เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 134
บทที่เกี่ยวข้อง
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 135
ฝนพลันสาดลงมา ขจัดหน้าร้อนอบอ้าวให้หายไปทันที ลมเย็นพัดส่งสัญญาณของฤดูใบไม้ร่วงที่กำลังมาถึง และพัดเข้าสู่คฤหาสน์ที่หรูหราและอบอุ่น เจย์ยืนอย่างนิ่งเงียบที่หน้าต่าง มองดูฟ้ากระจ่างใสด้านนอกหัวใจของเขารู้สึกสงบอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนคำแนะนำของปู่ของเขายังดังอยู่ในหู 'ในเมื่อแกไม่สามารถแต่งกับผู้หญิงที่แกอีกตลอดชีวิต และในเมื่อแกเลือกที่จะใช้ชีวิตเพื่อลูก งั้นปู่ขอถามหน่อย ใครจะเป็นแม่ที่เหมาะสมกับเจนสันและร็อบบี้น้อยไปมากกว่าโรส?'เจย์หยิบมือถือแล้วโทรหาเกรย์สัน"ท่านประธาน!" เสียงสั่น ๆ ของเกรย์สันได้ยินผ่านมาตามสายเจย์ขมวดคิ้วโดยอัตโนมัติ เขาไม่เคยพิจารณาในเรื่องนี้เลยที่ผ่านมา แต่ตอนนี้มันกลับรบกวนจิตใจเขาเสียแล้ว 'ทุกคนรอบข้างมักจะกลัวเราเสมอ พวกเขามักจะให้ฉายาเราลับหลังว่า 'ทรราช' ไม่ก็ 'อสุรา' แต่ทำไมผู้หญิงตัวเล็ก ๆ อย่างโรสถึงกล้าโกรธเราขนาดนั้น?'"เกรย์สัน ไปสืบใครบางคนให้ฉัน!" เจย์ดูลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตัดสินใจ"ระบุชื่อมาได้เลยครับท่านประธาน!""ฉันอยากรู้ข้อมูลทุกอย่างเกี่ยวกับสามีคนปัจจุบันของโรส"หลังจากเจย์ออกคำสั่ง ปลายสายก็เงียบไปเป็นเวลานานดวงตาของเกร
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 136
เจนสันเข้าไปในห้องของเขาแล้วล็อกประตูทันที"ร็อบบี้น้อย นายเห็นดวงตาคู่นั้นไหม?" ความกลัวปรากฏอยู่ในน้ำเสียงของเจนสันร็อบบี้น้อยคิดเรื่องนั้นอยู่ครู่หนึ่ง "นายหมายถึงดวงตาของช้างที่หน้าต่าง?"เจนสันรีบตะโกน "อยู่ให้ห่างจากมัน"ร็อบบี้น้อยเห็นด้วย "โอเค" เขาไม่รู้ว่าทำไมเจนสันถึงอยากให้เขาอยู่ให้ห่างจากดวงตาคู่นั้นในปราสาท เขาคิดว่าเจนสันคงดีใจมากกว่าหากเขาตอบแบบนี้"เจนสัน ดวงตาคู่นั้นมันอะไรกัน?""มันมีผีสิง!"ร็อบบี้น้อยเบะปาก "ผีสิง?" จากนั้นเขาก็นึกถึงตอนที่เขาได้ยินเสียงที่ไม่คุ้นเคยดังอยู่ในปราสาทแล้วเข้าใจทันที "โอ้ ไม่แปลกว่าทำไมฉันถึงได้ยินเสียงแปลก ๆ นั่นคือผีเหรอ? มันน่ากลัวไหม? ไม่ใช่ว่าคุณครูบอกว่าผีไม่มีในโลกเหรอ?""ร็อบบี้น้อย อยู่ให้ห่างจากปราสาทนั้น""โอเค เข้าใจแล้ว"เจนสันเริ่มกระวนกระวาย 'งั้นเจ้าสิ่งมีชีวิตประหลาดนั่นก็เริ่มเข้าหาร็อบบี้น้อยแล้ว' เจนสันพลันปามือถือใส่กระจกหน้าต่างจนมันสร้าเสียงดังปังชั้นล่าง เจย์ได้ยินเสียงมาจากชั้นบน เขารีบวางแก้วชาเคลือบสีน้ำเงินขาวลงบนโต๊ะหินอ่อนแล้ววิ่งขึ้นข้างบน"เจนส์!"เมื่อเจย์ดันประตู มันก็ไม่เปิดออก จากนั้น
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 137
