บทที่ 5 'นกน้อยในดงอสูร'

Chapter 5

'นกน้อยในดงอสูร'

.

.

"เราต้องทำแบบนี้จริง ๆ เหรอคะ? " ทิพย์ถามเสกที่กำลังผสมว่านมหาเสน่ห์และมวลสารอาถรรพ์เข้าด้วยกันเพื่อทำเป็นยาเสน่ห์ปลุกกำหนัดในตัวของผู้ที่กินเข้าไป

"ถ้าไม่ทำแบบนี้จะให้กันต์มันทำเองเหรอไง คงได้พลั้งฆ่าเธอตายพอดี" เสกตอบขณะบดมวลสารทุกอย่างเข้าด้วยกันจะได้นำไปทำพิธีต่อ

"ความจริงมัทนาเองก็เข้าตำราทุกอย่างนะ" ย่าแรมพูดแทรกขึ้น

"ตำราอะไรคะ?" ทิพย์หันไปถามด้วยความสงสัย

"ผู้หญิงแบบมัทนาเหมาะจะให้กำเนิดสายเลือดเผ่าพันธุ์ของเราไง เธอผิวพรรณดี ร่างกายแข็งแรง บริสุทธิ์ผุดผ่อง อยู่ในจารีตประเพณีไม่ผิดศีลธรรม มันตรงตามตำราทุกอย่าง ในเมื่อเธอจะต้องร่วมเตียงกับเจ้ากันต์แล้วก็ใช้โอกาสนี้ให้เธอตั้งท้องลูกของเจ้ากันต์ด้วยเลย"

คำพูดของย่าแรมมันทำให้สองผัวเมียหันมองหน้ากันเหมือนต่างฝ่ายต่างขอความคิดเห็นจากกันโดยไม่พูดอะไร ใช้เพียงสายตาเท่านั้น แต่เสกเองก็เห็นด้วยกับแม่แหละเพราะเขามีลูกคนเดียวการมีหลานไวมันย่อมดีกว่าอย่างน้อยเผ่าพันธุ์ของเขาที่เหลือน้อยนิดก็ยังมีทายาท

"เอาตามที่แม่ว่าก็ได้ มัทนาเองก็ไม่แย่ถึงจะเป็นสาวใช้แต่ก็เป็นคนดีมีศีลธรรม คงเป็นแม่ที่ดีได้ แล้วเธอว่าไง?" เสกหันมาถามทิพย์

"คุณกับแม่ว่ายังไงฉันก็ว่าอย่างงั้นค่ะ" ทิพย์เองก็ขัดไม่ได้ต่อให้ไม่เห็นด้วยก็พูดอะไรไม่ได้หรอกเพราะเธอแค่แม่เลี้ยงของกันต์

"งั้นฉันจะเข้าไปทำพิธี อย่าให้ใครมากวนฉัน" เมื่อตกลงกันได้เสกก็เอามวลสารเสน่ห์เข้าไปทำพิธีในห้องเพื่อให้มันเข้มขลังจะได้เอาไปให้มัทนากินให้มันจบ ๆ เรื่องไป

กันต์เดินเข้ามาในห้องของมัทนาที่เธอยังคงนอนหมดสติบนเตียง ร่างสูงที่เนื้อตัวเปรอะเปื้อนไปด้วยเลือดทิ้งตัวลงนั่งข้าง ๆ ร่างเล็กแล้วใช้มือเปื้อนเลือดลูบไปตามใบหน้าหวาน ดวงตาสีดำทมิฬจับจ้องความงดงามเบื้องหน้าด้วยรอยยิ้ม

เลือดสีสดเปื้อนไปตามใบหน้าและลำคอของมัทนาจนเขาหักห้ามใจไม่ไหวโน้มใบหน้าลงไปหาแก้มใสแล้วตวัดลิ้นเลียคราบเลือดที่เกาะติดหน้าหวานด้วยลิ้นสากจนน้ำลายเหนียวหยาดเยิ้มไปทั่วหน้า จมูกสันคมไล่ดมกลิ่นหอมบนเนื้ออ่อนลากสัมผัสเปียกชื้นลงมาถึงลำคอหงส์

"ฉันอยากจะกินเธอจริง ๆ เลย" เขาจับแขนเล็กขึ้นมาจ้องมองด้วยความกระหาย "อยากจะฉีกแขนของเธอออกให้เลือดมันสาดกระจาย อยากจะแทะเล็มเนื้ออ่อน ๆ ให้เกลี้ยงไม่เหลือติดกระดูกสักนิดเดียว"

