ตอนที่ 14 | นรกที่ล่มสลาย

@Gates of Midnight

สถานที่ลึกลับนี้ดูแตกต่างจากที่เขาจำได้ รอยร้าวขนาดมหึมาปรากฏขึ้นตรงกลางห้องโถง เหล่าปีศาจกำลังหลั่งไหลออกมาจากรอยแยกนั้น เสียงคำรามกึกก้องสะท้อนไปทั่วทั้งสถานที่

" แกยังกล้ามาที่นี่อีกเหรอ ออสติน? " เจ้าของเสียงทุ้มคือราเฟลคนเดิมเพื่อนเก่า หัวหน้าผู้นำกลุ่มกบฏ เขาปรากฏตัวยืนอยู่ตรงหน้าประตูด้วยท่าทีเคร่งขรึม

" ข้ามาที่นี่เพื่อปิดมัน " ออสตินพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา ดวงตาคมดั่งไฟจ้องมองปีศาจที่กำลังหลั่งไหลออกมา

“ถ้าคิดว่าทำได้!! ก็เข้ามาสิ” ราเฟลยิ้มเยาะพลางตั้งการ์ดให้พร้อมสำหรับการปะทะกันในครั้งนี้

ออสตินแสยะยิ้มออกมาอย่างชอบใจก่อนจะเปิดใช้อำนาจของลูซิเฟอร์เต็มรูปแบบ พื้นดินสั่นสะเทือนและเปลวเพลิงจากนรกก็เริ่มโหมกระหน่ำขึ้น

เกมพลังแห่งความมืดครั้งใหม่กำลังจะเริ่มขึ้น การต่อสู้ที่ไม่ได้เดิมพันแค่ชีวิตของออสตินแต่รวมถึงชะตากรรมของทั้งโลกมนุษย์และขุมนรก

ด้านของลูซี่ เธอยืนนิ่งอยู่ท่ามกลางพายุที่บ้าคลั่ง พลังที่มาร์คัสปลดปล่อยออกมา เธอพยายามรวบรวมสมาธิเพื่อใช้พลังมหาศาลของตัวเองขัดขวางเขา ท่ามกลางความสับสนของพลังที่ปะทะกัน เสียงตะโกนของจินดาก็ดังแทรกขึ้น

" ลูซี่!"

เธอหันไปตามเสียงเห็นจินดากำลังพุ่งตรงมาทางเธอ ใบหน้าของอีกฝ่ายเต็มไปด้วยความกังวลและหวาดกลัวแต่ก็แฝงไปด้วยความเป็นห่วงเพื่อน

" มาทำไมเนี่ย! หยุดอยู่ตรงนั้นเลยนะ! " ลูซี่ตะโกนกลับไปด้วยความตกใจ เธอพยายามออกคำสั่งใส่อีกฝ่ายแต่เหมือนจะไม่ได้ผล

จินดาวิ่งฝ่าพายุที่โหมอย่างหนักเข้ามาในพื้นที่อันตรายเรื่อย ๆ ทันใดนั้นแสงวาบหนึ่งก็ปรากฏขึ้นแบบมาทันเวลาพอดี อาคินเผยตัวตรงหน้าของจินดาอย่างฉับพลัน เขาจับแขนเรียวของคนตัวเล็กเอาไว้แน่นไม่ให้เธอวิ่งเข้าไปหาลูซี่

" จินดา เธอไม่ควรอยู่ที่นี่!" อาคินกล่าวเสียงหนักแน่นที่แฝงไปด้วยการตำหนิ

" แต่บอสค่ะ!! ลูซี่..." จินดาพยายามดิ้นเพื่อหลุดจากมือของเขา น้ำตาคลอเบ้าเมื่อเห็นเพื่อนรักกำลังเผชิญหน้ากับมาร์คัส เพื่อนชายอีกคนที่จู่ๆ ก็เหมือนไม่ใช่เพื่อนของเธอ เขาเปลี่ยนไปมาก...........

ลูซี่หันกลับมามองทั้งคู่ก่อนจะตัดสินใจเด็ดขาด เธอใช้พลังส่งคลื่นพลังเบา ๆ ดันอาคินและจินดาให้ห่างออกจากพื้นที่ปะทะ....

" คุณอาคิน! พาจินออกไปเดี๋ยวนี้! แล้วก็ไม่ต้องห่วงหนูนะ...ไปช่วยออสตินเลย " ลูซี่ตะโกนพร้อมจ้องมองเขาด้วยสายตาที่แสนจริงจัง

อาคินกัดฟันแน่น เขารู้ว่าสถานการณ์นี้อันตรายเกินกว่าที่จินดาจะรับมือไหว แม้จะไม่อยากทิ้งลูซี่ไว้ลำพังแต่เขาก็เข้าใจถึงความตั้งใจของเธอครั้นจะอยู่ช่วยก็ทำอะไรมากไม่ได้

" เข้าใจแล้ว!! ระวังตัวด้วยนะ! " อาคินตะโกนกลับมาก่อนจะอุ้มจินดาขึ้นและใช้พลังเคลื่อนย้ายออกจากที่นั่นทันที

ลูซี่ยืนหอบหายใจ เธอหันกลับไปมองมาร์คัสที่ยังคงร่ายมนต์อย่างต่อเนื่องและไม่มีทางทีที่อีกฝ่ายจะยอมหยุด เหมือนเขากำลังส่งสัญญาณเร่งให้ปีศาจออกมา..........

" มาร์คัส! ฉันจะไม่ยอมให้แผนของนายสำเร็จ! " เสียงใสประกาศกร้าวดังก้องแข็งกับลมพายุ พลังของเธอเริ่มพลุ่งพล่านขึ้นมาอีกครั้งและเพิ่มขึ้นมากเรื่อยๆ

และการต่อสู้ที่แท้จริงระหว่างราชินีแห่งขุมนรกและผู้ทรยศก็เริ่มต้นขึ้นอีกครั้งอย่างดุเดือด!...........

ที่ Gates of Midnight ทุกอย่างชุลมุนวุ่นวายเกินควบคุม ราเฟลยืนยิ้มเย้ยอยู่กลางห้องโถงของบาร์ที่เริ่มพังทลายเรื่อยๆ รอบตัวเขามีปีศาจกลุ่มหนึ่งกำลังหลุดออกจากรอยแยกที่ขยายใหญ่ขึ้น

“ นั่นแหละ! ออกมาเลยพวกเรา….ออกมาสู่โลกที่กว้างใหญ่ ” ราเฟลอ้าแขนแสยะยิ้มประกาศเรียกพวกปีศาจ ปลุกพลังให้พวกมันดันรอยแยกออกมา

" ราเฟล!!หยุดทำลายสมดุลของนรกและโลกเดี๋ยวนี้? " ออสตินกัดฟันแน่น น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความข่มขื่นและโกรธจัด

“สมดุลบ้าบออะไร!? ข้าสนแค่เจ้าต้องตาย! และข้าก็จะขึ้นเป็นเจ้านรกที่ยิ่งใหญ่กว่าเจ้า” ราเฟลหัวเราะเสียงดังอย่างเย้ยหยัน

ทันใดนั้น ราเฟลสะบัดมือปลดปล่อยพลังปีศาจระเบิดออกจากตัวเขา มุ่งตรงมายังออสตินแต่ชายหนุ่มตั้งรับทัน พลังของลูซิเฟอร์แผ่ซ่านออกมารอบตัวเขา พลังสองสายปะทะกันกลางอากาศ ก่อให้เกิดแรงสั่นสะเทือนที่ทำให้กำแพงบาร์บางส่วนพังลง

" เจ้าไม่มีวันแทนที่ข้าได้ ราเฟล! " ออสตินคำราม ดวงตาของเขาเปล่งประกายแสงสีทองอันทรงพลัง ในขณะที่อาคินกำลังจัดการกับปีศาจ

ราเฟลยิ้มมุมปากและการต่อสู้ระหว่างลูซิเฟอร์และผู้ทรยศก็ได้เริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง ทั้งสองโจมตีอย่างดุดัน ทุกการเคลื่อนไหวของพวกเขาเต็มไปด้วยความมุ่งร้ายหวังจะให้อีกฝ่ายผ่ายแพ้

ในขณะเดียวกัน รอยแยกกลางบาร์ก็ขยายใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ พลังงานปีศาจทะลักออกมาอย่างต่อเนื่อง เงาของปีศาจนับสิบคืบคลานออกมาในโลกมนุษย์ พวกมันแสยะยิ้มด้วยความกระหาย

ออสตินเหลือบมองรอยแยกด้วยความกังวลก่อนจะมุ่งสมาธิกลับไปยังราเฟล เขาต้องจบเรื่องนี้ให้เร็วที่สุด.............

