เข้าสู่ระบบแชร์
บทนำ
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-03 11:18:35ถ้าใครถามฉันอยากบอกว่าตัวเองเป็นเด็กหญิงธรรมดาๆ คนหนึ่ง แต่เป็นคนที่ไม่เหมือนใครเลย ฉันตัวสูงกว่าเด็กผู้ชายที่สูงที่สุดในชั้นเรียน ฉันมีหน้าตาอัปลักษณ์ อันที่จริงก็ไม่ได้เป็นปัญหาหรอก แค่ฉันรู้สึกว่า
แม่ไม่รักฉัน
แม่ไม่เคยกอดฉัน ไม่เคยบอกว่ารักฉัน ฉันรู้ดี เพราะฉันทำเงินให้แม่ไม่ได้เท่าพี่ๆ ของฉันทั้งสองคน
ในตอนที่ฉันอายุได้เจ็ดขวบ แม่ก็บอกยายว่า
“หนูจะไปหาห้องเช่าใกล้ย่านศูนย์กลางธุรกิจ เด็กสองคนจะได้อยู่ใกล้ห้องถ่ายทำ”
ที่จริงสถานที่ถ่ายทำกระจายอยู่ทั่วไป แต่การย้ายออกจากบ้านซ่อมซ่อ มันทำให้เชิดหน้าชูตาพี่สาวทั้งสองคน
“แล้ว...หนูละคะ”
ฉันถามเสียงเบา
“หนูก็อยู่กับยายไปก่อน ถ้าเราสามคนไปได้ดี แม่จะมารับหนูไปอยู่ด้วย”
ฉันยังเด็ก และก็เชื่อแม่อย่างเปี่ยมล้น ว่าวันหนึ่งแม่จะกลับมารับฉันไปอยู่ด้วย
แต่มันไม่มีทางเป็นจริงไปได้หรอก น้าติ๋มเพื่อนบ้านเคยบอกฉัน
“คนสวยเขามีชะตาชีวิตที่ดีกว่าคนทั่วไป แม่เอ็งผลักดันให้พี่สาวทั้งสองคนอยู่ในวงการฯ ส่วนเอ็งนะเหรอ อย่างดีก็ทำได้แค่เป็นตัวประกอบ ตัวตลก หรือนางอิจฉาเท่านั้นแหละ อย่าหวังให้แม่กลับมารับเลย ตั้งใจเรียนแล้วหาเงินมาใช้ดีกว่า งานที่ใช้หัว ไม่ใช่ใช้หน้าตา เอ็งเชื่อน้าเถอะ”
ฉันรู้สึกได้ว่าแก้มเปียก น้ำตานั่นเอง มันไหลออกมาเพราะรับความจริงไม่ได้ ฉันคิดเสมอว่า ถ้าเราดีกับโลก โลกจะดีตอบกลับเรา แต่มันจะเป็นจริงหรือเปล่านะ ฉันจะใช้เวลาในชีวิตเพื่อพิสูจน์มัน
ยายกับฉันอยู่ทาวน์เฮ้าส์ในเมือง ทุกวันยายจะเข็นรถเข็นไปขายขนมหวาน ฉันชอบขนมหวานของยายมากที่สุด แต่หัวสมองไม่เคยจดจำสูตรได้เลย ฉันจึงจดสูตรไว้ในสมุด แต่ตอนน้ำท่วมใหญ่ในปีนั้น สมุดก็หายไปกับความโกลาหล
“ยายคะ หนูชอบตัวเลข หนูจะเรียนการเงิน แล้วก็หางานดีๆ ทำนะคะ หนูจะเลี้ยงยายเอง”
“ยายส่งเอ็งได้แค่มหาวิทยาลัยของรัฐนะ”
ยายเป็นคนพูดน้อย พูดสั้นๆ แค่นั้น แล้วก็หันไปง่วนกับการนึ่งขนมชั้น สีสันของมันดูดี เอาไว้เย็นลงหน่อย ฉันจะตรวจคุณภาพ อะแฮ่ม..น้ำหนักขึ้นทุกครั้งที่ปิดเทอม ก็ฉันมีเวลาอยู่กับขนมแสนอร่อยของยายทั้งวันนี่นา
“ขนมไหมคะ ขนมไทยอร่อยๆ จ้า”
ฉันตะโกนขายสินค้าอย่างไม่เขินอาย
ก็น้าติ๋มว่า ด้านได้อายอด
“เอ้า เมฆ”
ฉันทักเพื่อนเสียงเบา แต่เขาก็ได้ยิน เมฆถือลูกฟุตบอลในมือ หันมายิ้มแย้มให้ฉัน เขาตัดผมทรงสกินเฮด หน้าตาคล้ายน้าติ๋ม ตรงที่คิ้วเข้ม ริมฝีปากอิ่ม เพราะเป็นแม่ลูกกัน และเมฆคือเพื่อนสนิทที่สุดของฉันเอง
“ศศิ ไปเล่นบอลกันไหม เรานัดเจอเพื่อนๆ ที่สวนสาธารณะ ขาดโกลอยู่พอดี”
เขาเห็นฉันตัวสูงใหญ่ แถมยังว่องไวผิดกับท่าทางอ้วนท้วนที่มี เมื่อผู้รักษาประตูขาด ก็แวะเวียนมาชวนกันเสมอ
“ไปสิ”
ยายหันมาบอกและยิ้มใจดีกับฉันเสมอ ฉันตอบรับด้วยอาการแสนรักใคร่
“จ้ะ ยาย”
เราขึ้นรถเมล์ราคาประหยัดไปอีกราวห้าป้าย ก็ถึงสวนสาธารณะที่ว่า มีเด็กผู้ชายหลายคนยิ้มทักพวกเรา แต่มีคนหนึ่งที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน
“นี่ แซ็ค เพื่อนร่วมชั้นเราเอง”
เมฆแนะนำ แล้วยังแนะนำฉันด้วย
ในสนามฟุตบอลมีพื้นหญ้าสีเขียว เราเอาเศษไม้มาทำเป็นประตูหลอกๆ ขีดเส้นกั้นกึ่งกลางสนาม ในช่วงที่อากาศร้อน แบบนี้ ลมร้อนพัดหอบเอาดินประทะหน้า แต่พวกเราหลับตาก่อนที่มันจะเข้าไปทำอันตรายดวงตาได้
ฉันรักษาประตูฝั่งแซ็ค เขาเป็นคนเอาจริง จึงตะโกนใส่เพื่อนร่วมทีมตลอดเวลา
“ขึ้นไปทางซ้าย นายรอรับลูกจากฉันนะ”
สถานการณ์ระอุขึ้นเมื่อ ฉันใจลอยถึงแม่และพี่สาว ทำให้ไม่เห็นว่าลูกฟุตบอลลอยมาทางฉัน
และ...
