Share
บทที่ 126
Related chapter
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 127
เจย์มาถึงหน้าประตูทางเข้าปราการส่วนตัวของเจนสัน เมื่อเหล่าคนรับใช้เห็นท่านอาเรส พวกเขาก็หลบออกและไม่กล้าแม้แต่จะหายใจเสียงดัง เพราะเขาเป็นทรราชที่สามารถส่งพวกเขาขึ้นเขียงได้ตามต้องการมีอีกเหตุผลที่ว่าทำไมเหล่าคนรับใช้ถึงได้กลัวเจย์ นายย้อยเจนสันนั้นเป็นเหมือนปุ่มเปิดปิดอารมณ์ของเจย์ ท่านอาเรสนั้นเหมือนภูเขาไฟเดินได้ หากมีอะไรเกิดขึ้นกับนายน้อยเจนสัน ภูเขาไฟที่สงบแล้วจะปะทุอย่างรุนแรงนายน้อยทั้งสองกำลังต่อสู้กันรุนแรง มีแม้กระทั่งเสียงกระจกและแจกันแตกดังออกมา หากนายน้อยทั้งสองได้รับบาดเจ็บไม่ว่าทางใด ท่านอาเรสจะต้องระเบิดแน่นอน และวันหายนะก็จะมาถึงเหล่าคนรับใช้ท่าทางของเจย์ดูมืดมนและดุร้าย เขายกมือเคาะประตู จากนั้น เสียงตูมที่สั่นสะเทือนทั้งโลกก้ดังขึ้น ตามมาด้วยเสียงร้องอย่างเจ็บปวดของเจนสัน "อ๊า..."ความกังวลของเจย์มีจำกัด เขากระแทกประตูอีกครั้งแล้วตะโกน "ร็อบบี้ เจนสัน เปิดประตู!"แทบจะในทันที เด็กทั้งสองก็เปิดประตุเจย์ก้มลงแล้วสำรวจร่างกายของเด็กทั้งสองอย่างละเอียด หลังจากมั่นใจแล้วว่าพวกเขาไม่บาดเจ็บ เขาก็หันสายตาไปที่ป้อมปราการ เขาพูดไม่ออกเลยเมื่อเห็นความเละเทะภายใน"บ
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 128
เจย์ยิ่งกว่ามั่นใจว่าร็อบบี้นั้นโกหก"ร็อบบี้น้อย เด็กดีไม่โกหก" เขากล่าวร็อบบี้กะพริบตาอย่าใสซื่อ เขาไม่แก้ตัวเพื่อตัวเขาเอง เพราะเขาทำอะไรผิดจริงเขาเพียงแค่อยากสอนศิลปะการต่อสู้ให้เจนสัน แต่เขาบังเอิญเตะลูกบอลไปโดนชั้นของโบราณซึ่งทำให้พวกมันล้มลงมา จากนั้น มันก็เกิดปฏิกิริยาลูกโซ่ ชั้นวางล้มต่อ ๆ กันไป จนเกิดเป็นดังภาพที่กำลังปรากฏทุกอย่างแตก และชั้นวางก็เละเป็นชิ้นร็อบบี้เคยทำแจกันแตกโดยบังเอิญสมัยที่เขาเรียนอนุบาลปีก่อน ๆ แม่ของเขาต้องทำหน้าที่ทำความสะอาดอยู่สามเดือนเพื่อจัดการปัญหา ตอนนี้ร็อบบี้ทำของโบราณราคาแพงมากมายแตก เขาจะบอกคุณแม่ยังไงถ้าคุณพ่อบอกให้เธอจ่าย?ร็อบบี้ไม่รู้ว่าต้องทำยังไง"ร็อบบี้น้อย การลงโทษของลูกคือทำความสะอาดห้องนี้ซะ" เจย์กล่าวอย่างโมโหร็อบบี้ไม่ลังเลเลย เขาเจอไม้กวาดและที่ตัก แล้วเริ่มเก็บกวาดของที่แตกหักทันทีดวงตาของเจนสันพลันมองไปที่ดวงตาของช้างในป้อมปราการของเขา มันเป็นหน้าต่างที่สร้างเป็นรูปช้าง และตรงกลางของหน้าต่างเป็นลูกตา และตอนนี้ ดวงตาของช้างกำลังกะพริบเจนสันมุดหัวของเขาในอ้อมแขนของเจย์ด้วยความหวาดผวาเจย์ให้คนรับใช้กลับไป แล้วพ
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 129
