“อื้อ..ว.วิล!”
มือหนาเกี่ยแพนตี้ตัวจิ๋วเอาไว้ด้านข้างก่อนจะสอดนิ้วมือเรียวเข้าร่องสวาทหญิงสาว “หึ แฉะหมดเลย” คำพูดหยอกล้อทำเอาหญิงสาวเขินหน้าแดง มือเล็กเท้าประตูตรงหน้าเอาไว้ด้วยความเสียวซ่านเพียงเพราะนิ้วมือของเขา แจ๊ะ แจ๊ะ แจ๊ะ “อ..อื้อ..ม มันส..สกปรก” เมื่อสัมผัสได้ถึงลิ้นร้อนที่เข้ามายันร่องสวาท คนตัวเล็กรีบเอ่ยห้ามด้วยความเสียวซ่าน แต่เขาไม่สนใจเลียรอบร่องสวาทไปมาโดยไร้ซึ่งความรังเกียจ “อ๊า อื้อ” เลียรัวจนนํ้ารักเยิ้มออกมาเต็มร่องสวาท แต่ก็ไม่ยอมผละ ดูดกลืนกินทำความสะอาดไห้กับอีกคนจนหมด “หวานเหมือนเดิมเลยนะ” “อ..ไอบ้า!” มือเล็กรีบดันกระโปรงสั้นลง เปิดประตูก้าวเท้าออกไปโดยไม่กล้าหันมามองชายด้านหลัง “หึ มึงอยากยั่วเอง” ใบหน้าคมหล่อยกยิ้มขึ้นพึงพอใจเป็นอย่างยิ่ง ก่อนจะสาวเท้ายาวก้าวเดินตามคนตัวเล็กออกไป “ไอวิลกับไอเฟมาสายอีกแล้วหรอวะ” “เออนั่นดิ ทำตัวแปลกขึ้นทุกวันอ่ะไอสองตัวนั่น” “เหล้าที่สั่งได้แล้วครับ” ท่ามกลางแสงสี เสียงดนตรีดังสงั่น โต๊ะวีไอพีประจำกลุ่มของทั้งสี่ ยังคงขาดอีกสองคนที่ไม่ยอมโผล่มาเสียที สองคนที่มาถึงก่อนได้แต่บ่นพึมพำกับเพื่อนที่ทำตัวแปลกขึ้นทุกวัน “พวกมันไม่มาสักทีวะ กูแดกก่อนดีมั้ยเนี่ย” “รอก่อนดิ คงกำลังมานั่นแหละ มึงไปอดหยากมาจากไหน” “ร่างกายขาดสารแอลกอฮอล์มาตั้งสามวันแล้วเว้ย!” “บ่นเหี้ยไรของพวกมึง” ถ้อยคำหยาบดังขึ้นจากชายรูปร่างดีไร้ที่ติที่เดินมือล้วงกระเป๋ากางเกงเดินเข้ามาพร้อมสาวสวยในชุดสั้นรัดรูปสีดำเงาเดินเคียงข้างกันเข้ามา ก่อนจะหย่อนก้นนั่งลงบนโซฟาเนื้อดี “มาได้สักทีนะไอห่า กูรอพวกมึงตั้งนาน” “รอนิดรอหน่อยทำเป็นบ่น” “เลิกพูดมากได้แล้ว ไหนมึงบ่นอยากดื่มจะตายห่าไงไอเตอร์ มัวต่อปากต่อคำกับไอวิลมันอยู่นั่น” “เออ เหล้าสั่งมาครบละ เหลือแต่…” ริกเตอร์ลากเสียงยาวมองไปยันใบหน้าหล่อของเพื่อนสนิทตรงหน้า ไม่ต้องพูดต่อเขาก็รู้ทันทีว่าริกเตอร์หมายถึงอะไร เพื่อนสนิทมองตารู้ใจกันสะจริง มีแต่สองสาวที่นั่งมองทั้งคู่ด้วยสีหน้างุนงง “น้องครับ” “พวกพี่เอาเด็กสองคน ขอแจ่มๆนะครับ” “ครับ ผมจะไปเรียกมาไห้นะครับ” ริกเตอร์พยักหน้าเข้าใจกับพนักงานชายที่เดินออกไปทำตามคำสั่ง “เฮ้ย ไอเฟใจเย็นดิ กระดกขนาดนั้นเดี๋ยวก็เมาหรอก” รีน่ารีบเอ่ยห้ามเพื่อนสนิทที่อยู่ๆก็ยกแก้วเหล้าขึ้นกระดกจนหมดแก้ว “ไม่เอาหรอกน่า กูแค่คอแห้ง” มือเล็กวางแก้วเปล่าลงพรางหันมาตอบเพื่อนสนิท “พี่เนวิลขา~” “พี่ริกเตอร์ขา~” “ขาาา” ริกเตอร์รีบเอ่ยตอบเด็กสาวสุดแจ่มในชุดเซ็กซี่เผยไห้เห็นชัดถึงทุกสัดส่วนที่เดินลากเสียงยาวเข้ามา ก่อนที่จะหย่อนก้นนั่งลงบนตักแกร่งของชายทั้งสอง “พี่เนวิลขา ลิลลี่คิดถึงพี่เนวิลจังเลยค่ะไม่เจอกันตั้งนาน” มืออวบลูบไล้แผงอกแกร่งขึ้นลง นํ้าเสียงออดอ้อนชายหนุ่มพยายามเอาอกเอาใจ ใบหน้าหล่อเหลาพระประธานนั้นมองเท่าไหร่ก็ไม่เคยริ้มรสถึงความเบื่อ “น้องลิลลี่น่ารักไม่เคยเปลี่ยนเลยนะครับ” มือหนาจับคางหญิงบนตักเบาๆแซวเล่นหว่านเสน่ห์ทำเอาเด็กสาวลิลลี่หน้าแดงกํ่าเขอะเขินกับคำพูดหวาน “พี่เนวิลอ่ะ ลิลลี่ก็เขินเป็นนะคะ” มืออวบลูบคล้ำอยู่กับแผงอกกำยำไม่หยุด พรางตั้งใจขยับไปมาบนตักตั้งใจยั่วอารมณ์เขาด้วยสองเต้าตูมที่แนบชิดถูไถอยู่กับแผงอกแกร่ง อึก ปึก! “เห้ยไอเฟใจเย็น มึงแดกไปเยอะละ เป็นอะไรของมึง ตั้งแต่เมื่อกี้ละกระดกไม่หยุดเลย” หันหน้ามามองเฟญ่าที่มัวแต่กรอกเหล้าเข้าปากจนหมดไปหลายต่อหลายแก้ว ใบหน้าจิ้มลิ้มผ่องใสเริ่มแดงกํ่าขึ้นมาด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ มือเล็กวางแก้วลงบนโต๊ะอย่างแรงก่อนที่ดีดตัวขึ้นจากที่นั่ง “อื้อ…กูจะปายเต้น!” “ไอเฟ มึงเมาแล้วนะ” “มึงม่ายต้องมายุ่ง!” มือเรียวชี้หน้าเนวิลที่พูดแทรกเธอขึ้นมา ก่อนจะเดินเซออกไปเต้นด้วยความเมา “กูตามไปดูไปดีกว่า ไม่น่าจะไหว” “เออฝากด้วย” รีน่ารีบลุกขึ้นตามเพื่อนสาวออกไป เธอเองก็พยายามควบคุมสติเอาไว้ไม่น้อยจากฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไปไม่ต่างไปกว่าเฟญ่า “วุ้วว เต้นเร็ววยัยน่า” “หุ้ววว มันชิบหายเลย!” สองสาวต่างพากันเต้นยั่วสายตาชายมากมายที่มองมาด้วยสายตาเสือจ้องจะจับเหยื่อ บรรดาสายตานับพันเองก็มีสายตาคู่หนึ่งที่คอยจับจ้องหญิงสาวเอวดีเต้นยั่วอารมณ์อยู่ไม่คราด “สงสัยเมื่อกี้ยังไม่เข็ดสินะ”“หุ้วว เพลงมันส์โครตด้ายใจเลย” ร่อนเอวเต้นกันในฝูงคนมากมายจนไปชนเข้ากับชายรูปร่างหน้าตาพระประธานผู้หนึ่งที่เดินเข้ามาด้านหลังเธอ ปึก! “ขอโทษครับ” “โอ้ย ครายว้าา” ดวงตากลมโตที่ตอนนี้พล่ามัวไปด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ พยายามหรี่ตามองชายที่เธอชนใส่ แม้ว่าจะไม่เห็นชัดแต่ก็รับรู้ได้ถึงความหน้าตาดีนั่นอยู่พอประมาณ “อ่าว พี่เฟญ่า!” เมื่อมองดูดีๆกลับเป็นเฟญ่าสาวสวยประจำชั้นในมหาวิทยาลัย แอบปลื้มมานานไม่คิดว่าโชคชะตาจะนำพาไห้เขามาไกล้ชิดพี่เธอได้เพียงนี้ ชายรูปหล่อไม่รีรอ รีบคว้าโอกาสนี้เข้าไกล้เธอ “ผมขอไลน์หน่อยได้มั้ยครับ คนสวย” “อื้อ ปากหวานนะนายอ่ะ ฉ้านห้ายก้อด้าย” มือเล็กหยิบมือถือที่ชายตรงหน้ายื่นไห้เธอมาแอดไลน์ไห้ แม้จะเบลอๆแต่ก็พอจำไลน์ของตัวเองได้ ปึก! เสียงวางแก้วเหล้าลงบนโต๊ะด้วยสีหน้าอารมณ์หงุดหงิด จับตามองทนดูมาอยู่นานจนหมดความอดทน รีบลุกขึ้นเดินออกไปยันจุดเป้าหมาย ไม่แม้แต่จะหันมาไห้ความสนใจกับเด็กเอ็นที่เรียกมา “พี่เนวิลจะไปไหนน่ะคะ!” “อย่าไปสนไอวิลมันเลยน้องลิลลี่ มานั่งข้างพี่ดีกว่า ดูแล้วมันคงไม่กลับมาหรอก” “ก็ได้ค่ะ..” จำใจต้องไปนั่งกับเพื่อนของเขา
“อ๊า น้องเนวิลขา อ๊ะ ร..แรงกว่านี้อีกค่ะ อื้อ กระแทกพี่มาเลยค่ะ อ๊าส์ เสียว” “หึ ร่าน” ถ้อยคำพูดอันหยาบคายกล่าวออกมา พร้อมมือหนาฟาดลงไปที่แก้มก้นอวบพรางกระแทกกระทั้นความเป็นชายเข้าใส่ตัวเอลลี่รุ่นพี่คณะปีสี่อย่างหนักหน่วง เพี๊ยะ! พั่บ พั่บ พั่บ! เสียงเนื้อกระทบกันดังก้อนในห้องนํ้าหญิง เป็นเรื่องธรรมดาที่เขาทำประจำในมหาลัย แม้แต่เอลลี่รุ่นพี่สาวฮ๊อดที่กำลังโค้งบั้นท้ายหันหลังให้กับเขาคนนี้ก็เสนอตัวเข้ามาหาเขาเอง “อ๊า พ..พี่จะเสร็จค่ะ อ๊า น..น้องเนวิล” ปึก ปึก ปึก! “อ่าส์” เร่งจังหวะรัวเร็วจนรุ่นพี่สาวหายใจแทบไม่ทัน คำรามเสียงดังพัวพันกับเสียงครวญครางหญิงไต้ร่าง นานอีกหลายนาทีก่อนที่จะพ่นนํ้าขุ่นออกมาเต็มเครื่องป้องกัน ดึงท่อนเอ็นใหญ่ออกจากร่องสวาทพรางถอดมันออกและทิ้งลงไปในถังขยะ “หวังว่าพี่จำที่เราคุยกันได้นะครับ หลังจากนี้พี่ไม่มีสิทธิ์โทรมากวนหรือเข้ามายุ่งเรื่องส่วนตัวผม” เนวิลเอ่ยขึ้นนํ้าเสียงเรียบภายไต้ใบหน้านิ่งเฉยดั่งกับเรื่องเมื่อกี้ไม่เคยเกิดขึ้น สิ้นสุดคำพูดแทงใจ สองเท้ายาวก้าวเดินออกไปอย่างไม่สนใจไยดี “ถึงจะปากร้ายไปหน่อยก็เถอะ แต่ถ้าพี่อยากได้พี่ก็ต
ปัก! ปึก! ปัก! ผัวะ! เสียงแรงชกตีกันดังสงั่นอยู่หลังโรงเรียน พรางกับเด็กสาวคนหนึ่งในชุดนักศึกษาคณะปีหนึ่งยืนสะอึกสะอื้นร้องไห้มองดูอยู่ไม่ห่างจากเหตุการณ์ยิ่งนัก “มึงจำเอาไว้ ต่อไปนี้อย่ามายุ่งกับพิณอีก!” “เหอะ อีนี่อ่ะ มันหลอกเงินกูไปเท่าไหร่แล้วแค่นี้มันยังน้อยไป” ปัก! มือหนาต่อยเข้าไปยันใบหน้าของอีกคนเต็มแรงด้วยความโกรธที่เดือดดาน เกิดการชกตีกันขึ้นอีกครั้ง โดยสวนกันไปมาไม่มีใครยอมใคร “ไอ้วิล หยุดนะ!!” นํ้าเสียงหวานตะคอกขึ้นดังจากเฟญ่าที่รีบวิ่งเข้ามาด้วยความรีบรน แต่คำพูดเธอไม่สามารถหยุดการกระทำอันรุนแรงตรงหน้าได้ คนตัวเล็กรีบวิ่งเข้าไปดึงแขนใหญ่หักห้ามเพื่อนสนิทเพื่อให้หยุดการกระทำ “มึงไม่ต้องมายุ่ง!” เนวิลเปร่งเสียงตะคอกใส่เธอดังสนั่น มือไหญ่สลัดแขนแรงจนคนตัวบางกระเด็นออกมาล้มลงบนพื้น “โอ้ย!” “เฟ!” รีน่าที่วิ่งเข้ามาพอดีเกิดความตกใจ รีบเข้าไปดูเพื่อนรักที่ตอนนี้ล้มลงกับพื้น ด้วยความเป็นห่วง “ไอ้วิล มึงบ้าป่าววะ พอได้แล้ว!!” ริกเตอร์รีบเข้าไปกระชากตัวเนวิลออกมา ตะคอกเสียงดังเรียกสติให้หยุด เสียสติจนพรั่งทำร้ายเพื่อนตัวเองเพียงเพราะแฟนเก่า “อย่าใ
“แม่งั้น แผลแค่นี้ทำไมแสบจังวะ” เฟญ่านั่งบ่นพึมพำอยู่บนโซฟานุ่มกลางห้องนั่งเล่นในคอนโดหรู สายตาจ้องมองแผลที่ประกบอยู่บนเท้าขาวเนียนพรางนํ้าตาคลอเอ่อ เธอเป็นคนกลัวการล้างแผลหรือสิ่งที่ทำให้มันแสบเป็นอย่างมาก แกร๊ก! เสียงเปิดประตูดังขึ้น ทำเอาหญิงสาวตกใจลุกขึ้นกระทันหันโดยไม่ทันระวัง ทำให้เท้าไปโดนขาโซฟาเข้าด้วยความแรง “โอ้ย!” “เฟ!” ชายร่างสูงรีบปิดประตู ก่อนที่จะรีบเข้ามาประคองเธอนั่งลงบนโซฟา มือหนาค่อยๆจับเท้าที่แดงเป็นแผลมีเลือดประกบอยู่รอบๆขึ้นมาดูอย่างอ่อนโยน “มึงมาทำไม” นํ้าเสียงเรียบนิ่งเอ่ยถามชายร่างสูงที่นั่งยองๆดูแผลเธออยู่ไต้โซฟา ฟังดูก็รู้ว่าเธอกำลังโกรธเขาอยู่ “นั่งอยู่นี่ กูจะไปเอากล่องยามาทำแผลให้” คนถูกถามเลือกที่จะหลีกเลี่ยงไม่ตอบ “ไม่ต้อง กูทำเองได้” “อย่างมึงเนี่ยนะจะทำแผลเองได้ แค่เห็นแอลกอฮอล์ล้างแผลก็จะร้องละ” “…..” ไม่ต่อล้อต่อเถียงกับเขาต่อ เมื่อสิ่งที่เขาพูดตรงกับเธอทุกข้อ เป็นเพื่อนกันมาหลายต่อหลายปี มีหรือที่จะไม่รู้นิสัยกัน รวมทั้งของในคอนโดเธอ เขารู้ที่อยู่มันทุกซอกทุกมุม อีกทั้งยังเป็นเรื่องปกติที่เนวิลมีคีย์การ์ดห้องเธอและส
“อื้อ…กี่โมงแล้วเนี่ย” นํ้าเสียงงัวเงีย ดวงตากลมโตค่อยๆรี่ตามองรอบๆก็พบว่าเช้าแล้ว แต่ทำไมวันนี้ถึงรู้สึกแปลกๆ สายตากวาดมองด้านข้างก็พบกับความว่างเปล่า มือเล็กรีบดึงผ้าห่มผืนหนาขึ้นจึงพบกับชายร่างใหญ่ที่หลับคาเต้านมเธออยู่ไต้ผ้าห่ม หญิงสาวรีบดันใบหน้าหล่อออกจากเต้าอวบพรางดึงเสื้อตัวเองลงทันที “อื้อ…” “หื้ย ไอ้บ้านี่ ให้นอนด้วยทีไรก็ฉวยโอกาสตลอด” นึกแล้วหงุดหงิดขึ้นมาแต่เช้า คนสวยรีบดีดตัวขึ้นนั่งพรางหันไปมองชายตรงข้างที่หลับสบาย ไม่รู้เรื่องรู้ราวเกี่ยวกับสิ่งที่ตนเองทำ “ไอ้วิล ตื่นได้แล้ว!” ฝ่ามือเล็กยื่นเข้าไปตบไหล่กว้างจนดังแปะๆ “อืม…” “อืมเหี้ยไร ตื่นๆๆ ต้องไปโรงเรียน!” มือเล็กเขย่าร่างท้วมไปมาเพื่อเรียกให้ตื่น แต่กลับไม่เป็นผล