บทที่ 426

ฉินอวิ๋นฟานกล่าวด้วยสีหน้าเคร่งขรึม ข้าได้แต่เดินหน้า ถ้าไม่ฆ่าเปิดทางเลือดขึ้นนั่งตำแหน่งสูงสุด ก็คือกลายเป็นวิญญาณใต้คมดาบพวกเขา!”

ซี้ด...

มู่หรงซื่อควานและมู่หรงจิ่นต่างอึ้งกับคำพูดนี้ของฉินอวิ๋นฟานไปตาม ๆ กัน สูดลมเย็นเข้าปอด สีหน้าเปลี่ยนเป็นแย่!

“พี่อวิ๋นฟาน จิ่นเอ๋อร์สนับสนุนท่าน ไม่ว่าผลลัพธ์จะเป็นยังไง ไม่ว่าจะเป็นหรือตาย จิ่นเอ๋อร์จะอยู่ข้างกายท่านเสมอ”

ในที่สุดมู่หรงจิ่นรับรู้ถึงความกดดันมหาศาลจากตัวของฉินอวิ๋นฟาน แม้นางจะห่วงความปลอดภัยของฉินอวิ๋นฟานมาก แต่นางแน่วแน่กับการตัดสินใจที่จะร่วมเป็นร่วมตายกับฉินอวิ๋นฟานมากกว่า!

ฉินอวิ๋นฟานลูบผมสลวยของมู่หรงจิ่นเบา ๆ แล้วยิ้มพูดอย่างอ่อนโยน “เด็กโง่ ข้าก็ไม่ใช่ว่าจะแหยมได้ง่าย ๆ แต่พวกเขายังคิดจะจัดการข้าได้ง่าย ๆ หรือ? มันไม่ง่ายอย่างนั้นหรอก! ข้ามีไพ่อยู่ในมือเยอะแยะ!”

“แค่ก ๆ...”

อยู่ดี ๆ มู่หรงซื่อควานก็ถูกยัดอาหารสุนัข[1]ใส่เต็มเปา เขากระแอมกระไอทีหนึ่ง “พ่อลูกเขย เรื่องมันก็มาถึงขั้นนี้แล้ว ต่อจากนี้เราจะทำยังไงกันดี?”

“ทำยังไง? ก็ยำ[2]เสียสิ!”

ฉินอวิ๋นฟานยักไหล่พูด “ท่านคิดว่าพี่ใหญ่ข้าโดนเล่นงานหนักอย่างนี้แล้วจะเส