ประกายแห่งความสงสัยแวบวาบในดวงตาของเจนสันทันที “แล้วคุณพ่อของเราล่ะ?”เกรย์สันรู้สึกว่าหัวใจของเขามีเลือดออกในขณะที่ใบหน้าของเขามีรอยยิ้มอันขมขื่น “ไม่ได้สิ เราไม่อยากรบกวนเขาสำหรับเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ เช่นนี้ คุณก็รู้อยู่แล้วหนิว่าพ่อของคุณเป็นยังไง เขายุ่งกับตารางงานที่แน่นเอี้ยดมากพออยู่แล้ว”สายตาที่เฉียบคมของเจนสันจับจ้องไปที่เกรย์สัน “ยุ่งมากจนไม่มีเวลาให้เราเลยเหรอ? เขาไม่กลัวว่าจะไม่มีใครมาเยี่ยมหลุมฝังศพของเขาเมื่อเขาตายด้วยวัยชราบ้างเหรอ?”เปลวไฟแห่งความสงสารแวบวาบในดวงตาของเกรย์สันถ้าเพียงท่านประธานจะตายก็ต้องด้วยวัยชรา!ดวงตาของเจนสันหดเกร็งเมื่อหัวใจของเขาบีบรัดด้วยความกลัวเหตุผลเดียวที่พ่อไม่ได้มาเยี่ยมพวกเขานานแบบนี้ก็คือเขาถูกกีดกันด้วยสิ่งกีดขวางที่ทำให้ขยับตัวไม่ได้อย่างแน่นอนตอนนี้แม้แต่แกรนด์เอเซียก็ยังอยู่ในภาวะวิกฤต บางทีสถานการณ์อาจเลวร้ายกว่าที่เขาคาดไว้มาก“เอาแล็ปท็อปคมาให้ผมสิ” เจนสันร้องขอเกรย์สันรีบวางแล็ปท็อปของเขาไว้ในมือของเจนสันทันทีเจนสันกอดแล็ปท็อปนั้นไว้ในอ้อมแขนขณะที่เขาวิ่งไปที่ห้องอ่านหนังสือ เขานั่งอยู่ด้านหน้าแล็ปท็อปและรีบเปิดมันอ
สายตาที่ลึกล้ำของเจนสันจับจ้องไปที่ใบหน้าของเกรย์สัน “ผมรับได้ บอกผมมาเถอะ”สตอร์มยังคงต้องการปกปิดเรื่องโศกนาฏกรรมนั้นไว้ “อย่าเชื่อสิ่งที่นายเห็นทางออนไลน์เลย เจนส์ พวกเขาแสดงแค่ข่าวลือ”เกรย์สันโบกมือให้สตอร์ม “ไม่เป็นไร ๆ เราสามารถบอกเขาได้ เด็กคนนี้จะโกหกเขาไม่ได้ง่าย ๆ”เกรย์สันกระแอมในลำคอ เมื่อเห็นเหตุการณ์เท็จนี้แล้ว เขาพบว่าไม่จำเป็นต้องปิดบังอารมณ์ของเขาไว้ เขาเริ่มเล่า อย่างทุกข์ทรมาน “มีบางอย่างเกิดขึ้นกับพ่อของคุณจริง ๆ เขาเกือบเสียชีวิตจากการซุ่มโจมตีเพื่อช่วยปู่ย่าในสายเลือดของคุณ ณ ตอนนี้ เขายังอยู่ระหว่างการรักษาที่ห้องผู้ป่วยอาการหนักของแกรนด์ เอเซีย”ดวงตาของร็อบบี้น้อยเบิกกว้างขึ้นด้วยความตกใจ ราวกับว่าร่างกายของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ หมัดที่กำซ่อนอยู่ใต้แขนเสื้อของเขากำไว้แน่นมากการแสดงออกของเจนสันสงบลงอย่างน่ากลัว “ใครเป็นคนทำ?”เกรย์สันตอบว่า “เรายังไม่รู้ แต่แจ็ค อาเรส คุณปู่อีกคนของคุณดูทำตัวยุ่งวุ่นวายมากช่วงนี้ เขาพยายามอยากจะย้ายพ่อของคุณออกจากแผนกการแพทย์ไปยังอีกแผนกหนึ่งในนามสิทธิ์ของผู้เป็นพ่อ ผมอยากจะบอกว่าเขานั่นแหละที่มีส่วนร่วมในแผนการของสิ่งต่
แจ็คตกใจมาก “ว่าไงนะ?”ข่าวดังกล่าวทำให้เขาตกใจ เขาเริ่มปล่อยจิตวิญญาณที่สดใสก่อนหน้านี้ของเขาทิ้งไปและทำให้เขาดูเหมือนว่าเขาถูกปีศาจดูดวิญญาณออกมาแทน เขาดูหมดแรงและสิ้นหวังเกินกว่าจะเข้าใจ“มันจะเป็นไปได้ยังไง?” แจ็คพึมพำกับตัวเองอย่างไม่เชื่อแจ็คตั้งใจตั้งทีมแฮ็กเกอร์ที่เก่งที่สุดเพื่อเจาะระบบเครือข่ายของแกรนด์ เอเซีย พวกเขาใช้เวลาทุกวันในการตรวจสอบและค้นหาข้อผิดพลาดในระบบไม่ต้องพูดถึงความสามารถของแฮ็กเกอร์ของเขาที่เจาะเครือข่ายของแกรนด์เอเซียเลย เมื่อหลายปีก่อน เหตุผลเดียวที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้นจากการแฮ็กในตอนนั้น ก็เพราะว่าแกรนด์ เอเซียกำลังเฟื่องฟูอยู่และเขากลัวว่าเจย์จะสงสัยถ้าหากทำมันลงไปเมื่อถึงตอนนี้เขาคิดว่ามันน่าจะเป็นช่วงเวลาสำคัญที่จะเริ่มโจมตีแกรนด์ เอเซีย ตอนนี้เจย์ได้รับบาดเจ็บสาหัสอยู่ในโรงพยาบาล เขาคิดไม่ถึงว่าพวกเขาจะสามารถซ่อมเครือข่ายที่ซบเซาได้ภายในเวลาไม่ถึงสามชั่วโมงเมื่อรู้ว่ามีผู้เชี่ยวชาญที่มีทักษะคอยดูแลแกรนด์เอเซียอยู่ ระดับความยากในการทำลายแกรนด์เอเซียก็เพิ่มขึ้นอย่างมาก ใครจะนึกภาพออกว่าแจ็คจะต้องมารู้สึกผิดหวังในขณะนั้นด้วยความสิ้นหวัง แจ็คจึงกล
เกรย์สันเดินตามพวกเขาออกไปนอกทางเดินด้วยความรู้สึกหดหู่ใจเปรียบได้ว่าในบรรดากลุ่มคนตาบอด ชายตาเดียวคือผู้ที่มีความบกพร่องน้อยที่สุดมักจะได้เป็นผู้นำให้กับคนอื่น ๆ!แจ็คหยุดตรงหน้าตึกเพื่อสั่งเจ้าหน้าที่ฝ่ายบริหารโรงพยาบาล “เจ้าหน้าที่ฝ่ายบริหารโรงพยาบาล ขอเอกสารการเคลื่อนย้ายลูกของฉันให้ฉันหน่อย ฉันต้องการย้ายโรงพยาบาล!”เกรย์สันก้มหน้าลงอย่างสิ้นหวังอย่างไรก็ตาม ทันใดนั้น ประตูลิฟต์ก็เปิดออกอย่างกะทันหัน น้ำหอมกลิ่นกุหลาบอบอวลไปในอากาศ ดึงดูดสายตาทุกคู่ไปรอบ ๆเสียงรองเท้าส้นสูงสีดำก้าวออกมาพร้อมกับออร่าที่กดขี่ ตามมาด้วยหุ่นที่สวยงามในชุดเดรสยาวสีแดง แม้คนคนนั้นใส่ชุดที่มีเสน่ห์และผ้าบาง ๆ สีดำที่ปกปิดใบหน้าของเธออย่างลึกลับ แต่ออร่าที่มีอำนาจดูเหนือกว่าสิ่งอื่นใดของเธอได้ปล่อยออกมาโดยไม่ได้ถูกขัดขวางขณะที่กำลังเดินตัดผ่านบรรยากาศรอบ ๆ เจ้าหน้าที่บังคับใช้กฎหมายได้เดินถอยไปชิดกำแพงโดยไม่รู้ตัว พวกเขาเปิดทางให้เธอเดินไปตามทางแต่ทว่า เธอหยุดอยู่ตรงหน้าเกรย์สันและส่ายหัวอย่างผิดหวังขณะที่เธอมีสีหน้าซีดเผือกจากนั้นเธอก็ยกผ้าบาง ๆ สีดำขึ้นเพื่อยิงสายตาไปที่เขาด้วยท่าทางที่หยอ
