บทที่ 47 ผู้มาเยือนเจตนาร้าย

ซ่างกวนซีพยักหน้า กำลังจะสั่งให้อวี๋เฟยเหยียนจากไป แต่จู่ ๆ จางมามาก็เดินเข้ามาทางประตู แล้วกล่าวว่า “ทูลองค์รัชทายาท องค์ชายรองนำข้ารับใช้มายังจวนของพระองค์หลายคน บอกว่าเป็นของกำนัลที่ฝ่าบาททรงโปรดประทานให้”

ซ่างกวนซีขมวดคิ้ว “ส่งสายลับมาแล้วสินะ”

อวี๋เฟยเหยียนเบ้ปาก “อาจจะมีมือสังหารปะปนอยู่ด้วยก็ได้ ศิษย์พี่ใหญ่ ให้ข้าช่วยท่านไล่พวกนั้นออกไปเถอะ”

ซ่างกวนซีส่ายหน้า “เปล่าประโยชน์ หากปฏิเสธครั้งหนึ่ง ก็จะมีครั้งที่สอง หากเราปฏิเสธอย่างเด็ดขาด ก็จะถูกอันกั๋วกงกล่าวหาว่าฝ่าฝืนราชโองการ ช่างเถิด ให้พวกเขาเข้ามานั่นแหละ”

จางมามาถาม “เช่นนั้น...ให้ หม่อมฉันไปพาพวกเขามาให้ฝ่าบาทพิจารณาดีหรือไม่เพคะ?”

ซ่างกวนซีครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วกล่าวว่า “ไม่จำเป็น ข้าไม่มีเวลาสนใจพวกเขา พาพวกเขาไปให้พระชายาจัดการเถิด”

เยี่ยนเว่ยฉือมิได้ปรารถนาจะเป็นพระชายาของเขาหรอกหรือ?

ในเมื่ออยากเป็นพระชายา ก็ต้องสามารถจัดการกับปัญหาภายในเรือนได้

ซ่างกวนซีอยากจะดูว่า เยี่ยนเว่ยฉือมีความสามารถเพียงพอที่จะรับมือกับสัตว์ป่าเหล่านี้หรือไม่

จางมามารีบรับคำสั่งแล้วจากไป

ส่วนอวี๋เฟยเหยียนก็ติดตามออกไปด้วยความตื