“อ๊า น้องเนวิลขา อ๊ะ ร..แรงกว่านี้อีกค่ะ อื้อ กระแทกพี่มาเลยค่ะ อ๊าส์ เสียว”
“หึ ร่าน” ถ้อยคำพูดอันหยาบคายกล่าวออกมา พร้อมมือหนาฟาดลงไปที่แก้มก้นอวบพรางกระแทกกระทั้นความเป็นชายเข้าใส่ตัวเอลลี่รุ่นพี่คณะปีสี่อย่างหนักหน่วง เพี๊ยะ! พั่บ พั่บ พั่บ! เสียงเนื้อกระทบกันดังก้อนในห้องนํ้าหญิง เป็นเรื่องธรรมดาที่เขาทำประจำในมหาลัย แม้แต่เอลลี่รุ่นพี่สาวฮ๊อดที่กำลังโค้งบั้นท้ายหันหลังให้กับเขาคนนี้ก็เสนอตัวเข้ามาหาเขาเอง “อ๊า พ..พี่จะเสร็จค่ะ อ๊า น..น้องเนวิล” ปึก ปึก ปึก! “อ่าส์” เร่งจังหวะรัวเร็วจนรุ่นพี่สาวหายใจแทบไม่ทัน คำรามเสียงดังพัวพันกับเสียงครวญครางหญิงไต้ร่าง นานอีกหลายนาทีก่อนที่จะพ่นนํ้าขุ่นออกมาเต็มเครื่องป้องกัน ดึงท่อนเอ็นใหญ่ออกจากร่องสวาทพรางถอดมันออกและทิ้งลงไปในถังขยะ “หวังว่าพี่จำที่เราคุยกันได้นะครับ หลังจากนี้พี่ไม่มีสิทธิ์โทรมากวนหรือเข้ามายุ่งเรื่องส่วนตัวผม” เนวิลเอ่ยขึ้นนํ้าเสียงเรียบภายไต้ใบหน้านิ่งเฉยดั่งกับเรื่องเมื่อกี้ไม่เคยเกิดขึ้น สิ้นสุดคำพูดแทงใจ สองเท้ายาวก้าวเดินออกไปอย่างไม่สนใจไยดี “ถึงจะปากร้ายไปหน่อยก็เถอะ แต่ถ้าพี่อยากได้พี่ก็ต้องได้” สายตามองตามคนที่เดินออกไป รอยยิ้มบนใบหน้าบ่งบอกว่าเธอจะไม่ยอมหยุดเพียงเท่านี้แน่นอน มีครั้งแรกก็ต้องมีครั้งที่สอง ผู้ชายคนไหนล่ะที่จะกล้าปฏิเสธเมื่อมีสาวสวยเสนอให้ต่อหน้าต่อตา “นี่ไอ้วิลมันหายหัวไปไหนของมันอีกวะ” ชายหน้าหล่อชะเง้อหัวมองหาเพื่อนสนิทรอบๆโรงอาหาร นี่ก็เป็นเวลาเกือบชั่วโมงที่มันยังไม่โผล่หัวออกมา “ไอ้เตอร์ มึงนี่ก็โง่ตลอดเนาะ มันก็แบบนี้เป็นประจำทุกวันมึงยังจำไม่ขึ้นสมองอีกรึไง” รีน่าเอ่ยขึ้นนํ้าเสียงรำคาญกับไอ้เพื่อนหัวทึ่มตรงข้าง หน้าตาดีซะเปล่า “ปากดีเดี๋ยวก็จับจูบซะเลย ยัยเลสเบียน” “อี๋ สกปรก” “หยุดทะเลาะกันเถอะน่า เดี๋ยวมันก็มาเองนั้นแหละ” “เฟญ่าาา” พูดยังไม่ทันขาดคำ ถ้อยเสียงอันคุ้นหูก็ได้ลากดังขึ้นมาจากชายร่างสูงที่เดินเข้ามาทางพวกเธอ สายตาเพื่อนสนิททั้งสามรีบหันไปจ้องหน้าชายที่เดินมาอย่างจับผิด “จ้องอะไรของพวกมึง” เนวิลเอ่ยถามพรางหย่อนก้นนั่งลงข้างๆเฟญ่าเพื่อนสนิทสาวสวยในกลุ่ม “ข้าวคงไม่ต้องกินแล้วเนาะ สงสัยจะอิ่มจากอย่างอื่นมาแล้วแหละ” เฟญ่าเปร่งเสียงประชด “หึ ทำไม มึงหึงกูหรอ” ยื่นใบหน้าเข้าไกล้เธอ เผยยิ้มกรุ่มกริ่มออกมาพรางสบตา มือหนาวางลงบนขาขาวเนียนบีบเล่นอย่างมันส์มือ เขาทำแบบนี้กับเธอจนเป็นเรื่องปกติไปแล้ว