แต่ละครั้งที่เจนสันตกใจ เขาจะดูอ่อนล้าและเปราะบาง ตอนนี้เขากำลังพิงอยู่บนไหล่ของเจย์ ดวงตาเขาเปิดเพียงครึ่งเดียว เขาดูไร้ชีวิตชีวาพอ ๆ กับความเพลียโรสมองดูเจนส์ แต่เจย์มองดูโรสเธอสวมชุดอยู่บ้านผ้าฝ้าย ซึ่งมันดูเหมือนชุดนอน ชุดนอนของเธอมีเสื้อแขนยาวและกางเกงขายาว เสื้อนอกคือแจ็คเก็ตตัวเล็ก ด้วยการมองครั้งเดียว เขาก็บอกได้ว่าเธอรีบออกมาดูเจนสันจนไม่มีเวลาแต่งตัวเจย์แปลกใจมากทีเดียว ยังไงซะ ในความทรงจำของเขา ผู้หญิงทุกคนที่เข้าหาเขานั้นจะใช้เวลาและความพยายามในการทำให้พวกเธอดูดี พวกเธอจะใช้เวลาทุกนาทีในการดูแม้แต่เล็บของตัวเอง"เข้ามาสิ" ท่าทางของเขาดูเย็นชาและไร้อารมณ์ ยังไงซะ หัวใจของเขาก็เกิดระลอกคลื่นอย่างแปลกประหลาด"เจนส์เป็นอะไรไหม?" โรสถามอย่างกังวลเจย์ขยี้หัวของร็อบบี้น้อยอย่างอ่อนโยนแล้วตอบอย่างสบาย ๆ กับโรส "เด็กเดือดร้อนเพราะความกลัวเล็กน้อย"โรสมองดูเจนสันที่หลับไป เธอรู้สึกเหมือนหัวใจสลายในตอนนี้ เธอนึกไปถึงเรื่องร็อบบี้น้อยบอกเธอเกี่ยวกับสิ่งเหนือธรรมชาติ โรสรู้สึกว่ามันเป็นหน้าที่ของเธอที่ต้องบอกคนที่ไม่รู้เรื่องอย่างเจย์"นั่งก่อน ฉันจะพาเจนสันไปที่เตียงเขา" เจ
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 138
โรสเงยหน้ามองเขา 'ทำไมหมอนี่ถึงได้พูดกับเราดีนัก? หรือว่าเขาวางแผนอะไรอยู่รึเปล่า?'"เธอต้องการมาที่นี่แล้วเป็น… พี่เลี้ยงไหม?" เขาถามโรสพูดไม่ออก'ฉันดูเหมือนพี่เลี้ยงรึไง?'เธอตั้งใจจะปฏิเสธในทันที แต่เมื่อเธอนึกไปถึงสภาพที่อ่อนล้าและเพลียของเจนสันแล้ว... เมื่อเธอคิดถึงแต่ละครั้งที่ร็อบบี้น้อยกับเซ็ตตี้คอยถามว่าจะเจอพ่อของพวกเขาได้อีกเมื่อไหร่...หัวใจอันทะนงของโรสพังทลายลงอีกครั้งถ้าเป็นเมื่อก่อน เจย์จะต้องคิดว่าโรสนั้นคงจะยิ่งกว่าดีใจในการตอบตกลงคำขอของเขายังไงซะ เธอก็จะได้เงินเดือนที่สูงและเป็นพี่เลี้ยงที่ตระกูลอาเรสอย่างไรก็ตาม ตอนนี้เจย์รู้แล้วว่าโรสนั้นมีทักษะแฮ็คเกอร์และเธอก็มีความทะเยอทะยานจะสร้างจักรวรรดิธุรกิจของตัวเองขึ้นมา เจย์ไม่มั่นใจนักว่าเธอจะตอบรับข้อเสนอเขารึเปล่าโรสคิดอยู่พักหนึ่งแล้วเงยหน้ามองเจย์ เธอกล่าวด้วยความเด็ดเดี่ยว "ถ้านายคิดถึงประโยชน์ของเด็ก ๆ จริง ๆ นายก็ไม่ควรเสนอให้ฉันเป็นพี่เลี้ยง ฉันเป็นแม่ของพวกเขา ฉันต้องสั่งสอนและเลี้ยงพวกเขาอยู่แล้ว ท่านอาเรส ฉันเชื่อว่านายจะเข้าใจความหมายของการสั่งสอนและเลี้ยงดู""ท่านอาเรส ถ้านายจำกัดหน้าที่ของ
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 139
