LOGINShare
1 - เด็กคุณแม่
Last Updated:
2025-01-18 01:18:04เปรี้ยง!
เปรี้ยง!
เปรี้ยง!
เสียงฟ้าผ่าฟ้าร้องดังอยู่ด้านนอก แต่คนข้างในห้องไม่ได้สนใจเลยว่าตอนนี้ฝนฟ้าพายุข้างนอกจะน่ากลัวแค่ไหน เพราะตัณหาราคะกำลังครอบงำพวกเขาทั้งสองอยู่ ร่างเปลือยเปล่าของทั้งสองเคลื่อนไหวบิดพลิ้วไปตามจังหวะโยกเร่าของร่างกายที่สอดประสานแทรกกลืนบดเบียดเสียดสีเร่าร้อนเข้าออกเป็นจังหวะ
“อ่า...อืม...ไม่ไหวแล้วติณณ์” เสียงครางกระเส่าหวานพร่าเปล่งออกมาแข่งกับเสียงฟ้าร้องข้างนอกพร้อมแอ่นเร่าร่างเปลือยของตัวเองขึ้นหาคนตัวโตเหนือร่าง
“อือ...ใจเย็นๆ จูลี่ อือ...” ไม่ใช่แค่หล่อนที่ร้อนรุ่มทรมานเสียวกลางร่าง เขาเองก็เสียวร้อนไม่แพ้หล่อน เคลื่อนไหวเข้าออกจังหวะเร่าร้อนหนักหน่วง เพื่อส่งตัวเองให้ถึงสวรรค์พร้อมกับเสียงฝนที่กระหน่ำตกอยู่ข้างนอกบ้าน
เปรี้ยง!
เปรี้ยง!
เปรี้ยง!
ระหว่างที่ทั้งสองกำลังระเริงสวาทกันในขณะฝนตกอยู่นั้น หน้าห้องของติณณ์ก็มีใครบางคนเดินผ่านมาพอดี และเผอิญได้ยินเสียงครางพร่าของทั้งสองที่ประตูห้องปิดแนบไม่สนิท เท้าเล็กหยุดเดินมาแนบเอียงหูฟังเสียงของเจ้าของห้องอย่างไร้มารยาท โดยไม่สนใจร่างที่เปียกปอนของตัวเองแม้แต่น้อย แนบหูไปกับประตูห้องพร้อมกับแง้มประตูออกดู แล้วเธอก็ต้องปิดปากตัวเองไว้ทันทีเมื่อเห็นภาพเปลือยของทั้งสองแล้วรีบสาวเท้าเดินเร็วๆ ออกจากตรงนี้ เพราะว่าภาพของติณณ์กับคู่ควงคนล่าสุดของเขากำลังฟัดกันนัวบนเตียง
เปรี้ยง!
เปรี้ยง!
เปรี้ยง!
สาวน้อยปิดประตูห้องของตัวเองด้วยหัวใจที่สั่นรัวและเสียใจ หล่อนแอบรักชายหนุ่มเจ้าของห้องตั้งแต่ยังเด็ก ตอนนั้นอายุ 7 ขวบ ที่คุณท่านไปรับเธอมาจากบ้านเด็กกำพร้า ร้อยรัก เรียนคำ หรือรัก วัย 20 ปี เธอรู้แต่ว่าตอนเด็กแม่เอาเธอไปทิ้งหน้าบ้านเด็กกำพร้าและในเวลาต่อมาคุณท่านก็รับหล่อนมาเลี้ยงดูเหมือนลูกสาวคนหนึ่ง แต่หล่อนก็เจียมตัวรู้สถานะของตัวเองดีว่าตัวเองเป็นแค่กาฝากที่ท่านนำมาเลี้ยงดู และหล่อนก็รู้ดีว่าลูกชายของท่านนั้นไม่ชอบหน้าเธอตั้งแต่เด็ก จนทุกวันนี้เขาก็ยังเกลียดเธอ ไม่ชอบหน้าเธอ ซึ่งเธอเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไร ทำไมเขาถึงเกลียดเธอ
