มีคนไม่มากนักในโลกนี้ที่จะได้รับการปฏิบัติอย่างอ่อนโยนจากความเย็นชาและไร้หัวใจของเจย์ ชีวิตก่อนของเธอ แองเจลีน เซเวียร์ ได้เสียสละตัวเองต่อก็ยังไม่สามารถทำให้หัวใจเหล็กกล้าเย็น ๆ ของเขาอบอุ่นขึ้นได้ไม่มีใครรู้ว่าเขาจะกลายเป็นอ่อนโยนขนาดนี้กับลูกของเขาโรสคิดเรื่องไร้สาระไปเรื่อยจนเจย์เตือนเธออย่างเย็นชา "ไปทำมื้อเช้า"โรสเข้าใจว่าเธอจะไม่มีทางได้รับความอ่อนโยนจากเขา ในชีวิตที่แล้วของเธอเป็นยังไง ชีวิตนี้ก็เป็นแบบนั้นโรสพุ่งลงไปชั้นล่างเจย์เดินไปในห้องแล้วนั่งลงบนขอบเตียงก่อนจะขยี้หัวเจนสัน เขาสอบถามอย่างนุ่มนวล "ลูกฝันร้ายอีกแล้วเหรอ?"สายตาของเขาเจนสันมืดลง เขามีขอบตาดำรอบดวงตา เป็นเครื่องยืนยันว่าเขานอนไม่ค่อยหลับดีนัก เจนสันมองเจย์ แม้ว่าปากเขาจะสั่นเล็ก ๆ แต่ก็ไม่มีคำพูดหลุดออกมาเจย์กอดลุกเขาอย่างอ่อนโยน "เจนส์ มีอะไรกำลังรบกวนลูกอยู่รึเปล่า?"เจย์คิดไม่ออกว่าทำไมเจนส์ถึงยอมบอกเรื่องฝันร้ายกับโรส แต่ปฏิเสธจะบอกกับเขาเจย์ยอมรับว่าเขาไม่ได้ยิ้มเป็นปกติ และมักจะมอบความรู้สึกเฉยเมยให้คนอื่น อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาอยู่กับลูก ๆ ของเขา เขาก็เปลี่ยนเป็นคนละคน—อ่อนโยนและมอบความร
"คุณลุง ถ้าคุณไม่ชอบนมถั่วเหลืองกับปาท่องโก๋ คุณก็ไม่ต้องกินมันสิคะ ไม่มีใครบังคับให้คุณกินมันเสียหน่อย" เสียงแผ่วเบาและน่ารักของเซ็ตตี้นั้นกลับก้องกังวาลในหูของเจย์ ซึ่งมันทำให้เขารู้สึกเหมือนชีวิตเขาเริ่มไร้ความหมายเด็กน้อยคนนี้มักต่อรองกับเขาเสมอเจย์ขมวดคิ้วแล้วมองเซ็ตตี้น้อย "แม่ของเธอไม่สอนเหรอว่าไม่ควรพูดตอนกินข้าว?"ไม่มีใครคาดคิดว่าเซ็ตตี้จะยกหัวของเธอขึ้นมาแล้วสวนกลับ "คุณลุง งั้นทำไมคุณถึงยังไม่หยุดพูดล่ะคะ?"เจย์หมดคำพูดโรสช่วยไม่ได้ที่จะต้องจับหัวของเซ็ตตี้อย่างนุ่มนวล การกระทำของเธอมันชัดเจนว่าเธอกำลังให้กําลังใจเซ็ตตี้ดวงตาดั่งลูกศรของเจย์พุ่งเข้าใส่โรสรอยยิ้มบนใบหน้าโรสหยุดนิ่ง เธอรีบก้มหน้าแล้วเคี้ยวปาท่องโก๋ต่อหลังจากมื้อเช้า เจย์นั้นไม่ได้รีบไปทำงานมากนัก เขาเรียกโรสมา เสียงของเขาไม่ได้ดูกระตือรือร้นในการปรึกษา เขาแค่อยากจะบอกเธอว่าเธอต้องพาร็อบบี้น้อยกับเจนสันไปสมัครโรงเรียนอนุบาลใหม่ข่าวนี้เหมือนฟ้าผ่ากลางวันแสก ๆ มันทำให้โรสกระอักกระอ่วน"แล้วเซ็ตตี้ล่ะ?" โรสโพล่งออกมามีความยินดีในสายตาของเจย์เมื่อมองไปที่โรส "ฉันไม่คิดว่าฉันจะต้องรับผิดชอบและเลี
