“แม่งั้น แผลแค่นี้ทำไมแสบจังวะ”
เฟญ่านั่งบ่นพึมพำอยู่บนโซฟานุ่มกลางห้องนั่งเล่นในคอนโดหรู สายตาจ้องมองแผลที่ประกบอยู่บนเท้าขาวเนียนพรางนํ้าตาคลอเอ่อ เธอเป็นคนกลัวการล้างแผลหรือสิ่งที่ทำให้มันแสบเป็นอย่างมาก แกร๊ก! เสียงเปิดประตูดังขึ้น ทำเอาหญิงสาวตกใจลุกขึ้นกระทันหันโดยไม่ทันระวัง ทำให้เท้าไปโดนขาโซฟาเข้าด้วยความแรง “โอ้ย!” “เฟ!” ชายร่างสูงรีบปิดประตู ก่อนที่จะรีบเข้ามาประคองเธอนั่งลงบนโซฟา มือหนาค่อยๆจับเท้าที่แดงเป็นแผลมีเลือดประกบอยู่รอบๆขึ้นมาดูอย่างอ่อนโยน “มึงมาทำไม” นํ้าเสียงเรียบนิ่งเอ่ยถามชายร่างสูงที่นั่งยองๆดูแผลเธออยู่ไต้โซฟา ฟังดูก็รู้ว่าเธอกำลังโกรธเขาอยู่ “นั่งอยู่นี่ กูจะไปเอากล่องยามาทำแผลให้” คนถูกถามเลือกที่จะหลีกเลี่ยงไม่ตอบ “ไม่ต้อง กูทำเองได้” “อย่างมึงเนี่ยนะจะทำแผลเองได้ แค่เห็นแอลกอฮอล์ล้างแผลก็จะร้องละ” “…..” ไม่ต่อล้อต่อเถียงกับเขาต่อ เมื่อสิ่งที่เขาพูดตรงกับเธอทุกข้อ เป็นเพื่อนกันมาหลายต่อหลายปี มีหรือที่จะไม่รู้นิสัยกัน รวมทั้งของในคอนโดเธอ เขารู้ที่อยู่มันทุกซอกทุกมุม อีกทั้งยังเป็นเรื่องปกติที่เนวิลมีคีย์การ์ดห้องเธอและสามารถเปิดเข้าออกได้ตามอำเภอใจ สายตาคอยจ้องมองคนที่ถือกล่องยาเดินเข้ามานั่งยองๆที่เดิม “โอ้ย!” “อยู่นิ่งๆดิ” “ก็มันแสบ ไม่เอาแล้ว!” “ไม่ได้!” มือหนาจับขาเนียนเข้ามาวางบนตักแกร่ง ค่อยๆเช็ดแผลอย่างระมัดระวัง ในยามนี้คนที่ไม่เคยสนใจความรู้สึกคนอื่นอย่างเขากลับดูเอาใจใส่กับสิ่งที่กำลังทำอยู่เป็นพิเศษ “ซี๊ด…จ..เจ็บ!” มือเล็กเกาะไหล่หนาเอาไว้แน่นด้วยความเจ็บแสบจากแอลกอฮอล์ นํ้าตาคลอเอ่อดั่งเด็กน้อย “เสร็จละ งอแงเป็นเด็กไปได้ ไม่ยอมทำแผลเดี๋ยวก็ติดเชื้อพอดี” “ยุ่งอะไรด้วย” ถ้อยคำพูดประชดถูกเปร่งออกมา พรางหันหน้าหนีคนร่างสูงที่เงยหน้าขึ้นมามองตน ปากเม้มเข้ากันแน่น กับนํ้าตาที่คลอเอ่อ นึกถึงเรื่องก่อนหน้านี้แล้วไม่อยากแม้แต่จะมองหน้าเขาด้วยซํ้า “ยังโกรธกูอยู่หรอ” “เปล่า“ “มองหน้ากู” มือหนาจับใบหน้าสง่าให้หันมามองหน้าตน “จะมาแค่นี้ใช่มั้ย เสร็จแล้วก็กลับไปได้แล้ว” “เฟ กูขอโทษ อย่าโกรธกูเลยน้า” “กูก็ไม่ได้โกรธมึงนิ มึงกลับไปเถอะกูอยากพักผ่อน” “อย่าเอาแต่ไล่กูสิ กูซื้อคัพเค้กร้านโปรดมึงมาให้ด้วย” มือหนายื่นเข้าไปหยิบเค้กที่วางเอาไว้บนโต๊ะก่อนที่จะแกะถุงยื่นให้คนตรงหน้า “กูไม่หิวอ่ะ มึงกินเถอะ” “เฟ มึงจะกินหรือไม่กิน” “ไม่กิน” คนตัวเล็กเบือนหน้าหนี ทำมาเป็นเสียงแข็งใส่เธองั้นหรอ มันไม่เป็นผลกับเธอหรอก “ได้” พูดจบเขายัดคัพเค้กเข้าปากก่อนจะจับหน้าอีกคนให้หันมาพรางประกบจูบป้อน “อื้อ!” คนถูกกระทำตกใจตาเบิ่กกว้าง กำปั้นเล็กทุบตีอกแกร่งบ่งบอกให้เขาหยุดการกระทำ “อืม เค้กร้านนี้เหมือนจะหวานขึ้นนะว่ามั้ย” ไม่เพียงแต่ไม่ยอมผละปากออกจากเธอง่ายๆ มิหนําซํ้ายังเลียรอบปากเธอด้วยใบหน้ายกยิ้มกวนนั่นอีก “ไอ้วิล เล่นบ้าอะไร!” เฟญ่าตวาดลั่น “ก็กูให้มึงกินดีๆแล้ว” “หึย ออกไปเลยนะ” นิ้วเรียวเล็กชี้ออกไปยันหน้าประตู บ่งบอกว่าเธอไล่ให้เขาออกไปจากห้องนี้ซะ แต่มีหรือคนอย่างเนวิลจะทำตาม “อื้อ กูขี้เกียดขับรถอ่ะ คืนนี้นอนนี่แล้วกันนะ” ชายร่างสูงลุกขึ้นบิดขี้เกียจก่อนที่จะตีหน้าซื่อเดินเข้าไปยันห้องนอนของอีกคนอย่างกับว่าเป็นบ้านตน “ไอ้วิล ออกไปจากคอนโดกูเลยนะ!!” เฟญ่าตะโกนออกไปตามหลังชายที่เดินเข้าไปในห้องตนหน้าเฉยด้วยอารมณ์หงุดหงิด “พูดมากน่า เดี๋ยวจับจูบสะเลย!” เสียงตะโกนตอบกลับดังลั่นออกมาจากในห้องเธอ คนตัวเล็กรีบกระทืบเท้าเดินเข้าไป แต่ก็ต้องตกตะลึงกับสิ่งที่เห็นตรงหน้าจนต้องกรี๊ดออกมาเสียงดัง “อร๊ายย ไอ้วิลไอบ้า มาแก้ผ้าอะไรตรงหน้าไปอทุเรศ!!” มือเล็กรีบยกขึ้นมาปิดตาตัวเองเมื่อเห็นชายร่างกำยำยืนเปลือยกายอยู่กลางห้องตน “มึงจะอายอะไร มึงก็เคยเห็นมาหมดแล้วนี่” “รีบไปเลยนะไอ้บ้า!” “หึ” คนตัวโตเปร่งเสียงหัวเราะในลำคอกับความน่าเอ็นดูของเพื่อนสาว เห็นหน้าเธอแล้วมันน่าแกล้งเสียจนไม่เคยจะทนไหว“อื้อ…กี่โมงแล้วเนี่ย” นํ้าเสียงงัวเงีย ดวงตากลมโตค่อยๆรี่ตามองรอบๆก็พบว่าเช้าแล้ว แต่ทำไมวันนี้ถึงรู้สึกแปลกๆ สายตากวาดมองด้านข้างก็พบกับความว่างเปล่า มือเล็กรีบดึงผ้าห่มผืนหนาขึ้นจึงพบกับชายร่างใหญ่ที่หลับคาเต้านมเธออยู่ไต้ผ้าห่ม หญิงสาวรีบดันใบหน้าหล่อออกจากเต้าอวบพรางดึงเสื้อตัวเองลงทันที “อื้อ…” “หื้ย ไอ้บ้านี่ ให้นอนด้วยทีไรก็ฉวยโอกาสตลอด” นึกแล้วหงุดหงิดขึ้นมาแต่เช้า คนสวยรีบดีดตัวขึ้นนั่งพรางหันไปมองชายตรงข้างที่หลับสบาย ไม่รู้เรื่องรู้ราวเกี่ยวกับสิ่งที่ตนเองทำ “ไอ้วิล ตื่นได้แล้ว!” ฝ่ามือเล็กยื่นเข้าไปตบไหล่กว้างจนดังแปะๆ “อืม…” “อืมเหี้ยไร ตื่นๆๆ ต้องไปโรงเรียน!” มือเล็กเขย่าร่างท้วมไปมาเพื่อเรียกให้ตื่น แต่กลับไม่เป็นผล แถมเธอยังถูกเขาดึงลงไปนอนกอดไว้แน่นอีกต่างหาก “โอ้ย ไอ้วิล!” “อื้อ เงียบน่า คนจะนอน” “ตื่นได้แล้ว ต้องไปโรงเรียน” “อื้อ” พูดเท่าไหร่อีกฝ่ายก็ไม่ยอมลืมตา มิหนําซํ้ายังซุกใบหน้าคมเข้ามาคลอเคลียซอกคอขาวอีก “กลิ่นตัวมึงยั่วจังวะ” นํ้าเสียงกระเส่ากระซิบอยู่ตามซอกคอขาว ค่อยๆลืมตามองหญิงสาวผู้ยั่วอารมณ์แต่เช้า “อึ้ย ปล่อยกูนะกูจะ
