หน้าหลัก / โรแมนติก / รักลงเสาเข็ม / ตอนที่ 2 ออกค่ายอาสา

แชร์

ตอนที่ 2 ออกค่ายอาสา

ผู้เขียน: เจียหลุนซิง
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-03-26 00:37:00

เสียงพูดคุยจอแจของนักศึกษาดังระงมไปทั่วลานกว้างของมหาวิทยาลัย บรรดาสมาชิกชมรมค่ายอาสาต่างเตรียมตัวขึ้นรถเพื่อเดินทางไปสร้างโรงเรียนให้เด็ก ๆ บนดอย เหล่าดาวเดือนจากแทบทุกคณะก็เข้าร่วมกิจกรรมนี้ ทำให้บรรยากาศเต็มไปด้วยความคึกคัก

“ทุกคนเข้าแถวตามรายชื่อที่พี่แจ้งไว้นะคะ!”

เสียงสตาฟประกาศก้อง

รถทัวร์หกคันจอดเรียงรายริมถนน รอรับอาสาสมัครกว่า 150 คน และแน่นอน… พศวัต ศศิรา ปัทมา ดนัย กวี และชัญญา ได้ออกค่ายอาสาในครั้งนี้ และทั้งหมดได้ขึ้นไปอยู่ในรถคันเดียวกัน

“ขอนั่งด้วยคนนะคะพี่กวี”

เสียงหวานของชัญญาดังขึ้น ก่อนเจ้าตัวจะทรุดตัวลงนั่งทันทีโดยไม่รอคำตอบ

“ได้ครับ” กวีตอบยิ้ม ๆ

พศวัตมองภาพนั้นอยู่ห่าง ๆ แต่เลือกที่จะเงียบ แม้จะรู้สึกไม่ชอบใจที่น้องสาวของตนเข้าไปใกล้ชิดกับกวีมากเกินไป แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไร

ศศิรานั่งคู่กับปัทมา แถวเดียวกับพศวัตที่นั่งอยู่กับดนัยดูเหมือนว่าเธอจะไม่แม้แต่เหลือบตามามองเขาด้วยซ้ำ พศวัตจ้องเธออยู่ครู่หนึ่ง ก่อนพยักหน้าให้ดนัยเป็นสัญญาณ ดนัยรับรู้ทันที ก่อนหันไปดึงปัทมาให้ลุกขึ้นมา

“มานั่งกับพี่” ดนัยดึงแขนปัทมานั่งเบาะของเขาทันที

“ปล่อย! อย่ามายุ่งกับฉัน!” ปัทมาแหวเสียงแข็ง

“เงียบเถอะ อย่าสร้างเรื่องให้วุ่นวาย นี่ค่ายอาสานะ” ดนัยกดเสียงต่ำ ตัดบทอย่างแนบเนียน

พศวัตฉวยโอกาสนั้นนั่งแทนที่ปัทมาทันที ศศิราเห็นดังนั้นก็หันขวับ เตรียมจะต่อว่า แต่ยังไม่ทันได้อ้าปาก มือหนาของเขากลับปิดปากเธอไว้เสียก่อน

“อย่าทำเสียงดัง ฉันไม่ได้คิดจะทำอะไรเธอ”

เสียงทุ้มกระซิบเบา แต่หนักแน่น

“ฉันรู้นะว่าเธอชอบฉัน”

ศศิราไม่ตอบ แต่เธอกัดมือเขาเต็มแรงจนเลือดซึม พศวัตไม่ร้องออกมา ทว่าแววตาเขาสะท้อนความเจ็บปวดชัดเจน

“เป็นหมารึไง?” เขาขมวดคิ้ว มองเธออย่างไม่อยากเชื่อ

ศศิราส่งยิ้มเยาะ ก่อนเบ้ปากใส่

“ก็แค่ไม่ชอบให้คนกวนประสาท”

พศวัตใจสั่นไปวูบหนึ่ง น่าแปลกที่เวลาหญิงสาวตรงหน้าทำหน้าท้าทายแบบนี้ เธอกลับดูน่ารักสดใสอย่างไม่น่าเชื่อ แต่เขายังคงตีหน้านิ่ง

“ฉันแค่มานั่งตรงนี้เพราะเพื่อนฉันขอ เขาชอบเพื่อนเธอ ฉันเลยช่วยเปิดทางให้ อย่าเข้าใจผิด”

“ไม่เข้าใจผิดหรอก เพราะคุณไม่ได้ชอบฉัน และฉันเองก็ไม่ได้ชอบคุณ ต่างคนต่างอยู่ อย่ามายุ่งกับฉันอีก”

พูดจบ ศศิราก็สะบัดหน้าหนี มองออกไปนอกหน้าต่าง

พศวัตกำมือแน่น เจ็บใจไม่น้อยที่ถูกผู้หญิงคนนี้ปฏิเสธอย่างไม่ไยดี คนอย่างเขาไม่เคยโดนเมินแบบนี้มาก่อน มันช่างเสียหน้าเหลือเกิน!

หลังผ่านไปสองถึงสามชั่วโมง บรรยากาศภายในรถเงียบสงบ ผู้โดยสารส่วนใหญ่เริ่มหลับกันบ้างแล้ว ชัญญาซบเองก็หลับซบไหล่กวี ความสนิทสนมของทั้งสองดูเหมือนจะดำเนินไปในทิศทางที่ดี

ปัทมาเองก็หลับไปแล้ว แต่เธอไม่ได้พิงดนัยแม้แต่น้อย ร่างบางซบอยู่กับกระเป๋าแบรนด์เนมหรูที่สะท้อนตัวตนของคุณหนู

ส่วนศศิรา… เธอเอนศีรษะพิงกระจก หลับตาลงอย่างเหนื่อยล้า ทุกครั้งที่รถกระเทือน หัวของเธอก็โขกกับกระจกจนต้องสะดุ้งตื่น ก่อนจะค่อย ๆ หลับไปอีก

พศวัตที่นั่งข้าง ๆ ลอบมองอยู่เงียบ ๆ เมื่อเห็นเธอหลับไม่เป็นสุข เขาก็ยกมือขึ้นเล็กน้อย ตั้งใจจะประคองศีรษะของเธอไว้ แต่ยังไม่ทันได้แตะตัว ศศิราก็ลืมตาขึ้นมาก่อน

เธอเหลือบมองเขาแวบหนึ่ง ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น ก่อนจะปิดเปลือกตาลงอีกครั้ง พศวัตชะงักไป เขาไม่อยากเสียหน้าจึงรีบเบือนหน้าหนี

“อย่าหวังว่าจะได้ซบไหล่ฉัน ไม่มีทาง”

เสียงทุ้มเปรยขึ้นเรียบ ๆ แต่แฝงไว้ด้วยความเย้ยหยัน

ศศิราขมวดคิ้ว ก่อนพึมพำเบา ๆ

“หลงตัวเองเกินไปจริง ๆ”

เธอหลับตาลงตลอดทางอย่างไม่แคร์พศวัตจะเอื้อนเอ่ยคำใดใดทั้งสิ้น

เมื่อถึงค่ายอาสา เป็นหมู่บ้านเล็ก ๆ ในชนบท เหล่านักศึกษาต่างช่วยกันหยิบจับคนละไม้คนละมือ แบ่งหน้าที่กันอย่างขะมักเขม้น

