ทุกอย่างยังเหมือนเดิม (รึเปล่า)

แสงแดดยามเช้าสาดเข้ามาในห้อง ผมค่อยๆ หรี่ตาตื่นขึ้น แล้วมือก็ปัดป่ายไปที่นอนด้านข้าง เพื่อหาครูปาล์ม แต่ก็ไม่พบ ผมรีบลุกขึ้นอย่างไว แล้วเดินไปดูในห้องน้ำ ก็ไม่เจอ ผมตกใจมาก รีบเปิดม่านริมระเบียง พอเปิดม่าน ก็โล่งใจเพราะเห็นครูปาล์ม ยืนมองทะเลอยู่ แกคงได้ยินเสียงม่านตึงหันกลับมามอง

“ตื่นแล้วหรอ เฟลม” ครูปาล์มเอ่ยทักผม

"ครับ ตื่นแล้ว ครูปาล์มตื่นนานแล้วหรอครับ" ผมตอบครูปาล์มพร้อมกับค่อยๆมองหน้า เพราะผมก็เขินอยู่นะกับเหตุการณ์เมื่อคืนนี้ แล้วใจก็เต้นไม่เป็นจังหวะ เพราะรอลุ้นกับท่าทีของครูปาล์ม

"ตื่นสักพักละ เห็นเฟลมนอนหลับปุ๋ยเลยไม่กวน" ครูปาล์มตอบพร้อมอมยิ้ม 

เห้อ! ค่อยยังชั่วหน่อย แล้วต่อไปผมต้องทำตัวไงวะเนี่ย ทำตัวไม่ถูกเลย

"ไปอาบน้ำ ไปเฟลม จะได้ไปกินข้าว หิวแล้วอ่า" ครูปาล์มบอกผม พร้อมกับทำหน้าแบบเด็กที่อยากกินขนม แม่ง โคตรน่ารักเลยว่ะ กรูเอ๊ย

ผมตัดสินใจ เดินจะไปหยิบผ้าเช็ดตัว ซึ่งต้องเดินผ่านครูปาล์ม พอกำลังจะเดินผ่าน ผมก็หันไปหอมแก้มครูปาล์มหนึ่งที

"จุ๊บบ ครับผมมม ไปอาบน้ำละ" ผมเอ่ย พร้อมกับหัวเราะ

"อ๊ายย ทำไรน่ะ เดี๋ยวเหอะนะ นิสัยอ่ะ" ครูปาล์มทำตาโตพร้อมกับเอามือจับที่แก้มตัวเองไปด้วย

พออาบน้ำเสร็จ เราก็เดินไปเคาะประตูห้องครูจิ๊บกับพี่อาร์ม ทั้ง  2 คนแต่งตัวเสร็จพอดี เราทั้ง 4 คนเลยเดินลงไปทานข้าวเช้าด้วยกันในห้องอาหารของทางโรงแรม ในระหว่างที่กินข้าว ครูจิ๊บกับครูปาล์มก็ช่วยกันดูที่เที่ยวกันใหญ่ ส่วนผมกับพี่อาร์มก็นั่งคุยกันพร้อมกับมอง 2 สาวไปด้วย

"สรุป ได้ที่เที่ยวยังครับ สาวๆ" พี่อาร์มชะโงกหน้าไปถามครูจิ๊บ 

"ได้ล่ะๆ ใกล้ๆ แถวที่พักนี่ละ เป็นคาเฟ่ให้ถ่ายรูปที่เค้าชอบเช็คอินกันแหละ ที่หนึ่ง แล้วอีกที่ เราไปเล่นสวนน้ำกันนะ เครป่ะ" ครูจิ๊บหันมาถามเรา 2 คน พี่อาร์มหันมามองหน้าถามความเห็นผม

"ผมได้หมดละครับ เพราะตอนที่อยู่ที่แข่งขัน ผมส่งผ้าซักไปบ้างแล้ว ครูจิ๊บกับครูปาล์มด้วยนี่ครับ" ผมเอ่ยขึ้น

"ว่าไง ว่าตามกัน  แต่ตอนนี้กองทัพต้องเดินด้วยท้อง กินข้าวกันก่อนเหอะ นั่งกันตั้งนานละ" แล้วเราก็นั่งกินอาหารที่ตักมา

