เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 836
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-08-12 18:00:01บทที่เกี่ยวข้อง
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 837
หงเชวี่ยกล่าวว่า "แม้ว่าท่านอาจารย์จะไม่ยอมไปรักษาให้ยายแก่ตระกูลจ้าน แต่ก็กินยาดันเสวี่ยอยู่ ดังนั้นทุกครั้งที่นางหมินมาซื้อยา เขาจะสั่งให้เด็กใช้ถามเกี่ยวกับสถานการณ์บ้าง นางหมินรู้จักกับเด็กใช้แล้ว ก็จะบ่นเรื่องไม่สบอารมณ์ด้วย เมื่อวานไม่ได้พูดอะไร แค่เห็นนางเคยร้องไห้ ก่อนหน้านี้นางได้บอกว่าทุกอย่างที่บ้านล้วนต้องให้นางมารับผิดชอบ ยังต้องดูแลแม่สามีด้วย หวังชิงหลูรับผิดชอบทางบัญชี แค่ให้เงินนางเล็กๆ น้อยๆ เอง นางไม่มีเงินใช้ก็ต้องขายของมี่ค่าหรือเอาของของตนเองไปจำนำ ดูเหมือนใช้ชีวิตค่อนข้างหดหู่ใจ"เมื่อมาถึงห้องแม่นมเหลียง เฉินฟูก็อยู่ที่นั่นด้วย ทั้งสองคนกำลังคุยเล่นกัน ส่วนเป่าจูอยู่เคียงข้างแม่นมเหลียงมีสีหน้าไม่ดี เมื่อได้ยินพวกนางพูดถึงนางหมิน แม่นมเหลียงถอนหายใจ "นางอ่อนแอเกินไป ไม่มีความคิดเห็นของตนเองและพึ่งพาตนเองไม่ได้ ครอบครัวพ่อแม่ของนางก็ยิ่งไม่ต้แงพูดถึงเลย พ่อเป็นขุนนางเล็กๆ อยู่ต่างเมือง บอกว่าอยู่ต่างเมืองจริงๆ แล้วถูกไล่ออกไป จวนแม่ทัพจะอยู่ยาก แต่นางก็ไม่มีที่พึ่งพาในครอบครัวพ่อแม่ พ่อเป็นพ่อแท้ๆ แต่แม่เป็นแม่เลี้ยง งั้นพ่อแท้ก็จะกลายเป็นพ่อเลี้ยง ดังนั้นไม่ว
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-12สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 838
ซ่งซีซีนึกถึงนางหมินเคยเป็นพี่สะใภ้ของตนเอง ค่อนข้างรู้จักนิสัยใจคอของนางนางขี้ขลาดและอ่อนแอ ถือเป็นคนที่ถูกรังแกได้ง่ายที่สุดในจวนแม่ทัพตอนนี้จวนแม่ทัพอยู่ในสถานการณ์เช่นไร นางพอจะรู้บ้าง ฮูหยินผู้เฒ่าแห่งตระกูลจ้านคนนั้นยังไม่หายจากอาการป่วย หวังชิงหลูตั้งครรภ์จะไม่ไปดูแลผู้ป่วย ยี่ฝางยิ่งเป็นไปไม่ได้ นางเอาแต่ซ่อนตัวอยู่ในเรืองมงคลไม่ออกไปไหน ดังนั้นคนที่ดูแลผู้ป่วยก็มีแต่นางหมินเท่านั้นตอนที่นางอยู่ในจวนแม่ทัพ นางเป็นคนที่คอยดูแลคนไข้ แม้ว่าฮูหยินผู้เฒ่าจะเรื่องมากแต่ก็ไม่หาเรื่องนางอย่างตามอำเภอใจ เพราะนางมีสินเดิมเป็นจำนวนมากมายและนี่ก็คือสิ่งที่ทำให้นางมีความมั่นใจแต่นางหมินแตกต่างออกไป"น่าจะถูกรังแกแล้วแหละ?" ซ่งซีซีกล่าวเสิ่นว่านจือกล่าวว่า "ได้ถูกรังแกอย่างแน่นอน แค่ดูว่าถูกรังแกมากแค่ไหนที่ทำให้นางออกไปกลางดึก ได้ยินแม่นมเหลียงพูดว่าถ้านางอยู่ในจวนแม่ทัพไปต่อไม่ได้ งั้นนางก็ไม่มีทางอื่นแล้ว อาจารย์หยูได้ส่งคนออกไปค้นหาแล้ว และข้าก็ให้หงเซียวไปสอบถามเกี่ยวกับสถานการณ์ที่ตระกูลจ้าน และดูว่ามีได้ส่งคนไปตามหาหรือไม่ คิดว่าฮูหยินใหญ่หายตัวไป พวกเขาก็คงร้อนใจมาก"ซ่งซ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-13สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 839