ฝ่ายหญิงดูแลเรื่องอาหาร กวาดถูทำความสะอาด ส่วนฝ่ายชายช่วยกันขนปูน ก่ออิฐ ฉาบผนัง เชื่อมเหล็ก ทุกขั้นตอนมีเจ้าหน้าที่คอยดูแลความปลอดภัย

รสรินดาวคณะอักษรศาสตร์ นักศึกษาปี 4 ที่แอบมีใจให้พศวัตมานาน เธอเดินเข้ามาหาเขาพร้อมกับแก้วน้ำเย็นในมือ ดวงตาคู่งามของเธอจ้องเขาอย่างมีความหมาย

“น้ำค่ะ พศวัต”

พศวัตรับแก้วมาอย่างขอบคุณ แต่สายตาของเขากลับสะดุดเข้ากับร่างของศศิราที่กำลังเดินตรงมาทางนี้

เขาตัดสินใจทำสิ่งที่ใจตัวเองยังไม่แน่ใจ รับแก้วน้ำของรสรินไว้ ราวกับจะบอกให้คนที่เดินมาเห็นว่า เขาสนใจผู้หญิงคนนี้ ไม่ใช่เธอ!

ทว่า...ศศิราไม่แม้แต่จะชายตามอง เธอเดินเลยผ่านไปตรงไปหากวีแทน พร้อมส่งรอยยิ้มสดใสให้เขา

“พี่กวี น้ำค่ะ วันนี้อากาศร้อน เหนื่อยไหม?”

“ไม่เลย สบายมาก”

กวียิ้มรับ พลางรับแก้วน้ำจากเธอ

พศวัตกำแก้วในมือแน่นขึ้นเล็กน้อย ขณะที่รสรินเองก็มองกวีด้วยสายตาที่เปลี่ยนไป...

แต่ยังไม่ทันที่เขาจะคิดอะไรไปมากกว่านั้น เสียงใส ๆ ของชัญญาก็ดังขึ้นมาพร้อมกับผ้าเย็นที่ยื่นให้กวี

“พี่กวี ผ้าเย็นค่ะ เช็ดหน้าหน่อยนะ”

ศศิรายิ้มอย่างยินดี ก่อนจะถอยออกมาโดยไม่แสดงอาการหึงหวงแม้แต่น้อย ต่างจากสิ่งที่พศวัตคาดไว้โดยสิ้นเชิง

“ใจกว้างดีนะ ปล่อยให้ผู้หญิงอื่นเทคแคร์แฟนตัวเอง”

เขาพึมพำเบา ๆ

ศศิราได้ยิน แต่เธอเลือกจะไม่ตอบ ปล่อยให้เขาเข้าใจผิดไปอย่างนั้นแหละ...

ไม่ไกลจากตรงนั้น ปัทมาเดินเข้ามาพร้อมกับรอยยิ้มขี้เล่น

“คนทำอาหารมีเยอะแล้ว เราไปช่วยขนหินกันไหม ศศิรา?”

“ไปสิปัทมา ฉันก็เบื่อเดินแจกน้ำแล้ว เจอแต่ตาพศวัต”

ปัทมาหัวเราะเย้ยเพื่อนรักของเธอ

“เมื่อก่อนเธอชอบเขาไม่ใช่เหรอ? ทำไมตอนนี้”

“อย่าพูดถึงอดีตเลย แค่คิดก็ขนลุก”

ศศิราหัวเราะพลางยักไหล่ ทำเอาปัทมายิ่งขำหนักกว่าเดิม

พศวัตที่ได้ยินทุกคำพูดนั้นขมวดคิ้วแน่น...ทำไมกันนะ? คำพูดของเธอกลับทำให้เขารู้สึก หงุดหงิด อย่างบอกไม่ถูก...

ทั้งสองช่วยกันตักหินใส่กระบะขนไปยังจุดก่อสร้าง ไม่ต่างจากผู้หญิงคนอื่นๆ ในค่ายอาสา ที่ทุกคนทำได้ทุกอย่างโดยไม่แบ่งแยกหญิงชาย

ศศิราใช้จอบครูดหินใส่บุงกี้ แต่พลาดทำจอบกระแทกเท้าตัวเองจนเลือดไหล

“ศศิรา! เป็นยังไงบ้าง เจ็บมากไหม?”

ปัทมาถามเสียงสั่น หน้าซีดเผือดเมื่อเห็นเลือดเปรอะเต็มเท้าเพื่อน

“ไม่เป็นไร เดี๋ยวเช็ดเลือดออก ทำแผลหน่อยก็คงดีขึ้น”

ในจุดนั้นไม่มีใครอยู่ใกล้เลย นอกจากพศวัตที่เดินเข้ามาพร้อมดนัย

“มีอะไร?”

พศวัตถามพลางก้มมองเท้าเธอที่เต็มไปด้วยเลือด

“ไม่มีอะไร... ปัทมา พยุงฉันไปนั่งใต้ต้นไม้หน่อย”

“อย่าขยับ! เดี๋ยวทรายเข้าบาดแผล”

เสียงเข้มของพศวัตสั่งห้ามทันที

ด้านดนัยที่เห็นเลือดกลับหน้าซีดเผือดเหมือนจะเป็นลม ดีที่พศวัตคว้าตัวไว้ทัน

“ปัทมา ฝากดูดนัยด้วย”

พศวัตพูดพลางผลักดนัยไปหาปัทมา ก่อนจะเดินตรงเข้าหาศศิรา ก้มลงช้อนร่างเธอขึ้นอุ้มทันที

“ปล่อยฉัน! อย่ามายุ่งกับฉัน!”

ศศิราพยายามดิ้น

“คิดว่าฉันอยากอุ้มเธอรึไง? มาค่ายอาสาอย่าทำตัวเป็นภาระคนอื่น”

“ก็บอกให้ปล่อยไง! ฉันไม่ได้ขอร้องให้คุณช่วยสักหน่อย”

เขายกตัวเธอขึ้นสูงราวกับจะปล่อยกลางอากาศ

“ว้าย!”

ศศิราตกใจสุดขีด รีบกอดคอเขาไว้แน่น

พศวัตแค่นยิ้มมุมปากอย่างสะใจ

“ไหนว่าเก่งไง? แล้วจะกลัวอะไร?”

ศศิราเงยหน้าค้อนใส่เขา ก่อนที่เขาจะวางเธอลงบนเก้าอี้ใต้ต้นไม้

“ขะ… ขอบคุณค่ะ”

“อะไรนะ? พูดใหม่ซิ”

เขาแกล้งถาม…

“ก็บอกว่าขอบคุณไง!”

