เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 610
บทที่เกี่ยวข้อง
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 611
เขาหาเรื่องใส่ตัว ในขณะที่ต่งซานเข้าห้องน้ำ ตอนนี้ต่งชานกลับมาที่โต๊ะของเธอ และไม่เห็นซ่งจี เธอจึงโทรหาซ่งจี เมื่อรู้ว่าซ่งจีอยู่ที่ประตูร้านอาหาร ต่งซานเดินไปที่ประตู เธอเห็นเขาคุกเข่าอยู่ จึงทำให้ต่งซานงงมาก “ซ่งจี คุณเป็นอะไรไป คุณมาคุกเข่าตรงนี้ทำไมคะ?” ต่งซานถามอย่างงุนงง จู่ ๆ ซ่งจีก็คว้ามือต่งชานและพูดว่า “ต่งซาน ช่วยผมด้วย ขอให้หานซานเฉียนช่วยผมหน่อย” ต่งซานสับสน ซ่งจีดูถูกหานซานเฉียนไว้มาก เขาจะขอให้หานซานเฉียนช่วยเขาได้อย่างไร แล้วมาอ้อนวอนเรื่องอะไร? ซ่งจีดูถูกหานซานเฉียนและมองว่าหานซานเฉียนเป็นไอ้งั่ง แต่ตอนนี้เขาไม่มีทางเลือกอื่น เนื่องจากหานซานเฉียนเป็นเพื่อนของเทียนหลิงเอ๋อร์ ถ้าเขาออกมาขอร้องบางทีอาจจะยังรอดไปได้ “เกิดอะไรขึ้นคะ?” ต่งซานถาม ซ่งจีบอกต่งซานเรื่องที่ทำให้เทียนหลิงเอ๋อร์โกรธ ต่งซานตกใจมากเมื่อได้ยิน ในความประทับใจของต่งซาน หานซานเฉียนเป็นคนที่ไม่ค่อยพูดมาก และเป็นคนเงียบ ๆ ต่งซานแทบอยากถามนับครั้งไม่ถ้วนว่า หานซานเฉียนที่ชื่อเหมือนกัน หรือเป็นคนเดียวกันกับที่เขาพูดถึงกัน แต่เป็นเพราะหานซานเฉียนพูดน้อยมาก เธอจึงไม่ถาม นี่เป็นครั้งแรกที่หานซาน
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 612
เทียนหลิงเอ๋อร์ก้มหน้าลง ไม่ต้องการให้หานซานเฉียนเห็นน้ำตาตัวเอง ไหล่ทั้งสองข้างของเธอสั่นเล็กน้อย คำสารภาพครั้งแรกของเธอถูกปฏิเสธอย่างไร้ความปรานี ตอนนี้ความรู้สึกของคุณหนูเทียนแย่มาก หานซานเฉียนถอนหายใจ เทียนหลิงเอ๋อร์เป็นผู้หญิงที่ดีมาก และเธอไม่ได้เป็นเหมือนเจ้าหญิงอารมณ์ร้ายเลย แต่ก็น่าเสียดายที่ความรักแบบนี้ไม่ใช่สิ่งที่เขารับไว้ได้ ไม่ว่าผู้หญิงคนไหนก็ตาม ไม่มีใครแทนที่ซูหยิงเซี่ยในหัวใจของหานซานเฉียนได้ เขาไม่มีวันทรยศซูหยิงเซี่ยแน่นอน ในห้องส่วนตัวเงียบไปครู่หนึ่ง เทียนหลิงเอ๋อร์ตาแดงพลันเช็ดน้ำตา และเงยหน้าขึ้นพูดว่า “ให้เวลาฉันหน่อยนะ ฉันจะปฏิบัติกับพี่ให้เหมือนพี่ชาย” เรื่องมันควรเป็นแบบนั้น หานซานเฉียนจึงไม่รู้สึกเจ็บ และความลังเลจะทำให้เทียนหลิงเอ๋อร์จมลึกลงไป “แม้ในฐานะพี่ชาย ฉันก็ปกป้องเธอได้ ถ้าใครกล้ารังแกเธอ บอกฉัน ฉันจะช่วยเธอเอง” หานซานเฉียนกล่าว เทียนหลิงเอ๋อร์พ่นลมหายใจอย่างแรง และพูดว่า “ฉันมีคำถามหนึ่งที่ฉันไม่เข้าใจ” “ทำไมพี่ถึงอยากอยู่ในตระกูลซู ทำไมพี่ถึงชอบซูหยิงเซี่ยทั้ง ๆ ที่โดนสบประมาท?” หานซานเฉียนกล่าว “อืม” เทียนหลิงเอ๋อร์พยักหน้า นี่เป็
