บทที่ 1112

เซี่ยหลูโม่ยังคงเป็นแม่ทัพ เขามีความสนใจในเรื่องอาวุธอย่างมาก และเต็มใจที่จะใช้พลังงานกายใจในด้านนี้เป็นพิเศษ

ศิษย์พี่เสิ่นไม่ตอบคำถามของเขา แต่เขายิ้มและพูดว่า "กลับไปก่อนเถอะ เจ้าและศิษย์น้องของเจ้าผิดใจกัน นางอาจจะยังไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ"

จู่ๆ เซี่ยหลูโม่ก็รู้สึกอึดอัดในใจ “ไม่ผิดใจอะไรกันนี่ ก็ดีอยู่นี่ไง?”

“เอาล่ะ กลับกันเถอะ” ศิษย์พี่เสิ่นขี่ม้านำไปข้างหน้า

เซี่ยหลูโม่จูงม้าไปสองสามก้าวก็ขึ้นหลังม้าตามทัน รู้สึกหดหู่ใจเล็กน้อย

ทำไมพอมีอะไรเกิดขึ้นซีซีถึงไม่คิดถึงเขาก่อน?

เขาเป็นคนสุดท้ายที่รู้

นางไม่ได้ส่งใครไปแจ้งเขาเลยสักนิด ออกจากเมืองไล่ตามเพียงลำพัง

มิหนำซ้ำ นางให้คนไปแจ้งกุ้นเอ๋อร์ แต่กลับไม่ส่งใครไปบอกเขาที่หอต้าหลี่เลยสักคำ แต่กลับเป็นเพราะกองกำลังรักษาความสงบเรียบร้อยเมืองหลวงจะปิดเมืองถึงได้ไปตามเขา หากไม่ใช่เพราะจะปิดเมือง เช่นนั้นต้องรอให้เสิ่นว่านจือถูกช่วยกลับมาก่อน แล้วนางค่อยเล่าเรื่องทั้งหมดให้เขาอย่างสบายใจก็พอแล้วงั้นหรือ?

จริงๆ แล้วก่อนหน้านี้เขารู้สึกว่าซีซีไม่ได้แลกใจกับเขาทั้งหมดเลยแม้แต่น้อย แม้ว่าพวกเขาจะดูรักกันมากในหลายต่อหลายครั้ง แต่มันก็เป็นแค่