เมื่อการต่อสู้ดำเนินมาถึงจุดสิ้นสุด ออสตินใช้พลังทั้งหมดของเขาโจมตีราเฟลด้วยความแม่นยำและเด็ดขาด พลังแสงสีทองระเบิดออกจากฝ่ามือของเขา กระแทกราเฟลจนร่างของเขาล้มลงกับพื้น จนร่างของผู้ทรยศค่อย ๆ สลายไปทิ้งไว้เพียงเสียงหัวเราะแผ่วเบา

" เจ้าอาจจะชนะวันนี้ ออสติน...แต่ไฟสงครามนี้จะไม่มีวันดับลง " เสียงสุดท้ายของราเฟลจางหายไปพร้อมกับร่างที่ล่มสลาย

ออสตินทรุดลงกับพื้น หายใจหอบหนัก การต่อสู้นี้ไม่เพียงแต่ทำให้เขาอ่อนล้าแต่ยังทำให้จิตใจของเขาหนักอึ้ง ทว่าเขาไม่มีเวลาให้พักหายใจ รอยแยกที่กลางบาร์ยังคงส่งเสียงคำรามและพ่นพลังงานปีศาจออกมาอย่างไม่หยุดยั้งและในจังหวะนั้น

“ออสติน!! เราต้องปิดมันเดี๋ยวนี้” ลูซี่วิ่งเข้ามาหาชายหนุ่มอย่างรวดเร็ว แม้ร่างกายจะเต็มไปด้วยบาดแผลและเหนื่อยล้าแต่ในดวงตาของเธอกลับมีประกายของความมุ่งมั่น

"ลูซี่! หยุด!! ร่างกายเธอรับไม่ไหวเหรอ " ออสตินร้องบอกด้วยความเป็นห่วง

" หนูทำได้...มันคือก็คือหน้าที่ของหนูเหมือนกันไม่ใช่เหรอ! " เธอตอบกลับด้วยน้ำเสียงมั่นคง

หญิงสาวไม่สนใจอีกแล้ว เธอยื่นมือออกไปสัมผัสรอยแยก พลังของราชินีขุมนรกพลุ่งพล่านออกมาจากตัวเธอ ผสานเข้ากับพลังของลูซิเฟอร์ที่ออสตินส่งเข้ามาสนับสนุน รอยแยกเริ่มหดเล็กลงแต่แรงกดดันจากพลังงานมหาศาลนั้นทำให้ร่างของลูซี่สั่นสะท้าน

พลังงานที่ลูซี่และออสตินใช้ร่วมกันในที่สุดก็ปิดรอยแยกได้สำเร็จ เสียงคำรามของรอยแยกเงียบลงก่อนที่มันจะหายไปในอากาศ รอยต่อระหว่างโลกมนุษย์และขุมนรกถูกผนึกไว้แน่นหนาอีกครั้ง

แต่เมื่อรอยแยกหายไป ลูซี่กลับทรุดลงกับพื้น ร่างกายของเธอเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำและอาการอ่อนล้า

บาร์ที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นศูนย์กลางของพลังมืด ตอนนี้กลับกลายเป็นที่เงียบสงบ เหลือไว้เพียงเศษซากแห่งการต่อสู้และชัยชนะที่ต้องแลกมาด้วยความเจ็บปวดของลูซี่

ทันทีที่ออสตินปรากฏตัว จินดาก็พุ่งตรงเข้าไปหาทันทีเพราะคนในอ้อมกอดของเขาตัวซีดเซียวราวกับไม่มีเลือดสักหยด......

" จินดา ฉันฝากดูแลลูซี่ที เธอต้องการพักผ่อน " ออสตินเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความกังวล

" ไม่ต้องห่วงค่ะ!! " จินดาตอบรับทันทีแม้ในใจจะกังวลและหวาดหวั่น

" คุณติน!!มาร์คัสกับราเฟลเป็นพวกเดียวกัน หนูเห็นภาพตอนที่พวกเขา...... " ลูซี่ดึงมือของออสตินไว้แม้เธอจะดูอ่อนล้าแต่ดวงตาของเธอยังคงมุ่งมั่น เสียงกระซิบแผ่วเบาจนจางหายไป

“ไม่ต้องห่วงนะ!! ฉันจะจบเรื่องนี้เอง” เขาก้มลงจูบหน้าผากของเธอเบา ๆ ก่อนจะลุกขึ้นไปหาอาคินที่ยืนรออยู่

ทั้งสองเปิดทางเข้าสู่นรกอีกครั้ง คราวนี้พวกเขามุ่งหน้าตรงไปยังพื้นที่ที่เหล่าปีศาจของราเฟลยังคงซ่อนตัวอยู่......