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 613
หลังจากกินข้าวเสร็จ ทั้งสองก็เดินไปที่ประตูร้านอาหารและเห็นต่งซานกับซ่งจีกำลังรออยู่เป็นเวลานานแล้ว ซ่งจีก้มหน้าลง ใบหน้าของเขาเศร้าหมอง ไม่มีความเย่อหยิ่งเหมือนก่อนหน้านี้ เขาเพิ่งคิดได้ว่าคำพูดของหานซานเฉียนที่บ้านแห่งรักอาจไม่ใช่การโอ้อวด ถ้าเขาเป็นคนธรรมดาจริง เขาจะรู้จักเทียนหลิงเออร์ผู้ทรงอิทธิพลได้อย่างไร? ต่งซานรู้สึกว่าจู่ ๆ หานซานเฉียนแปลกไป นี่เป็นครั้งแรกที่เธอรู้สึกว่าหานซานเฉียนแตกต่างออกไป “หานซานเฉียน ซ่งจีบอกฉันเรื่องเมื่อครู่นี้แล้ว ฉันอยากขอร้องแทนเขา” ต่งซานพูดตรง ๆ โดยไม่อ้อมค้อม หานซานเฉียนชำเลืองซ่งจี แม้ว่าเขาจะไม่ชอบผู้ชายคนนี้ แต่เขาก็ไม่จำเป็นต้องเล่นเขาถึงตาย อย่างไรก็ตาม ซ่งจีไม่ได้ทำให้เขาขุ่นเคือง แต่เทียนหลิงเอ๋อร์ไม่ใช่ “ต่งซาน ฉันตัดสินใจเรื่องนี้ไม่ได้ เพราะฉันไม่ใช่คนที่โกรธเขา” หานซานเฉียนกล่าว ต่งซานก้มหน้าลงอย่างผิดหวัง ถ้าหานซานเฉียนไม่ช่วย เธอก็ไม่มีวิธีอื่นแล้ว "เทียนหลิงเอ๋อร์ อย่าเลย อย่าไปยุ่งกับเศษขยะแบบนี้เลย เธอจะพูดได้ยังไงว่าตัวเองเป็นคุณหนูแห่งตระกูลเทียน เสียเวลาเปล่า หรือเธออยากลดสถานะคุณหนูแห่งตระกูลเทียนเหรอ?” หานซานเ
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 614
เมื่อเทียนหลิงเอ๋อร์กลับถึงบ้าน เทียนฉางเฉิงกำลังดื่มชาในห้องรับแขก แม้ว่าเขาจะดูสบาย ๆ แต่เห็นได้ชัดว่าเขากำลังรอเทียนหลิงเอ๋อร์ ในวันเดียวกัน เทียนหลิงเอ๋อร์สังเกตเห็นว่าเทียนฉางเฉิงกำลังมองตัวเองจากหางตา เธอจงใจไม่ทักทายเทียนฉางเฉิง และเดินตรงไปที่ห้องของตัวเอง เทียนฉางเฉิงเริ่มหมดความอดทนเมื่อเห็นสถานการณ์แบบนี้ เขาอยากถามว่ามื้ออาหารเป็นอย่างไรบ้าง และมาส่งเทียนหลิงเออร์ได้อย่างไร “หลานสาวที่รัก อยากลองชาใหม่ของปู่ไหม?” เทียนฉางเฉิงถาม “ลองชาใหม่หรือคุยเรื่องร้านอาหารคะ?” เทียนหลิงเอ๋อร์หยุดชะงักและพูด ความคิดของเทียนฉางเฉิงถูกมองผ่าน เขาเก้อเขินและพูดว่า “ปู่ไม่ได้เป็นห่วงหนูหรอก มาเร็ว ๆ มาเล่าให้ปู่ฟังหน่อยเป็นยังไงบ้าง” เทียนหลิงเอ๋อร์ก้มหน้าไหล่ตก และเดินไปด้านหน้าของเทียนฉางเฉิง เมื่อมองไปที่ก้นบึ้งหัวใจ เทียนฉางเฉิงรู้ว่าเทียนหลิงเอ๋อร์ไม่มีความสุขหลังจากได้ไปกินข้าวมื้อนี้ แต่ก็ไม่มีอะไรแปลก เพราะหานซานเฉียนเคยปฏิเสธอย่างชัดเจนมาก่อน “เขาบอกว่าเขาคิดกับหนูแค่น้องสาวค่ะ” เทียนหลิงเอ๋อร์พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง เทียนฉางเฉิงถอนหายใจและพูดว่า “อันที่จริง หนํน่า
