บทที่ 1116

เมื่อได้เห็นใบหน้าใสสะอาดราวเด็กน้อยของเธอ เจย์ก็อึ้งงันจนพูดไม่ออกไปพักใหญ่

แองเจลีนลืมตาขึ้นมองเขา “เจย์บี้” เธอเรียกเขาอย่างอาย ๆ

เจย์มองเธอราวต้องมนตร์ ตอนนั้นเขาไม่สามารถโยงภาพของแองเจลีนกับนางมารแสนโหดร้ายคนนั้นได้

เขาต้องยอมรับว่าทักษะการแต่งหน้าของเธอนั้นเยี่ยมยอดจริง ๆ

หลังจากที่หายตะลึง เขาก็รู้สึกดีใจจนล้นปรี่

กลายเป็นว่าผู้หญิงที่อยู่ในฝันของเขา ผู้หญิงที่ติดแน่นอยู่ในใจ ก็คือแองเจลีนนั่นเอง

เขาโชคดีแค่ไหนกันที่สาวที่เขาชอบเองก็ชอบเขาเหมือนกัน

แต่ว่าสาวคนนี้ก็ทำให้เขาทรมานเหลือแสนด้วยการโกหกเขา

“ทำไมคุณถึงดูเหมือนลูกพี่ลูกน้องคุณเลยล่ะ แองเจลีน?” เขาหยอกเธอด้วยน้ำเสียงกรุ่นโกรธ

แองเจลีนจับมือเขาและกล่าวขอโทษอย่างจริงใจ “ฉันไม่มีลูกพี่ลูกน้องหรอก ตระกูลเซเวียร์มีแค่เซร่ากับฉันเท่านั้นที่เป็นผู้หญิง…”

ราวกับสายฝนฉ่ำในฤดูใบไม้ผลิ ท่าทางอ่อนหวานของเธอสลายไฟโทสะในใจเขาไปจนหมดสิ้น

เกียรติและศักดิ์ศรีของความเป็นชายของเขาได้กระตุ้นความรู้สึกที่ไม่อาจควบคุมได้ขึ้นมา จู่ ๆ เขาก็เอื้อมมือไปโน้มคอเธอเข้ามา พอรู้ตัวอีกทีเธอก็นอนอยู่ใต้ร่างเขาแล้ว

เขาใช้แขนทั้งสองข้างค้ำตัวไว