เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 489
บทที่เกี่ยวข้อง
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 490
“ข้ารู้นานแล้วว่าเขากับแม่นางเซียงหลิงลักลอบส่งสายตาให้กัน ในเมื่อพบกับคนที่ถูกต้องในเวลาที่ถูกต้อง แล้วทำไมข้าไม่ให้พวกเขาสมหวังล่ะ? อีกอย่าง คนที่ชื่นชอบเขามีตั้งเยอะ พวกเราริษยาได้ไม่หมดหรอก”“ขอแค่เขาจริงใจกับพวกเราพี่น้องก็พอแล้ว ข้าอยากเป็นผู้หญิงที่อยู่ข้างหลังพี่อวิ๋นฟาน ให้เขาต่อสู้กับใต้หล้าได้แบบไร้กังวล แค่นี้ข้าก็พอใจแล้ว”ได้ยินคำพูดจากก้นบึ้งหัวใจของพี่จิ่นเอ๋อร์ เสี่ยวจวี๋กอดมู่หรงจิ่นอย่างรู้ความ “พี่จิ่นเอ๋อร์ ท่านดีจริง ๆ มิน่ารัชทายาทถึงรักท่านปานนั้น”“นอนเถอะ พรุ่งนี้ยังมีเรื่องต้องทำอีกมาก!”......“บัดซบ บัดซบสิ้นดี!!!!”ในตำหนักเหยียนเหนียน ไท่ซั่งหวงพิโรธอย่างหนัก กวาดฎีกาที่อยู่บนโต๊ะลงพื้นหมด เคราขาวสั่นกระพือด้วยความโกรธ “ไท่ซั่งหวง โปรดระงับโทสะด้วยพ่ะย่ะค่ะ โปรดระงับโทสะด้วยพ่ะย่ะค่ะ”เฉาเจิ้งฉุนเห็นไท่ซั่งหวงเดือดดาลเช่นนี้ จึงรีบเข้าไปลูบหลังไท่ซั่งหวงและพูดปลอบ “พระพลานามัยแข็งแรงคืออันดับหนึ่ง ไม่จำเป็นต้องพิโรธกับเรื่องพวกนี้ในราชสำนักหรอกพ่ะย่ะค่ะ มันได้ไม่คุ้มเสีย”“ฮึ! เจ้าดูเถอะว่านี่มันคือฎีกาอะไรบ้าง!”ไท่ซั่งหวงชี้ฎีกาที่อยู่บนพื้นแ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 491
ไท่ซั่งหวงพิจารณาครู่หนึ่ง ก่อนจะขมวดคิ้วเอ่ย “เซียวเทียนติ่งนี่มันยังไงกันแน่? ที่เรื่องเลยเถิดมาถึงขั้นนี้ หรือว่าเขาจะไม่มีปัญหา?”เฉาเจิ้งฉุนตอบ “มีปัญหาพ่ะย่ะค่ะ และยังเป็นปัญหาใหญ่เสียด้วย เกิดเรื่องเลวทรามเช่นนี้ในขอบเขตที่เขาดูแล เห็นชัดว่ามีเงาคุ้มครองอนุญาตอย่างลับ ๆ”“อ้อ? ไหนลองว่ามาสิ”ไท่ซั่งหวงปรับอารมณ์และเอ่ยหน้าเข้ม“ทูลไท่ซั่งหวง ตามข้อมูลที่หน่วยบูรพารวบรวมได้ เซียวเทียนติ่งน่าจะเป็นคนขององค์ชายรอง แต่กระหม่อมมักรู้สึกว่าเรื่องมันไม่เป็นเช่นนั้น ในสำนักศึกษาหลวง เขาค่อนข้างยอมให้ท่านอ๋องน้อยอย่างเห็นได้ชัด”เฉาเจิ้งฉุนเอ่ยเสียงหนัก “ทรงคิดดูสิพ่ะย่ะค่ะ ในเมื่อเขาคือคนขององค์ชายรอง ก็ควรอยากให้ฉินอวิ๋นฟานเอาชีวิตท่านอ๋องน้อยสิ เช่นนี้จึงจะสามารถโยงใยความแค้น สามารถดึงความขัดแย้งไปถึงตัวเฮ่อชินอ๋อง แต่เขากลับไม่ทำเช่นนั้น หากส่งข่าวทันท่วงที จึงไม่ทำให้เรื่องบานปลายไปกันใหญ่”“ดูจากการแสดงออกของเฮ่อชินอ๋องในวันนี้ เขาน่าจะรู้เรื่องในราชสำนักดีมาก กระทั่งมองแวบเดียวก็รู้ว่านี่คือแผนร้ายที่องค์ชายรองชักใยอยู่เบื้องหลัง”“ดังนั้นกระหม่อมสันนิษฐานว่า เป็นไปได้มากว่
