บทที่ 3 'เป็นเมียฉันเถอะ'

Chapter 3

'เป็นเมียฉันเถอะ'

.

.

มัทนาเดินถือตะกร้าเสื้อผ้าออกมายังด้านหลังบ้าน เธอเดินไปตามทางที่ทิพย์บอกเพื่อไปยังบ่อน้ำที่อยู่ในบริเวณเขตบ้านของพรรณภูมิเพื่อซักผ้า เมื่อเดินมาสักพักก็มาถึงที่ริมบ่อมีท่าน้ำและกะละมังคว่ำไว้อยู่แล้ว หญิงสาวหยิบเอาเก้าอี้ไม้มานั่งแล้วตักน้ำใส่กะละมังเพื่อลงมือซักผ้าจะได้ไปทำงานอื่นต่อ

โดยไม่รู้เลยว่าทุกการกระทำของเธอมีกันต์กำลังแอบมองอยู่ เขาตามเธอไปทุกที่ ไม่ว่าจะทำอะไรก็คอยเฝ้ามองเงียบ ๆ ดวงตาคู่คมจับจ้องไปยังผิวกายขาวเนียน เนื้ออ่อน ๆ ของมัทนาก็ทำเอาความกระหายในตัวของเขาพลุ่งพล่านจนแววตาสีดำทมิฬแปรเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำ ลิ้นสากตวัดเลียริมฝีปากของตนด้วยความอยากลิ้มลองในรสชาติของสาวพรหมจรรย์

"อย่าไปยุ่งกับเธอ" เสียงของเสกดังขึ้นที่ด้านหลังจนกันต์ต้องหันกลับไปมองพ่อ

"ทำไม?" เขาถามคนเป็นพ่อกลับด้วยน้ำเสียงหวน ๆ

"เพราะฉันเบื่อหน่ายที่จะต้องคอยหาคนมาทำงานใหม่แล้วไง คนเข้ามาตลอดแต่ไม่เคยมีออกไปจนชาวบ้านเขาสงสัยไปทั่วแล้ว"

"แต่ผมอยากได้เธอ" เขาบอกความต้องการกับพ่อไปตรง ๆ

"แกจะอยากได้ทุกคนไม่ได้หรอกนะ"

"แต่คนนี้มันพิเศษกว่าคนอื่น"

"แกหมายความว่ายังไง?"

"ผมอยากได้เธอมาเป็นเมีย"

"จะบ้าเหรอไง เธอเป็นคนใช้นะ แกเลิกคิดไปเลย" เสกพูดด้วยท่าทางไม่พอใจก่อนจะหันตัวเดินออกไป

แต่กันต์ก็ไม่ได้สนใจคำพูดของพ่อเขา พ่อคงอยากให้แต่งงานกับพวกเดียวกันจะได้ไม่มีปัญหา แต่เรื่องหัวใจใครมันจะห้ามกันได้ เขารู้สึกตกหลุมรักมัทนาตั้งแต่แรกเห็น รู้สึกเหมือนผูกพันกันมานานแสนนานและคิดว่านี่อาจจะเป็นสัญญาณของคู่แท้

เวลาผ่านไปพักใหญ่มัทนาก็ซักเสร็จเธอเตรียมจะเอาผ้าไปตากที่ราวข้างบ้านแต่พอหันกลับมาก็ต้องตกใจจนสะดุ้งเมื่อเห็นว่ากันต์ยืนอยู่ข้างหลังเธอ เอาอีกแล้วเขามาแบบเงียบ ๆ ไม่ให้สุ้มให้เสียงอีกแล้ว เป็นคนบ้าบอประเภทไหนกันนะคะ

"ทำไมชอบมาเงียบ ๆ จังคะ?"

"เพราะฉันไม่ชอบเสียงดังไง" เขาตอบด้วยรอยยิ้มยียวน

หญิงสาวเลือกจะไม่ตอบอะไรแล้วก้มหน้าลงไปหยิบเสื้อผ้าใส่ตะกร้าแต่พอจะเดินออกเขาก็มาขวางทางเธอเอาไว้ แถมยังทำท่าทางไม่น่าไว้วางใจอีกต่างหาก สายตาที่จ้องมองมามันดูเจ้าเล่ห์อย่างบอกไม่ถูก

"เธอสวยจัง" เขาเอ่ยชมจนเธอหน้าแดงก่ำร่างกายร้อนวูบวาบขึ้นมา

"ขอบคุณนะคะ" เธอก้มหน้าหลบสายตาของเขาอย่างเหนียมอาย

"จะเอาผ้าไปตากเหรอ?"