ร่างของร็อบบี้น้อยสั่นสะท้าน เมื่อเจย์เปิดประตูปราการ เขาก็เห็นร็อบบี้จ้องเขาด้วยใบหน้าซีดเผือด"ร็อบบี้น้อย!" หัวใจของเจย์ตกไปอยู่ที่ตาตุ่มเมื่อเห็นหน้าของร็อบบี้ เขาวิ่งเข้าไปกอดร็อบบี้ไว้ในอ้อมแขนอย่างแน่นหนาเสียงน่าขนลุกจากดวงตาของช้างหายไปอย่างไร้ร่องรอย"ผมขอโทษครับคุณพ่อ ผมจะไม่ทำมันอีกแล้ว" ร็อบบี้น้อยกล่าวเสียงอ่อน และอ้อนวอนขอให้พ่อเขาให้อภัย น้ำตาสะท้อนอยู่ในดวงตาของเขาเจย์กอดร็อบบี้ไว้แน่นและตบหลังเขาอย่างอ่อนโยน เขารู้สึกผิดกับตัวเองมากในตอนนี้ "เป็นความผิดของคุณพ่อเอง คุณพ่อไม่ควรลงโทษลูกแบบนั้น ลูกยังเด็กมาก"เจย์สังเกตว่าห้องนั้นสะอาดแล้ว และเศษเครื่องปั้นก็ถูกกวาดไว้ที่มุมหนึ่ง เขาพลันเกลียดตัวเองทันทีเขากล้าโทษความอ่อนแอที่สุดของตัวเองให้เด็กที่ใสซื่อได้ยังไง?"ร็อบบี้น้อย คุณพ่อหวังว่าลูกจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อพี่ของลูก คุณพ่อหวังว่าทั้งสองจะไม่ทะเลาะหรือต่อยตีกันอีก หรือมีเรื่องระหว่างพวกลูก ลูกเข้าใจไหม?" เจย์ไม่ได้พูดด้วยเสียงอันดังตามปกติของเขาร็อบบี้ผลักตัวเขาออกจากอ้อมแขนของเจย์ ดวงตาของเขากะพริบอย่างใสซื่อเมื่อเขามองที่พ่อของเขา "คุณพ่อ ผมไม่ได้ต่อยตี
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 130
เจนสันย่นขมูกของเขาแน่นแล้วเบะปาก เขาจะมีท่าทางน่ารักแบบนี้เสมอเมื่อเขาไม่รู้ว่าต้องตอบยังไง"เล่น" เจนสันพูดออกมาหลังจากใช้เวลาคิดเจย์ปิดตาอย่างเสียใจอย่างที่สุด 'ฉันเข้าใจร็อบบี้น้อยผิด!'เจย์กอดร็อบบี้น้อยด้วยความรู้สึกผิดอย่างควบคุมไม่ได้"ผมอยากกลับบ้าน" ร็อบบี้น้อยพลันสะอื้น เขาถูกโทษในสิ่งที่เขาไม่ได้ทำ ดังนั้นมันจึงเป็นเรื่องปกติที่เขาจะไขว้คว้าความสบายใจ"ร็อบบี้น้อย นี่คือบ้านของลูก" เจย์พยายามแก้ไขสิ่งที่เขาทำผิดไปและพยายามอ่อนโยนเป็นพิเศษเมื่อโน้มน้าวเด็กน้อย"ผมคิดถึงคุณแม่" น้ำตาจากดวงตาของร็อบบี้น้อยไม่หยุดไหล หากใครมาเห็นเขา ทุกคนคงรู้สึกสงสารกับสภาพของเขาเจย์แข็งค้างตรงนั้นและไม่รู้ว่าต้องทำอะไรต่อโจเซฟินเดินมาแล้วเอื้อมมือออกไป "ร็อบบี้น้อย นอนที่ห้องของน้าโจเซฟินคืนนี้นะ"ร็อบบี้น้อยโผเข้าหาโจเซฟินอย่างไม่ต้องคิด เจย์ตะลึง สายตาของเขามืดมนลงหลังจากที่โจเซฟินอุ้มร็อบบี้น้อยออกไป เจย์ก็อยู่กับเจนสันเพียงลำพัง เจนสันจับมือของพ่อเขา ดวงตาที่เปล่งประกายราวกับดวงดาวมองที่เจย์ใคร ๆ ก็บอกได้ว่าอารมณ์ของเจย์ตอนนี้กำลังแย่"เจนสัน บอกพ่อ ทำไมพวกลูกถึงสู้กันหลั
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 131