และ มันก็ลอยเข้าประตูไปอย่างง่ายดาย
แช็คเดินเข้ามาหาฉัน ใบหน้าแดงก่ำทั้งโกรธและหอบที่วิ่งจนเหนื่อย มันไม่ใช่ลูกเดียว แต่เป็นลูกที่ห้าแล้ว
“ไม่ได้เรื่องเลย เธอน่ะ ตั้งใจเล่นบ้างหรือเปล่า”
“...”
ฉันเงียบ ในสถานการณ์นี้ ฉันไม่รู้ว่าควรพูดอะไร แถมฉันยังผิดเต็มๆ
เพื่อนคนอื่นๆ ได้แต่มองดูพวกเรา แต่ไม่มีใครมาช่วยเลย ฉันนึกถึงแม่ ทุกครั้งที่ทำผิด มักจะโดนแม่ต่อว่าอยู่บ่อยครั้ง และด้วยความที่พี่สาวกลัวแม่จะไม่สนใจ จึงไม่เคยออกปากช่วยฉันเลย ส่วนยายก็ทำได้แต่ลูบหัวฉันอย่างอ่อนโยนหลังการโดนต่อว่า ฉันจึงไม่รู้ว่าจะทำอะไรกับสถานการณ์เช่นนี้ดี
แช็คโยนลูกบอลอัดใส่หน้าฉัน
“หน้าตาอัปลักษณ์อยู่แล้ว โดนแค่นี้ก็คงไม่แย่ไปกว่าเดิมหรอกนะ”
ผู้ชายฝั่งแซ็คเห็นด้วยว่าฉันสมควรโดนรังแก พวกเขาก่นด่าฉันที่นั้น และยังทำต่อไปที่โรงเรียน ราวกับว่าจะเป็นการกระทำที่เลียนแบบกัน
“ยัยอัปลักษณ์”
“ยัยห่วย”
“ไปให้พ้นเลย เดี๋ยวติดเชื้อโรค”
“ขนาดแม่ยังทิ้งมันเลย ใครจะอยากได้แกไปเป็นเพื่อน”
ฉันตวัดสายตาขึ้นมองเสียงนั้น คนเอ่ยคือเพื่อนสนิทที่สุดของฉันเอง คำพูดแทงใจนั่นออกมาจากปากของเขาสินะ ฉันหมดแรงจะต่อสู้ ยิ่งพวกเขาหยิบยกความจริงเกี่ยวกับครอบครัวฉันมาพูด คำตอบโต้ก็เลือนหายไปจากลำคอ
เพื่อนผู้ชายรังแกฉัน ส่วนเพื่อนผู้หญิงที่แทบไม่เห็นฉันเป็นเพื่อนอยู่แล้วก็กลับนิ่งเฉย ไม่รับฉันเข้ากลุ่มทำงานส่งครู ทุกวันฉันพยายามหาข้อดีของการอยู่คนเดียว และพยายามเดินหนีจากการ บูลลี่จากพวกเด็กผู้ชาย
ฉันเสียใจและเล่าเรื่องต่างๆ ให้ยายฟัง ยายพยักหน้า และได้แต่ลูบหัวฉัน ฉันจำความรู้สึกนั้นได้ดี
ความเกลียด
เกลียดที่ยายปกป้องฉันไม่ได้เลย แถมฉันยังต้องสู้อยู่คนเดียว ฉันนึกถึงแม่ที่ไม่เคยรักฉันเพราะฉันอัปลักษณ์
ใช่แล้ว เพราะฉันไม่ดีพอที่จะทำให้ใครมารัก โดนแบบนี้ก็สมควรแล้วล่ะ ฉันก็แค่ก้มหน้ารับกรรมต่อไป สักวันพวกเขาคงจะเห็นความดีของฉันบ้าง และรักฉันอย่างที่ฉันเป็นสักที
Me.Daisyรบกวน กดไลค์ กดแชร์ กดติดตาม และคอมเม้นท์ ให้กำลังใจนักเขียนด้วยนะคะ อยากให้เนื้อเรื่องเป็นยังไง ภาษาให้เป็นแบบไหน หรือชอบงานตรงไหน คอมเม้นท์มาได้นะคะ
บทที่เกี่ยวข้อง
รักของจันทรา บทที่ 1 ดินคณะ
ต้นไม้อายุร้อยปีถูกปลูกตั้งแต่เริ่มก่อตั้งมหาวิทยาลัย ผ่านร้อนผ่านหนาวมาพร้อมกับนักศึกษา มันตั้งตรงเป็นร่มเงาให้สิ่งมีชีวิตทั้งหลายอย่างแข็งแกร่งอยู่ไม่ไกลจากอาคารเรียนเสมือนหนึ่งเดียวกับประเพณีรับน้อง ที่ไม่ว่าจะต่อต้านเพียงไร ก็ยังจะดำเนินการต่อมาด้วยความแข็งแกร่ง แสงแดดสาดส่องเข้ามาในอาคาร สลับกับลมร้อนที่ผ่านเข้ามา เสียงกลองดังเป็นจังหวะ นักศึกษาใหม่เต้นสุดแรง เสียงหัวเราะดังมาจากฝั่งรุ่นพี่ รุ่นน้องถูกทาแป้งจนขาววอก ผูกผมชี้โด่ชี้เด่ นั่งเป็นแถวอยู่ใต้อาคารเรียน ล้อมรอบไปด้วยรุ่นพี่ทุกชั้นปี ประธานรุ่นปีสองกวาดตามองเด็กใหม่ พวกเขาเรียนคณะบริหารธุรกิจ ณ มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง "พี่จะเลือกดาวประจำคณะเรา" เขาเกริ่น "สำหรับปีนี้ ดาวของเราคือใครดีครับ" มีคนยกมือแล้วเอ่ยออกมา "สุปรีย์ครับ" ใต้อาคารเรียนที่เดิม คนหน้าตาดียังเป็นที่นิยมไม่เปลี่ยนแปลง เสียงปรบมือดังกึกก้องมาจากรุ่นน้อง ทุกคนเห็นด้วยว่าหน้าเก๋และหุ่นดีแบบนางแบบนั่นเหมาะสมที่สุด ชายหนุ่มผู้เป็นประธานรุ่นปีสองเลือกเดือนของคณะ อีกเช่นกัน มีแต่เ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-11รักของจันทรา บทที่ 2 จุดเปลี่ยน