“เธอไม่สามารถเป็น แองเจลีน เซเวียร์ได้หรอก ว่าไหม?” แจ็คพล่ามออกมาทันที “แองเจลีน เซเวียร์ เสียชีวิตไปเมื่อเก้าปีที่แล้ว”เจ้าหน้าที่บังคับใช้กฎหมายมีท่าทางสงสัย สายตาของพวกเขาจ้องมองระหว่างแจ็คและแองเจลีนอยู่ชั่วขณะ“พวกคุณสองคนกำลังพูดโกหก”แจ็คชี้ไปที่แองเจลีน “มันคือเธอ เธอเป็นคนโกหก เธอไม่ใช่ แองเจลีน เซเวียร์ คุณสามารถตรวจสอบไฟล์ข้อมูลของเธอได้เลย เจ้าหน้าที่”ทันทีที่เจ้าหน้าที่บังคับใช้กฎหมายหยิบโทรศัพท์ของเขาขึ้นมาขอความช่วยเหลือจากแผนกอื่น แองเจลีนก็รีบลุกขึ้นเพื่อขัดจังหวะเมื่อเธอเข้าใกล้คาร์เตอร์ซึ่งยืนอยู่ข้างแจ็ค แองเจลีนก็เอื้อมมือไปหยิบไฟล์ข้อมูลภาพในมือของเขา แล้วเธอก็หยิบใบทะเบียนสมรสแล้วยื่นให้เจ้าหน้าที่“ฉันจะตัดปัญหาให้คุณ ดูวันที่ในทะเบียนสมรสของสามีและฉันสิ นั่นจะบอกคุณว่าฉันเป็นลูกสะใภ้ของตระกูลอาเรสจริงหรือเปล่า”จากนั้น เธอก็เปิดหน้าแรกของใบรับรองเอกสารซึ่งเจ้าหน้าที่บังคับใช้กฎหมายสามารถเห็นรอยยิ้มที่สวยงามของหญิงสาวที่มีดวงตาเป็นประกาย ในภาพเธอยืนใกล้ชิดกับเจย์และรูปร่างหน้าตาของเธอก็เหมือนกับผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าพวกเขาบนใบรับรองมีคำว่า 'แองเจลีน
เมื่อเห็นท่านปู่เซเวียร์ แจ็คก็เดินเข้ามาใกล้ ๆ ทันที ด้วยรอยยิ้มจอมปลอมบนใบหน้าของเขา “เร็ว ๆ หน่อย ลุงเซเวียร์ มาดูผู้หญิงคนนี้ที่แกล้งทำเป็นหลานสาวแสนล้ำค่าของคุณสิ แค่มองดูไปที่เธอ เธอเป็นหลานสาวของคุณได้ยังไงว่าไหม?”ท่านปู่เซเวียร์เงยหน้าขึ้นมองแองเจลีนที่อยู่ข้างหน้าเขาแองเจลีนอดไม่ได้ที่จะร้องไห้ด้วยความตื้นตันใจขณะที่เธอมองดูคุณปู่เงยหน้าขึ้นมาพร้อมด้วยมือทั้งสองข้างของเขาจับที่วางแขนของรถเข็น“คุณปู่” เธอเดินเข้ามาช้า ๆ เพื่อคุกเข่าต่อหน้าท่านปู่เซเวียร์ด้วยน้ำตาในดวงตาของเธอท่านปู่เซเวียร์เอื้อมมือที่สั่นเพื่อลูบแก้มที่ได้รับการฟื้นฟูสภาพของเธอ ขณะที่น้ำตาเริ่มไหลจากดวงตาของเขา “เจ็บไหม?”บางทีสำหรับผู้ชายอย่างท่านปู่เซเวียร์ที่มีประสบการณ์ชีวิตมามาก เขาใช้เวลามามากกับการเห็นรูปร่างหน้าตานี้ในการระบุตัวบุคคล เพราะดวงตาของบุคคลนั้นบอกอะไรได้มากมายการปรากฏตัวของแองเจลีนที่มีใบหน้าสยดสยองเมื่อสองปีก่อน เธออาจใช้เวลาทุกวันในการยิ้มต่อหน้าปู่ของเธอ แต่ท่านปู่เซเวียร์จะไม่เข้าใจความทุกข์ยากของหลานสาวของเขาได้ยังไง?หลานสาวคนโตของตระกูลเซเวียร์จะยิ่งใหญ่และสูงส่งได้ยังไง
