Share
บทที่ 138
Related chapter
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 139
'อาศัยด้วยกัน?'คิ้วของเจย์ขมวดเล้กน้อยเมื่อเขาเห็นความมั่นใจของโรสเขาไม่ชอบผู้หญิงที่ทำตัวอ่อนแอและต้อยต่ำต่อหน้าเขา อย่างไรก็ตาม โรสนั้นจองหองจนถึงกับมองเขาเป็นคนไม่สำคัญ นั่นทำให้เขาไม่พอใจมาก"ฉันคิดว่าเธอควรจะค้นหาราคาตลาดของคฤหาสน์ใน โฮไรซอน คอลเลอร์ แบบนั้น แล้วเธอจะไม่เสนออะไรเพ้อเจ้อและเป็นไปไม่ได้อีก" เสียงของเจย์เต็มไปด้วยความยะโสที่กดคนอื่นให้ต่ำลงโรสกัดริมฝีปากของเธอ '-ัคยู นี่ไอ้หมอนี่ว่าฉันว่าจนเหรอ?'"ท่านอาเรส บอกราคามา" ลักษณะสำคัญที่สุดของโรสคือความหัวรั้นและปฏิเสธการยอมแพ้จนวินาทีสุดท้ายเจย์แสยะยิ้มและชูหนึ่งนิ้ว นิ้วของเขาทั้งเรียว ยาว และเรียบเนียน ข้อต่อของเขารูปร่างสวย ทั้งดูเซ็กซี่และล่อลวงสายตาของโรสมองตามนิ้วเขา ในตอนนั้น เธอก็งุนงงเธอนึกไปถึงในสมัยเด็ก ตอนที่เขาจับมือเธอเพื่อสอนให้เธอพิมพ์คีย์บอร์ดมันจินตนาการออกได้ยากว่านิ้วของเด็กชายจะเร็วได้ขนาดไหน เหมือนกับนักเต้นมืออาชีพกำลังเต้นบนแป้นพิมพ์ ความเร็วนั้นทำให้รู้สึกเวียนหัวเลยทีเดียวเจย์มองโรสผู้กำลังงุนงงและมองนิ้วของเขาอย่างเพ้อฝัน เขารีบเก็บนิ้วแล้วเย้ยออกมาอย่างเย็นชา "โรส เธอจ่าย 1 แ
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 140
เซ็ตตี้ไม่มีห้องส่วนตัวของเธอ ดังนั้นเธอจึงแบ่งห้องกับแม่ของเธอเมื่อเธอเห็นว่าร็อบบี้น้อยนั้นมีห้องใหญ่โตสวยงาม เธอก็ซ่อนความเศร้าไม่ได้และกระซิบบอกแม่ของเธอ "ทำไมคุณพ่อไม่ให้ห้องสวย ๆ กับหนูด้วยคะ?"โรสไม่รู้ว่าจะตอบยังไงคืนนั้น อารมณ์ของเซ็ตตี้ค่อนข้างตกต่ำโรสเพียงแค่กอดเซ็ตตี้และปลอบเธอไปเรื่อย ๆ "เซ็ตตี้ ลูกเป็นผู้หญิง ลูกจึงต้องอยู่กับแม่จนกว่าลูกจะเป็นสาวเต็มตัว แต่ร็อบบี้น้อยเป็นผู้ชาย และเขาก็ค่อย ๆ โตขึ้น มันมีความแตกต่างระหว่างผู้หญิงกับผู้ชาย เขาจึงต้องอยู่ในห้องอื่น ลูกเข้าใจไหม?"เซ็ตตี้ดีขึ้นในที่สุดห้องใหม่ของพวกเธอเป็นห้องที่โทรมที่สุดในคฤหาสน์ แต่มันก็ยังหรูหราสำหรับสองแม่ลูกอยู่ดีมันอาจจะเป็นแค่ห้อง แต่มันก็ใหญ่โต ข้อเสียเพียงหนึ่งเดียวของห้องนี้ก็คือการตกแต่งภายในนั้นดูสวยงามจนเกินไป วอลล์เปเปอร์แนวตั้งสีเงินไม่ใช่ห้องในฝันของเด็กหญิงแบบเซ็ตตี้นักดังนั้น โรสจึงตัดสินใจจะเปลี่ยนสภาพห้อง เธอเข้าเว็บไซต์และซื้อวอลล์เปเปอร์สีชมพูมาหกปีก่อน โรสเคยคิดว่าชะตาของเธอและเจย์ถึงจุดจบแล้วเธอไม่เคยคิดเลยว่าพวกเธอจะจบลงด้วยการใช้ชีวิตภายใต้ชายคาเดียวกันอีกครั้ง
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 141