คนร่างสูงเปลี่ยนมาสวมเสื้อลายสก็อตสีเทา กางเกงยีนส์ตัวปอนและหมวกฟางอีกใบ เสื้อผ้าโชว์สัดส่วนว่าเธอมีชั้นไขมันพอกหนาทุกส่วนและเอวปลิ้น ผิดกับนักศึกษาส่วนใหญ่ที่หุ่นบางเพราะอยู่ในวัยที่ระบบเผาผลาญดี แถมกินเท่าไหร่ก็ไม่อ้วน ศศิกานต์เดินไปที่ไซต์ก่อสร้างไม่ไกลจากมหาวิทยาลัย ตัวอาคารเพิ่งก่อสร้างไปได้เล็กน้อย ข้างหน้าอาคารมีคนงานกำลังง่วนอยู่กับกองปูน หิน และทราย กลิ่นส่วนผสมเหล่านั้นลอยมาในอากาศ ศศิกานต์หายใจเข้าลึกๆ พยายามยิ้มเพื่อแสดงความเป็นมิตร แต่กลับเป็นได้แค่รอยแสยะยิ้ม เธอตะโกนทักทายคนงาน แต่เสียงเครื่องจักรดังกระฮึ่มจนแทบไม่ได้ยินเสียงอื่นใด หญิงสาวจึงเลือกเดินไปหาป้าใจดีคนหนึ่ง ซึ่งสวมหมวกปิดหน้ามิดชิด แต่งตัวปอนๆ เห็นแต่แววตาอาทรเพื่อนมนุษย์เท่านั้น "มาสมัครงานหรือไอ้หนู" ป้าใจดีทักตะโกนแข่งกับเสียงดัง "ค่ะป้า มีอะไรให้ช่วยทำบ้าง" "เอ้า ผู้หญิงเรอะ ตัวสูงใหญ่ดีนะ ท่าทางจะแรงเยอะ เอ็งมาช่วยผูกเหล็กที" "แต่หนูไม่เคยทำ" "ไม่เคยทำก็หัดเข้าสิวะ ถ้าสำอางก็อย่ามาทำงานก่อสร้างสิ" ศศิกานต์ไม
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-11รักของจันทรา บทที่ 3 ถ่ายโฆษณา
ผ่านไปสองเดือน ณ ห้องนอนของศศิกานต์ หญิงสาววางเครื่องชั่งน้ำหนักไว้ใกล้กับกระจก เธอตัดสินใจอย่างยากลำบากว่าจะขึ้นชั่งน้ำหนักดีหรือไม่ แต่ใจหนึ่งก็รู้สึกว่าตัวเองผอมลง เมื่อตัดสินใจได้แล้วก็ขึ้นไปยืนบนเครื่องชั่ง น้ำหนักของ เธอหายไปกว่าสี่สิบกิโลกรัมด้วยเงินเก็บก้อนสุดท้าย จากร่างยักษ์ กลายเป็นเอวบางเฉียบ เธอเปิดเสื้อยืดขึ้นแล้วส่องกระจก ให้กำลังใจตัวเองว่าไม่อ้วนฉุเหมือนเมื่อก่อนแล้ว แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังใส่หน้ากากสีดำ ไม่กล้ามองหน้าตัวเองในกระจก คนร่างสูงอยากเปลี่ยนบรรยากาศ จึงไปเดินเล่นที่ศูนย์การค้าย่านวัยรุ่น ผู้คนเดินเบียดเสียดริมถนน เมฆครึ้มและฝนก็ตกลงมาห่าใหญ่ เสื้อผ้าและหน้ากากสีดำเปียกปอน หายใจไม่ออก ได้แต่ทำเสียงฟืดฟาดจนคนมอง จึงต้องตัดสินใจถอดหน้ากากออก ท่ามกลางบรรยากาศอลหม่านเพราะเป็นเวลาใกล้เที่ยง ผู้คนหาร้านอาหารนั่งแก้ความหิว นักช้อปหันมามองศศิกานต์เหลียวหลัง เธอก้มหน้าหงุดเพราะคิดว่าหน้ายังบ่วมเป่ง บางคนถ่ายรูปเธอ หญิงสาวยิ่งอยากแอบให้พ้นสายตา เพราะไม่มั่นใจในตัวเอง คิดว่า ไม่บูลลี่ศศิได้ไหม สกาว เ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-11รักของจันทรา บทที่ 4 สัมภาษณ์เข้าพัก
บ้านศศิกานต์เป็นทาวน์เฮ้าส์สี่ชั้นอยู่ใกล้สถานีรถไฟฟ้า สไตล์คลาสสิคทำให้บ้านไม่ดูล้าสมัยแม้ว่าจะผ่านเวลามาเนิ่นนาน ขณะนี้ดวงอาทิตย์ลับลา ส่งให้ดวงจันทร์ส่องประกายแข่งกับแสงไฟข้างถนน สายลมเย็นพัดเข้ามาในบ้านเอื่อยเฉื่อย เวลานี้เป็นเวลาสองทุ่มตรง คืนนี้ ศศิกานต์ต้องสัมภาษณ์คนมาอยู่บ้านร่วมกันหลังจากเปิดรับสมัครมาสองเดือน เธอเรียกทั้งสองคนมานั่งบนโซฟา ตรงชั้นหนึ่งมีห้องรับแขกที่เป็นที่ส่วนกลาง ห้องนอนของเธอ และห้องครัวขนาดเล็กอยู่ด้านในสุด