เธอเมินหน้าหนี

ในขณะที่ปัทมากับดนัยเดินเถียงกันกลับมา

“เป็นผู้ชายแต่กลัวเลือด ใจปลาซิวจริงๆ”

ปัทมาว่าเขา

“ฉันแค่ร้อน หน้ามืด! อย่ามากล่าวหากันมั่วๆ ยัยน้อง” ดนัยเถียงกลับทันที

ศศิราได้ยินถึงกับหัวเราะเบาๆ พศวัตที่มองเธออยู่ รู้สึกสะดุดตากับรอยยิ้มของเธอ เหงื่อไหลซึมบนแก้ม ปอยผมติดข้างแก้มทำให้เธอดูน่ารักอย่างประหลาด

แม้เธอจะไม่ใช่ดาวมหาลัย แต่ความสวยของเธอก็ไม่ได้ด้อยกว่าผู้หญิงคนอื่นเลย... แล้วนี่ขนาดใส่แว่นนะ ถ้าถอดออก ความสวยคงทวีคูณแน่ๆ

เขาเผลอนิ่งไปครู่หนึ่ง เหมือนตกอยู่ในภวังค์

“เดี๋ยวฉันไปตามพี่กวีมาทำแผลให้ดีกว่า”

ปัทมาพูด

“ไม่เป็นไรหรอก พี่เขายุ่ง เธอไปเอากล่องยามาก็พอ ฉันทำเอง แผลไม่ได้ลึกมาก”

“โอเค! รออยู่ตรงนี้นะ แล้วสองคนนั้นอย่ารังแกเพื่อนฉันล่ะ” ปัทมาสั่ง

“ฉันดูแลตัวเองได้ ไม่ต้องห่วง”

ศศิรายิ้มให้เพื่อน

พศวัตเห็นเลือดยังคงไหลไม่หยุด เขาหยิบผ้าเช็ดหน้ามากดห้ามเลือดให้ทันที

“เฮ้! ไม่ต้องยุ่ง”

เธอตกใจที่เขานั่งคุกเข่าลงกับพื้น มือใหญ่ของเขากดแผลเธอไว้

“เลิกดื้อซะที ทำให้เพราะกลัวว่าเธอจะเสียเลือดตาย เดี๋ยวจะหาว่าฉันใจดำ”

เธอเงียบไป มองเขาที่ตั้งใจห้ามเลือดให้... เวลานี้เขาดูหล่อมากกว่าเดิมซะอีก

พศวัตเงยขึ้นสบตาเธอพอดี ศศิราตกใจ รีบเบือนหน้าหนีทันที

เขายกคิ้ว

“ทำไม? หรือว่าคิดว่าฉันชอบเธอ?”

“เปล่าหรอกค่ะ แค่ขอบคุณที่ช่วย... เพื่อนมนุษย์ด้วยกัน”

“มาแล้วๆ!”

ปัทมาตะโกนพลางยื่นกล่องยาให้ แต่เธอไม่กล้าทำแผลให้เพื่อนตัวเอง

ศศิราพยายามเปิดน้ำยาล้างแผล แต่ทุลักทุเลไปหมด

“เอามานี่! ชักช้าจะติดเชื้อ”

พศวัตแย่งอุปกรณ์จากมือเธอ ปัทมากับดนัยมองทั้งคู่ด้วยสายตาเอะใจ

“ขอบคุณนะ”

“อย่างน้อยก็ยังมีคำขอบคุณ”

เขาพูดเบาๆ ก่อนจะอุ้มเธอขึ้นอีกครั้ง

“เฮ้! ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ! ถ้าคุณอุ้มฉันไปแบบนี้ พวกสาวๆ ของคุณต้องเข้าใจผิดแน่!”

“ทำไมล่ะ? มีแต่คนอยากเป็นข่าวกับฉัน”

“แต่ไม่ใช่ฉันแน่นอน”

เขาอุ้มเธอเดินลุยสายตาซุบซิบของทุกคน โดยไม่สนใจเลยแม้แต่น้อย

จนถึงห้องพยาบาล เขาวางเธอลงเบาๆ

“ขอบคุณอีกครั้งนะคะ”

“ไม่เป็นไร ถึงฉันไม่ช่วย ก็มีคนอื่นช่วยอยู่ดี”

เขาพูดก่อนจะหันหลังเดินออกไป ทิ้งท้ายว่า

“แล้วก็... อย่าทำตัวเป็นภาระของค่าย ทำงานที่ตัวเองไหวก็พอ อย่าเก่งเกินตัว”

ศศิรานั่งนิ่งอยู่ในห้องพยาบาล มองแผ่นหลังของเขาจนลับตา…

หัวใจเธอเต้นแรงแปลกๆ หรือว่าเธอจะกำลังรู้สึกบางอย่างกับเขา?

แต่ดูไปตอนนี้เขาก็น่าสนใจไม่ได้เลวร้ายอะไรนะ แต่นึกถึงวันที่เขาทำให้เธออับอายต่อหน้าผู้คนก็น่าเจ็บใจอยู่ไม่น้อยเช่นกัน

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทที่เกี่ยวข้อง

  • รักลงเสาเข็ม   ตอนที่ 3 ทำไมต้องห่วงเธอ

    “เป็นยังไงบ้าง ศศิรา? แผลลึกไหม?”กวีรีบรุดมาดูน้องสาวด้วยความเป็นห่วงทันทีที่รู้ว่าเธอบาดเจ็บ โดยมีรสรินติดตามเขามาด้วย“ไม่เป็นไรค่ะพี่ แต่ห้ามบอกแม่นะ เดี๋ยวแม่เป็นห่วง”“เธอนี่ก็เป็นแบบนี้ทุกที”กวีตำหนิน้องสาวด้วยน้ำเสียงอ่อนใจ“พี่กวีคะ ฉันปวดหัวมาก ขอยาหน่อยได้ไหมคะ?”รสริน หญิงสาวผู้ช่ำชองในเสน่ห์ เอ่ยขึ้นพลางส่งสายตาเว้าวอน“ครับ เดี๋ยวผมไปจัดยาให้”กวีตอบรับอย่างสุภาพ“ขอบคุณนะคะ”รสรินกล่าวพร้อมเอื้อมมือไปจับมือเขา แสดงออกอย่างชัดเจนว่าเธอสนใจกวีมากเพียงใดศศิรากับปัทมาเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด ต่างพากันส่ายหน้า“ผู้หญิงคนนี้น่ากลัวจริง ๆ”ปัทมากระซิบเบา ๆในขณะนั้นเอง ชัญญาเดินเข้ามาพร้อมขนมในมือ“พี่กวี นี่ค่ะ ขนม”“ขอบคุณนะครับ น้องชัญญา”กวียิ้มรับด้วยความจริงใจ เพราะในใจลึก ๆ แล้ว เขาเองก็ชอบผู้หญิงแบบชัญญาเช่นกัน เป็นการดีที่เข้าค่ายหกวันนี้จะศึกษาซึ่งกันวันที่ห้าของการเข้าค่ายอาสา ….เช้าวันนี้บรรยากาศบนดอยงดงามราวกับภาพวาด แสงแดดอ่อน ๆ ทาบทอลงบนยอดหญ้าที่ปกคลุมไปด้วยหมอกบาง ๆอากาศหนาวเย็นจนไออุ่นจากลมหายใจลอยเป็นควันจาง ๆ อาจารย์พานักศึกษาออกเดินสำรวจธรรมชาติ ชื่นชมควา

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-26
  • รักลงเสาเข็ม   ตอนที่ 4 แยกย้ายไปเติบโต