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 492
“องค์ชายใหญ่ เรื่องนี้จะโทษคนอื่นไม่ได้กระมัง? จะโทษก็ต้องโทษที่เฉาส่วงหาเรื่องเอง กระตุกหนวดใครไม่กระตุก ดันไปกระตุกหนวดฉินอวิ๋นฟาน?”หวังจื้อแค่นเสียงใส่ “ต่อหน้าธารกำนัล ในสถานที่อย่างสำนักศึกษาหลวง ย่ำยีลูกสาวช่างใหญ่หลู่ต่อหน้าประชาชี นี่ยังแล้วไปเถอะ พวกเขายังริอ่านจ้องพระชายารัชทายาท? นี่มิใช่รนหาที่ตายแล้วคืออะไร?!”“หรือว่าพวกเขาไม่รู้ว่าองค์ชายห้าตายยังไง? ไท่ซั่งหวงมีท่าทียังไงพวกเขาลืมไปแล้ว?”“นี่เป็นการฉีกหน้าราชวงศ์อย่างแรง ต่อให้ฉินอวิ๋นฟานไม่ฆ่าพวกเขา ท่านคิดว่าไท่ซั่งหวงจะปล่อยพวกเขาไปรึ?!”“เอ่อ... นี่...”ถูกหวังจื้อตวาดใส่ ฉินอวิ๋นคังมึนตึบ มองไปทางพ่อตาฮั่วเจิ้นหลงด้วยความสับสนยามนี้ฮั่วเจิ้นหลงก็จุกอกเหมือนกัน จากเนื้อแท้ของเรื่องนี้ หวังจื้อพูดไม่ผิด แต่เขามักรู้สึกว่ามีตรงไหนทะแม่ง ๆ แต่ก็บอกไม่ถูกอีกนับวันฉินอวิ๋นฟานจะยิ่งแข็งแกร่งมากขึ้นทุกที ความเด็ดขาดดุดันโหดเหี้ยม ขั้วอิทธิพลเริ่มก่อตัวเป็นรูปเป็นร่าง หนำซ้ำเขายังมีกำลังประมาณหนึ่งในการชิงบัลลังก์แล้ว“เสี่ยวจื้อ ฉินอวิ๋นฟานแข็งกร้าวมากขึ้นทุกที ค่ายทานหลางขยายตัวไม่หยุด พวกเราจะรับมือยังไงดี?”
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 493
ภายใต้ม่านรัตติกาล หวงต้าหยวนยืนอยู่บนอาคารของหอวั่งเจียง กำลังมองไปทางตำหนักรัชทายาท หวงต้าหยวนที่ปลดผ้าปิดหน้าแล้วผ่องใสบริสุทธิ์ พริ้งเพราปานนางฟ้าผู้มาเยือนแดนโลกีย์นางอยู่ในชุดกระโปรงยาวผ้าโปร่งสีชมพูอ่อน พลิ้วไหวท่ามกลางสายลมยามราตรี แสดงสรีระนูนเว้าสวยงามของนางออกมาจนสิ้น ริมฝีปากจิ้มลิ้มดุจอิงเถา[1] ผิวพรรณขาวเนียนราวกับแค่แตะก็แตก มองปราดเดียวพาลให้คนตกอยู่ในภวังค์“เจ้าลูกบัดซบนี่ได้ลาภลอยสุดวิเศษอีกแล้วนะ สาวน้อยวัยสิบห้าเอ๊าะมากสินะ?”ในวาจาของหวงต้าหยวนเต็มไปด้วยความซับซ้อน นางทั้งอิจฉาและริษยา กล่าวถึงรูปโฉม นางไม่คิดว่าตัวเองแพ้ตรงไหน กล่าวถึงความสามารถ นางมั่นใจว่าใต้หล้านี้มีผู้หญิงแค่ไม่กี่คนที่สามารถหยิบยกมาเทียบกับนางยิ่งสูงก็ยิ่งหนาว ทำให้หลายปีนี้นางยิ่งหยิ่งผยอง เย็นชา โดดเดี่ยว ปฏิเสธคนอยู่นอกพันลี้ แต่สุดท้ายแล้วนางก็เป็นแค่สาวน้อยวัยแรกแย้มยี่สิบต้น ๆ คนหนึ่งหลายปีขนาดนี้ ฉินอวิ๋นฟานคือผู้ชายคนเดียวที่สามารถเดินเข้าหัวใจของนางได้ และผู้ชายคนนี้กำลังหมกมุ่นอยู่กับหญิงอื่น เช่นนี้นางผู้มีจิตใจทระนงจะสบายใจได้อย่างไร?“ฉินอวิ๋นฟาน วันนี้เจ้าเกรี้ยวกราดเพ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 494
ที่ทำให้นางเหลือเชื่อมากกว่านั้นคือ ผ่านมาหลายปีอย่างนี้ ฉินอวิ๋นฟานเป็นสามีภรรยาทางพฤตินัยกับสองพี่น้องเท่านั้น และนางกลับเป็นผู้หญิงของฉินอวิ๋นฟานอย่างเป็นทางการคนที่สอง?ในยุคสมัยนี้ สาวใช้ข้างห้องไม่มีตำแหน่งทางการ หนำซ้ำยังต้อยต่ำมาก เป็นแค่ตัวแก้ขัดความต้องการทางร่างกายของเจ้านายในช่วงเวลาพิเศษเท่านั้นดังนั้น จากเนื้อแท้แล้ว นางคือผู้หญิงซึ่งมีตำแหน่งคนที่สองของฉินอวิ๋นฟาน“จริงสิ ไม่เชื่อเจ้าก็ลองถามจิ่นเอ๋อร์ดูได้ นางรู้จักข้าดีที่สุด”ฉินอวิ๋นฟานเอ่ย“ไอ้หยา เรื่องพรรค์นี้จะกล้าถามได้ยังไง!”หลู่เซียงหลิงพูดอย่างกระดากใจ“มันก็จริง พวกเจ้าพี่น้องยังไม่ค่อยสนิทกันเท่าไร แถมยังเป็นเรื่องน่าอายอย่างนี้อีก”ฉินอวิ๋นฟานลูบคาง จากนั้นก็พลันคิดได้ “เสี่ยวเซียงหลิง เจ้าว่าแบบนี้เป็นยังไง เพื่อให้พวกเจ้าพี่น้องสนิทสนมกันเร็วที่สุด เข้ากันได้เร็วที่สุด มิสู้คืนนี้เราสี่คนนอนด้วยกันเถอะ?”“ทะ ท่าน ท่านพูดอะไรน่ะ? ไอ้หยา คนผีทะเล! อายจะแย่อยู่แล้ว ท่านพูดเรื่องอย่างนี้ออกมาจากปากได้ยังไงกันนะ?”การเสนออย่างกะทันหันนี้ของฉินอวิ๋นฟานทำให้หลู่เซียงหลิงตกตะลึงพรึงเพริดเดี๋ยวนั้น แท
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 495
“นี่คือความผิดของเซียวเทียนติ่งกับที่พึ่งพึงทั้งหมดของเขา?”ฉินอวิ๋นฟานอ่านข้อมูลละเอียดยิบในมือพลันงุนงง เขาขมวดคิ้วพูด “อาจ้าน ท่านว่าใครกันที่เอาข้อมูลความผิดละเอียดยิบขนาดนี้ของเซียวเทียนติ่งส่งมาให้เราด้วยรูปแบบนิรนาม?”“เมื่อวานข้าเพิ่งฆ่าล้างบางสำนักศึกษาหลวงไป วันนี้ก็มีคนส่งหลักฐานละเอียดยิบแบบนี้มาให้? เขาทำแบบนี้หมายความว่ายังไงกันนะ? กลัวใต้หล้าไม่โกลาหล หรือว่าแค้นเซียวเทียนติ่งเข้ากระดูก? คิดจะยืมมือเราฆ่าคน?”อู่จ้านก็งงเหมือนกัน เขาเอ่ยเสียงเครียด “มันก็พูดยาก ข้าเพิ่งจะตรวจสอบความจริงมา หลักฐานพวกนี้มีมูลแน่ชัด ไม่มีปัญหา แต่สืบคนที่อยู่เบื้องหลังไม่ได้เบาะแสสักนิด”“มันแปลกแล้ว”แต่ไหนมาฉินอวิ๋นฟานทำงานรอบคอบ แม้เขาจะแค้นเซียวเทียนติ่ง แทบอยากเอาชีวิตคนผู้นี้ทันที แต่เขาไม่อยากเป็นหมากให้คนอื่น เขาสันนิษฐาน “ในเมื่อเป็นคนของพี่รองชัดเจน งั้นก็ต้องไม่ใช่ฝีมือของพี่รองแน่ จะเป็นฝีมือของพี่ใหญ่หรือท่านอ๋องหรือเปล่า?”“มันก็พูดยาก ที่แล้วมาเฮ่อชินอ๋องไม่ทำตัวเด่น จะไม่เข้าร่วมและมีข้อพิพาทง่าย ๆ ส่วนองค์ชายใหญ่คุมกรมอาญา ทั้งที่ลงมือเองได้แต่ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย?”