ฮูหยินผู้เฒ่ารองถอนหายใจ "ตอนแรกข้าก็ไม่รู้เรื่องนี้ ตอนนี้ข้าจะไม่ยุ่งกับเรื่องบ้านใหญ่เท่าที่จะทำได้ ข้าอยากจะแยกครอบครัวออกจาพวกเขามานานแล้ว แต่กลัวอยู่เสมอว่าทำให้คนนอกคิดว่าตระกูลจ้านของเราไม่สามัคคีกัน ก็เลยไม่ได้ทำ ช่วงนี้ที่จวนแม่ทัพก็เกิดเรื่องวุ่นวายมากมาย หลังจากที่หวังชิงหลูตั้งครรภ์ จะดูเหมือนว่านางเป็นผู้ดูแลบ้าน แต่จริงๆ แล้วยังคงเป็นฮูหยินใหญ่ที่รับผิดชอบเรื่องนี้ เพียงแต่เมื่อเบิกเงินต้องถามหวังชิงหลูก่อน ในช่วงนี้ อาการของฮูหยินผู้เฒ่ายังคงกำเริบซ้ำแล้วซ้ำเล่า ฮูหยินใหญ่ยังคอยดูแลอยู่ข้างกาย เจ้าก็รู้นิสัยของคนนั้นด้วย นางดูถูกฮูหยินใหญ่ในทุกๆ ด้าน นางก็ไม่พอใจกับทุกสิ่งที่นางทำ"ซ่งซีซีพยักหน้า "ข้าพอจะเดาสถานการณ์ของฮูหยินใหญ่ได้""เช้าตรู่วันนี้ ฮูหยินใหญ่หายตัวไป พวกเขาค้นหาจวนแม่ทัพไปทั่ว มาหาข้าด้วย ยังบอกว่าข้าซ่อนนางไว้ ข้าบอกว่าไม่มี พวกเขาไม่เชื่อ จนกระทั่งข้าต้องขึ้นอารมณ์ใส่พวกเขาถึงยอมเชื่อ ต่อมาข้าสอบถามกับเรื่องนี้ถึงรู้ว่าฮูหยินใหญ่ทะเลาะกับหวังชิงหลู โดยบอกว่าเพราะเรื่องดูแลบ้าน หวังชิงหลูให้ฮูหยินใหญ่ดูแลบ้านแต่เงินเดือนของจ้านเป่ยว่างแค่ยอมให้สามส
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-13สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 840
เด็กใช้จากร้านขายยาเย่าหวังรู้สึกกับนางหมินเป็นอย่างดี จึงเล่าสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้ ตามที่เขาคาดการณ์ว่า "นางน่าจะมาที่นี่หลังจากจำนำเครื่องประดับของนางเสร็จ เพราะตอนที่นางมา นางยังอยู่ในสภาพมึนงงและมีตั๋วจำนำในมือด้วย ข้าน้อยได้เหลือบมองแวบหนึ่ง และเห็นว่ามันเป็นตั๋วจำนำจากร้านว่านเป่า เมื่อนางมาบอกว่าต้องการซื้อเม็ดซืนเจียวเจ็ดแปดเม็ด ข้าน้อยได้แนะนำให้ซื้อสองเม็ดก็พอ เม็ดหนึ่งกินตอนคลอดบุตร อีกเม็ดหนึ่งกินตอนการอยู่ไฟ ในเวลาอื่นไม่จำเป็นกิน""เห็นออกว่านางเคยร้องไห้มาใช่ไหม""ร้องไห้มาก่อน ได้ร้องไห้แน่ๆ เมื่อเข้ามาน้ำตาฉันไม่แห้งเลย""เอาล่ะ ขอบคุณมาก" ซ่งซีซีไม่ได้ถามมากความ จากนั้นนำซ่งซีซีไปที่ร้านว่านเป่าเนื่องจากนางสวมเครื่องแบบข้าราชการ ตอนถามถึงการจำนำของเมื่อวานโดยฮูหยินใหญ่ของจวนแม่ทัพ พนักงานในร้านจึงหยิบของที่นางจำนำออกมา ซ่งซีซีมองดูและเห็นว่าเป็นของที่นางให้นางหมินในก่อนหน้านี้"นางบอกว่าจะมาไถ่ถอน ไม่ใช่ขายเลย" พนักงานในร้านบอกกับซ่งซีซีกล่าวอีกนัยหนึ่งเมื่อนางจำนำมัน นางยังคงมีความหวังอยู่ในใจโดยคิดว่านางจะไถ่ถอนเครื่องประดับเหล่านี้กลับมา หมายความว่าหลั
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-13สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 841
