แชร์

บทที่ 1114

เจย์จ้องมองเธอ ไหล่บอบบางทำให้เธอดูอ่อนแอแต่ดวงตาของเธอเจิดจ้า… จ้ามากเสียจนเห็นความมุ่งมั่นและความดื้อรั้น

“นายไปไหนมา?” แองเจลีนถาม ก้มลงมองเขา

เจย์ยกแขนขึ้นมาหนุนหัวแล้วก็มองแองเจลีนอย่างไร้อารมณ์ “บ้าน”

แองเจลีนอึ้งไปเล็กน้อย “ไปเจอพวกอาเรสมาเหรอ?”

“อืม”

“พวกเขาบอกอะไรนายบ้าง?” ดวงตาแองเจลีนฉายแววกระวนกระวาย

ดวงตาเจย์เย็นชาเล็กน้อย เมื่อเขาพูดน้ำเสียงก็ไร้ความอบอุ่น

“คืนอาเรส เอนเตอร์ไพรส์ให้ตระกูลอาเรสซะ แองเจลีน”

แองเจลีนมองเจย์ด้วยสายตาว่างเปล่า “ใครบอกให้คุณมาทำแบบนี้?”

เจย์ทำท่าสง่ามีราศีก่อนบอกว่า “ผมเป็นผู้ก่อตั้งแกรนด์เอเซีย ผมมีสิทธิ์ตัดสินใจว่าอาเรส เอนเตอร์ไพรส์จะอยู่หรือไป”

ท่าทางอ่อนโยนของแองเจลีนเปลี่ยนเป็นแข็งกร้าวทันใด “ถ้านายอยากตัดสินใจเรื่องแกรนด์เอเซีย ก็รอให้ความจำนายกลับคืนมาทั้งหมดก่อน ไม่ใช่ตอนนี้”

เจย์หน้าเครียด “นั่นมันครอบครัวแล้วก็รากเหง้าผม แองเจลีน ผมไม่สามารถเป็นผู้ก่อตั้งแกรนด์เอเซียแล้วก็เหยียบย่ำตระกูลอาเรสที่เลี้ยงผมมาได้ คุณทำให้ผมกลายเป็นคนไร้หัวใจแล้วก็อกตัญญู”

แองเจลีนพูด “ฉันเข้าใจแล้ว นายได้เจอแค่แม่เลี้ยงของนายสินะตอนที่กลับไปตร
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status