    หลายเดือนต่อมา...บรรยากาศวันรับปริญญาอบอวลไปด้วยความชื่นมื่นและเสียงแห่งความยินดี วันแห่งความสำเร็จการศึกษาของ พศวัต,ดนัย, กวี และรสรินวันนี้ทุกคณะเต็มไปด้วยผู้คน นักศึกษารุ่นน้องต่างถือดอกไม้ ลูกโป่ง และของขวัญมาแสดงความยินดีกับเหล่าบัณฑิตเสียงเพลงบรรเลงจากลำโพง เสียงหัวเราะและเสียงพูดคุยดังก้องไปทั่วบริเวณ บางมุมมีครอบครัวของบัณฑิตถ่ายรูปเก็บความทรงจำบางมุมมีกลุ่มเพื่อนช่วยกันจัดช่อดอกไม้และคล้องพวงมาลัยให้อย่างสนุกสนานศศิราและปัทมาเดินเข้ามาสมทบ ร่วมแสดงความยินดีกับกวี ว่าที่คุณหมอคนใหม่ ขณะที่ชัญญา น้องสาวของพศวัตก็เข้ามาหาเขาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ“ยินดีกับพี่กวีมากๆ เลยนะคะ ที่จะได้เป็นหมอสมใจสักที”ชัญญากล่าวพร้อมรอยยิ้มจริงใจกวีหันมายิ้มอบอุ่นให้เธอ ก่อนจะตอบกลับด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน“ขอบคุณนะครับชัญญา สำหรับกำลังใจที่ดีของพี่”ทุกคนต่างรับรู้ว่าชัญญาคบหากับกวี แต่ในมุมหนึ่ง รสรินที่ยืนยิ้มแสดงความยินดีอยู่กลับรู้สึกไม่ต่างจากการฝืนยิ้ม ภายในใจของเธอไม

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-27
  • รักลงเสาเข็ม   ตอนที่ 5 จุดเริ่มต้นของความแค้น

    บ้านพศวัต...“แม่ค่ะ วันนี้ไม่ต้องรอหนูนะคะ ทานข้าวได้เลยค่ะ หนูจะไปหาพี่กวีที่โรงพยาบาล”เสียงของชัญญาดังลอดมาทางโทรศัพท์“ไปทุกวันเลยนะ ยัยชัญญา”แม่พูดด้วยน้ำเสียงกึ่งบ่นกึ่งเป็นห่วง“กวี...นี่แฟนน้องใช่ไหมครับ คนที่คบกันมา 3 ปี”“ใช่ พามาบ้านแค่สองครั้งเอง เขาเป็นหมอ ไม่ค่อยมีเวลา”“เขานิสัยดีไหมครับ”“ก็ดูสุภาพนะ วัตเคยเจอเขาเหรอ?”“เรียนจบพร้อมกัน แต่ไม่คิดเลยว่าน้องจะยังคบกับเขาอยู่ เหมือนตอนนั้นผมไม่แน่ใจว่าเขามีแฟนชื่อศศิราหรือเปล่า”“วัตน่าจะเข้าใจผิดนะลูก ศศิรานั้นเขาเป็น” ไม่ทันที่แม่จะพูดจบ เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น พศวัตรับสายทันทีเขารับสายเสร็จก็หันมาพูดคุยกับแม่“เดี๋ยวผมไปบริษัทกับพ่อก่อน เย็นๆ จะกลับมาทานข้าวด้วยนะครับ”“จ้าลูก” แม่ตอบพร้อมรอยยิ้มโรงพยาบาล…ชัญญาเดินถือถุงอาหารเช้าและขนมที่ตั้งใจซื้อมาให้กวีเหมือนทุกวัน แต่ทันทีที่เธอเปิดประตูเข้าไป ภาพตรงหน้าทำให้เธอแทบหยุดหายใจรสริน...นั่งอยู่บนตักของก

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-27
  • รักลงเสาเข็ม   ตอนที่ 6 ชีวิตที่ถูกบีบคั้น

    หลังเรียนจบ ศศิราได้ส่งใบสมัครไปยังบริษัทมากมาย ทั้งเล็กและใหญ่ หวังเพียงได้งานมั่นคง แต่โลกความจริงมันไม่ง่ายขนาดนั้นโทรศัพท์เงียบสนิท ไม่มีบริษัทไหนเรียกสัมภาษณ์เธอเลยระหว่างรอเรียกสัมภาษณ์งาน สามเดือนมานี้เธอจำต้องกัดฟันทำงานพิเศษเพื่อแบ่งเบาภาระของพ่อแม่ เธอพยายามหาเงินเลี้ยงดูตัวเอง แต่โชคชะตายังไม่เข้าข้างเธอ เมื่อสองวันก่อนพ่อของเธอได้ประสบอุบัติเหตุ และต้องผ่าตัดด่วน เธอจึงจำเป็นต้องเร่งหาค่ารักษาพยาบาลถึงสองล้านบาท ซึ่งเป็นตัวเลขที่หนักอึ้งราวกับหินก้อนใหญ่ทับลงบนอกของเธอเธอเป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง… สองล้านมันมากเกินไปแต่เธอก็ต้องดิ้นรนเพราะไม่ว่าวิธีใดเธอก็ต้องพยายามหาเงินมาให้ได้ร้านเหล้า... บาร์... อะไรก็ตามที่ได้เงิน เธอทำหมด ไม่ว่ามันจะสกปรกแค่ไหนในสายตาคนอื่นเธอก็ไม่แคร์ ขอแค่พ่อของเธอได้ผ่าตัดก็พอแล้วบาร์ของดนัย... จุดเริ่มต้นของโชคชะตาเสียงเพลงดังสนั่น แสงไฟสีแดงสลัวทำให้บรรยากาศอบอวลไปด้วยกลิ่นแอลกอฮอล์และกลิ่นบุหรี่“วันนี้ฉันจะเลี้ยงฉลองการกลับมาของเราสองคน! เมาไม่เมาช่างมัน แต่ต้องเต็มที่! ใช่ไหมวะ พศวัต?”ดนัยตะโกนเสียงดัง ปลดกระดุมเสื้ออย่างคนเมาได้ที่พ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-28
  • รักลงเสาเข็ม   ตอนที่ 7 ใจจำยอม…

    คอนโดพศวัต...ทันทีที่ประตูห้องถูกเปิดออก พศวัตกระชากแขนศศิราอย่างแรง ก่อนจะผลักเธอเข้าไปด้านในโดยไม่สนใจเสียงร้องตกใจของเธอ ประตูปิดลงดัง“ปัง!”เขากักขังเธอไว้ในพื้นที่ของเขา บรรยากาศในห้องยังคงอึมครึมและร้อนระอุ ไม่ใช่อุณหภูมิจากเครื่องปรับอากาศ แต่เป็นความอัดอั้นและแรงอารมณ์ที่ล้นทะลักศศิรายังคงหอบหายใจถี่ เธอยืนเซถอยหลัง ดวงตาสั่นระริกด้วยความหวาดหวั่น ความรู้สึกกลัวแล่นไปทั่วร่างจนมือเย็นเฉียบ ขาของเธออ่อนแรงแทบยืนไม่ไหวพศวัตยืนอยู่ตรงหน้าเธอ แววตาแข็งกร้าวและเต็มไปด้วยแรงโกรธที่สะกดกลั้นไว้ ราวกับนักล่าที่กำลังจ้องเหยื่อที่ไร้ทางหนี ศศิราเม้มริมฝีปากแน่น พยายามสะกดกลั้นความหวาดกลัวที่จู่โจมเข้ามาไม่หยุด เธอรู้ว่าเขากำลังโกรธ โกรธมาก...แต่ทำไม?เธอรวบรวมความกล้า กลืนก้อนสะอื้นลงคอ แล้วเอ่ยขึ้นเสียงสั่น“ฉันไม่รู้ว่าคุณโกรธเกลียดฉันด้วยสาเหตุอะไร... แต่ขอร้อง...ช่วยเมตตาฉันหน่อยได้ไหมคะ?”เธอไม่ได้ร้องไห้ แต่ดวงตาของเธอสะท้อนความเจ็บปวดและวิงวอนอย่างสุดหัวใจพศวัตจ้องมองเธอด้วยสายตาเย็นเยียบ ไม่ตอบคำถามนั้นทันที เพราะในหัวของเขา มีเพียงเรื่องเดียวที่วนเวียนซ้ำไปมา... การแก้แค้น

