เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 514
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 515
เจย์ดึงโรสออกจากห้องคนไข้ เขาผลักเธอชิดกับกำแพงและสอบปากคำ “เธอเป็นคนดูแลห้อง 11 เท่านั้นไม่ใช่เหรอ?”โรสจ้องเขาด้วยสายตาที่ไร้เดียงสาราวกับเจ้ากวางน้อย “ไม่มีใครกล้ารับใช้อาที่รองของนาย ฉันก็เลยมา”“เธอไม่กลัวว่า พวกเขาจะรบกวนเธอเหรอ?”โรสเงยหน้าน้อย ๆ ขึ้น จิ้มนิ้วก้อยลงบนหน้าอกอันแน่นหนาของเขาพลางพูดด้วยสีหน้าเหมือนซึนเดเระ "ฉันไม่กลัวหรอก ฉันมีคนที่ฉันสามารถพึ่งพาได้”ดวงตาของเจย์เปล่งประกายด้วยความปิติยินดี ขณะที่มือใหญ่ของเขาคว้ามือเล็ก ๆ ของเธอไว้ “ได้ ฉันจะให้เธอพึ่งพาฉัน”……เมื่อโรสกลับเข้ามาในห้องผู้ป่วยอีกครั้ง ทุกคนต่างตกตะลึงกับจิตวิญญาณของผู้ดูแลที่ "ยอมตายเสียดีกว่ายอมจำนน"“หืม ผู้ดูแลคนนี้ ยังกล้าเข้ามาอีกเหรอ?”“รปภ. ไล่เธอออกไปซะ”ทันทีที่เสียงของอาสะใภ้รองหายไปก็ได้ยินเสียงอันโหดร้ายของเจย์ที่ปกคลุมไปด้วยลมหนาวที่พัดโชยมา“ใครกล้าทำแบบนั้น?”เจย์ตามหลังโรสไป ดวงตาคมดั่งนกอินทรีของเขากวาดไปที่ใบหน้าของทุกคน ในขณะที่เขาพูดอย่างเศร้าหมอง “ทุกคนออกไปก่อน ยกเว้น คุณปู่อาเรส”ขณะที่ทุกคนออกจากห้องผู้ป่วย พวกเขาหันไปหาโรส พวกเขาทั้งหมดอยากรู้อยากเห็นมาก ผู้ดูแ
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 516
เจกำลังจ้องมองไปที่โรสด้วยความว่างเปล่า จู่ ๆ เธอกลายเป็นคนอ่อนน้อมและสุภาพเรียบร้อยในทันใด การเรียกว่า 'ที่รัก' นี้ ได้รีดความรู้สึกอึดอัดทั้งหมดในหัวใจของเขาออกมาและทำให้เขาว่านอนสอนง่าย“อารองยังป่วยอยู่ ให้เขาพักผ่อนเถอะนะคะ” รอยยิ้มอันนุ่มนวลผุดขึ้นจากดวงตาที่เคลือบสีเข้มของโรสซึ่งแต่งแต้มด้วยมารยาเธอไม่ได้มองเขาด้วยความไร้เดียงสาและความชื่นชมมาหลายปีแล้วชั่วขณะหนึ่ง เจย์รู้สึกเหมือนกับว่า เขาได้กลับไปเมื่อหลายปีก่อน เมื่อเขากับแองเจลีนใช้เวลาร่วมกันอย่างสงบสุขก่อนหน้านั้นยังไม่มีเรื่องเลวร้ายเกิดขึ้นหัวใจที่หุ้มไปด้วยเหล็กของเจย์เริ่มอ่อนลงและเมื่อเขาพูดอีกครั้ง ความก้าวร้าวในเสียงของเขาก็อันตรธานหายไปในอากาศ“เจมส์ เพราะเห็นแก่ภรรยาของผมหรอกนะ ดังนั้นผมจะไม่ปะทะคารมกับคุณอีกต่อไป”ท่านปู่อาเรสและเจมส์ถึงกับงงงันพวกเขาไม่ได้คาดหวังว่า ปัญหาที่พวกเขาคิดหนักจะได้รับการแก้ไขโดยโรสเพียงแค่เรียกคำว่า 'ที่รัก'เจมส์พลันหลับตาลงโดยไม่พูดอะไรและไม่สนใจที่จะมองเจย์อีกเมื่อความขัดแย้งของอาและหลานชายได้คลี่คลายลงแล้ว เจย์ ได้แสดงความกังวลเล็กน้อยต่ออาของเขา "ทำไมอาถึงกระโดดล
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 517