โรสนำพิซซ่าของเธอออกมา เด็ก ๆ ส่งเสียงร้องอย่างดีใจ "ว้าว!"โดยไม่ต้องคิด เจนสันวางช้อนส้อมของเขาและเข้าไปร่วมกับร็อบบี้น้อยและเซ็ตตี้ที่รายล้อมแม่ของพวกเขาเจย์กลับเข้าไปในครัว เขาจึงไม่เห็นพิซซ่าของโรส เขาขมวดคิ้วแล้วคิด 'มัน' ก็แค่พิซซ่า ไม่ใช่ว่าเจนสันกินพิซซ่าราคาแพงมามากมายแล้วเหรอ? ทำไมเขาถึงกระตือรือร้นกับพิซซ่าของโรสนัก?โรสมาที่โต๊ะแล้วนำพิซซ่าวาง เด็ก ๆ พลันล้อมเธอ เมื่อเจย์เห็นความพิเศษของพิซซ่า เขาจึงตะลึงไปเลยพิซซ่านั้นเหมือนแผนที่ ถูกกั้นไว้โดยแม่น้ำสีน้ำเงิน ด้านหนึ่งเป็นอาณาจักรซอมบี้ดำทะมึน ในขณะที่อีกด้านหนึ่งเป็นจักรวาลอวกาศของอุลตร้าแมนพิซซ่ามันพิเศษ อย่างไรก็ตามสิ่งที่ทำให้เจย์ตกใจมากคือรายละเอียดของงาน พวกมันแสดงถึงความสามารถของโรสด้านศิลปะโรสแบ่งพิซซ่าเป็นสี่ชิ้นด้วยมีดแล้วมอบให้เด็ก ๆ คนละชิ้น มรเพียงเจย์ที่ไม่ได้สักชิ้นเจนสันและร็อบบี้น้อยมองดูจานพิซซ่าแล้วมองพ่อของพวกเขาที่ถูกทิ้งไว้ ร็อบบี้น้อยกระซิบ "คุณแม่ ช่วยแบ่งพิซซ่าของผมให้คุณพ่อได้ไหม?"โรสตอบอย่างใจกว้าง "แน่นอน ลูกทำได้ ถ้าพ่อเขาอยากลองนะ"ร็อบบี้น้อยมองพิซซ่าของเขาครึ่งหนึ่งให้พ่อเขาแ
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 142
เจย์มองคนจองหองตรงหน้าแล้วคิดกับตัวเอง 'ในเมื่อเธอไม่อยากเป็นคนใช้ของฉัน ฉันก็จะหาทางทำให้เธอกลายเป็นคนใช้ของตระกูลอาเรสโดยไม่รู้ตัว'"ครั้งหน้า ฉันจะกินอาหารกับเด็ก ๆ ฉันจะกินทุกอย่างที่เธอทำและจ่ายเงินให้ เงิน 20,000 ต่อเดือนฟังดูเป็นไง? เธอยังสามารถเพลิดเพลินกับสุดสัปดาห์และวันหยุดได้ เธอคิดว่ายังไง?" เจย์วางกับดักสำหรับเหยื่อของเขาโรสคิด 'ฉันต้องทำอาหารให้เด็ก ๆ ทุกวันอยู่แล้ว มันไม่ได้ยุ่งยากที่จะทำมากกว่าปกติเพื่อเขาอกคน และฉันก็ยังได้เงินพิเศษอีก 20,000 ทำไมจะไม่เอาล่ะ?"ดีล" โรสหยิบจานของเจย์ไปอย่างอารมณ์ดีแผนการสำเร็จภายใต้ดวงตาของเจย์คืนนั้นเอง เจย์ไปที่ห้องทำงานของเขาพร้อมถือเอกสารไปด้วย เมื่อเขาออกมา เขาก็พบว่าเจนสันและร็อบบี้น้อยไม่ได้อยู่ในห้องของพวกเขาเขามองดูนาฬิกาข้อมือแล้วพบว่ามันเป็นเวลาเข้านอนของพวกเขาแล้วเจย์ได้ยินเสียงชัดเจนออกมาจากห้องของโรส การแสดงออกบนสีหน้าหล่อเหลาของเขามืดลง เจย์เป็นพวกนักเรียนที่มีพรสวรรค์ เขาไม่ต้องเรียนหนักแต่ก็ยังเป็นอันดับหนึ่งในทุกวิชา ดังนั้นเขาจึงเกลียดคนที่จัดกิจกรรมนอกเวลาอะไรให้เด็ก ๆ ทั้งวันทั้งคืน เจย์ไม่พอใจที่โรสยึด
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 143
