Share
บทที่ 1110
Related chapter
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1111
”ชื่อล่ะ?” เจย์ถามขึ้นมาทันใดจีนยิ้มและพูดว่า “ฮี่ฮี่ พี่ชาย พี่พยายามหลอกให้ฉันบอกชื่อพี่เหรอ? ไม่มีทาง ถ้าฉันบอกชื่อพี่ไป พี่ก็จะไปค้นได้อีกหลายเรื่องเลย ใช่ไหมล่ะ?”เจย์ตอบ “ฉันไม่ได้ถามชื่อของฉัน ฉันถามชื่อนายต่างหาก”จีนตอบทันที “จีน อาเรส”เมื่อบอกชื่อตัวเองออกไป เขาก็รู้ว่าตัวเองทำพลาดมหันต์ จีนรีบยกมือปิดปากและมองเจย์อย่างสะพรึงกลัวใบหน้าทรงเสน่ห์ของเจย์หลุดยิ้ม“นายชื่อจีน อาเรส” เขาทวนชื่ออย่างสบาย ๆแต่ว่าในใจของเขากำลังปั่นป่วนมาก“ฉันก็นามสกุลอาเรสเหมือนกันใช่ไหม?”จีนส่ายหน้า แต่แววตาของเขาปกปิดคำโกหกไม่ได้เจย์ค่อย ๆ ชี้นำ “พวกเขาเรียกฉันว่าเจย์บี้ใช่ไหม?”ดวงตาตื่นตระหนกของจีนแทบจะถลนหลุดจากเบ้าแล้ว“เรารุ่นเดียวกัน เพราะงั้นชื่อฉันก็คือ เจย์ อาเรสใช่ไหม?”จีนส่ายหน้าอย่างแรงดวงตาเจย์ฉายแววฉงน “ฉันคือเจย์ อาเรส ผู้ก่อตั้งแกรนด์ เอเซียใช่ไหม?”จีนกลืนน้ำลายจนลูกกระเดือกแสนเซ็กซี่ขยับเล็กน้อย เขายังคงส่ายหน้าไม่หยุดเจย์จ้องจีนด้วยดวงตาสีดำสนิทและเย็นชา ก่อนกระชากมือจีนที่ปิดปากตัวเองอยู่อย่างแรง “บอกมาว่าเมื่อสามปีก่อนเกิดอะไรขึ้น ทำไมฉันถึงเกิดอุบัติเ
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1112
จีนตอบ “ถ้าฉันบอกความจริงพี่ พี่แองเจลีนต้องฆ่าฉันตายอนาถแน่”เจย์บอกได้เลยว่า เขาไม่มีอำนาจและได้รับความนับถือเท่านางมารนั่นเรื่องนี้ได้กระทบต่อความนับถือตนเองของเขาอย่างแรง “ทำไมนายถึงกลัวเธอนัก?” เขาถามอย่างเดือดดาลจีนตอบ “ฉันไม่ได้กลัวอยู่คนเดียวซะหน่อย เมื่อก่อนพี่ก็กลัวเธอเหมือนกันไม่ใช่เหรอพี่ชาย?”“ฉันกลัวเธอเหรอ?” เจย์ถามด้วยน้ำเสียงเหมือนได้ยินเรื่องโม้จีนตอบ “อย่าเพิ่งรีบพูดอะไรเลยพี่ หาทางออกไว้ให้ตัวเองก่อนเถอะ ไม่งั้นฉันว่าเปลือกทุเรียนในตลาดคงมีไม่มากพอให้พี่ไปนั่งคุกเข่าทับหรอก”เจย์ดูขุ่นเคือง ทำไมเขาถึงรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นลูกเขยที่ใช้ไม่ได้เลย?เมื่อจีนเห็นสีหน้าพ่ายแพ้ของเจย์ เขาก็ตบบ่าเจย์ปลอบใจแล้วกล่าวว่า “พี่น่าจะยอมทำตามการจัดการของพี่แองเจลีนไปนะพี่ชาย คนในโลกนี้อาจจะอยากทำร้ายพี่ แต่พี่แองเจลีนจะไม่มีวันทำ”“เธอให้นายเท่าไรถึงได้พูดแต่เรื่องดี ๆ ให้เธอขนาดนี้” เจย์เข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันจีนคิดชั่วครู่ จากนั้นก็พูดหน้าตายว่า “ตามจริงเวลาพี่แองเจลีนเห็นฉัน เธอไม่ด่าก็ทำท่าจะด่าฉันตลอด เธอไม่ได้ให้อะไรฉันเลย ฉันพูดด้านดีของเธอก็เพราะว่าเธอดีกับพี่ แล้ว
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1113