นอกห้องพยาบาลโรสเอียงคอพิงผนังดวงตาที่เฉียบคมของตระกูลอาเรสเหลือบมองไปที่ใบหน้าของเธอ ประหนึ่งว่าพวกเขาจะไม่พอใจ หากไม่สามารถดึงข้อมูลโดยละเอียดจากเธอได้“เจย์ ผู้ดูแลคนนี้เป็นใครกันแน่? ทำไมนายถึงดูแลเธอเป็นพิเศษ?” แม่ของเจย์ไม่สามารถควบคุมความอยากรู้อยากเห็นที่หลั่งไหลออกมาจากก้นบึ้งของหัวใจเธอได้และเอ่ยถามขึ้นมาเจย์มองโรสด้วยรอยยิ้มเงียบ ๆ ด้วยแววตาที่เปี่ยมด้วยความรัก“ฉันพูดได้ไหม?” เจย์ขออนุญาตโรสโรสจำได้ว่า เซร่า เคยบอกว่าอยากแต่งงานกับ เจย์ ต่อหน้าคุณปู่ เรื่องนี้ทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย“ท่านอาเรส ฉันขอเวลาเป็นการส่วนตัวกับคุณสักครู่ได้ไหมคะ?” โรสดึงมือของเจย์ และเดินไปอีกด้านหนึ่งของทางเดิน"เกิดอะไรขึ้น?" เจย์ยืนอยู่ตรงขอบบันไดและถามอย่างไม่แน่ใจโรสจ้องมาที่เขาอย่างโกรธจัดและพูดว่า “เซร่า บอกว่าหล่อนต้องการแต่งงานกับนาย นายต้องอธิบายเรื่องนี้ให้ฉันฟัง”เมื่อเห็นแก้มที่ป่องของเธอ เขาคิดว่ามันดูเหมือนถุงลมนิรภัยสองใบ ช่างน่ารักจนเขาหยิกแก้มเธอทันที“โรส การมีคู่ครองทีเดียวสองคน มันผิดกฎหมายนะ”“แล้วทำไมหล่อนถึงพูดแบบนั้นล่ะ?”สีหน้าของเจย์ชะงัก “เธอคงไ
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 518
เจย์เงยหน้าขึ้นและบังคับให้เธอเผชิญหน้ากับเขาโรส ยิ้มแห้ง ๆ แล้วพูดว่า “อารอง อาสาม และน้องชายของนาย ไม่ใช่ว่าพวกเขาเหล่านี้เป็นดอนฆวนและคาสโนว่าทั้งหมดหรอกเหรอ?”อย่างไรก็ตาม เจย์กำลังจริงจังอย่างมาก “โรส ช่วยอธิบายความหมายของคำว่า ‘ทั้งหมด’ ให้ฉันฟังหน่อยซิ?”โรสคิดที่จะแบกรับตำแหน่ง 'คนงี่เง่า' ของตระกูลลอยล์ คำพูดที่วิจิตรบรรจงไม่ใช่ลักษณะเฉพาะของคนงี่เง่า ดังนั้นเธอจึงแกล้งทำเป็นโง่และกล่าวว่า “มีผู้ชายเพียงไม่กี่คนในตระกูลอาเรสของนายและอีกสามคน นอกใจคู่รักของเขา ฉันใช้ 'ทั้งหมด' ไม่ได้เหรอ?”คำอธิบายที่กว้างขวางของโรสอาจหลอกคนอื่น ๆ ได้ แต่เจย์รู้ว่าเธอถูกนักปราชญ์ แองเจลีน เซเวียร์เข้าสิง เขาจะถูกเธอหลอกได้อย่างไร?เนื่องจากเธอไม่เต็มใจที่จะพูดตรง ๆ เจย์จึงทำได้เพียง 'ดึงคำสารภาพออกมา ด้วยการทำให้เกิดความเจ็บปวด'“โรส ให้ไปดูพจนานุกรมนะ แล้วลอกความหมายของคำว่า 'ทั้งหมด' ให้ฉันสักร้อยครั้ง” เจย์พูดด้วยสีหน้าเย็นชาเธอพยักหน้าหงึกหงัก "ได้เลย"ในตอนบ่าย เจย์ ได้รับสายโทรศัพท์ฉุกเฉินจากบริษัทโรสไปที่โรงอาหารของโรงพยาบาลเพื่อรับประทานอาหารกลางวันก่อนกลับ จากนั้นเธอก็นั่งท
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 519