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-28
  • รักลงเสาเข็ม   ตอนที่ 8 สู่ขอเป็นเมีย

    คอนโดของพศวัต…เช้านี้แสงแดดอ่อน ๆ สาดส่องลอดม่านหน้าต่างเข้ามาในห้องนอนขนาดใหญ่ บรรยากาศอบอวลไปด้วยความเงียบสงบ ศศิราเริ่มขยับตัว ตื่นขึ้นมาในอ้อมกอดอุ่นของพศวัตหัวใจเธอเต้นแรงเมื่อนึกถึงเรื่องเมื่อคืน เธอพยายามจะขยับออกจากอ้อมแขนเขา แต่กลับถูกวงแขนแข็งแรงรัดแน่นขึ้น“ทำไมเช้ามานี่ก็จะหนีกลับเลยเหรอ”เสียงทุ้มต่ำกระซิบอยู่ข้างหู“เปล่าสักหน่อย ฉันแค่อึดอัด” เธอขยับตัวอีกครั้ง“แต่คุณก็นอนกอดผมทั้งคืน ผมยังไม่เคยบ่น”เขายิ้มมุมปากเธอค้อนใส่เขาหนึ่งที ก่อนจะพยายามลุกขึ้นจากเตียง พศวัตยอมคลายอ้อมแขนแต่โดยดี“ไปอาบน้ำซะ เดี๋ยวออกไปทานข้าวด้วยกัน”เขาสั่งเสียงเข้ม“ชุดของคุณอยู่ในถุง ผมให้เลขาซื้อมาให้แล้ว”ศศิรามองเขาอย่างงุนงง ไม่คิดว่าเขาจะใส่ใจเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ แบบนี้“ขอบคุณค่ะ”เธอพูดเบา ๆ ก่อนจะคว้าผ้าห่มมาคลุมตัวแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป ทิ้งให้พศวัตนอนอยู่บนเตียงในสภาพที่แทบไม่เหลือเสื้อผ้าปกปิดกาย“นี่เธอ...”เขาเรียก...แต่เธอกลับหัวเราะสะใจแล้วปิดประตูห้องน้ำใส่หน้าเขาไปเมื่ออาบน้ำเสร็จ ศศิราออกมาพร้อมกับชุดเดรสสีขาวเปิดไหล่แต่จุดที่ทำให้เธอต้องชะงักคือตรงลำคอและเนินอกมีรอยแดง

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-28
  • รักลงเสาเข็ม   ตอนที่ 9 พ่อคนคลั่งรัก

    คอนโดพศวัต...เมื่อพศวัตรล่วงรู้ความจริง เขาก็ตระหนักได้ว่าเขาได้ทำผิดต่อศศิรามากเพียงใด นับจากนี้ไป เขาพร้อมจะชดเชยทุกอย่างให้เธอด้วยหัวใจ โดยปราศจากความแค้นอีกต่อไปไม่มีแล้วซาตานที่กระหายการล้างแค้น เหลือเพียงชายหนุ่มที่คลั่งรักเธอหมดใจเท่านั้น“คุณหิวไหม? เดี๋ยวผมทำอะไรให้ทานนะ คุณไปอาบน้ำก่อนเถอะ”เสียงของเขาอ่อนโยน แฝงไปด้วยความห่วงใยศศิรายิ้มบาง ๆ แม้จะงุนงงกับท่าทีที่เปลี่ยนไปของเขา แต่หัวใจก็อบอุ่นขึ้นอย่างประหลาด“ไปเถอะ ผมบอกแล้วไง... ต่อจากนี้ ผมจะดูแลคุณเอง” ดวงตาของเขามั่นคง ราวกับกำลังยืนยันคำพูดให้หนักแน่นขึ้นเธอไม่ได้ตอบอะไร เพียงพยักหน้ารับเบา ๆ ก่อนหมุนตัวเดินเข้าห้องน้ำ ทิ้งให้เขามองตามด้วยรอยยิ้มบาง ๆเขาลงมือเตรียมอาหารง่าย ๆ ด้วยความใส่ใจ ทุกขั้นตอนเต็มไปด้วยความพิถีพิถันเขาตีไข่ไก่ในชาม เติมน้ำปลาเล็กน้อยและตีให้เข้ากันจนเนื้อเนียน ก่อนค่อย ๆ หยอดเนื้อปูสดแน่น ๆ ลงไปอย่างระมัดระวัง กระทะร้อนฉ่าเมื่อเขาเทน้ำมันลงไปให้เดือดจัด ควันบาง ๆ ลอยขึ้นพร้อมเสียงไข่ที่กระทบกระทะดัง“ฉ่า!”กลิ่นหอมของไข่เจียวปูที่กำลังฟูกรอบค่อย ๆ อบอวลไปทั่วห้อง เขาใช้ตะหลิวพลิกอย่างชำ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-29
  • รักลงเสาเข็ม   ตอนที่ 10 จากเมียสู่เลขาส่วนตัว

    เสียงรองเท้าหนังคุณภาพดีสะท้อนกับพื้นกระเบื้องมันวาว ทุกสายตาจับจ้องไปยัง พศวัต รองประธานหนุ่มผู้เพียบพร้อมที่ก้าวเข้ามาในออฟฟิศ พร้อมกับ ศศิรา แฟนสาวของเขา ซึ่งรับตำแหน่งเป็นเลขาส่วนตัวเสียงซุบซิบแว่วมาจากพนักงานรอบข้าง“แฟนรองประธานสวยมาก...”พศวัตได้ยินดังนั้นก็ยิ้มออกมาอย่างพอใจ เขาเอื้อมมือโอบเอวศศิราอย่างเคยชินให้เดินเคียงข้างเขา แต่หญิงสาวกลับรีบแตะมือเขาเบา ๆ แล้วดันออกอย่างสุภาพ“คุณพศวัต คนเยอะนะคะ ทำแบบนี้ไม่งามหรอก”เธอกระซิบเสียงเบา แก้มขึ้นสีระเรื่อเมื่อสัมผัสได้ถึงสายตานับสิบที่จับจ้องมา“ไม่งามตรงไหน คุณเป็นแฟนผม ผมอวดได้เป็นธรรมดา” พศวัตตอบกลับด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ แววตาเจิดจ้าด้วยความภาคภูมิศศิราได้แต่ถอนหายใจเบา ๆ ก่อนจะเดินตามเขาเข้าไปยังห้องทำงานที่ถูกจัดเตรียมไว้บรรยากาศการประชุมช่วงบ่ายมาถึงอย่างรวดเร็ว ห้องประชุมหรูหราของบริษัทเต็มไปด้วยบุคคลสำคัญจากสามบริษัท ได้แก่ บริษัทพศวัต, บริษัทดนัย, และ บริษัทของปัทมา ทั้งหมดร่วมมือกันในโครงการก่อสร้างของรัฐครั้งใหญ่เสียงเปิดประตูดึงดูดสายตาทุกคน เมื่อ ศศิรา ก้าวเข้ามาและทรุดตัวนั่งข้างพศวัตดนัย จ้องมองเธออย่างไม่อ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-29

