บทที่ 401

ฝนตกลงมาอย่างหนัก มองไม่เห็นทางเดินข้างหน้าของเธอเลยเพราะเต็มไปด้วยพุ่มไม้ตลอดทั้งเส้นทางยาว

โรสเอามือทั้งสองของเธอกวาดพุ่มไม้ออกจากกันเพื่อให้เดินได้ แล้วโรสก็ได้พบรอยเท้าของผู้หญิงอีกคนที่ทิ้งไว้และเธอก็ยังคงย่ำเท้าเดินต่อไปอย่างยากลำบาก

หลังจากนั้นไม่นาน ในที่สุดเธอก็เดินออกมาจากพุ่มไม้ที่เต็มไปด้วยหนามเพื่อหยุดอยู่ตรงหน้าเหมือนบ้านเห็ดที่ออกแบบมาอย่างมีเอกลักษณ์ “ทำไมถึงมีสิ่งปลูกสร้างสไตล์นี้อยู่ที่นี่?”

ยืนมองอย่างงุนงง โรสเดินเข้าไปและหยุดอยู่ตรงหน้าบ้านนั้น เธออยากรู้เกี่ยวกับโลกหลังประตูเหล่านั้น แต่ก็กลัวว่ามันจะนำไปสู่ความจริงที่เธอไม่ควรรับรู้

ในที่สุด ความอยากรู้อยากเห็นก็เกิดขึ้นอย่างทันทีทันใดของโรสได้เดินมุ่งไปข้างหน้าและเธอก็ผลักประตูเล็ก ๆ ของบ้าน ต้องขอบคุณร่างกายที่เล็กของเธอเอง ทำให้เธอสามารถเข้าไปได้

ข้างในมืดมาก แต่เธอบอกได้อย่างคลุมเครือว่าห้องนั้นกว้างขวางจากแสงไฟเพียงเล็กน้อยจากช่องที่ได้มาจากทางประตู

โรสเดินคลำทางเข้าไปโดยผ่านความมืดมิด โรสพบว่าด้านในโดมทำให้เธอนึกถึงเขาวงกตนั่น—เขาวงกตที่มีรูปร่างที่รู้สึกคุ้นเคยอย่างประหลาด

มันเกือบจะเหมือนกับว่าเธอเ