ติ้ง ติ้ง ติ้ง ติ้ง ติ้ง! เสียงแชทดังขึ้นรัวๆกลางโต๊ะอาหาร ทำเอาเจ้าของโทรศัพท์ที่นั่งกินข้าวอยู่หัวร้อนขึ้นมา “จิ๊ จะทักมาทำอะไรนักหนาวะแม่ง” “มึงไม่ตอบล่ะ” เฟญ่าเอ่ยพูดพรางเขี้ยวข้าวเต็มปาก มองดูสีหน้าหงุดหงิดของเพื่อนสนิท “อ่ะ มึงตอบไห้แล้วกัน” มือหนาหยิบโทรศัพท์วางไว้ตรงหน้าเธอก่อนจะกลับไปตักข้าวกินเหมือนเดิมโดยไม่สนใจอะไร “เหี้ยไรไอวิล แชทก็แชทมึงมาไห้กูตอบ” “บ่นเยอะ ตอบๆไปเถอะน่า” “เหอะ” ปากบ่นพึมพำไม่หยุดแต่ก็หยิบมือถือตรงหน้าขึ้นมาปลดล็อกก่อนจะกดเข้าแชทอ่านดูข้อความที่ส่งเข้ามาจากรุ่นพี่แอลลี่ชื่อดังคณะปีสี่ “รุ่นพี่แอลลี่อ่ะ ทักมาถามว่าตอนนี้มาหาหน่อยได้มั้ย มึงจะไห้กูตอบยังไง” “ตอบไปว่ากูไม่เอาซํ้า แล้วบล็อกทิ้งเลย กูรำคาญ” “แม่ง เหี้ยว่ะ” “กูตกลงกับทุกคนก่อนที่กูจะเอา ว่ากูไม่เอาซํ้า เสร็จแล้วก็ทางใครทางมัน ไม่มีสิทธิมาโทรตามมายุ่งเรื่องส่วนตัวของกู” “วันนี้มึงผีเข้ารึไงวะ ปกติไม่เห็นจะมานั่งกินข้าว พักเที่ยงกินแต่ชะนี” “หึ” เงยหน้าขึ้นมามองหญิงสาวด้วยสายตาไม่น่าไว้ใจ ใบหน้าคมหล่อยกยิ้มขึ้นพรางยื่นหน้าเข้ามาไกล้เธอ “อะไร…” “พอดีว่าเ
“อื้อ..ว.วิล!” มือหนาเกี่ยแพนตี้ตัวจิ๋วเอาไว้ด้านข้างก่อนจะสอดนิ้วมือเรียวเข้าร่องสวาทหญิงสาว “หึ แฉะหมดเลย” คำพูดหยอกล้อทำเอาหญิงสาวเขินหน้าแดง มือเล็กเท้าประตูตรงหน้าเอาไว้ด้วยความเสียวซ่านเพียงเพราะนิ้วมือของเขา แจ๊ะ แจ๊ะ แจ๊ะ “อ..อื้อ..ม มันส..สกปรก” เมื่อสัมผัสได้ถึงลิ้นร้อนที่เข้ามายันร่องสวาท คนตัวเล็กรีบเอ่ยห้ามด้วยความเสียวซ่าน แต่เขาไม่สนใจเลียรอบร่องสวาทไปมาโดยไร้ซึ่งความรังเกียจ “อ๊า อื้อ” เลียรัวจนนํ้ารักเยิ้มออกมาเต็มร่องสวาท แต่ก็ไม่ยอมผละ ดูดกลืนกินทำความสะอาดไห้กับอีกคนจนหมด “หวานเหมือนเดิมเลยนะ” “อ..ไอบ้า!” มือเล็กรีบดันกระโปรงสั้นลง เปิดประตูก้าวเท้าออกไปโดยไม่กล้าหันมามองชายด้านหลัง “หึ มึงอยากยั่วเอง” ใบหน้าคมหล่อยกยิ้มขึ้นพึงพอใจเป็นอย่างยิ่ง ก่อนจะสาวเท้ายาวก้าวเดินตามคนตัวเล็กออกไป “ไอวิลกับไอเฟมาสายอีกแล้วหรอวะ” “เออนั่นดิ ทำตัวแปลกขึ้นทุกวันอ่ะไอสองตัวนั่น” “เหล้าที่สั่งได้แล้วครับ” ท่ามกลางแสงสี เสียงดนตรีดังสงั่น โต๊ะวีไอพีประจำกลุ่มของทั้งสี่ ยังคงขาดอีกสองคนที่ไม่ยอมโผล่มาเสียที สองคนที่มาถึงก่อนได้แต่บ่นพึมพำกับเพื