ซ่งซีซีมีสีหน้าดีใจ "เจอแล้วเหรอ อยู่ไหน?"ปี้หมิงก้มตัวลงและเอามือค้ำหัวเข่า หายใจเฮือกใหญ่ "อยู่... อยู่ที่สะพานวิญญาณ ท่านรีบไปเถอะ นางกำลังจะกระโดดลงจากสะพาน เราพูดโน้มน้าวแล้วแต่ไม่ได้ผล และไม่กล้าไปช่วยนางอย่างไม่วางแผนก่อน นางร้องขอว่าต้องการพบท่าน แต่ต้องไปเร็วหน่อย ลมมันแรงมาก นางยืนไม่มั่นคง""อ๊า?" จ้านเป่ยว่างผงะและถามด้วยความสับสน "ทำไมต้องกระโดดลงจากสะพานเล่า?"ซ่งซีซีวิ่งออกไปทันทีและตะโกนว่า "เตรียมม้า!"สะพานวิญญาณตั้งอยู่ทางตะวันตกเฉียงเหนือของเมืองหลวง ใต้สะพานวิญญาณมีแม่น้ำไหลเชี่ยวที่เรียกว่าแม่น้ำถงหลินการไหลของแม่น้ำถงหลินในบริเวณสะพานวิญญาณจะเชี่ยวกรากมากเพราะด้านบนกว้างและด้านล่างแคบ มีทางลาดชันอีกด้วย น้ำที่ไหลผ่านบริเวณนี้จะเชี่ยวกรากมาก หากตกลงจากสะพานนี้ก็สามารถบอกได้ว่าไม่รอดเลยสะพานนี้เดิมที่ถูกตั้งชื่อว่าสะพานตงหลินที่สอง แต่ด้วยเหตุนี้ ชาวบ้านจึงนิยมเรียกว่าสะพานวิญญาณหลังจากที่จ้านเป่ยว่างตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็ฝากให้ปี้หมิงส่งคนไปที่จวนแม่ทัพเพื่อแจ้งให้พี่ชายของเขาทราบ จากนั้นเขาก็ขี่ม้าติดตามตรงไปที่สะพานวิญญาณเสิ่นว่านจือถึงที่นั่นแล
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-14สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 842
หนึ่งในกองกำลังเมืองหลวงรีบไปหาคบเพลิง เสิ่นว่านจือเห็นนางหลับตาราวกับว่าง่วงนอนและหนาวมาก ตัวสั่นเทาไปหมด "นางหมิน เจ้าอย่าเพิ่งหลับตา ไม่ใช่อยากเจอซีซีหรือ นางจะมาแล้ว อย่าเพิ่งหลับตานะ"นางหมินลืมตาขึ้นและมองไปที่แม่น้ำที่ไหลเชี่ยวเบื้องล่าง นางขี้ขลาดมาตลอดชีวิต และเวลานี้นางก็กลัวเช่นกัน แต่การยืนอยู่ที่นี่ นางรู้สึกมันดีกว่าการยืนอยู่จวนแม่ทัพเสียอีกนางแค่กระโดดลงและทุกอย่างก็จะจบลงนางจำไม่ได้ว่าทำไมมาที่นี่ สมองของนางไม่ทำงานแล้ว นอกจากรู้สึกหนาว นางไม่มีความรู้สึกอะไรอีกนางยังมีตั๋วจำนำอยู่กับตัว นางต้องการคืนตั๋วจำนำให้กับซ่งซีซี โดยกล่าวขอโทษกับนาง และกล่าวขอบคุณอีกทีขอโทษเพราะตอนที่จ้านเป่ยว่างบอกว่าจะไล่ภรรยาออกไปนั้น นางอยู่ห่างๆ โดยไม่กล้าพูดอะไรสักคำกล่าวขอบคุณเพราะตอนที่ซ่งซีซีอยู่ในจวนแม่ทัพ ปฏิบัติต่อนางอย่างจริงใจเครื่องประดับที่นางเอาไปจำนำนั้น นางไม่มีโอกาสไปไถ่ถอนกลับมาแล้ว งั้นให้ซ่งซีซีไปไถ่ถอนแล้วกัน มันเป็นของของนาง แต่น่าเสียดายที่นางใช้เงินไปจนหมดแล้ว หวังว่านางจะไม่โกรธตนเองเสียงกีบม้าทะลุเสียงลมมุ่งตรงไปที่สะพานซ่งซีซีมาถึงก่อน และเสิ่นว่า
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-14สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 843