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 496
“แผนนี้ยอดมาก ข้าจะไปจัดการเดี๋ยวนี้แหละ!”ครั้นอู่จ้านได้ฟังก็รู้ว่าเรื่องนี้แน่อย่างแช่แป้งแล้ว พร้อมกันนั้นยังสามารถหยั่งเชิงองค์ชายใหญ่ได้ด้วย ทันทีที่องค์ชายใหญ่เข้าร่วม จะสามารถขย่มขวัญขั้วอิทธิพลใหญ่ขั้วต่าง ๆ ได้ในเวลาอันสั้น เรียกได้ว่าสมบูรณ์แบบฉินอวิ๋นฟานไม่อยู่เฉยเหมือนกัน รีบเยี่ยมเยือนหลู่หนีที่เพิ่งเลื่อนขั้นเป็นพ่อตาและไปหอวั่งเจียง เนื่องจากเขากำลังจะไปเมืองอู่โจวแล้ว ต้องการข้อมูลที่หวงต้าหยวนรวบรวมอย่างเร่งด่วน“โอ๊ะ นี่ไม่ใช่เจ้าบ่าวคนใหม่หรือ? ไม่อยู่เป็นเพื่อนภรรยาคนใหม่ที่ตำหนักรัชทายาทให้ดี ไยจึงมีเวลามาสถานเริงรมย์เช่นนี้ได้? หรือว่าชีวิตคู่เมื่อวานไม่กลมกลืน?”ฉินอวิ๋นฟานเพิ่งถึงหอวั่งเจียงก็ถูกหวงต้าหยวนทักทายเชิงกระแนะกระแหน เห็นชัดว่ามีความหมายโดยนัย นี่ทำให้ฉินอวิ๋นฟานจับต้นชนปลายไม่ถูก แต่ฉินอวิ๋นฟานกลับไม่เก็บมาใส่ใจ“เจ้าหอหวงพูดอะไรน่ะ? ข้าไม่เพียงแต่มีสุขภาพดี ไตข้าก็ดีมากด้วย แม้เมื่อวานต้องผ่านศึกหนักมาทั้งคืน วันนี้ก็ยังมีกำลังวังชาเต็มเปี่ยม ไม่กลมกลืนคือเป็นไปไม่ได้”กับการแซะของหวงต้าหยวน ฉินอวิ๋นฟานไม่ปิดบังสักนิด ในทางกลับกัน ยังจะเบ่งใ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 497
“แค่นี้รึ?”ฉินอวิ๋นฟานแปลกใจมาก กว่าต้าเยียนจะชิงเมืองอู่โจวซึ่งเป็นเมืองเส้นทางการค้าได้ ไม่คิดว่าจะมอบให้ง่าย ๆ แบบนี้? แถมลูกไม้นี้ยังไม่ค่อยฉลาดเสียด้วย“เอ่อ... รัชทายาท ท่านคงไม่คิดว่านี่คือเรื่องหมู ๆ กระมัง?”ปฏิกิริยานี้ของฉินอวิ๋นฟานทำให้หวงต้าหยวนประหลาดใจมาก นางอธิบาย “เมืองอู่โจวคือเมืองเส้นทางการค้า เจ้าหน้าที่ในหน่วยงานต่าง ๆ ล้วนมีความเกี่ยวข้องกับการดำเนินธุรกิจเป็นส่วนมาก ทั้งสมาคมการค้าใหญ่น้อยในเมืองอู่โจวมีมากถึงห้าสิบกว่าสมาคม เป็นไปไม่ได้ที่ท่านจะสอดมือเข้าไปได้ง่าย ๆ”“ที่สำคัญไปกว่านั้นคือ ขุนนางมากมายของต้าเยียนแฝงอยู่ในทุกภาคส่วนด้วยฐานะระดับล่าง ต่อให้ข้าอยากช่วยท่านก็ตรวจสอบอย่างละเอียดทุกคนไม่ได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงท่าน”“ในช่วงเวลาสั้น ๆ ท่านกวาดล้างคนพวกนี้ให้หมดไม่ได้หรอก และถึงจะกวาดล้างคนพวกนี้ได้ในสามเดือน ท่านก็ไม่มีคนมากพอที่จะแทนที่ตำแหน่งพวกเขา”“อีกสามเดือนท่านต้องไปสู่ขอองค์หญิงสามเยียนอวี่เฉิน แถมนางยังประกาศอีกว่าต้องการเป็นพระชายารัชทายาท ช่วยให้ท่านขึ้นครองบัลลังก์ ถึงตอนนั้นนางต้องเป็นฮองเฮาแน่นอน”“ฮ่า ๆ ๆ ๆ...”ฉินอวิ๋นฟานไม่เพีย
บทล่าสุด
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1062
