ท้องของโรสเต็มไปด้วยความโกรธที่ย่อยไม่ลง ไม่ต้องพูดถึงการปลดปล่อย เด็กทั้งสามมองเธออย่างใสซื่อ ดังนั้นเธอจึงไม่มีทางเลือกนอกจากเก็บความโกรธอันขมขื่นลง เธอยิ้มกว้างให้เจย์ "ท่านอาเรส นายพูดถูก"เหตุผลที่เจย์มักจะดูหมิ่นเธอก็เพราะเธอนั้นจน โรสสาบานในใจว่าเธอจะทำให้สถานการณ์เปลี่ยนไป เธอจะเปลี่ยนตำแหน่งในใจเขาที่จัดให้เธออยู่ในจุดต่ำสุดของพีรามิดชนชั้นสังคมมื้ออาหารเป็นไปอย่างน่าอึดอัดเมื่อดินเนอร์จบลง โรสก็ทำความสะอาดครัวและกลับไปที่ห้องของเธอ เธอเปิดอีเมลเพื่อดูว่ามรบริษัทไหนตอบกลับเรซูเม่ที่เธอส่งไปบ้างบางทีอาจเป็นเพราะมันยังไม่นานที่เธอส่งอีเมลไป จึงยังมีบริษัทไม่มากที่ตอบเธอกลับมา อย่างไรก็ตาม มีอีเมลหนึ่งที่ทำให้เธอสนใจการตอบกลับเขียนว่า "ผมเห็นเรซูเม่ของคุณแล้ว แต่ผมต้องตรวจสอบระดับของทักษะการแฮ็คกิ้งของคุณ ถ้าคุณผ่านการทดสอบของผมได้ ผมจะจ้างคุณในค่าจ้างสองเท่าของที่เงินเดือนคุณขอ"โรสดีใจและรีบตอบกลับทันที "ฉันยินยอมจะรับการทดสอบทุกแบบ""ผมต้องการข้อมูลของประธานแกรนด์เอเซีย" อีกฝั่งตอบกลับโรสหัวเราะกับบททดสอบของเธอนี่เธอต้องแฮ็คเข้าไปในฐานข้อมูลของแกรนด์เอเซียเพื่อเ
ตั้งแต่เอมิเนนท์ ออเนอร์ นั้นต้องการจ้างเธอมาก บางทีเธออาจจะลองต่อรองเพื่อขอค่าจ้างล่วงหน้าดู? หากทั้งสองฝ่ายเห็นพ้องต้องกัน แบบนั้นปัญหาเร่งด่วนของเธอก็จะถูกจัดการลง'ด้วยความสัตย์จริง เอมิเนนท์ ออเนอร์ ไม่ใช่ตัวเลือกแรกของเรา อย่างไรก็ตาม เราต้องการเงินอย่างเร่งด่วน ถ้าเอมิเนนท์ ออเนอร์ สามารถให้ค่าจ้างล่วงหน้าสองปีได้ เราก็จะยอมทำงานกับบริษัทของพวกเขา' โรสลังเลอยู่นานก่อนที่เธอจะกัดฟันแล้วกดปุ่มส่งอีกฝ่ายไม่แม้แต่จะลังเล และรีบตอบมาทันที 'ไม่มีปัญหา'ต่อมา พวกเธอจำเป็นต้องคุยกันเรื่องสัญญาจ้างงาน ชั่วโมงทำงาน และอื่น ๆโรสคิดว่าเธอนั้นจำเป็นต้องดูแลเด็ก ๆ ทั้งสาม เธอเสนอขอทำงานที่บ้าน และเธอจะส่งงานล่วงหน้าจากเวลาที่บริษัทกำหนดสำหรับเซย์น เขาต้องการเก็บโรสไว้มาก ดังนั้นเขาจึงตอบรับข้อตกลงทั้งหมดเขาแม้กระทั่งเริ่มการโอนเงินเดือนสองปีของโรส ซึ่งมีมูลค่า 600,000 มันมาทันทีหลังจากที่เธอเซ็นสัญญาเสร็จสิ้น ซึ่งนั่นแสดงให้เห็นว่าเซย์นต้องการจองตัวของแฮ็คเกอร์ระดับพระกาฬแบบโรสขนาดไหนโรสแปลกใจที่เธอได้รับเงิบจำนวนมาก เธอตอบ 'ไม่กลัวว่าฉันจะโกงเหรอ?'อีกด้านหนึ่ง เซย์นแสยะยิ้ม 'ใค
