58

สายลับสาวบ่นอย่างหัวเสีย...ทำไมต้องมาเกิดปัญหาในเวลาค่ำคืนบนถนนสายเปลี่ยวแบบนี้ ร่างบางดับเครื่องยนต์และรีบเปิดประตูลงไปดูเบื้องล่างก็เห็นยางล้อหลังด้านคนขับบี้แบนติดถนน อลินทิราก้ม ๆ เงย ๆ มองรถเจ้าปัญหาผ่านแสงไฟริมทางในยามวิกาลโดยไม่ทันสังเกตเห็นว่าใครเดินมาหยุดอยู่เบื้องหลัง

“รถมีปัญหาหรือ...จะให้ฉันช่วยมั้ย ออโซลย่า?”

ร่างแน่งน้อยชะงักกึกขณะย่อตัวลงดูยางรถเมื่อเสียงดุห้าวดังกังวานขึ้น จารชนสาวค่อย ๆ ยืดลำตัวยืนตรงก่อนหันไปด้านหลังเพื่อจะพบชายร่างสูงใหญ่ใบหน้าเหี้ยมที่ทำเธอแทบลืมหายใจ

“เฟลรอฟ!” อลินทิราอุทานออกมาจากลำคอแห้งผาก เฟลรอฟยืนห่างออกไปเพียงไม่กี่ก้าว เขามาพร้อมกับชายอีกคนที่เธอเห็นบนดาดฟ้าเรือยอชต์ ไพรซ์ในคืนนั้น นักฆ่ามือหนึ่งแห่งไซออนเนตกระตุกยิ้มอำมหิต

“เธอยังจำฉันได้หรือ...นึกว่าจะลืมคนที่เธอตั้งใจจะฆ่าให้ตายแล้ววันนั้น!”

“เฟลรอฟ...ฉันแน่ใจว่าที่แกมาเจอฉันที่นี่ มันไม่ใช่เหตุบังเอิญแน่”

อลินทิราพูดเสียงลอดไรฟันขณะที่อีกฝ่ายยักไหล่ “หึ...อุบัติเหตุบนท้องถนนเกิดขึ้นได้เสมอ แต่ใครจะไปรู้ว่าบางทีมันก็อาจจะมาจากความตั้งใจ!”

เฟลรอฟยิ้มเยาะขณะยกปลายกระบอกปืนพกขึ้นมาเคาะบนขมับ และนั่นเองทำให้เธอรู้ว่ายางรถเมอร์เซเดสเบนซ์ที่ขับมาไม่ได้เกิดระเบิดอย่างที่เข้าใจ แต่แม้จะหวาดหวั่นแค่ไหนหากสายลับสาวก็ยังทำสีหน้าราวไม่สะทก

“ฉันรู้...เฟลรอฟ ว่าแกสร้างสถานการณ์เลวร้ายได้จนเป็นเรื่องปกติ วันนั้นถ้าฉันรอบคอบมากกว่านี้ก็น่าจะดูให้แน่ใจว่าแกกลายเป็นศพอยู่ที่นิวยอร์คไปแล้วจริง ๆ “

“ฆาตกรที่ว่าฝีมือชั้นยอดก็ยังถูกจับได้ นับประสาอะไรกับสายลับอย่างเธอที่จะไม่รู้จักสะเพร่า ฉันคงต้องขอบคุณพระเจ้าที่สร้างโลกนี้มาอย่างไม่สมบูรณ์แบบไม่อย่างนั้นคงไม่มีความประมาทเลินเล่อที่กำลังจะส่งเธอไปลงนรก!”

“อย่านะ! แกจะทำอะไร เฟลรอฟ” อลินทิราร้องออกมาไม่ทันตั้งตัวเมื่อชายอีกคนเข้ามาจับแขนเธอไพล่ไว้ข้างหลัง นักฆ่ามือหนึ่งมองร่างบอบบางที่ไม่ยอมดีดดิ้น แต่มองเขาด้วยประกายตาเจ็บแค้นทว่าก็แน่วแน่ เฟลรอฟรู้ดีว่า ออโซลย่าจะไม่ร้องขอชีวิต เธอเด็ดเดี่ยวมากเสียจนเขาก็ยังนึกเสียดาย

“นี่เป็นใบสั่งจาก บอส แต่ก่อนที่ฉันจะส่งเธอกลับไปหาพระเป็นเจ้า  เธอต้องบอกเราว่าชิปข้อมูลนั่นอยู่ที่ไหน?”