มือเล็กพยายามดันแผงอกแกร่งให้ออกห่างจากตัวเธอ พรางหลบสายตาหันหน้าหนีไปอีกฝั่ง “อะแฮ่ม!” “ทำอย่างกับตรงนี้มีแค่มึงสองคนเนาะ” “เฟ กูอยากกินชานมอ่ะ ไปซื้อให้หน่อยดิ” ไม่เพียงแต่คำพูดของเพื่อนสองคนด้านหน้าจะไม่เข้าหูเขา ยังทำเมินเฉยใส่อีก มือหนาเกาะแขนเล็ก ถ้อยนํ้าเสียงออดอ้อนให้เธอไปซื้อไห้ “อยากกินก็ไปซื้อเอง” “ก็มึงรู้ใจกูที่สุดอ่ะ ไปซื้อให้หน่อยดิ น้าาา” “กู ไม่ ไป!” “ถ้ามึงไม่ไปซื้อชานมให้กู…งั้นกูจะดูดนมมึงแทนแล้วกัน” นิ้วเรียวจิ้มลงไปบนหน้าอกอวบอิ่มในชุดนักศึกษารัดรูป คนตัวเล็กรีบดีดตัวขึ้นและเดินออกไปซื้อไห้ทันที เมื่อเธอรู้จักนิสัยเพื่อนดี ไอ้บ้านั่นทำอะไรไม่เคยอายใครเลยสะจริง คนก็อยู่กันเต็มโรงอาหารแถมเพื่อนอีกสองคนที่นั่งหัวโด่อยู่ตรงหน้า “แหม่ ทำตัวอย่างกับแฟนกันขึ้นมาทุกวันจริงๆ ถามเถอะมึงชอบยัยเฟหรอวะ หรือแค่สันดานเจ้าชู้ของมึง” รีน่าเอ่ยถามอยากรู้มานานว่าไอ้เสือผู้หญิงนี่มันยังไงกันแน่ เพียงแค่อยากหยอกเพื่อนรักเธอเล่นหรือชอบจริง “กู——“ “พี่เนวิลคะ ช่วยด้วยค่ะ!” คำพูดยังไม่ทันพ้นคอ เสียงดังเอะอะนั่นก็ดังมาจากเด็กสาวรุ่นน้องคณะปีหนึ่งเพื่อนสนิทของแฟนเก่าเขาที่วิ่งหน้าตาตื่นเข้ามา “มีอะไรรึเปล่าครับน้องแพรว” “ช..ช่วยยัยพิณมันด้วยค่ะพี่เนวิล มันกำลังถูกผู้ชายตบตีอยู่หลังมอค่ะ” “!!!” ได้ยินเช่นนั้น ชายร่างสูงไม่รอช้ารีบดีดตัวขึ้นจากเก้าอี้วิ่งออกไปหลังมอทันที “อ้าว ไอ้วิลมันไปไหนอ่ะ” เฟญ่าที่เดินกลับมาพร้อมชานมในมือ เห็นเนวิลวิ่งออกไปด้วยสีหน้ารีบร้อน จึงหันหน้ามาเอ่ยถามเพื่อนด้วยความเป็นงุนงง “เห็นว่าน้องพิณมีเรื่องหลังมอ” “น้องพิณ?” ได้ยินชื่อนี้หญิงสาวคิ้วขมวดเสียงแผ่วเบาลงทันที “อืม เลิกก็เลิกกันไปแล้ว ไม่รู้จะตามไปช่วยทำไม” รีน่าบ่นพึมพำ ยังไม่ทันไรเฟญ่าก็รีบวิ่งออกไปโดยไม่พูดอะไร “เฮ้ย ยัยเฟมึงจะไปไหน!” ตะโกนเรียกตามหลังทว่าเจ้าของชื่อไม่แม้แต่จะหันมา เมื่อเป็นเช่นนั้นก็รีบลุกขึ้นวิ่งตามเพื่อนรักออกไปทันที พร้อมริกเตอร์ที่วิ่งตามหลังไปด้วยปัก! ปึก! ปัก! ผัวะ! เสียงแรงชกตีกันดังสงั่นอยู่หลังโรงเรียน พรางกับเด็กสาวคนหนึ่งในชุดนักศึกษาคณะปีหนึ่งยืนสะอึกสะอื้นร้องไห้มองดูอยู่ไม่ห่างจากเหตุการณ์ยิ่งนัก “มึงจำเอาไว้ ต่อไปนี้อย่ามายุ่งกับพิณอีก!” “เหอะ อีนี่อ่ะ มันหลอกเงินกูไปเท่าไหร่แล้วแค่นี้มันยังน้อยไป” ปัก! มือหนาต่อยเข้าไปยันใบหน้าของอีกคนเต็มแรงด้วยความโกรธที่เดือดดาน เกิดการชกตีกันขึ้นอีกครั้ง