“เธอน่าจะชินได้แล้วยัยรัก”
หล่อนบอกตัวเองแล้วปลดเปลื้องชุดนักศึกษาที่เปียกของตัวเองออกและอาบน้ำเปลี่ยนชุดใหม่ ก่อนจะนำเสื้อผ้าที่เปียกใส่ตะกร้าเพื่อจะนำลงไปซักข้างล่างของตึก แม้อยู่บ้านหลังนี้จะได้รับการดูแลแบบคุณหนู แต่เธอก็เป็นแค่กาฝาก เธอจึงเลือกทำทุกอย่างเอง เช่น ซักผ้า รีดผ้า ช่วยแม่บ้านทำความสะอาดบ้านและทำอาหาร เวลาที่เธอว่างจะช่วยทุกคนในบ้านเสมอ
“กลับมาแล้วเหรอลูก ฝนตกหนักขนาดนี้หนูนั่งรถอะไรมาลูก” ปรางทิพย์กำลังจะเดินขึ้นไปชั้นบนเห็นร้อยรักเดินถือตะกร้าผ้าลงมาสุดทางบันไดพอดีจึงถาม เพราะตอนนี้ฝนยังคงตกแรงไม่มีทีท่าว่าจะหยุดง่ายๆ เสียด้วย
“เพื่อนมาส่งค่ะคุณท่าน” เธอบอกผู้มีพระคุณ
“เพื่อนคนไหนลูก แล้วนั่นชุดเปียกเหรอลูก”
“อาร์มค่ะคุณท่าน พอดีเปียกตอนวิ่งเข้ามาในบ้านเลยจะเอาไปซักค่ะ”
“คนที่จีบลูกใช่ไหม ที่มาบ่อยๆ แล้วทำไมไม่ให้เขาเข้ามาส่งในบ้านเราล่ะลูก” นางถามเพราะว่าร้อยรักให้เพื่อนส่งแค่หน้าบ้านตลอด แม้ว่านางจะเห็นไกลๆ ว่าเป็นผู้ชายมาส่ง แต่ก็อยากให้หญิงสาวเชิญชวนอีกฝ่ายเข้ามาในบ้าน
“หนู...”
“ครั้งหน้าชวนเพื่อนมาดื่มน้ำที่บ้านด้วยนะถ้ามาส่งอีก เราเป็นเจ้าบ้านต้องมีมารยาท ไปซักผ้าเถอะหนูรัก เดี๋ยวฉันจะขึ้นไปบนห้องสักหน่อย”
“ค่ะคุณท่าน” แล้วทั้งสองก็เดินแยกกันไปทางที่ต่างฝ่ายต่างตั้งใจแต่แรก
พอมาถึงห้องซักผ้า ร้อยรักก็แยกเสื้อผ้าของตัวเอง เสื้อสีขาวและตัวไหนสีตกเธอจะซักมือเอง เมื่อจัดการแยกเรียบร้อยก็นำเสื้อผ้าที่สีไม่ตกและเป็นผ้าสีนำปั่นในเครื่องซักผ้า ส่วนที่ซักมือก็จัดการซักเหมือนที่เคยทำ แต่ขณะกำลังนั่งซักขยี้ผ้าอยู่นั้นก็มีเสื้อลอยมาจากไหนไม่รู้กระแทกกับหน้าของเธอ
ตุ้บ!