ห้วงความคิดของโรสพลันถูกขัดจังหวะจากเสียงนาฬิกาปลุกเธอถอนหายใจเบา ๆ ก่อนจะมุ่งหน้าลงไปชั้นล่างเพื่อเตรียมมื้อเช้าแสนอร่อยให้กับเด็ก ๆวันนี้ พวกเธอต้องไปสมัครเรียนให้เด็ก ๆ ที่โรงเรียนอนุบาลใหม่ ดังนั้น มันจึงมีหลายอย่างที่พวกเธอต้องทำโรสแต่งชุดให้เซ็ตตี้ด้วยชุดเจ้าหญิงแสนสวย เซ็ตตี้มีเครื่องประดับบนผมมากมาย โรสผูกผมของเซ็ตตี้เป็นมวยและตกแต่งมันด้วยรัดเกล้าสีเงินอันจิ๋วเซ็ตตี้มีรูปร่างที่เนียนและงดงาม เธอดูเหมือนภูติแฟรี่ที่ลงมายังโลก บริสุทธิ์และงดงามเมื่อโรสอุ้มเซ็ตตี้ลงมาข้างล่าง มนุษย์ผู้ชายสามคนต่างถูกเซ็ตตี้ดึงดูดสายตา "น้องเล็ก น้องดูสวยมากวันนี้" ร็อบบี้น้อยเอ่ยปากชมเซ็ตตี้เซ็ตตี้ตอบอย่างน่ารัก "ขอบคุณนะร็อบบี้น้อย"แม้ว่าเจนสันจะยังคงเงียบ แต่เขาก็พงกหัว แสดงความเห็นด้วยกับคำพูดของร็อบบี้น้อยแม้แต่ยังงงงันไปชั่วขณะในตอนนั้น เขาค่อนข้างผิดหวังเลยที่โรสมอบลูกชายให้เขาเพียงสองคน แต่ไม่ได้มอบลูกสาวด้วย'จะดีแค่ไหนถ้าแฟรี่แสนน่ารักคนนี้เป็นลูกสาวฉันด้วย?'อย่างไรก็ตาม เจย์พลันกลับมาสู่ความเป็นจริง 'มันอาจจะไม่ใช่เรื่องดีนักหากเซ็ตตี้เป็นลูกสาวเรา''บุคลิกเราไม่ถู
โรสวางเซ็ตตี้น้อยลงแล้วกล่าวกับเธอ "เดินด้วยกันกับพี่ ๆ ของลูกนะ"หลังจากที่ร็อบบี้น้อย, เจนสัน, และเซ็ตตี้จับมือกันเดินไปด้านหน้า โรสก็จงใจเดินข้างเจย์ เธอมีบางอย่างอยากจะบอกกับเจย์ เธอหวังว่าเขาจะวางอคติที่มีต่อเซ็ตตี้ลงและหลีกเลี่ยงทุกอย่างที่จะทำร้ายจิตใจเด็กน้อยอย่างไรก็ตาม เจย์มองเธออย่างระมัดระวัง ภาพแบบนี้ทำให้พวกเขาดูเหมือนครอบครัวเจย์ อาเรส ไม่ชอบโรสและลูกของเธอจากก้นบึ้งของหัวใจ เขามั่นใจว่าเธอมาเพื่อเลียแข้งเลียขาของเขา และเพื่อทำให้พวกเขาดูเหมือนสนิทสนมกันมาก"โรส ถ้าเธอพยายามจะเสแสร้งโดยการใช้ชื่อเสียงของฉัน ฉันขอแนะนำให้หยุดซะ คนที่อาศัยอยู่ในโฮไรซอน คอลเลอร์ เป็นเหมือนเพื่อนบ้านกัน มันใช้เวลาไม่นานในการรู้ความจริง… ที่เธอเป็นแค่คนใช้ของบ้านอาเรส"โรสตะลึง'หมอนี่เดาความคิดฉันด้วยมุมมองสกปรกแบบนั้นเหรอ?'โรสฝืนคำพูดที่เธอต้องการกล่าวกลับไป แล้วถอยหลังออกจากเจย์ทันที เธอรอให้เจย์เดินห่างออกไปก่อน แล้วเธอจึงค่อยเดินต่อด้วยความไม่พอใจที่โรงเรียนอนุบาล ยามรักษาความปลอดภัยไม่ได้สร้างปัญหาให้เธอมากนัก บางทีเจย์อาจจะแจ้งพวกเขาก่อนแล้ว เธอจึงตามเจย์ทันที่ห้องธุรการในโ