ในที่สุดเหมิงฉาก็รับไม่ไหว ร้องตะโกนคำที่แทบจะเป็นความอัปยศนั้นการแข่งขันทางบู๊นี้ก็ปิดฉากลงท่ามกลางความตกตะลึงพรึงเพริดของทุกคน...เรื่องหักเหจากการคาดหมายของทุกคนเหลียงจ้านอิงและเหลียงเทียนจื้อต่างคิดไม่ถึงว่าเหลียงเทียนอี้จะล้วงปืนสั้นออกมาพลิกสถานการณ์ในการแข่งขันด้านบู๊นี้กระทั่งว่าเหลียงเทียนจื้อไม่มีโอกาสจะได้ออกโรงเลย...เช่นละครอย่างไรอย่างนั้น เนื่องจากเหมิงฉากลัวสุดขีดจึงยกมือยอมแพ้ดังนั้นเหลียงเทียนอี้จึงคว้าชัยชนะการแข่งขันรอบนี้ได้อย่างง่ายดายโดยไม่เปลืองแรงภาพมหัศจรรย์เกิดให้แบบไม่มีการเปลี่ยนแปลงลุ้นระทึกและไม่มีเลือดร้อนพลุ่งพล่านที่ใครคาดหวัง!ถึงขั้นว่าลวงตามากแต่ผลลัพธ์เป็นของจริงแท้แน่นอน เหลียงเทียนอี้ชนะแล้ว......“ดูท่าครั้งนี้ฟานเอ๋อร์จะช่วยข้าได้มากอีกแล้ว”เหลียงเทียนอี้กลับมาถึงด้านในก็คืนปืนสั้นให้ฉินอวิ๋นฟานและพรูลมหนัก ๆ“เหอะ ๆ เสด็จน้าชมเกินไปแล้ว ทุกอย่างขึ้นอยู่กับกลยุทธ์ของท่านทั้งหมด ไม่เกี่ยวกับข้าสักหน่อย”ฉินอวิ๋นฟานยักไหล่ มิได้กล่าวอะไรอีกถ้าจะบอกว่าเขาทำอะไรเพื่อเหลียงเทียนอี้ นั่นก็แค่บอกเขาว่าความจริงการแข่งขันนี้สามาร
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1061
การกระทำของเหลียงเทียนอี้ทำให้ทุกคนในนั้นตกตะลึงแม้แต่เหลียงจ้านอิงที่อยู่บนปะรำก็ยังหยุดการดื่มน้ำชาไม่ได้ มองไปด้วยสีหน้าประหลาดใจ“เขาคิดจะทำอะไรกันแน่?”เหลียงเทียนจื้อมองเหลียงเทียนอี้ที่ปราศจากเครื่องป้องกันใด ๆ ด้านข้าง ใบหน้าแปลกใจนี่คือการแข่งขันบู๊นะ คือสถานที่ตีรันฟันแทง ถ้าไม่ระวังอาจต้องคมศาสตราได้จริง ๆ ศีรษะย้ายที่อยู่ หากไม่ใช่เพราะมั่นใจกับฝีมือของตัวเองมาก กอปรกับวางแผนร่วมกับทางซยงหนูดีแล้วเขาคงต้องสวมชุดเกราะหนักมารับมือกับการแข่งขันด้านบู๊วันนี้เหมือนกันทว่าการกระทำเช่นนี้ของเหลียงเทียนอี้ต่างจากการรนหาที่ตายอย่างไร?ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกแปลก เหลียงเทียนจื้อหน้าบิดเบี้ยวเล็กน้อย...ทั้งที่เขาควรดีใจกับเวลานี้ ถ้าเหลียงเทียนอี้เกิดอุบัติเหตุในการแข่งขันรอบนี้ เช่นนั้นบัลลังก์ต้องเป็นของเขาแน่แล้วแต่ใจกับกระวนกระวาย อย่างไรก็ไม่เป็นสุข“หรือว่าเขาแอบวางแผนอะไร?”ทันใดนั้นเหมิงฉาเริ่มบุกโจมตีก่อนแล้วร่างสูงใหญ่นั้นหวดขวานใหญ่หนักร้อยชั่งพลางเข้าใกล้เหลียงเทียนอี้อย่างต่อเนื่องภายใต้แสงสุริยา คมมีดนั้นน่ากลัวเช่นนี้ ราวกับแค่ถากเถือเบา ๆ ก็เฉือนศีรษ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1060