จู่ๆ หัวใจของซ่งซีซีก็เต้นไม่เป็นจังหวะ จ้านเป่ยว่างกำลังจะรีบพุ่งเข้าไปแต่ถูกเสิ่นว่านจือเตะไปที่เข่า "เจ้าอย่าไปกระตุ้นอารมณ์ของนางอีกเลย"จ้านเป่ยว่างคุกเข่าลงข้างหนึ่ง เสิ่นว่านจือกดหัวของเขาแล้วตะโกนกับนางหมินว่า "เขาคุกเข่าลงแล้ว เขามาขอโทษเจ้า หากเจ้าไม่พอใจอะไรก็พูดมาได้เลย จะว่าจะด่าก็ได้หมด""ไร้ประโยชน์!" นางหมินคร่ำครวญและบ่นไปพร้อมๆ กัน "ไร้ประโยชน์หรอก เหมือนกันแหละ พวกเขาจะไล่ข้าออกไป ข้าไม่มีบ้านพ่อแม่ให้กลับ ข้าไม่มีเงินแล้ว สินเดิมของข้าล้วนขายหมดแล้ว หลังจากหย่าแล้ว ข้าจะอดอาหารตาย งั้นก็สู้ให้ตายตอนนี้จะดีซะกว่า""อย่าโง่นัก ลองคิดถึงเด็กของเจ้าสิ" ซ่งซีซีขยิบตาให้เสิ่นว่านจือ และให้เสิ่นว่านจือจับจ้านเป่ยว่างไว้ไม่ให้เขาพูดต่อ "เจ้าบอกว่าพวกเขาตบเจ้า ทำไมถึงตบเจ้า เจ้าบอกข้าเลย ข้าแก้แค้นให้เจ้า"ขณะที่นางพูดก็ก้าวไปข้างหน้าโดยเงียบๆตามความเร็วปัจจุบัน ถ้านางบินไปมันเทียบความเร็วที่นางหมินกระโดดลงไปไม่ได้ หากนางกระโดดลงไป งั้นนางก็ไม่แน่ใจจะช่วยนางในแม่น้ำที่ไหลเชี่ยวได้"ไม่มีเงิน" นางหมินร้องไห้ น้ำเสียงมีแต่ความสิ้นหวัง "ข้าทำอะไรก็ผิดหมด ซื้อยาดันเสวี่ยไ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-14สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 844
ซ่งซีซีหันหลังกลับแล้วบินไปอีกฝั่งของสะพาน จากนั้นบินลงไป เหยียบน้ำเพื่อตามหานางหมิน แต่ไม่พบนางหมินในน้ำที่มืดมิดทุกคนบนฝั่งต่างก็ตกตะลึง รวมคนสี่คนของตระกูลจ้านต่างก็ไม่อยากจะเชื่อเลยว่านางกระโดดจริงๆโดยเฉพาะจ้านเป่ยชิง เขารู้จักนิสัยของภรรยาของเขาดีที่สุด นางอ่อนแอมาก อย่าว่าแต่กระโดดลงแม่น้ำ แม้แต่ให้นางไปเล่นน้ำที่แม่น้ำก็ไม่กล้าด้วยซ้ำเขาแค่เห็นว่ามีผู้คนจำนวนมากเฝ้าดูและทำให้ซ่งซีซีและกองกำลังเมืองหลวงต่างก็มาเข้าร่วมด้วย เขารู้สึกอับอาย ถึงกับดุนาง เขาไม่เคยคิดว่านางจะกระโดดจริงๆเขารู้ว่านางไม่กล้า แต่ทำไมนางถึงกล้าในตอนนี้?ก็แค่ดูแลแม่สามีเท่านั้น? ก็แค่ดูแลบ้าน? ผู้หญิงอื่นๆ สามารถทำได้หมด ทำไมนางถึงบอบบางขนาดนั้น?ในขณะที่พวกเขาตะลึงพรึงเพริดมากนักนั้น ซ่งซีซีก็ลงไปตามกระแสน้ำ ส่วนเสิ่นว่านจือก็วิ่งไปตามริมฝั่งแม่น้ำเช่นกัน การตกลงไปในน้ำนั้นอันตรายมาก ดังนั้นการช่วยเหลือจะต้องเร่งด่วนมากหลังจากที่จ้านเป่ยว่างรู้ตัวได้ เขาก็ลุกขึ้น กระโดดลงไปฝั่งแล้ววิ่งตามเสิ่นว่านจือ แต่เสิ่นว่านจือก็วิ่งออกไปไกลมากแล้วในตอนนี้เขาถึงตระหนักถึงความแตกต่างระหว่างเขากับซ่งซีซีแ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-08-14
บทล่าสุด
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1388