โรสมีร่างกายที่อ่อนแอ ใช้เวลาไม่นานจึงหลับสนิทเจย์ลูบไล้ใบหน้าของเธอที่มีขนาดเท่าฝ่ามือ นิ้วเรียวยาวของเขาแตะคิ้วที่ขมวดของเธอ“แองเจลีน เธอซ่อนความลับแบบไหนเอาไว้กันนะ? บอกฉันไม่ได้เหรอ?”เขาไตร่ตรองเกี่ยวกับผู้ชายในตระกูลอาเรส อารองและอาสามของเขามีความรักมากมายเมื่อตอนที่พวกเขายังเด็ก จอห์น อาเรส อาสี่ของเขา ยังไม่ได้แต่งงานและ เป็นคนเจ้าชู้มากกว่าอย่างไรก็ตาม ท่านปู่อาเรสและพ่อของเขาเป็นผู้ชายที่มีความเคารพและมีวินัยในตนเองเป็นอย่างมากทำไมแองเจลีนถึงบอกว่าผู้ชายทุกคนในตระกูลอาเรสมีนิสัยเจ้าชู้?ไม่ใช่ว่าเจย์ ไม่เคยสอบสวนตระกูลอาเรสเมื่อเจ็ดปีที่แล้ว หลังจากที่แองเจลีน ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ เขาสงสัยว่าอาจมีคนในตระกูลอาเรส มายุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้ ท้ายที่สุดการแต่งงานของเขากับแองเจลีนคือความสวามิภักดิ์ของกองกำลังที่แข็งแกร่งที่มีพันธะกันเพื่อคุกคามผลประโยชน์ของตระกูลอื่น ๆ ภายในตระกูลอาเรสเขาสอบสวนมาเป็นเวลานาน แต่ก็ไม่พบหลักฐานที่เจาะจง เกี่ยวกับแองเจลีน เขากลับพบเรื่องราวความรักอันสวยงามของอารองและอาสามของเขาเมื่อตอนที่พวกเขายังเด็กดูเหมือนว่า เขาจะละเลยสองคนที่อยู่ใ
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 520
เจย์ยิ้มออกมาด้วยความดีใจหลังอาหารเช้า เจย์ ส่งโรสไปที่โรงพยาบาลแกรนด์ เอเซียตามปกติ ก่อนแยกทาง เจย์เตือนและกล่าวว่า “สองสามวันนี้ ผู้อาวุโสของตระกูลอาเรส จะมาเยี่ยมอารองหากพวกเขารบกวนเธอ อย่าลืมบอกฉันนะ ฉันจะดูแลพวกเขาให้เธอเอง”"เข้าใจแล้วค่ะ" โรสยิ้มหวานเมื่อเวลาผ่านไป โรสก็ผลักประตูและลงจากรถก่อนจะวิ่งตรงไปข้างหน้าทันใดนั้น ก็มีเสียงแตรรถโรลส์-รอยซ์มาจากด้านหลังโรสหันศีรษะอย่างสับสนและเห็นใบหน้าที่เศร้าโศกของเจย์มองมาที่เธอราวกับว่าเขาเป็นคนที่เสียใจและถูกกักขังอยู่ที่บ้านจากนั้นเขาก็ใช้นิ้วชี้กวักไปที่เธอโรสหันกลับมาถาม “สามี มีอะไรอีกไหมคะ?”ทันใดนั้นเขาก็โน้มศีรษะของเธอ ผ่านหน้าต่างรถและจูบเธออย่างสำราญใจเขาปล่อยเธอไป หลังจากเวลาผ่านไปนาน “ครั้งหน้าอย่าลืมจูบลานะ” เขากล่าวโรสหน้าแดงเพราะการแสดงออกของเขา “อื้ม เข้าใจแล้ว”ความสนใจจากคนเดินถนนทำให้เธอวิ่งหนีไปด้วยความเขินอายหลังจากที่เธอมาถึงแผนกผู้ป่วยในของแกรนด์ เอเซีย หลังจากเปลี่ยนชุดพยาบาลตามปกติ เธอก็ไปที่ห้อง 11 เพื่อไปเยี่ยมคุณปู่ อาการของคุณปู่เริ่มดีขึ้นเรื่อย ๆ อาจเป็นเพราะความร่วมมือระหว่างบริษัท
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 521