เจย์พบผู้คนในทางเดินชีวิตมามากมาย คนประเภทที่เขาพบมากที่สุดคือพวกคนที่จนและไม่มีอะไรเป็นของตัวเอง แต่พวกเขาก็ยังทะนงตัว เมื่อความจริงอันโหดร้ายตบเข้าที่หน้าของพวกเขา พวกเขาก็จะเปลี่ยนจากจนแค่ภายนอกเป็นจนทั้งจิตใจและวิญญาณโรส ลอยล์ เคยถูกเจย์กำหนดว่าเป็นคนแบบนั้นเจย์ไม่ได้คิดมากอีกเมื่อโรสขอกู้เงินจากเขา "รอจนกว่าจะถึงวันที่เธอมีปัญญาพอ แล้วค่อยมาคุยเรื่องความรับผิดชอบหน้าที่กับฉัน"โรสกัดริมฝีปากของเธอ เจย์ดูถูกเธอและไม่เชื่อว่าเธอจะสามารถจ่ายคืนเขาได้ตอนนี้ เธอมีปัญหาเร่งด่วนเพิ่มขึ้น ปัญหาเรื่องโรงเรียนของร็อบบี้น้อยและเจนสันถูกจัดการแล้ว อย่างไรก็ตาม เซ็ตตี้นั้นจะไม่ได้เข้าร่วมกับโรงเรียนอนุบาลในเครือของโฮไรซอน คอลเลอร์โรงเรียนอนุบาลในเครือของโฮไรซอน คอลเลอร์ นั้นโดยหลักแล้วถูกก่อตั้งขึ้นให้เจ้าของที่ดินในโฮไรซอน คอลเลอร์ได้ใช้ มันมีที่ว่างจำกัดมากสำหรับเด็กที่มาจากด้านนอกโฮไรซอน คอลเลอร์ คนที่อยากเข้ามาโฮไรซอน คอลเลอร์ ต้องมีเส้นสายที่ดีภายใน และพวกเขาต้องจ่ายค่าธรรมเนียมเข้าโรงเรียนเพิ่มมากขึ้นด้วยสำหรับเจย์ ความประทับใจของเขาต่อเซ็ตตี้คือ ลูกสาวของภรรยาเก่า ซึ่งเป็นลูก
"คุณแม่ขา เขาพาแค่ร็อบบี้น้อยกับเจนสันออกไปเล่น แต่ทิ้งหนูอยู่บ้าน" เซ็ตตี้หันมองแม่ของเธอ ความผิดหวังในดวงตาของเธอไม่หายไปไหน"เซ็ตตี้ ลูกอยากออกไปเล่นไหม? แม่พาลูกออกไปดีไหม?" โรสเดินมาแล้วนั่งข้างเซ็ตตี้เซ็ตตี้มองดูบ้านหลังโตที่สวยงาม เธอพลันรู้สึกเศร้าแล้วถอนหายใจ "คุณแม่ หนูไม่ชอบที่นี่เลย"โรสตะลึงระยะห่างระหว่างเซ็ตตี้และโรสกว้างขึ้นเร็วมาก หากปล่อยให้เป็นแบบนี้ มันอาจกว้างและลึกจนสุดท้ายก็ไม่มีวันรักษาหาย"เซ็ตตี้ ลูกอยากให้คุณพ่อของลูกรู้เรื่องลูกไหม?" โรสถามอย่างกังวลเธอลังเลอยู่นานกับคำถามนี้ ในอดีต เธอตั้งใจเก็บเด็กทั้งสองไว้อย่างเห็นแก่ตัวเพื่อที่เธอจะไม่มีวันพรากจากพวกเขา ยังไงก็ตาม เรื่องไม่ได้เป็นไปตามที่เธอวางไว้ เธอพลาดในการซ่อนร็อบบี้น้อย ปล่อยให้ร็อบบี้น้อยและเจย์รู้จักกันต่อมา เธอก็ตัดสินใจซ่อนเซ็ตตี้จากเขา อย่างน้อยถ้าเซ็ตตี้อยู่กับเธอ เธอก็ยังมีใครให้พึ่งพา อย่างไรก็ตาม แต่ละครั้งที่เธอเห็นความผิดหวังและความเศร้าในดวงตาของเซ็ตตี้ ครั้งใดที่เธอถูดเมินโดยพ่อของเธอ โรสก็เริ่มสั่นไหวเธอรู้สึกว่าเธอเห็นแก่ตัวจนทำร้ายเซ็ตตี้ เธอกังวลว่าหากเธอถูกเมินจากพ่อข