"ฉันอยากจะกระชากหัวของเธอออกแล้วเอาไปตั้งโชว์ไว้ในตู้เหมือนที่พ่อชอบเอาเครื่องเงินเครื่องทองออกมาโชว์แต่ของฉันมันจะเป็นหัวเธอแทน"

เขาซบใบหน้าลงบนหน้าอกของเธอด้วยท่าทางออดอ้อนออเซาะ สองแขนโอบกอดร่างเล็กที่ยังคงไร้สติเอาไว้ "เธอต้องเป็นของฉัน ของฉันคนเดียวเท่านั้น"

หลังจากทำพิธีเสร็จเสกกับทิพย์ก็มาหามัทนา แต่ก็ต้องตกใจที่เห็นเนื้อตัวของหญิงสาวมีแต่คราบเลือด ทิพย์รีบเข้าไปสำรวจร่างกายเพื่อดูว่ามีบาดแผลตรงไหนไหมแต่ก็ไม่มี "ไม่มีบาดแผลค่ะ สงสัยกันต์คงเอาเลือดมาละเลง"

"ไอ้เจ้านี่มันก็จริง ๆ เชียว" เสกได้แต่หนักใจกับลูกชายหัวแก้วหัวแหวน

"ช่างเถอะค่ะ เดี๋ยวฉันเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้มัทนาเอง ตอนนี้เอายาป้อนเธอก่อนดีกว่า" ทิพย์จับหัวของมัทนาให้ยกขึ้น

เสกหยิบขวดยาเสน่ห์ที่ถูกทำให้เป็นน้ำหยดใส่ปากของมัทนาอย่างช้า ๆ เพียงแค่หยดเดียวยาก็จะออกฤทธิ์ให้ร้อนรุ่มเนื้อกายเหมือนโดนไฟเผา อยู่ไม่เป็นสุข เต็มไปด้วยความกระหายในกามราคะจนควบคุมตัวเองไม่ได้

"อยากลองกินไหม?" เขาเงยหน้าถามเมียรัก

"ไม่ต้องกิน ฉันก็หลงคุณจะตายแล้ว" ทิพย์ตอบด้วยรอยยิ้มก่อนจะค่อย ๆ วางหัวมัทนาให้ลงนอนบนหมอนเหมือนเดิม "แล้วยังไงต่อคะ?"

"ก็แค่รอเธอฟื้น พอมีสติยาก็จะออกฤทธิ์เอง"

"โธ่ นกน้อยผู้น่าสงสาร" ทิพย์ลูบมือลงบนหัวของมัทนาด้วยความสงสาร

"บางอย่างมันก็ถูกกำหนดไว้แล้ว ที่มัทนามาทำงานไกลถึงที่นี่ บางทีมันอาจจะเป็นสิ่งที่ถูกกำหนดมาแล้วให้เธอต้องมาเจอกับกันต์ ได้ร่วมหอลงโรงกัน" เสกพูดปลอบทิพย์ที่กำลังคิดมากก่อนจะจับมือของเธอให้ลุกขึ้นยืน "ไปกันเถอะ"

"ค่ะ" ทิพย์ยอมเดินตามสามีของเธอออกจากห้องไป

เวลาผ่านไปเพียงไม่นานร่างกายของมัทนาก็เริ่มมีหยาดเหงื่อผุดออกมาจนเนื้อตัวเปียกชื้น มันทำให้ร่างเล็กที่หลับใหลไม่ได้สติเริ่มขยับร่างกายเล็กน้อยเมื่อรู้สึกร้อนผ่าวไปทั้งร่างกาย มือเล็กจิกลงบนผ้าปูแน่นปลายเท้างองุ้มเข้าหากันภายใต้จิตใจที่หลับลึกนั้นฝันว่าตัวเองกำลังระเริงสวาทสาดรสกามอยู่กับกันต์อย่างเร่าร้อน จนมือไม้ในโลกความจริงอยู่ไม่เป็นสุขดึงรั้งถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกแบบไม่รู้เนื้อรู้ตัว

"เฮือกกก!" มัทนาสะดุ้งตื่นขึ้นมาด้วยความตกใจเมื่อในฝันนั้นกันต์ดันกัดเธอจนเลือดไหลอาบ เมื่อตื่นขึ้นมาก็พบว่าตัวเองแค่ฝันไปแต่ร่างกายกลับเปลือยเปล่า เสื้อถูกถอดออกแถมโยนไปคนละทิศคนละทาง