โรสถึงกับหัวเราะเยาะเมื่อได้ยินคำใส่ร้ายจากแม่ของเจย์เธอหันกลับมาและเทน้ำร้อนหนึ่งแก้วให้แม่ของเจย์ เธอยื่นมันให้หล่อนพร้อมรอยยิ้ม “คุณแม่คะ เชิญดื่มน้ำสักแก้วก่อน”แม่ของเจย์ไม่เพียงแต่ไม่ซาบซึ้งในความเมตตาของเธอเท่านั้น แต่หล่อนยังหยิบแก้วขึ้นมาและราดน้ำลงบนใบหน้าของโรส “โรส เธอรู้ไหมว่าท่าทางอวดดีของเธอมันน่ารำคาญแค่ไหน?”น้ำเดือดสัมผัสกับผิวหนังที่บอบบางของโรสและทันใดนั้นเธอก็รู้สึกว่าใบหน้าของเธอแสบร้อนด้วยความเจ็บปวดเธอมองแม่ของเจย์ด้วยความเจ็บปวด ขณะที่มือทั้งสองข้างกำลังจับใบหน้าและพูดด้วยความขุ่นเคืองว่า “คุณแม่ ต่อให้คุณไม่ชอบฉันแค่ไหน ฉันแต่งงานกับลูกชายของคุณแล้ว ฉันเป็นลูกสะใภ้ของตระกูลอาเรส นี่คือความจริงที่คุณไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ อย่าพยายามทำลายฉันและเจย์อีกเลยค่ะ!”แม่ของเจย์เงยหน้าขึ้นและหัวเราะเหมือนเพิ่งได้ยินเรื่องตลกใหญ่โต “โรส โอ้ โรส เธอเป็นผู้หญิงที่โง่ที่สุดในตระกูลลอยล์แล้วล่ะ ฉันจะบอกความจริงกับเธอให้นะ ไม่ว่าจะเป็นเวลาไหนก็ตาม จำไว้นะว่างานแต่งงานของเธอกับเจย์ มันเป็นเรื่องไม่จริงทั้งสิ้น”การป้องกันหัวใจของโรสที่ได้รับการเสริมกำลังนั้นสั่นคลอนทัน
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 522
เธอหยิบใบทะเบียนสมรส โดยที่มือสั่นอย่างตกใจ เมื่อเห็นข้อมูลในทะเบียนสมรส เธอก็กลายเป็นหินแข็งทื่อทันทีนั่นคือชื่อของแองเจลีน นั่นคือรูปของแองเจลีนและมันคือหมายเลขประจำตัวของแองเจลีนด้วยแน่นอนว่าเขาไม่ต้องการแต่งงานกับ โรส ลอยล์โรสร้องไห้อย่างขมขื่นเธอฉีกรูปแต่งงานนั้นออกแล้วกำมันไว้ในมือ จากนั้นเธอก็นำทะเบียนสมรสกลับเข้าไปในตู้เซฟและเก็บเอกสารทุกอย่างกลับเข้าไปอย่างระมัดระวังแล้วเธอก็วิ่งออกไปด้วยน้ำตามีบางสิ่งที่เขาไม่ได้พูดและซ่อนไว้ในใจของเขามันเหมือนกับกล่องแพนดอร่าที่ซ่อนความชั่วร้ายถูกเปิดออก ซึ่งมันเหมือนกับว่าเขาอาจทำให้เธอได้รับบาดเจ็บอย่างรุนแรงหากเขาบอกเธอเกี่ยวกับเรื่องนี้งั้นเหรอ?เป็นเพราะเธอคงไม่มีทางเหมือนที่เขาต้องการอยากให้เธอเป็นใช่ไหม?--------ในแกรนด์เอเซียห้องทำงานของท่านอาเรสเจย์นั่งอยู่บนเก้าอี้หมุนหนังสีดำสุดพิเศษของเขาอย่างไม่สนใจอะไรตลอดทั้งวันเมื่อเกรย์สันเข้ามาและเห็นมุมปากของท่านอาเรสยกขึ้น เขารู้ได้เลยว่าท่านประธานของเขากำลังอารมณ์ดี“ท่านอาเรส แม่ของคุณมาที่นี่ครับ” เกรย์สันรายงานเมื่อได้ยินแบบนั้นเจย์มีท่าทีตกตะลึงเล็กน้อย “ให
บทล่าสุด
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1292
คุณท่านยอร์กหัวเราะดังลั่น “เจ้าหนูอย่าได้เอาเรื่องวันนี้ไปพูดกับใครเชียวล่ะ”“ทำไมถึงได้โหดร้ายขนาดนี้ คุณท่านยอร์ก…”คุณท่านยอร์กเอามือไขว้หลังและเดินอย่างสบาย ๆ ไปยังห้องสมุดในห้องสมุดตรงส่วน 48 นั้นดูเละเทะมาก บรรณารักษ์พยายามเก็บกวาดมานานมากและตอนนี้ก็กำลังหอบเพราะความเหนื่อยคุณท่านยอร์กพูดด้วยสีหน้าอึมครึมว่า “แค่มาขโมยหนังสือต้องทำให้ที่นี่เละเทะขนาดนี้เลยเหรอ? ดูสิว่าหมอนั่นทำให้ลูกศิษย์ของฉันต้องเหนื่อยแค่ไหน…”หลังจากแสร้งทำท่าเป็นห่วงเป็นใยเสร็จแล้ว คุณท่านยอร์กก็ถาม “มีอะไรหายไปบ้าง?”