เฟลรอฟคำรามใส่เสียงเข้ม แต่หญิงสาวซึ่งถูกจับเอามือทั้งสองไพล่หลังกลับแย้มยิ้มเย้ยเยาะกลับไป

“ชิปข้อมูลที่มีมูลค่านับร้อยล้านดอลล่าห์นั่นน่ะรึ...ฉันจะไม่มีวันให้มันไปอยู่ในมือของพวกที่คิดจะส่งต่อให้พวกนายหน้าผลิตอาวุธสงครามแน่ ฉันเคยคิดว่าไซออนเนตเป็นองค์กรที่ขาวสะอาดและพยายามช่วยกู้โลก ที่แท้มันก็เป็นองค์กรที่แปดเปื้อนและสร้างความหายนะให้เพื่อนมนุษย์!”

ฉาด! เสียงฝ่ามือหนาหนักฟาดลงบนใบหน้างามจนสะบัดไปตามแรง เฟลรอฟเลือดขึ้นหน้าขณะตะโกนเสียงดัง

“หุบปากเถอะ ออโซลย่า! เธอไม่มีสิทธิ์จะมาแสดงความคิดเห็นนอกจากบอกมาว่า ชิปอยู่ที่ไหน”

“ฉันทิ้งมันไปแล้ว!”

ฉาด! เสียงฝ่ามือฟาดซ้ำลงที่เก่าซึ่งคราวนี้อลินทิราถึงกับปากแตกเลือดกำเดาไหล แก้มข้างนั้นเป็นรอยเขียวช้ำ ร่างบางคล้ายกำลังจะทรุดหากก็ยังใจเด็ดยิ้มออกมาทั้งหยาดโลหิตไหลจากปากพร้อมน้ำตาหยดซึม

“ฆ่าฉันเสีย...เฟลรอฟ ฉันยินดีที่จะตายเพราะไซออนเนตจะไม่มีวันได้อะไรจากฉันอีก ถ้าไม่มีชิปนั่นอย่างน้อยสงครามก็จะไม่เกิดขึ้น”

“เธอมันบ้า!” เฟลรอฟสบถเสียงดังก่อนบีบคางเรียวบังคับให้ใบหน้าของหญิงสาวเชิดขึ้น “ออโซลย่า..ฉันจะบอกให้นะว่าการตายของคนคนเดียวมันไม่ได้มีความสำคัญถึงขนาดที่จะทำให้โลกนี้รอดพ้นจากสงคราม และถึงออโซลย่าจะถูกฆ่าตายอีกสักสิบคน มนุษย์ก็ไม่มีวันเลิกกระหายสงคราม ถ้าเธอคิดได้ เธอไม่มีวันเลือกทางตายเพื่อความสูญเปล่า เธอช่วยใครไม่ได้ ออโซลย่า เธอไม่มีวันหยุดยั้งอะไรได้ ฉันจะขอถามเธอเป็นครั้งสุดท้ายว่า ชิปนั่น...อยู่ที่ไหน”

“ฉันขอยืนยันคำเดิมว่า...ไอ้ชิปบ้านั่น ฉันทิ้งมันไปแล้ว” อลินทิรายิ้มเยาะและยิ่งเป็นการจุดไฟโทสะแก่อีกฝ่ายให้โหมกระพือ เฟลรอฟขบกรามแน่นและยกปืนขึ้น

“นี่เป็นคำตอบของเธอหรือออโซลย่า...สายลับมือหนึ่งแห่งไซออนเนต ทั้ง ๆ ที่เธอมีทางเลือก”

“ฉันเลือกแล้ว”