บทที่ 475

ความรู้สึกที่ตกอยู่ในอันตรายอันแรงกล้า ทำให้หลี่เฉินรู้สึกเหมือนกับว่าเขาตกลงไปในถ้ำงู ทั่วทั้งตัวถูกปกคลุมไปด้วยงูพิษที่เย็นชา และพยายามจะกัดเขา

ซึ่งถ้าหากโดนกัด เขาจะต้องตายอย่างแน่นอน

จากหางตาของเขา เขามองเห็นฝ่ามือทั้งสองของสตรีศักดิ์สิทธิ์กำลังส่งเสียงครั่นครื้นดุจฟ้าร้อง

ฝ่ามือแรกกระแทกใส่ที่ด้านหลังของหลี่อิ๋นหู่

ทันใดนั้นใบหน้าของหลี่อิ๋นหู่ก็พลันซีดเผือด เขากระอักเลือดออกมาทางปาก ในขณะที่ร่างกายก็กระเด็นออกไปเหมือนว่าวขาดสายป่าน

โจมตีได้ดี โจมตีถึงตายได้ยิ่งดี!

นี่เป็นแวบแรกที่หลี่เฉินคิด

ในขณะที่เขาคิดว่าฝ่ามือที่สองนั้นจะฟาดใส่ร่างกายของเขา

แต่สิ่งที่แปลกก็คือฝ่ามือนี้ไม่ได้โจมตีเขา แต่มุ่งเป้าไปที่จ้าวชิงหลานซึ่งยืนตัวแข็งทื่ออยู่ข้างๆ เขา!

ในเสี้ยววินาที หลี่เฉินไม่มีเวลามาใคร่ครวญว่าเหตุใดอีกฝ่ายถึงต้องการจะฆ่าจ้าวชิงหลาน แต่ด้วยสัญชาตญาณทั้งหมด เขาจึงคว้าแขนของจ้าวชิงหลานแล้วดึงนางเข้ามาในอ้อมแขนของเขา และกอดนางไว้แน่น

แม้จะล่าช้าไปเล็กน้อย แต่พลังฝ่ามือนั่นก็ฟาดใส่หลี่เฉินและจ้าวชิงหลาน ส่งพวกเขาทั้งสองคนกระเด็นออกไปพร้อมกัน

หลี่เฉินรู้สึกว่าไหล่ข