ตอนที่ 11 | ราชินีแห่งนรก

ลูซี่นั่งนิ่งอยู่ในความมืดขณะสายลมเย็นเฉียบพัดผ่านเข้ามาในห้อง เธอกุมมือไว้แน่น พยายามบอกตัวเองว่าเธอพร้อมสำหรับทุกสิ่ง เธอมั่นใจว่าเกมแห่งเจตจำนงเป็นเพียงอีกหนึ่งอุปสรรคที่เธอจะผ่านไปได้เหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา

‘ฉันน่าจะรับมือกับทุกอย่างได้ ’

เธอพูดเบา ๆ กับตัวเอง ก่อนเริ่มเกมหญิงสาวมั่นใจมากพลังเต็มเปี่ยมแต่พอหลังจากเกมจบลงความมั่นใจนั้นกลับถูกสั่นคลอนอย่างรุนแรง ออสตินไม่ได้เป็นเพียงคู่ต่อสู้ธรรมดา เขาเป็นเหมือนคลื่นยักษ์ที่ถาโถมใส่เธอทุกทิศทาง ความแข็งแกร่งและความเจ้าเล่ห์ของเขาทำให้ลูซี่รู้สึกเหมือนถูกกดดันจนแทบจะหายใจไม่ออก

ความรู้สึกหนักอึ้งแทรกซึมเข้ามาในจิตใจของเธอทีละน้อย มันไม่ใช่แค่เรื่องของพลังที่เธอมีหรือไม่มี แต่เป็นเรื่องของจิตใจของเธอเอง ทุกคำพูด ทุกการกระทำของออสตินดูเหมือนจะสร้างกับดักในใจเธอ

‘ทำไมมันถึงเป็นแบบนี้...’

ลูซี่พึมพำในใจ พลางหลับตาลงพยายามรวบรวมสติ เธอเคยคิดว่าพร้อมจะเผชิญหน้ากับทุกสถานการณ์แต่ตอนนี้ความจริงกลับท้าทายความเชื่อมั่นของเธอ

หญิงสาวยังคงนั่งเงียบ เหม่อลอยอยู่ในห้อง ดวงตาสีอ่อนสะท้อนความสับสนและหนักอึ้ง เธอคิดว่าการชนะเกมแห่งเจตจำนงจะทำให้เธอเป็นอิสระ แต่ตอนนี้เธอกลับพบว่าตัวเองถูกพันธนาการแน่นหนากว่าเดิม

‘ราชินีแห่งนรก...’

เธอพึมพำกับตัวเอง เสียงนั้นฟังดูห่างไกลและไม่คุ้นเคย มันไม่ใช่สิ่งที่เธอเคยคิดฝันถึงเลย มาอยู่จุดนี้ได้ยังไงกัน...........

ออสตินเดินเข้ามาในห้อง เขายืนพิงกรอบประตู มองเธอด้วยสายตาที่อ่อนโยนแต่มีความลึกลับซ่อนอยู่พลางอมยิ้มมุมปากราวกับกำลังหัวเราะเยาะเธอ

" เธอคิดมากไปหรือเปล่า ลูซี่? " เขาถามด้วยน้ำเสียงราวกับล้อเลียนแต่ก็เต็มไปด้วยความสนใจ

" คุณไม่เข้าใจหรอก! หนูไม่รู้จะยังไงต่อไป ไม่เคยคิดเลยว่าจะต้องมาอยู่ในจุดนี้...ราชินีแห่งขุมนรก? หนูควรทำอะไร? ควรใช้ชีวิตยังไง? " ลูซี่เงยหน้าขึ้นมองเขา ดวงตาของเธอแดงช้ำปล่อยหยาดน้ำตาให้ไหลรินเพราะความรู้สึกที่สับสน

" ลูซี่... เธอไม่จำเป็นต้องรู้ทุกคำตอบในทันที ชีวิตในฐานะราชินีแห่งนรกมันไม่ใช่สิ่งที่เธอต้องจัดการคนเดียว ฉันอยู่ตรงนี้และเธอไม่ต้องทำอะไรนอกจากเป็นตัวของเธอเอง " เขาว่าพลางเดินเข้ามาใกล้ๆ ก่อนจะหย่อนตัวลงนั่งข้างกาย

" แต่นี่มันไม่ใช่ชีวิตที่หนูต้องการ หนูอยากเป็นคนธรรมดา อยากกลับไปเรียนหนังสือ อยากทำงาน อยากมีชีวิตที่เรียบง่าย ไม่ใช่ชีวิตที่เต็มไปด้วยปีศาจและพลังที่หนูไม่รู้ว่าวันไหนจะควบคุมมันได้ "