ส่วนด้านบนเป็นห้องนอนอีกสามชั้น และชั้นดาดฟ้า อย่างไรก็ตามผู้เช่าอีกคนหนึ่งยังไม่มา คนแรกเป็นผู้ชายค่อนข้างเท่ ผิวสีแทน ตาตี่ มีแววตารับฟังอย่างลึกซึ้งเวลาคุยกับคนอื่น เขามองลึกเข้าไปภายใต้หน้าตาดีของศศิกานต์ เห็นความไม่มั่นใจในตนเอง ความมุ่งมั่น และความเศร้าสร้อย แต่เขาก็รอให้เธอเอ่ยก่อน "แนะนำตัวด้วยค่ะ" ศศิกานต์ถอดหน้ากากออก จับแก้มตัวเองเบาๆ ยังดีใจไม่หายที่หน้าเข้าที่แล้ว "เราชื่อธนู อายุยี่สิบสี่ปี เป็นผู้ช่วยเซฟครับ เท่านั้น" เขาตอบสั้นๆ “อายุมากกว่าศศิสอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-13รักของจันทรา บทที่ 5 งานชิ้นใหญ่
สกาวสวมเสื้อขาวแขนโป่งพอง ดูเหมือนฟักทองยักษ์สีขาวนั่งตามลำพังในห้องพัก เธอดูสมุดจดตารางงาน ก่อนโทรหาศศิกานต์อย่างลุ้นระทึก อีกปลายหนึ่งของสายดังเพียงไม่กี่ครั้ง คนปลายสายก็รับ "น้องศศิคะ พี่สกาวนะคะ" "ค่ะ" "บ่ายนี้มีแคสหน้ากล้อง เรื่องเกี่ยวกับเกิร์ลเลิฟ น้องศศิสนใจไหมคะ" "มันจะดีเหรอคะพี่ หนูปกตินะคะ" สกาวดูคนออก หล่อนไม่ถูกหลอกง่ายๆ "ไปเล่นๆ ก็ได้ ไปให้ผู้ใหญ่เห็นหน้า เผื่อเขาจะสนใจ" "เอ่อ..ค่ะ ไปก็ไป" ศศิกานต์มองหาซี ที่บัดนี้กำลังเล่นมือถืออยู่บนโซฟา ในห้องนั่งเล่นที่ชั้นหนึ่งของทาวน์เฮ้าส์ ห้องรวมที่ทุกคนสามารถมานั่งเล่นได้ เธอหน้าเกร็ง หายใจติดขัด พยายามใจดีสู้เสือ ใจคิดออกแต่เรื่องแง่ลบ กำมือแน่นเพื่อต่อสู้กับตัวเอง เธอจำเป็นต้องเข้าหาคนอื่น และไม่รู้ว่าเขาจะตอบรับว่ายังไง "พี่ซี แต่งหน้าให้หน่อยได้ไหมคะ วันนี้หนูมีคัดตัวนักแสดง" ยกมือขึ้นพนมเป็นเชิงขอร้อง "พี่ขอน้ำโค้กขวดโตขวดหนึ่งเป็นข้อแลกเปลี่ยน กินแล้วสดชื่นดี" เรียกค่าตัวใน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-18รักของจันทรา บทที่ 6 เตรียมพร้อม
สุปรีย์ใช้เวลาว่างอยู่กับศศิกานต์ ทั้งสองไปกิน จิ้มจุ่มซึ่งเป็นร้านอาหารริมทางที่มีนักท่องเที่ยวนั่งกันอยู่เต็ม เสียงพูดคุย รถรา เสียงตะหลิวกระทบกระทะดังขรมจนต้องตะโกนแข่ง ทำให้ต่างคนต่างลดการ์ดลงและอยากเอ่ยความในใจมากยิ่งขึ้น ร่างบางสั่งผักและเนื้อไม่ติดมันมาเต็มโต๊ะ แลกเปลี่ยนเรื่องของอีกฝ่าย เมื่อไม่รู้ว่าจะคุยอะไรกันแล้ว สุปรีย์ก็หยิบมือถือมาเล่น ยิ้มหวาน อีกฝ่ายแอบอารมณ์เสียที่ต้องแบ่งรอยยิ้มนั้นให้คนอื่น จึงรวบรวมความกล้าแย่งมือถือมา "นี่" สุปรีย์ประท้วง "มีแต่ทอมและผู้ชายหล่อๆ ที่มีรูปโปรไฟล์อย่างเท่ทั้งนั้น ข้อความหวานที่หยอดกันไปมาอีก" คนตาคมเอ่ยอย่างน้อยใจ "รู้นะ คิดจะถามว่า ศศิแต่งหญิงแบบนี้ ใช่สไตล์ที่ปรีย์ชอบหรือเปล่า" ศศิกานต์เอ่ยไม่ออก แต่คำถามนั้นแทนใจเธอจริงๆ "ชอบสิ" คนตาคมทำแก้มป่อง หน้าตาไม่รู้ไม่ชี้ น่ารักจนคนเจ้าชู้เห็นแล้วหัวใจแทบวาย ศศิกานต์เสยผมแล้วถามว่า "ต้องไปตัดผมไหมเนี่ย" สุปรีย์เอนตัวเขามาใกล้ๆ จิ้มไปที่อกข้างซ้าย "มันอยู่ที่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-22รักของจันทรา บทที่ 7 การปรากฎตัวของแม่