“ซักให้ฉันด้วย” โยนเสื้อใส่หน้าคนที่นั่งซักผ้าพร้อมกับสั่ง
“ค่ะ” ร้อยรักตอบรับคำสั่งเพียงสั้นๆ ถึงจะไม่เข้าใจและงงที่เขามาห้องซักผ้าได้ยังไง และมาตอนไหน อีกอย่างเสื้อผ้าของเขาจะมีคนไปนำมาซักอยู่แล้ว เขาไม่น่าต้องลงมาเอง
“ซักให้สะอาดล่ะ เสื้อตัวนี้ตัวโปรดฉัน มันเปื้อนลิปสติกของจูลี่ ฉันกลัวมันซักไม่ออกเลยว่าจะมาซักเอง แต่ลงมาเห็นเธอกำลังซักอยู่เลยให้เธอซักให้ดีกว่า เพราะมันคงสะอาดกว่าฉันซักเอง”
น้ำเสียงห้วนๆ เปล่งลอดออกมาจากปากของติณณ์ กรอบการ หรือติณณ์ วัย 34 ปี เจ้าของโชว์รูมนำเข้ารถสปอร์ตรายใหญ่ที่สุดของประเทศไทยในตอนนี้ ชายหนุ่มรับธุรกิจนี้มาจากผู้เป็นพ่อเมื่อ 5 ปีก่อน และเมื่อ 2 ปีที่แล้ว พ่อของเขาก็เพิ่งมาจากไปโดยโรคหัวใจ และนั่นทำให้เขาเข้ามาบริหารงานอย่างเต็มตัว ทั้งๆ ที่เมื่อก่อนช่วยพ่อดูแลบริหารลับๆ เท่านั้น
“ค่ะ”
“ดี ถ้าไม่สะอาดเป็นเรื่องแน่” พูดจบก็เดินจากไปโดยไม่เหลียวหลังกลับมาในห้องซักผ้าอีก ส่วนร้อยรักได้แต่มองเสื้อที่กำแน่นในมือและมองรอยลิปสติกรูปปากที่คอเสื้อและตามแขนเสื้อของเขาแล้วน้ำตาคลอ
หลังจากฝนหยุดตก จูลี่คู่ขาของติณณ์ก็กลับไปพร้อมกับมื้อเย็นที่ตั้งโต๊ะเสร็จพอดี ปรางทิพย์นั่งหัวโต๊ะมองเด็กสาวในอุปการะของตัวเองกำลังช่วยเด็กรับใช้ในบ้านจัดเตรียมอาหารบนโต๊ะ เพราะร้อยรักเป็นเด็กดีแบบนี้ไง นางถึงรักและเอ็นดูและรู้สึกดีใจที่ในอดีตตัวเองรับเด็กสาวมาดูแล
“มานั่งเถอะหนูรัก ให้เด็กๆ ทำต่อก็ได้”
“ไม่เป็นไรค่ะคุณท่าน หนูอยากช่วย”
“ปล่อยยัยเฉิ่มเถอะครับแม่ปราง เขาอยากทำ อย่าไปห้ามเขาเลย” ติณณ์เดินล้วงกระเป๋ากางเกงขาสั้นสามส่วนเดินเข้ามาในห้องรับประทานอาหารด้วยท่าทางสบาย
“ถ้าพูดดีๆ ไม่ได้ก็ไม่ต้องพูดตาติณณ์” ปรางทิพย์เอ็ดลูกชาย
“ครับ ผมแตะไม่ได้เลยเด็กของคุณแม่เนี่ย ตักข้าวได้แล้วฉันหิว” แล้วก็หันไปตะคอกสั่งเด็กดีของคุณแม่ตัวเอง
“ค่ะ” ร้อยรักรีบตักข้าวให้เขาทันทีเมื่อเขาสั่งเสียงดัง
“นึกว่ากินแม่จูลี่นั่นอิ่มจนกินข้าวเย็นไม่ลงแล้วซะอีก” ปรางทิพย์อดเอ่ยเหน็บแนมลูกไม่รักดีของตัวเองไม่ได้
“อิ่มน่ะอิ่มกายครับแม่ปราง แต่อิ่มท้องต้องข้าว” แล้วก็ตักอาหารตรงหน้ามาใส่จานข้าวตัวเองที่ร้อยรักตักให้เสร็จ ทานโดยไม่สนใจจะพูดอะไรต่อ ส่วนร้อยรักก็ตักข้าวให้ผู้มีพระคุณของตัวเอง ก่อนจะตักให้ตัวเองแล้วไปนั่งที่ประจำของตนและเริ่มลงมือทานเช่นกันพร้อมกับตักอาหารให้กับผู้มีพระคุณ
“ขอบคุณจ้ะหนูรัก” ปรางทิพย์ตักอาหารให้เด็กสาวกลับบ้าง
หึ!