" บางครั้งเราไม่ได้เลือกชะตากรรมแต่ชะตากรรมเลือกเรา เธออาจจะคิดว่าชีวิตธรรมดาคือสิ่งที่เธอต้องการ แต่เธอไม่เห็นหรือว่าพลังของเธอช่วยเหลือคนอื่นได้มากแค่ไหน? เธอมีโอกาสเปลี่ยนแปลงโลกในขณะที่ไม่มีใครทำได้ " ออสตินถอนหายใจ เขาเอื้อมมือมาจับมือของเธอแน่น

คำพูดของเขาทำให้ลูซี่นิ่งไป เธอไม่เคยคิดถึงมุมนี้มาก่อน แต่ในใจก็ยังรู้สึกหวาดกลัว..........

" แล้วถ้าหนูทำพลาดละ? ถ้าหนูทำลายทุกอย่างมากกว่าช่วยละ? " เธอถามเขาเสียงเบาอย่างไม่มั่นใจในตัวเอง เขาคาดหวังมากไปรึเปล่า

“ฉันก็จะจับมือของเธอเอาไว้แน่นๆ เดินเคียงข้างไปพร้อมกับราชินีของฉัน” ออสตินตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่น พร้อมกับแววตาที่จริงจัง

คำพูดของเขาทำให้หัวใจของลูซี่อุ่นขึ้นเล็กน้อย แต่เธอยังไม่แน่ใจว่าตัวเองพร้อมจะยอมรับชะตากรรมนี้หรือยัง........

ออสตินมองเห็นความสั่นคลอนในสายตาของลูซี่ แม้เธอจะพยายามทำตัวให้เข้มแข็ง แต่เขาก็รู้ว่าภายในใจของเธอกำลังต่อสู้กับความรู้สึกที่หนักอึ้งและสับสน เขาถอนหายใจเบา ๆ แล้วโอบกอดเธอเอาไว้แน่นๆ

" ลูซี่ ฟังฉันนะ...ฉันรู้ว่ามันไม่ง่ายสำหรับเธอ ทุกอย่างมันอาจจะดูหนักเกินไปแต่มันไม่ได้หมายความว่าเธอต้องเผชิญหน้ากับมันคนเดียว " น้ำเสียงของเขานุ่มนวลลงอย่างที่เธอไม่ค่อยได้ยินจากเขามากนัก

" ตอนแรกก็คิดว่ารับมือได้แต่ตอนนี้.....หนูเริ่มไม่แน่ใจแล้ว " ลูซี่เงยหน้ามองเขา ดวงตาเต็มไปด้วยความสงสัยและเหนื่อยล้า

เขาโอบกระชับเธอแน่นมากขึ้นจูบลงกลางศีรษะของคนในอ้อมกอดด้วยความอ่อนโยน ความอบอุ่นจากสัมผัสนั้นทำให้เธอรู้สึกเหมือนกำลังได้รับกำลังใจ.......

" ลูซี่~ ฉันรู้ว่าเธอผ่านอะไรมามาก ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วและทำให้สับสนแต่ตอนนี้เธอเป็นคนสำคัญและวิเศษที่สุด เธอมีความกล้าหาญ มีหัวใจที่แข็งแกร่งและนั่นคือเหตุผลที่ฉันเลือกเธอ "

หญิงสาวเม้มริมฝีปากแน่น น้ำตาที่เธอพยายามกลั้นเอาไว้เริ่มเอ่อขึ้นมาอีกครั้งแต่เธอก็ไม่อยากให้เขาเห็นเธออ่อนแออีกต่อไป.........

ออสตินพยุงลูซี่ไปที่เตียง ดวงตาของเธอปรือด้วยความเหนื่อยล้าจนเขารู้ว่าคืนนี้เธอไม่ควรต้องเผชิญอะไรอีกแล้ว เขาห่มผ้าให้เธออย่างนุ่มนวลก่อนจะพูดเบา ๆ เหมือนร่ายมนต์

" หลับนะลูซี่ คืนนี้เธอเหนื่อยมากแล้ว "

เธอมองเขาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความไว้วางใจ ก่อนที่เปลือกตาจะค่อย ๆ ปิดลงเข้าสู่ห้วงนิทรา ออสตินยืนมองเธออยู่ครู่หนึ่ง รอยยิ้มบางปรากฏบนใบหน้าแต่ในใจกลับเต็มไปด้วยความกังวล

" มนต์แห่งแสงจะปกป้องเธอจากความมืดทุกอย่างที่ล่วงล้ำเข้ามา "

เขากระซิบเบาๆ ขยับมือขึ้นร่ายมนต์ปกป้องรอบห้อง ดวงแสงสีฟ้าส่องประกายขึ้นล้อมรอบตัวของลูซี่ราวกับผ้าห่มแห่งพลังที่มองไม่เห็น...........