บทล่าสุด

  • รักลงเสาเข็ม   ตอนที่ 25 ความรักที่สวยงาม (จบ)

    หนึ่งเดือนผ่านไป...หลังจากเรื่องร้ายๆ ผ่านพ้นไป สิ่งดีๆ และความเป็นมงคลก็เข้ามาแทนที่ ครอบครัวของพศวัตได้ทำการสู่ขอศศิราอย่างเป็นทางการต่อหน้าพ่อแม่ของเธอ จนวันนี้เป็นพิธีแต่งงานของทั้งคู่พิธีแต่งงาน…ภายในห้องจัดเลี้ยงของโรงแรมหรู ทุกอย่างถูกจัดเตรียมไว้อย่างสมบูรณ์แบบสำหรับค่ำคืนแห่งความทรงจำ พิธีแต่งงานถูกโอบล้อมด้วยบรรยากาศอ่อนหวานและโรแมนติกผ้าม่านโปร่งบางสีขาวพลิ้วไหวไปตามแรงลมอ่อนๆ ที่พัดผ่าน แสงไฟสีทองนวลตาส่องกระทบผืนผ้า ราวกับต้องการเติมเต็มความอบอุ่นให้ค่ำคืนนี้พิเศษยิ่งขึ้นทั่วทั้งห้องอบอวลไปด้วยกลิ่นหอมละมุนของดอกไม้สีขาวที่ถูกประดับประดาไว้อย่างงดงาม ไม่ว่าจะเป็นช่อกุหลาบ ลิลลี่ และไฮเดรนเยียที่จัดเรียงไว้อย่างประณีตตามทางเดินทอดยาวสู่เวทีหลัก ที่ซึ่งเจ้าบ่าวและเจ้าสาวจะกล่าวคำสัตย์สาบานต่อกันและกันโต๊ะจัดเลี้ยงปูด้วยผ้าสีครีมนุ่มละมุน ประดับด้วยเชิงเทียนแก้วใสที่เปล่งประกายระยิบระยับยามต้องแสงไฟ ดอกกุหลาบขาววางเรียงอยู่ตามมุมโต๊ะ เสริมให้บรรยากาศดูหรูหราและอบอุ่นในคราวเดียวกันเสียงดนตรีคลาสสิกบรรเลงแผ่วเบา ผสานเข้ากับเสียงพูดคุยหัวเราะของแขกเหรื่อที่มาเป็นสักขีพยา

  • รักลงเสาเข็ม   ตอนที่ 24 คุณมีน้ำยาไหม?

    สองสัปดาห์หลังจากเหตุการณ์ทุกอย่างคลี่คลาย พศวัตสามารถออกจากโรงพยาบาลได้ ศศิราเดินมาประคองเขาขึ้นรถ ดนัยที่มารับเพื่อนสนิทพากลับไปส่งยังคอนโด"เห็นไหมคะ ฉันบอกแล้วว่าถ้าคุณพักผ่อนดี ๆ กินยาตรงเวลา แผลก็จะหายเร็วขึ้น"พศวัตหัวเราะเบา ๆ มองเธอด้วยสายตาเอ็นดู"ผมว่า คุณน่าจะเป็นหมอได้นะ"ศศิราเลิกคิ้ว "ทำไมค่ะ?""ก็คุณทั้งดูแล ทั้งบ่น ทั้งเคี่ยวเข็ญให้กินยาสารพัด..."พูดไปก็อดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือไปลูบหัวคู่หมั้นเบา ๆ"ก็ฉันห่วงคุณนี่นา" ศศิราทำตาออดอ้อน"ครับ ผมรับรู้ได้ครับ" พศวัตยิ้มอ่อนโยนให้เธอศศิราเปลี่ยนเรื่องถาม"เราจับคนทุจริตได้แล้ว ต่อจากนี้โครงการโรงพยาบาลของเราจะทำยังไงต่อคะ?""ถึงเรื่องนี้จะจบไปแล้ว แต่การทำงานของเรา... ยังมีอะไรให้ต้องระวังอีกเยอะ""แล้วคุณกลัวไหม?"พศวัตหันมาสบตาเธอ ก่อนจะยิ้มมุมปาก"ถ้ามีคุณอยู่ข้าง ๆ ผมไม่กลัวอะไรทั้งนั้น"ศศิราหัวเราะ"พูดแบบนี้ต้องให้รางวัลแล้ว!"ก่อนที่พศวัตจะทันพูดอะไร เธอก็โน้มตัวไปจูบเบา ๆ ที่แก้มของเขา ทำเอาชายหนุ่มถึงกับนิ่งไปชั่วครู่ดนัยที่ขับรถอยู่กระแอมเสียงดัง"เอ่อ... ขอเตือนว่านี่รถผมนะครับ กรุณาอย่าหวานเกินไป"เสียงหัวเร

  • รักลงเสาเข็ม   ตอนที่ 23 งานมีปัญหา

    เช้าวันจันทร์... บรรยากาศในออฟฟิศคึกคักเช่นทุกสัปดาห์ พนักงานทยอยเดินเข้ามาทำงานตามปกติ เสียงเครื่องแฟกซ์และโทรศัพท์ดังสลับกับเสียงพูดคุยของทีมงานที่กำลังประชุมเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นระหว่างการประชุม แจ้งข่าวด่วนจากไซต์งานว่า โครงสร้างบางส่วนของโรงจอดรถพังถล่ม อันเนื่องมาจากฝนตกหนักตลอดคืน“โครงสร้างส่วนไหนเสียหาย?”พศวัตถามเสียงเข้ม มือหนากำแฟ้มเอกสารแน่น“คานด้านข้างโรงจอดรถครับ พังลงมาทับเครื่องมือและเส้นทางเข้าออก” หัวหน้าช่างรายงานสีหน้าของพศวัตและดนัยเคร่งเครียดทันที“เราต้องไปดูหน้างานเดี๋ยวนี้”ก่อนที่พศวัตจะออกจากห้อง ศศิราจับแขนเขาไว้ สีหน้าของเธอแสดงถึงความกังวล“ระวังตัวด้วยนะคะ”เธอพูดเสียงเบาเขาชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะยิ้มบางๆ แล้วบีบมือเธอเบาๆ“ไม่ต้องห่วง ผมจัดการได้”ปัทมาที่อยู่ข้างดนัยก็เสริมขึ้น“คุณก็เช่นกันนะคะ คุณดนัย ไซต์งานที่เต็มไปด้วยอันตราย”“ครับๆ พวกผมจะระวังตัวอย่าห่วงเลย”เมื่อถึงสถานที่เกิดเหตุ ภาพที่เห็นทำให้พศวัตและดนัยต้องขมวดคิ้วแน่น โครงสร้างบางส่วนพังถล่มลงมา เหล็กเสริมเอียงผิดรูป เศษปูนแตกร้าวกระจัดกระจาย น้ำฝนเจิ่งนองไปทั่ว“เกิดจากแรงดินอ่อนตัวห

