ภายใต้การจ้องมองอย่างเฉียบขาดของเจย์ เสียงของเซย์นก็เบาลงในขณะนั้น “แล้วคุณพิสูจน์ให้เราเห็นด้วยไหมล่ะ? ว่าคุณรักโรส จริงหรือเปล่า?”ทั้งโจเซฟินและโรสต่างกล่าวชื่นชมเซย์นในเรื่องความเฉลียวฉลาดเมื่อมองไปที่โรส เจย์ถามว่า “เธอคิดยังไง?”โรสเข้าข้างเซย์น เธอจึงพูดว่า “คนที่เป็นแบบอย่างเท่านั้นที่จะสามารถโน้มน้าวผู้อื่นได้”“แล้วเธอต้องการอะไร?”“ฉันไม่เชื่อว่าท่านอาเรสสามารถให้สิ่งที่ฉันต้องการได้หรอก” โรสพึมพำเบา ๆ“หากเป็นสิ่งที่เธอต้องการ สิ่งนั้นจะเป็นของเธอตราบเท่าที่ฉันสามารถให้ได้”โรสตื่นตระหนก ผู้ชายคนนี้ต้องมีอะไรกระทบอย่างแรงทางจิตใจแน่ ๆ?หลังจากหยุดคิด เธอตอบว่า “ฉันอยากได้รถหรู แล้วก็หุ้นของบริษัท—”ในแง่ที่อยากก่อกวน โรสระบุถึงผลประโยชน์ที่ร่ำรวยเพื่อเป็นการแกล้งเล่นตลกขณะที่เธอจ้องมองไปที่เจย์ รอให้เขาเปลี่ยนใจกับคำพูดของเขา“ไม่มีปัญหา!”เธอตะลึง งั้นลองเพิ่มเงินเดิมพันจากการเล่นตลกของเธอ เธอพูดต่อไปว่า “ฉันต้องการสถานะของนายหญิงอาเรสด้วย”“ไม่มีปัญหา!”โรสขบกรามแน่น “ถ้าอย่างนั้น…นายช่วยเขียนเป็นคำและลงนามในกระดาษเพื่อปิดผนึกข้อตกลงด้วยได้ไหม?”เจย์ยิ้มอย่
เมื่อสติกลับคืนสู่ความเป็นจริง โรสจึงเดินกลับไปหาเจย์อย่างเชื่องช้าโจเซฟินจ้องไปที่โรสอย่างสงสัย ความแตกต่างในพฤติกรรมของเธอทำให้โจเซฟินรู้สึกค่อนข้าง… ไม่สบายใจ“พี่สะใภ้ เธอคงไม่มีความรู้สึกต่อเซย์น ใช่ไหม?”“ฮะ?” โรสตกใจมากเซย์นก็พูดขึ้นมา “นั่นน่ะสิ เธอต้องการอะไร ‘ฮะ’? ด้วยวิธีที่คุณจ้องมองผมด้วยเสน่ห์ แฟนของผมจะเข้าใจผิดเอาได้นะ”โจเซฟินมองเจย์อย่างกังวล เธอกลัวว่าพี่ชายของเธอ ซึ่งเป็นตัวประหลาดในการควบคุมอารมณ์ เขาจะเข้าใจผิดโรสและทำให้รู้สึกโกรธเธอถึงกระนั้นเจย์ก็ก้าวเดินนั่งอย่างสง่างามราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่มีกำแพงที่ไม่แยแสใด ๆ เกิดขึ้นเมื่อเขาจ้องไปที่โรสนี่ไม่ใช่บุคลิกของเจย์เลย“ฉันไม่ได้จ้องนายด้วยเสน่ห์” โรสเถียงเสียงแข็ง “แล้วนายก็ไม่ใช่ธนบัตร 100 ดอลล่าร์เหมือนกัน ไม่ใช่ทุกคนที่จะต้องรักนาย!”เซย์นสำลัก เขาไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าการโยนผู้หญิงคนนี้ลงทะเลเพื่อให้ฉลามกินเจย์อดไม่ได้ที่จะหัวเราะเบา ๆเมื่อกำลังเดินดูเมนู พนักงานก็เข้ามาถามด้วยความเคารพว่า “คุณผู้ชายและคุณผู้หญิง มีอะไรอยากสั่งไหมคะ?”“ขอเป็นอาหารทะเลแล้วกัน” จากนั้นโจเซฟินมองไปที่เ