“ข้าเอง!”ทันใดนั้นเหลียงเทียนอี้ก็ก้าวออกมาช้า ๆโง่อย่างที่คิด...เหลียงเทียนจื้อยืนยิ้มเยาะอยู่ในใจข้างหลังเขารู้นิสัยของพี่ชายดี และรู้ว่าเหลียงเทียนอี้เป็นคนดื้อรั้นมากเมื่อเจอกับสถานการณ์เช่นนี้ก็มักจะดาหน้าออกไปทันทีแม้เผชิญหน้ากับพันขุนศึกหมื่นอาชาก็ยังปราศจากความกลัวเกรง พลีตนจนตัวตาย...แต่พฤติกรรมวู่วามเช่นนี้ กลัวแต่ต้องจบอย่างอนาถในท้ายที่สุด“ฮ่า ๆ ๆ รัชทายาทกล้าหาญดังคาด!” เหมิงฉาหัวเราะเสียงดัง “ปกติยังนึกว่าท่านเป็นแต่สะบัดพู่กันขีดเขียน วันนี้ข้าอยากลองดูสิว่าฝีมือดาบกระบี่ของท่านจะล้ำลึกหรือไม่?”เพิ่งกล่าวจบ เหมิงฉาก็กวัดแกว่งขวานใหญ่พลางเดินประชิดไปทางเหลียงเทียนอี้ทีละก้าวรูปร่างใหญ่นั้น ร่างกายแข็งแรงนั้น แค่ยืนอยู่ก็สร้างแรงกดดันที่มองไม่เห็นแล้วทำให้หลาย ๆ คนเห็นแล้วอดเกิดใจกลัวอย่างหนึ่งขึ้นมาไม่ได้“อุ๊ย ท่านพี่จะเอาชนะสัตว์ประหลาดตัวนี้ยังไง?”เหลียงจื่อฝูที่อยู่บนปะรำหน้าทุกข์ร้อน สองมือบีบผ้าเช็ดหน้าแน่น สีหน้าซีดไปเล็กน้อยนางจ้องเหลียงเทียนอี้กลางลานฝึกซ้อม“ท่านพี่ไม่มีความสามารถด้านนี้เท่าไร ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเหมิงฉา!”ผู้เป็นน้องสาว
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1059
เหลียงเทียนอี้ขมวดคิ้วแน่น ใบหน้าราบเรียบ มองอารมณ์ไม่ออกแต่ในใจเขารู้ดี การต่อสู้ครั้งนี้ได้เปิดฉากอย่างเป็นทางการตั้งแต่เหมิงฉาเริ่มพูดแล้วนี่คือการหยามหน้า คือการหยามเหยียดอย่างชัดเจนไม่เห็นเขาอยู่ในสายตาเลย“เป็นยังไง? องค์ชายสาม?”เหมิงฉาเมินเหลียงเทียนอี้ที่อยู่อีกทางหนึ่ง แล้วใช้สายตาท้าทายมองไปทางเหลียงเทียนจื้อ ก่อนจะเอ่ยเสียงเย็น “ได้ยินว่าฝีมือการใช้ดาบกระบี่ขององค์ชายสามค่อนข้างร้ายกาจ วันนี้ข้าขอท้าทายสักหน่อยเถิด”“มิเป็นไร” เหลียงเทียนจื้อฉีกยิ้ม ใบหน้าเปื้อนไปด้วยความกระหยิ่มใจจากนั้นก็ชักกระบี่ล้ำค่าคู่กายออกมาจากตรงเอวช้า ๆการต่อสู้ครั้งนี้ คือของเขาเท่านั้น!และเป็นเขาได้เท่านั้น!เขาต้องการให้ทุกคนรู้ว่าเขาเหลียงเทียนจื้อต่างหากที่เป็นผู้ชนะในท้ายที่สุดคนนั้น คือคนที่สามารถเอาชนะซยงหนูได้อย่างแท้จริง!......“ดูท่าทุกอย่างจะดำเนินไปตามแผนนะ”เหลียงจ้านอิงดื่มน้ำชาสบายใจเฉิบอยู่บนปะรำมองผลสะท้อนกลับอย่างอบอุ่นของเหล่าผู้ชม จิตใจยิ่งฮึกเหิมตื่นเต้นไม่พูดไม่ได้เลย ถ้อยคำนั้นของเหมิงฉาทำให้เกิดผลดีเยี่ยม สามารถชักจูงอารมณ์ของทุกคนได้ในพริบตาเขาเช
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1058
ตกลงไว้แต่แรกว่าเป็นการแข่งขันรูปแบบปิด และไม่ว่าผลลัพธ์จะเป็นเช่นไร นอกจากราชวงศ์จะมิมีผู้ใดล่วงรู้ทว่าตอนนี้กลับแข่งขันในลานกว้างต่อหน้าธารกำนัล?หากท่านพี่แพ้มิต้องเป็นที่หัวเราะไปทั่วหรือ?“นี่ก็คือผลลัพธ์ที่ทางเหลียงชินอ๋องต้องการกระมัง?”