"ค่ะ"

"งั้นฉันช่วยถือนะ" เขาแย่งตะกร้าผ้าไปจากมือของเธอ

"อย่าเลยค่ะ เอาคืนมานะคะ มันหน้าที่ฉัน" มัทนาที่กลัวว่าคุณเสกจะดุเอาที่ไปใช้ลูกชายเขาแบบนี้เพราะมันหน้าที่คนใช้แบบเธอก็รีบเข้าไปแย่งคืน

"อ๊ะ!" แต่เขากลับคว้าเอวของเธอเอาไว้แล้วดึงเข้าไปกอดอย่างจาบจ้วงจนหญิงสาวตกใจและรู้สึกเหมือนกำลังถูกคุกคาม

"ปล่อยฉันนะคะ"

"ตัวเธอหอมจัง"

แต่แทนที่เขาจะปล่อยกลับก้มลงดมไปตามเรือนร่างของเธอแทน มันทำให้หญิงสาวรู้สึกไม่ดีเท่าไหร่ยามลมหายใจร้อนผ่าวเหมือนไฟเป่ารดไปตามเนื้ออ่อนของเธอ ลมหายใจของเขามันร้อนจริง ๆ ทำไมถึงได้ร้อนขนาดนี้นะ

"ปล่อยฉันเถอะนะคะ อย่าทำแบบนี้"

"ทำไมล่ะ ไม่ชอบเหรอ เธอน่าจะชอบมันนิ่"

"อ๊ะ! ยะ...อย่าค่ะ" เธอถึงกับตกใจเมื่อเขาพยายามจะลวนลามเธอด้วยการไซ้ไปตามซอกคอจนต้องเอียงคอหลบ

เขาวางตะกร้าผ้าลงก่อนจะก้มลงไปช้อนร่างเล็กขึ้นมาอุ้ม นั่นทำให้หญิงสาวรีบดิ้นขัดขืนเขา พยายามทุบตีไปตามอกกว้างแต่เหมือนจะไม่สะท้านเลย ที่สำคัญเธอดิ้นแรงขนาดไหนเขาก็ยังคงกอดเธอแน่นและเหมือนจะแน่นขึ้นเสียด้วยซ้ำจนเหมือนกระดูกกำลังจะถูกบด

ตู้มมมม!

คลื่นน้ำกระจายเป็นวงกว้างเมื่อมัทนาถูกกันต์โยนลงไปในบ่อ เธอที่จมลึกลงไปใต้น้ำรีบกระเสือกกระสนว่ายขึ้นด้านบนแต่เขาก็กระโดดตามลงมาแล้วดึงตัวเธอเข้าไปกอด ต่อให้ขัดขืนยังไงก็ไม่อาจจะสู้แรงของเขาได้เลยเหมือนเขาไร้ซึ่งความรู้สึกจะทุบตีจิกข่วนแค่ไหนก็ไม่สะท้าน

มือใหญ่ดึงใบหน้าหวานเข้าหาแล้วประกบจูบลงบนริมฝีปากบางเน้นย้ำสัมผัสหยาบของเขาลงบนเนื้ออ่อนของเธอภายใต้ผืนน้ำสีใสที่ล้อมรอบไปด้วยฟองอากาศ มัทนาพยายามขัดขืนดันร่างใหญ่ออกไปแต่ก็ไม่เป็นผลเพราะมือที่จับใบหน้าของเธอมันติดแน่นเสียเหลือเกิน ล็อกเอาไว้จนแทบขยับหน้าไม่ได้เลย

ดวงตาคู่สวยเบิกกว้างเมื่อรู้สึกว่าอากาศภายในกายกำลังจะหมดจนเผลอสูดลมหายใจเข้าปอดนั่นทำให้น้ำจำนวนมากไหลทะลักเข้าทางจมูกของเธอจนสำลักออกมา ริมฝีปากของกันต์ผละออกไปแต่ร่างกายของมัทนากับดิ้นพล่านในน้ำเมื่อสำลักเอามวลน้ำเข้าปอดไปหลายอึกจนเกือบจะหมดสติแต่ดีที่เขาคว้าตัวเธอแล้วดึงขึ้นจากน้ำได้ก่อน