บรรณารักษ์ตอบอย่างสงบเสงี่ยม “สมุดบันทึกรายชื่อผู้อาศัยหายไปครับคุณท่าน”สีหน้าคุณท่านยอร์กเคร่งเครียดทันที “ดูเหมือนว่าเขาจะมาที่นี่เพราะองค์กรโลกาวินาศ”จากนั้นเขาก็เดินจากไปด้วยสีหน้าเคร่งเครียดขณะเดียวกันเจย์ก็ตามมาอยู่กับเซย์นขณะที่เขากำลังขุดเม็ดต้นชุมเห็ดและรวบรวมดอกสายน้ำผึ้งก่อนที่จะมุ่งหน้ากลับทันทีที่พวกเขามาถึงสวนสายลมสดชื่น เจย์กับเซย์นก็โดนพวกคอร์เวตต์ของป้อม 48 ล้อมไว้“โคลเป็นคนสั่งเหรอ?” เจย์ถามนิ่ง ๆคาร์สันเดินออกมาจากกลุ่มคอร์เวตต์โดยที่มีมือหนึ่งกุมท้องไว้
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1291
คาร์สันกลืนน้ำลาย เขารู้สึกเหมือนกำลังอยู่ในถ้ำสิงโต เขาตอบไปด้วยเสียงสั่นเทา “พูดตามตรงนะครับคุณเซเวียร์ เรื่องโชคร้ายและการล่มสลายของตระกูลอาเรสเมื่อสามปีก่อน คุณเองก็อยู่ในรายชื่อที่ต้องโดนจัดการด้วยเพราะว่าคุณเป็นลูกสะใภ้ของพวกเขา แต่ว่านายน้อยนั้นหลงรักคุณหัวปักหัวปำจนเขายอมสละนิ้วก้อยของตัวเองเพื่อช่วยคุณไว้”“ส่วนลูก ๆ ของคุณนั้น นายน้อยก็ตั้งใจว่าจะหักนิ้วตัวเองสามนิ้วเพื่อช่วยพวกเขาไว้ แต่ต้องขอบคุณที่คุณบอกความจริงมาในตอนท้าย เพราะว่าในตัวของนายน้อยและคุณหนูพวกนั้นมีสายเลือดของยอร์กไหลเวียนอยู่ ทำให้พวกเขาได้รับการถอดชื่อออกจากรายการสังหาร”“ตอนที่นายน้อยจากมา เขาไม่ได้พาใครกลับมากับเขาด้วย”แองเจลีนสั่นสะท้านเมื่อได้ยินเรื่องที่เขาบอก“ถ้าเป็นแบบนั้น มีคนชื่อปีศาจอยู่ในป้อมตระกูลยอร์กไหม?” แองเจลีนถามอีกครั้งคาร์สันพึมพำ “ปีศาจ” เขาส่ายหน้าอย่างแรง “ไม่มีคนแบบนั้นในป้อมตระกูลยอร์กนะครับ คุณเซเวียร์”มือแองเจลีนที่ซุกอยู่ใต้แขนเสื้อสั่นเทา “ฉันเชื่อนายได้ใช่ไหมคาร์สัน?”คาร์สันสาบาน “ผมไม่มีความกล้าพอที่จะโกหกคุณหรอกครับคุณเซเวียร์ ใครจะรู้ว่าสักวันคุณอาจจะกลายเป็นนาย
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1290
หากมีใครต้องการหาหนังสือสักเล่มแบบเฉพาะเจาะจงในนี้ก็คงไม่ต่างอะไรกับงมเข็มในมหาสมุทร โชคดีที่เจย์มีแผนที่ในหัวคอยนำทาง เขารู้ว่าสมุดบันทึกรายชื่อประชากรอยู่ในชั้นหนังสือส่วนของป้อม 48ตอนนั้นมีคนเหมือนตุ๊กแกตัวใหญ่เกาะอยู่ที่ชั้นหนังสือตู้ที่ 48 ขาของเขาเลือดไหลไม่หยุด เขาหยิบชุดปฐมพยาบาลที่พกติดตัวออกมาจากนั้นก็ทายาและพันผ้าพันแผลเพื่อหยุดเลือดเจย์เดินผ่านยามห้องสมุดและแอบเข้ามาด้านในเมื่อเข้ามาถึงตู้หนังสือส่วนของป้อม 48 เจย์ก็เริ่มมองหาสมุดบันทึกรายชื่อประชากรบนชั้นหนังสือ ทันใดนั้นก็มีร่องรอยสีแดงเลือดบนหน้าหนังสือที่สะดุดตาเจย์ เขาแตะรอยสีแดงบนหน้าหนังสือนั้นด้วยนิ้วมือและรู้สึกได้ถึงความชื้น