Share
บทที่ 41 เกิดความรู้สึกชื่นชม
Related chapter
ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 42 การแสดงข้างถนน
อวี๋เฟยเหยียนและเย่เทียนซูยังคงเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นในวันนี้ไม่หยุดปากไม่มีอะไรมากไปกว่าความฉลาดแกมโกงของเยี่ยนเว่ยฉือแต่ซ่างกวนซีกลับนึกถึงเรื่องอื่นเขาพูดพึมพำ “บ่อนซื่อเซิ่งดูเหมือนจะเป็นกิจการของน้องรองนะ”อวี๋เฟยเหยียนและเย่เทียนซูตกใจเล็กน้อย จากนั้นทั้งสองก็หัวเราะออกมาดังลั่น“ฮ่าฮ่าฮ่า ถูกต้อง ถูกต้อง บ่อนซื่อเซิ่งเป็นกิจการขององค์ชายรองซ่างกวนหลี แม่นางคนนี้ช่างโชคดีเหลือเกินที่บังเอิญไปหลอกศัตรูของศิษย์พี่ใหญ่เข้า” อวี๋เฟยเหยียนหัวเราะจนตัวโยน น้ำตาแทบจะเล็ดออกมาเย่เทียนซูก็หัวเราะร่วน “ฮ่าฮ่าฮ่า… นางเป็นดาวนำโชคจริง ๆ!”อวี๋เฟยเหยียนมองไปที่เย่เทียนซูแล้วส่ายหัว “เจ้าช่างเปลี่ยนใจง่ายเสียจริง ก่อนหน้านี้เจ้ายังบอกว่านางเป็นดาวหายนะอยู่เลย”“ข้าไม่ได้พูด!” เย่เทียนซูโต้แย้งอย่างรุนแรง “ก่อนที่ศิษย์พี่ใหญ่จะกลับมาเมืองหลวง อาจารย์ให้ข้าทำนายดวงชะตาให้เขา ผลปรากฏว่าเก้าตายหนึ่งรอด มีเพียงวิธีเดียวที่จะแก้ไขได้ นั่นคือตายแล้วฟื้น”ดังนั้น ซ่างกวนซีจึงกับยอมติดกับดักเหตุลอบสังหารแต่ไม่ตอบโต้ ก็เพื่อใช้วิธีหลบหนีความตายแล้วเปลี่ยนจากการสู้ซึ่ง ๆ หน้า ไปสู่การเคลื่
ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 43 ความฝันของสาว ๆ นับล้าน
เยี่ยนเว่ยฉือคิดอยู่ครู่หนึ่ง นางเองก็คงจัดว่ามีฝีมือเหมือนกัน ใครว่าการหลอกคนไม่ใช่ความสามารถอย่างหนึ่งเล่า? คนทั่วไปอย่างน้อยก็ไม่มีฝีมือการแสดงละครตบตาได้ดีเท่านางแน่!เยี่ยนเว่ยฉือหัวเราะร่าซ้ำอีกครั้ง “ถูกแล้ว การแสดงข้างถนนนั่นแหละ อ้อ จริงสิ ข้าไปสอบถามที่ร้านแลกเงินมาแล้ว ตั๋วเงินเหล่านี้สามารถใช้ได้ทั่วไป ไม่มีความเสี่ยงเรื่องถูกระงับการใช้งาน ท่านสบายใจได้”มุมปากของอวี๋เฟยเหยียนกระตุก คิดในใจว่าแม่นางผู้นี้ช่างคิดการณ์รอบคอบเขาโกหกว่าตั๋วเงินของตนถูกระงับการใช้งาน นางจึงจำได้ว่าต้องไปตรวจสอบว่าตั๋วเงินเหล่านี้จะถูกระงับการใช้งานหรือไม่อันที่จริงเขาเพียงพูดจาเหลวไหลเรื่อยเปื่อย!อวี๋เฟยเหยียนยิ้ม หัวเราะร่าตอบ “ได้สิ วางใจข้าเถอะ ข้าจะจัดการให้เรียบร้อยแน่นอน”“ขอบคุณมาก!” เยี่ยนเว่ยฉือกล่าวจบก็หันหลังจากไปอวี๋เฟยเหยียนมองตั๋วเงินหนึ่งหมื่นตำลึงที่อยู่ตรงหน้า คิดถึงรายได้ของเยี่ยนเว่ยฉือในวันนี้แล้วก็อดขำไม่ได้ “แม่นางผู้นี้ยังซ่อนเงินส่วนตัวไว้ด้วย เจ้าคิดจะหนีไปไหนงั้นรึ?”อวี๋เฟยเหยียนเดาไม่ผิด เยี่ยนเว่ยฉือกำลังวางแผนเพื่อตนเองอยู่จริง ๆแต่นางไม่โง่หนีไปในตอน
ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 44 เรียนรู้ด้วยตนเอง
ถึงเวลาอาหารเย็น เยี่ยนเว่ยฉือ ซ่างกวนซี และอวี๋เฟยเหยียนที่เป็นแขกต่างก็รับประทานอาหารร่วมกันเยี่ยนเว่ยฉือมองอาหารเลิศรสบนโต๊ะ แล้วอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ “จางมามาเก่งจริง ๆ ทำอาหารได้เก่งนัก!”อวี๋เฟยเหยียนพูดด้วยความภาคภูมิใจ “นั่นแน่อยู่แล้ว จางมามาเป็นพี่เลี้ยงของข้า ไม่ว่าจะซักผ้า ทำอาหาร นั่นแน่อยู่แล้ว ไม่มีอะไรที่นางทำไม่ได้ ไม่มีอะไรที่นางไม่ชำนาญ”เยี่ยนเว่ยฉือเม้มปากแล้วแอบบ่นในใจ ‘ดังนั้นจึงเลี้ยงดูรัฐทายาทเช่นท่านกลายเป็นคนไร้ค่า ที่ต้องมาขอข้าวที่จวนองค์รัชทายาทกินเพราะไม่มีเงินสินะ’อวี๋เฟยเหยียนหันไปถามซ่างกวนซี “ศิษย์พี่ใหญ่ ร่างกายของท่านดีขึ้นหรือยัง?”แม้ว่าเขาไม่อยากยอมรับ แต่ซ่างกวนซีก็ยังต้องพยักหน้า เพราะพบว่ายาขมสองถ้วยของเยี่ยนเว่ยฉือมีประโยชน์ต่อการรักษาอาการป่วยของเขาจริง ๆเยี่ยนเว่ยฉือที่อยู่ข้าง ๆ กล่าวว่า “ไม่ต้องกังวล แค่ไข้หวัดธรรมดาเท่านั้น มีข้าอยู่ทั้งคน จะรักษาเขาไม่ได้เชียวหรือ?”“อ้อ? พูดถึงเรื่องนี้ ข้าก็อยากรู้เหมือนกันว่าเจ้าร่ำเรียนวิชารักษาโรคมาจากไหน? เรียนจากสำนักใด? เจ้าสำนักเป็นใครกัน?” อวี๋เฟยเหยียนพยายามสืบหาข้อมูลของเยี่ยนเว่ยฉ
ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 45 เมามายในห้วงฝัน
ซ่างกวนหลีโบกมือเป็นสัญญาณให้เถ้าแก่บ่อนพนันถอยออกไป จากนั้นจึงหันไปมองซ่างกวนเจวี๋ยด้วยความสงสัย “เวลานี้มืดค่ำแล้ว เจ้ามาที่นี่ได้อย่างไร?”ซ่างกวนเจวี๋ยหาที่นั่งลงแล้วกล่าวด้วยรอยยิ้ม “อะไรกัน? เสด็จพี่รองไม่ต้อนรับข้าหรือ ข้ามาเพื่อนำสิ่งดี ๆ มาให้ท่านนะ!”ซ่างกวนเจวี๋ยวางขวดกระเบื้องเคลือบสีขาวขนาดเล็กไว้บนโต๊ะซ่างกวนหลีอารมณ์ไม่ดี เหลือบมองสิ่งนั้นแล้วกล่าวอย่างไม่สบอารมณ์ “อย่าอ้อมค้อม! นี่มันอะไร?”