เซย์นยอมปล่อยเนื้อกระต่ายชิ้นนั้น ยกให้เจย์วางลงบนจานของโรสไปก่อนโรสพูดไม่ออก… เนื้อกระต่ายนี้แพงที่สุดที่เธอเคยได้กินมาโรสชอบเนื้อกระต่ายด้วย!ความอยากรู้อยากเห็นของเซย์นที่มีต่อโรสเพิ่มขึ้นทุกครั้งที่เขาพบว่าทั้งโรสและแองเจลีนมีความสนใจอะไรเหมือน ๆ กันเมื่อรอจนได้โอกาสที่โรสออกไปเข้าห้องน้ำ เซย์นก็ขอตัวไปห้องน้ำเช่นกันและยืนปิดกั้นเส้นทางของโรสเมื่อเธอไปได้ครึ่งทาง“โรส ฉันอยากคุยกับเธอหน่อย” เซย์นยืนเอนพิงกำแพงด้วยสีหน้าห่างเหินเมื่อเห็นพฤติกรรมที่ดูดื้อรั้นของเซย์นแล้ว โรสก็ตำหนิว่า “ยืนให้มันตรง ๆ หน่อย ไม่งั้นครอบครัวอาเรสจะคิดว่าลูกเขยในอนาคตของพวกเขาเป็นผู้ชายที่เหลาะแหละและไม่น่าเชื่อถือ”“ฉันเป็นใครสำหรับเธอ? เธอเป็นใครถึงมาควบคุมสิ่งที่ฉันทำ?” เซย์นถามด้วยความโกรธเมื่อเขาถาม เธอก็เงียบสายตาที่อยากรู้อยากเห็นของเขาจับจ้องไปที่โรส “โรสทำตัวเป็นแองเจลีน คุณมีเจตนาอย่างไรในการเข้าหาพ่อของผม?”โรสพูดไม่ออก “ ... ”“เธอทำอย่างกับว่าเธอมีความสนใจทุกอย่างเหมือนกับน้องสาวของฉันและยั่วยวนท่านอาเรส แล้วท่านอาเรสรู้หรือไม่? กับตัวตนที่ซับซ้อนและแผนการของเธอ?”โรสยังคงพ
วันนี้โรสอาจจะกระอักเลือดแน่ ๆจากนั้นเธอหันหลบศีรษะไป ในที่สุดเธอก็ดึงริมฝีปากออกจากแก้มของเซย์น เธออ้าปากจะพูด “เซย์น เซเวียร์ ผมของฉันติดกับกระดุมของนาย”เซย์นถือโอกาสผลักโรสให้ตกที่นั่งลำบากมากขึ้น “ผมของเธอจะไม่ติดที่กระดุมของฉันตั้งแต่แรก ถ้าเธอไม่ได้ขยับตัวมาที่ฉัน จริงไหมล่ะ?”“บ้าชมัด แก้ผมยุ่งของฉันออกซะ!” โรสรู้สึกสลดใจเจย์ช่วยดึงผมของโรสออกอย่างระมัดระวังจากกระดุมของเซย์น การกระทำนั้นอ่อนโยนอย่างน่าประหลาดใจดูอิสระอีกครั้ง โรสหายใจเข้าลึก ๆโจเซฟินเดินไปด้วยแววตาผิดหวังในขณะที่เธอจ้องไปที่โรส “เธอมายั่วยัวน้องเขยของเธอได้อย่างไรกัน?”“ฉันไม่ได้ทำ โจเซฟิน เธอต้องเชื่อฉัน มันเป็นอุบัติเหตุทั้งหมด” เธอโต้แย้งออกมา คำพูดของเธอดูเปราะบางและอ่อนแอที่จะเชื่อโจเซฟินพูดว่า “ไม่ว่าฉันจะเชื่อเธอหรือไม่มันไม่ใช่ประเด็นแล้วล่ะตอนนี้ สิ่งที่สำคัญคือพี่ชายของฉันเชื่อเธอหรือไม่”เซย์นจ้องไปที่โรสด้วยสายตามีความสุขเมื่อเห็นคนอื่นผิดพลาด!สายตาของเขาอ่านได้ชัดว่า “คุณต้องพยายามให้มากขึ้นถ้าคุณอยากจะสู้กับผม”โรสจ้องไปที่เขา เมื่อเห็นพฤติกรรมโง่ ๆ ของชายคนนี้ เธออยากจะร้องไห้ใ