โดยสวนกันไปมาไม่มีใครยอมใคร “ไอ้วิล หยุดนะ!!” นํ้าเสียงหวานตะคอกขึ้นดังจากเฟญ่าที่รีบวิ่งเข้ามาด้วยความรีบรน แต่คำพูดเธอไม่สามารถหยุดการกระทำอันรุนแรงตรงหน้าได้ คนตัวเล็กรีบวิ่งเข้าไปดึงแขนใหญ่หักห้ามเพื่อนสนิทเพื่อให้หยุดการกระทำ “มึงไม่ต้องมายุ่ง!” เนวิลเปร่งเสียงตะคอกใส่เธอดังสนั่น มือไหญ่สลัดแขนแรงจนคนตัวบางกระเด็นออกมาล้มลงบนพื้น “โอ้ย!” “เฟ!” รีน่าที่วิ่งเข้ามาพอดีเกิดความตกใจ รีบเข้าไปดูเพื่อนรักที่ตอนนี้ล้มลงกับพื้น ด้วยความเป็นห่วง “ไอ้วิล มึงบ้าป่าววะ พอได้แล้ว!!” ริกเตอร์รีบเข้าไปกระชากตัวเนวิลออกมา ตะคอกเสียงดังเรียกสติให้หยุด เสียสติจนพรั่งทำร้ายเพื่อนตัวเองเพียงเพราะแฟนเก่า “อย่าใ
“แม่งั้น แผลแค่นี้ทำไมแสบจังวะ” เฟญ่านั่งบ่นพึมพำอยู่บนโซฟานุ่มกลางห้องนั่งเล่นในคอนโดหรู สายตาจ้องมองแผลที่ประกบอยู่บนเท้าขาวเนียนพรางนํ้าตาคลอเอ่อ เธอเป็นคนกลัวการล้างแผลหรือสิ่งที่ทำให้มันแสบเป็นอย่างมาก แกร๊ก! เสียงเปิดประตูดังขึ้น ทำเอาหญิงสาวตกใจลุกขึ้นกระทันหันโดยไม่ทันระวัง ทำให้เท้าไปโดนขาโซฟาเข้าด้วยความแรง “โอ้ย!” “เฟ!” ชายร่างสูงรีบปิดประตู ก่อนที่จะรีบเข้ามาประคองเธอนั่งลงบนโซฟา มือหนาค่อยๆจับเท้าที่แดงเป็นแผลมีเลือดประกบอยู่รอบๆขึ้นมาดูอย่างอ่อนโยน “มึงมาทำไม” นํ้าเสียงเรียบนิ่งเอ่ยถามชายร่างสูงที่นั่งยองๆดูแผลเธออยู่ไต้โซฟา ฟังดูก็รู้ว่าเธอกำลังโกรธเขาอยู่ “นั่งอยู่นี่ กูจะไปเอากล่องยามาทำแผลให้” คนถูกถามเลือกที่จะหลีกเลี่ยงไม่ตอบ “ไม่ต้อง กูทำเองได้” “อย่างมึงเนี่ยนะจะทำแผลเองได้ แค่เห็นแอลกอฮอล์ล้างแผลก็จะร้องละ” “…..” ไม่ต่อล้อต่อเถียงกับเขาต่อ เมื่อสิ่งที่เขาพูดตรงกับเธอทุกข้อ เป็นเพื่อนกันมาหลายต่อหลายปี มีหรือที่จะไม่รู้นิสัยกัน รวมทั้งของในคอนโดเธอ เขารู้ที่อยู่มันทุกซอกทุกมุม อีกทั้งยังเป็นเรื่องปกติที่เนวิลมีคีย์การ์ดห้องเธอและส
“อื้อ…กี่โมงแล้วเนี่ย” นํ้าเสียงงัวเงีย ดวงตากลมโตค่อยๆรี่ตามองรอบๆก็พบว่าเช้าแล้ว แต่ทำไมวันนี้ถึงรู้สึกแปลกๆ สายตากวาดมองด้านข้างก็พบกับความว่างเปล่า มือเล็กรีบดึงผ้าห่มผืนหนาขึ้นจึงพบกับชายร่างใหญ่ที่หลับคาเต้านมเธออยู่ไต้ผ้าห่ม หญิงสาวรีบดันใบหน้าหล่อออกจากเต้าอวบพรางดึงเสื้อตัวเองลงทันที “อื้อ…” “หื้ย ไอ้บ้านี่ ให้นอนด้วยทีไรก็ฉวยโอกาสตลอด” นึกแล้วหงุดหงิดขึ้นมาแต่เช้า คนสวยรีบดีดตัวขึ้นนั่งพรางหันไปมองชายตรงข้างที่หลับสบาย ไม่รู้เรื่องรู้ราวเกี่ยวกับสิ่งที่ตนเองทำ “ไอ้วิล ตื่นได้แล้ว!” ฝ่ามือเล็กยื่นเข้าไปตบไหล่กว้างจนดังแปะๆ “อืม…” “อืมเหี้ยไร ตื่นๆๆ ต้องไปโรงเรียน!” มือเล็กเขย่าร่างท้วมไปมาเพื่อเรียกให้ตื่น แต่กลับไม่เป็นผล แถมเธอยังถูกเขาดึงลงไปนอนกอดไว้แน่นอีกต่างหาก “โอ้ย ไอ้วิล!” “อื้อ เงียบน่า คนจะนอน” “ตื่นได้แล้ว ต้องไปโรงเรียน” “อื้อ” พูดเท่าไหร่อีกฝ่ายก็ไม่ยอมลืมตา มิหนําซํ้ายังซุกใบหน้าคมเข้ามาคลอเคลียซอกคอขาวอีก “กลิ่นตัวมึงยั่วจังวะ” นํ้าเสียงกระเส่ากระซิบอยู่ตามซอกคอขาว ค่อยๆลืมตามองหญิงสาวผู้ยั่วอารมณ์แต่เช้า “อึ้ย ปล่อยกูนะกูจะ
ติ้ง ติ้ง ติ้ง ติ้ง ติ้ง! เสียงแชทดังขึ้นรัวๆกลางโต๊ะอาหาร ทำเอาเจ้าของโทรศัพท์ที่นั่งกินข้าวอยู่หัวร้อนขึ้นมา “จิ๊ จะทักมาทำอะไรนักหนาวะแม่ง” “มึงไม่ตอบล่ะ” เฟญ่าเอ่ยพูดพรางเขี้ยวข้าวเต็มปาก มองดูสีหน้าหงุดหงิดของเพื่อนสนิท “อ่ะ มึงตอบไห้แล้วกัน” มือหนาหยิบโทรศัพท์วางไว้ตรงหน้าเธอก่อนจะกลับไปตักข้าวกินเหมือนเดิมโดยไม่สนใจอะไร “เหี้ยไรไอวิล แชทก็แชทมึงมาไห้กูตอบ” “บ่นเยอะ ตอบๆไปเถอะน่า” “เหอะ” ปากบ่นพึมพำไม่หยุดแต่ก็หยิบมือถือตรงหน้าขึ้นมาปลดล็อกก่อนจะกดเข้าแชทอ่านดูข้อความที่ส่งเข้ามาจากรุ่นพี่แอลลี่ชื่อดังคณะปีสี่ “รุ่นพี่แอลลี่อ่ะ ทักมาถามว่าตอนนี้มาหาหน่อยได้มั้ย มึงจะไห้กูตอบยังไง” “ตอบไปว่ากูไม่เอาซํ้า แล้วบล็อกทิ้งเลย กูรำคาญ” “แม่ง เหี้ยว่ะ” “กูตกลงกับทุกคนก่อนที่กูจะเอา ว่ากูไม่เอาซํ้า เสร็จแล้วก็ทางใครทางมัน ไม่มีสิทธิมาโทรตามมายุ่งเรื่องส่วนตัวของกู” “วันนี้มึงผีเข้ารึไงวะ ปกติไม่เห็นจะมานั่งกินข้าว พักเที่ยงกินแต่ชะนี” “หึ” เงยหน้าขึ้นมามองหญิงสาวด้วยสายตาไม่น่าไว้ใจ ใบหน้าคมหล่อยกยิ้มขึ้นพรางยื่นหน้าเข้ามาไกล้เธอ “อะไร…” “พอดีว่าเ
“อื้อ..ว.วิล!” มือหนาเกี่ยแพนตี้ตัวจิ๋วเอาไว้ด้านข้างก่อนจะสอดนิ้วมือเรียวเข้าร่องสวาทหญิงสาว “หึ แฉะหมดเลย” คำพูดหยอกล้อทำเอาหญิงสาวเขินหน้าแดง มือเล็กเท้าประตูตรงหน้าเอาไว้ด้วยความเสียวซ่านเพียงเพราะนิ้วมือของเขา แจ๊ะ แจ๊ะ แจ๊ะ “อ..อื้อ..ม มันส..สกปรก” เมื่อสัมผัสได้ถึงลิ้นร้อนที่เข้ามายันร่องสวาท คนตัวเล็กรีบเอ่ยห้ามด้วยความเสียวซ่าน แต่เขาไม่สนใจเลียรอบร่องสวาทไปมาโดยไร้ซึ่งความรังเกียจ “อ๊า อื้อ” เลียรัวจนนํ้ารักเยิ้มออกมาเต็มร่องสวาท แต่ก็ไม่ยอมผละ ดูดกลืนกินทำความสะอาดไห้กับอีกคนจนหมด “หวานเหมือนเดิมเลยนะ” “อ..