วิชาการ วิชาใจ..(1)

เมื่อถึงวันเดินทางไปแข่งขันวิชาการ ครูและนักเรียนที่เข้าแข่งขันมาเจอกันที่โรงเรียนตอนเช้า นักเรียนตื่นเต้นที่จะได้ไปแข่งขันต่างจังหวัด บรรดานักเรียนที่ไม่ได้เป็นตัวแทนมาโรงเรียนตามปกติ เดินมาทักทายนักเรียนที่จะไปเข้าแข่งขัน ผมมาถึงโรงเรียน ก็เอาเป้สะพายแล้วเดินเข้าโรงเรียน ก็เจอไอ้ริวนั่งอยู่ที่สนามฟุตบอล เลยเดินเข้าไปทัก

"เห้ย ไอ้ริว กรูเอาคีย์การ์ดห้องวางไว้ใต้พรมเช็ดเท้านะเมิง เหมือนเดิม"

"เคร แล้วเมิงเตรียมของแล้วไง"

"ยัง ก็กรูแวะมาหาเมิงแล้วจะขึ้นไปหาครูที่ห้องวิชาการ ว่าจะมีอะไรให้ช่วยขนมั้ย เมิงเห็นครูเค้ามากันยังวะ"

"กรูเห็นครูจิ๊บมาแล้วนะ เมิงลองขึ้นไปดูดิ แล้วเมิงไม่มีกุญแจห้องวิชาการหรอ ครูจิ๊บไม่ได้ให้สำรองไว้งะวะ" ไอ้ริวถาม

"เปล่าๆๆ เมิง กรูไม่รับเอง เพราะครูเค้ามากันโคตรเช้าเลย กรูมาถึงเค้ามากันหมดแล้ว" ผมพูดกับไอ้ริว "แล้วไอ้ต้าร์ละ ยังไม่มางะวะเมิง" ผมถามถึงไอ้ต้าร์ 

"ยังไม่มา แต่เห็นว่าจะแวะซื้อข้าวเช้ามาด้วยว่ะ ก็เมิงไม่อยู่ไง ไม่มีคนแวะซื้อข้าวเช้าเลย" ไอ้ริวโอดครวญ

"เออๆๆ อย่าบ่นมาก ไอ้ห่า กรูไปทำงาน ไปช่วยโรงเรียน เมิงต้องสรรเสริญกรูซิ" ผมคุยเล่นกับไอ้ริวอีกพักก็เดินขึ้นไปห้องวิชาการ พอดีกับเดินสวนครูจิ๊บพอดี

"เฟลมๆ มาพอดี กำลังจะโทรหาเลย ไปยกผังงานบนห้องที  ครูจะไปดูซิว่าเด็กมายัง"

"ครับครูจิ๊บ" ผมขึ้นมายกของที่ต้องใช้ในการแข่งขัน แล้วก็สาละวนกับการจัดของต่างๆ เช็คของให้ครบอยู่บนรถขนของ จนถึงเวลาเข้าแถวเคารพธงชาติ นักเรียนและครูที่เข้าแข่งขันก็ยืนเข้าแถวทำกิจกรรมพร้อมกับที่โรงเรียนด้วย แล้วครูเวรประจำวันก็เชิญท่าน ผอ. มากล่าวอวยพรให้นักเรียนและครูที่ไปร่วมแข่งขันวิชาการ ผมก็เริ่มมองหาครูปาล์ม ทำไมวันนี้ผมยังไม่เห็นครูปาล์มเลย ปกติครูปาล์มเป็นคนมาเช้ามาก แต่วันนี้ยังไม่เห็นนะ ผมเลยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู ไอจี ก็เห็นออนล่าสุดตอน 5 นาทีที่แล้ว ก็คิดว่าคงไม่ได้มีอะไรเดี๋ยวคงมา ทางด้านหน้าเสาธงก็เรียกนักเรียนที่เข้าแข่งขันไปรับเงินสนับสนุนจากโรงเรียนพร้อมถ่ายรูปร่วมกับ ผอ. แล้วนักเรียนที่เหลือก็ขึ้นชั้นเรียนเข้าเรียนตามปกติ ก็มีครูและนักเรียนบางคนเดินไปร้านสะดวกซื้อ ครูจิ๊บก็ยืนคุยกับครูซายน์ ผมเลยเดินเข้าไปหา วันนี้ครูซายน์ยังไม่ต้องไป เพราะมีแข่งวันที่ 3 สักพักก็เห็นรถยนต์สีดำวิ่งมาแล้วจอดหน้าโรงเรียน พอรถจอดครูปาล์มก็ลงจากรถ แล้วยิ้มตาหยี วิ่งมาในโรงเรียน 