“หุ้วว เพลงมันส์โครตด้ายใจเลย” ร่อนเอวเต้นกันในฝูงคนมากมายจนไปชนเข้ากับชายรูปร่างหน้าตาพระประธานผู้หนึ่งที่เดินเข้ามาด้านหลังเธอ ปึก! “ขอโทษครับ” “โอ้ย ครายว้าา” ดวงตากลมโตที่ตอนนี้พล่ามัวไปด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ พยายามหรี่ตามองชายที่เธอชนใส่ แม้ว่าจะไม่เห็นชัดแต่ก็รับรู้ได้ถึงความหน้าตาดีนั่นอยู่พอประมาณ “อ่าว พี่เฟญ่า!” เมื่อมองดูดีๆกลับเป็นเฟญ่าสาวสวยประจำชั้นในมหาวิทยาลัย แอบปลื้มมานานไม่คิดว่าโชคชะตาจะนำพาไห้เขามาไกล้ชิดพี่เธอได้เพียงนี้ ชายรูปหล่อไม่รีรอ รีบคว้าโอกาสนี้เข้าไกล้เธอ “ผมขอไลน์หน่อยได้มั้ยครับ คนสวย” “อื้อ ปากหวานนะนายอ่ะ ฉ้านห้ายก้อด้าย” มือเล็กหยิบมือถือที่ชายตรงหน้ายื่นไห้เธอมาแอดไลน์ไห้ แม้จะเบลอๆแต่ก็พอจำไลน์ของตัวเองได้ ปึก! เสียงวางแก้วเหล้าลงบนโต๊ะด้วยสีหน้าอารมณ์หงุดหงิด จับตามองทนดูมาอยู่นานจนหมดความอดทน รีบลุกขึ้นเดินออกไปยันจุดเป้าหมาย ไม่แม้แต่จะหันมาไห้ความสนใจกับเด็กเอ็นที่เรียกมา “พี่เนวิลจะไปไหนน่ะคะ!” “อย่าไปสนไอวิลมันเลยน้องลิลลี่ มานั่งข้างพี่ดีกว่า ดูแล้วมันคงไม่กลับมาหรอก” “ก็ได้ค่ะ..” จำใจต้องไปนั่งกับเพื่อนของเขา
“อ๊า น้องเนวิลขา อ๊ะ ร..แรงกว่านี้อีกค่ะ อื้อ กระแทกพี่มาเลยค่ะ อ๊าส์ เสียว” “หึ ร่าน” ถ้อยคำพูดอันหยาบคายกล่าวออกมา พร้อมมือหนาฟาดลงไปที่แก้มก้นอวบพรางกระแทกกระทั้นความเป็นชายเข้าใส่ตัวเอลลี่รุ่นพี่คณะปีสี่อย่างหนักหน่วง เพี๊ยะ! พั่บ พั่บ พั่บ! เสียงเนื้อกระทบกันดังก้อนในห้องนํ้าหญิง เป็นเรื่องธรรมดาที่เขาทำประจำในมหาลัย แม้แต่เอลลี่รุ่นพี่สาวฮ๊อดที่กำลังโค้งบั้นท้ายหันหลังให้กับเขาคนนี้ก็เสนอตัวเข้ามาหาเขาเอง “อ๊า พ..พี่จะเสร็จค่ะ อ๊า น..น้องเนวิล” ปึก ปึก ปึก! “อ่าส์” เร่งจังหวะรัวเร็วจนรุ่นพี่สาวหายใจแทบไม่ทัน คำรามเสียงดังพัวพันกับเสียงครวญครางหญิงไต้ร่าง นานอีกหลายนาทีก่อนที่จะพ่นนํ้าขุ่นออกมาเต็มเครื่องป้องกัน ดึงท่อนเอ็นใหญ่ออกจากร่องสวาทพรางถอดมันออกและทิ้งลงไปในถังขยะ “หวังว่าพี่จำที่เราคุยกันได้นะครับ หลังจากนี้พี่ไม่มีสิทธิ์โทรมากวนหรือเข้ามายุ่งเรื่องส่วนตัวผม” เนวิลเอ่ยขึ้นนํ้าเสียงเรียบภายไต้ใบหน้านิ่งเฉยดั่งกับเรื่องเมื่อกี้ไม่เคยเกิดขึ้น สิ้นสุดคำพูดแทงใจ สองเท้ายาวก้าวเดินออกไปอย่างไม่สนใจไยดี “ถึงจะปากร้ายไปหน่อยก็เถอะ แต่ถ้าพี่อยากได้พี่ก็ต