เจย์ตื่นตัวระวังภัยทันใดนักฆ่าที่บาดเจ็บต้องซ่อนอยู่ข้างบนแน่เขาคาดเดาเช่นนั้นทันใดนั้นเจย์ก็มีความคิดดี ๆ แวบเข้ามาในหัว เขารวบรวมกำลังและฟาดมือใส่ชั้นหนังสือทันทีทันใด รังสีสังหารอย่างรุนแรงก็พุ่งตรงเข้ามาใส่เขาเจย์หมุนตัวด้วยความเร็วแสงและหลบพ้นคมมีดของนักฆ่าไปได้เจย์มองนักฆ่าที่ใส่ชุดพรางตัวสีดำพร้อมดึงหมวดฮู้ดขึ้นคลุมศีรษะ ทั้งปาก จมูก และตาต่างก็ปกปิดไว้มิดชิด ความคิดที่ว
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1289
จู่ ๆ เซย์นก็ยกมือกุมหน้าผากและบอกว่า “ผมมึนหัว”จากนั้นเขาก็ทรุดลงตรงหน้าเจย์ดังตึงเจย์แหย่ว่า “ชาดีจริง ๆ ตาเฒ่า มันทำคนสลบได้เร็วมากจนผมแปลกใจเลย”ชายชรามองเจย์อย่างพิจารณา ชายหนุ่มคนนี้รู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติกับน้ำชาแต่ว่ายังคงคุยกับตาเฒ่าต่อเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นนี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เจอที่คนกล้าเยาะเย้ยเขาอย่างไม่ร้อนรนในอาณาเขตของตระกูลยอร์กเช่นนี้ชายชราชื่นชมความใจเด็ดและกล้าหาญของเจย์“บุคลิกท่าทางของแกถูกใจฉันมากเจ้าหนุ่ม ฉันชื่นชม แกชื่ออะไร?”เจย์ยิ้มออกมาเล็กน้อย “เบ็น”ชายชราถามอย่างงงงวย “ไม่มีนามสกุลเหรอ?”เจย์พยักหน้าและตอบอย่างไม่แยแส “มี”เขาพูดต่อ “ผมนามสกุลยอร์ก”ชายชรามองเจย์อย่างไม่พอใจ “หากว่าแกอยากจะหลอกฉัน อย่างน้อยก็ต้องทำให้มันถูกหน่อย”เจย์เทน้ำชาเย็นชืดทั้งหมดในกาออก จากนั้นก็เติมเองจากนั้นเขาก็ทำท่าเอาอกเอาใจชายชรา “ชาที่ผมชงนี้สดชื่นกว่าของคุณ อยากจะลองชิมสักถ้วยไหม?”ชายชราคว้าใบชามาเต็มกำ ก่อนหยิบส่วนหนึ่งใส่ในกาน้ำชาและบอกว่า “นี่ไง สมบูรณ์แบบแล้ว”เจย์ยกถ้วยชาขึ้นมา “โชคชะตานำพาเรามาพบกันตาเฒ่า ขอชนแก้วให้กับโชคชะตาอันน่าทึ่ง
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1288
เพื่อให้แน่ใจว่าโคลจะไม่เข้ามาขวางทาง แองเจลีนก็บอกกับคาร์สันอีกครั้ง “เข้ามาสิคาร์สัน เข้ามาคุยกันหน่อย”คาร์สันมองเจย์และเซย์นที่ตอนนี้เดินจากไปไกล หลังจากใจลอยไปชั่วครู่ เขาก็เดินตามแองเจลีนเข้าไปในบ้าน“โจเซฟิน ช่วยเอาชามาให้คาร์สันหน่อย”โจเซฟินใช้เวลาพักหนึ่งในการรินชาและส่งถ้วยให้คาร์สัน คาร์สันวางถ้วยชาลงบนโต๊ะและบอกว่า “คุณเก่งเรื่องหันเหความสนใจใช่ไหมครับ คุณเซเวียร์?”แองเจลีนไม่ได้รู้สึกร้อนรนอะไรแม้ว่าคาร์สันจะมองแผนเธอออก เธอบอกว่า “ฉันก็แค่อยากจะคุยกับเพื่อนเก่าเท่านั้นคาร์สัน นายวัดหัวใจของคนที่ยอดเยี่ยมด้วยหัวใจแสนทรามได้ยังไงกัน? ฉันเองก็คงไม่ได้คาดหวังกับคนกระจอกอย่างนายไว้สูงหรอก”คาร์สันทำปากง้ำ เขาคงลืมไหว้ขอความโชคดีก่อนออกจากบ้านมาเมื่อเช้าแน่ เพราะพอตื่นขึ้นมา เขาก็เจอแต่เรื่องแย่ ๆ และคำพูดทิ่มแทงของทั้งเบ็นและแองเจลีน“คุณเซเวียร์ ให้ผมบอกความจริงก็คือว่าในป่านั้นมีสัตว์ป่ามากมาย หากว่าไม่มีคนของผมนำทางไป บอดี้การ์ดของคุณก็อาจจะหาทางออกจากป่าไม่ได้เมื่อเข้าไปแล้ว”ในใจของแองเจลีนนั้นตื่นตระหนกไปวูบหนึ่ง แต่เมื่อเธอจำได้ว่าเจย์บี้มีแผนที่ของโคลอี้เป็นตั