เกรย์สันรายงาน "ท่านประธาน เราได้ตรวจสอบข้อมูลทั้งหมดของโรส ลอยล์ แล้ว แต่เราไม่สามารถหาข้อมูลของเธอตั้งแต่เจ็ดปีก่อนจนถึงวันนี้ได้เลย คุณไม่คิดว่ามันน่าตลกเหรอครับ?"ดวงตาเหยี่ยวของเจย์กลายเป็นเฉียบคม ด้วยความสงสัยที่ห่อหุ้มดวงตาเย็นชาทรงลูกพีชของเขาในสังคมปัจจุบันที่อินเทอร์เน็ตเป็นข้อได้เปรียบ มันเป็นเรื่องปกติที่จะมีข้อมูลของใครหายไป มากไปกว่านั้น สิ่งที่หายไปคือข้อมูลของโรส ซึ่งไม่ได้นานมากนักในสมัยที่อินเทอร์เน็ตยังไม่ได้พัฒนามาก มันไม่กี่ปีเท่านั้นเอง นี่แปลว่ามีคนน่าสงสัยอยู่ในเรื่องนี้"สืบต่อไป!" เจย์สั่ง"รับทราบครับท่านประธาน"เจย์จัดการงานของเขาก่อนจะเข้านอนเมื่อเขาปิดตาลง หัวของเขาก็แสดงเสียงของโรสที่กำลังท่อง 'ถึงต้นโอ๊ก' อย่างไม่น่าเชื่อ สำเนียงที่นำมาซึ่งการรักษาอันอบอุ่น มันทำให้เขาหยุดตัวเองไม่ให้คิดเรื่องแองเจลีนไม่ได้เลยนอกจากเนื้อเสียงที่ต่างกัน โทนเสียงของแองเจลีนและโรสตอนที่ท่องกวีนั้นเหมือนกันจนน่าตกใจเจย์กลิ้งไปมา มันยากที่เขาจะทำใจนอนได้ ในที่สุด เขาก็เปิดแอปเสียง เขาสวมหูฟัง แล้วฟังเสียงฝนตลอดทั้งคืน เขาไม่รู้ว่าเขาผลอยหลับไปตอนไหนบางทีอาจเป็นเ
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 144
เจย์ขยี้หัวลูกชายของเขา แต่เมินเฉยตัวตนของเซ็ตตี้ เขาไม่ได้สังเกตเลยว่าความไม่รับรู้ของเขานั้นทำให้ความอาฆาตพยาบาทของเซ็ตตี้มากขึ้นเจย์เดินขึ้นชั้นบนแล้วเคาะประตูห้องของโรส ดวงตาซึมเซาของโรสพบเข้ากับเจย์ที่กำลังโกรธ "ท่านอาเรส มีอะไรเหรอ?""มื้อเช้า" เขาพูดออกมาแค่สองพยางค์ลอดไรฟันออกมาโรสพลันตื่นเต็มที่ "อ้า ฉันขอโทษ ฉันจะไปทำให้เดี๋ยวนี้"อย่างไรก็ตาม เธอยังอยู่ในชุดผ้าฝ้าย แขนสั้น ชุดนอนของเธอ เธอต้องการเปลี่ยนมันและออกจากห้อง แต่เจย์ยังอยู่ที่ประตู ดูเขาไม่ต้องการจะไปไหนเจย์ดูรูปปิกาจูบนชุดนอนเธอ มีความหยอกล้อในสายตาเขาโรสปิดลายเด็กน้อยบนอกของเธอแล้วหน้าแดง "หยุดมองได้แล้ว!"เจย์กล่าวอย่างเย็นชา "ไม่ต้องห่วง ต่อให้เธอแก้ผ้าต่อหน้าฉัน ฉันก็ไม่สนใจหุ่นแบน ๆ ของเธอหรอก"ดวงตาของโรสเบิกกว้าง 'ฉันหุ่นแบนเหรอ? เหลวไหล ร่างกายของฉันมีสัดส่วนสมบูรณ์แบบ ก็แค่ชุดนอนนี่หลวมไปเลยปิดทรวดทรงของฉันต่างหาก'ในขณะที่เจย์กำลังจะหันหลังจากไป...เจนสันลุกออกจากเตียง เมื่อเจย์เห็นเจนสัน เขาก็จ้องโรส "ทำไมเจนสันมาอยู่ห้องเธอ?" 'ชัดเจนว่าโรสมีเจตนาที่ไม่ดูในการเข้าหาเจนสัน'เมื่อเห็นความระ
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 145
มีคนไม่มากนักในโลกนี้ที่จะได้รับการปฏิบัติอย่างอ่อนโยนจากความเย็นชาและไร้หัวใจของเจย์ ชีวิตก่อนของเธอ แองเจลีน เซเวียร์ ได้เสียสละตัวเองต่อก็ยังไม่สามารถทำให้หัวใจเหล็กกล้าเย็น ๆ ของเขาอบอุ่นขึ้นได้ไม่มีใครรู้ว่าเขาจะกลายเป็นอ่อนโยนขนาดนี้กับลูกของเขาโรสคิดเรื่องไร้สาระไปเรื่อยจนเจย์เตือนเธออย่างเย็นชา "ไปทำมื้อเช้า"โรสเข้าใจว่าเธอจะไม่มีทางได้รับความอ่อนโยนจากเขา ในชีวิตที่แล้วของเธอเป็นยังไง ชีวิตนี้ก็เป็นแบบนั้นโรสพุ่งลงไปชั้นล่างเจย์เดินไปในห้องแล้วนั่งลงบนขอบเตียงก่อนจะขยี้หัวเจนสัน เขาสอบถามอย่างนุ่มนวล "ลูกฝันร้ายอีกแล้วเหรอ?"