ตกเย็น เมื่อหานซานเฉียนกลับมาถึงบ้าน เขาก็พบว่าเพื่อนบ้านได้ย้ายไปแล้ว แต่เขาก็ไม่ได้เข้าไปถามถึงเหตุผล เพราะสำหรับเขาก็ไม่ได้อาศัยอยู่ที่นี่เป็นประจำอยู่แล้ว ดังนั้นเพื่อนบ้านจะเป็นใครก็ไม่ได้สำคัญอะไรสำหรับเขานักฉี๋อีหยุนกำลังยุ่งอยู่ในครัว ทั่วทั้งห้องอบอวนไปด้วยกลิ่นหอม หานซานเฉียนชื่นชมทักษะการทำอาหารของเธอมาก แม้ว่าหานซานเฉียนจะเป็นคนที่ทำอาหารเก่งเช่นเดียวกัน แต่เมื่อเทียบกับฉี๋อีหยุนแล้ว ฝีมือยังห่างจากเธออยู่มาก ในอีกแง่หนึ่ง หานซานเฉียนและฉี๋อีหยุนเป็นคนประเภทเดียวกัน พวกเขาเกิดในครอบครัวที่ร่ำรวย แต่พวกเขามีความเชี่ยวชาญในเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ของชีวิต พวกเขาคุ้นเคยกับสิ่งที่คนรับใช้ทำ และพวกเขาก็รู้จักราคาของใช้ในชีวิตประจำวันเป็นอย่างดี “เพื่อนบ้านกำลังจะย้ายออก คุณรู้เรื่องหรือเปล่า?” หานซานเฉียนยืนอยู่ที่ประตูห้องครัวถามฉี๋อีหยุน "ฉันได้ยินเสียงเอะอะโวยวายข้างนอกทั้งวัน แต่ก็ไม่ได้ออกไปดู" ฉี๋อีหยุนพูด ตั้งแต่เธอมาที่นี่เธอก็อยู่แต่ในบ้านไม่อยากออกไปไหน เพราะในบ้านมีกลิ่นของหานซานเฉียน ซึ่งมันทำให้เธอรู้สึกว่าได้ใกล้ชิดกับเขามากขึ้น และอีกอย่างตอนนี้เธอก็ไม่มีอะไรท
ดวงตาของเพื่อนบ้านใหม่คนนี้ดูช่างร้อนแรง และฉี๋อีหยุนก็มีสีหน้าไม่น่าเชื่อเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าทั้งสองรู้จักกัน และจุดประสงค์ของเพื่อนบ้านใหม่คนนี้อาจไม่ธรรมดา“คุณเองเหรอ!” ฉี๋อีหยุนพูด"อีหยุน ไม่นึกเลยว่าคุณก็อยู่ที่นี่เหมือนกัน ผมเพิ่งซื้อบ้านหลังข้าง ๆ ตั้งแต่วันนี้เราเป็นเพื่อนบ้านกันแล้วนะ" หานเฟิงพูดด้วยความประหลาดใจฉี๋อีหยุนขมวดคิ้ว ทักษะการแสดงของหานเฟิงเต็มไปด้วยช่องโหว่ นี่ไม่ใช่เรื่องบังเอิญแน่นอน"ดูเหมือนว่าพวกคุณจะรู้จักกันสินะ ถ้าอย่างนั้นพวกคุณก็คุยกันก็แล้วกัน ผมจะออกไปเดินเล่นข้างนอกสักหน่อย อ้อใช่ เธอกับผมเป็นแค่เพื่อนกันเท่านั้น คุณอย่าเข้าใจผิดล่ะ" หานซานเฉียนกล่าวกับหานเฟิงด้วยรอยยิ้มแม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าหานเฟิงเคือใคร แต่หานซานเฉียนก็ค่อนข้างรู้ชอบกับการปรากฏตัวของเขา หากเขาตามจีบฉี๋อีหยุนจนเธอหวั่นไหว ปัญหาของเขาก็จะลดน้อยลงในทำนองเดียวกัน หานเฟิงไม่รู้ว่าหานซานเฉียนคือใคร เพราะหลังจากที่มาถึงหยุนเฉิง เขาก็หมกมุ่นอยู่กับผู้หญิง และเขาก็ไม่เคยกังวลเกี่ยวกับเรื่องที่หานเหยียนต้องจัดการหานซานเฉียน ดังนั้นเขาจึงไม่เคยเจอหานซานเฉียนมาก่อนหานเฟิงรู้สึกมีค