แถมเธอยังถูกเขาดึงลงไปนอนกอดไว้แน่นอีกต่างหาก “โอ้ย ไอ้วิล!” “อื้อ เงียบน่า คนจะนอน” “ตื่นได้แล้ว ต้องไปโรงเรียน” “อื้อ” พูดเท่าไหร่อีกฝ่ายก็ไม่ยอมลืมตา มิหนําซํ้ายังซุกใบหน้าคมเข้ามาคลอเคลียซอกคอขาวอีก “กลิ่นตัวมึงยั่วจังวะ” นํ้าเสียงกระเส่ากระซิบอยู่ตามซอกคอขาว ค่อยๆลืมตามองหญิงสาวผู้ยั่วอารมณ์แต่เช้า “อึ้ย ปล่อยกูนะกูจะ
ติ้ง ติ้ง ติ้ง ติ้ง ติ้ง! เสียงแชทดังขึ้นรัวๆกลางโต๊ะอาหาร ทำเอาเจ้าของโทรศัพท์ที่นั่งกินข้าวอยู่หัวร้อนขึ้นมา “จิ๊ จะทักมาทำอะไรนักหนาวะแม่ง” “มึงไม่ตอบล่ะ” เฟญ่าเอ่ยพูดพรางเขี้ยวข้าวเต็มปาก มองดูสีหน้าหงุดหงิดของเพื่อนสนิท “อ่ะ มึงตอบไห้แล้วกัน” มือหนาหยิบโทรศัพท์วางไว้ตรงหน้าเธอก่อนจะกลับไปตักข้าวกินเหมือนเดิมโดยไม่สนใจอะไร “เหี้ยไรไอวิล แชทก็แชทมึงมาไห้กูตอบ” “บ่นเยอะ ตอบๆไปเถอะน่า” “เหอะ” ปากบ่นพึมพำไม่หยุดแต่ก็หยิบมือถือตรงหน้าขึ้นมาปลดล็อกก่อนจะกดเข้าแชทอ่านดูข้อความที่ส่งเข้ามาจากรุ่นพี่แอลลี่ชื่อดังคณะปีสี่ “รุ่นพี่แอลลี่อ่ะ ทักมาถามว่าตอนนี้มาหาหน่อยได้มั้ย มึงจะไห้กูตอบยังไง” “ตอบไปว่ากูไม่เอาซํ้า แล้วบล็อกทิ้งเลย กูรำคาญ” “แม่ง เหี้ยว่ะ” “กูตกลงกับทุกคนก่อนที่กูจะเอา ว่ากูไม่เอาซํ้า เสร็จแล้วก็ทางใครทางมัน ไม่มีสิทธิมาโทรตามมายุ่งเรื่องส่วนตัวของกู” “วันนี้มึงผีเข้ารึไงวะ ปกติไม่เห็นจะมานั่งกินข้าว พักเที่ยงกินแต่ชะนี” “หึ” เงยหน้าขึ้นมามองหญิงสาวด้วยสายตาไม่น่าไว้ใจ ใบหน้าคมหล่อยกยิ้มขึ้นพรางยื่นหน้าเข้ามาไกล้เธอ “อะไร…” “พอดีว่าเ
“หุ้วว เพลงมันส์โครตด้ายใจเลย” ร่อนเอวเต้นกันในฝูงคนมากมายจนไปชนเข้ากับชายรูปร่างหน้าตาพระประธานผู้หนึ่งที่เดินเข้ามาด้านหลังเธอ ปึก! “ขอโทษครับ” “โอ้ย ครายว้าา” ดวงตากลมโตที่ตอนนี้พล่ามัวไปด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ พยายามหรี่ตามองชายที่เธอชนใส่ แม้ว่าจะไม่เห็นชัดแต่ก็รับรู้ได้ถึงความหน้าตาดีนั่นอยู่พอประมาณ “อ่าว พี่เฟญ่า!” เมื่อมองดูดีๆกลับเป็นเฟญ่าสาวสวยประจำชั้นในมหาวิทยาลัย แอบปลื้มมานานไม่คิดว่าโชคชะตาจะนำพาไห้เขามาไกล้ชิดพี่เธอได้เพียงนี้ ชายรูปหล่อไม่รีรอ รีบคว้าโอกาสนี้เข้าไกล้เธอ “ผมขอไลน์หน่อยได้มั้ยครับ คนสวย” “อื้อ ปากหวานนะนายอ่ะ ฉ้านห้ายก้อด้าย” มือเล็กหยิบมือถือที่ชายตรงหน้ายื่นไห้เธอมาแอดไลน์ไห้ แม้จะเบลอๆแต่ก็พอจำไลน์ของตัวเองได้ ปึก! เสียงวางแก้วเหล้าลงบนโต๊ะด้วยสีหน้าอารมณ์หงุดหงิด จับตามองทนดูมาอยู่นานจนหมดความอดทน รีบลุกขึ้นเดินออกไปยันจุดเป้าหมาย ไม่แม้แต่จะหันมาไห้ความสนใจกับเด็กเอ็นที่เรียกมา “พี่เนวิลจะไปไหนน่ะคะ!” “อย่าไปสนไอวิลมันเลยน้องลิลลี่ มานั่งข้างพี่ดีกว่า ดูแล้วมันคงไม่กลับมาหรอก” “ก็ได้ค่ะ..” จำใจต้องไปนั่งกับเพื่อนของเขา