เจย์ค้นหาบันทึกจากกล้องวงจรปิดของอสังหาริมทรัพย์ ทัวร์มาลีน เพื่อหาว่าร็อบบี้น้อยที่แอบออกไปจากพื้นที่ในคืนฝนตก เขาเดาว่าร็อบบี้น้อยต้องกลับไปที่เมืองงอกงามเพื่อหาแม่เขา ดังนั้นเขาจึงโทรหาโรส มือถือดังขึ้น แต่ไม่มีใครรับเจย์รู้สึกไม่สบายใจเมื่อไม่ได้ข่าวของร็อบบี้น้อย เขาพาโจเซฟินและเจนสัน ผู้ซึ่งเป็นห่วงร็อบบี้น้อยไม่น้อยไปกว่ากัน แล้วเร่งกลับไปที่ใจกลางเมืองหลังจากทั้งคืนที่ฝนโปรยปรายลงมาชะล้างฝุ่นและความพลุกพล่านจากความวุ่นวายของเมือง สภาพแวดล้อมจึงดูสดใสและสวยงามขึ้นเมื่อเช้าปรากฏ โรสก็ได้ยินเสียงประตูนิรภัยถูกทุบหลายครั้ง เธอขมวดคิ้วอย่างตื่นตัว เธอเดินไปที่ประตูและเห็นร็อบบี้น้อยที่อยู่ในสภาพน่าสงสาร ตัวของเขาปกคลุมด้วยโคลนและยืนอยู่หน้าเธอ โรสงุนงง"ร็อบบี้น้อย เกิดอะไรขึ้น?"ดวงตาของร็อบบี้น้อยแดงก่ำในขณะที่เขาสะอื้น เขาพยายามฝืนไม่ให้ร้องไห้ออกมาเพื่อไม่ให้โรสกังวลเรื่องเขา แต่เมื่อเขาเห็นคุณแม่ ความเจ็บปวดที่ซ่อนไว้ก็พรั่งพรูออกมา เขาโผเข้าหาอ้อมกอดของแม่ แล้วคร่ำครวญออกมา"คุณแม่ คุณพ่อไม่ได้รักผมอีกแล้ว" ร็อบบี้น้อยร้องไห้อย่างเจ็บปวดในระหว่างที่สะอึกสะอื้นไปด้วย
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 132
เซ็ตตี้เอื้อมมือไปที่ประตูต้องการจะปิดใส่เจย์ แต่โรสก็ปรากฏตัวในตอนนั้น"ให้เขาเข้ามา"เซ็ตตี้ได้ยินคำสั่งของแม่เธอ แต่เธอยังทำหน้าบึ้งอย่างไม่พอใจ เธอยอมปล่อยมือจากประตูอย่างไม่ยินยอมนักแล้วเดินกลับไปที่มุมเล่นของเธอ"ร็อบบี้น้อยอยู่ไหน?" เจย์ถามเรื่องร็อบบี้น้อยทันทีที่เขาเข้ามาโรสเสิร์ฟน้ำผลไม้และบอกให้เขานั่ง เจย์นั่งลงบนโซฟาโรสเดินไปหาเซ็ตตี้แล้วโน้มน้าวเธอ "เซ็ตตี้น้อย แม่มีเรื่องต้องปรึกษากับคุณลุง ลูกไปเล่นในห้องได้ไหม?"เซ็ตตี้ถือตัวต่อของเธอแล้วพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง "โอเคค่ะคุณแม่" จากนั้น เธอก็หายไปจากห้องของแม่เธอเจย์ขมวดคิ้ว เซ็ตตี้นั้นเหมือนปีศาจน้อยป่าเถื่อนต่อหน้าเขา แต่เธอกลับกลายเป็นเด็กน้อยที่เชื่อฟังและน่ารักต่อหน้าโรส นั่นไม่คาดคิดเลยโรสไปที่ห้องนั่งเล่นแล้วนั่งลงบนโซฟาตัวใหญ่ ข้างโซฟาของเจย์ ท่าทางปกติของเธอในตอนแรกถูกแทนที่ด้วยชั้นน้ำแข็งเมื่อเธอมองเจย์ด้วยความโกรธ"ท่านอาเรส ถ้านายไม่ชอบร็อบบี้น้อยของฉัน งั้นก็ไม่ควรจะลดตัวลงมานับญาติแม้สักนาทีเดียว"เส้นเลือดบนหน้าผากเจย์แทบระเบิด เขามักอยู่เหนือสุด เป็นที่เคารพของทุกคน การจะหาผู้หญิงแบบโรสที่กล้า
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 133
โรสงุนงง เจย์ไม่ได้ลงโทษร็อบบี้น้อยเพราะเครื่องปั้นราคาแพง และไม่ใช่เพราะปราสาทที่เป็นของเจนสันด้วย? เธอรีดสมองทุกส่วนที่เธอมี แต่เธอก็เดาเหตุผลที่แท้จริงไม่ออก"ถ้างั้นทำไมนายต้องลงโทษร็อบบี้น้อยด้วย? เขาเป็นเด็ก นายไม่กังวลเหรอว่าเขาจะทำให้ตัวเองบาดเจ็บจากเศษคม ๆ ของเครื่องปั้นที่แตกในตอนที่นายให้เขาทำความสะอาด? ท่านอาเรส อย่าโทษร็อบบี้น้อยเพราะความเข้าใจผิดของนาย