ฉี๋อีหยุนที่กำลังเผชิญหน้ากับหานเฟิง เธอแสดงท่าทีเย็นชาอย่างชัดเจน เธอไม่เคยมีความรู้สึกดี ๆ กับชายคนนั้น ในสายตาของเธอคนรวยประเภทนี้ไม่มีประโยชน์อะไรนอกจากใช้เงินไปวัน ๆ และฉี๋อีหยุนก็รู้ดีว่าความหลงใหลของเขานั้นมันไม่มีความจริงใจอะไร ในสายตาของคนประเภทนี้ พวกเขาปฏิบัติกับผู้หญิงราวกับของเล่น และไม่เคยให้ความจริงใจ และตอนนี้หานซานเฉียนได้ครอบครองตำแหน่งที่สำคัญในหัวใจของฉี๋อีหยุนแล้ว ดังนั้นเธอก็ยิ่งไม่มีความประทับใจต่อหานเฟิงหานเฟิงพยายามอย่างเต็มที่เพื่อให้ฉี๋อีหยุนมองตาเขา และเขาก็เริ่มรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย ไม่มีผู้หญิงคนไหนเฉยเมยต่อหน้าเขาแบบนี้มาก่อน ตราบใดที่มันเป็นสิ่งที่เขาต้องการ ไม่ว่าต้องใช้วิธีไหนเขาก็จะทำเพื่อให้ได้มันมาแต่สำหรับฉี๋อีหยุน เขายินดีที่จะดูแลเธอเป็นพิเศษ เพราะนี่คือผู้หญิงคนแรกที่ทำให้เขาใจเต้น"คุณรู้ไหมว่าถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่น ถ้ากลัาเฉยเมยกับผมแบบนี้ เธอจะไม่สามารถใช้ชีวิตได้อย่างสงบสุขแน่ แต่ผมชอบคุณมาก ดังนั้นผมจึงเต็มใจที่จะให้สิทธิพิเศษกับคุณ" หานเฟิงกล่าวฉี๋อีหยุนส่ายหัวอย่างไม่สนใจ เพราะในหัวของเธอมีแต่หานซานเฉียนเท่านั้น“คุณไม่จำเป็นต้อ
"คุณไม่เข้าใจความแตกต่างระหว่างผู้ชายกับผู้หญิงเหรอ? พี่สาวของผมเป็นผู้หญิง เธอไม่สามารถเป็นหัวหน้าตระกูลได้" หานเฟิงกล่าวฉี๋อีหยุนยิ้มอย่างดูถูก หานเฟิงคิดว่าตัวเองเป็นผู้ชายก็ไม่ต้องกังวลอะไรแล้ว แต่ตระกูลที่ใหญ่โตอย่างตระกูลหาน แม้จะต้องมอบตำแหน่งให้กับผู้หญิง แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะมอบให้คนไร้ประโยชน์อย่างเขา“อีกอย่างพี่ของผมเธอดีกับผมมาก เธอไม่มีทางแย่งชิงตำแหน่งนี้กับผมแน่” หานเฟิงพูดต่อ"พี่สาวของคุณดีกับคุณมาก ในเรื่องไหนล่ะ? เธอปล่อยให้คุณทำอะไรก็ได้ใช่ไหม" ฉี๋อีหยุนถาม“แน่นอน ไม่ว่าผมจะอยากเล่นอะไร เธอก็ไม่เคยสนใจ แถมยังช่วยปกปิด ถ้าผมทำผิด พี่ก็จะขอโทษแทนผม ความรักของพี่สาวกับน้องชายที่ลึกซึ้งแบบนี้ คุณที่เป็นลูกคนเดียวคงจะไม่ค่อยเข้าใจ” หานเฟิงพูดด้วยรอยยิ้มฉี๋อีหยุนส่ายหัว หานเฟิงเหมือนคนโง่ เขาคิดว่าหานเหยียนทำแบบนั้นเพราะหวังดีต่อเขา? ที่หานเหยียนทำแบบนั้นเพราะต้องการทำให้เขากลายเป็นขยะที่ไร้ประโยชน์ และทำให้เขาขาดคุณสมบัติในแย่งชิงตำแหน่งหัวหน้าตระกูลต่างหาก "คุณส่ายหัวทำไม?" หานเฟิงถามอย่างงงงวย“ที่ฉันส่ายหัวเพราะคิดว่าคุณโง่เหลือเกินน่ะสิ หลายปีมานี้ ความช