“อื้อ..ว.วิล!” มือหนาเกี่ยแพนตี้ตัวจิ๋วเอาไว้ด้านข้างก่อนจะสอดนิ้วมือเรียวเข้าร่องสวาทหญิงสาว “หึ แฉะหมดเลย” คำพูดหยอกล้อทำเอาหญิงสาวเขินหน้าแดง มือเล็กเท้าประตูตรงหน้าเอาไว้ด้วยความเสียวซ่านเพียงเพราะนิ้วมือของเขา แจ๊ะ แจ๊ะ แจ๊ะ “อ..อื้อ..ม มันส..สกปรก” เมื่อสัมผัสได้ถึงลิ้นร้อนที่เข้ามายันร่องสวาท คนตัวเล็กรีบเอ่ยห้ามด้วยความเสียวซ่าน แต่เขาไม่สนใจเลียรอบร่องสวาทไปมาโดยไร้ซึ่งความรังเกียจ “อ๊า อื้อ” เลียรัวจนนํ้ารักเยิ้มออกมาเต็มร่องสวาท แต่ก็ไม่ยอมผละ ดูดกลืนกินทำความสะอาดไห้กับอีกคนจนหมด “หวานเหมือนเดิมเลยนะ” “อ..ไอบ้า!” มือเล็กรีบดันกระโปรงสั้นลง เปิดประตูก้าวเท้าออกไปโดยไม่กล้าหันมามองชายด้านหลัง “หึ มึงอยากยั่วเอง” ใบหน้าคมหล่อยกยิ้มขึ้นพึงพอใจเป็นอย่างยิ่ง ก่อนจะสาวเท้ายาวก้าวเดินตามคนตัวเล็กออกไป “ไอวิลกับไอเฟมาสายอีกแล้วหรอวะ” “เออนั่นดิ ทำตัวแปลกขึ้นทุกวันอ่ะไอสองตัวนั่น” “เหล้าที่สั่งได้แล้วครับ” ท่ามกลางแสงสี เสียงดนตรีดังสงั่น โต๊ะวีไอพีประจำกลุ่มของทั้งสี่ ยังคงขาดอีกสองคนที่ไม่ยอมโผล่มาเสียที สองคนที่มาถึงก่อนได้แต่บ่นพึมพำกับเพื
ติ้ง ติ้ง ติ้ง ติ้ง ติ้ง! เสียงแชทดังขึ้นรัวๆกลางโต๊ะอาหาร ทำเอาเจ้าของโทรศัพท์ที่นั่งกินข้าวอยู่หัวร้อนขึ้นมา “จิ๊ จะทักมาทำอะไรนักหนาวะแม่ง” “มึงไม่ตอบล่ะ” เฟญ่าเอ่ยพูดพรางเขี้ยวข้าวเต็มปาก มองดูสีหน้าหงุดหงิดของเพื่อนสนิท “อ่ะ มึงตอบไห้แล้วกัน” มือหนาหยิบโทรศัพท์วางไว้ตรงหน้าเธอก่อนจะกลับไปตักข้าวกินเหมือนเดิมโดยไม่สนใจอะไร “เหี้ยไรไอวิล แชทก็แชทมึงมาไห้กูตอบ” “บ่นเยอะ ตอบๆไปเถอะน่า” “เหอะ” ปากบ่นพึมพำไม่หยุดแต่ก็หยิบมือถือตรงหน้าขึ้นมาปลดล็อกก่อนจะกดเข้าแชทอ่านดูข้อความที่ส่งเข้ามาจากรุ่นพี่แอลลี่ชื่อดังคณะปีสี่ “รุ่นพี่แอลลี่อ่ะ ทักมาถามว่าตอนนี้มาหาหน่อยได้มั้ย มึงจะไห้กูตอบยังไง” “ตอบไปว่ากูไม่เอาซํ้า แล้วบล็อกทิ้งเลย กูรำคาญ” “แม่ง เหี้ยว่ะ” “กูตกลงกับทุกคนก่อนที่กูจะเอา ว่ากูไม่เอาซํ้า เสร็จแล้วก็ทางใครทางมัน ไม่มีสิทธิมาโทรตามมายุ่งเรื่องส่วนตัวของกู” “วันนี้มึงผีเข้ารึไงวะ ปกติไม่เห็นจะมานั่งกินข้าว พักเที่ยงกินแต่ชะนี” “หึ” เงยหน้าขึ้นมามองหญิงสาวด้วยสายตาไม่น่าไว้ใจ ใบหน้าคมหล่อยกยิ้มขึ้นพรางยื่นหน้าเข้ามาไกล้เธอ “อะไร…” “พอดีว่าเ