ฉินอวิ๋นฟานนั่งลงด้านข้าง ยิ้มพูดอย่างเฉยชา “ในฐานะที่เป็นละครฉายซ้ำของวันนี้ พวกเขาแค่ต้องการให้ทุกคนได้เห็นความประดักประเดิดของเสด็จน้าเท่านั้น”แต่แพ้จากการต่อสู้เช่นนั้นผลลัพธ์ต้องเทข้างแน่โอรสสวรรค์ของต้าเหลียงที่กล่าวขานกลับแพ้ให้กับคนป่าเถื่อน ทั้งความสามารถยังมิสู้องค์ชายสามเหลียงเทียนจื้อขอเพียงมีการพูดประเภทนี้ต่อไป ไม่นานอัตราการสนับสนุนเหลียงเทียนจื้อก็จะพุ่งสูงลูกไม้พรรค์นี้ช่างโหดเหี้ยมนัก“น่ารังเกียจจริง ๆ...” คิ้วงามเหลียงจื่อฝูย่นยู่เล็กน้อย อดกระตุกมุมปากไม่ได้ “ไม่เคยคิดเลยว่าพวกเขาจะใช้วิธีการต่ำช้าเช่นนี้”“เมื่อวานท่านพี่ชนะการแข่งขันด้านบุ๋นกับซยงหนูในท้องพระโรง พวกเขาไม่เห็นจะพูดกันเลย เลวทรามจริง ๆ!”ฉินอวิ๋นฟานหัวเราะอย่างไม่ออกความเห็นเขากลับไม่ใส่ใจว่าเมื่อวานจะชนะหรือแพ้ วันนี้ต่างหากที่เป็นส่วนสำค
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1057
สำหรับเหลียงเทียนอี้ การแข่งขันในวันนี้ค่อนข้างน่าตกใจแต่ยังดีที่สุดท้ายเขาสามารถคลี่คลายได้อย่างน่าอัศจรรย์ ทำให้พวกซยงหนูหน้าบึ้งตึง โจมตีจนพวกเขารับมือไม่ทันดูท่าปกติว่างเว้นจากการงานอ่านหนังสือให้มากจะมีประโยชน์...หลังประชุมเช้า เหลียงเทียนอี้ก็อดรนทนไม่ไหวบอกข่าวดีกับฉินอวิ๋นฟาน อยากแบ่งปันความสุขและความเปรมปรีดิ์ของตนแต่พอได้ยินฉินอวิ๋นฟานตอบกลับ เขาจึงตระหนักว่าเรื่องราวไม่ได้เรียบง่ายธรรมดาอย่างที่เขาคิดอย่างนั้น“การแข่งขันทางบู๊ในวันพรุ่งนี้จึงจะเป็นส่วนสำคัญอย่างแท้จริง”คำพูดราบเรียบประโยคหนึ่งของฉินอวิ๋นฟานทำให้ความยินดีปรีดาของเหลียงเทียนอี้ในแต่เดิมสูญสิ้น สีหน้าอึมครึมมากขึ้นเรื่อย ๆ“ข้าย่อมรู้ดี...แต่ปกติ คนที่จะชนะในการแข่งขันทางบู๊คงจะเป็นน้องสาม”เกี่ยวกับจุดนี้แทบไม่มีอะไรให้ลุ้นเพราะเหลียงเทียนจื้อร่ำเรียนกับเหลียงจ้านอิงแต่เล็ก อีกทั้งยังเคยเข้าสนามรบฟาดฟันกับศัตรู ด้านประสบการณ์การรบ จึงมีความคล่องมากกว่าเป็นธรรมดาเช่นนี้ หากคิดจะชิงคะแนนหนึ่งมาจากมือของเหลียงเทียนจื้อ คาดว่าต้องยากเป็นพิเศษเมื่อเห็นเหลียงเทียนอี้มีท่าทางปราศจากใจฮึดสู้ ฉินอวิ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1056
“พันทุบหมื่นเจาะจึงได้แผ่นดิน ไฟโหมเผาไหม้เป็นอาจิณ ร่างแหลกกายเหลวมิหวั่น คงไว้ซึ่งความบริสุทธิ์ในโลกา”ฝุ่นหินหนึ่งบททำให้หลิ่วเหวินเซี่ยมั่นใจมากขึ้นไม่น้อยครั้งนี้เขาไม่ออมมืออีก ทั้งยังท่องออกมาจนจบ ไม่เปิดโอกาสใด ๆ ให้กับเหลียงเทียนอี้เช่นเดียวกัน เขาทำนอกเหนือแผนเดิม ไม่คิดสนใจความรู้สึกของเหลียงเทียนจื้ออีก“นี่ นี่มันกลอนอะไร?”เหลียงเทียนจื้อที่อยู่ด้านหลังเหงื่อตก ในหัวถึงขั้นว่าไม่มีความทรงจำอะไรเกี่ยวกับกลอนบทนี้แน่นอน ด้วยความทึ่มทื่อของเขาจะต่อกลอนได้อย่างไร ได้แต่เกาหลังศีรษะยิก ๆทว่าเหลียงเทียนอี้ยังใจเย็นเหมือนเดิม เพียงครู่เดียวก็ตอบ“หวงคะนึงความทุกข์เข็ญในการสอบ บัดนี้ไฟสงครามสงบผ่านพ้นสี่ปี”“บ้างเมืองไหวเอนดังกิ่งหลิว ใครเล่ามิใช่ผิวน้ำฝนซัดสาด”“หวงข่งทานปราชัยพรั่นพรึงถึงวันนี้ หลิงติงหยางอ้างว้างถอนหายใจ”“นับแต่โบราณใครบ้างมิดับสูญ เหลือใจรักชาติในพงศาวดาร”ครั้นกล่าวออกมาก็ได้รีบเสียงปรบมือดังสนั่นขุนนางบุ๋นบู๊ที่ชมละครฉากเด็ดในแต่เดิม ยามนี้ยอมสยบกับความสามารถทางวรรณกรรมของเหลียงเทียนอี้แล้วไม่ว่าจะเป็นกลอนในสมัยใด เหลียงเทียนอี้ก็เหมือน