ผมก็คอยมองว่าครูปาล์มจะกินไรเพิ่มมั้ย แล้วก็เดินไปตักอาหารด้วยกันกับครูปาล์ม ซึ่ง พี่อาร์มก็เดินไปถืออาหารให้ครูจิ๊บ พอกินอาหารกันเรียบร้อย เราก็ขึ้นไปเก็บของที่จะเอาติดตัวไปด้วย แล้วลงมาเจอกัน ก่อนที่จะไปคาเฟ่ที่เราดูกันไว้ เราก็ขับรถชมวิวกันไปเรื่อยๆ สักพักก่อน เพราะอาหารเช้าที่กินไปยังพอมีในกระเพาะอยู่เลย สายๆ เราก็ถึงคาเฟ่จุดหมาย เป็นคาเฟ่ที่ธรรมชาติมาก ถึงทางเข้าจะลึกไปนิด แต่ก็คุ้มค่าที่มา บรรยากาศดีมาก มีส่วนของเรือนที่เป็นห้องกระจก โซนนั่งชิลล์ในสวนก็มี และทุกมุมมีต้นไม้ล้อมรอบทั้งไม้เลื้อยที่ทำให้บรรยากาศร่มรื่น ไม่ร้อนด้วย เราก็เข้าไปสั่งเครื่องดื่มคนละแก้ว แล้วเลือกออกมานั่งโซนสวนข้างนอก ที่ค่อนข้างเงียบหน่อย แล้วก็นั่งคุยกันไป แล้ว 2 สาวก็ดูไล่หาที่กินอาหารเย็น โดยที่ครูจิ๊บเสนอว่าอยากกินอาหารทะเลที่เป็นบุฟเฟต์ ซึ่งครูปาล์มก็เห็นด้วย แล้วก็ช่วยกันเลือกร้าน สนุกสนานกันใหญ่ สักพักเราก็ออกจากคาเฟ่และไปหาร้านอาหารในเมืองใกล้กับสวนน้ำที่จะไปเล่นในช่วงบ่าย แล้วครูปาล์มก็แนะนำว่า กินอาหารเที่ยงแล้ว หาที่เดินซื้อของก่อนดีกว่า เพราะไปเล่นสวนน้ำตอนนี้น่าจะยังร้อนมาก เพราะวันนี้มีแดดค่อนข้างแรง พอกินอาหารเที่ยงเรียบร้อย เราก็พากันไปเดินตลาดของฝากและตลาดประจำจังหวัดที่ใครๆมาก็ต้องไป ตลาดค่อนข้างกว้างและมีหลายโซน เราเลยตะลุยเดินกันในโซนเสื้อผ้า ของใช้ที่คิดว่าจะซื้อกลับไปฝากเพื่อนๆ ญาติๆ ส่วนโซนของฝากที่เป็นของกินเราตกลงกันว่าพรุ่งนี้ก่อนกลับเราค่อยแวะมาใหม่ พอถึงตลาด ครูปาล์มกับครูจิ๊บขาช้อปก็ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น เดินจูงมือกันไปเดินดูเสื้อผ้า ปล่อยผมกับพี่อาร์มที่ยังหาหมวกและแว่นตากันแดด แล้วก็เดินตามไปสมทบกับครูปาล์มและครูจิ๊บ พอเราเดินไปถึงก็เห็นสาวๆ กำลังเลือกเสื้อกันอยู่ เป็นเสื้อยืดใส่สบายๆ สไตล์เสื้อคู่ 

"อาร์มๆ เอาลายนี้มั้ย ดีป่ะ" ครูจิ๊บพอมองมาเห็นพี่อาร์มก็เรียกให้เข้าไปดูลายเสื้อที่เลือกไว้ ผมก็ยืนอยู่หน้าร้านรอ

"เฟลม มานี่เหอะ" ผมหันกลับไปก็เห็นครูปาล์มชะโงกหน้ามายิ้มตาหยี แล้วก็จูงมือผมเข้าไปในร้าน จังหวะที่เดินผ่านครูจิ๊บกับพี่อาร์ม 2 คนนั้นก็อมยิ้มเป็นนัยๆ แล้วมองหน้าผม ผมเลยทำหน้าไม่ถูก เลยรีบเดินตามครูปาล์มเข้าไป

"ชอบสีไรอ่ะ" ครูปาล์มถามผม "เอ่อ ปกติผมใส่สีเข้มๆครับ" ผมตอบครูปาล์มไป

"เออ เนอะ เห็นเสื้อผ้าที่ใส่มานี่ มีแต่โทนดำ เทา ทั้งนั้นเลย แล้วจะใส่มั้ยเนี่ย" พอครูปาล์มพูดจบก็ยกเสื้อยืดสีฟ้าสดใส มีตัวอักษรภาษาอังกฤษพิมพ์ลายว่า "Born to be" และก็มีตัวการ์ตูนผู้ชายหน้าตากวนๆ คิ้วเข้มๆ แล้วก็มองหน้าผมและกะพริบตาปริบๆ 

