Share
บทที่ 310
Related chapters
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 311
หิมะตกมาสองวันแล้ว ไม่ได้ตกอย่างไม่หยุดไม่หย่อน แต่หยุดพักนึงก็ตกต่อ มีหิมะปกคลุมทั่วทั้งสวน และคนรับใช้ก็ทำความสะอาดถนน ไม่ได้ขัดขวางการเดินทางดอกบ๊วยบานสะพรั่งแต่กลับถูกปกคลุมไปด้วยหิมะหนาทึบ เมื่อใช้เท้าเตะออกไป หิมะก็ตกลงมา และดอกไม้ก็ร่วงหล่นลงมาด้วยเมื่อเห็นสีแดงที่หลงเหลืออยู่ในหิมะสีขาวบนพื้น ซ่งซีซีจึงพารุ่ยเอ๋อร์ออกไปและปั้นมนุษย์หิมะดอกบ๊วยรุ่ยเอ๋อร์ยังไปตามหาก้อนกรวดสองก้อนอย่างมีความสุขเพื่อใช้เป็นดวงตาสำหรับมนุษย์หิมะ ซึ่งดูไม่ค่อยสวยเท่าไรซ่งซีซีหยิบเสื้อคลุมมาสวมบนมนุษย์หิมะแล้วสวมหมวกให้ด้วย เมื่อมองจากระยะไกล มันดูเหมือนคนคนหนึ่งจริงๆไม่ไกลนัก กระดานวาดภาพของเสิ่นชิงเหอก็ถูกจัดวางขึ้นมาแล้ว และเขาวาดภาพได้สักพักแล้ว ศิษย์น้องที่ร่าเริงเช่นนี้ไม่ได้เจอมานานแล้ว ภาพวาดนี้ต้องส่งกลับสถาบันในวันที่ยี่สิบของเดือนจันทรคติที่สิบสอง งานแต่งงานก็ใกล้เข้ามา และซ่งซีซีก็ยุ่งมากทีเดียวชุดแต่งงานถูกส่งมอบมา ชุดแต่งงานที่ใช้เวลาหลายเดือน ย่อมงดงามมากทีเดียวอาภรณ์ชั้นนอกเป็นสีแดงสด ดูหนักมาก แต่จริงๆ แล้วพอสวมแล้วก็รู้ว่ามันทั้งเบาและเรียบเนียนมาก ชุดแต่งงานทำจากเมฆป
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 312
อีกสี่วันข้างหน้าก็จะแต่งงาน ทว่าพวกอาจารย์ยังไม่มา ซ่งซีซีวิตกกังวลมากนางไปถามศิษย์พี่ว่า "อาจารย์ได้ส่งนกพิราบบินมาเพื่อส่งข่าวหรือไม่? พวกเขาจะมาถึงเมื่อไร?"เสิ่นชิงเหอถือมีดแกะสลักอยู่ในมือ และกำลังแกะสลักอะไรบางอย่างอยู่ เมื่อเขาเห็นนางถามเช่นนี้ดูเหมือนจะจำอะไรได้ทันที "โอ้ เจ้าไม่ถาม ศิษย์พี่ก็ลืมไปแล้ว อาจารย์ส่งจดหมายมาแล้ว โดยบอกว่างานแต่งงานของเจ้าพวกเขาไม่ได้มา รอให้เจ้าว่างเมื่อไร ค่อยพาท่านอ๋องกลับไปเยี่ยมพวกเขาที่ภูเขาเหม่ยชานก็ได้""ไม่มาเหรอ" ซ่งซีซีผิดหวังมาก "ทำไมล่ะ พวกเขาไม่ได้บอกว่าจะมาเหรอ?"เสิ่นชิงเหอพูดด้วยรอยยิ้มว่า "เจ้าก็รู้ หลายปีมานี้ อาจารย์ไม่ชอบขยับตัวไปที่ไหนเลย ปกติหากนอนได้ก็จะไม่นั่ง หากนั่งได้ก็ไม่ยืน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในวันที่อากาศหนาวเช่นนี้ เขายิ่งขี้เกียจ ดังนั้นจึงไม่มาเลย จะรอจนกว่าพวกเจ้าจะกลับไปเยี่ยมเขา""งั้นอาจารย์ไม่มา แล้วพวกศิษย์พี่อื่นๆ ล่ะ? พวกเขาสามารถมาได้นี่"เสิ่นชิงเหอกล่าวว่า "ถ้าอาจารย์ไม่มา พวกเขาก็จะไม่มาเช่นกัน เจ้าออกจากภูเขาเหม่ยชานเมื่อเจ้าอายุสิบห้าปี จากนั้นเจ้าก็ไม่ได้กลับไปเยี่ยมอีกเลย ดังนั้นความสัมพันธ์จึง