นางไม่ได้ไปหา หวังเยว่จาง ในอดีตนางอาจหน้าหนาพอที่จะคิดว่า เขาอย่างไรก็เป็นสายเลือดของจวนป๋อผิงซี เมื่อครอบครัวหรือญาติเกิดปัญหา การช่วยเหลือย่อมเป็นหน้าที่ที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่ตอนนี้นางจะไม่ทำเช่นนั้นอีก นางเข้าใจความจริงบางประการว่า ในวันที่จวนป๋อผิงซีรุ่งเรือง เขาไม่เคยได้สัมผัสแม้เศษเสี้ยวของเกียรติยศนั้น แต่พอถึงวันที่ล่มจม กลับต้องการให้เขายื่นมือช่วยเหลือ นางทำเช่นนั้นไม่ได้ ส่วนเรื่องว่าจะไปหาพี่สะใภ้ใหญ่เพื่อพูดเรื่องนี้หรือไม่ นางลังเลใจยิ่งนัก เพราะอย่างไรเสีย นางก็ไม่อยากให้พี่ใหญ่ตาย นางนั่งอยู่ใต้ต้นไหว มองเหม่อลอยอยู่นาน พอดีศิษย์พี่ซือโซยกตะกร้าไหมเดินผ่านมา เมื่อเห็นนางก็รีบเลี้ยวหลบไปทางอื่น ท่าทางเหมือนไม่อยากเผชิญหน้ากับนาง หวังชิงหรูนึกถึงเรื่องเข้าใจผิดก่อนหน้านี้ รีบเรียกนางไว้ “ศิษย์พี่ซือโซ ขอโทษเรื่องเมื่อครู่นี้ ข้าไม่ได้หมายความเช่นนั้น” ศิษย์พี่ซือโซเหลือบมองนางแวบหนึ่ง “อืม” พูดจบ นางก็เตรียมเดินจากไป หวังชิงหรูคิดถึงนิสัยของหญิงสาวในยุทธภพเหล่านี้ ที่มักซื่อสัตย์ตรงไปตรงมา ไม่คิดอะไรซับซ้อน จึงถามว่า “ศิษย์พี่ซือโซ ข้าขอพูดคุย
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1387
หวังชิงหรูรู้ว่าศิษย์พี่ซือโซเข้าใจผิด แต่ก็ไม่ได้รีบอธิบาย เพราะในใจยังว้าวุ่น นางปิดประตู ยกยาเข้าไปแล้วกล่าวว่า “ท่านแม่ ดื่มยาก่อนเถอะ เรื่องอื่นค่อยคิดหาวิธีแก้ทีหลัง” ฮูหยินผู้เฒ่าส่ายหน้า มองหน้านางพลางกล่าวว่า “ชิงเอ๋อร์ เจ้าลองถามใจตัวเองดูว่าพี่ชายของเจ้าเคยปฏิบัติกับเจ้าอย่างไร?” หวังชิงหรูขมวดคิ้วเล็กน้อย “ท่านแม่ พวกเราไม่มีความสามารถจะช่วยเขาได้ พวกเรายังอาศัยอยู่ในโรงงาน เงินที่ใช้ซื้อยาของท่านยังเป็นของแม่นางเสิ่นเลย” ฮูหยินผู้เฒ่ากล่าวว่า “เจ้าคิดผิด เงินเหล่านี้ล้วนเป็นของเยว่จาง เขาแม้จะไม่ได้ยอมรับพวกเรา แต่ช่วงนี้เขาก็ไม่ได้หยุดช่วยเหลือเราเลย” หวังชิงหรูกล่าวว่า “แม้ว่าเงินจะเป็นของเขา พวกเราก็ไม่มีสิทธิ์จะขอให้เขาเอาเงินไปช่วยพี่ใหญ่ของเรา” “เงินเหล่านั้น” ฮูหยินผู้เฒ่ากัดฟัน กล่าวความจริงออกมาว่า “ไม่ใช่ของเขา ในตอนนั้นที่เขากลับมา พี่สะใภ้ใหญ่ของเจ้าแนะนำให้ชดเชยเขา จึงโอนที่ดินและร้านค้าให้เขาบางส่วน” “ในเมื่อโอนให้เขาไปแล้ว และเขาก็ช่วยเหลือพวกเราอย่างลับๆ เสมอมา ยังจะให้เขาคืนกลับมาอีกหรือ? ท่านแม่ เรื่องนี้ไม่ยุติธรรมสำหรับเขาเลย” ฮู
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1386