ข่าวในฟีดเฟซบุ๊คโชว์แต่รูปที่ศศิกานต์ คบซ้อนกับดาราสาวอยู่สองคน มีชาวเน็ตให้สัมภาษณ์ว่าอยู่แถวย่านนั้น และเห็นสุปรีย์กับศศิกานต์เดินด้วยกัน กินข้าวด้วยกันบ่อยครั้ง แต่ล่าสุดก็เจอเกลด้วย เรียกว่าตอนนี้เสียงในเน็ตคิดว่าเขาที่เป็นคนเจ้าชู้ ต้นสังกัดปวดหัวกับข่าวนี้ และต้องเรียกพวกเขามาคุยในวันซ้อมการแสดง ผู้จัดละครยืนกอดอก ศศิกานต์ทำหน้าซีด "ห้ามไปกินข้าวกันสองต่อสอง ไม่ว่าจะกับใครทั้งนั้น" ผู้จัดละครออกคำสั่ง "ค่ะ" ศศิกานต์ตอบ เหลือตัวเล็กนิดเดียว "มีอะไรที่พี่ไม่รู้อีกไหม" "ค่ะ ศศิไม่ได้คบกับทั้งสองคนค่ะ" "ไอ้นี่มันบริหารเสน่ห์ใช่ไหม" ผู้กำกับถาม ม้วนบทละครมาตีมือตัวเองอย่างเอาเรื่อง "เปล่าคะ คือเรายังไม่ได้รู้จักกันมากพอที่จะคบกันได้" "นั่นไง" "เรา..." สุปรีย์รีบจับมือกับศศิกานต์ เพื่อห้ามไม่ให้พูด เธอเดาได้เลยว่าเจ้าตัวจะพูดเรื่องที่อยู่บ้านหลังเดียวกัน "ศศิยังใหม่ เดี๋ยวปรีย์สอนเขาเองค่ะ" "เราจะแก้ปัญหานี้อย
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-22รักของจันทรา บทที่ 8 ตัวแม่
ศศิกานต์จับมือสุปรีย์ วิ่งหนีเข้าไปในป่าลึก แมกไม้หนาติดกันเป็นแพจนแสงแดดไม่สามารถส่องมาได้ อากาศเย็นปกคลุมไปทั่วทั้งป่าแม้จะเป็นเวลาใกล้เที่ยง ฉากนี้เป็นตอนแรกๆ ที่เริ่มถ่ายทำกัน ทั้งคู่วิ่งแบบนี้หลายรอบ เพราะต้องตัดต่ออีกหลายมุม ผู้กำกับต้องการรายละเอียดในละครของเขา ศศิกานต์รับบทเป็นตำรวจ ส่วนสุปรีย์รับบทเป็นเจ้าของโรงแรมที่ถูกตามล่าจากผู้ร้าย ระหว่างที่มัวกังวลว่าหน้าตาของตัวเองแสดงสมบทบาทหรือไม่ สุปรีย์สะดุดท่อนไม้ล้ม ดูสมจริงจนผู้กำกับไม่สั่งคัท พวกเขาพยุงกันขึ้นมาแล้ววิ่งต่อ เมื่อได้ตามที่ตั้งใจแล้วผู้กำกับจึงสั่งคัท ทีมละครวิ่งกรูเข้าไปดูสุปรีย์ที่บัดนี้นั่งกุมข้อเท้า แต่ผู้กำกับห้ามไม่ให้ใครเข้าไป เว้นแต่ศศิกานต์เพียงคนเดียว คนร่างบางสะบัดผมยาวไปด้านหลังแล้วระบายยิ้มอ่อนๆพอใจที่คนตาคมใส่ใจ ศศิกานต์หน้าแดง สะบัดเสื้อเพื่อหลอกตัวเองว่าร้อน ทั้งที่ความจริงหน้าแดงเพราะเขิน ถัดมาเป็นฉากที่ศศิกานต์สู้มือเปล่ากับผู้ร้าย เธอเตะสูงเข้าที่ก้านคอ ถอยหลังมาตั้งหลัก ผู้ร้ายชักมีดออกมา แทงเข้าที่ท้อง แต่เจ้าตัวผลักมีดออก หักมือจ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-26
บทล่าสุด
รักของจันทรา บทที่ 25 ฆ่า (ตอนจบ)
อภิชญาขอเงินลูกสาวคนสุดท้องทุกเดือน ศศิกานต์ให้โดยไม่อิดออด แต่เธออยากให้แม่ทำงานเป็นชิ้นเป็นอัน จึงบอกมารดาให้หางานทำ และเลิกขอเงินเธอสักที หญิงกลางคนโกรธลูกสาว เธอไม่เหลืออะไรเลย กำลังเครียดที่ชีวิตถึงทางตัน เธอกัดเล็บจนกุด ตัดสินใจอยู่นานว่าจะขายสมบัติชิ้นไหนดี ลูกสาวคนโตและคนรองทั้งสองคนก็ไม่สามารถช่วยเหลือเรื่องเงินได้ อภิชญาเคียดแค้นศศิกานต์ เธออุตส่าห์สอนและช่วยเหลือลูกสาวคนสุดท้อง แต่ขณะเดียวกันกลับมองไม่เห็นความผิดตัวเอง จึงได้แต่โทษศศิกานต์ว่าคนเป็นคนที่ผลักไสให้เธอมาถึงทางตัน สุดท้ายตัดสินใจมาในงานแถลงข่าวละครเรื่องใหม่ที่คนตาคมกับคนร่างบางจะแสดงด้วยกัน ไม่รอให้การสัมภาษณ์เริ่ม เธอเดินแทรกเข้าไปในกล้อง หยิบปืนออกมา นักข่าวกดไลฟ์งานแถลงข่าว คนดูมากจนกลายเป็นไวรัล พร้อมติดแฮชแท็ก #เซฟศศิ ตำรวจรีบมารักษาความปลอดภัยในงานสัมภาษณ์ กันคนออกจากห้องประชุม ในห้องจึงเหลือแค่กล้องที่ตั้งเอาไว้ คนส่วนใหญ่อยู่นอกห้อง "คุณอภิชญาครับ ผมว่าเราคุยกันได้นะครับ คุณอภิชญาอยากได้อะไรครับ" ตำรวจเกลี้ยกล่อม "ฉั
รักของจันทรา บทที่ 24 สู้!! ศศิเอาคืน!!