ปัก! ปึก! ปัก! ผัวะ! เสียงแรงชกตีกันดังสงั่นอยู่หลังโรงเรียน พรางกับเด็กสาวคนหนึ่งในชุดนักศึกษาคณะปีหนึ่งยืนสะอึกสะอื้นร้องไห้มองดูอยู่ไม่ห่างจากเหตุการณ์ยิ่งนัก “มึงจำเอาไว้ ต่อไปนี้อย่ามายุ่งกับพิณอีก!” “เหอะ อีนี่อ่ะ มันหลอกเงินกูไปเท่าไหร่แล้วแค่นี้มันยังน้อยไป” ปัก! มือหนาต่อยเข้าไปยันใบหน้าของอีกคนเต็มแรงด้วยความโกรธที่เดือดดาน เกิดการชกตีกันขึ้นอีกครั้ง โดยสวนกันไปมาไม่มีใครยอมใคร “ไอ้วิล หยุดนะ!!” นํ้าเสียงหวานตะคอกขึ้นดังจากเฟญ่าที่รีบวิ่งเข้ามาด้วยความรีบรน แต่คำพูดเธอไม่สามารถหยุดการกระทำอันรุนแรงตรงหน้าได้ คนตัวเล็กรีบวิ่งเข้าไปดึงแขนใหญ่หักห้ามเพื่อนสนิทเพื่อให้หยุดการกระทำ “มึงไม่ต้องมายุ่ง!” เนวิลเปร่งเสียงตะคอกใส่เธอดังสนั่น มือไหญ่สลัดแขนแรงจนคนตัวบางกระเด็นออกมาล้มลงบนพื้น “โอ้ย!” “เฟ!” รีน่าที่วิ่งเข้ามาพอดีเกิดความตกใจ รีบเข้าไปดูเพื่อนรักที่ตอนนี้ล้มลงกับพื้น ด้วยความเป็นห่วง “ไอ้วิล มึงบ้าป่าววะ พอได้แล้ว!!” ริกเตอร์รีบเข้าไปกระชากตัวเนวิลออกมา ตะคอกเสียงดังเรียกสติให้หยุด เสียสติจนพรั่งทำร้ายเพื่อนตัวเองเพียงเพราะแฟนเก่า “อย่าใ
“หุ้วว เพลงมันส์โครตด้ายใจเลย” ร่อนเอวเต้นกันในฝูงคนมากมายจนไปชนเข้ากับชายรูปร่างหน้าตาพระประธานผู้หนึ่งที่เดินเข้ามาด้านหลังเธอ ปึก! “ขอโทษครับ” “โอ้ย ครายว้าา” ดวงตากลมโตที่ตอนนี้พล่ามัวไปด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ พยายามหรี่ตามองชายที่เธอชนใส่ แม้ว่าจะไม่เห็นชัดแต่ก็รับรู้ได้ถึงความหน้าตาดีนั่นอยู่พอประมาณ “อ่าว พี่เฟญ่า!” เมื่อมองดูดีๆกลับเป็นเฟญ่าสาวสวยประจำชั้นในมหาวิทยาลัย แอบปลื้มมานานไม่คิดว่าโชคชะตาจะนำพาไห้เขามาไกล้ชิดพี่เธอได้เพียงนี้ ชายรูปหล่อไม่รีรอ รีบคว้าโอกาสนี้เข้าไกล้เธอ “ผมขอไลน์หน่อยได้มั้ยครับ คนสวย” “อื้อ ปากหวานนะนายอ่ะ ฉ้านห้ายก้อด้าย” มือเล็กหยิบมือถือที่ชายตรงหน้ายื่นไห้เธอมาแอดไลน์ไห้ แม้จะเบลอๆแต่ก็พอจำไลน์ของตัวเองได้ ปึก! เสียงวางแก้วเหล้าลงบนโต๊ะด้วยสีหน้าอารมณ์หงุดหงิด จับตามองทนดูมาอยู่นานจนหมดความอดทน รีบลุกขึ้นเดินออกไปยันจุดเป้าหมาย ไม่แม้แต่จะหันมาไห้ความสนใจกับเด็กเอ็นที่เรียกมา “พี่เนวิลจะไปไหนน่ะคะ!” “อย่าไปสนไอวิลมันเลยน้องลิลลี่ มานั่งข้างพี่ดีกว่า ดูแล้วมันคงไม่กลับมาหรอก” “ก็ได้ค่ะ..” จำใจต้องไปนั่งกับเพื่อนของเขา