จีซูเซิ่นไม่ได้บอกเรื่องนี้แก่ฮูหยินผู้เฒ่าและหวังชิงหรู ในวันรุ่งขึ้นขณะที่พวกนางออกไปตรวจที่ร้านขายยาเย่าหวัง นางแปลงตัวเป็นชาวนาและแอบตามไป เพียงแต่ตลอดทางจากไปจนกลับ ไม่มีใครเข้ามาใกล้รถลาของพวกนาง และระหว่างทางรถลานั้นก็ไม่ได้หยุดเลย หลังจากกลับมาถึงโรงงาน หวังชิงหรูก็เริ่มต้มยา ในโรงงานไม่มีใครคอยรับใช้ ทุกคนต้องผลัดกันทำอาหาร ตอนแรกหวังชิงหรูทำอะไรไม่เป็นเลย แม้แต่การก่อไฟยังต้องใช้เวลาฝึกถึงสามวัน อาหารมื้อแรกที่นางทำถึงกับกินไม่ได้เลย คนในโรงงานช่วยเหลือกัน แต่ก็ล้อกันด้วย พวกเขาหัวเราะเยาะว่านางมีร่างกายเหมือนฮูหยิน แต่โชคชะตาไม่ใช่ฮูหยินตอนแรกนางโกรธและรู้สึกน้อยใจ คิดว่าทำไมต้องมาเจอกับความลำบากเช่นนี้ นางถึงขั้นคิดว่าพวกเขาตั้งใจกลั่นแกล้ง จนกระทั่งวันหนึ่งเมื่อเจียอี้มาที่โรงงานเพื่อเยี่ยม นางลงมือทำอาหารเอง มันอาจจะไม่เลิศรส แต่ก็รสชาติกลมกล่อมพอดี นางนิ่งเงียบไป หวังชิงหรูรู้ดีว่าเจียอี้เคยเป็นคนอย่างไร อดีตท่านหญิงที่หยิ่งยโส แต่หลังจากถูกหย่าแล้วได้รับการพากลับมา นางยังสามารถลดตัวเองลงและลงมือทำอาหารให้กลุ่มสตรีที่ถูกทอดทิ้งเหล่านี้ได้ ที่สำค
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1385
สถานการณ์ของหวังเบียวทำให้ซ่งซีซีแปลกใจไม่น้อย นางคิดว่าเขาจะพาคนสนิทหนีไปซ่อนได้อย่างน้อยสองสามปี ใครจะคาดคิดว่า ระหว่างทางเขาจะถูกปล้นทรัพย์สิน แม้แต่อนุที่รักก็ยังทอดทิ้งเขา ไม่รู้ว่าในเวลานั้น เขาเคยเสียใจต่อความโง่เขลาของตัวเองบ้างหรือไม่ คนวัยกลางคน กลับยังหลงเชื่อในความรักแท้ คิดจะทิ้งภรรยาที่อยู่เคียงข้างและดูแลเขามากว่าสิบปี สุดท้ายกลับถูกคนอื่นทิ้งเสียเอง นับว่าเป็นกรรมที่ตามสนอง แต่กรรมที่เขาได้รับยังไม่หมดเพียงเท่านี้ ด้วยนิสัยของกู้ชิงหวู่ ตอนที่จากไปนางต้องเคยดูถูกเหยียดหยามเขาอย่างแน่นอน เช่นเดียวกับที่นางเคยดูถูกเหลียงเส้า กู้ชิงหวู่ใช้ความงามของตัวเองเป็นเครื่องมือ แต่ในขณะเดียวกันก็เกลียดชังชายที่หลงใหลในความงามของนางอย่างยุติธรรม ในความเป็นจริง ซ่งซีซีคิดว่าหวังเบียวอาจไม่ได้อยู่ที่อำเภอหยง เพราะด้วยสถานะของเขาในฐานะผู้หลบหนี เขาไม่สามารถปรากฏตัวด้วยหน้าตาที่แท้จริง และไม่กล้าพำนักในที่ใดที่หนึ่งนานเกินไป ได้แต่หนีซุกซ่อน เขายังพาลูกไปด้วยอีก ซ่งซีซีคิดว่า หากเขาจนตรอก เขาอาจจะแอบกลับเมืองหลวงหรือไม่?แม้เขาจะโง่ แต่ก็ไม่ถึงกับโง่สิ้นดี เขารู
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1384
กู้ชิงหวู่กำหมัดแน่น ดวงตาเปล่งประกายแห่งความโกรธ "ดังนั้นข้าถึงบอกว่า สวรรค์ไม่ยุติธรรม ไยต้องเป็นเช่นนี้?" "เจ้าพูดเอง ด้วยชาติกำเนิดที่ดีของข้า รวมถึงสตรีหน้าเหลืองที่เจ้ากล่าวถึง นางก็เป็นสตรีผู้สูงศักดิ์" ซ่งซีซีตอบด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย แต่เต็มไปด้วยท่าทีเหนือกว่า กู้ชิงหวู่เกลียดชังท่าทางเช่นนี้ที่สุด มันเหมือนกับอดีตองค์หญิงใหญ่ที่อยู่บนหอคอยสูง ในขณะที่ตนต้องก้มต่ำอยู่ในโคลนตม นางโกรธจัด หน้าอกสะท้อนขึ้นลง "ถึงจะเป็นสตรีผู้สูงศักดิ์แล้วอย่างไร? ก็ยังถูกสามีรังเกียจอยู่ดีมิใช่หรือ?" "หวังเบียวหรือ? นางไม่เคยใส่ใจเขาเลย