บทที่ 474

ทันใดนั้นหลี่เฉินก็ชี้ไปที่นางกำลังซึ่งอยู่ด้านหลังของหลี่อิ๋นหู่ และบอกให้นางเดินเข้ามาหา นอกจากหลี่อิ๋นหู่แล้ว ก็ไม่มีใครรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น

จ้าวชิงหลานขมวดคิ้วและรู้สึกสงสัย

ในทางกลับกัน หลี่อิ๋นหู่กลับรู้สึกหวาดกลัวมากจนเหงื่อแตก

เขาไม่เคยคาดหวังว่า หลี่เฉินจะสังเกตเห็นข้อบกพร่องก่อนที่สตรีศักดิ์สิทธิ์จะลงมือ

ในเวลานี้ สมองของหลี่อิ๋นหู่ก็พลันวุ่นวาย

ท่ามกลางฝูงชนที่อยู่ข้างหลังเขา นางกำนัลคนนั้นก็ค่อยๆ เดินไปข้างหน้าอย่างช้าๆ

“หยุดอยู่ตรงนั้น”

จู่ๆ หลี่เฉินก็พูดขึ้นมา “หยุดอยู่ตรงนั้น ไม่ต้องเข้ามาใกล้”

อันที่จริงแล้ว หลี่เฉินไม่ได้ตระหนักว่านางกำนัลที่อยู่ตรงหน้าเขาคือ สตรีศักดิ์สิทธิ์ที่ปลอมตัวมา

ท้ายที่สุดแล้ว นางกำนัลคนนี้ก็เปลี่ยนใบหน้าด้วยศิลปะการปลอมตัว ทำให้ใบหน้าของนางดูธรรมดา ซึ่งใบหน้าดังกล่าวกับสตรีศักดิ์สิทธิ์นั้นต่างกันราวฟ้ากับเหว

แต่เมื่อผ่านประสบการณ์เฉียดตายมาแล้ว ทั้งยังหนีพ้นเงื้อมมือของสตรีศักดิ์สิทธิ์ หลี่เฉินก็รู้สึกว่านางกำนัลคนนี้มีบางอย่างที่ผิดปรกติ และเป็นบางอย่างที่เขารู้สึกคุ้นเคยมาก่อน

แต่มันเป็นไปไม่ได้เลย เพราะเขาไม่เคยพูดคุย