  • รักลงเสาเข็ม   ตอนที่ 22 ผมสอนคุณเอง

    บ้านศศิรา...บรรยากาศยามเช้าหลังฝนกระหน่ำเมื่อคืนยังคงชื้นแฉะ หยาดน้ำฝนเกาะบนใบไม้ เสียงนกร้องแว่วมาไกลๆ อากาศเย็นสบาย แต่ท้องฟ้ายังคงอึมครึมราวกับฝนจะตกลงมาอีกครั้งศศิราเดินออกจากบ้าน มานั่งที่โต๊ะหน้าบ้าน ซึ่งแม่ของเธอได้จัดเตรียมข้าวต้มร้อนๆ ไส้กรอกไข่ดาว และขนมปังปิ้ง ไว้ให้“น่าทานจังเลยค่ะแม่”“ทานเยอะๆ นะแม่ทำไว้ให้”สายพิณยิ้มบางๆ ก่อนจะหยิบตะกร้าเตรียมออกไป “วันนี้แม่มีนัดกับป้าศรี จะไปตลาดกัน”“ขอบคุณค่ะแม่”สายพิณมองศศิราแล้วพยักหน้าเบาๆ“เมื่อลูก ๆ คืนดีกันแล้ว แม่ก็หายห่วง”พูดจบก็เดินออกจากบ้านไป“คุณพศวัตเรียกคุณดนัยกับปัทมา มาทานมื้อเช้าได้แล้วค่ะ”“ป่านนี้เขาคงจัด...มื้อเช้าบนเตียงกันแล้วมัง?”“คุณนี่นะ...”พศวัตยิ้มเจ้าเล่ห์ โน้มตัวเข้าใกล้พลางกระซิบเสียงแผ่ว“คุณไม่ต้องเลยศศิรา... ไปทะเลผมก็อด เมื่อคืนกว่าจะเข้าใจกันได้ก็ดึก ทานข้าวเสร็จคุณก็หลับ คืนนี้ผมจะไม่พลาดแน่นอน คืนนี้ผมต้องเคลียร์กับคุณให้รู้เรื่อง”ศศิราตาเบิกกว้าง ใจเต้นระรัว“พูดอะไรของคุณเนี่ย...” แก้มเธอร้อนผ่าวขึ้นมาโดยไม่รู้ตัวปัทมาและดนัยเดินออกจากบ้าน มุ่งตรงไปยังโต๊ะอาหารหน้าบ้านที่จัดไว้เรียบร้

  • รักลงเสาเข็ม   ตอนที่ 21 ครั้งแรกแต่... (เร่าร้อน)

    บ้านสวนศศิริ...ดนัยกับปัทมาอยู่ในห้องนอนด้วยกันเพียงลำพัง เพราะอยากเปิดโอกาสให้ศศิราและพศวัตได้ปรับความเข้าใจกัน ก่อนหน้านี้เธอไม่คิดอะไร แต่เมื่อสถานการณ์พาไป การอยู่ใกล้กันนานขึ้นกลับทำให้หัวใจปัทมาเริ่มหวั่นไหว โดยเฉพาะเมื่อดนัยมองเธอไม่วางตาสายฝนกระหน่ำลงมาหนักขึ้น ด้านนอกมีเพียงเสียงน้ำฝนกระทบหลังคาและเสียงลมพัดผ่านต้นไม้ที่เขียวชอุ่ม บรรยากาศอบอ้าวกลับเต็มไปด้วยความตึงเครียดแบบแปลกๆ“นี่คุณดนัย... จะจ้องฉันอีกนานไหม”ปัทมาพูดขึ้นเบาๆ“ก็ผมบอกว่าผมชอบคุณ จ้องหน่อยไม่เห็นจะแปลก”“โรคจิต”ปัทมาพึมพำ แต่ใบหน้ากลับร้อนผ่าวเธอนั่งอยู่บนเตียง ขณะที่ดนัยนั่งเอกเขนกบนโซฟาตัวเล็กข้างเตียง ไม่ถึงครู่ร่างสูงก็ลุกพรวดขึ้นแล้วกระโดดลงบนที่นอนทันที“นี่คุณ! จะทำอะไร?! กลับไปนอนที่โซฟาเลยนะ”“ฝนตก อากาศเย็นจะตาย ขอนอนบนเตียงเถอะน่า”“งั้นฉันจะไปนอนโซฟาเอง”ปัทมารีบลุกขึ้น แต่ดนัยจับข้อมือเธอไว้“คุณรังเกียจผมหรือไง แค่นอนเตียงเดียวกันเอง”ปัทมาชะงักไปเล็กน้อย“มันไม่ใช่อย่างนั้น... เราไม่ได้เป็นอะไรกัน มันไม่เหมาะสม”ดนัยยิ้มมุมปาก ก่อนพูดขึ้นเสียงนุ่ม“งั้นก็เป็นสิ...”“อะไร?”“เป็นแฟนผมไง”

  • รักลงเสาเข็ม   ตอนที่ 22 ผมสอนคุณเอง

    บ้านศศิรา...บรรยากาศยามเช้าหลังฝนกระหน่ำเมื่อคืนยังคงชื้นแฉะ หยาดน้ำฝนเกาะบนใบไม้ เสียงนกร้องแว่วมาไกลๆ อากาศเย็นสบาย แต่ท้องฟ้ายังคงอึมครึมราวกับฝนจะตกลงมาอีกครั้งศศิราเดินออกจากบ้าน มานั่งที่โต๊ะหน้าบ้าน ซึ่งแม่ของเธอได้จัดเตรียมข้าวต้มร้อนๆ ไส้กรอกไข่ดาว และขนมปังปิ้ง ไว้ให้“น่าทานจังเลยค่ะแม่”“ทานเยอะๆ นะแม่ทำไว้ให้”สายพิณยิ้มบางๆ ก่อนจะหยิบตะกร้าเตรียมออกไป “วันนี้แม่มีนัดกับป้าศรี จะไปตลาดกัน”“ขอบคุณค่ะแม่”สายพิณมองศศิราแล้วพยักหน้าเบาๆ“เมื่อลูก ๆ คืนดีกันแล้ว แม่ก็หายห่วง”พูดจบก็เดินออกจากบ้านไป“คุณพศวัตเรียกคุณดนัยกับปัทมา มาทานมื้อเช้าได้แล้วค่ะ”“ป่านนี้เขาคงจัด...มื้อเช้าบนเตียงกันแล้วมัง?”“คุณนี่นะ...”พศวัตยิ้มเจ้าเล่ห์ โน้มตัวเข้าใกล้พลางกระซิบเสียงแผ่ว“คุณไม่ต้องเลยศศิรา... ไปทะเลผมก็อด เมื่อคืนกว่าจะเข้าใจกันได้ก็ดึก ทานข้าวเสร็จคุณก็หลับ คืนนี้ผมจะไม่พลาดแน่นอน คืนนี้ผมต้องเคลียร์กับคุณให้รู้เรื่อง”ศศิราตาเบิกกว้าง ใจเต้นระรัว“พูดอะไรของคุณเนี่ย...” แก้มเธอร้อนผ่าวขึ้นมาโดยไม่รู้ตัวปัทมาและดนัยเดินออกจากบ้าน มุ่งตรงไปยังโต๊ะอาหารหน้าบ้านที่จัดไว้เรียบร้