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 313
ในวันที่ยี่สิบสองของเดือนจันทรคติที่สิบสอง เสิ่นชิงเหอจากไปแล้วจริงๆซ่งซีซีจับแขนเสื้อของเขาแล้วเดินส่งเขาไปที่ประตู ลมหนาวพัดแรง สภาพอากาศมืดมน และดูเหมือนว่าหิมะจะตกอีกแล้วเฮ๊ะ ศิษย์พี่ก็จากไปแล้ว ขอแค่วันแต่งงานนั้นอย่ามีหิมะตกอีก เกี้ยวสามารถเดินทางสะดวกหน่อย ก็ไม่มีคำขออื่นใดอีกแล้วเสิ่นชิงเหอยิ้มและพูดว่า "ข้าสั่งเครื่องประดับให้เจ้าที่ร้านจิน เจ้าส่งคนไปรับเลย จ่ายเงินไปแล้ว ใบเสร็จอยู่ในมือของลุงฟู""งั้นเดี๋ยวหาเวลาให้ลุงฟูไปรับของ" ซ่งซีซีเฝ้าดูผู้ดูแลม้าพาม้าของเขาออกมา และอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเศร้าใจขึ้นมา "จะรีบไปจริงๆ หรือ อยู่ต่ออีกสองวันไม่ได้หรือ?""ไม่ได้ เรื่องเร่งด่วน" เขาลูบหน้าผากของนาง "เราจะเจอกันใหม่เร็วๆ นี้... เจ้าจะกลับภูเขาเหม่ยชานไม่ใช่หรือ?""อืม" ซ่งซีซีได้แต่กำชับว่า "ถ้าอย่างนั้นก็เดินทางระวังด้วย""รู้แล้วน่า ไม่ต้องส่งเลย กลับไปเถอะ" เสิ่นชิงเหอหยิบแส้ ขึ้นม้า บังเหียนแล้วโบกมือให้นาง "กลับไปเถอะ"ซ่งซีซีส่ายหัว "ข้าจะไปส่งท่าน"เสิ่นชิงเหอก็ไม่พูดมากความ และรีบขี่ม้าออกไปโดยตรงซ่งซีซียืนอยู่ที่ประตูจวน มองดูศิษย์พี่ของตนเองจากไป ในใจของน
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 314
ซ่งซีซีไม่ได้พูดอย่างชัดเจนในวันนั้น สาเหตุหลักเป็นเพราะเห็นว่าคุณหนูสามดูค่อนข้างพอใจกับจ้านเป่ยว่างหากนางพูดโดยตรงว่า จ้านเป่ยว่างต้องการสินเดิมของนาง งั้นนางก็คงจะทำให้ปลุกเร้าความขุ่นเคืองและความสงสัยจากคุณหนูสามเท่านั้น โดยคิดว่านางจงใจใส่ร้ายอีกฝ่าย"แต่ลูกสาวที่โง่เขลาของข้าเอ๊ย เมื่อฮูหยินเสนาบดีมาถามนั้น นางก็ตอบตกลงโดยไม่คิดอะไรเลย และการแต่งงานครั้งนี้เราปฏิเสธไม่ได้เลยแม้แต่น้อย เหตุผลในนี้ เกรงว่าคุณหนูคงรู้ดี"ซ่งซีซีพยักหน้า "พอจะรู้บ้าง"นอกเสียจากหวังเบียวได้มาดูแลกองทัพเป่ยหมิงแล้ว ดังนั้นจุดประสงค์ของฮ่องเต้ ก็คือให้จ้านเป่ยว่างแต่งงานกับคุณหนูจากตระกูลหวัง ทั้งสองครอบครัวเกี่ยวดองกัน และให้หวังเบียวเลื่อนตำแหน่งให้จ้านเป่ยว่างหากจวนป๋อผิงซีไม่เห็นด้วย งั้นกองทัพเป่ยหมิงมีความเป็นไปได้สูงที่ต้องเปลี่ยนแม่ทัพ ส่วนจวนป๋อผิงซีก็ตกอับไปเรื่อยๆ แล้วจะพลาดโอกาสที่ดีเช่นนี้ได้อย่างไร"วันนั้น คุณหนูไม่ได้พูดอะไรไม่ดีเกี่ยวกับจ้านเป่ยว่าง ชิงหลูคิดว่าเจ้าไม่ได้ทำลายชื่อเสียงของจ้านเป่ยว่าง และนางก็ไม่ได้แค้นใจเจ้า"ประโยคนี้พอฟังดูเหมือนไร้เหตุผล แต่ซ่งซีซีเข้าใจว