ภาพของแม่ของเขากับร้อยรักทำให้เขาอดขำในลำคอไม่ได้ แล้วคว้าแก้วน้ำมาดื่มจนหมดแก้วพร้อมกับลุกขึ้น
“อิ่มแล้วเหรอพ่อติณณ์” ปรางทิพย์เห็นลูกชายลุกขึ้น
“จะว่าอิ่มก็ไม่เชิง เพราะผมกินไม่ลงแล้วตอนนี้” พูดจบก็เดินออกไปจากตรงนี้ทันที
“อย่าใส่ใจพี่เขาเลยนะลูก” ปรางทิพย์ปลอบเด็กสาวที่ก้มหน้าเศร้า เพราะรู้ดีว่าสาเหตุมาจากตนที่ทำให้เขาทานข้าวไม่ลง
“หนูไม่เป็นไรค่ะคุณท่าน หนูชินแล้ว” ใช่...ชินแล้ว เพราะเขาเป็นแบบนี้ตั้งแต่เด็กจนตอนนี้เธอเรียนมหาวิทยาลัยปีสองแล้ว
“ทานต่อเถอะลูก อย่าไปสนใจคนนิสัยไม่ดีเลย สนใจก็มีแต่จะเสียสุขภาพจิตเปล่าๆ” นางบอกเด็กสาวพร้อมกับยื่นมือไปลูบหัวทุยเล็กของเด็กสาวเบาๆ
“ค่ะคุณท่าน”
เธอตักกับข้าวให้ท่านพร้อมกับตักให้ตัวเอง แม้จะบอกไม่คิด แต่ใจเธอก็คิดอยู่ดี เธออยากให้เขาสนใจ ใส่ใจ พูดเพราะๆ ด้วยเหมือนกับผู้หญิงที่เขาชอบควงและชอบพามาค้างที่บ้าน การที่เขาพาผู้หญิงคนอื่นเข้ามานอนค้างอ้างแรมที่บ้านด้วย ใช่ว่าคุณท่านจะเห็นด้วย ท่านก็เคยบอกห้ามแล้ว แต่ติณณ์ไม่ยอมฟังก็ยังพามาค้างด้วยตลอด จนตอนนี้ท่านปลงแล้ว ไม่สนใจแล้ว อยากทำอะไรก็เชิญเลย
Related chapters
ร้อยรักราคีชัง 2 - คนเมา 1
หนึ่งอาทิตย์ต่อมา ร้อยรักติดงานที่มหาวิทยาลัยต้องกลับดึก และช่วงนี้เป็นช่วงฤดูฝน อานนท์ก็อาสาขับรถมาส่งเธอเหมือนทุกครั้ง เมื่อลงจากรถเดินเข้ามาในบ้านก็เห็นติณณ์กำลังเดินเซขึ้นบันไดบ้าน ซึ่งรู้ทันทีว่าเขาเมา เพราะวันนี้เป็นวันศุกร์ พรุ่งนี้เขาไม่ได้ไปทำงาน ทุกเย็นวันศุกร์ชายหนุ่มจะดื่มจนเมากลับมาบ้านทุกครั้ง ร้อยรักรีบสาวเท้าเดินกึ่งวิ่งไปช่วยประคองร่างใหญ่ที่กำลังจะเซล้มและก็รับได้ทันเวลาพอดี แต่ตัวเขาใหญ่และหนักจึงทำให้เธอรับน้ำหนักของชายหนุ่มไม่ได้จนเธอล้มก้นกระแทกพื้นโดยมีร่างของเขาล้มทับอยู่เหนือร่าง โอ๊ย! ตุ้บ! “อะไรวะ เพราะเธอเลยฉันถึงล้ม” ติณณ์โวยวายใส่คนที่วิ่งเข้ามารับตนโดยไม่สำนึกเลยว่าหญิงสาวมารับตัวเองเพื่อไม่ให้ล้มก้นกระแทกพื้นแล้วเขายังจะมาต่อว่าเธออีก “ขอโทษค่ะ” เธอขอโทษเขาพร้อมกับดันเขาที่นั่งทับเธอให้ลุกขึ้น เพราะเธอรับน้ำหนักเขาไม่ไหว “รู้ก็ดีแล้ว” ติณณ์ประคองร่างตัวเองลุกขึ้นพร้อมกับคว้าจับราวบันไดยึดร่างตัวเองไว้ “ให้รักช่วยไหมคะ” ด้วยกลัวว่าเขาจะตกบันไดเลยขันอาสา “ก็ดีเหมือนกัน เธอเพิ่งกลับ” ห
Last Updated : 2025-01-18ร้อยรักราคีชัง 2 - คนเมา 2