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1055
ชั่วขณะ ท้องพระโรงเงียบกริบ สายตาของทุกคนรวมศูนย์อยู่กับตัวของเหลียงเทียนอี้แทบทั้งหมดในดวงตาเต็มไปด้วยความประหลาดใจและความยินดีหลังจากหลิ่วเหวินเซี่ยร่ายกลอนท่อนแรกออกมา เหลียงเทียนอี้กลับสามารถตอบสนองทันควันพร้อมต่อท่อนหลังความเร็วเช่นนี้เรียกว่าเร็วยิ่ง!“อวิ๋นเฉ่าสาทรฤดูมีเขียวแห่งวสันต์ของกวีราชวงศ์ซ่ง คือยอดบทกวีโดยแท้!”เหลียงเทียนอี้พยักหน้าอย่างสง่างาม ใบหน้าประดับรอยยิ้มมั่นใจงานนี้ทำให้เหลียงเทียนจื้อที่อยู่ข้างล่างหน้าตึงฉับพลันเหลียงจ้านอิงที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ยิ่งหนักกว่า สายตาที่มองมาราวกับมีไฟพุ่งออกมาได้“บ้าเอ๊ย...ถูกชิงตัดหน้าไปก่อน!”เหลียงเทียนจื้อกัดฟันกรอด ในใจกรุ่นโกรธไม่หยุดทั้งที่เขาทำการบ้านมาล่วงหน้า ไม่ว่าหลิ่วเหวินเซี่ยจะท่องกลอนบทใดเขาก็เตรียมเอาไว้หมดแล้วแต่ในสถานการณ์เช่นนี้ เขากลับเร็วสู้เหลียงเทียนอี้ไม่ได้!และไม่รู้ว่าตัวเองโง่เขลาหรือเหลียงเทียนอี้เก่งจริงกันแน่!“รัชทายาททรงภูมิแท้ ข้าน้อยเลื่อมใส!”หลิ่วเหวินเซี่ยพยักหน้าด้วยสีหน้าคงเดิมทว่าในใจกลับไม่พอใจเล็กน้อยแล้วคิดไม่ถึงว่าเหลียงเทียนอี้ผู้นี้จะมีฝีมือ เขาจงใจเลือกบทกวี
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1054
การกระทำเช่นนี้คือการแสดงความยโสหยิ่งผยองของซยงหนูอย่างมิต้องสงสัย“เหมิงฉา คารวะรัชทายาท”“หลิ่วเหวินเซี่ย คารวะรัชทายาท”คนอื่น ๆ ก็ทักทายตามด้วยเหมือนกัน เมื่อนั้นเหลียงเทียนอี้จึงรู้ฐานะของพวกเขาดูแล้วหนึ่งคนในนั้นก็คือบุตรชายของเหมิงเก๋อเอ่อร์ หรือก็คือคนที่มาท้าทายเขาในครั้งนี้อย่างที่เหลียงจ้านอิงบอก การมาครั้งนี้ของเหมิงเก๋อเอ่อร์ก็เพื่อหยั่งเชิงเขาโดยอ้างเหตุผลเยี่ยมเยือนฮ่องเต้ต้าเหลียง ดังนั้นเรื่องที่เริ่มสนทนาในท้องพระโรงจึงเกี่ยวกับสุขภาพของฮ่องเต้ต้าเหลียงแทบจะทั้งหมดทว่าทุกคนในที่นั้นต่างรู้ดี จุดประสงค์ของผู้นิยมสุรามิได้อยู่ที่สุรานี่อย่างไร ครั้นเปลี่ยนเรื่อง เหมิงเก๋อเอ่อร์ก็กล่าวถึงการแข่งขันเลย“ได้ยินว่ารัชทายาทและองค์ชายสามเก่งทั้งบุ๋นแล้วบู๊มานาน คืออัจฉริยะของต้าเหลียง การมาเยือนต้าเหลียงครั้งนี้ นอกจากจะเยี่ยมฮ่องเต้ต้าเหลียงสหายเก่าท่านนี้ ก็อยากให้บุตรชายได้ประมือกับรัชทายาทและองค์ชายสักหน่อย”เหมิงเก๋อเอ่อร์สีหน้าขึงขัง ในที่สุดก็เข้าประเด็นชั่วขณะ ทุกคนในท้องพระโรงหัวใจจะหลุดออกมาอยู่แล้ว ต่างสังเกตสีหน้าเหลียงเทียนอี้อย่างแนบเนียนทว่าเ