จากนั้นเขาก็หันไปหยิบเสื้อคลุมของตัวเอง ก่อนจะหายตัวออกจากห้อง เขายังมีเรื่องสำคัญที่ต้องจัดการในคืนนี้ โดยเฉพาะการหาคำตอบว่าเหตุใดพวกปีศาจถึงได้เริ่มเคลื่อนไหวอย่างผิดปกติ

@ Gates of Midnight

ออสตินปรากฏตัวในห้องทำงานของบาร์โดยไม่ส่งสัญญาณใด ๆ ล่วงหน้า ทำให้อาคินที่กำลังนั่งจิบไวน์อยู่ถึงกับเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย

" มาหาข้าดึกดื่นเช่นนี้! มีเรื่องสำคัญสินะ " อาคินกล่าวด้วยน้ำเสียงผ่อนคลาย แต่แววตาเต็มไปด้วยความระแวดระวัง

" ข้าได้รับข่าวจากบริวาร ราเฟลกำลังวางแผนรวบรวมพวกปีศาจเพื่อก่อกบฏ " ออสตินตอบตรงประเด็น เสียงทุ้มของเขาแฝงไปด้วยความหนักแน่นพลางหย่อนตัวลงนั่งบนโซฟาตัวใหญ่

" ก่อกบฏ? พวกปีศาจชั้นต่ำมันกล้าท้าทายลูซิเฟอร์อย่างเจ้าด้วยเหรอ!? หึ!บังอาจมาก " อาคินถึงกับต้องวางแก้วไวน์ลงบนโต๊ะทันที สีหน้าเริ่มเคร่งเครียดขึ้นมาแต่ก็ยังคงยิ้มเยาะอย่างไม่เชื่อ

" ไม่ใช่ข้าคนเดียวที่เป็นเป้าหมาย! ดูเหมือนพวกมันกำลังหวังใช้กุญแจแห่งสวรรค์และพลังของลูซี่เป็นตัวแปรสำคัญในการสร้างพันธมิตร " ออสตินยันกายลุกขึ้นเต็มความสูงเดินไปหยุดตรงหน้าต่างบานใหญ่ทิ้งสายตามองลงไปยังเบื้องล่างของบาร์

" บ้าเอ๊ย!! ถ้าพวกมันรวมพลังกันได้จริง เราจะต้องเจอกับสงครามที่ยืดเยื้อและไม่ใช่แค่ลูซี่ พวกมันอาจเล่นงานมนุษย์บนโลกด้วย "

" ข้าเลยต้องการให้เราร่วมมือกัน! เจ้าเป็นคนเดียวที่ข้าไว้ใจได้ในเรื่องนี้ เราต้องสกัดแผนการของราเฟลก่อนที่มันจะเริ่มต้นขึ้น " ออสตินหันกลับมามองเพื่อนสนิทของเขา เอ่ยบอกกับอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงที่ดุดันแล้วแน่วแน่

" แล้วเราจะเริ่มจากตรงไหน? เจ้ามีเบาะแสอื่นเกี่ยวกับที่ซ่อนของมันหรือเปล่า? "

" มี!! แต่ข้าต้องการเวลาตรวจสอบให้แน่ใจ เจ้าช่วยดูแลลูซี่ในช่วงนี้ เดี๋ยวข้าจะไปตามล่าหาข้อมูลเพิ่มเติมเอง " ออสตินนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะตอบอีกฝ่ายเพราะในใจก็ไม่อยากปล่อยลูซี่เอาไว้ลำพัง

" ได้!! ข้าจะคุ้มครองนางอย่างเต็มที่แต่ถ้าพวกมันเล็งลูซี่จริง เจ้าจะเสี่ยงปล่อยนางไว้ได้ยังไง? " อาคินตอบหนักแน่นแต่เขาก็อดไม่ได้ที่จะถาม แม้รู้อยู่ในใจของสหายรักคิดยังไง

" ข้าไม่มีทางเลือก ถ้าข้าไม่หยุดราเฟลโลกทั้งสองใบจะไม่มีที่สำหรับเราทั้งคู่ " ออสตินกล่าวเสียงเรียบแม้ในใจจะยังไงแน่ใจกับเหตุการณ์ที่มันจะเกิดขึ้นแต่ไม่ว่ายังไงลูซี่ก็สำคัญที่สุดสำหรับเขา