มีแต่เจ้าที่มองเขาเหมือนสมบัติ" ซ่งซีซีตอบอย่างไม่ใส่ใจ "สำหรับข้า เขาก็ไม่ใช่สมบัติอะไร แค่ขยะชิ้นหนึ่ง" กู้ชิงหวู่ตอบด้วยแววตาดุดัน ซ่งซีซีหัวเราะเยาะ "ข้ารู้ว่าไม่ใช่เช่นนั้น เจ้าถึงกับให้กำเนิดบุตรให้เขา ทั้งที่รู้ว่าการหนีจากสนามรบเป็นความผิดร้ายแรง เจ้ากลับไม่สนใจและหนีตามเขาไป ข้าเคยเจอคนปากไม่ตรงกับใจเช่นเจ้ามานักต่อนัก" "ไร้สาระ!" กู้ชิงหวู่ตะโกนอย่างโกรธเกรี้ยว ใบหน้าแดงก่ำ แต่ไม่นานก็หัวเราะเยาะ "ฮะ คิดจะหลอกข้าหรือ? ใช่ ข้ารักเขาจนถ
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1383
สถานที่อันเป็นมงคลนี้ถูกเลือกโดยสำนักโหรหลวง เป็นสถานที่ที่งดงามด้วยภูเขาและสายน้ำ มีหมู่บ้านอยู่ใกล้ๆ สองแห่ง แม้จะเรียกว่าด้านข้างพระราชสุสาน แต่ความจริงแล้วห่างจากพระราชสุสานถึงสามสิบลี้ หลังจากงานศพ กู้ชิงหยิงมาพบซ่งซีซีและเสิ่นว่านจือเพื่อกล่าวลา บอกว่าจะไปสร้างกระท่อมเล็กๆ อยู่ในหมู่บ้านใกล้เคียงเพื่อเฝ้าสุสานของบิดาบุญธรรม เสิ่นว่านจือถามว่านางต้องการความช่วยเหลือเรื่องเงินหรือไม่ นางตอบว่าไม่จำเป็น เพราะนางจะขายเครื่องประดับที่เคยซื้อไว้ ก็เพียงพอจะกลายเป็นคนมีฐานะเล็กๆ ได้ วันที่นางจากไปพอดีกับวันที่เจ้าสิบเอ็ดฝางคุมตัวอ๋องเยี่ยนและคนอื่นๆ กลับเมืองหลวง นางยืนอยู่ที่ประตูเมือง มองเข้าไปในรถนักโทษที่มีอ๋องเยี่ยนและอ๋องฮวย ความเกลียดชังพลันผุดขึ้นในใจ แต่เมื่อเห็นชาวบ้านต่างด่าทอและโยนใบไม้เน่าใส่พวกเขา นางก็รู้สึกคลายความโกรธ เพราะคิดว่าคนชั่วได้กรรมของตนเองแล้ว สำหรับนาง นับจากนี้ก็เป็นอิสระแล้ว ไม่มีใครหรือสิ่งใดมาผูกมัดนางได้อีก ในการคุมตัวครั้งนี้ ยังมีข้าราชการของหนิงโจวและชิวเหมิงถูกนำตัวกลับมาด้วย สิ่งที่ทำให้ซ่งซีซีประหลาดใจคือ นางยังเห็นกู้ชิงหวู่ด
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1382
ใช้เวลาห้าวันกว่าจะกวาดล้างเศษซากกบฏได้หมดสิ้น เจ้าสิบเอ็ดฝางและมู่ฉงกุยส่งข่าวชัยชนะมาว่าได้จับชิวเหมิงกบฏตัวสำคัญเป็นเชลย พร้อมนำตัวอ๋องเยี่ยน อ๋องหวย และอู๋เซียงผู้ทรยศกลับมายังเมืองหลวง ซึ่งอีกไม่นานจะมาถึง ยกเว้นเพียงหวังเบียวที่ยังคงหลบหนี นอกนั้นกบฏส่วนใหญ่ล้วนถูกจับกุมได้หมดแล้ว วันที่ 25 เดือนเจ็ด สำนักราชวังจัดพิธีศพให้ท่านอ๋องฮุย เพราะเหตุการณ์กบฏของเซี่ยทิงเหยียน พิธีศพจึงจัดอย่างเรียบง่าย และจักรพรรดิ์ซูชิงทรงเรียกขุนนางมาหารือว่าท่านอ๋องฮุยควรได้ฝังในสุสานอ๋องหรือไม่ แม้ว่าท่านอ๋องฮุยจะบริสุทธิ์ แต่ความผิดของเซี่ยทิงเหยียนเป็นโทษที่เกี่ยวพันถึงทั้งตระกูล ซ่งซีซีไม่ได้รับการเรียกตัวให้เข้าร่วมพิธี นางจึงพาผู้คนจากจวนเป่ยหมิงอ๋องมาร่วมงานศพของอ๋องฮุย พิธีศพจัดอย่างเรียบง่าย ไม่มีขุนนางมาร่วมงาน นอกจากจักรพรรดิ์จะทรงอนุญาตให้อ๋องฮุยฝังในสุสานอ๋อง มิฉะนั้นจะไม่มีใครกล้าเข้าร่วม กู้ชิงหยิงสวมชุดไว้ทุกข์คุกเข่าเผากระดาษหน้าโลงศพ ศพของอ๋องฮุยถูกบรรจุในโลงแล้วแต่ยังไม่ได้ปิดฝา เมื่อซ่งซีซีและเสิ่นว่านจือมาถึง ยังสามารถไปดูหน้าศพครั้งสุดท้ายได้ มีโลงศพสา
