เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1079
บทที่เกี่ยวข้อง
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1080
”เล่นหมอนี่เลย”พอพูดจบ เด็กชายคนหนึ่งก็เดินเท้าเอวเข้ามาหาเจนสัน“ลุกขึ้นมาเจนสัน ฉันอยากจะสู้ตัวต่อตัวกับนาย”“ฉันขอปฏิเสธ” เจนสันตอบอย่างเย็นชา พร้อมปรายตามองเด็กคนนั้นอย่างเสียไม่ได้“นี่ มองตาหมอนี่สิ นี่นายกำลังดูถูกฉันอยู่ใช่ไหม?” นักเรียนคนนั้นหันกลับไปถามเพื่อนด้วยความไม่แน่ใจ“ให้พูดตามตรง ไอ้ขยะไร้ประโยชน์นี่ไม่น่าจะมีสายตาคมกล้าแบบนั้นนะ แต่ก็ใช่เลยหัวหน้า หมอนี่มองเหยียดนายเมื่อกี้”“หึ ๆ เจนสัน นายคงอยากหาเรื่องตายมากสินะ รู้ตัวใช่ไหม?” พร้อมคำพูดนั้น เด็กชายยกเท้าขึ้นโดยไม่บอกกล่าวและเล็งเข้าที่ก้านคอของเจนสันลูกเตะของเขารวดเร็วรุนแรง พุ่งเขาหาเจนสันไวราวแสง“อ๊ากกกก!”ทันใดนั้นก็มีเสียงร้องอย่างเจ็บปวดดังก้องเมื่อได้ยินเสียงกรีดร้อง กลุ่มเพื่อนของเด็กชายคนนั้นที่ตอนแรกพากันยิ้มเยาะ ต่างก็อ้าปากค้าง และพากันหน้าซีดเผือดเหมือนเห็นผีเจนสันยังไม่ขยับตัวเลยสักนิดขาของเด็กเกเรคนนั้นข้อต่อหลุด และตัวเขายังลอยค้างในอากาศเหมือนอยู่บนชิงช้า“เกิดอะไรขึ้น หัวหน้า?”นักเรียนสองสามคนรีบเข้ามาช่วยหัวหน้า“พวกนายไม่เห็นเหรอ? หมอนี่มีผู้ช่วย”“ผู้ช่วยเหรอ? ไหนล่ะ?”
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1081
สายตาเจนสันเลื่อนไปมองที่มือวิทนีย์ “เอามือออกไป” เขาสั่งเสียงเย็นวิทนีย์กลับยิ่งจับแน่นไม่ปล่อยและยิ้มให้เขาจนตาหยี “ฉันมีอะไรจะบอกนาย เจนส์น้อย”“งั้นก็บอกมา” เจนสันดูหมดความอดทนแววยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏในตาของวิทนีย์ เธอยืนเขย่งเท้าและทาบริมฝีปากนุ่มนวลของเธอบนริมฝีปากเจนสันรวดเร็วปานสายฟ้าแล่บ เจนสันจ้องเธอด้วยตาขุ่นมัวและเกรี้ยวกราดเธอรู้สึกเหมือนเด็กที่ทำความผิด วิทนีย์เริ่มที่จะหน้าแดงด้วยความอาย “ฉันชอบนาย เจนสัน”เจนสันเช็ดริมฝีปากของตนที่เพิ่งโดนเธอจูบไปอย่างรังเกียจและฉุนขาด “เธอบ้าเหรอไง?”“ใช่ฉันบ้า ฉันชอบนายจนจะเป็นบ้าแล้วนี่ไง” วิทนีย์ยิ้มกริ่ม“เธอกินอะไรเข้าไปถึงได้แก่แดดแบบนี้เนี่ย?” เขาถามอย่างอารมณ์เสีย“ฉันคิดเรื่องนี้มาแล้วเจนส์ ฉันรู้ว่าเราสองคนยังเด็กมากและฉันก็อยากรอให้นายโตกว่านี้อีกหน่อยถึงจะสารภาพรักกับเธอ แต่ตอนนี้นายค่อย ๆ สูงขึ้น พวกสาว ๆ ในโรงเรียนก็เริ่มชอบนายเยอะขึ้นเรื่อย ๆ ฉันก็เลยรู้สึกว่า คงไม่ได้การแล้ว”หลังหยุดไปครู่หนึ่ง วิทนีย์ก็กัดฟันเสี่ยงดวงพูดว่า “ฉันก็เลยตัดสินใจที่จะจูบประทับตราจองไว้ ตอนนี้พอเราจูบกันแล้ว นายก็เป็นของฉัน พอนาย
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1082