"เอิ่มๆๆ ครูปาล์มเลือกให้ผมหรอครับ แล้วมีของครูปาล์มมั้ยอ่า" ผมเสี่ยงถามไปแล้วก็รอคำตอบ

"มี นี่ไง" แล้วครูปาล์มก็ยกเสื้อยืดแต่เป็นสีชมพู มีตัวอักษรภาษาอังกฤษคำเดียวกัน แต่ตัวการ์ตูนเป็นเด็กผู้หญิงแก้มแดงๆ แล้วก็อมยิ้มมองหน้าผม

"ใส่ครับ ผมใส่ ครูปาล์มก็จะใส่ด้วยใช่มั้ยครับ"

"อืมม" แล้วครูปาล์มก็เดินเอาเสื้อไปจ่ายเงิน แล้วก็ยื่นถุงเสื้อมาให้ผม 1 ถุง ผมกำลังจะหยิบเงินยื่นให้ ครูปาล์มก็ปฏิเสธว่า ซื้อให้ ไม่ต้องจ่าย ผมเลยขอบคุณ แล้วก็ยื่นมือเอาถุงเสื้อครูปาล์มมาถือให้ด้วย แล้วเราก็เดินดูของกันไปอีกพักใหญ่ ครูจิ๊บกับพี่อาร์มได้ของเต็มมือไปหมด ส่วนครูปาล์มก็ได้ของไม่น้อยไปกว่า 2 คนนั้นเลย ส่วนผมก็ได้ของที่ระลึกไปฝากเพื่อน แล้วก็ได้กางเกงขาสั้นอีก 2 ตัว เสื้อเชิ้ตอีก 3 ตัว ซึ่งของทั้งหมด แน่นอนอยู่แล้วครับ ผมให้ครูปาล์มช่วยเลือก พอช้อปกันจนพอใจแล้ว เราก็ออกจากตลาดไปยังสวนน้ำ พอถึงก็จอดรถและไปซื้อบัตรเพื่อเข้าไปในสวนน้ำ แล้วก็แยกย้ายกันไปเปลี่ยนชุดว่ายน้ำ ผมกับพี่อาร์มเปลี่ยนเสร็จก่อน ออกมายืนรอครูจิ๊บกับครูปาล์ม สักพักครูจิ๊บกับครูปาล์มก็ออกมาด้วยชุดว่ายน้ำโดยทั้งคู่ใส่เป็นชุดว่ายน้ำแบบ ทูพีซแบบน่ารักใส่เล่นน้ำและเครื่องเล่นได้ ครูจิ๊บใส่ชุดว่ายน้ำสีโอรส ส่วนครูปาล์มใส่ชุดว่ายน้ำสีม่วงอ่อน ทั้งคู่เป็นคนผิวขาว แต่ครูจิ๊บรูปร่างจะค่อนข้างอวบตัวใหญ่กว่าครูปาล์ม ส่วนครูปาล์มหรอครับไม่ต้องให้บรรยายได้มั้ย เห้อออ คนอะไรใส่อะไรก็ดูดีไปหมด ผมนี่ถ้าจะบ้ามั้ยเนี่ย ขนาดไม่ได้ใส่เป็นบิกินี่ หน้าอกเธอยังล้นมาขนาดนั้น จนหนุ่มๆ แถวนั้นมองเหลียวหลังกันเลยทีเดียว แต่นางก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรเล้ยยย ผมเห็นแบบนั้นก็หวงนะ มองอะไรกันนักหนา ผมเลยถือวิสาสะเดินเข้าไปหาแล้วโอบเอวครูปาล์มแล้วชวนเดินไปต่อแถวเพื่อรอเล่นสไลเดอร์ ซึ่งครูจิ๊บกับพี่อาร์มเดินไปก่อนหน้าแล้ว 

"ครูปาล์มได้ทากันแดดมามั้ยครับ" ผมถามเพราะเห็นหน้าครูปาล์มแดงระเรื่อ

"เอออออ ลืมเลยอ่า" ครูปาล์มตอบมาหน้ามุ่ยระหว่างรอจะเล่นสไลเดอร์

"รอแปบนะครับ น่าจะทัน" ผมวิ่งไปที่สัมภาระที่เราวางกันไว้ แล้วกลับมาพร้อมสเปรย์กันแดด แล้วก็ฉีดสเปรย์ให้ครูปาล์มทั้งตัว