สิ่งที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นความสง่างามที่ไม่มีใครเทียบได้กลับกลายเป็นความโกลาหลวุ่นวายแองเจลีนจ้องไปที่เขาด้วยความตกใจขณะที่น้ำตายังคงไหลรินออกมาไม่หยุดหย่อนเธอรู้สึกคร่ำครวญอย่างมากจนต้องเอามือมาปิดปากเอาไว้เพื่อไม่ให้เสียงสะอื้นของเธอหลุดออกมาให้ได้ยินเธอใช้เวลา 18 ชั่วโมงอยู่ข้างในกับเขา เฝ้าดูเขาอยู่เงียบ ๆ โดยไม่ดื่มน้ำหรือทานอาหารอะไรเลยหมอได้เดินเข้ามากระตุ้นบอกเธอให้หาอะไรทานหลายครั้ง แต่หมอได้รับคำตอบที่ไม่สบายใจจากแองเจลีนทุกครั้ง “ฉันขออยู่กับเขาต่ออีกนาน ๆ นะ”เธอไม่เคยคิดที่จะฟังเขาเลยในชีวิตนี้ เขาคิดแผนการที่จะผูกเธอไว้กับเขา ในขณะที่เธอคิดที่จะหาข้อแก้ตัวเพื่อหาข้ออ้างที่จะทิ้งเขาไปเสมอเช่นกันบางทีเขาอาจจะไม่ต้องทนทุกข์กับการถูกซุ่มโจมตีแบบนี้ หากไม่ใช่เพราะพฤติกรรมที่ดื้อรั้นและหุนหันพลันแล่นของเธอ แม้ว่าจะไม่มีทางรอดจากการถูกซุ่มโจมตี อย่างน้อยถ้าหากเธอยังอยู่เคียงข้างเขาในเวลาแบบนั้นได้และเขาจะไม่ต้องเดินบนเส้นทางนี้เพียงลำพังผลของยาชาเริ่มหมดฤทธิ์และเจย์เริ่มรู้สึกว่าจิตใจของเขาค่อย ๆ ปลอดโปร่งจากการหลับใหลเป็นเวลานาน สติของเขายังคงมึนงงและเขายังคงรู้สึกสะ
“ฉันอยากเจอเกรย์สัน” เจย์ไม่ใช่คนที่จะยอมเสียพลังงานไปกับสิ่งที่ไร้ประโยชน์ ถ้าหากขาของเขาไม่กลับมาเป็นปกติ เขาก็คงจะยอมรับตามที่มันเป็นมีสิ่งที่สำคัญกว่าที่เขาต้องทำในขณะนั้นหมอได้ส่งข้อความของท่านประธานไปถึงเกรย์สัน ซึ่งทำให้เขารีบเข้ามาในห้องพักฟื้นของโรงพยาบาลอย่างรวดเร็วเมื่อได้ถูกกล่าวถึง“ฉันต้องการออกจากโรงพยาบาล”ดวงตาของเกรย์สันเบิกกว้างตามคำขอของท่านประธาน “ตอนนี้เลยเหรอครับ ท่านประธาน? หมอบอกว่าขาของคุณยังต้องรับการรักษา แล้วคุณยังต้องเข้ารับการบำบัดทางกายภาพบำบัดเป็นเวลานานอีกด้วย”เจย์อาจจะดูร่างกายอ่อนแอในขณะนั้น แต่แววตาอันแหลมคมในดวงตาของเขาไม่ได้ลดเลือนลงเลยในขณะที่เขาส่งประกายแสงแห่งความตายไปที่เกรย์สัน “ทำไมนายถึงต้องเสียเวลาที่ไม่มีค่ากับบางสิ่งที่อาจไม่ได้ผลลัพธ์อะไรเลย?”เกรย์สันตอบว่า “อย่างน้อยเราก็ต้องลองครับ ท่านประธาน”“เกรย์สัน!” เจย์ตะโกนอย่างดุเดือด “ตอนนี้นายกำลังขัดขืนคำสั่งของฉันอยู่งั้นเหรอ?”เกรย์สันถอนหายใจด้วยความหงุดหงิด “ไม่ครับท่าน นั่นไม่ใช่สิ่งที่ผมหมายถึง”“งั้นก็ออกไปจัดการซะ”“แน่นอนครับ ท่านประธาน”เกรย์สันหันหลังเดินจากไปทว