บทที่ 612

เทียนหลิงเอ๋อร์ก้มหน้าลง ไม่ต้องการให้หานซานเฉียนเห็นน้ำตาตัวเอง ไหล่ทั้งสองข้างของเธอสั่นเล็กน้อย คำสารภาพครั้งแรกของเธอถูกปฏิเสธอย่างไร้ความปรานี ตอนนี้ความรู้สึกของคุณหนูเทียนแย่มาก

หานซานเฉียนถอนหายใจ เทียนหลิงเอ๋อร์เป็นผู้หญิงที่ดีมาก และเธอไม่ได้เป็นเหมือนเจ้าหญิงอารมณ์ร้ายเลย แต่ก็น่าเสียดายที่ความรักแบบนี้ไม่ใช่สิ่งที่เขารับไว้ได้ ไม่ว่าผู้หญิงคนไหนก็ตาม ไม่มีใครแทนที่ซูหยิงเซี่ยในหัวใจของหานซานเฉียนได้ เขาไม่มีวันทรยศซูหยิงเซี่ยแน่นอน

ในห้องส่วนตัวเงียบไปครู่หนึ่ง เทียนหลิงเอ๋อร์ตาแดงพลันเช็ดน้ำตา และเงยหน้าขึ้นพูดว่า “ให้เวลาฉันหน่อยนะ ฉันจะปฏิบัติกับพี่ให้เหมือนพี่ชาย”

เรื่องมันควรเป็นแบบนั้น หานซานเฉียนจึงไม่รู้สึกเจ็บ และความลังเลจะทำให้เทียนหลิงเอ๋อร์จมลึกลงไป

“แม้ในฐานะพี่ชาย ฉันก็ปกป้องเธอได้ ถ้าใครกล้ารังแกเธอ บอกฉัน ฉันจะช่วยเธอเอง” หานซานเฉียนกล่าว

เทียนหลิงเอ๋อร์พ่นลมหายใจอย่างแรง และพูดว่า “ฉันมีคำถามหนึ่งที่ฉันไม่เข้าใจ”

“ทำไมพี่ถึงอยากอยู่ในตระกูลซู ทำไมพี่ถึงชอบซูหยิงเซี่ยทั้ง ๆ ที่โดนสบประมาท?” หานซานเฉียนกล่าว

“อืม” เทียนหลิงเอ๋อร์พยักหน้า นี่เป็