วิทนีย์เบิกตากว้างและมองเจนสันอย่างไม่อยากเชื่อ “นายมีรสนิยมที่ไม่เหมือนใครเลย ใช่ไหมเนี่ยเจนสัน? ชั้นเรียนวิชามารยาทที่ติดกันนี่เกือบจะโดนปิดคลาสแล้ว เพราะว่าเป็นวิชาเดียวในโรงเรียนที่ไม่มีใครอยากจะลงเรียน”ตอนนั้นเอง มีเด็กผู้หญิงจากชั้นเรียนมารยาทเดินผ่านมาใส่ชุดเป็นทางการเรียบร้อย มีกิริยามารยาทดูสูงสง่างดงามเพราะแบบนั้นเจนสันก็จ้องมองเด็กสาวพวกนั้นไม่วางตาวิทนีย์ยื่นมือไปปิดตาเจนสันไว้อย่างโมโห“มีอะไรให้ดูกันนักหนา? นายไม่เห็นกระบนหน้าเธอเหรอไง?”เจนสันดึงมือเธอออก “ตำหนิแค่อย่างเดียว ลดความงามของหยกแท้ไม่ได้หรอก”วิทนีย์ดูเสียใจมาก เห็นชัด ๆ ว่าเธอนั้นมีทั้งรูปร่าง หน้าตา และความเฉลียวฉลาด เธอดีกว่าแม่สาวตกกระนั้นเป็นไหน ๆ เจนสันชอบผู้หญิงที่ดูไม่เจริญตาแบบนั้นจริงเหรอ?วิทนีย์รู้สึกหงุดหงิดใจ ฟังดูเหมือนเธอจะตายมากกว่าแค่อับอายเท่านั้น “ยัยนั่นจะไปรู้อะไรกัน? ก็แค่ชงชาแล้วก็ถือเข็มปักผ้าใช่ไหม? ฉันเองก็ทำเป็นเหมือนกัน นายคอยดูเลย ฉันจะไปลงเรียนวิชามารยาทพรุ่งนี้เลย”เมื่อเห็นว่าเขาหลอกให้เธอตกหลุมพรางได้สำเร็จแล้ว รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ก็ฉายในดวงตาเจนสัน แต่เขาก็ยังล่อหลอ
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1083
”เจนสัน” จู่ ๆ ครูสอนวิชาศิลปะการต่อสู้ก็เรียกเจนสันเจนสันหันกลับไปครูบอกว่า “เธอไม่เคยเข้าร่วมในการประลองเลย แบบนี้มันก็ไม่ช่วยพัฒนาทักษะการต่อสู้ของเธอนะ วันนี้วิทนีย์จะออกจากชั้นศิลปะการต่อสู้แล้ว เธออยากมาประลองกับวิทนีย์ไหม? ถ้าเธอพลาดโอกาสนี้ไป ก็คงไม่ได้เจอคู่ต่อสู้เก่ง ๆ แบบวิทนีย์อีกแล้วนะ”เจนสันชำเลืองมองวิทนีย์ชั่วแว่บ วิทนีย์ยังคงนั่งทับอยู่บนหลังของเด็กหนุ่มคนนั้น เมื่อเธอเห็นว่าเจนสันมองเธอ วิทนีย์ก็รู้สึกเหมือนมีสปริงดีดเธอให้ตัวลอยขึ้นไปในอากาศเมื่อก่อนเธอไม่รู้ว่าเจนสันชอบเด็กผู้หญิงแบบไหน เธอแค่รู้ว่าต้องปกป้องเขา คุยกับเขา และทำให้เขามีความสุขแต่ตอนนี้เธอรู้แล้ว แม้ว่าเจนสันจะยังเด็กแต่เขากลับมีรสนิยมที่อนุรักษนิยมและออกจะเชยเขาชอบสาวอ่อนโยนที่สงบเสงี่ยมเรียบร้อยเหมือนผ้าพับไว้วิทนีย์ตัดสินใจที่จะเปลี่ยนตัวเองเป็นผู้หญิงแบบที่เจนสันชอบเมื่อรู้ว่าเจนสันเป็นผู้ชายเงียบขรึมที่ไม่ชอบการต่อสู้ วิทนีย์ก็ไม่อยากทำให้เขาลำบากใจ เธอเลยช่วยให้เขาหลุดจากสถานการณ์น่ากระอักกระอ่วนด้วยการพูดพร้อมรอยยิ้มว่า “หนูว่าเจนส์น้อยไม่จำเป็นต้องมาสู้กับหนูหรอกค่ะครู ถ้าเขาอย
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1084