เจย์มองดูตุ๊กตาในมือของเขาด้วยใบหน้าเคร่งขรึม จากนั้น เขาก็จ้องไปที่ห้องของหมั่นโถวน้อย หลังจากเซ็ตตี้เข้าห้องไป เธอก็กระแทกประตูเสียงดังจนสะเทือนไปทั้งบ้าน มันชัดเจนเลยว่าเธอกำลังอยู่ในอารมณ์บูดแบบสุด ๆเจย์รู้สึกว่าอารมณ์ของหมั่นโถวน้อยนั้นรุนแรงและแปลก เขาเดาว่าเธอคงเกิดมาแบบนั้น และมันคงไม่มีอะไรให้เขาต้องทำอารมณ์ของเขาดีขึ้นหลังจากเขาปลอบใจตัวเองภายในห้องนอน เซ็ตตี้ซ่อนตัวใต้ผ้าห่มและปาดน้ำตาเงียบ ๆ โรสมองดูมนุษย์ตัวน้อยที่กำลังรู้สึกเสียใจอย่างมาก และรู้สึกว่าเธอคงไม่สามารถเมินเฉยต่อสุขภาพจิตของเซ็ตตี้ได้เพียงเพราะเธอต้องการเก็บเซ็ตตี้ไว้กับเธอ"เซ็ตตี้น้อย ลูกอยากให้เขาพาลูกออกไปด้วยใช่ไหม?" โรสนั่งข้างเซ็ตตี้น้อย เสียงของเธออ่อนโยนและผ่อนคลายเซ็ตตี้ยกใบหน้าขึ้นมาจากน้ำตาแล้วพยักหน้า เสียงอ่อน ๆ และน่ารักของเธอเต็มไปด้วยความเจ็บปวดและสงสัย "คุณแม่ ทำไมคุณลุงถึงไม่ชอบหนู?"โรสคิด เธอจะตอบยังไงดี? เหตุผลที่เจย์ไม่ชอบเซ็ตตี้ก็เพราะโรสเอง เพราะเขาไม่ชอบโรส เขาจึงไม่ชอบลูกสาวของเธอด้วยเช่นกันทำไมเจย์ถึงไม่ชอบโรส? เพราะว่าเขาเป็นพวกทะนงตนที่ไม่สนใจคนแบบโรสที่เกิดมาอย่างผิดธ
ท้องของโรสเต็มไปด้วยความโกรธที่ย่อยไม่ลง ไม่ต้องพูดถึงการปลดปล่อย เด็กทั้งสามมองเธออย่างใสซื่อ ดังนั้นเธอจึงไม่มีทางเลือกนอกจากเก็บความโกรธอันขมขื่นลง เธอยิ้มกว้างให้เจย์ "ท่านอาเรส นายพูดถูก"เหตุผลที่เจย์มักจะดูหมิ่นเธอก็เพราะเธอนั้นจน โรสสาบานในใจว่าเธอจะทำให้สถานการณ์เปลี่ยนไป เธอจะเปลี่ยนตำแหน่งในใจเขาที่จัดให้เธออยู่ในจุดต่ำสุดของพีรามิดชนชั้นสังคมมื้ออาหารเป็นไปอย่างน่าอึดอัดเมื่อดินเนอร์จบลง โรสก็ทำความสะอาดครัวและกลับไปที่ห้องของเธอ เธอเปิดอีเมลเพื่อดูว่ามรบริษัทไหนตอบกลับเรซูเม่ที่เธอส่งไปบ้างบางทีอาจเป็นเพราะมันยังไม่นานที่เธอส่งอีเมลไป จึงยังมีบริษัทไม่มากที่ตอบเธอกลับมา อย่างไรก็ตาม มีอีเมลหนึ่งที่ทำให้เธอสนใจการตอบกลับเขียนว่า "ผมเห็นเรซูเม่ของคุณแล้ว แต่ผมต้องตรวจสอบระดับของทักษะการแฮ็คกิ้งของคุณ ถ้าคุณผ่านการทดสอบของผมได้ ผมจะจ้างคุณในค่าจ้างสองเท่าของที่เงินเดือนคุณขอ"โรสดีใจและรีบตอบกลับทันที "ฉันยินยอมจะรับการทดสอบทุกแบบ""ผมต้องการข้อมูลของประธานแกรนด์เอเซีย" อีกฝั่งตอบกลับโรสหัวเราะกับบททดสอบของเธอนี่เธอต้องแฮ็คเข้าไปในฐานข้อมูลของแกรนด์เอเซียเพื่อเ
