ชู้หรือแค่คู่นอน

ณ บ้านวิสิฐกุล

ในห้องนอนที่กำลังกลายเป็นไฟ โดยเจ้าของห้องพาร่างที่กำลังมึนเมาด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ ล้มตัวลงนอนบนเตียงนุ่มโดยมีร่างนุ่มนิ่มล้มทาบทับลงมา

“เบาๆ สิคร้า...” เสียงนุ่มลากยานเอ่ยปราม เมื่อมือเจ้าของห้องขย้ำบั้นท้ายลูบไล้ฝ่ามือสอดแทรกเข้าด้านในเสื้อรัดรูปตัวบางอย่างกระหายสัมผัสเนื้อแท้

“อื้อ...” เสียงคล้ายรำคาญดังลอดออกมาจากริมฝีปากหนา เมื่อมืออีกฝ่ายจับมือซุกซนของเขาไว้

เสียงหวานกระเส่าเอ่ยบอก ก่อนจะก้มลงไป ใช้ริมฝีปากปรนเปรอให้อย่างรู้หน้าที่

“อืม...” เสียงทุ้มดังพอใจ แล้วปลุกปลอบตอบรับกันอย่างดูดดื่มเหมือนของคุ้นเคยที่ห่างหายกันมานานแรมปี

“อื้อ อย่ารีบสิคะ” เสียงหวานของสาวสวยร่างสมส่วนร้องห้าม

เมื่อมือหนาพยายามดึงรั้งเสื้อผ้าบางๆ ของเธอออกอย่างรวดเร็ว จนกลัวว่ามันจะฉีกขาดติดมือเขาไปเสียก่อน

“ผมจะไม่ไหวแล้วนะ” เสียงแหบพร่าเอ่ยบอก

ทั้งที่เปลือกตาเกือบปรือมองไม่ไหว แต่ความต้องการของคนหนุ่มกำลังลุกโชนอย่างหนัก เขาทนรอตั้งแต่อยู่ในรถและตอนนี้เมื่อถึงที่หมายเขาไม่อยากรอช้าอีกต่อ

“อือ รอก่อน เดี๋ยวจัดให้นะคะ” เธอกระซิบข้างติ่งหูขาวสะอาด ก่อนจะกัดเบาๆ อย่างหยอกเอิน

พายุสะดุ้งขนชี้ชัน เมื่อหญิงสาวปลุกเร้าสัมผัสอย่างมีชั้นเชิงสนองกลับมาจริงๆ

“อืมส์...” พายุครางกระเส่า

เจ้าของเรือนกายงามรีบผละห่างเพื่อจัดการถอดเสื้อผ้าของตัวเองแล้วจัดการเสื้อผ้าของคนที่นอนรอ จนเหลือแต่กายเปล่าเปลือยทั้งคู่ เรือนกายขาวลออตาของเธอทำให้แก่นกายของชายหนุ่มพองโตชูคอรอการมาเยือนในทันที ขวัญข้าวกระหยิ่มดีใจ เขาต้องการเธอเสมอ...ขวัญข้าวคิดอย่างย่ามใจ

ร่างสมส่วนขยับชิดกายหนา โดยสายตาพร่าพราวจ้องมองสิ่งชูชัน ก่อนจะค่อยๆ ใช้มือเรียวลูบไล้เจ้าส่วนที่เด่นอย่างเบามือ แล้วค่อยๆ เพิ่มแรงลูบไล้ไปตามอารมณ์ที่ลุกโชนไม่ต่างกันกับคนใต้ร่าง หญิงสาวขึ้นคร่อมร่างหนาเอาไว้ก่อนจะค่อยๆ ก้มลงทาบทับเนื้อแนบเนื้อ ขวัญข้าวปล่อยให้ส่วนกลางเสียดสีทักทายกันอยู่ตรงกลางลำตัวของอีกฝ่าย