"Thank you นร้า" ครูปาล์มบอกพร้อมยิ้มกว้าง

เราเล่นน้ำกันอีกพักใหญ่จนเหนื่อย ก็ชวนกันไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วเราก็แวะเอาของไปเก็บที่โรงแรม 

"ใส่เสื้อที่ซื้อมากันเลยป่ะ" ครูปาล์มเอ่ยปากชวน

"ได้ครับ ใส่เลยๆ" ผมดี๊ด๊าตอบกลับไป เสร็จแล้วเราก็ออกไปเคาะห้องครูจิ๊บ พอเปิดประตูมาก็หัวเราะกันใหญ่เพราะครูจิ๊บกับพี่อาร์มก็ใส่เสื้อคู่เหมือนกัน แล้วเรา 4 คนก็ไปกินบุฟเฟต์อาหารทะเลกัน งานนี้บอกเลยว่าหิวมากกทุกคน

"ครูปาล์มจะตักไรบ้างครับ เดี๋ยวเฟลมถือให้" ผมเดินตามครูปาล์มเลือกอาหาร

"เอากุ้ง เฟลมกินป่ะ กั้งด้วยนะ แล้วก็เอาหอยนางรม นี่ๆ ปูผัดผงกะหรี่ นี่ๆ เฟลม หอยเชลล์ด้วย ถือไหวมั้ยน่ะ" ครูปาล์มชี้โน่นนี้ เยอะไปหมดสงสัยจะหิวมาก

"เดี๋ยวครูไปเอาแซลมอน กินมั้ยอ่ะ" ครูปาล์มถาม

"กินครับ ผมชอบมากเลยนะ ครูปาล์มก็ชอบหรอครับ" 

"ใช่ ชอบมากกก ปลาส้มเนี่ย" เสียงครูปาล์มตอบกลับมาแบบว่าบ่งบอกว่าชอบถึงที่สุด

พอตักของกินกันจนเต็มมือละ เราก็มานั่งกันที่โต๊ะ ระหว่างรอของย่าง เราก็กินของที่เค้าทำมาเรียบร้อยแล้วรองท้องกันไปก่อน ครูปาล์มกินแซลมอนที่ตักมา แปบเดียวหมดจาน แล้วก็หันมามองหน้าผม เพราะผมกินไปได้ประมาณ 2 ชิ้นเพราะมัวแต่ย่างกุ้งอยู่ ผมก็ส่ายหน้าบอกไม่เป็นไร ครูปาล์มก็เดินไปตักของกินกับครูจิ๊บอีกรอบ กลับมาพร้อมแซลมอนอีก 2 จานใหญ่ๆ 

" อ่ะ อ้าปาก" ครูปาล์มคีบแซลมอนมาจ่อที่ปากผม ผมก็มองซ้ายมองขวาแบบเกร็งๆ 

"กินเหอะน่า แหม่ ไม่มีใครว่าหรอก ชีวิตเรา" ครูจิ๊บหันมามองหน้าผมแล้วพูดพร้อมยิ้มกว้าง

ผมเลยอ้าปากกว้าง กินแซลมอนที่ครูปาล์มคอยคีบเข้าปาก สักพักกุ้งก็สุก ผมเลยแกะเปลือกกุ้งไว้ให้ ครูปาล์มก็ส่งกุ้งเข้าปากผมเป็นระยะๆ แล้วก็ตักโน่นนี่นั่นเข้าปากผมตลอดเวลา เพราะผมเป็นคนย่างอาหารกับพี่อาร์ม ส่วนพี่อาร์มก็เหมือนผมเลยครับ คอยอ้าปากกินอาหารที่ครูจิ๊บป้อนให้ เรากินไปคุยกันไปจนค่ำ แล้วครูจิ๊บก็ออกความเห็นว่า ไปหาที่นั่งชิลล์ๆ ดื่มอะไรเย็นๆ คุยกันมั้ย พอสักพักเราก็ออกจากร้านบุฟเฟต์ไปหาร้านนั่งสบายๆ มีดนตรีสดเล่น 

"ดื่มไร เจ้ เอาโซจูป่ะ" ครูจิ๊บถามครูปาล์ม

"เคร ได้ๆ" 

"น้องคะ เอาโซจูมาขวดนึงก่อน แล้วก็เบียร์ ทาวเวอร์นึง" ครูจิ๊บเรียกเด็กเสิร์ฟแล้วสั่งเครื่องดื่ม