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 315
หลังจากออกจากโรงน้ำชาแล้ว ซ่งซีซีก็หัวเราะด้วยความโกรธจริงๆหวังชิงหลูคนนี้มีสมองแบบไหนกันเชียว? ถึงขนาดเชื่อสิ่งที่จ้านเส้าฮวนพูดนางรู้ดีว่าทำไมจ้านเส้าฮวนถึงใส่ร้ายป้ายสีนาง และเรื่องที่เกิดขึ้นในงานเลี้ยงรับชมหิมะของสนมฮุ่ยไทเฟยในวันนั้น นางก็รู้เรื่องด้วยจ้านเส้าฮวนถูกใจเซี่ยหลูโม่ และต้องการเป็นชายารองของเซี่ยหลูโม่นางบอกเช่นนั้นกับหวังชิงหลู หากหวังชิงหลูมาสร้างปัญหาถึงที่ เมื่อคำพูดเหล่านี้ถูกเซี่ยหลูโม่ได้ยินเข้า งั้นเซี่ยหลูโม่ก็เชื่อว่ามันเป็นเรื่องจริง แน่นอนว่าเขาจะเย็นชาต่อนาง หรือไม่ก็รังเกียจนางอย่างน้อย นางก็แน่ใจว่าจ้านเส้าฮวนต้องคิดเช่นนั้นนิสัยของหวังชิงหลู จะให้พูดเพราะหน่อยคือเป็นคนตรงไปตรงมา หากพูดไม่น่าฟังก็คือคนบ้าบิ่น ถูกชักจูงและยุยงได้ง่ายดูเหมือนว่าหากจวนแม่ทัพต้องการหานายหญิงที่สามารถครองอำนาจดูแลเรื่องต่างๆ ในจวนก็ไม่ใช่เรื่องง่ายยิ่งไปกว่านั้น ด้วยนิสัยของหวังชิงหลูและยี่ฝาง สามารถคาดเดาได้ว่าพวกนางจะต้องมีปัญหาอะไรในอนาคตในวันนั้น เนื่องจากนางไม่ต้องการมีความแค้นหรือความเข้าใจผิดใดๆ กับใคร นางจึงเลือกที่จะพบกัน และคำพูดส่วนมากนั้นก็พูดตร
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 316
ในจวนได้เริ่มจัดเตรียมงานเลี้ยงแล้ว เนื่องจากมีคนในจวนไม่เพียงพอ ซ่งไท่กงจึงให้สมาชิกกลุ่มของพวกเขามาช่วย อีกทั้งยังพาคนรับใช้ในบ้านมาด้วยที่ตระกูลใหญ่มีลูกหลานจัดงานเลี้ยงออกเรือน จะไม่ได้จัดงานเลี้ยงในงานแต่งงาน ล้วนจะจัดงานล่วงหน้าหนึ่งวันเพื่อเลี้ยงสมาชิกในครอบครัวมารับประทานอาหาร จากนั้นจะจัดงานเลี้ยงต่อเนื่องเป็นเวลาสามวันเพื่อให้ชาวบ้านชาวเมืองมาร่วมมงคลด้วยเนื่องจากเป็นการแต่งงานครั้งที่สอง ดังนั้นซ่งซีซีเลยไม่ได้เรียกยายนำโชคมาหวีผมให้ เมื่อถึงเวลานั้นค่อยให้ช่างแต่งหน้าที่ร้านแต่งหน้ามาหวีให้นางก็ได้แล้วอาจเป็นเพราะอาจารย์และคนอื่นๆ ไม่ได้มา ซ่งซีซีจึงไม่ได้ใส่ใจกับพิธีก่อนออกเรือนอย่างมากนักหาใช่ว่านางไม่ให้ความสำคัญที่จะแต่งงานกับเซี่ยหลูโม่ หลังจากแต่งงานแล้ว นางย่อมปฏิบัติตามหน้าที่ของตนเองในฐานะภรรยาคนนึง เรื่องที่นางต้องรับผิดชอบนางจะทำหมด เรื่องฝ่ายในจวนจะไม่หันเหความสนใจของเซี่ยหลูโม่แน่เพียงแต่ว่า ไม่ว่าสามีที่นางกำลังจะแต่งงานด้วยจะดีแค่ไหน พอไม่มีคนฝ่ายท่านพ่อแม่ของตนเองอยู่ข้างกาย นางก็ไม่อาจจะดีใจได้ แน่นอนว่า ไม่ได้ไม่อยากจากบ้านไป ไม่ได้แสบจมูกจนอยากร