โรสเริ่มตั้งสติได้ เธอจ้องเจย์ที่ดูโกรธ เธอหันไปพูดกับเจ้าหน้าที่ "เซ็ตตี้ของฉันอาจดูเด็กกว่าพี่ชายของเธอ แต่พวกเขาอยู่ในห้องเดียวกันเสมอ ฉันหวังว่าพวกเขาจะสามารถอยู่ด้วยกันในห้องเรียนระดับสูงในโรงเรียนอนุบาลฮอไรซอนได้"เจ้าหน้าที่รู้สึกอึดอัดใจเล็กน้อย "แต่เซ็ตตี้อายุไม่มากพอจะอยู่ในห้องเรียนระดับสูงนะคะ"โรสรั้น "กฏถูกสร้างโดยมนุษย์ เราต้องพิจารณาความเหมาะสมก่อนจะให้เธอเข้าเรียน คุณไม่คิดแบบนั้นเหรอ?"เจ้าหน้าที่ไปโน้มน้าวโรสไม่ได้ ดังนั้นพวกเธอจึงหันไปมองครูใหญ่แอสเพนแทน ครูใหญ่จึงมองเจย์อีกต่อเจย์มองโรสด้วยสายตาเอาเรื่อง!เซ็ตตี้น้อยนั้นเห็นว่าพวกผู้ใหญ่กำลังมีสถานการณ์น่าอึดอัดกันเพราะเธอ เธอเดินไปที่หน้าครูใหญ่แอสเพน แล้วประกาศเหตุผลของเธออย่างคล่องแคล่วว่าทำไมเธอถึงควรถูกจัดให้อยู่ในชั้นเรียนระดับสูง"คุณปู่ครูใหญ่คะ หนูอาจจะยังเด็ก แต่หนูรู้มาว่ามหาวิทยาลัยชื่อดังมากมายเองก็รับนักศึกษาที่อายุน้อยตราบใดที่พวกเขาเฉลียวฉลาด หากมหาวิทยาลัยทำแบบนั้นได้ ทำไมโรงเรียนอนุบาลจะยกเว้นให้เด็กฉลาดไม่ได้บ้างล่ะคะ?"ครูใหญ่แอสเพนทึ่ง "ช่างเป็นทักษะการอธิบายที่น่าอัศจรรย์ ฉันจะยกเว้นให
ความเข้าใจของเขาต่อเธอนั้นไม่เคยเกิดขึ้นมาตั้งแต่คืนนั้นเมื่อเจ็ดปีก่อน เธอทำให้ตัวเองเป็นคนโง่ในงานแต่งงาน โรส ลอยล์ ในฐานะว่าที่ภรรยาของเจย์ เธอควรที่จะเป็นจุดสนใจของคืนนั้น แต่เธอกลับกรีดร้องเมื่อเธอเห็นเขาเหมือนเธอเห็นผี ท่าทางของเธอในวันนั้นเหมือนกับแฟนคลับที่เพิ่งเจอไอดอลที่ชื่นชอบ เธอทั้งกอดและคลอเคลียเขาต่อหน้าทุกคนมันเหมือนพวกเขาเป็นคู่รักที่ได้พบกันอีกครั้งหลังจากแยกจากกันมานานเขาเสียภาพลักษณ์ทั้งหมดเพราะเธอในวันนั้นจากนั้นมา เขาก็พิจารณาให้ลูกสาวนอกสมรสของตระกูลลอยล์เป็นคนบ้านนอกไร้อารยะหลังจากการแต่งงาน เขาก็ไล่เธอไปห่าง ๆ เหมือนรองเท้าเก่า ๆเขาหวังว่าเขาจะผ่านมรสุมวิกฤษการเงินไปแล้วหย่ากับเธอ โชคไม่ดี แม่สาวบ้านนอกไร้อารยะในสายตาของเขานั้นไม่ได้ใสซื่อไร้เดียงสาแบบที่เขาคิดไว้ เธอจัดฉากแล้วฉกเอาความบริสุทธิ์ไปจากเขาจากนั้นมา ความเกลียดชังต่อเธอของเขาก็เข้มข้นมาก ความโกรธของเขาบดบังคุณธรรมทั้งหมดของเธอหลังจากตำหนิการกระทำต่าง ๆ ของเธอซ้ำ ๆ ในที่สุดเจย์ก็สังเกตได้ว่าเขาอาจจะเข้าใจเธอผิดไปมันเป็นความจริงที่เธอเป็นลูกสาวนอกสมรสของรอยอัน ลอยล์ แต่เขาไม่รู้ว่าว่าก
