๋ยวอินชิงเสวียนกลับไป เขาจะต้องทนทุกข์ทรมานอย่างแน่นอนเฮ่อฉางเฟิงก้มลงขอบคุณเขาทันที“ขอบคุณเจ้าเมืองเฮ่อ”กงซวินฮูหยินถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันที“แม่นางอิน รีบนั่งลงเร็ว”อินชิงเสวียนยอบกายคารวะและพูดว่า “นี่...ไม่ดีกว่าเจ้าค่ะ ข้ายังมีอย่างอื่นที่ต้องทำ วันนี้ไม่รบกวนแล้ว”เจอกันครั้งแรก ก็มากินข้าวที่บ้านของเขาแล้ว มันจะกะทันหันเกินไปหน่อยกงซวินฮูหยินจับมือของอินชิงเสวียนอย่างรวดเร็ว“แม่นางอินไม่ต้องเกรงใจ ในเมื่อมาแล้วก็อย่ามองว่าเป็นคนนอก นั่งเร็ว ในอิ๋นเฉิงเรามีสวนยา อาหารที่ทำล้วนแต่มีสรรพคุณ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1107 เจตนาร้าย
ทั้งแขกและเจ้าบ้างต่างก็เพลิดเพลินกับอาหารมื้อนั้น บรรยากาศก็ยอดเยี่ยมมาก เมื่อเห็นครอบครัวทั้งสามพูดคุยและหัวเราะ อินชิงเสวียนก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกอิจฉาไม่น่าแปลกใจเลยที่เฮ่อฉางเฟิงมีบุคลิกที่ร่าเริงเช่นนี้ ได้เกิดมาในครอบครัวเช่นนี้ เขาต้องมีความสุขมากแน่ๆเมื่อนึกถึงพ่อแม่ของตัวเองที่เสียชีวิตตั้งแต่ยังเด็ก อินชิงเสวียนก็ถอนหายใจเบาๆ อย่างอดไม่ได้“แม่นางอินมีเรื่องในใจหรือ”เฮ่อฉางเฟิงถามอย่างเป็นห่วงอินชิงเสวียนวางตะเกียบลง แล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “เปล่า ข้าอิ่มแล้ว”กงซวินอวิ๋นเฟิ่งถามอย่างกังวลใจ “ทำไมถึงกินน้อยจัง อาหารไม่ถูกปากแม่นางอินหรือ”อินชิงเสวียนมีสีหน้าสงบ“ฝีมือการทำอาหารของฮูหยินไม่เลวเลย แต่ในตอนเช้าข้ากินมามากแล้ว”“ถ้าอย่างนั้นค่ำๆ ค่อยกินใหม่ ประเดี๋ยวข้าจะพาเจ้าไปเดินเล่นในสวนยา”กงซวินอวิ๋นเฟิ่งถือว่าอินชิงเสวียนเป็นลูกสะใภ้ของตัวเองแล้ว เมื่อประกอบกับขวดน้ำหอมที่สวยงาม ความรักของนางที่มีต่ออินชิงเสวียนก็พุ่งสูงขึ้นอินชิงเสวียนยอบกายคำนับเล็กน้อย“ขอบคุณฮูหยินมากเจ้าค่ะ”เฮ่อฉางเฟิงพูดว่า “ไม่ทราบว่าข้าน้อยจะโชคดีพอ ได้ไปดูสวนยาของฮูหยินบ้างหรือเปล่
บทล่าสุด
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1455 การทดสอบของพ่อหนุ่มน้อย
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1454 คนสวย คุณเป็นใคร
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1453 หนุ่มรูปงามน่าทึ่ง
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1452 งานที่มีรายได้สูง
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1451 เขาคือใคร
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1450 ผู้มาเยือนจากต้าโจว
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1449 เขาอยู่ไหน
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1448 เจ้ายังอยากหนีอยู่หรือเปล่า
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1447 ภาพทำนายแปลกๆ