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1381
เมื่อได้ยินว่าอ๋องฮุยปลิดชีพตนเอง เซี่ยทิงเหยียนถึงกับอึ้งไป ก่อนจะร้องไห้เสียงดังว่า “เสด็จพ่อ ทำไมต้องกลัวโทษจนถึงกับฆ่าตัวตาย? ลูกสัญญาไว้ว่าจะรับโทษแทนท่านแล้ว” เมื่อได้ยินคำพูดนี้ กู้ชิงหยิงที่ไม่ได้หวังจะมีชีวิตรอดอยู่แล้วก็พุ่งเข้าไปชกหัวเขาอย่างแรง หมัดของกู้ชิงหยิงใหญ่โตนัก ฟาดเข้าที่กระหม่อมของเซี่ยทิงเหยียนจนเขารู้สึกราวกับโดนฟ้าผ่า หูอื้ออยู่นานก่อนจะเงยหน้ามองนางด้วยสายตาเย็นเยียบดุจอสรพิษ กู้ชิงหยิงถ่มน้ำลายใส่เขาแล้วกล่าวว่า “เจ้าสัตว์เดรัจฉาน เจ้าใช้อำนาจข่มขู่ชีวิตชาวเมืองหนิงโจวและคนเก่าของวังให้ท่านอ๋องต้องรับผิดแทนเจ้า ท่านอ๋องไม่เคยมีจิตคิดกบฏ แม้แต่ตอนที่ถูกเจ้าจับตาอย่างใกล้ชิด ท่านยังพยายามส่งข่าวให้ใต้เท้าซ่ง เจ้าจงหยุดทำลายชื่อเสียงของท่านอ๋องหลังจากตายเถิด” นางพูดจบก็รีบคุกเข่าลง น้ำตาไหลอาบหน้า “ฝ่าบาท ขอพระองค์ทรงโปรดพิจารณา ท่านอ๋องไม่ได้ก่อกบฏ แต่เป็นเซี่ยทิงเหยียนที่พูดเองว่า หากเขาสำเร็จ ทุกอย่างจะเป็นไปด้วยดี แต่หากล้มเหลว ลูกน้องของเขาจะสังหารชาวเมืองหนิงโจว เขาข่มขู่ท่านอ๋องเช่นนี้มาตลอด คนเก่าของวังที่อยู่ข้างกายท่านอ๋องถูกเขาฆ่าจนแทบไม่
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1380
จักรพรรดิ์ซูชิงมองลงมาจากที่สูง ดวงตาเต็มไปด้วยความชิงชัง “อย่างนั้นหรือ? แม้เจ้าจะยอมรับโทษแทนบิดา แต่ข้าไม่อาจกล่าวโทษผู้บริสุทธิ์โดยไร้เหตุผลได้ ใครกันที่เป็นกบฏวางแผนชิงบัลลังก์ ข้าจะสืบสวนให้กระจ่างเอง” “ฝ่าบาท” เซี่ยทิงเหยียนน้ำตาคลอ ดวงหน้าเต็มไปด้วยความเสียใจอย่างยิ่ง “ไม่ต้องสืบสวนแล้ว ขอพระองค์ทรงตัดสินโทษกระหม่อมเถิด เสด็จพ่อเพียงหลงผิดชั่วขณะ” จักรพรรดิ์ซูชิงหัวเราะเยาะ “เจ้าทำให้ข้าผิดหวังนัก เหตุใดถึงไร้เกียรติเช่นนี้? ไหนล่ะความตระหนักของผู้แพ้ในสงคราม เจ้าไม่คู่ควรแม้แต่จะเป็นยอดคนผู้ห้าวหาญ ผู้เช่นเจ้ากล้าหมายปองบัลลังก์ คิดจะเป็นประมุขของแผ่นดินหรือ? เซี่ยทิงเหยียน อย่าให้ผู้ติดตามเจ้าเขาต้องผิดหวังนัก” “กระหม่อมยินดีรับโทษแทนเสด็จพ่อ! ขอพระองค์โปรดเมตตาไว้ชีวิตเสด็จพ่อด้วย” เซี่ยทิงเหยียนไม่สนว่าจักรพรรดิ์ซูชิงจะตรัสสิ่งใด เขาก็ยังคงกล่าวแต่คำนี้ด้วยความปวดร้าวและความกตัญญู ขุนนางที่อยู่ในที่นั้นย่อมไม่เชื่อ ต่างตำหนิเขาด้วยถ้อยคำรุนแรงถึงความทะเยอทะยานราวหมาป่า แต่หากคนใดหน้าหนาเพียงพอ ย่อมไม่สะทกสะท้านต่อคำด่าว่า เขายังคงแสดงสีหน้าเจ็บปวดและกล่าวว่า