ซ่างกวนเจวี๋ยหัวเราะ “สิ่งนี้มีนามว่า เมามายในห้วงฝัน”ซ่างกวนหลีขมวดคิ้ว “ของเล่นสนุกอีกแล้วหรือ? ข้าบอกเจ้าแล้วมิใช่รึ ว่าอย่ามัวแต่หมกมุ่นอยู่กับสตรี”“นี่นี่นี่ ท่านอย่าเพิ่งรีบตำหนิข้าสิ เสด็จพี่รองฟังข้าให้จบก่อน”ซ่างกวนหลีเหลือบมองเขา เป็นสัญญาณให้พูดต่อซ่างกวนเจวี๋ยกล่าวต่อไป “ได้ยินมาว่าคราวนี้เมื่อองค์ชายรัชทายาทกลับเมืองหลวง เขากลับมาเพียงลำพัง มิได้นำผู้ใดมาด้วย ขณะนี้จวนองค์รัชทายาทยังขาดแคลนผู้คน เสด็จพ่อจะต้องพระราชทานคนรับใช้ให้เขาแน่ ๆ และคนผู้นั้นจะต้องอยู่ในมือของฮองเฮา”“หมายความว่าอย่างไร?” ซ่างกวนหลีฟังแล้วไม่เข้าใจซ่างกวนเจวี๋ยชี้ไปที่ขวดเมามาย
ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 46 เยวี่ยฉงกัง
อันกั๋วกงกล่าวต่อไป “มารดาของนางมีนามว่าเยวี่ยฉงหรง ลุงของนางคือแม่ทัพเยวี่ยฉงกังผู้เกรียงไกรในอดีต”“เยวี่ยฉงกังหรือ? แม่ทัพผู้ทำลายเมืองสำคัญหลายแห่งของแคว้นเป่ยอิ้นจนสิ้นซาก และได้รับการสถาปนาเป็นติ้งเป่ยโหวโดยเสด็จพ่อ?” ซ่างกวนหลีถามอันกั๋วกงพยักหน้า “ถูกต้องแล้ว แม่ทัพผู้กล้าหาญที่สามารถสังหารแม่ทัพข้าศึกได้ด้วยตนเองท่ามกลางกองทัพนับหมื่น”แววตาของอันกั๋วกงเต็มไปด้วยความชื่นชมฮองเฮาทรงตรึกตรอง แล้วขมวดคิ้ว “ข้าจำได้ว่าตระกูลเยวี่ยเคยเป็นขุนนางต้องโทษ ถูกตัดสินประหารทั้งตระกูล แม้ว่าบุตรสาวที่ออกเรือนไปแล้วจะไม่ถูกพิพากษาโทษไปด้วย แต่เยี่ยนเว่ยฉือก็เป็นเชื้อสายของขุนนางต้องโทษ ชาติกำเนิดเช่นนี้มีอะไรไม่ธรรมดากัน?”อันกั๋วกงส่ายหน้าไม่เห็นด้วย “ฮองเฮา ขุนนางต้องโทษเป็นเพียงฐานะ สายเลือดต่างหากที่เป็นสิ่งสืบทอดตระกูล สมาชิกตระกูลเยวี่ยล้วนมีความสามารถในการรบและการต่อสู้ ในอดีตเยวี่ยฉงกังสามารถสังหารแม่ทัพข้าศึกได้ด้วยตนเองท่ามกลางกองทัพนับหมื่น ความกล้าหาญ ความเฉลียวฉลาด และความสามารถในการต่อสู้ของเขาล้วนไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาจะเทียบเคียงได้” “เยี่ยนเว่ยฉือคนนี้มีสายเลือดของต
ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 47 ผู้มาเยือนเจตนาร้าย