เมื่อออสตินและอาคินเจอมาร์คัส พวกเขาก็พบว่าอีกฝ่ายเองก็บาดเจ็บหนักจากการปะทะกับลูซี่ก่อนหน้านี้ แม้ร่างจะดูทรุดโทรมแต่ดวงตายังคงเต็มไปด้วยความเคียดแค้น

“ในที่สุด!! แกก็เผยตัวตนเสียที” ออสตินกล่าวด้วยเสียงเย็นๆ พร้อมกับแสยะยิ้มมองอีกฝ่ายด้วยสายตาอาฆาต

“แกมันไม่มีคุณสมบัติของการเป็นราชาที่อยู่เคียงข้างกับราชินี แกไม่สมควรเป็นเจ้าแห่งนรก ออสติน!!!” มาร์คัสหัวเราะเบา ๆ แม้จะดูอ่อนแอแต่เขายังคงเต็มไปด้วยความหยิ่งผยอง

“ส่วนแกก็ไม่มีคุณสมบัติของการเป็นปีศาจหรือมนุษย์.....ตายห่าไปซะ!!!” ออสตินตอบกลับด้วยน้ำเสียงเฉียบขาด

การต่อสู้เริ่มขึ้น แม้จะมีบาดแผล แต่พลังของมาร์คัสก็ยังคงรุนแรง อาคินเข้าปะทะด้วยความรวดเร็ว ในขณะที่ออสตินคอยจับตาดูการเคลื่อนไหวของเขาอย่างใกล้ชิด

มาร์คัสพยายามโจมตีด้วยเวทมนตร์ที่เหลืออยู่ แต่พลังของเขาเริ่มลดลงเรื่อย ๆ เพราะบาดแผลที่ลูซี่ฝากไว้เป็นอุปสรรคสำคัญ

ในที่สุด อาคินใช้โอกาสจังหวะที่มาร์คัสอ่อนแรงโจมตีเขาอย่างหนักหน่วง ออสตินตามมาสมทบและปลดอาวุธของมาร์คัสจนสำเร็จ

อีกฝ่ายที่ถูกโจมตีอย่างหนักทรุดลงกับพื้นทันที เลือดไหลอาบร่างอย่างน่าสยดสยอง มาร์คัสเงยหน้าขึ้นมองออสตินด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความเคียดแค้น สายตาของเขาอาฆาตอย่างหนัก

" นายอาจจะชนะวันนี้...แต่การกบฏในนรกจะไม่หยุดเพียงเท่านี้ " มาร์คัสกล่าวคำสุดท้ายก่อนที่ออสตินจะใช้พลังทำลายเขาจนสลายไป

" จบเรื่องวุ่นวายสักที เฮ้อ " อาคินกล่าว แต่ในใจรู้ดีว่านี่อาจเป็นเพียงจุดเริ่มต้นของบางสิ่งที่ยิ่งใหญ่กว่า

ทั้งสองมองไปยังเหล่าปีศาจที่ยังคงหลงเหลืออยู่ ปีศาจที่ยังจงรักภักดีต่อราเฟลถูกกำจัดจนหมด เหลือเพียงซากความพินาศในขุมนรกที่รอการฟื้นฟู

" กลับกันเถอะ ลูซี่รอเราอยู่ "

ออสตินกล่าวก่อนที่เขากับอาคินจะเดินกลับขึ้นไปบนโลกมนุษย์อีกครั้งและหวังว่าทุกอย่างจะจบลงด้วยดี

หลังการต่อสู้อันยาวนานและเหน็ดเหนื่อย อาคินและออสตินก้าวขึ้นจากขุมนรกพร้อมร่องรอยบาดแผลเต็มร่างกาย เปลวเพลิงจากนรกยังคงลุกไหม้ในแววตาของพวกเขา แต่สิ่งเดียวที่ผลักดันให้พวกเขากลับมายืนที่นี่คือความปรารถนาที่จะได้พบกับหญิงคนรักอีกครั้ง