หานซานเฉียนออกไปข้างนอกเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมง และเมื่อเขากลับมาถึงบ้าน หานเฟิงก็ยังไม่ไปไหน เขาเห็นความโกรธในดวงตาของหานเฟิง หรือว่าเขาจะถูกฉี๋อีหยุนปฏิเสธ?หลังจากที่หานเฟิงรู้จุดประสงค์ที่แท้จริงของหานเหยียนแล้ว เขาก็รู้ว่าเขาไม่ควรมัวแต่เล่นสนุกกับผู้หญิงอีกต่อไป และเขาต้องรีบหาทางทวงสถานะของเขาในตระกูลหานคืนมา ดังนั้นตอนนี้เขาจึงไม่สามารถเสียเวลาไปกับผู้หญิงได้ แต่เขาความชอบที่มีต่อฉี๋อีหยุนของเขานั้นยังไม่เปลี่ยน เนื่องจากตอนนี้ไม่มีเวลามาเล่นเกมรักกับฉี๋อีหยุน เขาจึงต้องมั่นใจระยะห่างของฉี๋อีหยุนกับผู้ชายคนอื่นหานเฟิงเดินไปหาหานซานเฉียนและพูดด้วยท่าทีสูงส่ง "คุณต้องการเงินเท่าไหร่ถึงจะย้ายออกจากที่นี่ ผมไม่ต้องการให้คุณอาศัยอยู่กับฉี๋อีหยุน"หานซานเฉียนชำเลืองมองไปที่ฉี๋อีหยุนแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม "พี่ชาย คุณอาจเข้าใจผิด ที่นี่เป็นที่ของผม และเธอเป็นแขกที่ไม่ได้รับเชิญ หากคุณต้องการขับไล่ใคร คนนั้นไม่ควรเป็นผม"ฉี๋อีหยุนมองไปที่หานซานเฉียนอย่างขมขื่น ผู้ชายคนนี้บอกว่าเธอเป็นแขกที่ไม่ได้รับเชิญ เธอดูแลเขามาตั้งนาน เขาไม่คิดจะรับผิดชอบเธอหน่อยเหรอ? "ผมไม่สนว่าที่นี่จะเป็นที่ขอ
“นายรู้ไหมว่าถ้ากล้ามีเรื่องกับฉันจะมีจุดจบแบบไหน?” หานเฟิงพูดพร้อมกัดฟัน"จุดประสงค์ที่พวกนายมาที่นี่ก็เพื่อทำลายฉันไม่ใช่เหรอ? หรือว่าจุดจบแบบนี้ยังไม่พออีก" หานซานเฉียนกล่าว กล้ามีเรื่องกับเขาอย่างงั้นเหรอ? ในเมื่ออยู่ในสถานการณ์นี้อยู่แล้ว จะมีเรื่องมากกว่านี้อีกได้อย่างไรหานเฟิงพูดไม่ออก ทำได้เพียงรีบกลับออกไป เพราะกลัวว่าจะถูกทุบตีอีกตามคำกล่าวที่ว่า ลูกผู้ชายสิบปีค่อยล้างแค้นก็ยังไม่สาย หานเฟิงคิดว่าไม่จำเป็นต้องเถียงกับหานซานเฉียนถ้าไม่มีตัวช่วยอยู่ข้าง ๆ อย่างไรก็ตาม ไอ้ขยะนี่สุดท้ายก็ต้องพ่ายแพ้ต่อเขาอยู่ดี ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องทำให้ตัวเองเดือดร้อนเพราะความอารมณ์ร้าย"ทำไมตระกูลหานในอเมริกาถึงได้มีขยะแบบนี้" หานซานเฉียนส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ อย่างไรก็ตาม ยังไงก็ถือเป็นสิ่งมีชีวิตอันดับต้น ๆ ในพื้นที่คนจีนของสหรัฐอเมริกา แต่หานเฟิงนั้นไร้ประโยชน์อย่างสิ้นเชิง จนทำให้หานซานเฉียนมองตระกูลหานในอเมริกาต่างออกไป “เขาก็แค่ถูกฝึกให้เป็นคนไร้ประโยชน์โดยหานเหยียนน่ะสิ” ฉี๋อีหยุนกล่าว“หมายความว่ายังไง?” หานซานเฉียนถามอย่างงงงวย"คุณถามฉันเหรอ? อยากได้คำตอบไหมล่ะ? เมื่อกี้คุ