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 317
ซ่งซีซีไปโรงละครกับท่านป้า ท่านลุงของนางและกลุ่มพี่น้องของตนเอง รุ่ยเอ๋อร์ก็อยากไปเช่นกัน เมื่อเขาเป็นขอทาน เขาก็เคยแอบไปที่โรงละครเพื่อขอทาน ในขณะที่เขาดูอย่างสนุกสนามนั้นก็โดนผู้คนรู้เข้า แล้วถูกซัดคน จากนั้นถูกโยนออกไปคราวนี้ เขาก็สามารถนั่งบนเก้าอี้อย่างตรงๆ เพื่อรับชม โดยไม่ต้องกังวลว่าจะถูกไล่ วันที่ยากลำบากในอดีตทำให้เขาหวงแหนทุกสิ่งที่เขามีในตอนนี้เสียงฆ้องและกลองของการแสดงดังขึ้น ทำให้บรรยากาศเกิดความตื่นเต้น ซ่งซีซีรู้สึกได้ถึงความสุขในงานแต่งงาน และอารมณ์ของนางก็ดีขึ้นไปด้วยถึงยังไง ชีวิตก็ต้องก้าวไปข้างหน้า ไม่ว่ายังไง อย่างน้อยก็มีรุ่ยเอ๋อร์อยู่เคียงข้างนางซ่งซีซีดูรายการการแสดง แต่เนื่องจากนางไม่ชอบชมการแสดงมาก่อน ดังนั้นจึงไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไร นางจึงมอบให้ภรรยาของซ่งซื่ออันมาสั่ง พวกนางชอบรับชมการแสดง และรู้ว่าการแสดงใดที่จะเหมาะสำหรับงานแต่งงานนางซ่งสั่งการแสดงชื่อ กิ่งทองใบหยก การแสดงนี้จะน่าชมหรือไม่ก็อีกเรื่องหนึ่ง แต่ก็เหมาะกับโอกาสนี้มากพระเอกเป็นแม่ทัพที่หลงรักลูกสาวข้าราชการ คำสั่งของพ่อแม่ การคลุมถุงชนนี้ ทั้งสองก็มีใจให้กัน สุดท้ายพวกเขาก็แต่งงานก
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 318
อาจารย์หยูไร้สีหน้า และสั่งกับทหารองครักษ์ว่า "มานี่ ส่งท่านอ๋องกลับไปต้อนรับแขก เขาจะไม่ออกไปข้างนอกจนกว่าจะถึงเย็นวันพรุ่งนี้ไปรับจ้าวสาว ถ้าท่านอ๋องออกไปก่อนเวลานั้น ทหารทุกคนจะโดนหักเงินเดือนเป็นเวลาสามเดือน"พออาจารย์หยูพูดแบบนั้น เหล่าทหารต่างจ้องมองที่เซี่ยหลูโม่ บังคับให้เขาถอยกลับไปทีละก้าว ถอยเลย ถอยเซี่ยหลูโม่กลอกตามองบน "พวกเจ้าคิดจะทำอะไรกัน ข้าแค่ดื่มกับแขกเยอะไปหน่อย อยากออกไปสูดอากาศสดชื่นเพื่อส่างสุรา"อาจารย์หยูออกคำสั่งอีกครั้ง "ใครก็ได้ ไปนำแกงแก้เมาให้ท่านอ๋องหนึ่งถัง"หนึ่งถัง... เซี่ยหลูโม่จ้องมองเขาด้วยความโกรธ แต่อาจารย์หยูเป็นคนเด็ดขาด แม้ว่าดวงตาของเขาจะมองจนฆ่าคนได้ มันก็ไร้ผลต่ออาจารย์หยูหัวหน้าลู่ ซึ่งมีงานยุ่งมาก วิ่งเหยาะๆ เข้ามา ท่ามกลางอากาศหนาวเย็นเช่นนี้ยังเหงื่อออก เขาหยิบผ้าเช็ดหน้าเช็ดเหงื่อบนหน้าผากแล้วบ่นว่า "เฮ๊ะ ท่านเอ๊ย ท่านช่วยให้คนอื่นไม่ต้องมาห่วงใยสักทีได้ไหม พรุ่งนี้จะแต่งงานอยู่แล้ว แล้วยังวิ่งไปหาฝ่ายหญิงในวันนี้ มันได้ที่ไหนกัน หากถูกแพร่ออกไปเดี๋ยวโดนคนหัวเราะได้นะ""เอาล่ะๆๆ หยุดพูดมากได้แล้ว" เซี่ยหลูโม่สะบัดมือด้วยความโกรธ
Latest chapter