เมื่อเจย์ก้าวเข้าไปในโถงด้านหน้า เขาก็เห็นแม่เลี้ยงและเซร่าต่างก็กอดกันร้องไห้ใบหน้างดงามของเซร่าบวมช้ำขณะที่ริมฝีปากแตกมีเลือดออกเจย์ขมวดคิ้ว “ใครตีคุณ?”เมื่อพวกเขาได้ยินเสียงของเจย์ ต่างก็เงยหน้าขึ้นทันที พอเขาได้เห็นเจย์ดวงตาก็ส่องประกายยินดีไม่นานหลังจากนั้น คุณนายอาเรสก็สะอื้นพร้อมกล่าว “ช่างมันเถอะลูก ถึงเราบอกไปลูกจะทำอะไรได้? ตอนนี้ตระกูลอาเรสเสียอำนาจและความยิ่งใหญ่ไปแล้ว เราก็เป็นคนผิดอยู่วันยังค่ำ”แววอิจฉาริษยาฉายแวบในดวงตาเซร่า แต่เธอก็ยังแสร้งทำท่าเป็นทุกข์ทน เธอร้องไห้คร่ำครวญ “คุณแม่พูดถูกค่ะ เพราะตอนนี้แองเจลีนเป็นประธานแกรนด์ เอเซียแล้วเธอก็มีอำนาจเป็นเหมือนผู้นำของเมืองอิมพีเรียล เราคงจะไปล่วงเกินเธอไม่ไหว อาการบาดเจ็บและความเสียใจของหนูไม่นับเป็นอะไรได้ ตราบใดที่เธอยอมละเว้นตระกูลอาเรส ความทุกข์ของหนูก็ถือว่าคุ้มค่า”ดวงตาเหยี่ยวของเจย์เต็มไปด้วยความขุ่นเคืองและเย็นชา“ทำไมเธอถึงต้องตีคุณด้วย?” เจย์ถามเซร่าพูดทั้งน้ำตา “ตั้งแต่ที่แกรนด์ เอเซียเข้าครองอาเรส เอนเตอร์ไพรส์เมื่อสามปีก่อน สมาชิกตระกูลอาเรสก็ต้องดิ้นรนปากกัดตีนถีบ พอแม่กับฉันได้กลับมาอยู่ด้วย
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1114
เจย์จ้องมองเธอ ไหล่บอบบางทำให้เธอดูอ่อนแอแต่ดวงตาของเธอเจิดจ้า… จ้ามากเสียจนเห็นความมุ่งมั่นและความดื้อรั้น“นายไปไหนมา?” แองเจลีนถาม ก้มลงมองเขาเจย์ยกแขนขึ้นมาหนุนหัวแล้วก็มองแองเจลีนอย่างไร้อารมณ์ “บ้าน”แองเจลีนอึ้งไปเล็กน้อย “ไปเจอพวกอาเรสมาเหรอ?”“อืม”“พวกเขาบอกอะไรนายบ้าง?” ดวงตาแองเจลีนฉายแววกระวนกระวายดวงตาเจย์เย็นชาเล็กน้อย เมื่อเขาพูดน้ำเสียงก็ไร้ความอบอุ่น“คืนอาเรส เอนเตอร์ไพรส์ให้ตระกูลอาเรสซะ แองเจลีน”แองเจลีนมองเจย์ด้วยสายตาว่างเปล่า “ใครบอกให้คุณมาทำแบบนี้?”เจย์ทำท่าสง่ามีราศีก่อนบอกว่า “ผมเป็นผู้ก่อตั้งแกรนด์เอเซีย ผมมีสิทธิ์ตัดสินใจว่าอาเรส เอนเตอร์ไพรส์จะอยู่หรือไป”ท่าทางอ่อนโยนของแองเจลีนเปลี่ยนเป็นแข็งกร้าวทันใด “ถ้านายอยากตัดสินใจเรื่องแกรนด์เอเซีย ก็รอให้ความจำนายกลับคืนมาทั้งหมดก่อน ไม่ใช่ตอนนี้”เจย์หน้าเครียด “นั่นมันครอบครัวแล้วก็รากเหง้าผม แองเจลีน ผมไม่สามารถเป็นผู้ก่อตั้งแกรนด์เอเซียแล้วก็เหยียบย่ำตระกูลอาเรสที่เลี้ยงผมมาได้ คุณทำให้ผมกลายเป็นคนไร้หัวใจแล้วก็อกตัญญู”แองเจลีนพูด “ฉันเข้าใจแล้ว นายได้เจอแค่แม่เลี้ยงของนายสินะตอนที่กลับไปตร
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1115