ไอบ้า!” มือเล็กรีบดันกระโปรงสั้นลง เปิดประตูก้าวเท้าออกไปโดยไม่กล้าหันมามองชายด้านหลัง “หึ มึงอยากยั่วเอง” ใบหน้าคมหล่อยกยิ้มขึ้นพึงพอใจเป็นอย่างยิ่ง ก่อนจะสาวเท้ายาวก้าวเดินตามคนตัวเล็กออกไป “ไอวิลกับไอเฟมาสายอีกแล้วหรอวะ” “เออนั่นดิ ทำตัวแปลกขึ้นทุกวันอ่ะไอสองตัวนั่น” “เหล้าที่สั่งได้แล้วครับ” ท่ามกลางแสงสี เสียงดนตรีดังสงั่น โต๊ะวีไอพีประจำกลุ่มของทั้งสี่ ยังคงขาดอีกสองคนที่ไม่ยอมโผล่มาเสียที สองคนที่มาถึงก่อนได้แต่บ่นพึมพำกับเพื
“หุ้วว เพลงมันส์โครตด้ายใจเลย” ร่อนเอวเต้นกันในฝูงคนมากมายจนไปชนเข้ากับชายรูปร่างหน้าตาพระประธานผู้หนึ่งที่เดินเข้ามาด้านหลังเธอ ปึก! “ขอโทษครับ” “โอ้ย ครายว้าา” ดวงตากลมโตที่ตอนนี้พล่ามัวไปด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ พยายามหรี่ตามองชายที่เธอชนใส่ แม้ว่าจะไม่เห็นชัดแต่ก็รับรู้ได้ถึงความหน้าตาดีนั่นอยู่พอประมาณ “อ่าว พี่เฟญ่า!” เมื่อมองดูดีๆกลับเป็นเฟญ่าสาวสวยประจำชั้นในมหาวิทยาลัย แอบปลื้มมานานไม่คิดว่าโชคชะตาจะนำพาไห้เขามาไกล้ชิดพี่เธอได้เพียงนี้ ชายรูปหล่อไม่รีรอ รีบคว้าโอกาสนี้เข้าไกล้เธอ “ผมขอไลน์หน่อยได้มั้ยครับ คนสวย” “อื้อ ปากหวานนะนายอ่ะ ฉ้านห้ายก้อด้าย” มือเล็กหยิบมือถือที่ชายตรงหน้ายื่นไห้เธอมาแอดไลน์ไห้ แม้จะเบลอๆแต่ก็พอจำไลน์ของตัวเองได้ ปึก! เสียงวางแก้วเหล้าลงบนโต๊ะด้วยสีหน้าอารมณ์หงุดหงิด จับตามองทนดูมาอยู่นานจนหมดความอดทน รีบลุกขึ้นเดินออกไปยันจุดเป้าหมาย ไม่แม้แต่จะหันมาไห้ความสนใจกับเด็กเอ็นที่เรียกมา “พี่เนวิลจะไปไหนน่ะคะ!” “อย่าไปสนไอวิลมันเลยน้องลิลลี่ มานั่งข้างพี่ดีกว่า ดูแล้วมันคงไม่กลับมาหรอก” “ก็ได้ค่ะ..” จำใจต้องไปนั่งกับเพื่อนของเขา
“หุ้วว เพลงมันส์โครตด้ายใจเลย” ร่อนเอวเต้นกันในฝูงคนมากมายจนไปชนเข้ากับชายรูปร่างหน้าตาพระประธานผู้หนึ่งที่เดินเข้ามาด้านหลังเธอ ปึก! “ขอโทษครับ” “โอ้ย ครายว้าา” ดวงตากลมโตที่ตอนนี้พล่ามัวไปด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ พยายามหรี่ตามองชายที่เธอชนใส่ แม้ว่าจะไม่เห็นชัดแต่ก็รับรู้ได้ถึงความหน้าตาดีนั่นอยู่พอประมาณ “อ่าว พี่เฟญ่า!” เมื่อมองดูดีๆกลับเป็นเฟญ่าสาวสวยประจำชั้นในมหาวิทยาลัย แอบปลื้มมานานไม่คิดว่าโชคชะตาจะนำพาไห้เขามาไกล้ชิดพี่เธอได้เพียงนี้ ชายรูปหล่อไม่รีรอ รีบคว้าโอกาสนี้เข้าไกล้เธอ “ผมขอไลน์หน่อยได้มั้ยครับ คนสวย” “อื้อ ปากหวานนะนายอ่ะ ฉ้านห้ายก้อด้าย” มือเล็กหยิบมือถือที่ชายตรงหน้ายื่นไห้เธอมาแอดไลน์ไห้ แม้จะเบลอๆแต่ก็พอจำไลน์ของตัวเองได้ ปึก! เสียงวางแก้วเหล้าลงบนโต๊ะด้วยสีหน้าอารมณ์หงุดหงิด จับตามองทนดูมาอยู่นานจนหมดความอดทน รีบลุกขึ้นเดินออกไปยันจุดเป้าหมาย ไม่แม้แต่จะหันมาไห้ความสนใจกับเด็กเอ็นที่เรียกมา “พี่เนวิลจะไปไหนน่ะคะ!” “อย่าไปสนไอวิลมันเลยน้องลิลลี่ มานั่งข้างพี่ดีกว่า ดูแล้วมันคงไม่กลับมาหรอก” “ก็ได้ค่ะ..” จำใจต้องไปนั่งกับเพื่อนของเขา
“อื้อ..ว.วิล!” มือหนาเกี่ยแพนตี้ตัวจิ๋วเอาไว้ด้านข้างก่อนจะสอดนิ้วมือเรียวเข้าร่องสวาทหญิงสาว “หึ แฉะหมดเลย” คำพูดหยอกล้อทำเอาหญิงสาวเขินหน้าแดง มือเล็กเท้าประตูตรงหน้าเอาไว้ด้วยความเสียวซ่านเพียงเพราะนิ้วมือของเขา แจ๊ะ แจ๊ะ แจ๊ะ “อ..อื้อ..ม มันส..สกปรก” เมื่อสัมผัสได้ถึงลิ้นร้อนที่เข้ามายันร่องสวาท คนตัวเล็กรีบเอ่ยห้ามด้วยความเสียวซ่าน แต่เขาไม่สนใจเลียรอบร่องสวาทไปมาโดยไร้ซึ่งความรังเกียจ “อ๊า อื้อ” เลียรัวจนนํ้ารักเยิ้มออกมาเต็มร่องสวาท แต่ก็ไม่ยอมผละ ดูดกลืนกินทำความสะอาดไห้กับอีกคนจนหมด “หวานเหมือนเดิมเลยนะ” “อ..ไอบ้า!” มือเล็กรีบดันกระโปรงสั้นลง เปิดประตูก้าวเท้าออกไปโดยไม่กล้าหันมามองชายด้านหลัง “หึ มึงอยากยั่วเอง” ใบหน้าคมหล่อยกยิ้มขึ้นพึงพอใจเป็นอย่างยิ่ง ก่อนจะสาวเท้ายาวก้าวเดินตามคนตัวเล็กออกไป “ไอวิลกับไอเฟมาสายอีกแล้วหรอวะ” “เออนั่นดิ ทำตัวแปลกขึ้นทุกวันอ่ะไอสองตัวนั่น” “เหล้าที่สั่งได้แล้วครับ” ท่ามกลางแสงสี เสียงดนตรีดังสงั่น โต๊ะวีไอพีประจำกลุ่มของทั้งสี่ ยังคงขาดอีกสองคนที่ไม่ยอมโผล่มาเสียที สองคนที่มาถึงก่อนได้แต่บ่นพึมพำกับเพื
ติ้ง ติ้ง ติ้ง ติ้ง ติ้ง! เสียงแชทดังขึ้นรัวๆกลางโต๊ะอาหาร ทำเอาเจ้าของโทรศัพท์ที่นั่งกินข้าวอยู่หัวร้อนขึ้นมา “จิ๊ จะทักมาทำอะไรนักหนาวะแม่ง” “มึงไม่ตอบล่ะ” เฟญ่าเอ่ยพูดพรางเขี้ยวข้าวเต็มปาก มองดูสีหน้าหงุดหงิดของเพื่อนสนิท “อ่ะ มึงตอบไห้แล้วกัน” มือหนาหยิบโทรศัพท์วางไว้ตรงหน้าเธอก่อนจะกลับไปตักข้าวกินเหมือนเดิมโดยไม่สนใจอะไร “เหี้ยไรไอวิล แชทก็แชทมึงมาไห้กูตอบ” “บ่นเยอะ ตอบๆไปเถอะน่า” “เหอะ” ปากบ่นพึมพำไม่หยุดแต่ก็หยิบมือถือตรงหน้าขึ้นมาปลดล็อกก่อนจะกดเข้าแชทอ่านดูข้อความที่ส่งเข้ามาจากรุ่นพี่แอลลี่ชื่อดังคณะปีสี่ “รุ่นพี่แอลลี่อ่ะ ทักมาถามว่าตอนนี้มาหาหน่อยได้มั้ย มึงจะไห้กูตอบยังไง” “ตอบไปว่ากูไม่เอาซํ้า แล้วบล็อกทิ้งเลย กูรำคาญ” “แม่ง เหี้ยว่ะ” “กูตกลงกับทุกคนก่อนที่กูจะเอา ว่ากูไม่เอาซํ้า เสร็จแล้วก็ทางใครทางมัน ไม่มีสิทธิมาโทรตามมายุ่งเรื่องส่วนตัวของกู” “วันนี้มึงผีเข้ารึไงวะ ปกติไม่เห็นจะมานั่งกินข้าว พักเที่ยงกินแต่ชะนี” “หึ” เงยหน้าขึ้นมามองหญิงสาวด้วยสายตาไม่น่าไว้ใจ ใบหน้าคมหล่อยกยิ้มขึ้นพรางยื่นหน้าเข้ามาไกล้เธอ “อะไร…” “พอดีว่าเ