"แค่ก ๆ" มัทนายังคงสำลักน้ำออกมาจนหน้าดำหน้าแดง แสบไปทั่วจมูกและลำคอ เธอพยายามจะว่ายขึ้นฝั่งแต่ก็ถูกเขาคว้าตัวเข้าไปกอดและพยายามจะปลุกปล้ำเธอ

"...ยะ...อย่าค่ะ คุณกันต์" เธอเอียงคอหลบริมฝีปากของเขามือก็พยายามดันอกกว้างออกไป

"เป็นเมียฉันเถอะมัทนา"

เขาพรมจูบไปทั่วใบหน้าและลำคอขาว กลิ่นหอมจากกายสาวยิ่งเร้าอารมณ์กระหายให้พลุ่งพล่านแต่มัทนาผู้ถูกบังคับใจกลับไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ถึงแม้ว่าเธอจะรู้สึกดีกับกันต์ก็ตามแต่ก็ยังไม่พร้อมจะระเริงสวาทกับเขาในตอนนี้

"โอ๊ย!" มัทนาร้องอุทานออกมาอย่างเจ็บปวดเมื่อถูกกันต์ขบกัดลงบนต้นแขนของเธอจนเลือดไหลซึมออกมา นี่เขากัดเธอจนเลือดออกเลยเหรอ เธอเงยมองหน้าชายหนุ่มเพื่อพยายามจะขอร้องแต่ก็ต้องตกใจสุดขีดเมื่อดวงตาที่เคยเป็นสีดำนั้นแปรเปลี่ยนเป็นสีแดง ไหนจะเขี้ยวแหลมที่งอกออกมานอกปากเหมือนยักษ์มารอีก

"กรี๊ดดดด!"

หญิงสาวกรีดร้องออกมาจนแทบสิ้นสติเธอดันตัวของเขาออกไปก่อนจะพยายามกระเสือกกระสนว่ายขึ้นฝั่งด้วยความหวาดกลัวแต่รอยแผลที่แขนก็ทำเอาว่ายแทบไม่ไหวแถมเลือดก็ยังคงไหลออกมาไม่ยอมหยุดจนรู้สึกหมดเรี่ยวแรง

"กรี๊ด! ปะ...ปล่อยฉัน" แขนใหญ่คว้าตัวของเธอเข้าไปกอดจนมัทนาต้องดิ้นขัดขืนจนสุดแรงของเธอ ลมหายใจร้อนผ่าวดั่งไฟเป่ารดต้นคอให้หวาดผวากว่าเก่าจนหญิงสาวไม่อาจจะต่อต้านสิ้นสติคาอ้อมแขนของกันต์ทิ้งตัวจมลงไปในน้ำ

เมื่อเห็นแบบนั้นเขาเองก็ดึงสติตัวเองกลับมาได้ ดวงตาสีแดงแปรเปลี่ยนเป็นสีดำ เขี้ยวใหญ่หดคืนเข้าไปในปาก ชายหนุ่มรีบคว้าร่างไร้สติของมัทนาเอาไว้แล้วพาเธอขึ้นจากน้ำมานอนบนท่าแทนแล้วแนบหูลงไปฟังเสียงหัวใจของเธอที่ยังคงเต้นอยู่

"มัทนา มัทนา" เขาเรียกเธอแต่ก็ไร้ซึ่งปฏิกิริยาใด ๆ ตอบสนอง

สองแขนช้อนอุ้มร่างเล็กแนบอกก่อนจะพาเดินกลับไปยังบ้านพักเพื่อให้หมอเข้ามาตรวจอาการแต่ก็ไม่ได้รู้สึกผิดอะไรที่ทำให้หญิงสาวต้องเจ็บตัวแบบนี้ เขาอยากได้เธอเป็นเมียถึงครั้งนี้จะยังไม่ได้แต่ครั้งหน้ายังไงก็ต้องได้ จะไม่เลิกพยายามหรอก ยังไงมัทนาก็ต้องเป็นเมียเขาต่อให้เธอไม่อยากเป็นก็ตาม