การทำให้โจเซฟีนขุ่นเคืองเป็นเรื่องเล็กน้อยในทางตรงกันข้ามกับการทำให้ผู้คาดการณ์ตรงหน้าขุ่นเคือง หลังจากยอมรับว่าเป็นอาชญากรรมที่จะจบลงอย่างง่ายดายด้วยการทำลายล้างของตัวเธอเอง“ท่านอาเรส!” โรสตะโกนเรียกอย่างกังวลพร้อมกับก้มหัวลงเธอครุ่นคิดถึงวิธีที่เขาจะลงโทษผู้หญิงที่ ‘ไม่ซื่อสัตย์’ เขาจะทำให้เธอจมน้ำตายไหม? โยนเธอให้ฉลามกิน หรืออาจจะลอบยิงเธอ?ราวกับมองผ่านความกลัวของผู้หญิงคนนั้น เจย์เอื้อมมือมาขยุ้มผมของเธอ กระนั้น โรสหลบเลี่ยงเขาด้วยการกระโดดถอยหลังไปหนึ่งเมตรราวกับว่าเธอได้พบกับศัตรูขนาดใหญ่ตรงหน้ามือของเจย์หยุดกลางอากาศในขณะที่การแสดงออกของเขาแสดงให้เห็นถึงความไม่พอใจของเขา“มานี่สิ!” น้ำเสียงของเขายังค่อนข้างอ่อนโยน“ฉันขอโทษ ท่านอาเรส” โรสกระซิบ“เรื่องอะไร?”“ฉันไม่ควรยั่วยวนผู้ชายคนอื่นต่อหน้านายและทำให้นายอับอายเลย” เสียงของเธอแผ่วเบา“ฉันไม่ได้โกรธเธอเลย”ด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง โรสสงสัยว่าเธอได้ยินเขาผิดหรือเปล่าจากนั้นเธอก็เข้าใจอย่างรวดเร็ว ทำไมเขาถึงหึงถ้าเขาไม่รักเธอเลย?“โอเคนะ”“ไปกันเถอะ!” เจย์ก้าวขายาวไปข้างหน้าเมื่อเดินตามหลังเขา โรสก็เต็มไปด้วยควา
หัวใจของโจเซฟินอ่อนลง เมื่อเห็นการแสดงออกที่น่าสงสารของเซย์น ขณะที่ทายาลงบนหลังของเขา ใบหน้าของเธอแดงระเรื่อจากคำพูดก่อนหน้านี้เซย์นอดไม่ได้ที่จะหัวเราะกับแก้มสีแดงกล่ำของโจเซฟิน “ทำไมเธอขี้อายจัง? เธอรู้ไหมว่าจะไม่มีการปิดบังระหว่างเราหลังจากที่เราแต่งงานกันแล้ว ใช่ไหม?”เธอใช้มือของเธอ ปิดใบหน้าของเขา“ได้ ได้ ฉันจะหยุดพูดแล้ว” เซย์นหยุดล้อเล่นจิ๊บ จิ๊บ จิ๊บเสียงนกร้องลอยผ่านสวนสาธารณะอันเงียบสงบขณะที่สายตากำลังมองไป เซย์นเงยหน้าขึ้นมองทิวทัศน์นอกหน้าต่างพร้อมกับถอนหายใจ “อสังหาริมทรัพย์ ทัวร์มาลีน มีความสวยงาม ช่างเป็นสถานที่ที่เงียบสงบและน่าอยู่เช่นกัน ฉันจะบอกว่ามันค่อนข้างเป็นสวรรค์เลยแหละ’แต่อย่างไรนั้น โจเซฟินฟังดูไม่สบายใจเมื่อเธอพูดว่า “ทั้งลูกนอกสมรสของลุงเจคอบและลุงเจมส์ได้เติบโตเป็นผู้ใหญ่ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมานี้ ทุก ๆ ปีพวกเขาจะใช้วันเกิดของท่านปู่เพื่อทำให้ตัวเองเป็นที่รู้จักไปทั่วโลกด้วยการกดขี่ทุกรูปแบบ”เมื่อหยุดไปชั่วขณะหนึ่ง เธอพูดต่อ “พรุ่งนี้จะเป็นวันเกิดที่แท้จริงของปู่ ใครจะรู้ว่าเหตุการณ์ที่ยิ่งใหญ่จะเกิดขึ้นหรือใครจะเป็นตัวเอกในวันพรุ่งนี้?”เซ