เช้าวันเสาร์ร้อยรักไม่มีเรียน เธอจึงตื่นแต่เช้าเหมือนปกติที่ตื่นเป็นประจำมาช่วยงานแม่บ้านในบ้านทำความสะอาดแต่เช้า และก็ช่วยทำมื้อเช้าให้กับผู้มีพระคุณพร้อมกับลูกชายของท่าน เมื่อทำมื้อเช้าเสร็จเธอจึงกลับขึ้นไปบนห้อง เพราะเช้านี้เธอไม่พร้อมจะเจอหน้าของติณณ์ ด้วยภาพเมื่อคืนยังคงติดตรึงใจและความรู้สึก เขาเป็นจูบแรกของหล่อนด้วย เขาทำแบบนั้นทำไม ทั้งๆ ที่เขาเกลียดเธอ ด้านปรางทิพย์ลงมาทานมื้อเช้าเห็นเด็กตักข้าวต้มปลามาให้ตัวเองจึงถามหาร้อยรักก็ได้ความว่าเช้านี้หญิงสาวไม่หิว นางก็ได้แต่พยักหน้ารับรู้แล้วมองไปยังทางหน้าห้องรับประทานอาหาร ที่ตอนนี้ลูกชายคนดีน้อยของนางเดินเข้ามา นางจึงสั่งให้เด็กตักข้าวต้มปลาให้ลูกชายตัวเองบ้าง ติณณ์ไม่เห็นร้อยรักร่วมรับประทานอาหารด้วยจึงได้แต่กระตุกยิ้มมุมปากทานอาหารเช้าด้วยความอร่อยกว่าทุกวัน พร้อมกับชวนผู้เป็นแม่พูดคุยและชวนท่านไปเที่ยวพักผ่อน หรือว่าท่านอยากไปเที่ยวไหนกับเพื่อนๆ หรือเปล่าในช่วงนี้ เขาจะเป็นสปอนเซอร์ออกค่าใช้จ่ายให้แม่และเพื่อนๆ ของแม่เอง “ทำไมลูกชายแม่ดูใจดีแปลกๆ” ปรางทิพย์เอ่ยถามลูกชายพร้อมกับตักข้าวต้มเข้าปา
Last Updated : 2025-01-18
Latest chapter
ร้อยรักราคีชัง 2 - คนเมา 2
เช้าวันเสาร์ร้อยรักไม่มีเรียน เธอจึงตื่นแต่เช้าเหมือนปกติที่ตื่นเป็นประจำมาช่วยงานแม่บ้านในบ้านทำความสะอาดแต่เช้า และก็ช่วยทำมื้อเช้าให้กับผู้มีพระคุณพร้อมกับลูกชายของท่าน เมื่อทำมื้อเช้าเสร็จเธอจึงกลับขึ้นไปบนห้อง เพราะเช้านี้เธอไม่พร้อมจะเจอหน้าของติณณ์ ด้วยภาพเมื่อคืนยังคงติดตรึงใจและความรู้สึก เขาเป็นจูบแรกของหล่อนด้วย เขาทำแบบนั้นทำไม ทั้งๆ ที่เขาเกลียดเธอ ด้านปรางทิพย์ลงมาทานมื้อเช้าเห็นเด็กตักข้าวต้มปลามาให้ตัวเองจึงถามหาร้อยรักก็ได้ความว่าเช้านี้หญิงสาวไม่หิว นางก็ได้แต่พยักหน้ารับรู้แล้วมองไปยังทางหน้าห้องรับประทานอาหาร ที่ตอนนี้ลูกชายคนดีน้อยของนางเดินเข้ามา นางจึงสั่งให้เด็กตักข้าวต้มปลาให้ลูกชายตัวเองบ้าง ติณณ์ไม่เห็นร้อยรักร่วมรับประทานอาหารด้วยจึงได้แต่กระตุกยิ้มมุมปากทานอาหารเช้าด้วยความอร่อยกว่าทุกวัน พร้อมกับชวนผู้เป็นแม่พูดคุยและชวนท่านไปเที่ยวพักผ่อน หรือว่าท่านอยากไปเที่ยวไหนกับเพื่อนๆ หรือเปล่าในช่วงนี้ เขาจะเป็นสปอนเซอร์ออกค่าใช้จ่ายให้แม่และเพื่อนๆ ของแม่เอง “ทำไมลูกชายแม่ดูใจดีแปลกๆ” ปรางทิพย์เอ่ยถามลูกชายพร้อมกับตักข้าวต้มเข้าปา