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1287
เจ้าชั่วโคลนั่นส่งคนมาคอยเฝ้าที่นี่ไว้โดยทำทีว่ามาคอยเฝ้ายามที่สวนสายลมสดชื่นเจย์เริ่มคิดหาหนทางจะหนีออกไปจากสวนสายลมสดชื่นเพื่อที่ว่าเขาจะได้ไปหาทะเบียนรายชื่อของผู้อาศัยในป้อมยอร์กแองเจลีนเรียกเขาเบา ๆ “เบ็น” เสียงเธอนั้นอ่อนโยนและแฝงความรักใคร่เจย์หันหลังมาและเดินเข้าไปหา“แองเจลีน”แองเจลีนจับสังเกตทิศทางจากเสียงและเดินเข้าไปหาเขาเจย์รีบเร่งฝีเท้าและคว้ามือเธอไว้พร้อมกระซิบว่า “จากที่ฉันเห็นตอนนี้ นายท่านยอร์กคงสงสัยว่าเรามีส่วนเกี่ยวข้องกับนักฆ่าเมื่อคืนนี้ เขาส่งคนมาคอยเฝ้าล้อมสวนสายลมสดชื่นไว้แล้วเช้านี้”แองเจลีนวิเคราะห์สถานการณ์และบอกว่า “นายท่านยอร์กนั้นรับผิดชอบส่วนหน้าของป้อมตระกูลยอร์กแล้วเขาก็ไม่มีเวลามาเฝ้าป้อม 48 หรอก ดังนั้นโคลยังเป็นคนรับผิดชอบที่นี่ ทำไมเราไม่ล่อเขาไปที่อื่นล่ะ? ฉันจะหาวิธีดึงไว้ให้โคลไม่ว่างมาสนใจตอนที่คุณออกไปทำทีเป็นว่าหาสมุนไพรมาให้ฉัน…”เจย์บีบแก้มแดงปลั่งของแองเจลีนเบา ๆ “เธอนี่มันฉลาดขึ้นทุกวันเลยใช่ไหมเนี่ย?”แม้ในใจเขาจะเห็นว่าเธอเป็นเพียงแกะน้อยไม่รู้เรื่องราวใด ๆ ในโลกนี้แองเจลีนยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ “คุณสอนฉันมาดีนี่คะ”
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1286
โคลรู้สึกใจคอปั่นป่วนขึ้นมาเมื่อเห็นแววตากระหายเลือดของสเปนเซอร์ “พ่อ แองเจลีนเป็นแค่ผู้หญิงอ่อนแอ พ่อก็เห็นว่าตอนนี้สายตาเธอมองไม่เห็นด้วยซ้ำ”ตอนที่เขาพูดเรื่อง ‘สายตามองไม่เห็น’ โคลก็อารมณ์ท่วมท้นจนสะอึก “มันเป็นความผิดของผมเอง ผมฆ่าสามีของเธอ แล้วเธอก็ร้องไห้จนตาบอด ผมติดค้างเธอมากเหลือเกิน”สเปนเซอร์พูดอย่างโกรธเกรี้ยว “แกมันใจอ่อนไป แกเองก็เห็นว่าบอดี้การ์ดของเธอไม่ใช่คนธรรมดาแน่นอน ดูจากทักษะของผู้ชายที่ชื่อเบ็นนั่น เขาสามารถก่อยิ่งกว่าหายนะให้กับป้อมตระกูลยอร์กแน่”โคลอธิบาย “เธอตาบอด เธอก็ต้องมีคนแบบนั้นไว้คอยปกป้องสิ”สเปนเซอร์บอกว่า “ฉันคิดว่าความรักทำให้แกตาบอดแล้ว ลองคิดดูสิ ผู้ชายชื่อเบ็นนั่นด้วยความสามารถของเขาสามารถไปได้ไกลมากแน่ แต่ทำไมเขาถึงเลือกที่จะอยู่ข้างกายผู้หญิงเหมือนพวกขี้ขลาดไร้ประโยชน์ด้วย?”โคลบอกว่า “ถ้าผมเดาไม่ผิด เบ็นอาจจะเป็นบอดี้การ์ดที่หลานชายคนโตของตระกูลอาเรส เจย์ อาเรส มอบไว้ให้แองเจลีน เจย์นั้นเป็นคนก่อตั้งหน่วยภูติผี หลังจากที่เขาตายพวกสมาชิกหน่วยภูตผีก็สาบานว่าจะภักดีและทุ่มเทให้แองเจลีน”สเปนเซอร์นั้นโมโหมากจนเขาคว้ากาน้ำชาปาใส่โคล “แก ไอ