ศศิกานต์นั่งเพียงลำพังในห้องนอน เธอเปิดจดหมายที่ไม่เขียนชื่อคนส่ง ไม่มีตราไปรษณีย์ และมีเพียงภาพและข้อความที่ขู่คุกคามเธอ พร้อมกับแนบรูปถ่ายของศศิกานต์ตอนเรียนมหาวิทยาลัย และมีรอยปากกากากบาทสีแดงเต็มหน้าเธอ “นึกถึงคำพูดของปรีย์เลย” “คำไหน” “คำที่ว่า แฟนๆ มีหลายแบบ ต้องระวังตัว นี่ก็เป็นแค่หนึ่งในจดหมายข่มขู่ที่เราได้จากแฟนๆ ของปรีย์” “มีมากกว่านี้อีกเหรอ!” สุปรีย์ตกใจ แต่ศศิกานต์ไม่ได้หยิบจดหมายฉบับอื่นขึ้นมา นี่ยังไม่นับข้อความในโลกออนไลน์ที่ทำร้ายจิตใจคนตาคมยิ่งกว่านี้อีก ร่างบางเข้ามากระชับอ้อมกอด ก่อนถาม “ไม่เศร้าเหรอคะ หรือว่ากลัวบ้างไหม” “เศร้าค่ะ แต่ทำใจได้แล้วเพราะเจอแบบนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไร อีกอย่างศศิไม่กลัวค่ะ ตอนเรียนก็ประมาณนี้ นี่ยังดีที่ไม่มีใครเข้าถึงตัวศศิได้ แถมตอนนี้ยังมีปรีย์
รักของจันทรา บทที่ 23 รักษาใจ
เกลโทรหาเพื่อนคนหนึ่ง เธอเป็นอีกคนที่ชอบให้คำปรึกษาด้านความรักกับเพื่อนๆ เกลนัดกรรณิกาหรือกรรณ นัยน์ตาดำโตอ่อนหวาน จมูกโด่ง ผมดำขลับ เคยเรียนโรงเรียนนานาชาติที่เดียวกันกับเกล ทั้งคู่นัดเจอกันที่คอนโดหรูของดาราสาว ภายในห้องตกแต่งด้วยสีชมพูพาสเทล ประดับประดาด้วยดอกไม้ปลอม พวกเขาพูดคุยในห้องรับแขก หากเดินไปดูภายในห้องนอนของเกลจะพบว่ามีรูปภาพของศศิกานต์แปะเต็มฝาผนัง เกลเลือกที่จะปกปิดเอาไว้ ว่าเธอคลั่งรักขนาดไหน “ไหนเล่าให้เพื่อนฟังสิ” กรรณิกาเริ่มเมื่อทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟา “ฉันชอบคนๆ หนึ่งอยู่ แล้วไม่ว่าจะพยายามยังไง เขาก็ไม่เคยมีฉันในสายตา” “ชอบเขาตรงไหน” “ตรงที่ใจดี ซื่อสัตย์ ถ่อมตน และ...” เกลทิ้งช่วงประโยคของเธอ “และอะไร” “สวยโคตร...” โอ๊ะ ไม่ใช่ผู้ชายเรอะ กรรณิกาคิดในใจ เพราะไม่ได้ติดตามข่าววงการบันเทิงจึงไม่รู้มาก่อน “ไม่ว่าจะตื่นหรือหลับ ก็จะคิดถึงเขาตลอดเวลา จนฉันแทบเป็นบ้าไปแล้ว” “ทรมานไหม” “ทรมาน” “เลิกคิดได้ไหม” “ไม่ได
รักของจันทรา บทที่ 22 ทะเล (2)
พวกเขาเดินเข้าไปในกระโจมสีขาวพร้อมกันทั้งห้าคน กระโจมเล็กลงไปถนัดใจ หมอดูเป็นผู้หญิง แต่งตัวเหมือนชาวยิปซี ผมหยักโศกยาวถึงกลางหลัง ข้างหน้าเธอมีลูกแก้ววิเศษที่มองเข้าไปแล้วจะเห็นอนาคต เกลจ้างเธอมาในราคาแพง เพื่อให้คำทำนายเข้าข้างเธอมากที่สุด "ใครก่อนคะ" "ผมก่อนครับ ผมอยากรู้เรื่องธุรกิจ" ธนูยกมือ ขยับตัวไปข้างหน้า หมอดูมองลูกแก้วสักพักก็ตอบอย่างคล่องแคล่ว "ธุรกิจถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไป ร้านจะเจ๊งอย่างแน่นอน" ธนูตกใจที่เธอทายแม่นราวกับตาเห็น "แล้วจะต้องทำอย่างไร" "ไม่รู้" หมอดูตอบหน้าตาเฉย ไม่ต้องการให้ใครคิดว่าเธอรู้ทุกเรื่อง "อ้าว ทำไมแบบนั้น" "ไม่ต้องดูลูกแก้ว แค่ถามลูกค้าสิ ว่าอยากได้แบบไหน นี่เป็นหัวใจของการค้าเลยนะ การสำรวจความต้องการของลูกค้าน่ะ" "อ่อ เข้าใจล่ะ" ธนูรู้สึกว่าเป็นคำตอบที่จะว่าเดามั่วก็เดามั่ว แต่ในทำนองเดียวกันก็เป็นเรื่องจริงเสียด้วย “ผมอยากรู้อีกเรื่อง” คำถามนี้คาใจเขามาตลอด “อะไ