“อื้อ…กี่โมงแล้วเนี่ย” นํ้าเสียงงัวเงีย ดวงตากลมโตค่อยๆรี่ตามองรอบๆก็พบว่าเช้าแล้ว แต่ทำไมวันนี้ถึงรู้สึกแปลกๆ สายตากวาดมองด้านข้างก็พบกับความว่างเปล่า มือเล็กรีบดึงผ้าห่มผืนหนาขึ้นจึงพบกับชายร่างใหญ่ที่หลับคาเต้านมเธออยู่ไต้ผ้าห่ม หญิงสาวรีบดันใบหน้าหล่อออกจากเต้าอวบพรางดึงเสื้อตัวเองลงทันที “อื้อ…” “หื้ย ไอ้บ้านี่ ให้นอนด้วยทีไรก็ฉวยโอกาสตลอด” นึกแล้วหงุดหงิดขึ้นมาแต่เช้า คนสวยรีบดีดตัวขึ้นนั่งพรางหันไปมองชายตรงข้างที่หลับสบาย ไม่รู้เรื่องรู้ราวเกี่ยวกับสิ่งที่ตนเองทำ “ไอ้วิล ตื่นได้แล้ว!” ฝ่ามือเล็กยื่นเข้าไปตบไหล่กว้างจนดังแปะๆ “อืม…” “อืมเหี้ยไร ตื่นๆๆ ต้องไปโรงเรียน!” มือเล็กเขย่าร่างท้วมไปมาเพื่อเรียกให้ตื่น แต่กลับไม่เป็นผล แถมเธอยังถูกเขาดึงลงไปนอนกอดไว้แน่นอีกต่างหาก “โอ้ย ไอ้วิล!” “อื้อ เงียบน่า คนจะนอน” “ตื่นได้แล้ว ต้องไปโรงเรียน” “อื้อ” พูดเท่าไหร่อีกฝ่ายก็ไม่ยอมลืมตา มิหนําซํ้ายังซุกใบหน้าคมเข้ามาคลอเคลียซอกคอขาวอีก “กลิ่นตัวมึงยั่วจังวะ” นํ้าเสียงกระเส่ากระซิบอยู่ตามซอกคอขาว ค่อยๆลืมตามองหญิงสาวผู้ยั่วอารมณ์แต่เช้า “อึ้ย ปล่อยกูนะกูจะ
“แม่งั้น แผลแค่นี้ทำไมแสบจังวะ” เฟญ่านั่งบ่นพึมพำอยู่บนโซฟานุ่มกลางห้องนั่งเล่นในคอนโดหรู สายตาจ้องมองแผลที่ประกบอยู่บนเท้าขาวเนียนพรางนํ้าตาคลอเอ่อ เธอเป็นคนกลัวการล้างแผลหรือสิ่งที่ทำให้มันแสบเป็นอย่างมาก แกร๊ก! เสียงเปิดประตูดังขึ้น ทำเอาหญิงสาวตกใจลุกขึ้นกระทันหันโดยไม่ทันระวัง ทำให้เท้าไปโดนขาโซฟาเข้าด้วยความแรง “โอ้ย!” “เฟ!” ชายร่างสูงรีบปิดประตู ก่อนที่จะรีบเข้ามาประคองเธอนั่งลงบนโซฟา มือหนาค่อยๆจับเท้าที่แดงเป็นแผลมีเลือดประกบอยู่รอบๆขึ้นมาดูอย่างอ่อนโยน “มึงมาทำไม” นํ้าเสียงเรียบนิ่งเอ่ยถามชายร่างสูงที่นั่งยองๆดูแผลเธออยู่ไต้โซฟา ฟังดูก็รู้ว่าเธอกำลังโกรธเขาอยู่ “นั่งอยู่นี่ กูจะไปเอากล่องยามาทำแผลให้” คนถูกถามเลือกที่จะหลีกเลี่ยงไม่ตอบ “ไม่ต้อง กูทำเองได้” “อย่างมึงเนี่ยนะจะทำแผลเองได้ แค่เห็นแอลกอฮอล์ล้างแผลก็จะร้องละ” “…..” ไม่ต่อล้อต่อเถียงกับเขาต่อ เมื่อสิ่งที่เขาพูดตรงกับเธอทุกข้อ เป็นเพื่อนกันมาหลายต่อหลายปี มีหรือที่จะไม่รู้นิสัยกัน รวมทั้งของในคอนโดเธอ เขารู้ที่อยู่มันทุกซอกทุกมุม อีกทั้งยังเป็นเรื่องปกติที่เนวิลมีคีย์การ์ดห้องเธอและส