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1285
พวกคอร์เวตต์หากันทั้งคืนแต่ว่าก็หานักฆ่าไม่เจอ ราวกับว่าเขาระเหยหายตัวไปในอากาศวันต่อมาสเปนเซอร์ก็มาที่ป้อม 48เขาเรียกโคลไปที่ห้องลับและถามด้วยสีหน้าจริงจังว่า “โคล นักฆ่าเมื่อคืนมันผ่านกับดักหลายชั้นที่เราติดตั้งไว้ในเขามุกเข้ามาได้ เห็นได้ชัดว่าเป็นนักสู้ที่ฝึกมาเป็นอย่างดี พอมาคิดเรื่องนี้แล้ว นักฆ่าโผล่มาทันทีหลังจากที่แองเจลีนมา เป็นไปได้ไหมว่าพวกเขาร่วมมือกันประสานจากด้านใน?”โคลยังคงนิ่งเงียบ…สเปนเซอร์ดูงงงวย “แองเจลีนก็เป็นแค่นักธุรกิจหญิงเก่งฉกาจจากเมืองอิมพีเรียล แต่ว่าบอดี้การ์ดของเธอก็เก่งพอที่จะคว้ามีดสั้นของฉันได้ ฉันไม่เข้าใจเลยว่าทำไมเธอถึงต้องมีคนเก่งกาจขนาดนั้นอยู่ข้างกายด้วย?”โคลก็ยังคงนิ่งเงียบ…เมื่อสเปนเซอร์เห็นว่าโคลไม่ยอมพูดอะไรสักคำ ดวงตาเขาก็ยิ่งฉายแววสงสัย “นี่แกกำลังปิดบังอะไรฉันอยู่หรือเปล่าโคล?”มีแววอ่อนล้าในน้ำเสียงของโคล “ผมบอกเรื่องที่ควรบอกไปหมดแล้ว”สเปนเซอร์มองโคลอย่างไม่พอใจ “หมายความว่ายังไงที่ว่าบอกเรื่องที่ควรบอกไปหมดแล้ว? แกอยู่ที่เมืองอิมพีเรียลตั้งครึ่งปี แล้วพอแกกลับมาบ้านแกก็พูดแค่สามเรื่อง แกบอกว่าทำลายตระกูลอาเรสกับอสังหาริมทร
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1284
เด็กหนุ่มซุกตัวอยู่ในอ้อมแขนของเธอร็อบบี้น้อยก็ทำแบบเดียวกันเวลาที่เขาทำอะไรผิดมา เขามักจะกอดเอวเธอแน่นที่สุดเท่าที่ทำได้และทำท่าเป็นเด็กขี้อ้อนเอาแต่ใจ ‘ผมผิดไปแล้วแม่จ๋า อย่าโกรธผมเลยนะ’ เขาจะพูดแบบนี้จากนั้นเธอก็ตัดสินใจอย่างบุ่มบ่ามโดยการฉีกเสื้อเธอออกเผยให้เห็นหน้าอกเปลือยเปล่า เธอยื่นแขนออกมานอกผ้าห่มแล้วเธอก็แสร้งทำเป็นร้องถามเสียงงัวเงีย “เกิดอะไรขึ้นเหรอเบ็น?”พอเจย์ได้ยินเสียงแองเจลีน เขาก็เปิดประตูเข้ามาเมื่อได้เห็นหน้าอกและแขนของเธอยื่นออกมานอกผ้าห่อม เจย์ก็ปิดประตูอย่างรวดเร็วแต่ถึงอย่างนั้นโคลก็ยังแอบเห็นภาพน่าตื่นตาภายในห้องอยู่ดีเจย์จ้องโคลราวกับจะกินเลือดกินเนื้อโคลครุ่นคิดว่าหากแองเจลีนไม่ได้ตาบอด เมื่อกี้เธอจะต้องกรีดร้องออกมาเพราะความอับอายเป็นแน่โคลถามอย่างสงสัย “เกิดอะไรขึ้นกับดวงตาเธอกันแน่?”“เธอร้องไห้มากจนตาบอด” เจย์ตอบห้วน ๆน้ำเสียงเขาแฝงโทสะและความรู้สึกโทษตัวเองโคลอี้งไปเล็กน้อย จากนั้นสีหน้าเขาก็ฉายความรู้สึกผิดจังหวะนั้นพวกคอร์เวตต์ที่ค้นหาบริเวณบ้านก็เดินส่ายหน้าออกมา “เราไม่เจออะไรผิดปกติ”โคลสั่ง “ไปหาที่อื่นต่อ”เมื่อพวกคอร์เ