รักของจันทรา บทที่ 21 ทะเล(1)
ธนูและซีรับฟังเรื่องจากทั้งสองสาวจนหมด ต่อมาในวันอาทิตย์พวกเขานั่งดูทีวีในห้องส่วนกลาง ทีวีกำลังออนแอร์ข่าวให้สัมภาษณ์ของศศิกานต์ ข้างหน้าของเธอมีไมค์หลายตัววางอยู่ มาจากสำนักข่าวหลายแห่ง พร้อมแสงแฟลชรัวใส่หน้าของพระนางที่โด่งดังทั่วฟ้าเมืองไทย "จริงไหมที่แม่พูดว่า แม่น้อยใจน้องศศิ" "เรามีความเห็นเรื่องงานไม่ตรงกัน ศศิยังชอบบทเกิร์ลเลิฟ เพราะตัวเองเป็นLGBTQ อยากให้คนดูเปิดใจรับศศินะ แต่แม่กลัวว่าศศิจะอยู่ในวงการไม่นาน สำหรับเรื่องที่ทะเลาะกัน ศศิตั้งใจจะไปง้อแม่แหละ ส่วนเรื่องงานคงต้องห่างๆกันค่ะ" สกาวนั่งฟังอยู่หน้าจอทีวี อมยิ้มที่เธอมองคนไม่ผิด ศศิกานต์ยอมรับว่าตัวเองเป็น LGBTQ "ปรีย์เป็นตัวแปรสำคัญที่ทำให้ทะเลาะกับแม่หรือเปล่า ข่าวมันออกมาแบบนี้" นักข่าวชงเรื่องอย่างชาญฉลาด "ไม่อยากเอาคนอื่นมาโยง ทุกคนมีพื้นที่ที่ทำอะไรแล้วสบายใจ เราก็เลือกที่เป็นเรา" "แฟนๆ มองเรื่องนี้ยังไงบ้าง" "บางคนจั่วหัวมาเลย ว่าลูกอกตัญญู แต่บางคนเข้าใจเรา เพราะรู้จักเรา ตามเรามานาน ตอนนี้แ
รักของจันทรา บทที่ 20 จุดเปลี่ยน
สู่ขวัญเป็นหญิงสาววัยสามสิบห้าปี เคยเป็นนางงามจากเวทีดัง เธอคว้ารางวัลอันดับหนึ่งจากเวทีนานาชาติ และสุดท้ายได้แต่งงานกับเศรษฐีฝรั่ง มีลูกสาวด้วยกันหนึ่งคนชื่อน้องแสนดี แต่ไม่นานก็เลิกกับสามีแล้วย้ายกลับมาอยู่ประเทศไทย เธอไม่เคยทำงานมาก่อน แต่ใช้เงินก้อนสุดท้ายมาเปิดร้านอาหารเล็กๆ และตอนนี้ร้านกำลังเข้าตาจน เธอจึงเดินทางมาเยี่ยมแม่อภิชญาของเธอ "ไหว้ยายสิลูก แสนดี" สู่ขวัญแนะนำลูกสาว "Say hi to you grandma." "ซาหวัดดีค่า คุณยาย" หลานสาววัยสิบขวบทักยายของเธอเป็นครั้งแรก "หน้าสวยเหมือนแม่ จมูกโด่งเหมือนพ่อ ผิวก็ดี โตขึ้นเป็นนางเอกได้เลยนะ" อภิชญาชื่นชมหลานสาวเหมือนนักช้อปมองดูสินค้าราคาแพงที่จะมีราคาสูงกว่าเดิมในอนาคต "หนูพาลูกมาให้แม่รู้จักก่อน เผื่อเราจะผลักดันแก เหมือนที่แม่ดันหนูกับน้องๆ" "ต้องหัดภาษาไทยให้หลานเยอะๆ นะ สู่ขวัญ ภาษาไทยก็ต้องอ่านออก หนูคิดดูซิว่า ถ้าอ่านบทภาษาไทยไม่ออกจะเป็นปัญหาขนาดไหน" "ค่ะ นั่นสิคะ" "แล้วนี่ลูกมาหาแม่ทำไม ชวนมาหลายรอบก็ไม่มา แสดงว
รักของจันทรา บทที่ 19 ไม่สบาย
เวลาเย็น ภายในอพาร์ทเม้นท์ของอภิชญา สะอาดเนี๊ยบตั้งแต่ทางเข้าจนถึงข้างใน เธอใช้เวลาส่วนใหญ่ในเวลาว่างขัดถูพื้นและเครื่องเรือน สำหรับเธอการทำความสะอาดช่วยลดความเครียดได้ดี กลิ่นน้ำยาทำความสะอาดลอยเตะจมูก จนผู้มาเยือนต้องทำจมูกย่น นอกจากนี้หากมองไปรอบๆ อย่างสังเกต เฟอร์นิเจอร์เหมือนหลุดออกมาจากนิตยาสารบ้านตัวอย่าง ราคาค่อนข้างสูงทุกชิ้น อภิชญาเรียกลูกสาวคนสุดท้องมาซ้อมบทร้องไห้ ด้วยละครเรื่องใหม่มีบทร้องไห้ค่อนข้างเยอะ และเธออยากสร้างกระแสให้ศศิกานต์เป็นนักแสดงที่เทคน้อยที่สุดสำหรับบทร้องไห้ คนตัวโตรู้สึกประหม่าที่จะได้เห็นห้องของแม่ เธอยืนนิ่งหน้าประตู "ทำอะไร เข้ามาสิ" อภิชญากวักมือเรียก "แม่เป็นอยู่อย่างดี ในขณะที่หนูกับยายลำบากนะคะ" เจ้าตัวตัดพ้อ ทำเสียงสั่นใกล้จะร้องไห้ "แฟนพี่ลูกเขาซื้อให้ เพิ่งไม่กี่เดือนมานี่เอง" เธอแก้ตัว ยากจะสืบได้ว่าจริงหรือไม่ "เรื่องที่ลูกศัลยกรรม ได้คะแนนสงสารเยอะเชียว ต้องชมสินะ ว่าลูกเป็นอัจฉริยะด้านมวลชน" "หนูแค่พูดความจริงเท่านั้นเอง แล้วหนูก
รักของจันทรา บทที่ 18 เริ่มต้นใหม่
ภายหลังไลฟ์ กระแสของคนในโลกโซเชียลมีทั้งฝ่ายที่ต่อต้านการศัลยกรรม และฝ่ายที่เห็นใจเธอ มีผู้ไม่หวังดีโพสต์ภาพก่อนศัลยกรรมของศศิกานต์ แฟนๆ ส่วนใหญ่เข้าใจเป็นอย่างดีว่าเธอต้องลดน้ำหนักและทำศัลยกรรมเพื่อให้เธอสมหวังกับหงส์ สุปรีย์มองภาพถ่ายแล้วจำเธอได้ในทันที ขณะเดียวกัน ศศิกานต์กลับมาผิดหวังในตัวสุปรีย์ต่อ เธอเห็นทั้งแอนนาและสุปรีย์กอดกัน แล้วใช้มือจับแยกออกมาด้วยตัวเอง ภาพทุกอย่างการันตีว่าเธอมีใครที่สำคัญ คนตาคมนิ่งเงียบ ไม่พูดคุยหัวเราะกับใคร ไม่รับสาย ไม่อ่านข้อความ ปลีกตัวออกมาจากบ้านพัก แต่เจ้าตัวไม่มีเพื่อนที่ไหนอีก จึงไปนั่งเล่นคนเดียวริมแม่น้ำตั้งแต่เช้าจรดเย็น และมาเช่าโรงแรมอยู่ไม่ไกลจากบ้านตัวเองนัก อภิชญาเป็นคนเดียวที่รู้ว่าลูกสาวไปไหน แต่เธอไม่ได้ต่อว่าอะไร เพราะลูกสาวยังไปทำงานตามปกติ วันรุ่งขึ้นหลังจากนั้นอีกหลายวัน หญิงสาวมาซ้อมการแสดงกับนางเอกคนใหม่ ในห้องซ้อมการแสดงที่นี่มีคนเพียงเล็กน้อย ไม่มีกล้องถ่ายวิดีโอ ไม่มีกระจก เครื่องปรับอากาศเปิดจนหนาวสะท้าน นักแสดงจึงต้องสวมเสื้อให้อบอุ่นก่อนมา นางเอกคนใหม่ของคนต
รักของจันทรา บทที่ 17 ความแตกคูณสอง
แอนนาเป็นหญิงค่อนข้างห้าว ผมดำขลับแต่ยาวแค่ประบ่า ผิวขาวละเอียด สีเสื้อขับผิวให้ยิ่งขาวยิ่งขึ้น เธอโทรหาสุปรีย์เพื่อนสมัยเรียนมัธยม เสียงเรียกดังไม่กี่ครั้งร่างบางก็รับสาย ทั้งสองคนคุยอย่างสนิทสนม แต่ที่หญิงสาวไม่ค่อยติดต่อเพื่อนคนนี้ เพราะแอนนาจะนึกติดต่อคนอื่นเมื่อมีปัญหาจำเป็นเท่านั้น ทั้งสองคนนัดเจอที่ร้านกาแฟใกล้ย่านที่สุปรีย์อยู่ ในร้านมีคนอยู่ไม่กี่คน ร้านตกแต่งด้วยไม้เลื้อยและเปิดน้ำให้ไหลไปตามกระจกร้าน เสียงน้ำไหลทำให้เหมือนนั่งอยู่ใกล้น้ำตก และดับร้อนได้ดี ดาราสาวสวมแว่นตาสีดำเพื่ออำพราง แต่คนรอบๆ ก็สังเกตเห็นเธออยู่ดี ทั้งคู่คุยถามสารทุกข์สุกดิบ ก่อนที่แอนนาจะเข้าประเด็น "ปรีย์รู้ไหม แอนนาเจอผู้ชายคนหนึ่ง เขาเป็นรุ่นพี่ เราเจอกันที่ทำงานของแอนนา เขาคอยสอนงานให้ ชวนไปร่วมก๊วนกินข้าวตอนเที่ยง แล้วก็ไลน์หาทุกวัน" สุปรีย์นึกถึงเรื่องของตัวเองขึ้นมานิดหน่อย"แล้วไงอีก" "แต่เขาก็คุยกับผู้หญิงอีกคน ทำท่าเหมือนเป็นแฟนกัน ใครๆ ก็รู้ว่าเขาคุยกัน แต่คือ...แอนนาอยากรู้ว่าเขาชอบเราไหม" ร่างบ