เพราะรู้ว่ายังไงเขาก็เอาชนะเธอไม่ได้ เจนสันจึงหยุดเดินวิทนีย์มาหยุดตรงหน้าเขา ใบหน้าของเธอโศกเศร้า “เธอชอบพวกผู้หญิงที่เรียนวิชามารยาทจริง ๆ เหรอ หรือว่าแค่เป็นข้ออ้างให้ฉันออกไปจากชั้นเรียนศิลปะการต่อสู้?”เจนสันจ้องมองสายตาจริงจังของวิทนีย์ “ฉันแค่คิดว่าเธอควรไปเข้าชั้นเรียนมารยาทบ้าง จะได้ลบรังสีป่าเถื่อนในตัวเธอลงไป”วิทนีย์บอก “งั้นถ้าฉันไปเรียนมารยาทแล้วนายจะชอบฉันใช่ไหม?”เจนสันขมวดคิ้ว“ฉันไม่ยอมผู้หญิงที่เที่ยวไปทำตัวคลุกคลีกับพวกผู้ชาย” เจนสันบอกวิทนีย์นึกได้ว่าเธอมักจะไปแตะเนื้อต้องตัวกับพวกผู้ชายเสมอเวลาที่ต่อสู้ กลายเป็นว่านั้นเป็นสิ่งที่เกินกว่าเจนสันผู้เป็นโรคกลัวเชื้อโรคจะรับไหว“ก็ได้ งั้นฉันจะทำตามที่นายบอก เวรจริง ๆ จากนี้ไปฉันก็จะไม่สู้กับใครอีกแล้ว”เจนสันมองเธอ “ฉันไม่ชอบผู้หญิงที่พูดคำหยาบเหมือนกัน”วิทนีย์รีบเอามือปิดปาก “โอเค ฉันยอมปัญญาอ่อนดีกว่าจะพูดคำหยาบ”เจนสันมองวิทนีย์…ในช่วงสามปีที่ผ่านมา เธอมักจะมาอยู่เคียงข้างเขาเสมอในตอนที่เขาเหงาหรือคิดถึงบ้านเธอเป็นเหมือนนกกระจอกที่ร้องจิ๊บ ๆ ไม่หยุด เธอช่วยขับไล่ความเศร้าและความหงุดหงิดใจของเขาไป
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1085
”เจนสัน!”เสียงดังปานนางสิงห์ของวิทนีย์ดังก้องไปทั่วบริเวณหอพักนักเรียน“ออกมาเลยนะ เจ้ามารร้าย”เจนสันนั่งอยู่เงียบ ๆ ที่ม้านั่งริมหน้าต่างของห้องในหอพักแบบธรรมดา มีขาตั้งวาดรูปวางอยู่ด้านหน้าเขาเจนสันมองไปยังรูปผู้หญิงที่สวยงามและอ่อนโยนในรูปด้วยดวงตาเอ่อคลอวิทนีย์บุกตะลุยเข้ามา ก่อนยืนเท้าเอวและกระทืบเท้าเดินเข้ามาหาเจนสัน “นายทำเรื่องที่เลวร้ายมากเลยนะ เจ้ามารร้าย”เจนสันเงยหน้ามองดูเธอ ท่ามกลางแสงอาทิตย์วิทนีย์เห็นว่าดวงตาสวยมีเสน่ห์ของเขานั้นแวววาวฉ่ำน้ำผิดปกติ“นายร้องไห้เหรอเจนส์?” วิทนีย์ถามอย่างกระวนกระวายเท่าที่เธอจำได้ เด็กชายตัวน้อยคนนี้มักจะดื้อรั้นและไม่สะทกสะเทือนต่อสิ่งใด นับจากวันที่เข้ามาในโรงเรียน เขาก็ไม่เคยแสดงความอ่อนแอให้เห็นไม่ว่าจะเจอความยากลำบากเพียงใดวิทนีย์หันไปมองที่รูปวาด เมื่อเธอเห็นว่าเป็นรูปผู้หญิงสวยที่ดูอ่อนโยน เธอก็แปลกใจจนทำให้จ้องอย่างตะลึงไปพักหนึ่ง“เธอสวยจังเลย ใครเหรอเจนส์?”“คุณแม่ฮะ” เจนสันตอบวิทนีย์แข็งค้าง…จากนั้นแววตาเธอก็มีรอยยิ้มเธอรู้ว่าเจนส์เป็นเด็กที่เคร่งขรึม แต่การที่เขาไม่พูดแบบเต็มประโยคในการที่แนะนำแม่เขาแบบ
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1086
วิทนีย์พูดอย่างมุ่งมั่นและอ่อนหวาน “ไม่ต้องห่วงเจนสัน ถึงฉันจะไม่แน่ใจแค่ไหน ฉันก็จะฝึกร่างกายที่แกร่งดุจเหล็กกล้าของฉัน ให้อ่อนนิ่มจนนายสามารถจับปั้นเป็นแบบที่นายชอบได้เลยล่ะ ถึงฉันจะต้องลงคลาน ฉันก็จะคลานไปหานาย”“ฉันจะไม่ปล่อยให้นายเป็นเพนเนโลพีที่สองแน่นอน”เจนสันงึมงำ “เธอจะคลานมาหาฉันไหมมันก็เรื่องของเธอ ไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน”วิทนีย์ “...”