สายตาของเขาเจนสันมืดลง เขามีขอบตาดำรอบดวงตา เป็นเครื่องยืนยันว่าเขานอนไม่ค่อยหลับดีนัก เจนสันมองเจย์ แม้ว่าปากเขาจะสั่นเล็ก ๆ แต่ก็ไม่มีคำพูดหลุดออกมาเจย์กอดลุกเขาอย่างอ่อนโยน "เจนส์ มีอะไรกำลังรบกวนลูกอยู่รึเปล่า?"เจย์คิดไม่ออกว่าทำไมเจนส์ถึงยอมบอกเรื่องฝันร้ายกับโรส แต่ปฏิเสธจะบอกกับเขาเจย์ยอมรับว่าเขาไม่ได้ยิ้มเป็นปกติ และมักจะมอบความรู้สึกเฉยเมยให้คนอื่น อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาอยู่กับลูก ๆ ของเขา เขาก็เปลี่ยนเป็นคนละคน—อ่อนโยนและมอบความร
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 146
"คุณลุง ถ้าคุณไม่ชอบนมถั่วเหลืองกับปาท่องโก๋ คุณก็ไม่ต้องกินมันสิคะ ไม่มีใครบังคับให้คุณกินมันเสียหน่อย" เสียงแผ่วเบาและน่ารักของเซ็ตตี้นั้นกลับก้องกังวาลในหูของเจย์ ซึ่งมันทำให้เขารู้สึกเหมือนชีวิตเขาเริ่มไร้ความหมายเด็กน้อยคนนี้มักต่อรองกับเขาเสมอเจย์ขมวดคิ้วแล้วมองเซ็ตตี้น้อย "แม่ของเธอไม่สอนเหรอว่าไม่ควรพูดตอนกินข้าว?"ไม่มีใครคาดคิดว่าเซ็ตตี้จะยกหัวของเธอขึ้นมาแล้วสวนกลับ "คุณลุง งั้นทำไมคุณถึงยังไม่หยุดพูดล่ะคะ?"เจย์หมดคำพูดโรสช่วยไม่ได้ที่จะต้องจับหัวของเซ็ตตี้อย่างนุ่มนวล การกระทำของเธอมันชัดเจนว่าเธอกำลังให้กําลังใจเซ็ตตี้ดวงตาดั่งลูกศรของเจย์พุ่งเข้าใส่โรสรอยยิ้มบนใบหน้าโรสหยุดนิ่ง เธอรีบก้มหน้าแล้วเคี้ยวปาท่องโก๋ต่อหลังจากมื้อเช้า เจย์นั้นไม่ได้รีบไปทำงานมากนัก เขาเรียกโรสมา เสียงของเขาไม่ได้ดูกระตือรือร้นในการปรึกษา เขาแค่อยากจะบอกเธอว่าเธอต้องพาร็อบบี้น้อยกับเจนสันไปสมัครโรงเรียนอนุบาลใหม่ข่าวนี้เหมือนฟ้าผ่ากลางวันแสก ๆ มันทำให้โรสกระอักกระอ่วน"แล้วเซ็ตตี้ล่ะ?" โรสโพล่งออกมามีความยินดีในสายตาของเจย์เมื่อมองไปที่โรส "ฉันไม่คิดว่าฉันจะต้องรับผิดชอบและเลี
Latest chapter
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1292
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1291
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1290
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1289
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1288
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1287
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1286
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1285
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1284