ตั้งแต่เอมิเนนท์ ออเนอร์ นั้นต้องการจ้างเธอมาก บางทีเธออาจจะลองต่อรองเพื่อขอค่าจ้างล่วงหน้าดู? หากทั้งสองฝ่ายเห็นพ้องต้องกัน แบบนั้นปัญหาเร่งด่วนของเธอก็จะถูกจัดการลง'ด้วยความสัตย์จริง เอมิเนนท์ ออเนอร์ ไม่ใช่ตัวเลือกแรกของเรา อย่างไรก็ตาม เราต้องการเงินอย่างเร่งด่วน ถ้าเอมิเนนท์ ออเนอร์ สามารถให้ค่าจ้างล่วงหน้าสองปีได้ เราก็จะยอมทำงานกับบริษัทของพวกเขา' โรสลังเลอยู่นานก่อนที่เธอจะกัดฟันแล้วกดปุ่มส่งอีกฝ่ายไม่แม้แต่จะลังเล และรีบตอบมาทันที 'ไม่มีปัญหา'ต่อมา พวกเธอจำเป็นต้องคุยกันเรื่องสัญญาจ้างงาน ชั่วโมงทำงาน และอื่น ๆโรสคิดว่าเธอนั้นจำเป็นต้องดูแลเด็ก ๆ ทั้งสาม เธอเสนอขอทำงานที่บ้าน และเธอจะส่งงานล่วงหน้าจากเวลาที่บริษัทกำหนดสำหรับเซย์น เขาต้องการเก็บโรสไว้มาก ดังนั้นเขาจึงตอบรับข้อตกลงทั้งหมดเขาแม้กระทั่งเริ่มการโอนเงินเดือนสองปีของโรส ซึ่งมีมูลค่า 600,000 มันมาทันทีหลังจากที่เธอเซ็นสัญญาเสร็จสิ้น ซึ่งนั่นแสดงให้เห็นว่าเซย์นต้องการจองตัวของแฮ็คเกอร์ระดับพระกาฬแบบโรสขนาดไหนโรสแปลกใจที่เธอได้รับเงิบจำนวนมาก เธอตอบ 'ไม่กลัวว่าฉันจะโกงเหรอ?'อีกด้านหนึ่ง เซย์นแสยะยิ้ม 'ใค
ห้วงความคิดของโรสพลันถูกขัดจังหวะจากเสียงนาฬิกาปลุกเธอถอนหายใจเบา ๆ ก่อนจะมุ่งหน้าลงไปชั้นล่างเพื่อเตรียมมื้อเช้าแสนอร่อยให้กับเด็ก ๆวันนี้ พวกเธอต้องไปสมัครเรียนให้เด็ก ๆ ที่โรงเรียนอนุบาลใหม่ ดังนั้น มันจึงมีหลายอย่างที่พวกเธอต้องทำโรสแต่งชุดให้เซ็ตตี้ด้วยชุดเจ้าหญิงแสนสวย เซ็ตตี้มีเครื่องประดับบนผมมากมาย โรสผูกผมของเซ็ตตี้เป็นมวยและตกแต่งมันด้วยรัดเกล้าสีเงินอันจิ๋วเซ็ตตี้มีรูปร่างที่เนียนและงดงาม เธอดูเหมือนภูติแฟรี่ที่ลงมายังโลก บริสุทธิ์และงดงามเมื่อโรสอุ้มเซ็ตตี้ลงมาข้างล่าง มนุษย์ผู้ชายสามคนต่างถูกเซ็ตตี้ดึงดูดสายตา "น้องเล็ก น้องดูสวยมากวันนี้" ร็อบบี้น้อยเอ่ยปากชมเซ็ตตี้เซ็ตตี้ตอบอย่างน่ารัก "ขอบคุณนะร็อบบี้น้อย"แม้ว่าเจนสันจะยังคงเงียบ แต่เขาก็พงกหัว แสดงความเห็นด้วยกับคำพูดของร็อบบี้น้อยแม้แต่ยังงงงันไปชั่วขณะในตอนนั้น เขาค่อนข้างผิดหวังเลยที่โรสมอบลูกชายให้เขาเพียงสองคน แต่ไม่ได้มอบลูกสาวด้วย'จะดีแค่ไหนถ้าแฟรี่แสนน่ารักคนนี้เป็นลูกสาวฉันด้วย?'อย่างไรก็ตาม เจย์พลันกลับมาสู่ความเป็นจริง 'มันอาจจะไม่ใช่เรื่องดีนักหากเซ็ตตี้เป็นลูกสาวเรา''บุคลิกเราไม่ถู