ร้อยรักราคีชัง 2 - คนเมา 1
หนึ่งอาทิตย์ต่อมา ร้อยรักติดงานที่มหาวิทยาลัยต้องกลับดึก และช่วงนี้เป็นช่วงฤดูฝน อานนท์ก็อาสาขับรถมาส่งเธอเหมือนทุกครั้ง เมื่อลงจากรถเดินเข้ามาในบ้านก็เห็นติณณ์กำลังเดินเซขึ้นบันไดบ้าน ซึ่งรู้ทันทีว่าเขาเมา เพราะวันนี้เป็นวันศุกร์ พรุ่งนี้เขาไม่ได้ไปทำงาน ทุกเย็นวันศุกร์ชายหนุ่มจะดื่มจนเมากลับมาบ้านทุกครั้ง ร้อยรักรีบสาวเท้าเดินกึ่งวิ่งไปช่วยประคองร่างใหญ่ที่กำลังจะเซล้มและก็รับได้ทันเวลาพอดี แต่ตัวเขาใหญ่และหนักจึงทำให้เธอรับน้ำหนักของชายหนุ่มไม่ได้จนเธอล้มก้นกระแทกพื้นโดยมีร่างของเขาล้มทับอยู่เหนือร่าง โอ๊ย! ตุ้บ! “อะไรวะ เพราะเธอเลยฉันถึงล้ม” ติณณ์โวยวายใส่คนที่วิ่งเข้ามารับตนโดยไม่สำนึกเลยว่าหญิงสาวมารับตัวเองเพื่อไม่ให้ล้มก้นกระแทกพื้นแล้วเขายังจะมาต่อว่าเธออีก “ขอโทษค่ะ” เธอขอโทษเขาพร้อมกับดันเขาที่นั่งทับเธอให้ลุกขึ้น เพราะเธอรับน้ำหนักเขาไม่ไหว “รู้ก็ดีแล้ว” ติณณ์ประคองร่างตัวเองลุกขึ้นพร้อมกับคว้าจับราวบันไดยึดร่างตัวเองไว้ “ให้รักช่วยไหมคะ” ด้วยกลัวว่าเขาจะตกบันไดเลยขันอาสา “ก็ดีเหมือนกัน เธอเพิ่งกลับ” ห
ร้อยรักราคีชัง 1 - เด็กคุณแม่
เปรี้ยง! เปรี้ยง!เปรี้ยง!เสียงฟ้าผ่าฟ้าร้องดังอยู่ด้านนอก แต่คนข้างในห้องไม่ได้สนใจเลยว่าตอนนี้ฝนฟ้าพายุข้างนอกจะน่ากลัวแค่ไหน เพราะตัณหาราคะกำลังครอบงำพวกเขาทั้งสองอยู่ ร่างเปลือยเปล่าของทั้งสองเคลื่อนไหวบิดพลิ้วไปตามจังหวะโยกเร่าของร่างกายที่สอดประสานแทรกกลืนบดเบียดเสียดสีเร่าร้อนเข้าออกเป็นจังหวะ“อ่า...อืม...ไม่ไหวแล้วติณณ์” เสียงครางกระเส่าหวานพร่าเปล่งออกมาแข่งกับเสียงฟ้าร้องข้างนอกพร้อมแอ่นเร่าร่างเปลือยของตัวเองขึ้นหาคนตัวโตเหนือร่าง“อือ...ใจเย็นๆ จูลี่ อือ...” ไม่ใช่แค่หล่อนที่ร้อนรุ่มทรมานเสียวกลางร่าง เขาเองก็เสียวร้อนไม่แพ้หล่อน เคลื่อนไหวเข้าออกจังหวะเร่าร้อนหนักหน่วง เพื่อส่งตัวเองให้ถึงสวรรค์พร้อมกับเสียงฝนที่กระหน่ำตกอยู่ข้างนอกบ้านเปรี้ยง!เปรี้ยง! เปรี้ยง! ระหว่างที่ทั้งสองกำลังระเริงสวาทกันในขณะฝนตกอยู่นั้น หน้าห้องของติณณ์ก็มีใครบางคนเดินผ่านมาพอดี และเผอิญได้ยินเสียงครางพร่าของทั้งสองที่ประตูห้องปิดแนบไม่สนิท เท้าเล็กหยุดเดินมาแนบเอียงหูฟังเสียงของเจ้าของห้องอย่างไร้มารยาท โดยไม่สนใจร่างที่เปียกปอนของตัวเองแม้แต่น้อย แนบหูไปกับประตูห้องพร้อมกั