“อื้อ…กี่โมงแล้วเนี่ย” นํ้าเสียงงัวเงีย ดวงตากลมโตค่อยๆรี่ตามองรอบๆก็พบว่าเช้าแล้ว แต่ทำไมวันนี้ถึงรู้สึกแปลกๆ สายตากวาดมองด้านข้างก็พบกับความว่างเปล่า มือเล็กรีบดึงผ้าห่มผืนหนาขึ้นจึงพบกับชายร่างใหญ่ที่หลับคาเต้านมเธออยู่ไต้ผ้าห่ม หญิงสาวรีบดันใบหน้าหล่อออกจากเต้าอวบพรางดึงเสื้อตัวเองลงทันที “อื้อ…” “หื้ย ไอ้บ้านี่ ให้นอนด้วยทีไรก็ฉวยโอกาสตลอด” นึกแล้วหงุดหงิดขึ้นมาแต่เช้า คนสวยรีบดีดตัวขึ้นนั่งพรางหันไปมองชายตรงข้างที่หลับสบาย ไม่รู้เรื่องรู้ราวเกี่ยวกับสิ่งที่ตนเองทำ “ไอ้วิล ตื่นได้แล้ว!” ฝ่ามือเล็กยื่นเข้าไปตบไหล่กว้างจนดังแปะๆ “อืม…” “อืมเหี้ยไร ตื่นๆๆ ต้องไปโรงเรียน!” มือเล็กเขย่าร่างท้วมไปมาเพื่อเรียกให้ตื่น แต่กลับไม่เป็นผล แถมเธอยังถูกเขาดึงลงไปนอนกอดไว้แน่นอีกต่างหาก “โอ้ย ไอ้วิล!” “อื้อ เงียบน่า คนจะนอน” “ตื่นได้แล้ว ต้องไปโรงเรียน” “อื้อ” พูดเท่าไหร่อีกฝ่ายก็ไม่ยอมลืมตา มิหนําซํ้ายังซุกใบหน้าคมเข้ามาคลอเคลียซอกคอขาวอีก “กลิ่นตัวมึงยั่วจังวะ” นํ้าเสียงกระเส่ากระซิบอยู่ตามซอกคอขาว ค่อยๆลืมตามองหญิงสาวผู้ยั่วอารมณ์แต่เช้า “อึ้ย ปล่อยกูนะกูจะ
“แม่งั้น แผลแค่นี้ทำไมแสบจังวะ” เฟญ่านั่งบ่นพึมพำอยู่บนโซฟานุ่มกลางห้องนั่งเล่นในคอนโดหรู สายตาจ้องมองแผลที่ประกบอยู่บนเท้าขาวเนียนพรางนํ้าตาคลอเอ่อ เธอเป็นคนกลัวการล้างแผลหรือสิ่งที่ทำให้มันแสบเป็นอย่างมาก แกร๊ก! เสียงเปิดประตูดังขึ้น ทำเอาหญิงสาวตกใจลุกขึ้นกระทันหันโดยไม่ทันระวัง ทำให้เท้าไปโดนขาโซฟาเข้าด้วยความแรง “โอ้ย!” “เฟ!” ชายร่างสูงรีบปิดประตู ก่อนที่จะรีบเข้ามาประคองเธอนั่งลงบนโซฟา มือหนาค่อยๆจับเท้าที่แดงเป็นแผลมีเลือดประกบอยู่รอบๆขึ้นมาดูอย่างอ่อนโยน “มึงมาทำไม” นํ้าเสียงเรียบนิ่งเอ่ยถามชายร่างสูงที่นั่งยองๆดูแผลเธออยู่ไต้โซฟา ฟังดูก็รู้ว่าเธอกำลังโกรธเขาอยู่ “นั่งอยู่นี่ กูจะไปเอากล่องยามาทำแผลให้” คนถูกถามเลือกที่จะหลีกเลี่ยงไม่ตอบ “ไม่ต้อง กูทำเองได้” “อย่างมึงเนี่ยนะจะทำแผลเองได้ แค่เห็นแอลกอฮอล์ล้างแผลก็จะร้องละ” “…..” ไม่ต่อล้อต่อเถียงกับเขาต่อ เมื่อสิ่งที่เขาพูดตรงกับเธอทุกข้อ เป็นเพื่อนกันมาหลายต่อหลายปี มีหรือที่จะไม่รู้นิสัยกัน รวมทั้งของในคอนโดเธอ เขารู้ที่อยู่มันทุกซอกทุกมุม อีกทั้งยังเป็นเรื่องปกติที่เนวิลมีคีย์การ์ดห้องเธอและส