'งั้นเธอก็ไม่ได้หวังเงินหรือความรักจากฉัน แต่ต้องการเพียงแค่ให้ฉันปฏิบัติกับเซ็ตตี้น้อยให้ดีขึ้นเล็กน้อย?'อย่างไรก็ตาม เจย์นั้นไม่พอใจเท่าไหร่กับการอธิบายของโรส เขาขมวดคิ้วแล้วถามโรสอย่างเย็นชา "อะไรที่เธอหมายถึง 'ความคาดหวังที่เป็นไปไม่ได้'?"โรสมองความโกรธเคืองของเขาแล้วกล่าวอย่างเขินอาย "ท่านอาเรส นายคงคิดว่าฉันต้องการแต่งงานกับนายอีกครั้ง และนั่นเป็นเหตุผลที่ฉันบอกให้เซ็ตตี้น้อยเป็นมิตรกับนายสินะ ไม่ต้องห่วง ท่านอาเรส มันจะไม่มีทางเกิดขึ้น""ฉันมีสติเพียงพอที่จะไม่กลับไปหาอดีต ท่านอาเรส นายไม่ได้แสดงความสนใจต่อฉันเลยหกปีก่อน และฉันเองก็ไม่ได้หวังให้นายมาสนใจฉันอยู่แล้ว""ฉันจะไม่แต่งงานกับนายอีกแล้ว ฉันแค่หวังจะเห็นเด็ก ๆ ของฉันเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่ดี เท่านี้ชีวิตฉันก็ไม่เสียใจอีกแล้ว"ดวงตาของโรสเต็มไปด้วยความเศร้าโศกเมื่อเธอกล่าวคำพูดพวกนั้นด้วยน้ำเสียงที่เปล่าเปลี่ยวมันเป็นสัญญาณของการยอมรับความจริงที่เจ็บปวดของชีวิตเจย์ไม่ได้พูดอะไร เขาเพียงแค่มองโรส เธอไม่เคยเดินผ่านชีวิตแต่งงานที่ล้มเหลสถึงสองครั้งได้เลย มันคงยากสำหรับเธอมาก"ฉันขอถามหน่อย… พ่อของเซ็ตตี้อยู่ที่ไหน?"
เจย์ไม่เคยรู้สึกเจ็บปวดขนาดนี้มาก่อนในชีวิตมันทรมานขนาดนี้เขา ผู้ที่เป็นชายที่กล้าหาญ ไม่กล้าที่จะยืนยันศพของเธอ และไม่กล้าไปเข้าร่วมงานศพหรือแม้แต่เยี่ยมหลุมศพของเธอ...เขาไม่กล้าเข้าใกล้ทุกอย่างที่ทำให้เขานึกถึงเธอ และเขาก็ระมัดระวังในการเก็บงำความรู้สึกเอาไว้เขาเก็บความรู้สึกทุกข์ทนในใจที่แสดงออกมาทางสายตาและคงท่าทางสุขุมและเมินเฉยของเขา "เธอไม่ใช่ฉัน เธอจะรู้ได้ยังไงว่าฉันรู้สึกแบบไหน?" เขากล่าวด้วยน้ำเสียงต่ำโรสเบะปากที่งดงามและฉ่ำของเธอเล็กน้อย 'ถ้านายรู้ว่ารักคืออะไร ทำไมนายถึงปล่อยให้แองเจลีน เซเวียร์ ตัวฉันในอดีต ต้องใช้ชีวิตอยู่ในสถานการณ์กดดันแล้วตายอย่างไม่ได้รับการเปิดเผย?' เธอกระซิบกับตัวเองในใจตลอดการเดินทางกลับคฤหาสน์เงียบงัน จากระยะห่าง พวกเขาเห็นโจเซฟินยืนอยู่ที่หน้าประตูและสวมชุดเดรสสั้นสีแดง ประดับประดาด้วยเครื่องประดับ ท่าทางสง่างามและสูงส่งของเธอพังครืนลงเมื่อเธอเห็นเจย์และโรสเดินมา เธอโบกมือให้พวกเขาด้วยสองแขนของเธอแล้วตะโกนอย่างตื่นเต้น"พี่! พี่สะใภ้!"ใบหน้าของเจย์พลันกลายเป็นหงุดหงิดอย่างน่ากลัว เขาเดินจ้ำอ้าวไปที่น้องสาวเขาแล้วกล่าวด้วยท่าทางมืดมน