เมื่อฉี๋อีหยุนออกมาจากห้องน้ำ เธอก็แทบองค์ลง นึกไม่ออกเลยจริง ๆ ว่าหานซานเฉียนเป็นคนแบบไหนกันแน่ เขากลับห้องแล้วก็ช่าง แต่นี่เขายังเอาแอปเปิลกลับไปด้วยอีก ผู้ชายแบบนี้ทำบุญด้วยอะไรกัน ซูหยิงเซี่ยถึงได้ตกหลุมรักและยอมแต่งงานกับเขากันนะ?แต่เมื่อฉี๋อีหยุนกลับมาที่ห้องและเห็นแอปเปิลวางอยู่บนโต๊ะข้างเตียง เธอก็รู้ว่าหานซานเฉียนจงใจแกล้งเธอ แม้ว่าในใจจะนึกโกรธ แต่เธอก็ยังกินแอปเปิลอยู่ดีหลังจากกินเสร็จ ฉี๋อีหยุนก็พูดกับตัวเองด้วยท่าทางขุ่นเคือง "เธอนี่มันไร้ประโยชน์จริง ๆ แค่หลอกล่อด้วยของหวาน แล้วก็มาทำดีด้วย ผู้ชายแบบนี้ควรถูกหั่นเป็นชิ้น ๆ ไม่ใช่เหรอ?" คืนนั้นฉี๋อีหยุนที่ได้กินแอปเปิลก็นอนหลับสนิท แม้ว่าจะปากแข็ง แต่เธอก็แอบรู้สึกมีความสุขอยู่ภายในใจ เช้าวันรุ่งขึ้น หานซานเฉียนออกไปวิ่งในตอนเช้าตามปกติ แต่วันนี้แทนที่จะพบกับมี่เฟยเอ๋อร์ เขากลับได้พบหยางเหมิงแทน ซึ่งนั่นทำให้เขาประหลาดใจเล็กน้อย เขาอาศัยอยู่ที่นี่มานานแล้ว แต่เขาไม่เคยเห็นหยางเหมิงออกมาวิ่งจ๊อกกิ้งในตอนเช้ามาก่อนเลยหยางเหมิงเป็นคนที่ไม่ชอบออกกำลังกาย แต่หลังจากที่เธอได้ยินมี่เฟยเอ๋อร์บอกว่าหานซานเฉียนออกมาวิ่งทุก
“นายเอาชนะไอ้ตัวเล็กนั่นไม่ได้เหรอ? ไม่น่าใช่แล้วมั้ง” ชายที่ยืนถัดจากชายสักลายพูดพร้อมกับเม้มปากมองไปที่หานซานเฉียนด้วยสายตาดูถูกชายสักลายยิ้มอย่างเย็นชา ครั้งที่แล้วเขาก็ดูถูกหานซานเฉียนแบบนี้ แต่สุดท้ายเขาก็ถูกสั่งสอนอย่างหนักจากหานซานเฉียน ความแข็งแกร่งของเขาไม่สามารถมองได้ด้วยตาเปล่า “อย่าประมาท ไอ้หมอนั่นสู้เก่งมาก” ชายสักลายกล่าว“จะเก่งสักแค่ไหนกัน จากที่ฉันดูหมัดเดียวก็สามารถจัดการมันได้แล้ว ไม่จำเป็นต้องใช้คนเยอะขนาดนี้ด้วยซ้ำ” ชายคนนั้นพูดอย่างดูถูกเหยียดหยามชายสักลายมองไปที่คนอื่น ๆ ทุกคนล้วนมีสีหน้าไม่ต่างกัน แต่ก็ไม่น่าแปลกใจ เพราะหานซานเฉียนดูภายนอกก็เหมือนเป็นคนที่ไม่ได้มีอะไรพิเศษ“ระวังไว้ดีกว่า วันนี้ฉันขอให้พวกนายมาช่วยล้างแค้น อย่าได้เสียหน้าอีก” ชายสักลายกล่าว“ไม่ต้องกังวล ถ้าไม่สามารถเอาชนะไอ้ไก่อ่อนนี้ได้ ก็เท่ากับทำให้พี่หย่งเสียหน้าไม่ใช่หรือไง?” คนที่พูดคือลูกน้องของลูกน้องหลินหย่งอีกที แต่เขาแอบอ้างชื่อหลินหย่งในการหลอกลวงผู้คนมากมายในหยุนเฉิง พวกคนที่มีสถานะต่ำต้อย ก็ปฏิบัติต่อเขาเหมือนพี่ใหญ่ แต่ที่จริงแล้วเขาไม่มีคุณสมบัติแม้แต่จะยืนอยู่ข้าง ๆ ห