ปัก! ปึก! ปัก! ผัวะ! เสียงแรงชกตีกันดังสงั่นอยู่หลังโรงเรียน พรางกับเด็กสาวคนหนึ่งในชุดนักศึกษาคณะปีหนึ่งยืนสะอึกสะอื้นร้องไห้มองดูอยู่ไม่ห่างจากเหตุการณ์ยิ่งนัก “มึงจำเอาไว้ ต่อไปนี้อย่ามายุ่งกับพิณอีก!” “เหอะ อีนี่อ่ะ มันหลอกเงินกูไปเท่าไหร่แล้วแค่นี้มันยังน้อยไป” ปัก! มือหนาต่อยเข้าไปยันใบหน้าของอีกคนเต็มแรงด้วยความโกรธที่เดือดดาน เกิดการชกตีกันขึ้นอีกครั้ง โดยสวนกันไปมาไม่มีใครยอมใคร “ไอ้วิล หยุดนะ!!” นํ้าเสียงหวานตะคอกขึ้นดังจากเฟญ่าที่รีบวิ่งเข้ามาด้วยความรีบรน แต่คำพูดเธอไม่สามารถหยุดการกระทำอันรุนแรงตรงหน้าได้ คนตัวเล็กรีบวิ่งเข้าไปดึงแขนใหญ่หักห้ามเพื่อนสนิทเพื่อให้หยุดการกระทำ “มึงไม่ต้องมายุ่ง!” เนวิลเปร่งเสียงตะคอกใส่เธอดังสนั่น มือไหญ่สลัดแขนแรงจนคนตัวบางกระเด็นออกมาล้มลงบนพื้น “โอ้ย!” “เฟ!” รีน่าที่วิ่งเข้ามาพอดีเกิดความตกใจ รีบเข้าไปดูเพื่อนรักที่ตอนนี้ล้มลงกับพื้น ด้วยความเป็นห่วง “ไอ้วิล มึงบ้าป่าววะ พอได้แล้ว!!” ริกเตอร์รีบเข้าไปกระชากตัวเนวิลออกมา ตะคอกเสียงดังเรียกสติให้หยุด เสียสติจนพรั่งทำร้ายเพื่อนตัวเองเพียงเพราะแฟนเก่า “อย่าใ
“อ๊า น้องเนวิลขา อ๊ะ ร..แรงกว่านี้อีกค่ะ อื้อ กระแทกพี่มาเลยค่ะ อ๊าส์ เสียว” “หึ ร่าน” ถ้อยคำพูดอันหยาบคายกล่าวออกมา พร้อมมือหนาฟาดลงไปที่แก้มก้นอวบพรางกระแทกกระทั้นความเป็นชายเข้าใส่ตัวเอลลี่รุ่นพี่คณะปีสี่อย่างหนักหน่วง เพี๊ยะ! พั่บ พั่บ พั่บ! เสียงเนื้อกระทบกันดังก้อนในห้องนํ้าหญิง เป็นเรื่องธรรมดาที่เขาทำประจำในมหาลัย แม้แต่เอลลี่รุ่นพี่สาวฮ๊อดที่กำลังโค้งบั้นท้ายหันหลังให้กับเขาคนนี้ก็เสนอตัวเข้ามาหาเขาเอง “อ๊า พ..พี่จะเสร็จค่ะ อ๊า น..น้องเนวิล” ปึก ปึก ปึก! “อ่าส์” เร่งจังหวะรัวเร็วจนรุ่นพี่สาวหายใจแทบไม่ทัน คำรามเสียงดังพัวพันกับเสียงครวญครางหญิงไต้ร่าง นานอีกหลายนาทีก่อนที่จะพ่นนํ้าขุ่นออกมาเต็มเครื่องป้องกัน ดึงท่อนเอ็นใหญ่ออกจากร่องสวาทพรางถอดมันออกและทิ้งลงไปในถังขยะ “หวังว่าพี่จำที่เราคุยกันได้นะครับ หลังจากนี้พี่ไม่มีสิทธิ์โทรมากวนหรือเข้ามายุ่งเรื่องส่วนตัวผม” เนวิลเอ่ยขึ้นนํ้าเสียงเรียบภายไต้ใบหน้านิ่งเฉยดั่งกับเรื่องเมื่อกี้ไม่เคยเกิดขึ้น สิ้นสุดคำพูดแทงใจ สองเท้ายาวก้าวเดินออกไปอย่างไม่สนใจไยดี “ถึงจะปากร้ายไปหน่อยก็เถอะ แต่ถ้าพี่อยากได้พี่ก็ต