แองเจลีนคว้าชุดนอนแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป เมื่อเธอเดินไปถึงประตูห้องน้ำเธอก็หันกลับมายิ้มให้เจย์รู้สึกเสมอว่า รอยยิ้มของเธอนั้นมีความหมายลึกซึ้ง แต่ว่ารอยยิ้มที่เขาส่งกลับไปให้เธอมีความหมายลึกซึ้งมากกว่านั้นหลังจากที่แองเจลีนเข้าห้องน้ำ เจย์ก็ปลดกุญแจมือแล้วก็รีบกระโดดลงจากเตียงเขาค้นกล่องต่าง ๆ ภายในห้องนอนโดยทำไปตามสัญชาตญาณ และได้พบกับตู้เซฟที่ติดอยู่ตรงผนัง เขามองเห็นกล่องตราประทับของแองเจลีนซึ่งมีตราประทับต่างกันอยู่ 2 อัน เจย์หยิบพวกมันออกมาแต่สุดท้ายก็จ้องมองค้างนิ่งไปเขาอยากจะทำแบบนี้จริง ๆ เหรอ?แองเจลีนนอนแช่อยู่ในอ่างอาบน้ำ เครื่องสำอางหนาเตอะบนหน้าโดนน้ำล้างออกไปจนหมด เผยให้เห็นใบหน้าใสสะอาดของเธอผิวเนียนใสลื่นราวเปลือกไข่ดูราวจะแตกได้หากโดนกระทบเบา ๆ เมื่อไม่มีการแต่งตาแบบสโมคกี้ ดวงตาของเธอก็ดูมีชีวิตชีวาและใสซื่อแองเจลีนใส่เสื้อคลุมสีขาวหลังจากอาบน้ำเสร็จ ผมสีดำยาวเปียกคลอเคลียไหล่ของเธอ ดูราวกับว่าน้ำได้ชำระล้างคมหนามทั้งหลายบนตัวเธอออกไป เธอดูไร้พิษภัยอย่างสิ้นเชิงเธอเช็ดผม แล้วล้างหน้าอย่างตั้งใจ จากนั้นก็เดินกลับไปกลับมาอยู่ในห้องน้ำอย่างกังวลใจเธอสงสั
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1116
เมื่อได้เห็นใบหน้าใสสะอาดราวเด็กน้อยของเธอ เจย์ก็อึ้งงันจนพูดไม่ออกไปพักใหญ่แองเจลีนลืมตาขึ้นมองเขา “เจย์บี้” เธอเรียกเขาอย่างอาย ๆเจย์มองเธอราวต้องมนตร์ ตอนนั้นเขาไม่สามารถโยงภาพของแองเจลีนกับนางมารแสนโหดร้ายคนนั้นได้เขาต้องยอมรับว่าทักษะการแต่งหน้าของเธอนั้นเยี่ยมยอดจริง ๆหลังจากที่หายตะลึง เขาก็รู้สึกดีใจจนล้นปรี่กลายเป็นว่าผู้หญิงที่อยู่ในฝันของเขา ผู้หญิงที่ติดแน่นอยู่ในใจ ก็คือแองเจลีนนั่นเองเขาโชคดีแค่ไหนกันที่สาวที่เขาชอบเองก็ชอบเขาเหมือนกันแต่ว่าสาวคนนี้ก็ทำให้เขาทรมานเหลือแสนด้วยการโกหกเขา“ทำไมคุณถึงดูเหมือนลูกพี่ลูกน้องคุณเลยล่ะ แองเจลีน?” เขาหยอกเธอด้วยน้ำเสียงกรุ่นโกรธแองเจลีนจับมือเขาและกล่าวขอโทษอย่างจริงใจ “ฉันไม่มีลูกพี่ลูกน้องหรอก ตระกูลเซเวียร์มีแค่เซร่ากับฉันเท่านั้นที่เป็นผู้หญิง…”ราวกับสายฝนฉ่ำในฤดูใบไม้ผลิ ท่าทางอ่อนหวานของเธอสลายไฟโทสะในใจเขาไปจนหมดสิ้นเกียรติและศักดิ์ศรีของความเป็นชายของเขาได้กระตุ้นความรู้สึกที่ไม่อาจควบคุมได้ขึ้นมา จู่ ๆ เขาก็เอื้อมมือไปโน้มคอเธอเข้ามา พอรู้ตัวอีกทีเธอก็นอนอยู่ใต้ร่างเขาแล้วเขาใช้แขนทั้งสองข้างค้ำตัวไว
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1117