ปัก! ปึก! ปัก! ผัวะ! เสียงแรงชกตีกันดังสงั่นอยู่หลังโรงเรียน พรางกับเด็กสาวคนหนึ่งในชุดนักศึกษาคณะปีหนึ่งยืนสะอึกสะอื้นร้องไห้มองดูอยู่ไม่ห่างจากเหตุการณ์ยิ่งนัก “มึงจำเอาไว้ ต่อไปนี้อย่ามายุ่งกับพิณอีก!” “เหอะ อีนี่อ่ะ มันหลอกเงินกูไปเท่าไหร่แล้วแค่นี้มันยังน้อยไป” ปัก! มือหนาต่อยเข้าไปยันใบหน้าของอีกคนเต็มแรงด้วยความโกรธที่เดือดดาน เกิดการชกตีกันขึ้นอีกครั้ง โดยสวนกันไปมาไม่มีใครยอมใคร “ไอ้วิล หยุดนะ!!” นํ้าเสียงหวานตะคอกขึ้นดังจากเฟญ่าที่รีบวิ่งเข้ามาด้วยความรีบรน แต่คำพูดเธอไม่สามารถหยุดการกระทำอันรุนแรงตรงหน้าได้ คนตัวเล็กรีบวิ่งเข้าไปดึงแขนใหญ่หักห้ามเพื่อนสนิทเพื่อให้หยุดการกระทำ “มึงไม่ต้องมายุ่ง!” เนวิลเปร่งเสียงตะคอกใส่เธอดังสนั่น มือไหญ่สลัดแขนแรงจนคนตัวบางกระเด็นออกมาล้มลงบนพื้น “โอ้ย!” “เฟ!” รีน่าที่วิ่งเข้ามาพอดีเกิดความตกใจ รีบเข้าไปดูเพื่อนรักที่ตอนนี้ล้มลงกับพื้น ด้วยความเป็นห่วง “ไอ้วิล มึงบ้าป่าววะ พอได้แล้ว!!” ริกเตอร์รีบเข้าไปกระชากตัวเนวิลออกมา ตะคอกเสียงดังเรียกสติให้หยุด เสียสติจนพรั่งทำร้ายเพื่อนตัวเองเพียงเพราะแฟนเก่า “อย่าใ
“อ๊า น้องเนวิลขา อ๊ะ ร..แรงกว่านี้อีกค่ะ อื้อ กระแทกพี่มาเลยค่ะ อ๊าส์ เสียว” “หึ ร่าน” ถ้อยคำพูดอันหยาบคายกล่าวออกมา พร้อมมือหนาฟาดลงไปที่แก้มก้นอวบพรางกระแทกกระทั้นความเป็นชายเข้าใส่ตัวเอลลี่รุ่นพี่คณะปีสี่อย่างหนักหน่วง เพี๊ยะ! พั่บ พั่บ พั่บ! เสียงเนื้อกระทบกันดังก้อนในห้องนํ้าหญิง เป็นเรื่องธรรมดาที่เขาทำประจำในมหาลัย แม้แต่เอลลี่รุ่นพี่สาวฮ๊อดที่กำลังโค้งบั้นท้ายหันหลังให้กับเขาคนนี้ก็เสนอตัวเข้ามาหาเขาเอง “อ๊า พ..พี่จะเสร็จค่ะ อ๊า น..น้องเนวิล” ปึก ปึก ปึก! “อ่าส์” เร่งจังหวะรัวเร็วจนรุ่นพี่สาวหายใจแทบไม่ทัน คำรามเสียงดังพัวพันกับเสียงครวญครางหญิงไต้ร่าง นานอีกหลายนาทีก่อนที่จะพ่นนํ้าขุ่นออกมาเต็มเครื่องป้องกัน ดึงท่อนเอ็นใหญ่ออกจากร่องสวาทพรางถอดมันออกและทิ้งลงไปในถังขยะ “หวังว่าพี่จำที่เราคุยกันได้นะครับ หลังจากนี้พี่ไม่มีสิทธิ์โทรมากวนหรือเข้ามายุ่งเรื่องส่วนตัวผม” เนวิลเอ่ยขึ้นนํ้าเสียงเรียบภายไต้ใบหน้านิ่งเฉยดั่งกับเรื่องเมื่อกี้ไม่เคยเกิดขึ้น สิ้นสุดคำพูดแทงใจ สองเท้ายาวก้าวเดินออกไปอย่างไม่สนใจไยดี “ถึงจะปากร้ายไปหน่อยก็เถอะ แต่ถ้าพี่อยากได้พี่ก็ต