บทที่ 117

หญิงชราเริ่มพูดออกมาว่า “เรื่องของความร่วมมือ ความสามารถของซูหยิงเซี่ยมีจำกัด ฉันเกรงว่าจะทำให้โครงการเฉิงซีเกิดความล่าช้า”

“ความสามารถของซูหยิงเซี่ยไม่ได้เก่งกาจอย่างที่ผมจินตนาการเอาไว้ก็จริง แต่ความสามารถในการเรียนรู้ของเธอก็ไม่เลวนะครับ ช่วงนี้เธอมีพัฒนาการที่ดีมาโดยตลอด และเป็นคนมีความรับผิดชอบอีกด้วย” จงเหลียงพูด

“เด็กน้อยคนนี้มีความรับผิดชอบก็จริง เวลาทำอะไรก็จะทุ่มเทพยายามอย่างเต็มความสามารถ แต่ถึงยังไงความสามารถของมนุษย์ก็มีขีดจำกัด ไม่ว่าเธอจะเรียนรู้อีกสักเท่าไหร่มันย่อมมีขีดจำกัด เพื่อให้พวกเราร่วมมือกันได้ดีขึ้น ฉันก็เลยตั้งใจจะเปลี่ยนผู้รับผิดชอบโครงการน่ะค่ะ” หญิงชราพูดออกมา

ทันทีที่สิ้นเสียงของหญิงชรา ซูไห่เฉาก็พูดต่อว่า “พี่จง ถึงแม้ว่าผมจะไม่ได้มีส่วนร่วมในโครงการนี้ แต่ว่าสาระสำคัญเฉพาะของโครงการผมรู้ดีที่สุด ผมสามารถพัฒนาต่อได้อย่างสมบูรณ์ พี่ไม่ต้องกังวลใจกับปัญหาใด ๆ เลยครับ”

เมื่อเห็นว่าจงเหลียงไม่ได้พูดอะไร อีกทั้งยังมีรอยยิ้มอยู่บนใบหน้า ทำให้ซูไห่เฉารู้สึกมั่นใจขึ้นไปอีก และพูดต่อว่า “ในตระกูลซู ผมมีอำนาจและความรู้ที่ล้ำหน้ากว่า ผมจะต้องทำได้ดีกว่าซูหยิงเซ