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 615
“พ่อ เรื่องที่ทำให้พ่อมีความสุขเกี่ยวกับหานซานเฉียนหรือเปล่าครับ” เทียนหงฮุยถาม “อืม” เทียนฉางเฉิงพยักหน้าตอบ เทียนหงฮุยอดไม่ได้ที่จะเข้าใกล้เขา และแทบรอไม่ไหวที่จะพูดว่า “พ่อ อย่าอุบไว้สิ มีอะไรดี ๆ ก็บอกผมบ้าง” เทียนฉางเฉิงชำเลืองมองที่เทียนหงฮุย รอยตีนกาที่หางตาของเขานั้นแทบจะฆ่าแมลงวันได้ และพูดว่า “ตอนนี้ลูกสาวของแกคือ น้องสาวของหานซานเฉียน และหานซานเฉียนบอกว่าเขาจะปกป้องเธอ แกว่าควรมีความสุขไหม?” เทียนหงฮุยมองด้วยสายตาเหลือเชื่อ คำพูดของหานซานเฉียนเทียบเท่ากับการปกป้องตระกูลเทียน! “พ่อ พ่อพูดจริงเหรอครับ?” เทียนหงฮุยตื่นเต้น “เทียนหลิงเอ๋อร์บอกฉันด้วยตัวเอง ยังไม่จริงอีกเหรอ?” เทียนฉางเฉิงกล่าว “เยี่ยมมาก เยี่ยมมาก! เทียนหงฮุยยกกำปั้นของเขา และพูดว่า “ผมคิดไม่ถึงว่าเทียนหลิงเอ๋อร์จะโชคดีขนาดนี้ มี...” “พ่อ พวกท่านกำลังพูดถึงอะไรกันอยู่เหรอคะ?” จู่ ๆ เทียนหลิงเอ๋อร์ก็เดินมาที่ห้องรับแขก เทียนหงฮุยชะงัก และหยุดสิ่งที่เขากำลังจะพูดทันที “หลิงเอ๋อร์ ยังไม่ลูกยังไม่ไปนอนอีก” เทียนหงฮุยถาม “หนูลืมบอกว่า หานซานเฉียนอยากให้เราบริจาคเงินให้กับบ้านแห่งรักค่ะ ซึ่งมีเด็กท
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 616
หลังจากตระกูลเทียนปล่อยข่าวเรื่องงานการกุศล ชุมชนธุรกิจทั้งหมดในหยุนเฉิงก็พร้อมเคลื่อนไหว เนื่องจากสถานการณ์ของบริษัทตระกูลซู พวกเขาจึงกังวลว่าตนเองจะถูกตระกูลซูจับตามอง ดังนั้นถ้าตอนนี้สามารถทำให้ตระกูลเทียนพอใจได้ นี่จะเป็นโอกาสสำหรับพวกเขาที่จะปกป้องตัวเอง ผู้คนนับไม่ถ้วนต้องการรับบัตรเข้าชมงานการกุศล ในห้องของประธานโรงแรมเพนนินซูล่า ฉี๋อีหยุนไม่สวมแว่นตา ดูมีเสน่ห์แม้อยู่ในชุดธรรมดา ความงามของเธอแผ่ออกมาจากเรือนร่าง และทุกการเคลื่อนไหวของเธอต่างทำให้ใครต่อใครพากันเคลิบเคลิ้ม “สำหรับนายแล้ว การที่จะได้บัตรเข้าชมงานการกุศลมามันไม่ใช่เรื่องยากเลยนี่” ฉี๋อีหยุนพูดกับตงฮ้าว เมื่อเห็นการเปลี่ยนแปลงของฉี๋อีหยุน ในใจของตงฮ้าวยากมากที่จะยอมรับ เพราะเขาไม่ต้องการให้ผู้ชายคนอื่นเห็นด้านนี้ของเธอ แต่เขาไม่มีสิทธิ์จะหยุดสิ่งที่ฉี๋อีหยุนกำลังจะทำ ถ้าฉี๋อีหยุนไปเข้าร่วมงานการกุศล มันจะต้องเป็นเรื่องใหญ่แน่นอน และจะมีสายตาหื่นกระหายมากมายที่มองมาที่ฉี๋อีหยุน ที่สำคัญกว่านั้น ตงฮ้าวรู้ว่าเธอกำลังไปหาใคร “คุณหนูครับ งานการกุศลแบบนี้มีความหมายอะไรให้คุณต้องเข้าร่วมด้วยเหรอครับ?” ตงฮ้าวกล่าว
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 617
โดยธรรมชาติแล้ว หานซานเฉียนจะไม่ถามสิ่งที่อีกฝ่ายไม่อยากพูด “รูปภาพทั้งหมดแต่งแล้ว คุณลองเลือก และดูว่าจะทำกรอบอะไร ตกแต่งแบบไหน หรือจะทำเครื่องประดับเล็ก ๆ ก็ได้นะครับ” หยางเฉินกล่าว เมื่อทั้งสองเลือกภาพถ่าย พวกเขาจึงรู้ว่าทำไมหยางเฉินถึงมีชื่อเสียงโด่งดังในอินเทอร์เน็ต ทักษะการถ่ายภาพของเขาดีมาก ทุกภาพสวยสมบูรณ์แบบจนทำให้ซูหยิงเซี่ยสับสน เพราะเธอไม่รู้ว่าจะเลือกอันไหนดี “ทำอย่างไรดี ฉันอยากแขวนทุกภาพไว้ที่บ้านเลยค่ะ” ซูหยิงเซี่ยพูดกับหานซานเฉียนด้วยความสับสน “เอาไปทำเป็นวอลล์เปเปอร์ และปิดผนังทั้งหมดในบ้านดีไหมครับ” หานซานเฉียนพูดด้วยรอยยิ้ม ซูหยิงเซี่ยส่ายหน้า แม้ว่าเธอต้องการทำแบบนั้นมาก แต่มันก็เว่อร์เกินไป ถ้าแขกมาบ้าน เธอคงอายแย่ ขณะที่ทั้งสองกำลังเลือกรูปถ่าย หยางเฉินก็คุยกับสวีถงอยู่เคาน์เตอร์ “พี่เฉิน คุณป้าเป็นยังไงบ้างคะ?” สวีถงถาม เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ หยางเฉินก็ถอนหายใจและพูดอย่างอ่อนแรง “ก็ยังเหมือนเดิม เมื่อวานพี่ไปโรงพยาบาลมา หมอก็พูดกับพี่ว่าให้ทำใจ แต่...” หยางเฉินยังพูดไม่จบประโยค แต่สวีถงรู้ว่าเขาตัดสินใจอย่างไร เมื่อเห็นความเศร้าที่ไม่อาจปกปิดในดว
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 618
จางเฉียงไม่ใช่คนที่กล้าสร้างปัญหา จริง ๆ เขาเป็นอันธพาลทั่วไป อย่างไรก็ตาม เขาไม่ใช่คนที่มีอำนาจ เขาอาศัยลูกน้องไม่กี่คนเพื่อครองพื้นที่นี้ ความจริงแล้วคนที่ซื่อสัตย์เหล่านั้นกำลังถูกรังแก ถ้าเป็นคนอื่นเขาอาจจะไม่กล้า แต่เขาคุ้นเคยกับหยางเฉินเป็นอย่างดี และรู้ว่าหยางเฉินไม่ตอบโต้ “หยางเฉิน อย่าแสร้งทำเลย ถ้าแกขับรถไปเจอทางตัน แกจนตรอกแล้ว ถ้าแกทำเรื่องนี้ให้เป็นเรื่องใหญ่ ฉันจะทำให้อีแก่นั่นที่นอนอยู่บนเตียงโรงพยาบาลทรมาน แกเชื่อไหม?” จางเฉียงพูดด้วยสายตาโหดเหี้ยม เมื่อได้ยินประโยคนี้ ความโกรธของหยางเฉินก็สลายไปในทันที เขาพูดอย่างอ่อนแรง “พี่เฉียง ขอเวลาผมอีกสองสามวันนะครับ แล้วผมจะหาเงินมาให้พี่แน่นอน” “อย่าทำเหมือนฉันเป็นเด็ก ฉันต้องการเงินตอนนี้ แกลองคิดดู ฉันจะให้เวลาสิบนาที” จางเฉียงพูดอย่างหนักแน่น ในขณะนั้น หานซานเฉียนและซูหยิงเซี่ยกำลังเลือกรูปภาพอยู่ในร้าน และเกือบจะเลือกได้แล้ว พวกเขากำลังจะขอให้หยางเฉินช่วยเลือกดูรูปที่พวกเขาเลือก แต่หันมองซ้ายขวากลับไม่เห็นร่างของหยางเฉิน “อ้าว พวกเขาไปไหนกันแล้วล่ะ” ซูหยิงเซี่ยพูดด้วยความสับสน “แม้แต่สวีถงก็ไม่อยู่” หานซานเฉียน
บทล่าสุด