“อื้อ..ว.วิล!” มือหนาเกี่ยแพนตี้ตัวจิ๋วเอาไว้ด้านข้างก่อนจะสอดนิ้วมือเรียวเข้าร่องสวาทหญิงสาว “หึ แฉะหมดเลย” คำพูดหยอกล้อทำเอาหญิงสาวเขินหน้าแดง มือเล็กเท้าประตูตรงหน้าเอาไว้ด้วยความเสียวซ่านเพียงเพราะนิ้วมือของเขา แจ๊ะ แจ๊ะ แจ๊ะ “อ..อื้อ..ม มันส..สกปรก” เมื่อสัมผัสได้ถึงลิ้นร้อนที่เข้ามายันร่องสวาท คนตัวเล็กรีบเอ่ยห้ามด้วยความเสียวซ่าน แต่เขาไม่สนใจเลียรอบร่องสวาทไปมาโดยไร้ซึ่งความรังเกียจ “อ๊า อื้อ” เลียรัวจนนํ้ารักเยิ้มออกมาเต็มร่องสวาท แต่ก็ไม่ยอมผละ ดูดกลืนกินทำความสะอาดไห้กับอีกคนจนหมด “หวานเหมือนเดิมเลยนะ” “อ..ไอบ้า!” มือเล็กรีบดันกระโปรงสั้นลง เปิดประตูก้าวเท้าออกไปโดยไม่กล้าหันมามองชายด้านหลัง “หึ มึงอยากยั่วเอง” ใบหน้าคมหล่อยกยิ้มขึ้นพึงพอใจเป็นอย่างยิ่ง ก่อนจะสาวเท้ายาวก้าวเดินตามคนตัวเล็กออกไป “ไอวิลกับไอเฟมาสายอีกแล้วหรอวะ” “เออนั่นดิ ทำตัวแปลกขึ้นทุกวันอ่ะไอสองตัวนั่น” “เหล้าที่สั่งได้แล้วครับ” ท่ามกลางแสงสี เสียงดนตรีดังสงั่น โต๊ะวีไอพีประจำกลุ่มของทั้งสี่ ยังคงขาดอีกสองคนที่ไม่ยอมโผล่มาเสียที สองคนที่มาถึงก่อนได้แต่บ่นพึมพำกับเพื
ติ้ง ติ้ง ติ้ง ติ้ง ติ้ง! เสียงแชทดังขึ้นรัวๆกลางโต๊ะอาหาร ทำเอาเจ้าของโทรศัพท์ที่นั่งกินข้าวอยู่หัวร้อนขึ้นมา “จิ๊ จะทักมาทำอะไรนักหนาวะแม่ง” “มึงไม่ตอบล่ะ” เฟญ่าเอ่ยพูดพรางเขี้ยวข้าวเต็มปาก มองดูสีหน้าหงุดหงิดของเพื่อนสนิท “อ่ะ มึงตอบไห้แล้วกัน” มือหนาหยิบโทรศัพท์วางไว้ตรงหน้าเธอก่อนจะกลับไปตักข้าวกินเหมือนเดิมโดยไม่สนใจอะไร “เหี้ยไรไอวิล แชทก็แชทมึงมาไห้กูตอบ” “บ่นเยอะ ตอบๆไปเถอะน่า” “เหอะ” ปากบ่นพึมพำไม่หยุดแต่ก็หยิบมือถือตรงหน้าขึ้นมาปลดล็อกก่อนจะกดเข้าแชทอ่านดูข้อความที่ส่งเข้ามาจากรุ่นพี่แอลลี่ชื่อดังคณะปีสี่ “รุ่นพี่แอลลี่อ่ะ ทักมาถามว่าตอนนี้มาหาหน่อยได้มั้ย มึงจะไห้กูตอบยังไง” “ตอบไปว่ากูไม่เอาซํ้า แล้วบล็อกทิ้งเลย กูรำคาญ” “แม่ง เหี้ยว่ะ” “กูตกลงกับทุกคนก่อนที่กูจะเอา ว่ากูไม่เอาซํ้า เสร็จแล้วก็ทางใครทางมัน ไม่มีสิทธิมาโทรตามมายุ่งเรื่องส่วนตัวของกู” “วันนี้มึงผีเข้ารึไงวะ ปกติไม่เห็นจะมานั่งกินข้าว พักเที่ยงกินแต่ชะนี” “หึ” เงยหน้าขึ้นมามองหญิงสาวด้วยสายตาไม่น่าไว้ใจ ใบหน้าคมหล่อยกยิ้มขึ้นพรางยื่นหน้าเข้ามาไกล้เธอ “อะไร…” “พอดีว่าเ