ใบหน้าเจย์เย็นชาดุจน้ำแข็งทันที “แองเจลีน ไม่ต้องสนใจเรื่องลิ่มเลือดในสมองผมหรอก ถึงผมจะมีก้อนเนื้องอกร้ายแรงผมก็ยังไม่ได้อ่อนแอขนาดที่ว่ารับความกดดันอะไรไม่ได้ ถ้าคุณยังมีความลับอะไรเก็บเอาไว้ คุณควรจะบอกออกมาให้หมดดีกว่า”แองเจลีนหัวเราะแห้ง ๆ “ฉันจะปิดเรื่องอะไรคุณได้อีกคะ? คุณความจำเสื่อมนี่ ก็มีหลายเรื่องที่คุณไม่รู้ ฉันมีเรื่องต้องบอกคุณเยอะเสียจนไม่รู้ว่าจะเริ่มตรงไหนก่อนเลย”ข้อแก้ตัวมักง่ายไร้สาระเจย์ทิ้งตัวลงนอนบนเตียงอย่างหดหู่ “เราเป็นสามีภรรยากันนะแองเจลีน เราควรจะซื่อสัตย์ต่อกันสิ”แองเจลีนรู้สึกหัวใจบีบรัด เธอเคยพูดประโยคนี้เลยเมื่อตอนที่คาดคั้นเขาตอนนั้น แต่เขาก็ยังเลือกที่แบกรับภาระเอาไว้คนเดียวแต่ยังไงแองเจลีนก็มีเขาคอยสอนสั่งมา ดังนั้นพวกเขาจึงมีนิสัยบางอย่างที่คล้ายกันมีสองเรื่องที่เธอเลือกจะเก็บไว้เป็นความลับเรื่องหนึ่งคือ การหายตัวไปของร็อบบี้น้อยแล้วก็วันกลับมาของเจนสันซึ่งตอนนี้ก็ยังไม่รู้แน่ชัด ถ้าเขารู้ว่าการตัดสินใจของตนทำให้ลูก ๆ ต้องพบชะตากรรมที่เลวร้าย ไม่ต้องสงสัยเลยว่า เขาต้องใช้ทั้งชีวิตหมดไปกับการตำหนิตัวเองและรู้สึกผิดเรื่องที่สองคือ ความ
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1118
”ถึงเวลามื้อเช้าแล้วค่ะ เจย์บี้” แองเจลีนยิ้มให้อย่างสดใส สีหน้าดูร่าเริงเจย์ลุกขึ้นนั่ง โดยเขายังเปลือยท่อนบนแองเจลีนมองร่างกายแสนหล่อเหลาที่เหมือนเทพเจ้ากรีกของเขาแล้วเลียริมฝีปากเจย์ “...”“นี่คุณมองตรงไหนกัน? ไม่อายบ้างเลยเหรอ?”แองเจลีนแลบลิ้นแล้วพูดงึมงำ “ทำอย่างกับว่าฉันไม่เคยเห็นอย่างนั้นแหละ”เจย์รู้สึกว่าเขาเป็นฝ่ายเสียเปรียบขึ้นมาทันทีเธอยังคงจำได้ว่ารูปร่างของเขาเป็นอย่างไร แต่เขากลับจำไม่ได้ว่ารูปร่างของเธอเป็นอย่างไร เมื่อคืนนี้เขามีโอกาสดีแล้วแท้ ๆ แต่เขาก็เลือกที่จะปล่อยเธอไปก่อนเพราะเห็นว่าเธอหลับสนิทเจย์หันมามองหน้าแองเจลีน “เข้ามาสิ ขอผมมองคุณชัด ๆ หน่อย”แองเจลีนยกมือกุมหน้าอกแล้วหนีไปเมื่อเจย์ลงมาที่ห้องครัวหลังจากที่แต่งตัวเรียบร้อยแล้ว แองเจลีนกำลังปอกไข่และวางบนจานเขาอย่างระมัดระวังจากนั้นเธอก็ส่งถ้วยซุปเห็ดให้เขาซึ่งเธอเพิ่งอุ่นจนได้อุณหภูมิที่พอเหมาะเจย์มองเธอด้วยแววตาขุ่นเคือง “นี่คุณเห็นผมเป็นเด็กไม่ยอมโตเหรอไง?”แองเจลีนเผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ “ถ้าฉันประคบประหงมจนคุณทำอะไรไม่เป็น คุณก็จะไม่จากฉันไปไหนอีกไง”เจย์มองอาหารที่เปี่ยมคุณค่าทางอา
Latest chapter
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1292
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1291
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1290
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1289
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1288
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1287
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1286
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1285
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1284