ซ่างกวนซีพยักหน้า กำลังจะสั่งให้อวี๋เฟยเหยียนจากไป แต่จู่ ๆ จางมามาก็เดินเข้ามาทางประตู แล้วกล่าวว่า “ทูลองค์รัชทายาท องค์ชายรองนำข้ารับใช้มายังจวนของพระองค์หลายคน บอกว่าเป็นของกำนัลที่ฝ่าบาททรงโปรดประทานให้”ซ่างกวนซีขมวดคิ้ว “ส่งสายลับมาแล้วสินะ”อวี๋เฟยเหยียนเบ้ปาก “อาจจะมีมือสังหารปะปนอยู่ด้วยก็ได้ ศิษย์พี่ใหญ่ ให้ข้าช่วยท่านไล่พวกนั้นออกไปเถอะ”ซ่างกวนซีส่ายหน้า “เปล่าประโยชน์ หากปฏิเสธครั้งหนึ่ง ก็จะมีครั้งที่สอง หากเราปฏิเสธอย่างเด็ดขาด ก็จะถูกอันกั๋วกงกล่าวหาว่าฝ่าฝืนราชโองการ ช่างเถิด ให้พวกเขาเข้ามานั่นแหละ”จางมามาถาม “เช่นนั้น...ให้ หม่อมฉันไปพาพวกเขามาให้ฝ่าบาทพิจารณาดีหรือไม่เพคะ?”ซ่างกวนซีครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วกล่าวว่า “ไม่จำเป็น ข้าไม่มีเวลาสนใจพวกเขา พาพวกเขาไปให้พระชายาจัดการเถิด”เยี่ยนเว่ยฉือมิได้ปรารถนาจะเป็นพระชายาของเขาหรอกหรือ?ในเมื่ออยากเป็นพระชายา ก็ต้องสามารถจัดการกับปัญหาภายในเรือนได้ซ่างกวนซีอยากจะดูว่า เยี่ยนเว่ยฉือมีความสามารถเพียงพอที่จะรับมือกับสัตว์ป่าเหล่านี้หรือไม่จางมามารีบรับคำสั่งแล้วจากไปส่วนอวี๋เฟยเหยียนก็ติดตามออกไปด้วยความตื
ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 48 ซ่างกวนหลีผู้แสนสามหาว
“เหอะ เกินไปหรือ? ข้ามาเยี่ยมพี่ชายข้า ตรงไหนที่เรียกว่าเกินเลย?”ปัง! เมื่อซ่างกวนหลีพูดจบ เขาก็เตะเก้าอี้ในห้องตำราจนล้มคว่ำอวี๋เฟยเหยียนโกรธจนอยากจะเข้าไปขวาง แต่ถูกซ่างกวนซีดึงแขนไว้“ศิษย์พี่ใหญ่ ท่าน...” อวี๋เฟยเหยียนกลืนคำพูดลงคอ เพราะซ่างกวนซีส่ายหน้าให้เขาซ่างกวนหลีเห็นเช่นนั้นก็ยิ้มเยาะอย่างเย็นชา “ไม่น่าเชื่อเลยว่าจวนองค์รัชทายาทที่ทรุดโทรมเช่นนี้ จะมีห้องตำราที่เป็นระเบียบเรียบร้อยเช่นนี้ได้ ดูเหมือนว่าเสด็จพี่ผู้ขยันหมั่นเพียรของข้า จะตั้งอกตั้งใจทำงานไม่ว่าจะอยู่ที่ใดก็ตาม! ใครก็ได้ จัดการทุบทำลายเสียให้หมด!”องครักษ์ของซ่างกวนหลีรีบเข้ามา แล้วทุบทำลายห้องตำราอย่างไร้ความปรานีอวี๋เฟยเหยียนปกป้องซ่างกวนซีไว้ตรงมุมห้อง ได้แต่ปล่อยให้พวกเขาทำตามใจชอบ“หยุดนะ!” เสียงร้องของหญิงสาวดังขึ้นจากลานบ้านทุกคนหันไปมอง เห็นเยี่ยนเว่ยฉือเดินเข้ามาด้วยความโกรธเกรี้ยวซ่างกวนหลีมองไปที่เยี่ยนเว่ยฉือ แล้วแสดงสีหน้าประหลาดใจเล็กน้อยนึกในใจว่า “นางผู้นี้มีรูปโฉมเช่นนี้เอง วันนั้นที่ออกมาจากคุก ผมเผ้ารุงรัง มองไม่ออกว่ามีรูปโฉมอย่างไร ตอนนี้ล้างหน้าล้างตาแล้ว กลับมีรูปโฉมที่งด
ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 49 บัดนี้สติสตังข้าไม่อยู่กับร่องกับรอย!