“อื้อ…กี่โมงแล้วเนี่ย” นํ้าเสียงงัวเงีย ดวงตากลมโตค่อยๆรี่ตามองรอบๆก็พบว่าเช้าแล้ว แต่ทำไมวันนี้ถึงรู้สึกแปลกๆ สายตากวาดมองด้านข้างก็พบกับความว่างเปล่า มือเล็กรีบดึงผ้าห่มผืนหนาขึ้นจึงพบกับชายร่างใหญ่ที่หลับคาเต้านมเธออยู่ไต้ผ้าห่ม หญิงสาวรีบดันใบหน้าหล่อออกจากเต้าอวบพรางดึงเสื้อตัวเองลงทันที “อื้อ…” “หื้ย ไอ้บ้านี่ ให้นอนด้วยทีไรก็ฉวยโอกาสตลอด” นึกแล้วหงุดหงิดขึ้นมาแต่เช้า คนสวยรีบดีดตัวขึ้นนั่งพรางหันไปมองชายตรงข้างที่หลับสบาย ไม่รู้เรื่องรู้ราวเกี่ยวกับสิ่งที่ตนเองทำ “ไอ้วิล ตื่นได้แล้ว!” ฝ่ามือเล็กยื่นเข้าไปตบไหล่กว้างจนดังแปะๆ “อืม…” “อืมเหี้ยไร ตื่นๆๆ ต้องไปโรงเรียน!” มือเล็กเขย่าร่างท้วมไปมาเพื่อเรียกให้ตื่น แต่กลับไม่เป็นผล แถมเธอยังถูกเขาดึงลงไปนอนกอดไว้แน่นอีกต่างหาก “โอ้ย ไอ้วิล!” “อื้อ เงียบน่า คนจะนอน” “ตื่นได้แล้ว ต้องไปโรงเรียน” “อื้อ” พูดเท่าไหร่อีกฝ่ายก็ไม่ยอมลืมตา มิหนําซํ้ายังซุกใบหน้าคมเข้ามาคลอเคลียซอกคอขาวอีก “กลิ่นตัวมึงยั่วจังวะ” นํ้าเสียงกระเส่ากระซิบอยู่ตามซอกคอขาว ค่อยๆลืมตามองหญิงสาวผู้ยั่วอารมณ์แต่เช้า “อึ้ย ปล่อยกูนะกูจะ
“แม่งั้น แผลแค่นี้ทำไมแสบจังวะ” เฟญ่านั่งบ่นพึมพำอยู่บนโซฟานุ่มกลางห้องนั่งเล่นในคอนโดหรู สายตาจ้องมองแผลที่ประกบอยู่บนเท้าขาวเนียนพรางนํ้าตาคลอเอ่อ เธอเป็นคนกลัวการล้างแผลหรือสิ่งที่ทำให้มันแสบเป็นอย่างมาก แกร๊ก! เสียงเปิดประตูดังขึ้น ทำเอาหญิงสาวตกใจลุกขึ้นกระทันหันโดยไม่ทันระวัง ทำให้เท้าไปโดนขาโซฟาเข้าด้วยความแรง “โอ้ย!” “เฟ!” ชายร่างสูงรีบปิดประตู ก่อนที่จะรีบเข้ามาประคองเธอนั่งลงบนโซฟา มือหนาค่อยๆจับเท้าที่แดงเป็นแผลมีเลือดประกบอยู่รอบๆขึ้นมาดูอย่างอ่อนโยน “มึงมาทำไม” นํ้าเสียงเรียบนิ่งเอ่ยถามชายร่างสูงที่นั่งยองๆดูแผลเธออยู่ไต้โซฟา ฟังดูก็รู้ว่าเธอกำลังโกรธเขาอยู่ “นั่งอยู่นี่ กูจะไปเอากล่องยามาทำแผลให้” คนถูกถามเลือกที่จะหลีกเลี่ยงไม่ตอบ “ไม่ต้อง กูทำเองได้” “อย่างมึงเนี่ยนะจะทำแผลเองได้ แค่เห็นแอลกอฮอล์ล้างแผลก็จะร้องละ” “…..” ไม่ต่อล้อต่อเถียงกับเขาต่อ เมื่อสิ่งที่เขาพูดตรงกับเธอทุกข้อ เป็นเพื่อนกันมาหลายต่อหลายปี มีหรือที่จะไม่รู้นิสัยกัน รวมทั้งของในคอนโดเธอ เขารู้ที่อยู่มันทุกซอกทุกมุม อีกทั้งยังเป็นเรื่องปกติที่เนวิลมีคีย์การ์ดห้องเธอและส