  • รักลงเสาเข็ม   ตอนที่ 21 ครั้งแรกแต่... (เร่าร้อน)

    บ้านสวนศศิริ...ดนัยกับปัทมาอยู่ในห้องนอนด้วยกันเพียงลำพัง เพราะอยากเปิดโอกาสให้ศศิราและพศวัตได้ปรับความเข้าใจกัน ก่อนหน้านี้เธอไม่คิดอะไร แต่เมื่อสถานการณ์พาไป การอยู่ใกล้กันนานขึ้นกลับทำให้หัวใจปัทมาเริ่มหวั่นไหว โดยเฉพาะเมื่อดนัยมองเธอไม่วางตาสายฝนกระหน่ำลงมาหนักขึ้น ด้านนอกมีเพียงเสียงน้ำฝนกระทบหลังคาและเสียงลมพัดผ่านต้นไม้ที่เขียวชอุ่ม บรรยากาศอบอ้าวกลับเต็มไปด้วยความตึงเครียดแบบแปลกๆ“นี่คุณดนัย... จะจ้องฉันอีกนานไหม”ปัทมาพูดขึ้นเบาๆ“ก็ผมบอกว่าผมชอบคุณ จ้องหน่อยไม่เห็นจะแปลก”“โรคจิต”ปัทมาพึมพำ แต่ใบหน้ากลับร้อนผ่าวเธอนั่งอยู่บนเตียง ขณะที่ดนัยนั่งเอกเขนกบนโซฟาตัวเล็กข้างเตียง ไม่ถึงครู่ร่างสูงก็ลุกพรวดขึ้นแล้วกระโดดลงบนที่นอนทันที“นี่คุณ! จะทำอะไร?! กลับไปนอนที่โซฟาเลยนะ”“ฝนตก อากาศเย็นจะตาย ขอนอนบนเตียงเถอะน่า”“งั้นฉันจะไปนอนโซฟาเอง”ปัทมารีบลุกขึ้น แต่ดนัยจับข้อมือเธอไว้“คุณรังเกียจผมหรือไง แค่นอนเตียงเดียวกันเอง”ปัทมาชะงักไปเล็กน้อย“มันไม่ใช่อย่างนั้น... เราไม่ได้เป็นอะไรกัน มันไม่เหมาะสม”ดนัยยิ้มมุมปาก ก่อนพูดขึ้นเสียงนุ่ม“งั้นก็เป็นสิ...”“อะไร?”“เป็นแฟนผมไง”

  • รักลงเสาเข็ม   ตอนที่ 20 ผมหวงของผม

    เวลา 20.00 น. ทุกคนทานข้าวเสร็จแล้ว แต่พศวัตยังคงนั่งรอศศิราอยู่ในศาลาหน้าบ้าน ความเงียบงันของค่ำคืนนี้ทำให้เขายิ่งรู้สึกอึดอัดในอก หวังว่าเธอจะมาคุยกับเขาสักประโยค แต่เปล่าเลย...เธอไม่แม้แต่จะชายตามอง“เดี๋ยวคืนนี้ศศิราพาเพื่อนไปนอนบ้านสวนนะลูก”“ค่ะแม่หนูมานอนที่บ้านนะ”“เพื่อนมาหาทิ้งเพื่อนนอนตามลำพังน่าเกลียดนะลูก”เธอรู้ดีว่าถ้าไปนอนบ้านสวน พศวัตต้องหาทางเข้าหาเธอแน่นอนบ้านสวน...บ้านสวนของศศิรามีเพียงสองห้องนอน เธอนอนกับปัทมา ส่วนพศวัตต้องนอนกับดนัย แต่ด้วยสถานการณ์ที่ตึงเครียด ปัทมาและดนัยจึงตัดสินใจช่วยให้ทั้งสองมีโอกาสได้เคลียร์กัน“ที่รักครับ คืนนี้ผมนอนกับคุณได้ไหม?”ดนัยหันไปพูดกับปัทมาพร้อมกับส่งสายตารู้กัน“ได้ค่ะ งั้นคืนนี้เรานอนด้วยกันนะ ฉันหนาว อยากนอนกอดคุณ”ศศิราขมวดคิ้วมองเพื่อนอย่างงุนงง“เดี๋ยวนะ ปัทมาไปคบกับคุณดนัยตอนไหน?”"เราตกลงกันตั้งแต่ตอนเที่ยวทะเลแล้ว แค่ยังไม่มีโอกาสบอกเธอ"ปัทมายิ้มเจื่อนๆ แต่แววตาส่อประกายขี้เล่นดนัยฉวยโอกาสหันไปแกล้งพศวัตทันที“พศวัต คืนนี้นายก็นอนกับแฟนตัวเองสิ เพราะฉันจะนอนกับแฟนฉันเหมือนกัน”“งั้นปัทมานอนกับคุณดนัยเถอะ เดี๋ยวฉัน

  • รักลงเสาเข็ม   ตอนที่ 19 จบแบบนี้ก็ดีแล้ว

    พศวัตโทรหากวีด้วยน้ำเสียงร้อนรน รีบเล่าทุกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้กวีฟังจนหมดสิ้น กวีรับฟังด้วยสีหน้าครุ่นคิด ก่อนตัดสินใจเด็ดขาด“เดี๋ยวผมจะไปรับชัญญา แล้วเราจะออกเดินทางไปด้วยกัน” กวีกล่าวไม่มีการรอช้า ดนัยและปัทมาพร้อมแล้ว ทั้งสี่คนมุ่งหน้าสู่จังหวัดกาญจนบุรีทันที ทันทีบ้านศศิรา...ลมอ่อน ๆ พัดผ่านเรือนไม้ยกพื้นสูง เสียงไก่ขันแว่วมาแต่ไกล กลิ่นหอมของดอกไม้จากสวนหน้าบ้านลอยมาตามลม แสงแดดยามเช้าส่องกระทบหลังคากระเบื้องเก่า ทำให้บรรยากาศบ้านสวนดูอบอุ่นและเงียบสงบเสียงแม่ดังขึ้นทันทีที่ศศิราก้าวเข้าบ้าน“ทำไมเมื่อคืนกลับมาดึกนักลูก? มีเรื่องอะไรหรือเปล่า? หรือว่า... ทะเลาะกับพศวัต?”แววตาของแม่เต็มไปด้วยความห่วงใย แต่ศศิราสูดลมหายใจลึก ตัดสินใจแน่วแน่"หนูตัดสินใจแล้วค่ะแม่... หนูจะเลิกกับเขา"แม่ชะงักไปเล็กน้อย ก่อนเอ่ยถามเสียงแผ่ว "เกิดอะไรขึ้น?"“จริง ๆ แล้วเขามีคู่หมายอยู่แล้ว ครอบครัวเขาทำสัญญากันตั้งแต่รุ่นพ่อแม่"“อะไรนะ?! แล้วทำไมเขาถึงมาคบกับลูกล่ะ?” แม่อุทาน สีหน้าเต็มไปด้วยความตกใจศศิรายิ้มบาง ๆ แต่เป็นรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด“เขามีเหตุผลของเขา แต่ช่างเถอะค่ะ... ห

สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status