เรานั่งฟังเพลงไป ดื่มเครื่องดื่มไป แล้วก็คุยกันไปจนเวลาผ่านไปนานอยู่

"เฟลม มาเที่่ยวหรอ" มีเสียงผู้หญิงคุ้นหูดังมาจากด้านข้าง ผมหันไปมองตามเสียง "มีน" ใช่ครับ เสียงที่คุ้นหู แฟนเก่าผมเอง จะเรียกว่า สดๆร้อนๆ ที่เลิกกันหรือยังไม่ได้เลิกแบบจริงจังดีล่ะ คือเหมือนห่างๆ กันไป เพราะเค้ามีสังคมของเค้า เค้าแก่กว่าผม 2 ปี พอทำงานแล้วก็มีสังคมของที่ทำงาน ผมก็มีสังคมของผม (แล้วก็เหมือนมันมีอะไรที่มันไม่ลงตัว)แล้วก็เหมือนตอนที่เค้ายังเรียนอยู่ เค้าก็เคยมีคุยกับคนอื่นบ้าง แต่ผมก็ไม่ได้ทะเลาะอะไรกันมากกมาย ถือว่าต่างคนต่างมีสิทธิ์เลือก จนถึงวันที่ผมจะมาฝึกสอน เราเลยคุยกันว่า แยกกันอยู่เถอะ ผมเลยออกมาอยู่คนเดียว แล้วมันก็ห่างๆ กันไป ความรู้สึกหรอครับ จะบอกยังไงดี ก็มีบ้างที่ยังคิดถึงเพราะมันก็ผูกพันอ่ะนะ ก็คบกันหลายปีอยู่ แต่ถ้าถามตอนนี้ ผม จะบอกยังไงดี ก็อยู่มาได้นะที่ไม่มีเค้า มันเหมือนกลับมาอยู่กับตัวเอง อยู่กับสังคมของตัวเอง เจอเพื่อนใหม่ๆ สังคมใหม่ๆที่ค่อยๆเรียนรู้ ไม่คิดเหมือนกันว่าจะมาเจอเค้าที่นี่

"ใช่ มาเที่ยว แล้วมีนล่ะ มากับใคร" ผมถามมีนกลับ

"เราก็มากับเพื่อนเหมือนกัน เฟลมเป็นไงบ้าง สบายดีมั้ย" มีนมองผมด้วยสายตาที่อ่านไม่ออก ในขณะที่คุยกับผม ตาของมีนก็มองเลยไปที่ครูปาล์มที่นั่งอยู่ข้างๆ ผม โดยที่เจ้าตัวก็มองไปที่เวทีและปากก็คุยกับครูจิ๊บไปด้วย

"เราขอคุยไรด้วยหน่อยได้มั้ยเฟลม" มีนยื่นหน้ามากระซิบผม ผมก็มองหน้ามีน แล้วก็นะ  ใจอ่อนครับ ผมนี่มันเป็นโรคใจอ่อนโดยเฉพาะกับเพื่อน แล้วนี่แฟนเก่านะครับ ผมหันไปมองครูปาล์มที่กำลังมองมาพอดี เพราะครูจิ๊บสะกิด พอผมหันไปมอง ครูปาล์มก็ยิ้มส่งมาให้

"ก็ได้ มีนมีไร" ผมตอบมีนไป

"ออกมาคุยข้างนอกได้มั้ย ตรงนี้เสียงมันดังน่ะ" ผมเดินตามมีนออกไปข้างหน้าร้าน ผมมองแผ่นหลังที่เคยคุ้น มีนยังคงเหมือนเดิมไว้ผมยาวประบ่า ทำสีผมสีชานม วันนี้มีนใส่เกาะอกสีดำกับกางเกงผ้าสีขาวขาสั้น และใส่รองเท้าส้นสูงสีขาว ที่ข้อมือด้านซ้าย มีนยังคงใส่กำไลข้อมือที่ผมซื้อให้อยู่ ซึ่งจะมีตัวอักษรภาษาอังกฤษตัว F ห้อยไว้ ส่วนผมหรอ ผมไม่ได้ใส่แล้วตั้งแต่วันที่เราแยกกัน พอเดินมาถึงหน้าร้าน มีนก็หันหน้ามาแล้วมองหน้าผม

"เรายังไม่มีใครนะเฟลม แล้วเฟลมล่ะ เรายังเป็นเหมือนเดิมทุกอย่างใช่มั้ย เรากลับมาคบกันเหมือนเดิมได้รึเปล่า เฟลม"