แม้แต่ผู้ใหญ่ ฉันก็ยังเดาไม่ออกถึงความตั้งใจในการลงโทษร็อบบี้น้อย" โรสกล่าวอย่างโมโหคิ้วบนใบหน้าอันหล่อเหลาของเจย์ขมวดแน่น สายตาของเขามีความโรกธกระหายเลือดโรสมองดูชายที่เปลี่ยนไปเป็นน่ากลัวอันตรายในฉับพลัน สัมผัสที่หกของเธอเตือนว่านี่ไม่ใช่สัญญาณที่ดี"ฉันมีเหตุผลของฉัน สรุปก็คือ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเมื่อวาน ไม่ได้เกิดจากความตั้งใจ ฉันรักร็อบบี้น้อยมากเท่ากับที่รักเจนสัน ถ้าเธอตั้งใจจะใช้เหตุการณ์เมื่อวานมาแบล็คเมลฉันให้ยอมแพ้เรื่องร็อบบี้น้อย ฉันจะไม่มีวันยินยอม ถ้าเธอเอาเหุตการณ์เมื่อวานมายุให้เกิดปัญหาระหว่างพ่อลูก ฉันจะไม่ปล่อยเธอไปง่าย ๆ แน่" เจย์พลันยืนขึ้นโรสเยาะเย้ยตัวเองในใจ 'ในหัวใจของหมอนี่ ฉันเป็นคนที่จะ
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 134
”เหมือนนักเรียนที่ทำผิดที่โรงเรียน ไม่ว่าเขาจะเป็นใคร คุณครูก็ต้องดัดนิสัยพวกเขา ความผิดเล็กน้อยก็จะถูกลงโทษเล็กน้อย หากความผิดมาก บทลงโทษก็จะมากตาม นี่เป็นวิธีสั่งสอนนักเรียน ลูกจะบอกไม่ได้ว่าที่คุณครูลงโทษนักเรียนนั้นเป็นเพราะครูไม่ชอบนักเรียน ใช่ไหม?"ร็อบบี้น้อยดูเหมือนจะเข้าใจมุมมอง เขาพยักหน้าเหมือนลูกไก่จิกอาหารของมัน จากนั้น ความไร้ชีวิตชีวาและหดหู่ของเขาก็เริ่มได้รับความสดใสกลับมา "คุณแม่ คุณแม่หมายความว่าคุณพ่อยังรักผมเหมือนที่รักเจนสัน ผมพูดถูกไหม?"โรสเห็นว่าในที่สุดลูกของเธอก็มีรอยยิ้มบนใบหน้า ความหนักใจได้ถูกยกออกจากอกของเธอแล้ว "ความรักของแม่ไร้ขอบเขต ความรักของพ่อเองก็เหมือนภูผาแข็งแกร่ง ร็อบบี้น้อย ความรักของแม่อาจจะอ่อนโยนและมีเมตตา แต่มันก็ง่ายที่จะทำให้ลูกหลงทาง ความรักของคุณพ่ออาจจะเข้มงวดและลำบาก แต่มันจะทำให้ลูกเดินในทางที่ถูก ความรักทั้งสองแบบไม่สามารถขาดได้ในชีวิตของลูก"เสียงของร็อบบี้น้อยดูมีความสุขขึ้น "คุณแม่ คุณพ่อจะยอมรับคำขอโทษของผมไหม? เขาสัญญาไหมว่าเขาจะรอจนผมโตกว่านี้แล้วหาเงินมาจ่ายค่าเสียหาย?"ร็อบบี้น้อยวางมือบนหัวร็อบบี้น้อย "เด็กโง่ ในหัวใจขอ
Latest chapter
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1292
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1291
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1290
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1289
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1288
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1287
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1286
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1285
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1284