'อาศัยด้วยกัน?'คิ้วของเจย์ขมวดเล้กน้อยเมื่อเขาเห็นความมั่นใจของโรสเขาไม่ชอบผู้หญิงที่ทำตัวอ่อนแอและต้อยต่ำต่อหน้าเขา อย่างไรก็ตาม โรสนั้นจองหองจนถึงกับมองเขาเป็นคนไม่สำคัญ นั่นทำให้เขาไม่พอใจมาก"ฉันคิดว่าเธอควรจะค้นหาราคาตลาดของคฤหาสน์ใน โฮไรซอน คอลเลอร์ แบบนั้น แล้วเธอจะไม่เสนออะไรเพ้อเจ้อและเป็นไปไม่ได้อีก" เสียงของเจย์เต็มไปด้วยความยะโสที่กดคนอื่นให้ต่ำลงโรสกัดริมฝีปากของเธอ '-ัคยู นี่ไอ้หมอนี่ว่าฉันว่าจนเหรอ?'"ท่านอาเรส บอกราคามา" ลักษณะสำคัญที่สุดของโรสคือความหัวรั้นและปฏิเสธการยอมแพ้จนวินาทีสุดท้ายเจย์แสยะยิ้มและชูหนึ่งนิ้ว นิ้วของเขาทั้งเรียว ยาว และเรียบเนียน ข้อต่อของเขารูปร่างสวย ทั้งดูเซ็กซี่และล่อลวงสายตาของโรสมองตามนิ้วเขา ในตอนนั้น เธอก็งุนงงเธอนึกไปถึงในสมัยเด็ก ตอนที่เขาจับมือเธอเพื่อสอนให้เธอพิมพ์คีย์บอร์ดมันจินตนาการออกได้ยากว่านิ้วของเด็กชายจะเร็วได้ขนาดไหน เหมือนกับนักเต้นมืออาชีพกำลังเต้นบนแป้นพิมพ์ ความเร็วนั้นทำให้รู้สึกเวียนหัวเลยทีเดียวเจย์มองโรสผู้กำลังงุนงงและมองนิ้วของเขาอย่างเพ้อฝัน เขารีบเก็บนิ้วแล้วเย้ยออกมาอย่างเย็นชา "โรส เธอจ่าย 1 แ
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 140
เซ็ตตี้ไม่มีห้องส่วนตัวของเธอ ดังนั้นเธอจึงแบ่งห้องกับแม่ของเธอเมื่อเธอเห็นว่าร็อบบี้น้อยนั้นมีห้องใหญ่โตสวยงาม เธอก็ซ่อนความเศร้าไม่ได้และกระซิบบอกแม่ของเธอ "ทำไมคุณพ่อไม่ให้ห้องสวย ๆ กับหนูด้วยคะ?"โรสไม่รู้ว่าจะตอบยังไงคืนนั้น อารมณ์ของเซ็ตตี้ค่อนข้างตกต่ำโรสเพียงแค่กอดเซ็ตตี้และปลอบเธอไปเรื่อย ๆ "เซ็ตตี้ ลูกเป็นผู้หญิง ลูกจึงต้องอยู่กับแม่จนกว่าลูกจะเป็นสาวเต็มตัว แต่ร็อบบี้น้อยเป็นผู้ชาย และเขาก็ค่อย ๆ โตขึ้น มันมีความแตกต่างระหว่างผู้หญิงกับผู้ชาย เขาจึงต้องอยู่ในห้องอื่น ลูกเข้าใจไหม?"เซ็ตตี้ดีขึ้นในที่สุดห้องใหม่ของพวกเธอเป็นห้องที่โทรมที่สุดในคฤหาสน์ แต่มันก็ยังหรูหราสำหรับสองแม่ลูกอยู่ดีมันอาจจะเป็นแค่ห้อง แต่มันก็ใหญ่โต ข้อเสียเพียงหนึ่งเดียวของห้องนี้ก็คือการตกแต่งภายในนั้นดูสวยงามจนเกินไป วอลล์เปเปอร์แนวตั้งสีเงินไม่ใช่ห้องในฝันของเด็กหญิงแบบเซ็ตตี้นักดังนั้น โรสจึงตัดสินใจจะเปลี่ยนสภาพห้อง เธอเข้าเว็บไซต์และซื้อวอลล์เปเปอร์สีชมพูมาหกปีก่อน โรสเคยคิดว่าชะตาของเธอและเจย์ถึงจุดจบแล้วเธอไม่เคยคิดเลยว่าพวกเธอจะจบลงด้วยการใช้ชีวิตภายใต้ชายคาเดียวกันอีกครั้ง
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 141