"โทษทีนร้า ไปแวะเติมน้ำมันมาอ่ะ เมื่อวานลืม แหะๆ" ครูปาล์มพูด 

ผมมองแล้วนิ่งไปพัก ทำไมน่ะหรอครับ ก็คนอะไรแม่งงง แต่งตัวน่ารัก ทั้งๆที่เท่าที่ผมรู้มาครูปาล์มแกอายุก็เข้าเลข 4 แล้วนะครับ แต่หน้าเท่าที่ดูไม่ใช่เลย ทั้งที่ปกติแกเป็นคนเฉยๆ ไม่ค่อยยิ้ม ยิ่งเวลาทำงานยิ่งหน้านิ่งเข้าไปใหญ่จนแรกๆที่มาฝึกสอน ผมไม่กล้าคุยกับแกเท่าไร แต่ครูจิ๊บบอกว่า เจ้แกเป็นงี้ละ ไม่มีไร เวลาทำงานแกจะใช้ความคิด แกจะนิ่งแบบนี้ล่ะ อยู่ๆ ไปเลยชินละครับ มาต่อดีกว่า ที่ว่าแต่งตัวน่ารัก คือ แกใส่เสื้อยืดเอวลอยสีขาว มีลายการ์ตูน Tom $ Jerry กับกระโปรงยีนส์ยาว ข้างหน้าผ่าขึ้นมาเหนือเข่าสไตล์ขาดๆ แล้ววันนี้ครุปาล์มปล่อยผมไม่มัด แล้วคาดผมด้วยผ้าสีขาว เห้ออ! ผมเป็นไรไปเนี่ยยยย ผมก็ไม่ใช่ไม่เคยมีแฟนนะครับ  มีทั้งรุ่นน้อง รุ่นเดียวกัน ไม่เคยมองรุ่นใหญ่กว่าเลย อย่างมากก็รุ่นพี่ 1-2 ปีแค่นั้น นี่มากกว่าผมเป็น 10 ปีเลย ใช่ครับ 18 ปีเลย เพราะครูปาล์มอายุ 40 ส่วนผม 22 ถึงบอกว่า ผมเป็นไรไปเนี่ยยย

พอครูปาล์มคุยกับครูจิ๊บ ครูซายน์เสร็จ ก็เรียกนักเรียนให้ไปขึ้นรถ  รถคันนี้มีครูปาล์ม ครูจิีบ ผม และนักเรียน 3 คน พอไปถึงรถก็เอากระเป่าเก็บท้ายรถ แล้วครูปาล์มก็หันมาบอกผม "เฟลมขับนะ เครนะ เราคุยกันละนะ" ผมก็ยิ้ม "ครับบบผม" ผมตอบครูปาล์ม แล้วเราก็เดินทาง ครูปาล์มกับครูจิ๊บก็คุยกันไปตลอดทาง แล้วคอยหันมาถามผมว่า รำคาญมั้ย เสียงดังบอกนะ แล้วก็หัวเราะ ผมก็คุยกับครู 2 คนด้วย ขับมาสักพัก ครูปาล์มก็นึกได้แล้วถามว่าผมกับครูจิ๊บกินกาแฟยัง เพราะปกติ ผมกับครูจิ๊บต้องกินกาแฟทุกเช้า ผมกับครูจิ๊บตอบกลับไปว่า ยัง ครูปาล์มก็หยิบไอแพด แล้วหาร้านกาแฟทันที แล้วเปิดแมพให้ผมดูทาง พอถึงร้านกาแฟ ผมกับครูจิ๊บก็สั่งกาแฟคนละแก้ว โดยที่ครูปาล์มแย่งจ่ายให้อีกแล้วครับ แล้วเราก็เดินทางต่อ

"อ่ะ กินขนม อ้าปาก" ครูปาล์มหยิบช็อกโกแลตแล้วยื่นมาให้ผม ผมก็อึ้งไปนิดนึง แล้วก็อ้าปากกินขนมอย่างว่าง่าย

"ดีๆ เลี้ยงง่ายๆ โตไวๆ นะ" ครูปาล์มพูดพร้อมหยิบขนมเข้าปากตัวเองบ้าง แล้วก็หันไปส่งขนมให้ครูจิ๊บกับเด็กๆ

ทำไงดีวะ ตอนนี้ใจผมเต้นแรงมาก จนมันจะทะลุออกมานอกอกรึเปล่าวะเนี่ย เชี้ยยยย เอาอีกแล้วกรูเป็นไรวะเนี่ย

เราเดินทางถึงที่พักประมาณบ่าย 2 โมง ครูปาล์มเดินไปติดต่อคนของทางที่พัก แล้วก็เดินมาหาแล้วบอกให้พวกเราขนของเข้าห้อง ในห้องมีเตียงนอน 1 หลังเป็นเตียง 6 ฟุต ครูปาล์มบอกว่าให้เด็กๆนักเรียน 3 คนนอนบนที่นอน แล้วก็บอกผมกับครูจิ๊บให้หาที่นอนกันว่าจะนอนตรงไหนกันดี