ความกระสันเสียวจนพายุต้องห่อปากสูดลมหายใจเข้าออกตอบรับความรัญจวนที่ดึงรั้งให้เข้าหาไฟราคะที่พร้อมกระพืออย่างต่อเนื่อง โดยมือหนากอบกุมสองเต้ากลมขยำฟ้อนเฟ้นพร้อมผงกศีรษะดูดดึงปลายเม็ดทับทิม และค่อยๆ เลื่อนต่ำฝากรอยจ้ำลงบนฐานเต้ากลมกลึง ก่อนจะสลับฝ่ามือเรียวหนาแปรเปลี่ยนเป็นลากผ่านผิวเนื้อเนียนไปทั่วร่างบางกดขยำหนั่นเนื้อที่เต็มตึงอย่างกระหาย

ลมหายใจของพายุขาดห้วงจนต้องขยับให้อยู่ในท่าที่ตัวเองถนัด เมื่อทุกอย่างเข้าที่ นิ้วเรียวหนาซุกซนจนเจอรอยแยกที่เขาจะเข้าไปลิ้มลอง จัดการพลิกร่างบางให้นอนราบลงบนเตียง ยันกายใหญ่โตออกห่างอยู่ในท่านั่ง สายตาคมเข้มปรือตามองคนใต้ร่างสลับกับมองกลีบกุหลาบกลางลำตัว ก่อนจะค่อยๆ แทรกซอนนิ้วไปตามรอยแยกที่เปียกชื้นพร้อมรัก ไม่ต่างจากสิ่งที่ชูชันอวดศักดา ปลายยอดยามนี้มีน้ำขาวใสบ่งบอกความต้องการว่าอยู่ในระดับไหนได้เป็นอย่างดี

นิ้วแข็งแรงยังคงทำหน้าที่ปลุกเร้า จนเจ้าของช่องทางสีหวานบิดกายเร่าด้วยความกระสันอยากเกินบรรยาย

“อ่าส์ ซี๊ด...” เจ้าของเสียงหวานครางระงม

นิ้วนั้นยังขยับทำหน้าที่อย่างแข็งขัน จุ่มจมหายเข้าไปในช่องเล็กบอบบางขยับเข้าออกเนิบช้าซ้ำๆ สลับกับเร่งจังหวะ

เจ้าของกายสาวได้แต่ส่งเสียงครางสีหน้าบิดเบี้ยวด้วยความทรมาน หากเป็นการทรมานที่แสนหวาน

“อ่า...เร่งอีก” เสียงหวานกระเส่าร้องขอ พร้อมกับศีรษะยกขึ้น ตาปรือปรอยมองคนตัวโต หากแต่ความอ่อนแรงสมองพร่าเลือน ศีรษะที่ผงกขึ้นได้ไม่กี่วินาทีก็ร่วงลงยังที่เดิม

ในขณะที่มือเรียวขยำผ้าปูที่นอนจนเกิดรอยยับย่น เสมือนเป็นตัวช่วยผ่อนคลายความเสียวซ่านที่ส่งผ่านเข้ามาให้คลายจางไป

อกอวบอิ่มสล้างถูกเคล้นคลึงกุมขยำ ก่อนจะกดบีบปลายถันด้วยสองนิ้วเบาๆ อย่างหยอกเอิน

“ซี๊ด พายุ อ๊ายยย อึก...”

ความเสียวซ่านปนทรมานจนไม่อาจเก็บเสียงไว้ได้ เมื่อบัวเม็ดงามถูกกระตุ้นจนแข็งชันเป็นตุ่มไต ก่อนเจ้าของฝ่ามือจะส่งเข้าอุ้งปากหนาร้อนชื้นของตัวเอง แล้วดูดกลืนเต็มอุ้งปาก ลิ้นร้อนๆ ดุนดัน

“อืม...” เสียงทุ้มแผ่วเล็ดลอดออกมา นัยน์ตาพร่าพราว มองสาวใต้ร่างด้วยไฟระคะที่กำลังโหมเข้ามา เหมือนคลื่นลมที่ต้องการเข้าหาฝั่ง

สายตาคมเข้มจับจ้อง ช่องทางคับแคบที่เปียกชุ่ม ก่อนจะผลักดันแก่นกายที่ชูชันแทนนิ้ว หายเข้าไปทีเดียวจนมิด

“อ่าส์...”

“อึก