โรสนำพิซซ่าของเธอออกมา เด็ก ๆ ส่งเสียงร้องอย่างดีใจ "ว้าว!"โดยไม่ต้องคิด เจนสันวางช้อนส้อมของเขาและเข้าไปร่วมกับร็อบบี้น้อยและเซ็ตตี้ที่รายล้อมแม่ของพวกเขาเจย์กลับเข้าไปในครัว เขาจึงไม่เห็นพิซซ่าของโรส เขาขมวดคิ้วแล้วคิด 'มัน' ก็แค่พิซซ่า ไม่ใช่ว่าเจนสันกินพิซซ่าราคาแพงมามากมายแล้วเหรอ? ทำไมเขาถึงกระตือรือร้นกับพิซซ่าของโรสนัก?โรสมาที่โต๊ะแล้วนำพิซซ่าวาง เด็ก ๆ พลันล้อมเธอ เมื่อเจย์เห็นความพิเศษของพิซซ่า เขาจึงตะลึงไปเลยพิซซ่านั้นเหมือนแผนที่ ถูกกั้นไว้โดยแม่น้ำสีน้ำเงิน ด้านหนึ่งเป็นอาณาจักรซอมบี้ดำทะมึน ในขณะที่อีกด้านหนึ่งเป็นจักรวาลอวกาศของอุลตร้าแมนพิซซ่ามันพิเศษ อย่างไรก็ตามสิ่งที่ทำให้เจย์ตกใจมากคือรายละเอียดของงาน พวกมันแสดงถึงความสามารถของโรสด้านศิลปะโรสแบ่งพิซซ่าเป็นสี่ชิ้นด้วยมีดแล้วมอบให้เด็ก ๆ คนละชิ้น มรเพียงเจย์ที่ไม่ได้สักชิ้นเจนสันและร็อบบี้น้อยมองดูจานพิซซ่าแล้วมองพ่อของพวกเขาที่ถูกทิ้งไว้ ร็อบบี้น้อยกระซิบ "คุณแม่ ช่วยแบ่งพิซซ่าของผมให้คุณพ่อได้ไหม?"โรสตอบอย่างใจกว้าง "แน่นอน ลูกทำได้ ถ้าพ่อเขาอยากลองนะ"ร็อบบี้น้อยมองพิซซ่าของเขาครึ่งหนึ่งให้พ่อเขาแ
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 142
เจย์มองคนจองหองตรงหน้าแล้วคิดกับตัวเอง 'ในเมื่อเธอไม่อยากเป็นคนใช้ของฉัน ฉันก็จะหาทางทำให้เธอกลายเป็นคนใช้ของตระกูลอาเรสโดยไม่รู้ตัว'"ครั้งหน้า ฉันจะกินอาหารกับเด็ก ๆ ฉันจะกินทุกอย่างที่เธอทำและจ่ายเงินให้ เงิน 20,000 ต่อเดือนฟังดูเป็นไง? เธอยังสามารถเพลิดเพลินกับสุดสัปดาห์และวันหยุดได้ เธอคิดว่ายังไง?" เจย์วางกับดักสำหรับเหยื่อของเขาโรสคิด 'ฉันต้องทำอาหารให้เด็ก ๆ ทุกวันอยู่แล้ว มันไม่ได้ยุ่งยากที่จะทำมากกว่าปกติเพื่อเขาอกคน และฉันก็ยังได้เงินพิเศษอีก 20,000 ทำไมจะไม่เอาล่ะ?"ดีล" โรสหยิบจานของเจย์ไปอย่างอารมณ์ดีแผนการสำเร็จภายใต้ดวงตาของเจย์คืนนั้นเอง เจย์ไปที่ห้องทำงานของเขาพร้อมถือเอกสารไปด้วย เมื่อเขาออกมา เขาก็พบว่าเจนสันและร็อบบี้น้อยไม่ได้อยู่ในห้องของพวกเขาเขามองดูนาฬิกาข้อมือแล้วพบว่ามันเป็นเวลาเข้านอนของพวกเขาแล้วเจย์ได้ยินเสียงชัดเจนออกมาจากห้องของโรส การแสดงออกบนสีหน้าหล่อเหลาของเขามืดลง เจย์เป็นพวกนักเรียนที่มีพรสวรรค์ เขาไม่ต้องเรียนหนักแต่ก็ยังเป็นอันดับหนึ่งในทุกวิชา ดังนั้นเขาจึงเกลียดคนที่จัดกิจกรรมนอกเวลาอะไรให้เด็ก ๆ ทั้งวันทั้งคืน เจย์ไม่พอใจที่โรสยึด
บทล่าสุด
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1292
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1291
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1290
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1289
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1288
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1287
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1286
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1285
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1284