"หนูนอนซอกนี้ละกัน เจ้ ตรงปลายเตียงนี่ละ" ครูจิ๊บพูด

"เครๆ งั้นเฟลม เรานอนตรงนี้ 2 คน" ครูปาล์มบอกกับผม แล้วก็เอาที่นอนปิคนิคปู ผมก็เอาสัมภาระของผมวางไว้ข้างๆที่นอนครูปาล์ม แล้วครูปาล์มก็บอกให้เด็กๆ ซ้อมบทพูดกันอีกครั้ง แล้วตอนเย็นจะพาไปเดินเล่น ระหว่างนั้นผมก็นอนพักสายตา พอถึงเวลา 4 โมง ครูปาล์มก็ปลุกผมแล้วก็ให้เด็กๆ เตรียมตัวเพื่อออกไปตลาดหาของกิน แล้วเราก็ออกจากที่พักเพื่อไปตลาดกลางคืนของที่นั่น ครูปาล์มก็ถามเด็กๆ ว่า จะกินอะไร แล้วก็พากันเดินหาของกิน แล้วเราก็เดินหาที่นั่งแถวนั้นกัน พอเด็กๆ กินข้าวเรียบร้อย ก็ขอเดินเล่นแถวๆ นั้น ครูปาล์ม ครูจิ๊บ ผมก็จะเริ่มกินข้าวเย็นกันบ้าง 

"นั่งนี่ดีกว่า เจ้ แล้วเราเอาของกินวางตรงกลาง"ครูจิ๊บบอก

"เครๆๆ เอ้าแล้วที่นั่งมันเป็นแบบนี้จะนั่งไงวะ จิ๊บ" ครูปาล์มมองที่นั่ง

"ครูปาล์มนั่งคนละครึ่งกับผมดิครับ ครูจิ๊บนั่งอีกฝั่ง" ผมบอก

"เออว่ะ 55 อ่ะ เคลียร์ๆๆ" พอจะนั่งกินข้าว ครูปาล์มก็ลุกขึ้น

"ลืมกินยา ไปเอายาก่อนนะ แล้วจะแวะสั่งข้าวเย็นให้พี่ปอ นักการโรงเรียนเราด้วย แกโทรมาฝากซื้อข้าวอ่ะ ผมละมือจากช้อนที่ถือไว้

"เอากุญแจรถมาเดี๋ยวครูไปเอายาที่รถก่อน" ครูปาล์มพูดกับผม

"เดี๋ยวผมพาไปครับ ไปด้วยกัน" ผมตอบครูปาล์ม แล้วก็เดินไปพร้อมครูปาล์ม พอถึงถนน เราก็ยืนรถรถเพื่อจะข้ามถนน ผมหันมองเห็นเป็นจังหวะพอข้ามได้ ก็จับมือครูปาล์มแล้วพาเดินข้ามถนน ซึ่งครูปาล์มก็ยอมให้ผมจูงมือข้ามถนน พอข้ามถนนมาอีกฝั่งแล้ว ครูปาล์มก็บอกว่า ไปสั่งข้าวก่อน ผมเลยปล่อยมือแล้วก็สังเกตหน้าครูปาล์มว่ามีสีหน้ายังไง ซึ่งก็ปกติดีครับ แล้วเราก็เดินไปที่รถเพื่อไปหยิบยา แล้วก็ข้ามถนนเดินกลับ ขากลับผมก็จับมือครูปาล์มเดินข้ามถนนอีก ซึ่งครูปาล์มก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไร พอข้ามถนนมาถึงแล้ว ก็พากันเดินไปหาครูจิ๊บ แล้วนั่งกินข้าวกัน ซึ่งก็พูดคุยกันตามปกติ พอกินข้าวเสร็จแล้ว เราก็นั่งเล่นคุยกันอีกสักพัก ก็พานักเรียนขึ้นรถกลับที่พัก ถึงที่พักครูปาล์มก็ให้เด็กๆ ทยอยอาบน้ำแล้วเข้านอนเพราะวันรุ่งขึ้นเป็นวันแข่งขันต้องตื่นแต่เช้า แล้วครูก็ทยอยกันอาบน้ำ ผมอาบคนสุดท้าย แล้วก็มานอน ตอนผมออกมาจากห้องน้ำ ครูจิ๊บกับครูปาล์มหลับไปแล้ว ผมก็เลยค่อยๆ เดินไปข้างครูปาล์มแล้วกางถุงนอนแล้วล้มตัวลงนอน แต่นอนไม่หลับเลยหยิบโทรศัพท์มาเล่น ดูโซเชียลไปเรื่อยๆ พอจังหวะใกล้จะเคลิ้มๆหลับ ผมก็วางโทรศัพท์แล้วปิดตาลง ก็ต้องสะดุ้งเพราะครูปาล์ม พลิกตัวดิ้นมาจนตัวครูปาล์มมาอยู่แทบจะติดตัวผมอยู่แล้ว ผมค่อยๆ หันไปมอง หน้าครูปาล์มอยู่ตรงไหล่ผมพอดี ผมนอนตัวแข็งทื่อไม่กล้าขยับตัวไปไหน 

แล้วผมจะนอนหลับมั้ยเนี่ยยยย ไอ้ใจผมอีก เมิงจะเต้นไรนักหนาวะ