เมื่อวิทนีย์เห็นว่าใบหูของเจนสันเป็นสีชมพู เธอก็หลุดยิ้มออกมา“ฉันจะไปหัดเย็บผ้าแล้ว”“ฉันไปแล้วนะเจนส์”หลังพูดจบวิทนีย์ก็จากไปเจนสันมองภาพวาดแม่เงียบ ๆ รอยยิ้มบางก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าเย็นชาราวน้ำแข็งของเขาเขาพูดเสียงต่ำ “ผมจะกลับไปเร็ว ๆ นี้ครับคุณแม่”แกรนด์ เอเซีย เมืองอิมพีเรียลค่ำคืนนี้ช่างยาวนานและเจย์ก็นอนไม่หลับทั้งคืนเขายืนอยู่ด้านหน้าบานหน้าต่างโค้งในห้องนอนขณะจ้องไปที่วิลล่าตรงข้ามด้วยแววตาลึกล้ำเขารู้สึกสับสนเขาชอบแม่ของเซ็ตตี้น้อย เมื่อไรก็ตามที่เขาเห็นเธอเขาก็มีความรู้สึกอยากเสี่ยงชีวิตเพื่อปกป้องเธอแองเจลีนเองก็ชอบเขา เป็นความรักแบบที่เธอสามารถสละทุกอย่างได้โดยไม่ลังเลผู้หญิงทั้งสองเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดในโ
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1087
ทันใดก็มีรถหลายคันพุ่งเข้ามาจอดตรงหน้าเจย์ขณะที่ล้อรถหมุนก็สาดน้ำขังบนพื้นสาดมาใส่รองเท้าผ้าใบสีขาวของเจย์เจย์ขมวดคิ้ว และใช้ตาคมดุจเหยี่ยวจ้องไปยังรถคันนั้นประตูรถเปิดออก และมีประกายของมีดยาวพุ่งตรงมาหาเขาเจย์เอนตัวหลบมีดยาวได้อย่างรวดเร็วตอนนั้นเองประตูรถทุกคันต่างถูกเตะเปิดออก แล้วมีชายนับสิบคนออกมาจากรถชายเหล่านี้เข้ามาล้อมเจย์ไว้ เขาหันหลังพิงกำแพงของร้านสะดวกซื้อขณะที่กวาดสายตามองพวกชายตรงหน้าอย่างรวดเร็วเขาไม่รู้ว่าจะสู้พวกมันได้หรือไม่ เพราะว่าเขาต้องรับมือเพียงคนเดียว เขาอดหวั่นใจไม่ได้จังหวะนั้นเขาก็หวนนึกถึงตอนที่เล่นเกมต่อสู้กับแองเจลีนในห้องเกมอีสปอร์ตเขาเลยนำสิ่งที่ได้เรียนรู้จากเกมมาปรับใช้…เจย์ยกขายาว ๆ ของเขาขึ้นและเตะไปที่เป้าของชายที่อยู่ตรงหน้าโดยไม่บอกกล่าว ชายคนนั้นเจ็บมากเสียจนถือมีดต่อไปไม่ไหว เขาตัวงอลงนอนกับพื้นและร้องเสียงดัง“เอาจริงสิ? นายน้อยอย่างแกสิ้นท่าขนาดใช้ลูกไม้ใต้เข็มขัดแบบนี้เลยเหรอ?”เจย์ยิ้ม กระบวนท่าที่แองเจลีนสอนเขานับว่าใช้การได้ดีทีเดียวขณะที่ชายพวกนั้นเริ่มถอย เจย์ก็ก้าวไปด้านหน้าและฉวยมีดของชายคนแรกมา ทันใดนั้นมีดยา
บทล่าสุด
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1292
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1291
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1290
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1289
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1288
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1287
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1286
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1285
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1284