ฝนตกลงมาอย่างหนัก มองไม่เห็นทางเดินข้างหน้าของเธอเลยเพราะเต็มไปด้วยพุ่มไม้ตลอดทั้งเส้นทางยาวโรสเอามือทั้งสองของเธอกวาดพุ่มไม้ออกจากกันเพื่อให้เดินได้ แล้วโรสก็ได้พบรอยเท้าของผู้หญิงอีกคนที่ทิ้งไว้และเธอก็ยังคงย่ำเท้าเดินต่อไปอย่างยากลำบากหลังจากนั้นไม่นาน ในที่สุดเธอก็เดินออกมาจากพุ่มไม้ที่เต็มไปด้วยหนามเพื่อหยุดอยู่ตรงหน้าเหมือนบ้านเห็ดที่ออกแบบมาอย่างมีเอกลักษณ์ “ทำไมถึงมีสิ่งปลูกสร้างสไตล์นี้อยู่ที่นี่?”ยืนมองอย่างงุนงง โรสเดินเข้าไปและหยุดอยู่ตรงหน้าบ้านนั้น เธออยากรู้เกี่ยวกับโลกหลังประตูเหล่านั้น แต่ก็กลัวว่ามันจะนำไปสู่ความจริงที่เธอไม่ควรรับรู้ในที่สุด ความอยากรู้อยากเห็นก็เกิดขึ้นอย่างทันทีทันใดของโรสได้เดินมุ่งไปข้างหน้าและเธอก็ผลักประตูเล็ก ๆ ของบ้าน ต้องขอบคุณร่างกายที่เล็กของเธอเอง ทำให้เธอสามารถเข้าไปได้ข้างในมืดมาก แต่เธอบอกได้อย่างคลุมเครือว่าห้องนั้นกว้างขวางจากแสงไฟเพียงเล็กน้อยจากช่องที่ได้มาจากทางประตูโรสเดินคลำทางเข้าไปโดยผ่านความมืดมิด โรสพบว่าด้านในโดมทำให้เธอนึกถึงเขาวงกตนั่น—เขาวงกตที่มีรูปร่างที่รู้สึกคุ้นเคยอย่างประหลาดมันเกือบจะเหมือนกับว่าเธอเ
จู่ ๆ ชายคนนั้นก็ยกเข็มฉีดยาขึ้น “นี่คือยาที่เราเพิ่งคิดค้นขึ้นมา เราต้องการใครสักคนที่จะทดสอบมัน การเป็นหนูทดลองของเราฟังดูเป็นอย่างไรบ้าง?”ในตอนนั้น ชายคนนั้นก็เดินเข้าไปหาโรสและฉีดเข็มฉีดยาเข้าที่แขนของเธอก่อนที่เธอจะรู้ตัวจากนั้น ชายคนนั้นก็หยิบสร้อยคอรูปหัวกะโหลกออกมาจากกระเป๋าเสื้อและแกว่งมันต่อหน้าโรส“ฉันก็ต้องสะกดจิตเธอเหมือนกัน ฉันต้องการปลูกถ่ายความทรงจำใหม่ให้กับเธอ…” ชายคนนั้นพูดอย่างมุ่งร้ายสายตาของโรสจ้องมองไปที่สร้อยคอหัวกะโหลก มันเป็นของเจย์บี้ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงมีสร้อยเส้นเดียวกัน?“คุณคือใคร?”“การสอดรู้สอดเห็นเป็นเรื่องอันตราย นายหญิง”ยาเริ่มออกฤทธิ์หลังจากนั้นไม่นาน…โรสรู้สึกว่าสติของเธอเริ่มหลุดลอยออกไปเสียงดังตุ้บ โรสล้มลงกับพื้นอย่างรวดเร็ว“ดีจริง ๆ ผลนั้นมันเร็วดี จิตอ่อนแออะไรเช่นนี้” ชายคนนั้นเก็บสร้อยเธอไว้“ซึ่งหมายความว่าประสิทธิภาพของยาใหม่ของเราได้รับการปรับปรุงอย่างดี”“พาเธอไป เฝ้าดูเธอหลังจากที่เธอตื่นเพราะอาจมีความผิดปกติของฤทธิ์ยาและจากนั้นส่งเธอออกไปหากทุกอย่างเรียบร้อยดี”“ครับ ท่าน”…ในเวลาเดียวกัน การสนทนาของพวกเขาก็จบลงในท