แต่แทนที่หญิงสาวจะตกใจในสภาพของตัวเองเธอกลับยกมือขึ้นบีบเคล้นหน้าอกเต่งตึงเขี่ยนิ้วลงบนเม็ดบัวงามจนมันชูช่อแข็งเป็นไตสร้างความรู้สึกวาบหวาม มวนท้องน้อยไปหมดเลย สัมผัสได้ถึงน้ำอะไรบางอย่างที่ไหลออกมาจากความเป็นสาวที่อยู่กลางกาย

มือเล็กค่อย ๆ เลื่อนไปสัมผัสความเป็นสาวลากไล้นิ้วถูไถไปตามกลีบดอกไม้งามที่กำลังชูช่อเปล่งปลั่ง บานสะพรั่งพร้อมผลิน้ำหวานหยาดเยิ้มออกมาจนชุ่มฉ่ำ นิ้วที่ถูไถเริ่มเร่งจังหวะมากขึ้น ถูขึ้นลงจนเสียวซ่านทำเอามัทนาหลุดเสียงครางหวานฉ่ำออกมา เธอไม่เข้าใจว่ากำลังทำอะไร ทำไมต้องทำแบบนี้ แต่มันรู้สึกดีเป็นบ้าเลย มันดีจนหยุดไม่ได้และต้องการมากกว่านี้อีก

"ทำอะไรอยู่"

"ว้ายยยย!"

การปรากฏตัวของกันต์มันทำเอามัทนาถึงกับตกใจจนสะดุ้งโหยง หญิงสาวรีบก้าวขาลงจากเตียงแต่ก็ไม่ได้รู้สึกเหนียมอายจนต้องเอาอะไรมาปกปิดร่างกาย แต่มันกลับรู้สึกต้องการอยากจะโชว์เรือนร่างนี้ให้เขาเห็นมากกว่า ดวงตาคู่สวยจ้องมองบุรุษเพศตรงหน้าด้วยความกระหายในตัวเขา อยากให้มาช่วยเติมเต็มความรู้สึกตอนนี้จนอยู่ไม่เป็นสุขยืนบิดเร้าร่างกายไปมา มือไม้ก็เอาแต่ลูบไล้ไปตามหน้าอกและความเป็นสาวที่บานสะพรั่งของตน

กันต์มองการกระทำของมัทนาก็รูัได้ทันทีว่าเธอต้องมนต์เสน่ห์เข้าเสียแล้วถึงได้กำหนัดกระซ่านสวาทเสียขนาดนี้ แต่ก็ช่างมันสิเขาไม่ได้สนใจขนาดนั้น อยากได้เธอไม่ว่าด้วยวิธีไหนก็ไม่เห็นจะต้องสนใจแค่ได้สมใจอยากก็พอแล้ว ร่างสูงเดินเข้าไปหาร่างเล็กก่อนจะดึงเธอเข้ามาโอบกอดแล้วเริ่มล่วงเกินอย่างจาบจ้วงในทันที

"อ๊ะ!" มัทนาร้องอุทานออกมาด้วยความตกใจ สัญชาตญาณสั่งให้ขัดขืนเลยพยายามดิ้นแต่ร่างกายกลับไม่ฟังคำสั่งเท่าไหร่ อ่อนระทวยยามนิ้วใหญ่กำลังถูไถไปตามกลีบดอกไม้ของเธอ

"ให้ฉันช่วยเถอะมัทนามันฉ่ำเสียขนาดนี้แล้ว”

ร่างสูงทิ้งตัวลงนั่งกับพื้นก่อนจะจับขาเรียวให้แยกออกจากกัน ใบหน้าคมมุดเข้าไปหากลีบดอกไม้อวบอูมเปล่งปลั่งแล้วใช้ลิ้นสากของตนตวัดเลียกวาดต้อนน้ำหวานเข้าปากจนมัทนาหลุดเสียงครางกระเส่าร่างกายแทบยืนไม่อยู่เมื่อเจอกันต์บรรเลงลิ้นใส่แบบนี้ แขนขาถึงกับสั่นเทาจนต้องหาที่ยึดเกาะเอาไว้ พวงแก้มใสขึ้นสีแดงระเรื่อรู้สึกอายแต่ในความอายมันกลับรู้สึกดีจนอยากได้มากกว่านี้ แค่นี้มันยังไม่อิ่มหนำหรอก

"...ทะ...ทำให้ฉันมากกว่านี้ได้ไหมคะ"

"มากขนาดไหนล่ะ?" เขาเงยหน้าถามเธอที่ยืนอยู่สูงกว่าด้วยรอยยิ้มกริ่ม

"ฉันอยากเป็นเมียคุณ"