ซ่างกวนหลีชักมือกลับอย่างโกรธแค้น ตำหนิว่า “เยี่ยนเว่ยฉือ เจ้าช่างไร้ยางอายเสียจริง รู้หรือไม่ว่าหากคำพูดเหล่านี้แพร่กระจายออกไป ชื่อเสียงของเจ้าก็จะมัวหมอง เจ้ากล้าล่อลวงน้องเขยของตนเอง ไม่กลัวจะถูกโยนเข้าเล้าหมูหรืออย่างไร?”“น่าขันสิ้นดี!” เยี่ยนเว่ยฉือหัวเราะเสียงดัง “ชื่อเสียงนั้นมีทั้งดีและร้ายอดีตคืออดีต บัดนี้สติสตังข้าไม่อยู่กับร่องกับรอย! ข้าเยี่ยนเว่ยฉือ แม้แต่ความตายก็ไม่กลัว แล้วจะกลัวชื่อเสียงมัวหมองไปไย?”“อุ๊บ...” คำพูดนี้ทำให้อวี๋เฟยเหยียนเกือบหัวเราะออกมาแต่เยี่ยนเว่ยฉือยังพูดไม่จบ นางกล่าวต่อ “ท่านหาว่าข้าล่อลวงน้องเขยตนเองงั้นหรือ? ไม่หัดส่องกระจกดูตัวเองเสียบ้าง ท่านมีอะไรให้ข้าจะต้องเปลืองตัวล่อลวง? หน้าตาอัปลักษณ??ของท่าน หรือจิตใจอันต่ำช้าของท่านกัน?”“บังอาจ!” ซ่างกวนหลีโกรธจนพูดไม่ออก เขาไม่เคยเห็นหญิงใดปากร้ายเช่นนี้มาก่อนเยี่ยนเว่ยฉือกล่าวเสียงเย็นชา “ออกไป! ออกไปจากจวนรัชทายาทเดี๋ยวนี้ มิเช่นนั้นข้าจะไปตะโกนกลางถนนว่าท่านบุกเข้ามาในจวนของข้าแล้วข่มขืนข้า! ข้าเยี่ยนเว่ยฉือแม้ตายก็ไม่กลัว ว่าแต่ท่านเถอะ ซ่างกวนหลี หน้าท่านหนาขนาดนั้นหรือไม่?”เยี่ยนเว
Latest chapter
ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 100 จะทำให้เจ้าอับอาย!
ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 99 ศัตรูที่พบกันอย่างง่ายดาย
ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 98 หวั่นไหวเข้าแล้ว!
ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 97 ร่มกระดาษน้ำมัน
ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 96 ปัดความรับผิดชอบ
ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 95 การโค่นสิ่งหนึ่งเพื่อดึงให้อีกสิ่งผงาด
ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 94 วิธีการใด
ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 93 ช่างเป็นสุภาพบุรุษที่อ่อนโยนเสียจริง
ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 92 จิตวิญญาณสาวน้อยหวั่นไหว