ปัก! ปึก! ปัก! ผัวะ! เสียงแรงชกตีกันดังสงั่นอยู่หลังโรงเรียน พรางกับเด็กสาวคนหนึ่งในชุดนักศึกษาคณะปีหนึ่งยืนสะอึกสะอื้นร้องไห้มองดูอยู่ไม่ห่างจากเหตุการณ์ยิ่งนัก “มึงจำเอาไว้ ต่อไปนี้อย่ามายุ่งกับพิณอีก!” “เหอะ อีนี่อ่ะ มันหลอกเงินกูไปเท่าไหร่แล้วแค่นี้มันยังน้อยไป” ปัก! มือหนาต่อยเข้าไปยันใบหน้าของอีกคนเต็มแรงด้วยความโกรธที่เดือดดาน เกิดการชกตีกันขึ้นอีกครั้ง โดยสวนกันไปมาไม่มีใครยอมใคร “ไอ้วิล หยุดนะ!!” นํ้าเสียงหวานตะคอกขึ้นดังจากเฟญ่าที่รีบวิ่งเข้ามาด้วยความรีบรน แต่คำพูดเธอไม่สามารถหยุดการกระทำอันรุนแรงตรงหน้าได้ คนตัวเล็กรีบวิ่งเข้าไปดึงแขนใหญ่หักห้ามเพื่อนสนิทเพื่อให้หยุดการกระทำ “มึงไม่ต้องมายุ่ง!” เนวิลเปร่งเสียงตะคอกใส่เธอดังสนั่น มือไหญ่สลัดแขนแรงจนคนตัวบางกระเด็นออกมาล้มลงบนพื้น “โอ้ย!” “เฟ!” รีน่าที่วิ่งเข้ามาพอดีเกิดความตกใจ รีบเข้าไปดูเพื่อนรักที่ตอนนี้ล้มลงกับพื้น ด้วยความเป็นห่วง “ไอ้วิล มึงบ้าป่าววะ พอได้แล้ว!!” ริกเตอร์รีบเข้าไปกระชากตัวเนวิลออกมา ตะคอกเสียงดังเรียกสติให้หยุด เสียสติจนพรั่งทำร้ายเพื่อนตัวเองเพียงเพราะแฟนเก่า “อย่าใ
“อ๊า น้องเนวิลขา อ๊ะ ร..แรงกว่านี้อีกค่ะ อื้อ กระแทกพี่มาเลยค่ะ อ๊าส์ เสียว” “หึ ร่าน” ถ้อยคำพูดอันหยาบคายกล่าวออกมา พร้อมมือหนาฟาดลงไปที่แก้มก้นอวบพรางกระแทกกระทั้นความเป็นชายเข้าใส่ตัวเอลลี่รุ่นพี่คณะปีสี่อย่างหนักหน่วง เพี๊ยะ! พั่บ พั่บ พั่บ! เสียงเนื้อกระทบกันดังก้อนในห้องนํ้าหญิง เป็นเรื่องธรรมดาที่เขาทำประจำในมหาลัย แม้แต่เอลลี่รุ่นพี่สาวฮ๊อดที่กำลังโค้งบั้นท้ายหันหลังให้กับเขาคนนี้ก็เสนอตัวเข้ามาหาเขาเอง “อ๊า พ..พี่จะเสร็จค่ะ อ๊า น..น้องเนวิล” ปึก ปึก ปึก! “อ่าส์” เร่งจังหวะรัวเร็วจนรุ่นพี่สาวหายใจแทบไม่ทัน คำรามเสียงดังพัวพันกับเสียงครวญครางหญิงไต้ร่าง นานอีกหลายนาทีก่อนที่จะพ่นนํ้าขุ่นออกมาเต็มเครื่องป้องกัน ดึงท่อนเอ็นใหญ่ออกจากร่องสวาทพรางถอดมันออกและทิ้งลงไปในถังขยะ “หวังว่าพี่จำที่เราคุยกันได้นะครับ หลังจากนี้พี่ไม่มีสิทธิ์โทรมากวนหรือเข้ามายุ่งเรื่องส่วนตัวผม” เนวิลเอ่ยขึ้นนํ้าเสียงเรียบภายไต้ใบหน้านิ่งเฉยดั่งกับเรื่องเมื่อกี้ไม่เคยเกิดขึ้น สิ้นสุดคำพูดแทงใจ สองเท้ายาวก้าวเดินออกไปอย่างไม่สนใจไยดี “ถึงจะปากร้ายไปหน่อยก็เถอะ แต่ถ้าพี่อยากได้พี่ก็ต